Black sky
თავი 2
Kethrins pov:
ვიღვიძებ, ისევ ეს აუტანელი ნესტის სუნი. განა ასე მინდა რომ იყოს .. რომ შემეძლოს ამ სამყაროდან წავიდოდ, სად? სადღაც შორს.. რატო არ მივდივარ? არ ვიცი, თითქოს რაღაც მაკავებს, თითქოს ვიღაც გამოჩნდება და ამ სამყაროს მომწყვიტავს, ნუთუ იქნება ასე? არ ვიცი, არ მინდა წინ გავუსწრო მოვლენებს... ვდგები და რაც პირველ რიგში მაწუხებს ეს სიცივეა, რატომ? იმიტომ რომ ზამთარია მე და მამა კი სითბოს გარეშე ვართ ამ დაწყევლილ სახლში .. სახლში სადაც დედა მოკვდა .....არ მინდა ამაზე ლაპარაკი.. თმას ცხენის კუდად ვიკრავ და ფეხებს დახეულ ჩუსტებში ვდგავ ...ვდგები და ლოგინსაც მალევე ვასწორებ .... სად არის მამა? ის სხვებს გავს? არა ... გამიგია ამბობენ გოგონები მამიკოსები არიანო, არადა ასე არა ჩემს ლოთ მამაზე ამას არ ვიტყვი, მე მისი ვარ? დიახ მისი ვარ, ოღონდ როგორც მონა და არა როგორც შვილი....... ტანსაცმელს ვიცმევ, თუ ამას ტანსაცმელი ქვია, მაიკა მხარზე გახეულია და ჭიპთანაც გასდის გახეული ზოლი, შარვალი კი მუხლებზე გახეულია(არ გაიკვირვოთ გაითვალისწინეთ რომ მაშინ შარვლები არ იყო დახეული) ფეხზე კი არ ვიცი, ალბათ ვერ აღვწერ რა მაცვია... რას ვაკეთებ მთელი დღის განმავლობაში, არაფერი ამ პერიოდში, სახლიდან გასვლა საშიშია, ომის პერიოდია.... ვმუშაობ მხოლოდ დილის 10 საათიდან 9 საათამდე, რას ვაკეთებ?... იატაკებს ვრეცხავ სახლში, სადაც ჩვენი უფროსი გაგვიშვებს .. უკვე 10-ის ნახევარია.. ბებერი სახლიდან გავდივარ და ქუჩას მივუყვები, ცა მართლაც შავია, შავი ისეთივე შავი როგორც ჩემი გული...

Zayns pov:
დედა შემოდის და ფარდებს წევს ... შავი ცა, ისევ კარგი ამინდი... მიყვარს ღრუბელი, წვიმა, ტალახი მაგრამ ჩემს მშობლებს ეს არ მოსწონს.. დედას ვუყურებ ლამაზი აბრეშუმის ფუშფუშა კაბა აცვია, როგორც 20 წლის გოგო ისე გამოიყურება, სინამდვილეში კი 38 წლისაა.. გაბრაზებული სახე აქვს, უკვე ვიცი რატომაც, გუშინ უბრალოდ ბიჭებთან ერთად ვიყავი სახლში მარტო და შემთხვევით მამას ღვინოების კოლექციდან ერთ-ერთი გაგვიტყდა .... წარბებ შეკრუული მიყუებს, შემდეგ ხმამაღლა ამოიხვნეშებს და გადის.. მიყვარს, ვის არ ყვარებია დედა, მაგრამ დედასაც და მამასაც ცუდი ჩვევა აქვთ...უყვართ სიმდიდრე, ამ პერიოდში განსაკუთრებით .... არ მიკვირს ამ დროს ყველა ფულზეა დახამებული, მაგრამ დედას ერთი პლიოსიც აქვს ... ჩემი და ბიჭებისთვის და ასევე გოგონებისთვის მოაწყო უზრმაზარი ოთახი, სადაც გვასწავლიან არითმეტიკას, კითხვას, გოგონებს კი დაკვრას (მაშინ სკოლები არ იყო).. გოგონებიდან მომწონს ვინმე? არა არავინ..რატო ? ალბათ იმიტო რომ ვეძებ ერთადერთს, იმ ერთს რომელიც დამანახებს ამ სამყაროს კარგი თვალით, გახალისებს ჩემ სამყაროს, არ დახარბდება ჩემ სიმდიდრეზე, მხოლოდ ჩემ გულს მოინდომებს.. ვდგები და ვიცმევ სუფთა გაკრიალებულ ტანისამოს და დაბლა ჩავდივარ, დიდი მაგიდა გაშლიალია ...სუფრის თავში მამა ზის, ისიც წარბშეკრული მიირთმევს კვერცხს, როგორც დედა...ეს სიჩუმე მაღიზიანებს და ბოლოს მე ვიღებ ხმას:
-რა მოხდა, მხოლოდ ერთი ბოთლი გამიტყდა..
ცოტა წამოვიყვირე კიდევაც, რაზეც მათ მკაცრი მზერა დავიმსახურე..ორივე ჭამას წყვეტს და საუბარს იწყებენ:
-ამას აღარ არქვს მნიშვნელობა, ზეინ (მამა)
-ბოდიში მამა, იმ ბოთლის გამო(თავს ვხრი და ისე ვამბობ)
მამაჩემის ჩაცინების ხმა მესმის და თავს მალევე ვწევ:
-ჩემო ბიჭო, შენ ერთადერთი შვილი მყავხარ და ამისთვის არ დაგსჯი(მამა)
წვერებში ოდნავ თბილი ღიმილი ეპარება, მაგრამ მალევე სერიოზული სახით განაგრძობს ჭამას და დედა აგრძეელებს საუბარს:
-ზეინ, დღეს შეგიძლია შენ და ბიჭები ამოხვიდეთ და გემრიელად მივირთვათ შვიდივემ ერთად შემწვარი ხორცი(დედა)
-კარგი (ვიღიმი)
პირს ვიწმენ და მაგიდიდან მხიარული ვდგები, ჯერ მამას კაცურად ხელს ვათმევ შემდეგ კი დედას ლოყაზე ვეამბორები.. სახლდან გავდივარ ქურთუკ მოცმული ..ზევით ვიყურები და ვფიქრობ შავი ცა როგორ მიყვარს ..კვლავ ვიღიმი და ეგრეწოდებულ სასწავლებლისკენ მიმაქვს გეზიი....................

თავი 3
Kethrins pov:
სამსახურის გზაზე დამდგარს გვერდში უფროსი ამომიდგა.. ვიფიქრე რომ ჩემნაირად ისიც სამსახურში მიდიოდა და ხმაც არ ამოვიღე...ოდნავ გავხედე და მის სახეზე ირონიული ღიმილი შევამჩნიე, ასე გავიდა 20 წუთი და ის ამ იდიოტურ ღიმილს არ იშორებდა, ვეღარ მოვითმინე და პირდაპირ ვუთხარი:
-გეყოფა ამ იდიოტური სიფათით სიარული(მე)
სახეზე ღიმილი მიეყინა, შემომხედა ცოტა დაიბნა, მაგრამ ბოლოს ხმა მაინც მოიღო:
-უბრალოდ ვიღიმი და არ გაქ უფლება რამე მითხრა, მწმენდაო გოგონავ (უფროსი)
უხეშად გამოვიდა, მაგრამ მე რისი კეტრინი ვარ რომ ეს შევარჩინო:
-ნუ მაიძულებ გაბრაზებას (მე)
სახე ისე გაუწითლდა მე მეგონა ახლავე აფეთქდებოდა, როგორც ყუმბარა, ამიტომ ვიგრძენი ზურგის წვა .. კედელზე ვიყავი აკრული.. მისი სახე ისე ახლოს იყო მეგონა უცოდველი კრავივით ავტირდებოდი..მალევე დაისსისინა გველმა:
-ამ დღეს შავ დღედ დაგამახსოვრებინებ(უფროსი)
ეს თქმას კი არა უფრო დაყვირებას გავდა..მალევე ვიგრძენი ცრემლი სახეზე .. ვტიროდი.რატომ? მეშინოდა ..მისი .. ეს დამუქრება არ იყო უბრალო, დიახ შემეშინდა..მალევე მომაცილა ვიღაცამ და ძირს დაგდო. შევხედე და სუნთქვა შემეკვრა..მისი თვალები ანათებდა, ანგელოზს გავდა მისი შავი თმები კი ისეთი მომხიბვლელია..მაგრამ ასეთ ბიჭს არ მოვეწონები... ტანისამოსზე ეტყობა რომ მდიდარია..ცოტა რთულია ამ პერიოდში სიყვარული ფულის გარეში.. მისი თვალები ჩემ თვალებს შეხვდა.. ჩავიძირე ვერ ვინძრეოდი, მეგონა რომ წყლის ფსკერზე ჩაძირული გემი ვიყავი...მიყურებს ....ვუყურე...ვერც ერთი ვერ ვინძრევით....20 წუთი ასე ვაშტერდებით ერთმანეთში, შემდეგ თვალებს მაცილებს და უკან მოიხედავად მიდის.. მიდის და მტოვებს მისი სურნელით შეპყრობილი....

Zayns pov:
არ ვიცი რა დამემართა.. გოგო ბევრჯერ მყოლებია, მაგრამ ის თითქოს განსაკუთრებული იყო.. თავიდანვე შევამჩნიე კედელზე აკრული სხეული.. გაფიტრებული სახე და მასზე ობლად ცხელი ცრემლი.... არ ვიცი მეტკინა გულში, რაღაც მეტკინა, მისი ცრემლის დანახვისსას...მისი მწვანე თვალები სიკაშკაშით მანათებდა და ჩემ გულში ადგილი დაიკავა..გგონიათ შემიყვარდა? არა უბრალოდ ვნახე გოგო გოგო, რომელიც ჩემთვის განსაკუთრებული იყოო.. ეტყობოდა ღარიბი ოჯახიდან იყო, რაზეც ტანსაცმელი მიმანიშნებდა...ჩემს თავს შემოვუძახე და მალევე მოვაშორე თვალები მის თვალებს.. გზა ისე გავაგრძელე, მაგრამ ჩემი ფირები მაინც მასთან დარჩა.. ,,სკოლაში“ მისვლისას ბიჭები უკვე მოსულები იყვნენ, ამიტომაც გოგონაზე ფიქრები ამოვიგდე და ლაპარაკი დავიწყე გამარჯობის გარეშე:
-დღეს ყველანი ვახშამზე ერთად ვიქნებით (მე)
ჩანთა სკამზე დავდე და იქიდან დახეული წიგნი ამოვიღე
-აუცილებლად წამოვალ მე(ჰარი)
-მეც (ლუი)
-მეც(ლიამი)
-რაღაცნაირად ხარ და ისე ამოვალ(ნაილი)
-როგორ ვარ (გავიკვირვე მე)
-თითქოს რაღაცამ შეგაშინა გაგაოცა(ჰარი)
-ვირაცამ დაიპყრო ჩემი გული და მეტი კითხვა არა (მე)
სიჩუმე ჩამოვარდა და ასე გაგრძელდა ყველა გაკვეთილის დასრულებამდე...
სახლში ყველა ერთად მხიარულად შევედით და გაოცებულებიც დავრჩით, არა მგონია ბიჭები, მაგრამ მე კი გაოცებული დავრჩი….

დიდი მადლობა ყველაფრისთვის..დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ..თავიდან შეიძლება დებილობა გეგონოთ მაგრამ შემდეგ ძალიან მაგარი რაღაცეები ხდება.. დიდი კომენტარები დამიწერეთ რათა თქვენი აზრი გავიგო და გავითვალისწინო..და რაც შეეხება შეიძლება ბავშვური მომენტები იყოს და არ მიწყინოთ რადაგნ 12 წლის ვარ..ყველა ძალიან მიყვარხართ
პ.ს. ხისთავიანი სვანი