იმედია მოგეწონებათ არვიცი როგორი გამოვიდა არ მინდა მალე განვავითარო მოვლენები
შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით
ველი ტქვენს შეფასებებს
სახლისკენ ნელი ნაბიჯებით მივდივარ და ჩემთვის ურთულეს განტოლებბაზე "სიყვარულზე მეფიქრება რატომღაც " . ცივა
მაინც ვერ ვხვდები როგორ იმონებს ეს გრძნობა კაცობრიობას? მიუხედავად ამისა ვთვლი რომ არავინ იცის სიყვარული, ან საერთოდაც არ არსებობს და ჩვენი ფანტაზია ნუ რა ჩემი თქვენი
სიყვარული რომ არსებობდეს ან ყველამ იცოდეს ამდენი უბედური წყვილი არ იქნებოდა
აი ადამიანებისთვის არაფერს ნისნავ მოკვდები და უეცრად მნიშველოვანი ხდები ყველასთვის, სიყალბეა და მეტი არაფერი
ადამიანებს ყველაფერი გვიყვარს ერთმანეთის გარდა , ამიტომ არ მწამს და არმჯერა
ქუჩაში უამრავი ადამიანი მოძრაობს მაგრამ ვერჩერთის სახეზე ვერ დაინახავ ღიმილს , ვერცერთის თვალებში ვერ დაინახავთ მოკიაფე ვარსკვლავებს , პადიესთან ჩამომჯდარ გოგო ბიწებს ერთად რომ ეწევიან და ჟარგონულ ენაზე სხვის ცხოივრებას მიწასთან ასწორებენ კი მრავლად სეხვდებით , დაღუპვის გზას ადგას სამყარო, მაგრამ მეც და თქვენც ჰო ტქვენც ახლა ამს რომ კითხულობთ ამ სამყაროს წევრები ვართ, მივდივარ და მეჩვენება რომ ირგვლივ ერთადერთი ნათელი წერტილი ჩემი ფახსაცმელებია (ვარდისფერი)რომელიც ძალიან მომწონს ,
აი ახლა კი ზუსტად იმ გაჩერებასთან ვარ დილით ავტობუსმა რომ გამასწრო ხომ გახსოვთ?
ბიჭების ჯგუფი დღე და ღამ აქ რომ დგანან რატომღაც არ ჩანან , უცნაურია , მაინც სწრაფად გავიარე გზის ეს მონაკვეთი უკვე ჩვევად მექცა
აი კორპუსი რომელშიც ვცხოვრობ , კიბეებზე სწრაფად ავდივარ , მეორე სართულის ერთ ერთი ბინიდან 3 ბიჭი გამოვიდა ორმა სწრაფად ამიარეს გვერდი ერთმა კი თიტქოს სვლა შეაჩერა წამით გავხედე არა კიარ გაჩერებულა ან რამე მსგავსი უბრალოდ შედარებიტ ნელა მიდიოდა
მგონი ის იყოო კი კი ნამდვილად ის იყო დილტ რომ ვნახე და მთელი რე ამეკვიატა როგორ ვერ უნდა მეცნო
მეოტხე სართულზე ავდივარ და სწრაფად ვაღებ კარებს გასაღებს იქვე ვდებ და ქურთუკს საკიდზე ვკიდებ
-სოფოო? მოვედიიი !
როგორც ჩანს სახლში არავინაა ჩემს ოთახში ავდივარ ფეხსაცმელს ვიხდი და ჩემს ფუმფულა ჩუსტებს ვიცმევ ფეხზე და ხალათით ვიფარავ ტანს სამზარეულოში მივფრატუნებ , ყავას ვიდუღებ და სავარზელში კომფორტულად ვთავსდებიი
აი რა მანიჭებს კმაყოფილებას სიმშვიდე... არავითარი ხმაურიი ოთახში ყავის სურნელი ტრიალებს და ცხელი ფინჯანი სულსაც და სხეულსაც ერთიანად მითბობს
ნეტავ აქ ცხოვრობს? აქამდე არ დამიანახია არასდროს ოოო რატო ვფიქრობ საეღტოდ იმ ვიღაც უცნობზე
აი ის მომენტი როცა ცხოვრებაში პირველად ტელეფონი ზუსტად რომ დროულად რეკავს
-ალოო
-თიკაა რაშვრები
- არაფერს ერიკ ყავას ვსვამ თქვენ რაშვრებიტ სად ხართ?
-კაფეში ვაპირებთ წასვლას წამო სენც რა გთხოვვ
- არამგგონია ჩემი წამოსვლა კარგი იდეა იყოს
-კარგი რააა
ჩამაყვირა ჩემმა უნაზესმა დამ
- კარგი ჰო მისამაღტი მომწერეთ
ტელეფონი გავთიშე სხვა გზა არ მქონდა ისევ ჩემს ოთახში ავედი და მომზადება დავვიწყე როგორც ყოცველთვის დიდი დრო არ დამწირვებია მალევე მოვწესრიგდიი მაკიაჟიც გავიკეთე არც ჩემი წიგნაკი და კალამი დამვვიწყებია ჩანთაში ჩავალაგე ვიცი აუცილებლად დამჭირდება . გავედი სახლიდან და გაგიკვირდებათ და მალევე გავაჩერე ტაქსი მისამართი ვუკარნახე და ამლევე კაფეში ვიყავი სადაც ჩემი და და ეერრიკი მელოდებოდნენ დიდი კაფე იყოო შესვლისთანავე ვერ მოვახერხე დანახვა

რა საყვარლები არიან , ახლა მათ წინ ვვზივარ და ვისმენ ამბებს რომელსაც მტელი ემოციებიტ ყვეებიან არადა ერთად გადახდათ და მეც ათასჯერ მაქვს მონასმენი, სასაცილოა მაგრამ სითბო ჩამეღვარა გულში, უცნაურიია რა ამე და სითბო? არა არა ახლა ის დროა წერა რომ უნდა დავიწყოო ჰო ტქვენ არიცით ? ერთ დღეს ბიბლუსში რომ შეხვალთ და თაროზე ვარდისფერ ხტიან წიგნს დაინახავთ სახელად "YOU BELONG ჭIთH ME " უკანა ხტაზე აუცილებლად ეწერება სიყვარულით თიკა გოგრიჭიანისგან
ეს ჩანაწერები ყველაფერ ადა,მიანურზეა რაც დღეს არ გაგვაჩნია მაგრამ ხომ უნდა იცოდნენ რპმ ასეთი ადამიანებიც არსებობდნენ ?უბრალოდ გადაშენდნენ ისევე როგორ დინოზავრებიი
-თიკა!
-რამოხდა?
-გადამრევ რა მივდივართ წამოდი
-აჰჰ მე ვიქნები კიდე ცოტახანს თქვენ წადით გაიოსეირნეთ
ცოტა კი გაუკვირდათ , მაგრამ ამ საინტერესო მომენტში წერას ნამდვილად ვერ შევწყვეტდი
წერაში გარტულმ,მა ვერც კი შევამჩნიე როდის მოსაღამოვდა ასეთი რაღაცეები ამ ბოლო დროპს ხშირად მემართება თქვენც სეამჩნიეთ?
საათს დავხედე 8 ხდებოდა ნუ 8 საათი ხდება ისეთი რაა რომ სუნთქვას Dძვლივს ვვიწყნარებ? ჩემი ნივთები ჩანთაში ჩავაჭყვე და ერთ უცნაურად შევათვალიერე კაფე , გარეთ გამოსვლისას ცივმა ჰაერმა ცოტა იმოქმედა, ტაქსი გავაჩერე და სახლის მისამართი ვუკარნახე
- შვილო კარგად ხარ? დახმარება ხომ არ გჭირდებათ?
-რაა? რატომ მეკითხებით?
- ხელები სულ გიკანკალებს
აღელვებულმა დავიხედე თითებზე რომლებიც მგონი მსოფლიო რეკორდის დამყარებას ცდილობდნენ კანკალში მაშინვე ჯიბეში ჩავიწყვე ,
-არაფერია, ალბათ შემცივდა
-თბილად უნდა ჩაიცვა
კორპუსთან შაჩერა მეც თანხა გავუწოდე და გადმოვედიი , ღრმად ჩავისუნთქე სუფთა ჰაერი და შიგნით შევედი Dძვლივს ავედი მეოთხე სართულზე თითქოს ფეხებზე დიდი ლოდები მქონდა ჩამოკიდებული
თავი უეცრად საშინლად ამტკივდა თითქოს რაღაც ჩამარტყეს , კედელს მივეყრდეი და Dძალა გამოცლილმა სამჯერ დავაკაკუნე კარებზე კოდურად
კარი დედამ გამიღო მივხვდი რომ ნელნელა ბუნდოვანი ხდებოდა გამოსახულება მერე არაფერი მახსოვს ...

დამიანი
ჩვენ 6ნი ვიყავით ისინი ან 11 ანნ 13 ან უფრო ნაკლებიც არვიცი არდამითვლია უბრალოდ ვარაუდით გეუბნებით , თავიდან ვისაუბრეთ ლუკამ ვეღარ მოიითმინა დსა შეაგინა თან ხელიც დაარტყა ერეკლეს ჰოდა ხომ წარმოგიდგენიათ რა ამბავიი ატყდებოდა ნამდვილი ბრDძოლა იყოო
გამეტებაც ასეთი უნდა განწირულად ვცემდით ერთმანეთს დავინახე ლუკას როგორ ჩაარტყეს დანა მხარში და წაიქცა მისკენ შეტრიალებულს რაღაც თავში მთელი Dძალით მომხვდა ალბათ კეტი სილუეტები ერთმანეთში ირეოდა გავბარბაცდი მერე კი ... აღარაფერი არ მახსოვს

პატარა თავია მაგრამ ხვალ ბევრად დიდი თავს დავდებ მადლობთ რომ კითხულობთ
სიყვარულით მე გოგონა დედამიწიდან