გამარჯობა..როგორ ხარ??ეს დიდი ხნის წინათ მოხდა და ერთ-ერთი დავკარგე.მოდი მოგიყვები ამ ამბავს..ტასომ დღიურში წერა დაიწყო..მე ტასო ვარ 15 წლის ჯერ ისევ სკოლაში ვარ..ჩემს მეგობარს ლილე ჰქვია არ ვიცი მის გარეშე რა მეშველებოდა.ძალიან მყვარს..ერთ დღეს გავიღვიძე და ლილეს დავურეკე

-ალო..ლილე შენ ხარ? (ტასო)
-კი მე ვარ.ტასო როგორ ხარ ძალიან მომენატრე (ლილე)
-მეც და ამიტომ გადავწყვიტე რომ სკოლა გამეცდინა და შენთან ჩამოვსულიყავი (ტასო)
-კარგი გელოდებიი.. (ლილე)

მაშინ ლილე გამგზავრებული იყო დედასთან და რათქმაუნდა სკოლაში ვერ დადიოდა ჰოდა ჩავედი ულამაზეს სტამბოლში ჩემი მეგობრის მოსანახულებლად.ძალიან ლამაზი იყო იქაურობა,ბევრად ლამაზი ვიდრე ტელეეკრანებშია.ყველაფერი დავათვალიერე,ისე მომეწონა ყველაფერი რომ იქ დარჩენა მომინდა..თან ჩემს მეგობართან ერთად ღამის გათენება და ლაპარაკი მომინდა..ჰოდა გადავწყვიტე რომ იქ დავრჩენილიყავი..ლილესთან მივედი ძალიან თბილად დამხვდა ისიც და დედამისიც.უი სულ დამავიწყდა ლილეს დედას თათა ჰქვია..
კარზე დავაკაკუნე და თათა დეიდამ გამიღო ჩამეხუტა და მიკითხა:

-როგორ ხარ ჩემო პრინცესა დედა ხომ კარგადაა?? (თათა)
-კი ყველაფერი კარგადაა.მეც კარგად ვარ და დედაც..ალბად გეტყოდათ ლილე რომ ჩამოსვლას ვაპირებდი და აქაურობა ისე მომეწონა გადავწყვიტე დავრჩე.და უხერხული ხომ არ იქნება. (ტასო)
-არა ჩემო პრინცესა უხერხული არაფერია..მე ხომ კარგად მიცნობ როგორ მიყვარხარ..და დედიკომ იცის რომ აქ დარჩენას აპირებ?? (თათა)
-არა აქ რომ ჩამოვედი ძალიან მომეწონა სტამბოლი და არ დავუკავშირდი და იქნებ თქვენ უთხრათ??
-კარგი ჩემო ლამაზო ვეტყვი შემოდი.. (თათა)
-ლილე სახლში არააა? (ტასო)
-არა გავიდა..ნახევარ საათში მოვა თუ გინდა მანამდე წადი და ეს მშვენიერი სტამბოლი დაათვალიერე. (თათა)
-კარგით (ტასო)

წავედი.მართალია გზები არ ვიცოდი მაგრამ როცა ლილეს სახლში მივდიოდი რაღაც გზები დავიმახსოვრე და სხვაგან აღარ წავალ...ძალიან მომეწონა იქაურობა..ცოტა შებიდნდა და მივხვი რომ სახლში დაბრუნების დრო იყო გზა განვაგრძე და ვერაფერი ვიცანი ვერ ქუჩა ვერაფერი,ვერც შენობები..ვნერვულობდი შეიძლება დავკარგულიყავი ვიტირე კიდეც..

-გოგონა რამე გჭირს?რატომ ტირი (ბიჭი)
-უკაცრავად ვინ ხართ.. დავიკარგე..და თქვენ ქართველი ხარ?გზას ხომ ვერ მასწავლიდით??აქ მეგობარს ჩამოვაკითხე (ტასო)
-მეც ქართველი ვარ.პრობლემა არაა ბევრი ხანია რაც აქ ვცხოვრობ და ყველა ქუჩა ზეპირად ვიცი..მე დემეტრე მქვია.და შენ?ხომ შეიძლება შენობით მოგმართო? (დემეტრე)
-კი შეიძლება..

ერთი საათი დამჭირდა სახლთან მისვალმდე მანამდე კი მედა დიმიტრი კარგად ვსაუბრობდით....არ ვაღიარებ და სიმპათიურია.როცა სახლთან მივედი მისი ნომერი ჩავიწერე.

-აბა კარგად მომავალ შეხვედრამდე (დიმიტრი)

სანამ სახლში არ ავედი დაბლა იდგა და მიყურებდა.ბითომ მასაც მოვეწონე?ჰო ასეა დარწმუნდი ტასო რომ მოეწონე..
სახლში მივედი და ლილე უკვე დაბრუნებული იყო..ოთახში შევედით და ყველაფერი მოვუყევი..

-ჰო მაგარია?(ტასო)
-კი ძაან (ლილე)
-მაღალი შავგვრემანი შავ თვალება..სიმპათიური ისეთია როგორებიც მომწონს..(ტასო)
-კარგი რა...ნომერი მაჩვენე (ლილე)
-აჰაა ნახე მიდი (ტასო)

ლილემ ცუდი სახე მიიღო ეს ნომერი რომ ნახა მერე თავის ტელეფონში შეადარა ნომრები და იმ ნომერზე რომელმაც დიმიტრიმ ჩამაწერინა მას ასეთი რამ ეწერა.. "ჩემი" მეც შევკრთი.მოკლედ ყველაფერი მომიყვა..თურმე ისინი შეყვარებულები ყოფილან.ერთ დღეს ავდექი და იმ ბიჭს დავურეკე და რომ ვუთხარი ლილეს რომ დიმიტრის ვხვდებოდი ტირილი დაიწყო და ოთახში შეიკეტა..ერთი წელი გავიდა და არჩევანის გაკეთება მიხდება ან მეგობარი ან ბიჭი რომელიც უზომოდ მიყვარს......