ამის შემდეგ ბევრი რამ მოხდა..არ ვიცი ჩემო ძვირფასო რის გამო და რატომ დამსაჯა ასე ღმერთმა..რომ ერთ-ერთი დავკარგე.ეს ხომ უნებლიედ გავაკეთე.არ მინდოდა დამეკარგა ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები.მე ორივე ერთმანეთზე ძლიერ მიყვარდა ჩემი მეგობარი და ბიჭი რომელიც შემიყვარდა..ოჰ ღმერთო ნეტავ ყველაფერი სხავგვარად ყოფილიყო.ნეტავ არ გამეცნო ის ბიჭი რომლის გამოც მიწევს არჩევანი გავაკეთო.მაგრამ ახლა უკვე გვიანიამე ერთი მაინც დავკარგე და დღემდე მახსოვს არ დამიკარგავს,ის ჩემს გულშია ჩემს ფიქრებში,ოცნებებში,გონებაში.ის ჩემთანაა.მაგრამ იმის შემდეგ ვიგრძენი რომ მარტოსული გავხდი როცა ის იის..აღარ მინდა ამის გაგრძელება..აღარ მინდა იმაზე ლაპარაკი და იმ დეტალებზე ლაპარაკი თუ როგორ დავკარგე.რა გავაკეთე სად ვიყავი და ასე შემდეგ.მე დავკარგე ადამიანი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს ის ადამიანი რომელიც მამხიარულებდა და ყოველთვის ჩემთან იყო.ჩემი ლილე ჩემი ლამაზი გოგო..იმდღეს ქუჩაში დავინახე სირცხვილისგან თვალი ავარიდე და გავიარე.რატომ ღმერთო! რატომ?!..წყეულიც ისყოს ის დღე როდესაც ის გავიცანი როდესაც ის შემიყვარდა..როცა ჩემი საუკეთესო მეგობარი დავკარგე.ის ჩემთან იყო მაგრამ რატომ ვიძახი რომ მხოლოდ ერთი დამიკარგავს..მან მიმატოვა შეცდომა დავუშვი დიდი და ცუდი შეცდომა.ნეტავ ვიცოდე ან ერთი და ან მეორე სადაა.მივიდოდი და გულში ჩავიკრავდი..ჩემი ლილე როგორ მენატრება და მისი გასაოცარი ღიმილი.როგორ მენატრება მისი მზერა.3 წელი გავიდა.ნეტა სულაც არ ჩავსულიყავი სტამბოლში.ვწყევლი იმ დღეს როდესაც სტამბოლში ჩავედი..ჩემი თავი დავკარგე არ ვიცი ვინ ვარ და მარტო რატომ ვარ მაგრამ მხოლოდ ის ვიცი რომ ამ ქვეყანაზე მხოლოდ ორიადამიანი არსებობს რომლის გამოც შემიძლია რომ სიცოცხლე გავწირო.....მეზიზღება ჩემი თავი მძულს ძალიან მძულს..
