ეს თავი აუცილებლად უნდა ნახოთ , არვიცი შევზელი თუ არა ბოლომდე მათი გრძნობების გადმოცემა ეს თქვენ შეაფასეთ
ვიმედოვნებ მოგეწონებათ ველი კომენტარებს

თვალები სითხით მევსება , თიტებს ერთმანეთსი ნერვიულად ვხლართავ, არასდროს ვიცით რა მოხდება მომავალში რადგან არ ვიცით რა ხდება ახლა...უნდა მიხაროდეს თუ მწყინდეს
ხმას ვეღარ ვიღებდი დაზაბულობა პიკს აღწევდა
-თიკა
-ასეთი როგორ ხარ?/
ამჯერად მე სევაწყვეტინე საუბარი რომ ჩემში ინტერესი ჩამეხრჩო
-როგორი ? დაბნეულიი ამავდროულად ინტერესიანი მზერა მომაპყრო
-წვეულებაზე ისეთი ელეგანტური იყავი საოცრად გამოწყობილი მერე კი რამდენიმე საათსი ცენტრალურ პარკში ჩხუბის მთავარი გმირი
-ესაა ჩემი ცხოვრება შავბნელი სადაც მხოლოდ ერთი ნათელი წერტილია
გული გამალებით მიცემდა მეგონა იტყოდა ცოლიოო ან შვილიო ან სეყვარებულიო მაინც მაგრამ არა დასჯილი ბავშვივით ჩახარა თავი გამომეტყველება გაუმკაცრდა
- მე ცუდი ბიჭი ვარ თიკა
-არგელოდი
-ვიცოდი რომ აქ იქნებოდი
რაო? მოიცათ რა გამოდის აქ მხოლოდ ჩემს გამოა?
სისხლი გამეყინა ძარღვებში, მისი გამჭოლი მზერა სულში მიძვრებოდა ეს ყველაფერი თითქოს რეალური იყო თან არარეალური, რაღაცით განსხვავებული ცუდი არა
-უკან დამყვები? საიდან იცოდი?
ძვლივს ამოვილუღლუღე ჩემს ხმას მეც ვეღარ ვცნობდი
- დიდი ხანია სენი მიკი მაუსის ქუდი არ დაგიხურია არადა როგორ გიხდებოდა , თუმცა უკვე გაიზარდე
ნაზად გაირიმა მზერა საოცრად დაუთბა მეკი სულ ავირია ვერაფერი გავიგე
-თიკა სულ პატარა იყავი პირველად რომ გნახე პარკში საქანელაზე იჯექი ყვითელი კაბა გეცვა
პატარა კიკინებიანი გოგონა ნამდვილი პეპი ერთს გაიღიმებდი ბავშვურად და მეც მთელი დღე გონება მოწამლული მქონდა შენით, 10 წლი გავიდა მას მერე შენ გაიზარდე მეც თუმცა თითქოს არაფერი სეცვლილა იგივე თვალები იგივე ღიმილი მეც ისევ უკან დაგყვები ჩუმად რომ არავინ შეგაწუხოს , წლებია შენი ერთგული ფარული თაყვანისმცემელი ვარ თუმცა უკვე იდუმალი აღარ
ირიმის აშკარად ეტყობა რომ ნერვიულობს კბილებით ქვედა ტუჩს აწვცალებს
ჩემს ხელებს თავისაში იქცევს
ვიცი რომ ვარდისფერი ფერი გიყვარს , ჩაიში 4 კოვს ნახევარ შაქარს ყრი, როცა მარტო ხარ წყნარ მუსიკას უსმენ , სიბნელის გეშინია არგიყვარს შაურმაში ხახვი და ერთფეროვნება ქუჩებში
დილით ცხრის ნახევარზე გამოდიხარ სახლიდან და გვიანობამდე არასდროს ხარ სახლში
ეჭვიც არ მეპარება რომ ერთ დღეს წიგნების მაღაზიაში თაროზე ვარდისფერ ხტიან წიგნს ვნახავ სახელად "you belong with me" სიყვარულით თიკასაგან და ბედნიერი ვიქნები წიგნში ჩემს თავს რომ ვიპოვი თუნდაც ცუდ ბიჭად მოხსენიებულს მე ხომ ასეთი ვარ , თიკა ვიცი მოულოდნელობისგან დაბნეული ხარ ვერ იაზრებ მაგრამ დროა იცოდე რომ წლებია მიყვარხარ და მნიშვნელობა არ აქვს ახლა რას მეტყვი შეგიყვარდები თუ არა სულ ასე იქნება
თავს ხრის და თვალებს ხუჭავს
მე კი დაბნეული შევყურებ არვიცი რა ვუთხრა ...გული მეკუმშება
ვუყურებ ჩემს წინ მჯომ ადამიანს ვისაც ვუყვარავრა ამას მის თვალებშიც ვხედავ
მე კი ვერც ვამჩნევდი, ვტირი დიახ ცრემლებმა მოიცვა ჩემი სახე და სულ არ მადარდებს რომ ის "ბიჭი ბირჟიდან " დაინახავს და ის ხალხიც კაფეში რომ ზის
გრზნობებად ვიღვრები ვგრძნობ მის მიმართ რაღაც საოცარს , ჩემს თავს ზურგს ვაქცევ და მისით ვავსებ გულს , მის თვალებში ვსახლდები და მინდა სულ აქ დავღცე ჩემს ვარდისფერ ოთახსაც კი ჯობია აქაურობა თბილი და სიყვარულით სავსეა
ვიცი რომ არ უნდა გავუშვა , ვხვდები რომ აქამდე არც ვარსებობდი და ამ წუთიდამ ვიწყებ ცხოვრებას , ხელებს ვიჭერ თავს ოდნავ წევს და ქვემოდან შემომყურებს რაც სემიძლია თავს ძალას ვატან და ვიღიმი , თბილ ტუჩებს შუბლზე მაწებებს და ერთიანად ვთბები
მინდა დრო გაჩერდეს, ვისხედით და არცერთი ვიღებდით ხმას მხოლოდ ერთმანეთის თბილ ხელის გულებს ვგრზნობდით მის თვალებში იკარგებოდა მთელი ჩემი სამყარო
– წვიმს
დუმილის ჩასახრშობად წამოვროშე თუმცა მისგან ასეთ რეაქციას არველოდი
წამოხტა ხელი დამავლო და აგრეთ გავიდა მეც თან გამიყოლა უფრო მიმათრევდა
მივდიოდით ქუჩაში ჩვენ ორნი და წვიმდა საშინლად წვიმდა ,მეღიმებოდა უაზროდ ისკი თითებს მიჭერდა და მიყურებდა...თიტქოს ცდილობდა შევესწავლე, ვგრძნობ რომ ფერადი ბედნიერი წუთები მელის წინ ჩემს "ცუდ ბიჭთან ერთად" გაიგეთ? მე მას ჩემი ვუწოდე
–როგორ ველოდი იმ დღეს როდესაც როგორც იქნა შევძლებდი სენს ჩახუტებას ბედნიერი ვარ რომ ცემს გვერდით ხარ
ყურებამდე იღიმის და სიტყვებს დამარცვლით წარმოთქვამს
სანამ ამ სიტყვებით გაბრუებულივარ ხელს მავლებს და მტელი ძალით მატრიალებს , მეცინება მის ასეთ ბავშვურ საქციელზე თვალებს ვხუჭავ ... თავბრუ მეხვევა და როცა ძირს მსვამს ვბარბაცებ ირგვლივ ყველაფეირ ტრიალებს იმის შიშით რომ წავიქცევი ხელებს მაგრად ვუჭერრ
ის კი იცინის არა უფროსწორად დამცინის მე კი ვიიბუსხები და წარბებს ვკრავ , მიხუტებს და თავზე მკოცნის
–მგონი დროა სახლში წავიდე
–ოოო კარგი რა ნახე რა კარგია ამინდია წამოდი გავისერინოთ
–ბევრი სამეცადინო მაქვს ხომ გესმის
თავ სვისაწ....ბ და ტუჩებს ბატის ჭიუკივით ვაბრუნებ
მიყურებს ფიქრობს დამთანხმდეს თუ არა ბოლოს იღიმის და მნებდება გაჩერებაზე სახლისკენ მიმავალ ავტობუს ველით ვიყინებიტ მაგრამ არვიმჩნევთ ჩემი ხელები პირთან მიაქვს და თბილ ჰაეს უბერავს ვთბები არა მისი საქციელით უფრო ... ავტობუსში სწრაფად ავდივართ და ერთმანეთის პირდაპირ ვსხდებით ჩემს მუხლებს თავისას ადებს და მუხლზე გახეული ნაჭრის შიგნით თითებით ჩემს ლანს ეთამაშება ავტობუსი ჩემს კორპუსთან ჩერდება და ჩვენც ჩავდივართ
მის წინ ვდგები და დასამშვიდებლად ვცდილობ რაიმე მოვიოფიქრო
–დროებით ოდნავ ვუღიმი და კორპუსისკენ მივდივარ
–არა არა ასე არგამოვა
მატრიალებს და მეხუტება იმდენად ძლიერად რომ წამიტ სუნთქვაც შემეკრა
–ახლა წადი მოგწერ
სანამ კორპუსში შევიდოდი გამახსენდა რომ ჩემი ნომერი არ იცის მაგრამ რომ მივბრუნდი უკვე აღარ იყო კიბეზე კიარ ავდიოდი მივფრინავდი სიხარულისგან სახლში სევფარფატდი და გაკვირვებულ 6 წყვილ თვალს რომ სევეფეთე დავასტოპე
– სახლში ხართ?
–რა ხდება ?
ეშმაკურად გამომხედა სოფომ თიტქოს თვალებით მითხრა ოთახში ადი ამოვალ და მომიყევიო
–არაფერი
ღმად ამოვისუნთქე და სახე დავასერიოზულე
– დავირალე ოთახში ავალ
სწრაფად ავუარე მათ გვერდი და ოთახში ავედი სწორედ ამდ როს მომივიდა სმს "უკვე მენატრები" სულ; ორი სიტყვაა და უზომოდ გამაბედნიერა