- ელენე ბერძენიშვილი.
ფეხზე წამოვდექი... მომესმა ნინის გამხნევებაც. ბევრის ყურადღება მივიქციე სცენაზე ასვლამდე, რადგან მიმტანს დავეჯახე და ყველაფერი დავაყრევინე. ბოდიში მოვუხადე და სცენაზე ავედი. ჟიურის წევრებ ვუთხარი რა ფონოგრამაც უნდა ჩაერთოთ და სკამისაკენ გავიქეცი,მიკროფონი გავასწორე და მელოდიის ჩართვას დაველოდე.როდესაც Jason Walker -ის "Down" ჩაირთო თვალები ჩემდაუნებურად დამეხუჭა და გამეღიმა. ეს სიმღერა და მისი ტექსტი განსაკუთრებით მიყვარს, ტანზე სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა და სიმღერაც დავიწყე...


I don't know where I'm at
I'm standing at the back
And I'm tired of waiting
Waiting here in line, hoping that I'll find what I've been chasing.

I shot for the sky
I'm stuck on the ground
So why do I try, I know I'm gonna fall down
I thought I could fly, so why did I drown?
Never know why it's coming down, down, down.

Not ready to let go
Cause then I'd never know
What I could be missing
But I'm missing way too much
So when do I give up what I've been wishing for.

I shot for the sky
I'm stuck on the ground
So why do I try, I know I'm gonna fall down
I thought I could fly, so why did I drown?
Never know why it's coming down, down, down.
Oh I am going down, down, down
I can't find another way around
And I don't want to hear the sound, of losing what I never found.

I shot for the sky
I'm stuck on the ground
Why do I try, I know I'm gonna fall down
I thought I could fly, so why did I drown?
I'll never know why it's coming down, down, down.

I shot for the sky
I'm stuck on the ground
Why do I try, I know I'm gonna fall down
I thought I could fly, so why did I drown?
Oh, it's coming down, down, down.

როდესაც სიმღერა დავასრულე კიდევ ერთხელ გავიღიმე,ნამდვილად არ მაინტერესებდა ხალხის აზრი რადგან მე ამით სიამოვნებას ვიღებდი,მიყვარს ის რასაც ვაკეთებ. თვალები ნელა გავახილე და ირგვლივ მიმოვიხედე და დავინახე, რომ ყველა მე მომჩერებოდა გაშტერებული სახით,თითქოს შენელებული კადრი ყოფილიყოს. ამ სიტუაციის გამო გავწითლდი და თავი დავხარე, მოულოდნელად ვიღაცამ შეჰყვირა და ტაში დამიკრა. მას სხვებიც აჰყვნენ და ოვაციებთან ერთად მხურვალე ტაშს მიკრავდნენ. ამაზე გამეცინა და ნინის შევხედე ისეთი ამაყი თვალებით მიყურებდა რო, ასე მე არ ვამაყობდი საკუთარი თავით. მადლობა გადავუხადე აუდიტორიას და სკამიდან ჩამოვხტი.
- ძალიან დიდი მადლობა ასეთი მშვენიერი პერფორმანსისთვის, დღის ბოლოს დაგიკავშირდებით და პასუხს გაგაგებინებთ.
- კარგით, ნახვამდის. - თბილად გავუღიმე საშუალო ასაკის ქალს, მანაც თავი დამიკრა და შემდეგს დაუძახა - ნინისთან მივირბინე და მთელი ძალით ჩავეხუტე. ნუ ჩავეხუტე რა გავჭლიტე :დდ
- you're welcome - თავდაჯერებულად გამიღიმა და ხელი გადამხვია. - წამოდი შენი ბინა ვნახოთ.
კაფედან სიცილით გამოვედით და ტაქსი გავაჩერეთ. ნინიმ მისამართი უთხრა და დანიშნულების ადგილისკენ წავედითა. არ ვიცი რატომ, მაგრამ რატომღაც ვნერვიულობდი. წარმოდგენა არ მაქვს ნინის მადლობა როგორ გადავუხადო. მამამისს ბევრი ფული აქვს და ალბათ მას გამოართვა .ნეტავ როგორია? ნეტავ ძალიან დიდი სახლი არ იყოს. ხო გაგიკვირდებათ ამას რატომ ნატრობსო, მაგრამ ხო პატარა მინდა რადგან პატარა შესაბამისად ნაკლები დაუჯდებოდა, დიდს კი ძალიან ბევრი ფული უნდა. გზაში ახალგაზრდა მძღოლი ხან მე გამომხედავდა ხან ნინის, საყვარრელი ბიჭო იყო თუმცა ნერვები მეშლებოდა. ბოლოს როდესაც მისი მზერა აუტანელი გახდა თვალები გადავატრიალე და თავში ხელი წამოვატყი.
- იქნებ ჩვენი ყურების ნაცვლად გზას იყურო იდიოტო! - შევუღრინე და ნინის მივუბრუნდი. - როგორი სახლია?
- მოითმინე მივალთ და თავად ნახავ. - გამიცინა და თვალი ჩამიკრა.
15 წუთში ადგილზე ვიყავით. ნინიმ მძღოლს ფული გადაუხადა და მანქანიდან გადმოვიდა. როგორც კი გადმოვედით ნინიმ თვალებზე ხელი ამაფარა, რაზეც გამეცინა. რამოდენიმე ნაბიჯი გადავდგი, შემდეგ კი ნინიმ მომაბრუნა და ხელები მომაშორა. თვალები გავახილე და პირი დავაღე ჩემს წიმ არსებული სახლის გამო... უზარმაზარი სახლი უზარმაზარი დ ულამაზესი ბაღით. თვალს ვერ ვწყვეტდი ამ სილამაზეს, არ მჯერა ! სახლი ორსართულიანი იყო... ბაღში აუზიც იყო რააც ჩემი გაკვირვება უფრო გააღრმავა. აუზიდან მოშორებით ხეზე საქანელაც იყო ჩამოკიდებული. ძალიან ლამაზი იყო აქაურობა,ისეთი ლამაზი რომ უბრალოდ სიტყვებით ვერ ავღწერდი. არა ვიტყუები, ეს ჩემი ოცნების სასახლეა! ნინი ისე ცქმუტავდა და ისე ნერვიულობდა რამისაა თითები მოიმტვრიოს. გაოცებულმა შევხედე და გაღიმება ვცადე.
- მოგწონს? - ტუჩი მოიკვნიტა და ცალი წარბი ასწია.
- მეღადავები?! საოცარია, ასეთი სილამაზე ჯერ არ მინახავს.
- წამოდი შიგნით შევიდეთ. - ხელი ჩამკიდა და შიგნით შემიყვანა.ზღურბლს ფეხი გადავაბიჯე და სამოთხეში ამოვყავი თავი. ირგვლივ ძალიან კარგი გემოვნებით შერჩეული ავეჯი დამხვდა... იქაურობა მთლიანად ხის იყო, ხის სურნელი კი უბრალოდ მაგიჟებდა. ჩემი სახლი დამათვარიელებინა და ყველაზე მეტად ჩემს ოთახში არსებულმა სახატავმა მასალამ და დაფამ გამაკვირვა. არა რაა მე ეს გოგო მგონი მართლა შემიყვარდა ! ♥


***

ჩემს სახლში სავარძელში ვზივარ,პლედი მაქვს შემოხვეული და ტელევიზორს ვუყურებ,არც კი ვიცი რომელი საათია დაახლოებით თერთმეტი ხდება მგონი... ტელევიზორში ციდან სამ მეტრზე გადის. იმ მომენტზე ვარ სადაც პოლო და კატინა ბაიკით რომ მოსრიალდებიან. ჩემი პოლო,როგორ მიყვარდააა !! :( ტირილს ვუმატე და ყავა მოვსვი. ასეთი სიყვარული მინდა ! რისკით, მხიარულებით და ვნებით აღსავსე, მინდა ცხოვრებაში ისეთი სიყვარული ვიპოვო რომელიც ჩემს გამო თავსაც გაწირავს, მინდა ვინმემ ისე შემიყვაროს როგორც პოლოს კატინდა და აჩის ბაბი უყვარდა. ჩემდაუნებურად თვალწინ ლუკას სახე დამიდგა. ჯანდაბა, სულ თავს რატომ მახსენებ?! რატომ არ შეგიძლია უბრალოდ მომშორდე? გამოჩნდი და ყველაფერი აურიე! თავი შემაყვარე, რამაც შენს მიმართ ზიზღის გრძნობა გამიქარწყლა. მაგრამ ამას რა აზრი აქვს? მე ხომ მას მთელი არსებით ვძულვარ... ან სხვას რას უნდა ელოდო ეს ასეც უნდა იყოს! ის ვერასოდრს შემიყვარებს რადგან თამაზისნაირი კაცის შვილი ვარ. მე ხომ.. ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომარკვია.უცხო ნომერი იყო,მხრები ავიჩეჩე, სენსორს ხელი გადავუსვი და ვუპასუხე.
- გისმენთ..
- გამარჯობა, ელენე ბერძენიშვილს ვესაუბრები?
- დიახ..? - უცნაურად შევიჭმუხნე
- მე კაფედან გირეკავთ, მინდა გითხრათ რომ კასტინგზე ძალიან მოგვეწონეთ და გადავწყვიტეთ სამუშაოდ აგიყვანოთ..
- მართლა?! ძალიან გამიხარდა, დიდი მადლობა. - ემოციების შეკავება ვცადე რადგან ძალიან აჟიტირებული ვიყავი.
- კარგი მუშაობას ზეგიდან დაიწყებ. დღეგამოშვებით იმუშავებ ერთ დღეს 8 საათზე, მეორე დღეს კი 10 საათზე, იმედია ცუდი განრიგი არ არის არა?
- არა, არა მშვენიერი გრაფიკია ! კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა.
- არაფერს, ნახვამდის.
- ნახვამდის. - ტელეფონი გავთიშე და სიხარულისგან შევკივლე.
ნინის დავურეკე და ყველაფერი ვუამბე,ძალიან გაუხარდა როდესაც ყველაფერი მოვუყევი,მითხრა ასეც ვიცოდი ეჭვი არ მეპარებოდაო! როდესაც საუბარი დავასრულეთ ტელევიზორში მუსიკები ჩავრთე და ცეკვა დავიწყე. ცოტახანში ცეკვა შემაწყვეტინეს. ესეიგი რაა ცეკვასაც არ დამაცდიან! ტელევიზორი გამოვრთე და კარისაკენ თვითკმაყოფილი ღიმილით გავემართე. როდესაც კარები გამოვაღე ღიმილი სახეზე შემახმა. ალკოჰოლის სუნით ყარდა და ისე ბარბაცებდა რომ სადაცაა წაიქცეოდა. კარების მიხურვა ვცადე თუმცა ვერ შევძელი რადგან კარები პირიქით გამოაღო და ძალით შემოიჭრა.
- რას გადამეკიდე ან საერთოდ აქ რა გესაქმება? გახეული მთვრალი ხარ !
- კარები მიკეტე და დაჯექი! როგორც ვხედავ ჩემი საიდუმლო გაგიგია - ირონულად გამიღიმა თუმცა ეს უფრო დამაჭვა იყო.
- ხო გავიგე და გაეთრიე თორემ..- სიტყვა არ დამამთავრებინა, კედელს მთელი ძალით მიმაჯახა და დანა ყელზე მომაბჯინა რაზეც თვალები გამიფართოვდა,რა ჯანდაბას აკეთებს?!
- თორემ რა? რას იზავ წახვალ და ჩემს თავს ლუკიტოს აცემინებ? იცოდე ჩემი დაშანტაჟება არ გაბედო თორემ შენც ისე წამებით მოგკლავ როგორც დედაჩემს. მაგრამ არა! უფრო დაგტანჯავ და გაგაწამებ. - ამაზრზენად გაიცინა. თვალები ამიწყლიანდა და ხმა ჩამიწყდა.
- ჩემგან რა გინდა? - ჩახლეჩილი ხმით ვუთხარი და ვიგრძენი როგორ ჩამომიგორდა თბილი ბურთულა სახეზე. ჩემს კითხვაზე ჩაეცინა მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა.
- ბევრი რამ, მაგრამ ამ ეტაპზე მინდა რომ გამხადო. - როდესაც ეს მითხრა გაკვირვებულმა შევხედე,ცალი წარბი ავწიე და მზერა ვესროლე "უკაცრავად?" - მიდი, მინდა რომ მაიკა შემომახიო და ფეხები წელზე მომხვიო.
- მე შენი ერთერთი სათამაშო არ ვარ ! - გაღიზიანებულმა ვუთხარი, რის შედეგადაც დანა ყელზე ძლიერ მომაბჯინა და ოდნავ გამიხახუნა,ვიგრძენი როგორ დამეკაწრა, ის მართლა არ ხუმრობდა მომკლავდა! შიშმა ამიტანა,თუმცა თავდაჯერებულად ვცადე რაიმე მეთქვა - კარგი, კარგი ოღონდ დანა გაწიე!
- აი ასე პატარავ.. - წელზე ხელი მომხვია და ნელნელა დაბლა ჩასვლა დაიწყო, როდესაც ხელში არსებული ტელეფონი თავში ჩავარტყი, აი ასე გარყვნილო! ჩაიკეცა და შეიგინა. ჰოლისკენ მთელი სისწრაფით გავიქეცი.. დავინახე როგორ წამოდგა და ჩემსკენ გამოიქცა,ჩემი ოთახისკენ ავიღე გეზი თუმცა კიბეებზე რომ ავრბოდო, ფეხში ხელი ჩამავლო და უკან დამაბრუნა. მკერდზე ხელებს მთელი ძალით ვურტყავდი და ვფართხალებდი. ვგრძნობდი როგორ მისრიალებდნენ ცმლები ჩემს სახეზე, თითქოს მათთვის ჩემი სახე ყინულის მოედანი ყოფილიყო. ხელები გამიკავა და ჩემს ტუჩებს მხეცივით დაეტაკა. როდესაც მიხვდა რომ კოცნას კოცნითვე არ ვუპასუხებდი, ყელზე გადავიდა და ერთი ადგილი წოვა დაიწყო. მინდოდა მეკივლა, მეყვირა და მისთვის რაიმე მეთქვა მაგრამ არაფერი შემეძლო.წამით ხელები გამიშვა,მაისური შემომახია და ხელები ისევ გამიკავა. დავიკივლე და ვუთხარი გაჩერებულიყო თუმცა ის მაინც თავის საქმეს განაგრძობდა. ჩემს მკერდს ხარბად დააჩერდა და ტუჩები გაილოკა. მითხრა მოგეწონებაო და ჩემს ტუცებს დაუბრუნდა, როგორღაც ხელში დანა მომხვდა,ავიღე და პირდაპირ საძილე არტერიაში ჩავარტყი. სისხლმა იფეთქა და ჩემი სხეული წითლად შეღება,ამ დროს ბექას ცრემლი ჩემს ლავიწს დაეწვა და თავი საშინელ ადამიანად ვიგრძენი,თვალებში ჩავხედე ისე მიყურებდა თითქოს გამოფხიზლებულიყო და ნანობდა რაც გააკეთა,თითქოს ამ ერთ წამში მთლიანად შეიცვალა,მინდოდა დრო უკან გადამეხვია და ეს არ გამეკეთებინა.წარბები შეჭმუხნა და დანის გამოღება სცადა,არვიც რატომ მაგრამ უფრო შემეშინდა და დანას ხელი მივაჭირე,ჩემს გვერდით დაეცა და ყელზე ხელი მიიდო,ხელები სისხლით შემეღება.ავკანკალდი მინდოდა მისთვის იმედი მიმეცა მინოდა მეთქვა რომ ამის გამო ვწუხდი მაგრამ არაფერი შემეძლო,უბრალოდ დახმარებას ვითხოვდი და მის თმას ვეფერებოდი,მისი თავი კალთაში მედო და ზემოდან დავცქეროდი,გაღიმებას ცდილობდა თუმცა ეშინოდა.კარები პოლიციელებმა შემოანგრიეს ვისაც ექიმები მოყვნენ,ჩემთან მოვარდნენ.პოლიციამ ხელი ჩამავლო და მას მომაშორა,შეწინააღმდეგეა ვცადე თუმცა უშედეგოდ ორი დიდი პოლიციელი მეჯაჯგურებოდა.ექიმებმა სასწრაფოდ გაიყვანეს ბექა და საავადმყოფოში გააქციეს.მინდოდა გადარჩენილიყო,მინდოდა მის ადგილას მე ვყოფილიყავი! ჯანდაბა,ჯანდაბა ყველაფერი ასე არ უნდა მომხდარიყო !! ტირილს ვუმატე და ჩავიკეცე პოლიციელებმა პლედი მომახვიეს და ჩემს დაწყნარებას შეუდგნენ,დავინახე როგორ შემოვარდა ნამტირალევი ნინი პოლიციელები მომაშორა და ხელები ძლიერად მომხვია,თმაზე ფერება და კოცნა დამიწყო.მეუბნებოდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა,მაგრამ ეს ტყუილი იყო. თუ ის მოკვდებოდა ეს ჩემი ბრალი იქნებოდა,მე მკვლელი გავხდებოდი,ისეთი საზიზღარი მკვლელი როგორიც მამაჩემია...

დაგვიანების გამო ბოდიშს გიხდით,სკოლა დაიწყო და დრო შემეზღუდა თანაც ძალიან :/ ♥