-მის ჰეილი 10 წუთი დარჩა- ოთახში შემოვიდა სუა. მას გრძელი ლურჯი კაბა ეცვა თმა მაღლა ჰქონდა აწეული და ძალიან სადად და ლამაზად გამოიყურებოდა.
-მე უკვე მზად ვარ.- გამოვედი გასახდელიდან. უზარმაზარი ჰოლში კარის ჭინ თეთრს სმოკინგში გამოწყობილი ჯონკუკი დამხვდა. კოსტუმის საყელო შავი იყო, მისავე ჯიბეში წითელი ვარდი ედო, მართლაც რომ საოცრად უხდებოდა თეთრი ფერი.
-საოცრად გამოიყურება - აღტაცებას ვერ მალვდა ჯონკუკი.- შენი კაბა... ისეთი ლამაზია..- მართლაც ულამაზესი თეთრი კაბა მეცვა. ჰოლში გამოვედი და მის ბოლო კედელზე გაკრულ სარკეში ჩავიხედეთ. ჯონკუკი ძალიან კარგად გამოიყურებოდა, თმებბი მოხდენილად ჰქონდა შუბლზე გადაწეული. მისი ტანი ისეთი დახვეწილი იყო ამ თეთრ სმოკინგში... სეშანიშნავად გამოიყურებოდა.ხოლო მე მსგავსი სილამაზე არასდროს მინახავს... მთელი ცხოვრება კაბებში და ტანსაცმელებში ვტრიალებ, ბევრი ულამაზესი კაბა მინახავს მაგრამ ეს არ იყო უბრალოდ კაბა, ეს მართლაც რომ ჩემს ტანზე შეკერილი ხოლოვნების ნიმუში იყო. სილამაზის, სინაზის, ქალურობის, ეშხისა და მდიდრულობის უზადო ნაზავი. თმა მოშიშვლებულ მხრებზე მქონდა ჩამოყრილი და თავში პატარა გვირგვინი მქონდა, რაც პრინცესას შთაბეჭდილებას ქმნიდა. მიუხედავად იმისა რომ კისერი მთლიანად შიშველი მქონდა არანაირი ყელსაბამი არ მეკეთა როთიც უბრალო შეხედულებას ვაძლევდი კაბას მაგრამ ეს უფრო იდიალურს ქმნიდა. ფეხზეც მაღალ ქუსლიანი თეთრი ფეხსაცმელი მეცვა, მაგრამ კავალერს მაინც ვერ ვუსწორდებოდი.
ჯონკუკი თვალს არ მწყვედა სარკიდან პირდაპირ მე მიყურებდა და თვალებში ჯერ კიდევ ის აღტაცება ჰქონდა ჩაბეჭდილი რაც პირველაც ჩემი დანახვისას გაუჩნდა. როცა ჩემი მზერა შეამჩნია მაშინვე ჩაახველა და გასწორდა ჩემი ხელი მის კლავში გამოდო და სარკეში დაგვაკვირადა. ამ წუთას იმდენად იდიალურები ვიყავით, იმდენად რომ თავში ერთი იდეა ძალაუნებურად მომივიდა... ნეტა მართალი იყოს...
-მზად ხარ?-მზერა ახლა ჩემს ანარეკლზე გადაიტანა სარკეში.
-რა თქმა უნდა არა- გავუღიმე ნერვიულად
-მაშინ წავედით-მანაც გამიღიმა და დიდი კარისკენ გამიძღვა
* 1 კვირის წინ
-თანახმა ვართ- ხმამაღლა გამოაცხადა ჯონკუკმა როცა მისაღებში დავბრუნდით. მისის ჯოენმა აღტაცებისგან ტაში შემოკრა.
-მაშინ ჯონკუკ შენს დაბადების დღეს გრანდიოზულად გადავიხდით, და ამის გასაკეთებლად 1 კვირა გვაქვს.
-ეს მე მომანდეთ- ჩაერთო დედაჩემი რომელიც აშკარად არ გვენდობოდა, იცოდა ომ ესე მარტივად არ დავთანხმდებოდით, მაგრამ არ შეიმჩია
-არა მარტო ნამდვილად ვერ გაუმკლავდებით, მეც დაგებმარებით- მისის ჯოენი კი უეჭველა დარწმუნებული იყო რომ სიმართლეს ვლაპარაკობდით. მის ხმაში არანაირი ეჭვი არ ჩანდა
-რა თქმა უნდა, ტანსაცმელს და დარბაძის დიზაინს მე მივხედავ დანარჩენი თქვენს განკარგულებაშია- დედამ გაუღიმა მისის ჯოენს
-დიახ, დიზაინში სხვისი იმედი მაინც არ მქონდა
-მაშინ ჩემს კაბინეტში მობრძანდით მისის ჯოენ და გავინაწილოთ საქმეები- დედაჩემმა გაიყოლა მისის ჯოენი და ოთახში მამები, მე და ჯონკუკი დავრჩით.
-რამეს ხომ არ დალევთ- მამაჩემმა დააღვია სიჩუმე რომელიც ქალების გასვლის შემდეგ დასადგურდა.
-დიდი სიამოვნებთ, რაიმე ალკოჰოლურს - სიცილით დააყოლა მისტერ ჯოენმა.
-თქვენ ბავშვებო?- მამა ახლა ჩვენ მოგვიტრიალდა.
-არა მადლობთ მე უნდა წავიდე- მოკლრძალებულად მიუგო ჯონკუკმა.
-საით?- ახმა მამამისმა მიაპყრო ყურადღება ბიჭს.
-მეგობრები უნდა ვნახო
-კლუბში ხო?- მამამისის ხმაში სიმკაცრე იგრძნობოდა
-არა..- დაიბნა ჯონკუკი- ჯიმინის ბარში.
-მაშინ ჰეილიც წაიყვანე
-არა, მირჩევნია სახლში დავრჩე
-მიდი ჰეილი გაჰყევი მის მეგობრებს გაიცნობ- არ მომეშვა მამა.
-არა, არ მინდა ხელს შევუშლი, თან მარტო ბიჭები...
-წამოდი თუ გინდა მართალია მისტერ ჩანი ჩემს მეგობრებს გაგაცნობ.- ლამის მთხოვდა ჯონკუკი აშკარად არც მას გაუშვებდა მამამისი მე რომ არ წავეყვანე.
-კარგი მაშინ გამოვიცვლი- ჩუმად დავაყოლე და ოთახისკენ წავედი.
ოთახიში შესვლიდან რამოდენიმწ წამში ისევ გაიღო კარები და ჯონკუკი შემომყვა.
-კლუბში მივდივართ, ამიტომ ძაან გოგოსავით ნუ ჩაიცმევ
-როდის ყოფილა, რომ შეუფერებლად მეცვა...
-მითხარი რამე?- ჯონკუკი ჩემს ოთახში არსებულ ფოტოებს ათვარიელებდა.
-არაფერი...- მალევე ჩაცმული გამოვედი. მოკლე, მუქი „ჯინსის“, ტრაპეცია, ქვედა ბოლო, და თეთრი თითქმის გამჭირვალე, თვაისუფალი საროჩკა მეცვა, ფეხზე მაღალი წინდები და კოჭს ქვემოთ სიმაღლის, „Calvin klein” ის თეთრი ტყავის კეტები. თმა მაღლა მქონდა ატანილი. მაკიაჟიც სათანადოდ შერჩეული კლუბისთვის, მუქი. მთლად საკლუბო სტილში არ ვიყავი მაგრამ სახლიდან ხომ უნდა გავსულიყავით, სვანაირად კი ვერ ჩავიცმევდი.
-წავედით?- მოვწყვიტე ჯონკუკი სურაებს, სადაც სპორტულ ტოპებში და სხვადასცხვა ტანსაცმელში გამოყობილი ვდგავარ.
-აა... კი წავედით, მშვენივრად გამოიყურები- ამათვარიელა და გამიძღვა წინ.
ჯონკუკის მანქანით, სეულის ისეთ ქუჩებში მოვხვდით სადაც არასდრო ვყოფილვარ. დედაჩემის მირ დაწესებული პარგლები ნამდვილად არ მოიცავს ამ ტერიტორიას. აქ დიდი მდიდრული სახლების მაგივრად, მაღალი მრავალსართულიანი სახლები იდგა, ნაკლებად მდიდრული არა, მაგრამ ბევრი და მაღლები, ასევ იყო დიდი სასტუმროები, კაზინოები და სხვადასხვა გასართობი ადგილები. ჩემს ახტაცებას საზღვარი არ ჰქონდა ისე გულმოდგინებ ვათვარიელებდი ყველაფერს, ჯონკუკმა სიცილი ძვლივს შეიკავა. ბოლოს მაინც გაეცინა.
-რა გაცინებს?- ვკითხე გაბრაზებულმა
-ისე იყურები თითქოს, მთვარიდან ჩამოხვდი.
-მსგავს ადგილას პირველად ვარ- ორცხვად ჩავილაპარაკე
-რაა?- ჯონკუკმა გზიდან მზერა ჩემზე გადმოიტანა
-ხო რა იყო ყველას შენნაერი თავისუფალი ცხოვრება კი არ აქვს
-კარგი რა კლუბში არასდროს ყოფილხარ?
-არა- უკვე შემრცხვა 19 წლის გოგო და ერთხელ არ გაუვლია ქალაქში და არ ყოფილა კლუბში დალევაზე ხომ სერთოდ.
-ღმერთო არ მჯერა, მთელი 19 წელი რას აკეთებდი სახლში?- ჯონკუკს ისეთი მზერა ჰქონდა თავი ზოოპარკის მაიმუნი მეგონა
-ვინ თქვა რომ სახლში ვარ...- არადა მართლაც რომ მასეა სულ გადაღებები საქმიანი შეხვედრები და სახლი ესააა ჩემი ცხოვრება.
-აბა სად დადიხარ?
-მოდი თემა შევცვალოთ, გავიგეთ რომ არ ვარ იმ გოგოთა განი რომელიც ქუჩაში დაქალებთან ერთად ერთობა...- ტონი შემეცვალა
-კარგი როგორც გინდა, მაგრამ იცოდე რომ მე შეგცვლი- გაიკრიჭა ჯონკუკი და ახლა შევამჩნიე რომ მისი ორი წინა ცბილი ოდნავ გამოწეული იყო რაც ძალიან საყვარელს ხდიდა მის სიცილს, ამაზე მეც გამეღიმა
-ვინ მოგცემს მაგის ნებას...- დედაჩემის სახე წარმოვიდგინე როცა გაიგებს რომ კლუბში მივდივარ.
-აი ნახე თუ არ შეგცვლი, არ მომწონს მე ჰეილი, მინსუ უნდა დავიბრუნო, ხალისიანი და მუდამ მომღიმარი- ჯონკუკს ისეთი სახე ჰქონდა აშკარად ეტყობოდა რომ ფიქრებში წავიდა. როგორ მინდა მეც მახსოვდეს... იქნებ ვკითხო?
-მოვდით- ბიჭის არტაცებული ხმა და ჩემი შეხტომა ერთი იყო, არ ველოდი ასე ხმამაღლა თუ იტყოდა რამეს. მანქანიდან გადახტა და მეც გამიღო კარი.
-თავისუფლად იყავი, ჩემი მეგობრები შენი ფანები არიან და არ გაგიკვირდეს- ისევ გაიკრიჭა და წელზე შემიცურა ხელი. ცოტა შევკრთი, მაგრამ არ შევიმჩნიე. მერე კარი გამოარო და დარბაზიდან გამოსული სიგარეტის კვამლი და ხმაურიანი მუსიკა პირდაპირ სახეში „მეტაკა“
-გამარჯობა- დაიყვირა ჯონკუკმა როცა ერთ მაგიდას მივუახლოვდი რომელთანაც 4 ბიჭი იჯდა.
-გამამარჯობა- მათაც ერთ ხმად მიესალმეს ჯონკუკს.
-ეს ჩან ჰეილია - წელზე მოხვეული ხელის დახმარებით მაგიდის წინ დამაყენა ბიჭმა. ისინიც ორი წუთით დაუმდნენ. მერე ერთ ერთი წამოიგია და მომიახლოვდა
-გამარჯობა, მე პარკ ჯიმინი ვარ - თვალები უბზინავდა ჩემზე ოდნავ დაბალ ბიჭს, ფერფლისფერი თმით -მიხარია შენი გაცნობა, რეალურად უფრო ლამაზი ხარ ვიდრე სურათებზე
-მადლობა-ხელი ჩამოვართვი ბიჭს და თავიც დავუხარე ოდნავ.-მეც მოხარული ვარ
-მე ნამჯუნი ვარ, კიმ ნამჯუნი- ახლა მეორე ბიჭი მომიახლოვდა ის ჩემზეც და ჯონკუკზეც მაღალი იყო, ქერა თმა ჰქონდა და ძალიან უხდებოდა, მასაც ჩამოვართვი ხელი და დანარჩენებს გავხედე.
-მე მინ იყნგი- მითხრა დაბალმა ბიჭმა ცისფერი თმით, მისის კარნი ძალიან მომხვდა თვალში, უზომოდ თეთრი იყო.
-მე სოკჯინი, შეგიძლია ჯინი დამიძახო- მეოთხე ბიჭმაც ჩამომათვა ხელი, ისეთი ლამაზი იყო მეგონა რომ მანეკენი მელაპარაკებოდა.
-ჩან ჰეილი, მოხარული ვარ თქვენი გაცნობით.-თქმაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი მდივანზე ამ ოთხ ბიჭს შორის.
ბიჭებმა დაიწყეს სასაცილო ამბების მოყოლა, ხუმრობა და გართობა, თავიდან ძალინ უხერხულად ვგრძნობდი თავს მაგრამ, ამის ფლება არც ერთმა მომცა. სხვა თუ არაფერი ჯონკუკს ძალიან მაგარი მეგონრები ყავს. ჯერი დალევაზე მიდგა.
-მის ჰეილი არ სვამთ- თითქოს მოწიწებით მომართა და თავისივე ტონზე გაეცინა ჯიმინს
-არა მადლობთ,- მეც იგივე მოწიწებით მივმართე და გავიცინეთ
-როგორ ლამაზი, ჭკვიანი, კარგი ხასიათის გოგო ხარ და ამ ხის თავიანს მიყვები ცოლად- დანანებით თქვა ჯინმა, და მიიყუდა ლუდის ბოთლი
-ხო ეგრეა, მაგრამ ჩვენს შორის დარჩეს და ყველაზე შესაფერისი წყვილია- ჩაილაპარაკა ნამჯუნმა. ვიგრძენი ჯონკუკის მზრა მაგარმ შევეცადე არ გამეხედა მისკენ, ჩემი წითელი ლოყები კი სინბელის გამო არ ჩანდა, ვიმედოვნებ...
-არ ვიცეკვოთ?- ახლა ჩაერთო იუნგი
-ჰეილი წამოდი ვიცეკვოთ- მაჯაში ჩამავლო ჯინმა
-არა მადლობა, მირჩევნია გიყუროთ- ვიუარე და არც მათ გაუწევიათ წინააღმდეგობა. ოთხივე ბიჭი ხალხს შეერია, ჯონკუკი კი ჩემს გვერდით გადმოჯდა
-არანორმალურები- ჩაილაპარაკა მან
-რატო? ძალიან კარგი მეგობრები გყავს
-კი ნამდვილი მეგობრები, მათ ახუჭული თვალითაც ვენდობი- შემშურდა მეც მიდა ასეთი ახლო პიროვნება გვერდით.
-მართლა არ დალევ? მიდი რა ცოტა, დედაშენი ვერ გაიგებს- ეშმაკურად გამიცინა და ერთი პატარა ჭიქა მომაწოდა რომელიც სავსე იყო გამჭირვალე, მათრობელა სითხით.
-არ ვიცი, არასდროს მიცდია...- ვერ გადავწყვიტე რა მექნა
-მიდი რო რამე აქ ვარ- ამ სიტყვების გამო რატომღა თავი მშვიდად ვიგრძენი.
-კარგი მარტო ერთი.- გამოვართვი ჭიქა და ღრმად ჩავისუნთქე
-უცებ უნდა გადაკრა და მერე ეს წვენი დააყოლე.- მორე ხელში პორთოხლის წვენი მომაწოდა.
-იცოდე, თუ გავითიშე არ დამტოვო მარტო
-როგორ გრკადრება, აქ ვარ - ისევ მესიამოვნა თან იმდენად რომ ჟრუანტელმა დამიარა. მერე ისევ ჩავისუნთექე და გადავკარი, სითხემ კისერი ჩამიწვა ვიგრძენი როგორ გაიარა მთელი გზა და ჩაახწია კუჭამდე, თითქოს შიგნიდან ხანძარი მეკიდა, ძალიან უსიამოვნო და თან სასიამოვნო გრძნობა იყო. წვენიც მივაყოლე და მხოლოდ მერე გავახილე თვალები
-კარგად ხარ?
-მგონი კი, თუ ჭვას არ ჩავთვლით შიგნიდან კარგად ვარ
-არაუშავს ეგ მალე გაივლის კიდე?-ისევ გამიღიმა ჯონკუკმა
-არ ვიცი- ნათქვამი არ მქონდა ისე მომაჩეჩა ისევ სავსე პატარა ზომის ჭიქა
-იცოდე პირდაპის!- კიდევ ერთხელ გამაფრთხილა, მეც დავუჯერე. მეორე ჭიქას მესამეც მოყვა, მეოთხეც, მეხუთეც, მერე სათვალავი ამერია. ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ყველაგერი ჩემს გარშემო ტრიალებდა, მე ვიყავი დედამიწის ცენტრი. მუსიკა ირგვლივ უგრო სასიამოვნო გახდა, ბიჭებიც დაბრუნების თანავე ჩაერთვენ ჩემი და ჯონკუკის სმის „ტურში“ კიდევ რამოდენიმე ჭიქა დავლიეთ. უცებ ხმაურიანი სიმღერა ნაზ, შვიდ მუსიკად გადაიქცა. ვერ გავიგე ზუსტად რა მოხდა მაგრამ აზრზე რომ მოვედი, მიღავის თბილ ტანს ვეხვეოდი და მისი სითბოს მთელს სხეულში მეღვრებოდა. მას თავი ჩემს კიდერში ქონდა ჩარგული და მე კი მის მხარზე მედო, ჯონკუკის სუნამოზე სასიამოვნო არაფერი მეგონა ამ წუთას. უფრო მაგრად მივეკარი და კისეზე მოვხვიე ხელი. მუსისკის რტმის მიხედვით ტან ვაყოლებდით, და თან ერთმანეთის სურნელით ვტკბებოდით. ჯონკუკის ცხელი სუთქვა კისერზე კანს მიწვავდა, რაც უზომო სიამოვნებას მანიჭებდა. სულელივით ვიღიმებოდი. ჯონკუკმა მომიშორა ხელი ხელზე ცამკიდა და ბრუნი გამაკეთებინა მერე კი... მერე კი... ისე ახლოს ვიყავით, შუბლი-შუბლს ეკვროდა, ცვირის წვერი-ცხირის წვერს, მხოლოდ ტუჩები აკლდა და სულ მთლიანად ერთი ვიქნებოდით, სულ მთლიანად ერთმანეთის...
თავის ტკივილმა გამაღვიძა. საშინლად მისკდებოდა, არც კი ვიცი სად ვარ. შევეცადე გამეხილა თვალი, რამედენიმე მცდელობის შემდეგ კი შევძელი. ისევ აქ ვარ... ჯონკუკის სახლში. ისევ იმ საწოლზე ვწევარ, მაგრამ ამჯერად ტანზე ისევ ის ტანაცმელი მაცვია რაც გუშინ მეცვა. თავი უსაფრთხოდ ვიგრძენი და ისევ დავაპირე ძილის გაგრძელება, მხარი ვიცვალე, გა გავშეშდი, გვერძე მუცელზე დამხობილი, წელს ზემოთ შიშველი ჯონკუკი მიწევს და მშვიდად ძინავს. ისთი წყნარი და მშვიდი სახე აქვს, ბავშვივით, მისი ოდნავ მუქი, გლუვი კანი ისე ნაზად გამოიყურებოდა, მისი შეხების სურვილმა უნებლიედ შემიბყრო. თავის ტკივილმა იმატა, შევეცადე გამეხსენებია გუშინ რა მოხდა მაგრამ ვერფერი გავიხსენე გარდა იმ მომენტისა როგორ შევედი კლუბში და გავიცანი ბიჭები, ამის გახსენებაზე უნებლიედ გამეღიმა.
-დილიდან იღიმი?- თვალების გახლის გარეშე მითხრა ჯონკუკმა და ოდნავ გაიღიმა. შიშისგან ოდნავ წამოიკივლე.
-დიდი ხანია გღვიძავს?
-შენზე დიდი- ისევ გაიღიმა ცალი ტუჩის წვერის მაღლა აზიდვით -თავი არ გტკივა?- მისი ნამძინარევი ძმა ჟრუანტელს მგვრის, ისედაც ბოხი ხმა აქ, ახლა ხომ საერთოდ
-კი თან ძალიან- ისევ დავხუჭე თვალები როცა ტკივილის მორიგი „წამოვლა“ ვიგრძენი.
-ეხლავე ავდგები და ტკივილ გამაყუჩებელს მოგცემ.- გაიღიმა დ აწამოსადგომად მოემზადა
-იყოს უბრალოდ მითხარი სადაა მე თითონ ავიღებ.- წამოვიწიე მაგრამ ისევ უკან დავეცი, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს თავში ბლაგვ საგანს მირტყამდნენ. -კარგი თანახმა ვარ მომიტანე.- დავთანხმდი რამაც მისი ღიმილი გამოიწვია. სწრაფად წამოდგა და წამალი და წყალი მომიტანა.
-მადლობა- გამოვართვი და დავლიე.- შენ არ გტკივა?
-არა, მიჩვეული ვარ, თან ბევრი არ დამილევია, შენთვის კი პირველი იყო და მაგიტომაც ხარ მასე ცუდად. ახლა ცოტა ხანი იწექი და როცა დაგიძახებ ჩამოდი საჭმელად, იმედია ამ ჯერად მაინც მიირთევ ჩემს გამზადებულ საუზმეს.- გაიღიმა და გავიდა. მეც დავიჯერე და ცოტა წავუძინე.
-გემრიელია?- მკითხა ბიჭმა მას შემდეგ რაც ბოსტნეულის სალათა გადავყლაპე
-კი, ნამდვილი კულინარი ხარ- ისევ გავუღიმე, ისე მშიოდა ახლა ალბათ გავსკდებოდი კიდევაც ჭამით, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს საუკუნება არ მიჭამია. საუზმის დამთავრების შემდეგ ჭურჭლის ალაგება დავიწყე. სამზარეულოში გამქონდა თეფშებე რომელსაც ჯონკუკი რეცხავდა, მეც მათი მშრალება დავიწყე. შორიდან ალბათ ახალ დაქორწინებული წყვილივით ვიყავით. ისევ ჯონკუკის დიდი ქომის მაისური მეცვა, შხაპის მერე ჩაცმული, თმა კი სველი.
-გუშინდელიდან თითმის არაფერი მახსოვს- დავარღვიე სიჩუმე.
-მართლა? საერთოდ? ვაა არადა ისეთები მოხდა- ისევ ეს ეშმაკური სიცილი.
-რა? რა მოხდა?- დავიბენი, აღაც აშკარად ისეთი დამავიწდა რაც უნდა მახსოვდეს.
-არაფერი ქალბტონო.- წყალი მოკეტა და სამზრეულოდან გავიდა.
-კარგი რაა, მითხარი- მც წუწუნით გავყევი, პეხშიშველი სიარული მიყვარს თან ახლა სიცხეა და სასიამოვნოა, მაგრამ ყოველთვის მიკრძალავდენე ფეხშიშველი სიაულს რადგან ყოველვის უსიამონებაში ვეხვევი როცა ფეხშიშველი ვარ, აი ახლაც... „მეტლახზე“ კარებთან წყალი ესხა რომელიც მე დამესხა როცა გაარეცხად მიმქონდა ჭიქები, ფეხი პრდაპირ ჭყვის გუბეში ჩავაბიჯე და ისედაც სრიალა „მეტლახზე“ პეხშიველი ფეხი ამისრიალდა. ველოდი როდის დავეცმოდი ყინულივით ცივ და მაგარ ზრდაპირს, მაგრამ ამის მაგივრად რბილად დავეცი თბილ ზედაპირზე და ამას გმინვაც მოჰყვა. თვალები გავახილე და პირდაპირ მის ყავისგერი თვალებს შევეფეთე. ისეთი ღრმა ისეთი ბზინვი თვალსაც ვერ მოაშორებდი. ჯონკუკს გაეცინა და მანაც თვალებშ დამიწყო მზერა მერე კი თქვა.
-ეს მეორე... მესამეს კი ნამდვილად აღარ მოგითბნ პატარა ქალბატონო.
******
შეცდომებისთის ბოდიშს ვიხდი არ მქონდა გასწორების დრო იმედია მოგეწონებათ <3