მშვიდ ცხოვრებას მაშინ დავემშვიდობე, როდესაც ბატონმა მიხეილმა თავისთან დამიბარა
-საღამომშვიდობის შვილო- კაბინეტში შესვლისთანავე წამოდგა და მომეხვია
-საღამომშვიდობის ბატონო მიხეილ... ხომ კაგად ხართ?
-დაჯექი ... უნდა ვლაპარაკოთ. რამეს დალევ?
-არა გმადლობთ- უზარმაზარი მაგიდის წინ სავარძელში მოვთავსდდი და მზერა მივაპყარი- გისმენთ ,რით შემიძლია დაგეხმაროთ
-სულ მეუბნებოდი ოდესმე თუ დაგჭირდებით ჩემი იმედი გქონდესო ... ხომ იცი ამის გამო არ გამიკეთებია არაფერი... უბრალოდ შენზე სანდო არავინ მყავს - აშკარად ცუდად იყო , ვიცოდი რომ ჯანმრტელობის პრობლემა ჰქონდა ,მაგრამ ამას არ ველოდი . საუბრის დროს რამდენჯერმე დაახველა და წყალი მოსვა - ვერ დაგავალებ ,მაგრამ მინდა რომ გთხოვო ...გთხვო ჩემი შვილი არ მიატოვო
-ბატონო მიხეილ რა საჭიროა ამდენი თხოვნა... ნებისმიერ რამეში დაგეხმარებით თუკი შემიძლია ერთად...
-არა შვილო ერთად ვერა... მე მე სულ ცოტა დრო დამრჩა .ექიმმა კიდევ რამდენიმე თვეო მაქსიმუმ სამი თვე ან იმკურნალეო ...
-ფარხმალს ყრით? ასე მარტივად?
-რამდენიმე თვისთვის წამება არ მიღირს... ცხოვრებაში ისედაც ბევრი რამ გადავიტანე. დროა ჩემს ელენასთან წავიდე. მარიამი ბრუნდება ხვალ ,ის ჩაუდგება კომპანიას სათავეში .მის გარდა არავინ მყავს ყველაფერს მას ვუანდერძებ . მშვიდად რომ წავიდე უნდა ვიცოდე რომ დაეხმარები, პირდაპირ არ მიიღებს შენს დახმარებას რამე უნდა მოიფიქრო და მის გვერდით იყო . მქონდეს შენი იმედი? შემისრულებ ამ თხოვნას?
-რა თქმა უნდა ...შეგიძლიათ ჩემი იმედგი გქონდეთ - საშინლად მეტკინა გული. ბატონი მიხეილი რთულ პერიოდში იდგა ჩემ გვერდით -პირობას გაძლევთ მის გვერდით ვიქნები
კიდევ ვისაუბრეთ , ძველი დრო გავიხსენეთ .ვხვდებოდი რომ ბოლოჯერ ვნახულობდი და მინდოდა მისი საუბარი დიდხანს დამმახსოვრებოდა. ჩემ უფროს მეგობრად მიმაჩნდა ,რომელიც მუდამ კარგ რჩევას მაძლევდა.ნამდვილად მისაბაძი კაცია , ძლიერი ,ამაყი და ერთგული .
წამოსვლამდე მოვეხვიე , დამლოცა და აწყიანებული თაფლისფერი თვალებით გამომაცილა.
იმ საღამოსვე წავედი ქუთაისში ,მინდოდა სახლში მივსულიყავი . მამას რომ ვუთხარი ეს ამბავი საშინლად განიცადა , დიდი ხანია იცნობს ბატონ მიხეილს და გული ძალიან ეტკინა. ორი დღე დავრჩი სახლში, საქმეებისგან შორს შემდეგ კი შემატყობინეს მისი გარდაცვალების ამბავი. იმ დღესვე წავედი , გამიკვირდა მეტიც გავვოცდი როცა გავიგე რომ მეუღლის საფლავზე მოიკლა თავი . რომ დავფიქრდი ყველაფერი ერთმანეთთან დავაკავშირე და მივხვდი რომ ტკივილს დააღწია თავი, არ უნდოდა უკანასკნელი დღეები წამებაში , დაუძლურებულს გაეტარებინა . ქალიშვილი წინა ღამით ჩამოსულა , როგორც ჩანს მასაც გამოემშვიდობა და წავიდა იმქვენად .
არ მივსულვარ.. არ მინდოდა ასეთი მენახა .
დაკრზალვაზე წავედი, შორიდან ვუყურებდი შეკრებილ ხალხს. ყველა შავებში იყო გამოწყობილი, საუბრობდნენ ზოგი ტიროდა კიდეც. კარგად ვაკვირდებოდი ყველას რომ მისი ქალიშვილი ამომეცნო მათ შორის, მზერა მიმეყინა ამაყად მდგომ შავებში გამოწყობილ გოგონაზე, თვალები სულ წითელი ჰქონდა, გაქვავებული გამომეტყველებით იდგა ჩაშავებულ უპეებზე ცრემლები მიედინებოდა, ხელსაც კი არ ამოძრავებდა .თითქოს ქალღმერთი იყო რომელიც ცრემლებად იღვრებოდა ,მაგრამ ამას ტირილი არ ერქვა. პირველად ვირწმუნე ის ფაქტი , რომ ქალს ტირილიც ამშვენებს. თავზე შავი თავსაბურავი ჰქონდა მოხვეული ,მხრებზე ჩამოყრილი შავი თმა მოუჩანდა . ვუყურებდი როგორ მოძრაობდა , თითქოს დედოფალი იყო ...
..
ბინაში მივედი ,რამდენიმე წუთში გიო და ცოტნე მოვიდნენ
-როგორ ხარ ბატონო დემეტრე?
-მიგვიღებთ ბატონო დემეტრე?
-ნუ მასხარაობთ ერთი რა ..შემოდით - კარი ფართოდ გავაღე და შემოვატარე
-რა გჭირს ტო ...
-რა ჭირს შენ კიდე არ იცი? მიხეილის დაკრძალვა იყო დღეს
-რა მაგარი კაცი იყო ტო ,ღმერთმა სასუფეველი დაუმკვიდროს - ცოტნე მოიღუშა
-შენ რას აპირებ .... მიხვალ მის ქალიშილთან?
-ამბობენ ძალიან მკაცრი ქალიაო ... ამაყი და ქედმაღალიო
-რამეს მოვიფიქრებ
-როგორ.. შენც ხო საქმეები გაქ
-მამაჩემი მიხედავს ყველაფერს. მე რა საქმე მაქ
-ხო ისე როდის იყო რამეს აკეთებდი ...
-ოხ აჭიკჭიკდა ისევ... იარე დღეიდან ჩემ გარეშე
-კაი რა უნდა მიგვატოვო ტო? რაღაც მოიფიქრ ეუკვე ხო?
-იდეა მაქვს .ხომ იცი ყველაფერში დადებითი უნდა დაინახო , ცოტა გავერთობი კიდეც . ვიმუშავებ ცხოვრებაში პირველად
-უსაქმურივითაც ნუ ლაპარაკობა ხლა რა... რაც გაქ განაკეთები ცხოვრებაში ისიც კმარა მერე რა რო იმენა მუშა არ ყოფილხარ
-ო კაი ახლა ნუ დაიწყებ ჩემს ქებას... არ გავიდეთ სადმე? ერთ კვირაშ გასაუბრებაზე გავდივარ
-გავიდეთ ტო აბა რა
-აუ შენმა ტომ ტვინი მოტყნა
-აუ ჩვენ ბოდიში რა „გევიდეთ სიმონ „ ასე გაწყობს?
-აუ ცოტნეე ერთხელ გცემ მაგრად
-გამტყიპე გიჟოოო
-მღალატობ შე ჩემა?- გიომ რომ შიცხადა სიცილი ვერ შევიკავე. ესენი რომ არ მყავდეს რა მეშველებოდა .- ჰე გავედით ახლა ... ჩემ ბიჭს ბოლო ერთი კვირა უნდა გავატარებინო გუგუნში
-ღვინო დუდუკი ქალები -ცოტნემ დაამატა სიცილით და ასე ხორხოცით გავედით ბინიდან. სანამ ლიფტში შევიდოდით ზედა სართულიდან ხმაური გავიგეთ და შევჩერდით .გოგონას ხმა იყო ვიღაცას ეჩხუბებოდა-ვინაა ტო ... მეზობლებს ხო იცნობ ყველას
-ახალია ალბათ. მერაბი ძიამ ხო გაყიდა და ..რა ხდება -გოგოს ხმამ გადაფარა ყველაფერი
-ხომ გაგაფრთხილეთ ფრთხილად ამოიტანეთთქო იცით მაინც რა გადავიხადე ამ როალში? დავურეკავ ახლავეთქვენს უფროსს .მოვითხოვ
-გოგონა რატომ აჭარბებთ? რა იყო ერტი ნაკაწრი აქ ამის დედა ვარიტრე რა უშავდება. მერვეზე ამოვიტანეთ და რა გვექნა ახლა
-თქვენის აქმეც ეგაა თუ არ შეგეძლოთ სვხა რამ გაგეკეთებინათ ... ახლავე დავურეკავ თქვენტანს აუბარიც არ მინდა
-რას დაურეკავ გოგო ... ახლავე მოგვეცი ფული და წავალთ
-რაა? მთელი მანქანა დასაცლელია და სად წახვალთ
-აუ წამოდი ტო ისინი მაგრა ახურებენ - სანამ აზრზე მოვიდოდი ცოტნე უკვე მერვეზე იყო
-წამოდი სანამ დაიწყებს ის ჩხუბსი და გაუერთიანებენ თავ ყბას- გიომ თქვა და ორივე ავედით .
-გამარჯობათ .. რამე პრობლემაა ბიჭებო?- გავიგე როგორ თქვა ცოტნემ და გოგონას გვერდით დაუდგა. ამას ჩხუბის გარეშე არ შეუძლია ,სანამ დაიწყებს მსვიდობიანად უნდა მოვაგვარო .
-ვაიმე ბიჭებო როგორც იქნა მოხვედით... სად დაიკარგეთ ამდენ ხანს. ამათ მარტო ვგონივარ და ფულის გამოძალვას ცდილობენ. კიდევ არ ამოუტანიატ ნივთები. თეფშები დამიმსხვრიეს და როიალი გამიკაწრეს - სანამ სიტყვას ვიტყოდით გოგონამ პატარა სცენა დადგა , ცოტნეც მასინვე აჰყვა
-შენ დამშვიდდი ჩემო ლამაზო... ჩვენ ყველაფერს მივხედავთ. დარწმუნებული ვარ ჭკვაინი ბიჭები არიან თავიანთ საქმეს გააკეთებენ და წავლენ მშვიდად. უცებ რომ მივიდე მათ უფროსთან ,ბატონ შაკოსთან რომ შევაქო - ეს ყველას როგორ იცნობს , ვგიჟდები. ან არ იცნობს და უბრალოდ სახელი გაარტყა. ისე დაიბნენ ბიჭები ლამის ფეხ ქვეშ გაეგნენ გოგონას
-ჩვენ ბოდიშს გიხდით ქალბატონო... ახლავე ამოვიტანთ დანარჩენ ავეჯსაც და წავალთ... არ არის საჭირო ბატონი შაკოს ნახვა
წამში გაქრნენ . გოგონა კი კედელს მიეყრდნო და ისე ამოისუნტქა თიტქოს ლოდი მოეხსნა
-ვაიმე უღრმესი მადლობა.. თქვენ რომ არა არ ვიცი რა მეშველებოდა
-მუდამ ტქვენს სამსახურში გვიგულეთ ლამაზო ქალბატონო- ცოტნემ ხელზე აკოცა და გაუღიმა- ქვემოთ მეზობლები ვართ ზუსტად თქვენს ქვემოთ
-სამივე ერთად ცხოვრობთ?- საეჭვოდ გადმოგვხედა გაღიმებულმა და ისევ ცოტნეს მიაპყრო მზერა
-მხოლოდ დემეტრე . ჩვენ მეგობრები ვართ ,მაგრამ ხშირად ვართ სტუმრად
-უი სულ დავიბენი მე სალომე ვარ
-ცოტნე ...ის გიოა მეზობელი კი დემეტრე როგორც აღვნიშნე უკვე
-სასიამოვნოა
-ჩვენთვისაც...წავედით ხო? -ბიჭებს გადავხედე
-რომ დავლაგდები აუცილებლად მესტუმრეთ
-ვერ მოიცილებ ცოტნეს გული მიგრძნობს-გიომ ჩაილაპარაკა და გაუღიმა -აუცილებლად-ცოტნეს ხელი დაავლო და წამოიყვანა.მთელი საღამო სალომეზე გევლაპარაკებოდა, ამდენირ ამ რამდენიმე წუთში როგორ მოასწრო არ ვიცი ,მაგრამ ფეხის ზომაც იცოდა მგონი.
სახლში გვიან დავბრუნდი, საკმაოდ ნასვამი და ანუკიც მესტუმრა. იმ ღამით ჩემთან დარჩა ასე რომ განტვირთვა გამომივიდა.
ერთი კვირა მართლაც გართობაში გავატარე. კვირა საღამოსაც ანუკი მესტუმრა , საკმაოდ გვიან ჩაგვეძინა და კიდევ კარგი დედამ დამირეკა თორემ ისე მეძინა მეეჭვება საღამომდე გამეღვიძებინა. სულ სირბილში ჩავიცვი და ისე გავვარდი კომპანიისკენ. მანქანა სადგომზე ძლივს დავაყენე, ადგილი აღარ იყო. სულ სირბილით ავიარე კიბე , ლიფტი დაკავებული იყო და ლოდინი აღარ მინდოდა. დერეფანში სუნთქვა შევიკარი და ისე მივედი მდივანთან. კიდევ კარგი ჩემ შესახებ არავინ იცოდა, თორემ ამდენ ვინმეს ვერ გავაჩუმებდი .
-გამარჯობა... გასაუბრებაზე ვარ
-თქვენი სახელი
-დემეტრე მხეიძე - სახელს და გვარს ვეუბნები სრულიად მსვიდად რადგან არ ველი რეაქციას. გოგონას კი გამომეტყველება ეცვლება და სადღაც რეკავს
-ბატონო შალვა... დიმიტრი მხეიძე მოვიდა . დიახ... კარგით ახლავე- ამას ამბობს და მიღიმის- გთხოვთ გამომყვეთ ბატონ შალვას სურს თქვენი ანხვა-აზრზე არ ვარ შალვა ვინ არის ,მაგრამ მივყვები. კაბინეტამდე მაცილებს კარს აღებს და მეც შევდივარ . სამოც წლამდე კაცი მეგებება,რომელიც მიხეილთან მყავს ნანახი
-გამარჯობა დემეტრე... გელოდით
-გამარჯობათ ბატოო შალვა... სიმართლე გითხრათ ვერ ვხვდები რას გულისხმობთ
-დაბრძანდით გთხოვთ და ახლავე მოგახსენებთ- სავარძელზე მითითებს და მეც ვჯდები-მოკლედ გეტყვით.. ბატონმა მიხეილმა ქალბატონი მარიამის მარჯვენა ხელად დაგნიშნათ, წერილში რომელიც დაუტოვა სიკვდილის წინ მოხსენიებული ხართ „ შენთან მოვა დემეტრე მხეიძე , ჩემი ნდობით აღჭურვილი პირი ჩათვალე რომ ისაა ჩენი მარჯვენა ხელი „- პირდაპირ ციტირებას ვახდენ -გაოცებული ვარ არ მეგონა მიხეილი ამას თუ დაწერდა- ქალბატონი მარიამი არ გელოდათ, ფიქრობდა რომ არ მოხვიდოდით . რაც შეეხება თქვენს თანამდებობას დირექტორის მოადგილე იქნებით , ყოველთვიურად 10 000 ჩაირიცხება ტქვენს ანგარიშზე ხელფასის სახით . ამ თანამდებობისთვის , მაგრამ მოხსენიებული ხართ ანდერძში რომლის შესახებ ქალბატონ მარიამს ინფორმაცია არ აქვს, ესეც ბატონი მიხეილის სურვილი იყო და...
-მოითმინეთ ბატონო შალვა.. ჩვენ ამაზე არ შევთანხმებულვართ.მე სამსახური არ მჭირდება, უბრალოდ დახმარება მთხოვა და ვეხმარები . არ გააგრძელოთ გთხოვთ, დაკავებულ თანამდებობაზე დამნიშნეთ კანონიერად და შევუდგები საქმეს- მოსმენაც არ მინდოდა, მისი ფული არაფერში მჭირდება, რაც მაქვს ისიც მაკმაყოფილებს. თანამდებობაზე რადგან დამნიშნა მარიამთან პრბლემა აღარ იქნება ესაა მთავარი.
-კი მაგრამ...
-არავიტარი მაგრამ... უარს ვაცხადებ
-უარს ვერ იტყვით ...მოდით ასე მოვიქცეთ მე ყველა დოკუმენტი მზად მაქვს ამათ გადმოგცემთ გაეცანით, შემდეგ სპეციალრ ანგარიშს შევქმნით სადაც ჩაირიცხება ეს ტანხა და როგორც გინდათ ისე გამოიყენეთ შემდეგ .
-კარგით...
-დოკუმენტები თქვენს კაბინეტში დაგხვდებათ ...აღარ შეგაყოვნებთ ქალბატონ მარიამს შეხვდებით ალბათ
-ნავხამდის ... - ხელი ჩამოვართვი და კაბინეტი დავტოვე.
ქალბატონის კაბინეტთან გავჩერდი და დავაკაკუნე, პასუხს დაველოდე მანაც არ დააყოვნა . რაღაც განსხვავებული ხმა ჰქონდა თან ქალური, თანაც მკაცრი .ვეღარ მოვიტმინე და სწრაფად შევაღე კარი .
რომ შევედი იმ დღიდან გამიმწარა სიცოცხლე. ..
იჯდა მხრებში გამართული,ყელმოღერებული შავ კაბაში გამოწყობილი შავი გედი და მიბრიალებდა თვალებს. მისი შავი თვალები ,მატყვევებენ
-მობრძანდით... რა გგნებავთ?
-გამარჯობათ ქალბატონო მარიამ მე დემეტრე მხეიძე ვარ- მისკენ დავიძარი ვიფიქრე ასე იმიტომ არის მამა ახლახან გარდაეცვალა და რომ გავუღიმებ იგივე ჟესტით მიპასუხებსთქო,მწარედ შევცდი. გაწოდებულ ხელზე დამხედა და შემდეგ ისევ გამისწორა მზერა ,სისხლი გამეყინა .ხელი უკან გამოვწიე და მოვმუშტე
-დემეტრე ... ალბათ იცი მიხეილის დანაბარების შესახებ და იმიტომ მოხვედი- ოჰ მე თქვენობით მივმართავ ის ისე მესაუბრება როგორც მათხოვარს. უკვე ვიცი რაც მელის ...
-დიახ ...
-კარგი... ხვალიდან შეუდგები საქმეს , დილით ამ დროს ნუ მოხვალ მე ცხრაზე ვიწყებ და ნუ დაიგვიანებ!
-გასაგებია... კიდევ რამეს ხომ არ მიბრძანებთ?-მაქსიმალურად ვიკავებ თავს და ვცდილობ თავი კომფორტულად ვაგრძნობინო, რთული შესაგუებელია ,მაგრამ მე ხომ მზად ვიყავი უბრალო თანამშრომლის როლის მოსაგებად. მე არ ვარ ბატონი , ისააა.
-თავისუფალი ხარ...- ოჰ რა დიდი გასაუბრება გვქონა,გასაგიჯებელია პირდაპირ . ეს როგორაა მიხეილის შვილი შეიძლება შეიშალოს კაცი. არა აუცილებლად ვემახსოვრებოდი ის რომ იყოს ... წესით უნდა ვახსოვდე . ალბათ მეშლება ეს ხომ დიდი ხნის წინ იყო
მშვიდად ვტოვებ კაბინეტს და მდივნის დახმარებით ჩემ ახალ კაბინეტში შევდივარ. სუნთქვა მეკვრის, რა გაუძლებს ამ ყველაფერს, თან ზუსტად მის გევრდითაა ჩემი ოთახიც, შუაში მინის კედელია ,ეს ვინ მოიგონა ძალიან საინტერესოა ჩემს ნებაზე აქაც არ უნდა ვიყო? სასწრაფოდ ვაფარებ ჟალუზს და სავარძელში ვჯდები. დოკუმენტები მართლაც მაგიდაზე დამხვდა, ვინაიდან სხვა საქმე არ მქონდა და მთლიანად მარიამზე გადართვას ვაპირებდი მაშინვე დვაიწყე კითხვა.
ნამდვილად ჭკვიანი კაცი იყო ბატონი მიხეილი,იმდენად ჭკვიანი რომ გამოსავალი არ დამიტოვა თან უნდა მემუშავა მის ქალიშვილთან და თიტქმის ყველაფერი შეეძლო მოეთხოვა ჩემგან, თან ფულზეც ვერ ვიტყოდი უარს,გამოვიყენებდი თუ არა ჩემი ნება იყო ,მაგრამ ბარათი უკვე გახსნილი იყო ჩემს სახელზე და ხელისმოწერაღა რჩებოდა.ყველაზე მეტად იმ ფაქტმა გამაგიჯა რომ ტანადმებობა როგორც ასეტი არ მქონდა, იმდენი რამის მოთმენა დამჭირდება მგონი ახლაა ის დრო მამაჩემი რომ ნატრობდა“ როდის გვეღირსება შენ თავშეკავებას და ემოციის კონტროლს რომ ისწავლი“ ნეტა ერთი თვალით მიყურებდე მამაჩემო გაიხარებდი ჩემი წამებით .
საბუთები შევინახე და კაბინეტი შევათვალიერე, გვიან მომაფიქრდა გარემოს დათვალიერება თუმცა სანახავი არც არაფერი იყო პრეტენზია ნამდვილად არ გამჩენია. კლასიკური,მყუდრო კაბინეტია . ოთახს ვტოვებ და ისევ მდივანს ვთხოვ კომპანიასი მომუსავეთა სია გადმომიგზავნოს მაილზე, კიდევ დამატებით ინფორმაციებს მათ შესახებ და წასვლას რომ ვაპირებ ქალბატონიც მობრძანდება თავისი კაბინეტიდან. სიარულიც რომ ქედმაღლური აქვს, თვალებს სიე აბრიალებს გააგიჯებს კაცს. რომ დამინახა გაუკვირდა , მაგრამ არაფერი უთქვამს გვერდი ამიარა და წავიდა ლიფტისკენ. მეც გავყევი, გვერდით დავუდექი და კარიც დაიხურა. სასიამოვნო არომატს ვგრძNობდი ,ვერადა ვერ დავაიგნორე თითები თავზე გადავისვი და შემდეგ ყბაზე გადავიტანე . რაღაც ძალიან ნელა ჩავდივართ თუ მე მეჩვენება. ქალბატონი მარიამიც მოუსვენრადაა, ისე სუნთქავს ასე მგონია პირდაპირ ჩემს ყურთან აქვს სახე.უცებ რყევას ვგრძნობ , შუქიც ქრება და ვჩერდებით .ღადავია? როგორ შეიძლება ასეთ ადგილას ლიფტი გაჩერდეს
-ჯანდაბა! იმედია მალე ჩართავენ- მობილურს ვიღებ მაგრამ სულ ტყუილად დატენვა დამავიწყდა და გათიშულია . ამის დედაც ,რაღა ახლა გამოირთო -მობილური თან გაქვთ ალბათ
-არ იჭერს!- კბილებში ცრის და ცოტა აკლია მობილურის დამსხვრევამდე. ისევ დუმს სახე უფრო მკაცრი აქვს, სუნტქვა უხშირდება, კაბაზე მოცმულ პიჯაკს იხდის და თითებს ყელზე ისვამს. ცხელა, არადა ასეთი უჰაერობაც არ არის.
კარზე რამდენიმე წუთიანი ბრახუნის, კაკუნის, ყვირილის და ჩუმი გინების შემდეგ ვნებდები. ესეც შენი პირველი დღე დემეტრე! როგორ დაიწყე და როგორ დაასრულებ წარმოდგენაც არ მინდა. ლაპარაკიც არ შეუძია ამ ქალს? ისევ ვუყურებ, კედელზეა მიყუდებული,თვალები დახუჭული აქვს და ცახცახებს, მუჭები ისე აქვს შეკრული მგონი კანი გაეჭრა, მთლიანად დაცვარულია ოფლის წვეთები სახეზე და ყელზე დაცურავენ. თმებში იცურებს თითებს და პირს ფართოდ აღებს, ტუცებს ილოკავს და ვგრძNობ რომ არც მე ვარ კარგად. პერანგის ღილებს ვიხსნი,მკლავებს ვკეცავ და ვცდილობ ვისუნთქო .რამდენიმე წუთი ვასორებ მზერას და ლიფტის თავს ვაკვირდები , იქ რაღაც არის გაღებას ვცდილობ ოდნავ იხსნება და ჰაერიც შემოდის
-არ მოხვალთ? - როცა ცოტა ამოვისუნთქე „ქალბატონი მდუმარებაც“ მახსენდება . ის კი ცოტაც და ჩაიკეცება. წამით ვფიქრობ რომ გაბრაზდება ,მაგრამ გული მკარნახობს რომ თუ არ დავიჭერ წაიქცევა. ხელს წელზე ვხვევ და ვიჭერ .მეორე ხელს სახეზე ვუსვამ, მთლიანად ძალაგამოცლილია მეყრდნობა ,თავს მხარზე მადებს და თვალებს ძლივს ახელს
-კარგად ხართ? მარიამ...
-ჰაერი... მე კლაუსტროფობია - ძლივს ვარჩევ რამდენიმე სიტყვას და მისგან განსხვავებით მე მემართება პანიკა როცა თვალები ეხუჭება და გონებას კარგავს.იმდენად მძიმდება ძლივს ვიჭერ . მასთან ერთად ვეშვები ძირს და მის გამოფხიზლებას ვცდილობ . სულ უფრო და უფრო უნელდება პულსი, მგონი აღარც სუნტქავს . რამდნეიმე წამში იმდენი რამ ხდება სადაცაა გონება გადამეწვას. არც კი ვიცი რას ვაკეთებდი მგონი მუჭი არ დამირტყამს გამოსაფხიზლებლად თორ ეყველაფერი გავაკეთე. ბოლო ხმაზე რომ ვყვიროდი როგორც ჩანს დაცვამ გაიგო და დასახმარებლად წამოვიდნენ. არ ვიცი გარეთ რა ხდებოდა ან როდის გააღეს კარი . მხოლოდ სინათლე და ჟანგბადი აღიქვა ტვინმა. ხელში ავიტაცე და ისე გავვარდი იქედან არაფერი მახსოვდა. პირველივე დღეს ჩემს ხელებში სიკვდილს არ დავანებებდი ამ გადარეულ არსებას. მანქანაში ჩავსვი და საავადმყოფოში წავიყვანე. დრო ისევ არ ვიცი, არაფერი ვიცი ისევ გაჩერდა ყველაფერი ,დერეფანში გავრბოდი ,შემდეგ ექიმებმა წაიყვანეს და მარტო ვიჯექი სკამზე. ვერ ვისვენებდი იგვიანებდნენ ჭკუიდან შემშალეს და რომ უნდა შევვარდნილიყავი და დამემხო თავზე ყველაფერი გამოჩნდა თეთრხალათიანი „კარგადაა ,შეგიძლიათ ნახოთ“ ეს რომ გავიგე შემდეგ დავმშვიდდი, ტვინმაც ფუნქციონირება დაიწყო და ორგანოები მწყობრში ჩადგნენ. რამდენიმე წამს ადამიანური სახის დაბრუნებას მოვანდომე. სულაც არ ვაპირებ ვაჩვენო როგორ ვღელავდი მის გამო . უემოციოდ მხვდება? ხოდა მეც რკინის სახით ვივლი, გაქვავებულიც და ქანდაკებაც ვიქნები!
არა როგორ გინდა ამასთან ქანდაკება იყო, საწოლზე დაწოლილი რომ დავინახე სუნთქვა შემეკრა. სულ ზედმეტად ემოციური ვარ როცა ქალს ეხება საქმე .
-როგორ ხართ?
-უკეთ ..გმადლობ !
-უნდა გეთქვათ და რამეს მოვიმოქმედებდი სანამ ასე ცუდად გახდებოდით- თავს ვერ ვიკავებ და სათქმელს ვეუბნები . წარბს მაღლა სწევს რა არ მოსწონს ვერ გავიგე სიტყვაც არ უნდა მგონი რომ ვუთხრა
-სხვა დროს ასე ცუდად არ გავმხდარვარ და მეგონა ამჯერადაც გავუძლებდი, უსაფუძლო პანიკას ვერ ავტეხდი
-უსაფუძვლო? ლამის ხელში ჩამაკვდით
-ასეთი ემოციური ხართ თქვენ სულ? - ეს რა დამცინის? ახლა ცემი ხელით რომ დავახრჩო მერე რას გააკეთებს
-თქვენ სულ ქანდაკებასავით ხართ თუ ზოგჯერ ადამიანს ემსგავსებით ქალბატოო მარიამ!
-შეგიძლია ხვალ სამსახურში არ მოხვიდე! უბრალოდ აღარ გაქვს სამსახური - მოკლედ მიჭრის და თავს ფანჯრიკენ ატრიალებს. ამით მანისნებს რომ უნდა წავიდე , მეცინება არა სასაცილოა აბა რა არის . ეს ნორმალური ადამიანის ქცევას ჰგავს ? ღმერთო ერთს გთხოვ გაძლება მომეცი !
პალატას ვტოვებ და ველი რომ ვინმეს დარეკავს და მოაკიტხავენ,მაგრამ სულ ტყუილად. არავინ მოდის სულ მარტოა და არც ძინავს, კართან მივდივარ და ვხედავ რომ ღვიძავს. კაფეტერიაში ჩავდივარ და მისთვის საჭმელი მიმაქვს მე კი ყავას ვიღებ . პალატის კარს ვაღებ და მშვიდად შევდივარ, გაოცება მის სახეზე. რა დიდი მიღწევაა
-მიირთვით ! - როგორ მიჭირს თავაზიანი ტონის შენარჩუნება, ლანგარს ვდებ და ჩემი ყავით ხელში სავარძელზე ვჯდები. მალე ექთანი შემოდის , რა კარგ დროს ყოჩაღ ამათ .
-უკვე მოგიტანეს ვახშამი? მაშინ მე გავალ. თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ - მოკლედ სანამ არ შევედი ექიმტან მანამ ვერ გაიგეს ვინ იყო მატი პაციენტი .
-გმადლობთ , აუცილებლად დაგიძახებთ - ვპასუხობ და ისიც გადის
-მოაშორე თუ შეიძლება!
-უნდა მიირთვათ ...
-შუაღამეა იცი?
-კვება გჭირდებათ იცით?- მგონია რომ ნერვებს ვუშლი ,მისივე ტონალობას რომ ვიმეორებ და ვუღიმი .არა კი მოვუშალე აკრა ხელი ლანგარს და ყველაფერი იატაკზე მოისროლა თავადაც გამიღიმა და ნაგლად მომიგო
-შეგიძლია დაუძახო ექთანს და მოაწმენდინო.. ან თავად მიხედო -მოვკლავ! არა მართლა მოკლავ. მაგრამ არა მასაც ეს უნდა უკვე უნდა რომ თავიდან მომიშოროს, სიტყვა მივეცი მიხეილს, ამიტომ შეადგინა ამდენი რამ .იცოდა როგორიც ჰყავდა . სატანა !
-ყავას დავლევ ჯერ ხო? იმედია არ გაწუხებთ - მიყურებს , შემდეგ ტუჩის კუთხე უტყდება ეს რას ნიშნავს ჯერ ვერ ვიგებ თვალები კი უელავს .მზერას არ მაშორებს,შეიძლება ჯადოს მიკეთებს. ან ახლა გამაქრობს ...
რა აზრები მაწუხებს .... ერთი დღეა მასთან ვარ და უკვე გავაფრინე
ოთახს ალაგებენ. აღარ ვთხოვ საჭმლის მოტანას, უბრალოდ სავარძელში ვჯდები და ცოტნეს შემოტევას ვუძლებ. ლამის ყველაფერი მოვუყევი , თითები ამტკივდა ამდენი წერით კიდე გავირტობდი თავს მისი ხმა რომ არ გამეგო
-დიდხანს გააგრძელებ უაზრო მიმოწერას თუ გადადებ მობილურს
-გაწუხებთ? აქამდე ვერ თქვით ქალბატონო მარიამ? ასე როგორ შეგაწუხებდით
-ახლა რომ გითხრა თავად მაწუხებთქო წახვალ?
-არა რა თქმა უნდა... ასე მალე დაკარგეთ მოთმინება? არ ველოდი
-მეგონა დააფასებდი ჩემს ნაბიჯს... ვიფიქრე დავინდობთქო
-ჩემზე ღელავთ? რა დიდი პატივია ქალბატონო მარიამ
-დიდხანს ვერ გაუძლებს ეგ შენი ირონია
-ირონია? როგორ გეკადრებათ ქალბატონო მარიამ თქვენთან როგორ გავბედავ
-აქედან წასვლა მინდა !- მაწყვეტინებს და წამოდგომას ცდილობს- ახლა არ დაიწყო არ შეიძლება და ეგეთები... ძალიან აკრგად ვიცი რა შეიძლება და რა არა! -სანამ რამეს ვეტყვი პასუხს მანამ რატომ მეუბნება!
-კარგი მე წაგიყვანთ- ასე თუ უნდა რაღაც თვითონაც უნდა დათმოს. დგება და მერე მახსენდება რომ საავადმყოფოს ხალათი აცვია . მისი ტანსაცმელი კარადაშია, უკან ვბრუნდები და ტანსაცმელს ვაწოდებ -დაგეხმაროთ?-გულწრფელად ვკიტხე , პრობლემას არ წარმოადგენს ჩემთვის . ის კი ისე მიყურებს თითქოს შეჭმას ვუპირებდი-კარგი მასინ შევბრუნდები
-შებრუნდები და გახვალ !- ამის გამო ვერ ვეკამათები ახლა. ოტახს ვტოვებ და ველოდები. კართან რომ მოდის ვეხმარები ,თუმცა ისევ შეუძლოდაა , ასე სიარულს მირჩევნია დროზე გავაღწიო აქედან, ვერ ვიტან ისედაც აქაურობას. ხელში ვიყვან მარტივი მოძრაობით და ისე კნავის მგონი პირველად იწერს კაცი ხელში -რას აკეთებ! ახლავე დამსვი- მაინც ახერხებს ტონალობის კონტროლს და ხმადაბლა მეჩხუბება.
-ხელი მომხვიეთ და მოდუნდით ... თორემ ამაღამ აქ დაგტოვებთ !- ყელშ ამმიყვანა უკვე ტონს მე ვუწევ და მგონი ვაფრთხობ. მემორჩილება ხელებს მხრებზე მაწყობს და ჩერდება. თანხა გადახდილი მქონდ აუკვე , შესაბამისად ექიმის ნახვაც არ მჭირდებოდა.პირდაპირ გამყავს და მანქანისკენ მივდივარ. წინ ვსვამ და ახლა ვამჩნევ როგორი დაძაბული იყო . საჭესთან ვთავსდდები და მისი სახლისკენ მივდივარ. საკმაოდ შორსაა სახლი, გზაში ეძინება და დამერწმუნეთ მძინარე ნამდვილად სხვანაირია.
-ჩემს ყურებას გირჩევნია გზას გახედო- ვინ თქვა სხვანაირიაო? ჯადოქარს რა შეცვლის!
მანქანა ეზოში შემყავს, დაცვა მეგებება, ყველას ვიცნობ და პრობლემა არ მექმნება. ქალბატონი გადადის და ისე მიაბიჯებს მათ წინ თიტქოს კარგადაა.მეც კი მეპარება ეჭვი, ნამდვილი „რკინის ლედია“ . ზუსტი სახელი ძლივს არ შევურჩიე?
-თავისუფალი ხარ ! -ისე მეუბნება არც მიყურებს. რა ტქმა უნდა წავალ, ეგღა მაკლია ახლა რამე გითიო .
სახლში ვბრუნდები, საათი დილით ოთხს აჩვენებს . საწოლის დანახვისას ვხვდები რომ მეძინება . სწრაფად ვიხდი და ეგრევე ვეცემი რა პზაშიც ვვარდები ისე ვიძნებ და დილას იგივე პოზაშ ვიღვიძებ.
მაღვიძარას ხმა რომ მესმის მინდა ვისროლო მეშვიდედან.
-ოხ შენი... მეძინება- ბალიშს ვისვრი და მეც ვდგები. აბაზანაში ვიღვიძებ, წყლის დამსახურებით და კომპანიაში მივდივარ. ამჯერად პირდაპირ მის კაბინეტში შევდივარ, ვიცი იქ იქნება ,არც შევმცდარვარ ისევ ისე ზის და კარისკენ იყურება
-დილამშვიდობის ქალბატონო მარიამ.. როგორ გრძნობთ ტავს?
-დაკაკუნება არ შეგიძლია?
-ვიცოდი რომ დაკავებული არ იქნებოდით ... მაინტერესებს უკვე იცნობთ ყველა თქვენს თანამშრომელს თუ ჩემთან ერტად გადახედავთ მათ დოსიეს... ვერაფერს გავაკეთებ ისე თუ არ მეცოდინება ვის ვენდო და ვის არა
-აქ მაქვს ყველაფერი - ოჰ დამასწრო... ტყუილად ვიფიქრე რომ საქმესი გარკვეული არ იქნებოდა.
მალევე გავეცანით მონაცემებს და შემდეგ მისივე დანიშნულ თათბირზე წავედით. ერთად შევედით დარბაზში სადაც ყველა მაღალი რანგის თანამსრომელი იყო შეკრებილი, ძირიტადად სხვადასხვა განყოფილების მმართველები. ვიჯექი,ვუსმენდი , ვაკვირდებოდი და ვსწავლობდი ქალბატონ მარიამს.
მხოლოდ იმის თქმა შემიძლია რომ ეს ქალი ნამდვილად ძლიერი პიროვნებაა, საკუთარ თავში დარწმუნებული და იმდენად კარგად სეუძლია ემოციების მართვა მშურს კიდეც. თუმცა არა სულაც არ მინდა მასავით უგრძნობი ვიყო , ან ვჩანდე. მეეჭვება ასეთი ხასიათი ასე უბრალოდ ჰქონდეს ,ყველაფერს თავისი მიზეზი აქვს.
შეხვედრის დასასრულს რამდენიმე გვარი დაასახელა და სამსახურიდან გაათავისუფლა ყოველგავრი განმარტებების გარეშე. კაბინეტი დატოვა და მეც გაოცებული უკან გავყევი
-რატომ გაათავისუფლე
-შენგან განსხვავებით მათ ნამუშევრებსაც გადავხედე და ხალხი რომელიც მამას ფულს პარავდა აქ არ მჭირდება, როგორც თქვი ისეთ ადამიანებთან უნდა იმუშაო ვისაც ენდობი.
ამით დასრულდა ჩვენი საუბარი.
მომდევნო რამდენიმე დღე საქმეში ჩაფლულმა განვაგრძეთ. ვინაიდან მეც არ მეცალა და სალაპარაკოც არაფერი იყო არც გვიკამათია, სხამიც არ გადმოუნთხევია , ნერვზეც არ დაუკრია.
აი მივდივარ ისევ სამსახურში და ეზოსი შესვლის წამიდანვე ვბრაზდები,ჩემს ადგილას ვირაციც მანქანა დგას, სხვაგან მომიხდა მანქანის გაჩერება. კაბინეტთან მისულს მდივანმა განმიცხადა ქალბატონი დაკავებულიაო, ეგღა მაკლდა ახლა ლოდინი დამეწყო, თან მაინტერესებდა ვინ იყო მასთან . კარი სწრაფად შევარე, როგროც ყოველთვის არ დამიკაკუნებია და კი ვიწყევლე თავბედი რა ჯანდაბა მინდოდა გასაბრაზებელი მიზეზი მაკლდა? ქალბატონ მარიამთან ვიღაც ყმაწვილი იდგა , ზედმეტად ახლოს და ზედმეტად ინტიმურ გარემოს ქმნიდნენ.
-ქალბატონო მარიამ... საღამოს შეხვედრა გვაქვს - სწრაფად ვთქვი ისე თიტქოს ეს იყო კაბინეტში შეჭრის მიზეზი - უკაცრავად შემოგეჭერით .
-მარ ეს ვინ არის? - ოჰ რომეო ამეტყველდა
-ჩემი მარჯვენა ხელი ... კომპანიის მართვაში მეხმარება
-ახლა რადგან აქ ვარ მე დაგეხმარები ჩემო სიცოცხლე- ეს დაეხმარება!
-დემნა მეგონა არ ჩამოხვიდოდი და რატომ გადაწყვიტე?- ქალბატონი მარიამი აშკარად არ არის ბედნიერი მისი ბოიფრენდის სტუმრობით და არც შეყვარებულ ქალს ჰგავს დიდად .შესაბამისად შემიძლია ეს გამოსტერებული გავაქრო,ძალიან კაგრი ცოტა გავერთობი თორე მტელი კვირაა ვმუშაობ.
-ახლა არ გვინდა მაგაზე ხო? მარტონი რომ ვიქნებით მაშინ- ეგღა მაკლია დაგტოვოთ. დივნისკენ მივდივარ და ვჯდები
-როდის ჩამოხვედი დემნა?
-გუშინ- ყურადღებას მაპყრობს და ბრაზდება ასე რომ მივმართე. მარიამს გაეღიმა ,მაგრამ წამში დაიბრუნა უემოციო გამომეტყველება-მარ წამოხვალ?
-არა არ მცალია.. საღამოს გნახავ
-ჩემთვისაც არ გცალია პატარავ?
-არა! არ მცალია დემნა- ისე უპასუხა ჩემი სიტყვა საჭირო აღარ იყო მგონი უფრო გაღიზიანდა ამ „პატარას“ გამო ვიდრე მე . არა ეს ბიჭი ნამდვილად არ ეხატება გულზე
-კარგი ... საღამოს დავილაპარაკებთ- ჩემკენ იყურებდა ,მარიამი დგება რომ დაემშიდობოს ის კი წელზე ხელს ხვევს და მოულოდნელად კოცნის. სისხლი მეყინება მინდა მივვარდე და ყველა ძალი სათიტაოდ დავუმტვრიო. გაუაზრებლად ვუჭერ ხელს სავარძლის სახელურს და მთელი სხეული მეჭიმება. ცოტაც და ვიფეთქებ. მარიამი სწრაფად შორდება და აელვებული თვალებით უყურებს ყეყეჩს , რომელიც ამ ყველაფერს ჩემ გამო აკეთებს. როგორღაც მოვახერხე გაღიმება , მანაც გამიცინა და წავიდა.
მარიამმა საქმეზე გადაიტანა ყურადრება, საღამოს მართლაც შეხვედრა იყო ამიტომ ადრე წავედი სახლში. მთელიე ს დრო დემნაზე ვფიქრობდი. საღამოს რესტორანში წავედი , მარიამიც იმ დროს მოვიდა, მისკენ წავედი როცა მანქანიდან დემნაც გადმოვიდა, ხელი მოხვია და სხეულზე აიკრა . ისე მოხერხებულად მოშორდა ჩემი ქალბატონი ღიმილი ვერ შევიკავე
-დემეტრე შენც აქ ხარ?- ისე მეუბნება დემნა თითქოს არ მელოდა. ცარიელ ხელებს ჯიბეშ იყოფს და ისე მიდის შენობისკენ. მარიამის გვერდით ვდგები და ირონიულად ვუღიმი
-ეს სად გაჩითე ... შემოგაჩეჩეს?- თავს ვერ ვიკავებ და პირდაპირ ვახლი, გამომხედა და თიტქოს გაბრაზებული სახე მიიღო
-როგორ ბედავ!
-უფრო მკაცრად ქალბატონო მარიამ... ვერ მარწმუნებთ თანაც ტუჩის კუთხეს ვერ იმორჩილებთ.. ურჩი ტუჩები გაქვთ - ყურში ვეჩურჩულები და წინ მივდივარ . მთელი საღამო მალულად ვადევნებდი თვალს წყვილს, ხანაც ვბრაზდბეოდი ხანაც მიხაროდა მარიამის ქცევა. ბოლოს კი გადაყწვეტილება განაჩენის გარეშე გამოვიტანე შეხვედრა როგორც კი დასრულდა რესტორანი დავტოვე, მოვიშორე ბაბთა ,პიჯაკი და ბატონი დემნას სასტუმროსთან „შემთხვევით’ აღმოვჩნდი, ნომრის წინაც რაღაც ზებუნებრივმა ძალამ გადამისროლა, როცა ვიღაც ქალთან ერთად გამთენიისას დაბრუნდა და გალეწილმა მთვრამა დახუჭული თვალები გააფართოვა ჩემი დანავხისას ისე მინდოდა გადახარხარება როგორ გავჩერდი არ ვიცი. ამ საცოდავს იმის ეშინია მარიამს არ ვუთხრა , ის კი არ იცის რას ვუმზადებ .
-ამაღამ თავისუფალი ხარ ლამაზო... ბატონი დაკავებული იქნება- გოგონას ვუღიმი და მშიდად ვისტუმრებ.
-დემეტრე აქ რას აკეთებ?
-საუბარი მინდა არ შევიდეთ?
-საუბარი?
-ხო არ შეიძლება?- კარს თავად ვაღებ და შევდივარ. ისიც მომყვება სრულიად დაბნეული და ვერ იგებს კარ როგორ გავაღე .
-რა გინდა? არ იტყვი ბოლოს და ბოლოს?
-ძალიან ღელავ მგონი ხო? რატომ დემნა? აა გამახსენდა შენი ოჯახი გაკოტრდა და ალბათ მაგაზე ღელავ... თუ იმაზე რომ მარიამს ვერ შეაბავ და მის ფულს ვერ ცაიგდებ ხელში... ან იქნებ იმაზე რომ ახლა მე თავ ყბას გაგიერთიანებ...ღმერთო ამ პატარა კაცს რამდენი საფიქრალი არგუნე? ტვინი რომ გადაეწვას
- შენ გინდა ხო მისი ხელსი ცაგდება. გევასა? აღიარე ხო არაუშავს ვიცი ყველას უდგ..ბა მისი დანახვისას .მართლა მაგარი ქალია შენ საწოლში ვერ წარმოიდგენ როგორია -ღმერთო ხომ ციი არ მინდოდა მისი ცემა. კარგი ხო მინდოდა ,მაგრამ ასეც არა . ისე შემომელახა სემთხვევით, სულ სემთხვევით მოზღვავებული ემოცია ზედ მის სახეზე გადმოვანთხიე და მგონი ძალიან სელამაზდა, ისიც და მისი ოთახიც. პირდაპირ ნერვზე ურტყამდა და სანამ არ ჩაუვარდა ენა მანამ არ გაჩუმდა . შემდეგ ბიჭებს მივანდე და წამოვედი.
ბინაში ვიყავი , ანუკი ვიხმე და რელაქსაციას ვცდილობდი . ცოტა დავლიე ,ვისაუბრეთ რამდნეიმე სიტყვით მოვიკითხე შემდეგ მისი ტუჩების დაგემოვნებას შევუდექი,მალევე შემიპყრო სურვილმა და სწრაფად მოვაშორე სამოსი, საწოლზე დავაგდე და პერანგი მოვიშორე.მისი შიშველი სხეულის შესწავლას სევუდექი, სასიამოვნოდ ცამესმოდა მისი აჩქარებული სუნთქვა მანამ სანამ მისი ხმა მობილურზე გაბმულმა ზარმა არ გადაფარა
-არ უპასუხო გთხოვ- სხეულზე ამეკრა და ზემოდან მომექცა . ზარი ისევ არ წყდებოდა ,მოთმინება ამომეწურა საწოლზე გადავსვი და მობილურს დავწვდი. ყვირილს ვაპირებდი მარიამის ნომერი რომ ამოვიცანი . საწოლიდან ავდექი და ვუპასუხე
-გისმენთ ...
-ხუთ წუთში ჩემთან გაჩნდი!
-არ ..- სიტყვის თქმა არ დამაცადა ისე გამითიშა- ამის დედაც... ერთხელაც იქნება განანებ - ამოვიგმინე და საწოლზე გაწოლილ ანუკის გავხედე . სულ გინებ გინებით , ლანძრვით და ჯუჯღუნით მოვწესრიგდი და წავედი. ანუკის გაბრაზებაზე არარაფერს ვამბობ.
მანქანა სწრაფად გავაცერე ეზოში და გადავედი. მე მივდიოდი გაბრაზებული და ის დამხვდა გაცოფებული . მისაღებში იდგა ისე როგორც რესტორანში დავტოვე და თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა
-როგორ გაბედე!- საყელოში მწვდა და იღრიალა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით
-რა გავბედე ქალბატონო?
-გეყოფა ეს თამაში ახლა მაგის ნერვი არ მაქვს. რა გინდოდა დემასთან ... ვინ მოგცა უფლება ჩემს საქმროს შეხებოდი !
-საქმროს? დემნას... რა დაემართა დემნას
-ოხ დემეტრე ... დემეტრე ჭკუიდან ნუ გადამიყვან იცი საერთოდ მთელი გეგმა რომ ჩამიშალე? ვინ მოგცა უფლება
-რა გეგმა ...
-შენ სულელი ხარ ? მითხარი შენი აზრით იმ იდიოტს რატომ ვაძლევდი მოკარების უფლებას... ასეთი დებილი გგონივარ მაგასთან საქმე რომ დამეჭირა?
-ნორმალურად ამიხსენით ...- მოვსორდი და სავარძელში დავჯექი-წყალს მაინც დავლევ რომ გამომაქცუნეთ სახლდიან...მოკლედ რატომ იყავით მასთან?
-მის გასანადგურებლად... უბრალოდ გასანადგურებლად კი არა ცხოვრების ბოლომდე რომ ვერ წამომდგარიყო ფეხზე ისე უნდა გამენადგურებინა შენ კიდევ რა გააკეთე. სულ ცოტა მაკლდა და თავის ბიჭთან გამოვიჭერდი
-ვისთან? - სიცილი ამიტყდა . თავი ვერ შევიკავე და ვხარხარებდი
-არანორმალურო ...- მიყურებდა და თვიტონაც იღიმოდა -გეყოფა ახლა და მომაფიქრებინე რა ვქნა
-აუ თავიდან მომიყევით რა როგორ გაიგე რო ცისფერია?არ მითხრა რომ ...
-ეგრა მაკლდა ახლა მაგ დონემდე მიმეყვანა საქმე. საერთოდ არ მიცნობ დემეტრე- დივანზე დაჯდა და ფეხი ფეხზე გადაიდო- დედამისმა ერთ დროს მაიძულა თავი მის შეყვარებულად გამესაღებინა, შემდეგ მამასაც შეატყობინეს ეგ ამბავი ,უნდოდა დაემალა მისი ორიენტაცია და აწამებენ საცოდავს. მამამისმა რომ არ გაიგოს , თუმცა თვითონაც გაბლატავდა და ალბატ ხვდბეი რომ ვერ შევეგუებოდი ვინმეს გამოვეყენებინე. შესაბამისად გრანდიოზულად უნდა გამჟღავნდეს მისი ორიენტაციის შესახებ.
-რა ვიცი მე მშვენიერი ნაშა აჰყავდა ამ საღამოს ნომერში. ავადმყოფი
-ავადმყოფი შენ ხარ იცი? როგორ ცემე ასე
-გინდა მსახიობი მივუგზავნო? გავერთობი
-რა ბოროტი ხარ დემეტრე?- „გაოცებულმა,შეშფოთებულმა“ გამომხედა და წარბი მაღლა აზიდა-როდის გაავრცელებ ინფორმაციას?
-ისე არ გეცოდება?
-როდის გექნება მასალა?
-მაქსიმუმ ერთ კვირაში ! თავისუფალი ვარ?
-შეგიძლია მიბრძანდე... - უკვე კართან ვიყავი რომ მითხრა- მეეჭვება ანუკი ისევ იმავე პოზაში გელოდეს - უკან რომ მივიხედე აღარ იყო .
სახლში რომ დავბრუნდი ანუკი საერთოდ აღარ იყო სახლში , თუმცა მისი შემორიგება დიდად არ მადარდებდა. ის მაფიქრებდა რეალურად რა მიზეზი ჰქონდა მარიამს დემნას განადგურება რომ მოისურვა. მეეჭვება ასე ერთობოდეს. არ მომწონს ეს საქმე ,მაგრამ გაპროტესტება არ მინდა.
ჩემი ნაცნობი მსახიობი ვიპოვე და ისე გაიტამაშა ბატონი დემნა დაკერა, ფოტოებიც და ვიდეოც მზად იყო. სხვა მასალაც დადო მარიამმა და დამავალა მისი მამისთვის გამეგზავნა. მეგონა გამოაქვეყნებდა ,მაგრამ შევცდი .არც ეგეთი ურჩხულია ...
-აბა ქალბატონო მარიამ.. გინდათ ახალი საქმრო გაგიჩითოთ?- დილიდან შევუვარდი კაბინეტში და ადგილზე მივეყინე როცა რამდენიმე წყვილი თვალი მომაშტერდა, კიდევ კარგი ამერიკელები იყვნენ და მალევე გადავერთვე ინგლირუს საუბარზე. ის კი მთელი ეს დრო მიბღვერდა. ბოლოს რომ წავიდნენ კარი მიიხურა და ამოიფრქვა
-უპასუხისმგებლო კაცი ხარ!
-რატომ არ გამაფრთხილეთ ასე ადრე თუ მოვიდოდნენ
-ყოველ დღე იგვიანებ იცი? თუმცა არა ნათიასთან შერიბენ ხოლმე თუ ის შემოირბენს
-თქვენ რა მითვალთვალებთ? ნატია რომელია?
-დიდი მკერდით- ინსტიქტურად მითხრა თან რაღაცას კითხულობდა, რომ გავიცინე მერე ამომხედა
-იცით ქალბატონო მარიამ სამსახურეობრივი რომანი არცერთთან არ მაქვს უბრალოდ ვეთათბირები რაღაც თემებზე
-ადგილს არჩევ ალბათ ..
-არააა ადგილი რა პრობლემაა მტავარია პოზა ქალბატონო მარიამ.. წავედი ახლა მე თქვენის ნებართვით უფროსმა ბევრი საქმე დამავალა დღეისტვის ... ცოტა უხეშია , ჩემს ექსპლუატაციას ახდენს - უცებმივაყარე და სანამ ის გაფართოებული თვალები გადმოუცვივდებოდა გავეცალე.
მთელი დღე პოზიტიურ განწყობაზე ვიყავი, ბიჭებსაც ვესაუბრე. ბოლოს ანუკიც სემოვირიგე და როგორც იქნა მეღირსა მასთან განმარტოება . ორი კვირა ,მთელი ორი კვირა ვერ დავისვენე . ახლა კი ის ჩემს ხელშია, თუმცა ახლა ისე ვარ მე ავრ მის ხელში. საწოლზე მაგდებს და მკოცნის ,ცოტაც და ჩემში არსებული ვულკანი ამოიფრქვევა. დროს წელავს და ჩემი გაღიზიანებაც გამოსდის. მოთმინება მეწურება,ზემოდან ვექცევი და ქვედა საცვალს სადღაც ჯანდაბაში ვისვრი .მისი კვნესა უნდა მემსოდეს ,მაგრამ არა ! მისაღებიდან ცოტნეს ხმა მესმის
-თვალებს ვხუჭავ და მოვდივარ გიჟოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოო
-ცოტნეეეეეეე გაეთრიე აქედან ბოზ.. .შვილი ვიყო მოგკლავ
-რას იზააამ?
-კიდე მანდ ხარ?
-აუუ დემეეე - ანუკი უკვე დაიფერფლა . ის ისაა ცოტნე უნდა დავიკიდო დაწყებული გავაგრძელო რომ ისეთი რამ მესმის რაც სულ მავიწყებს ქალის არსებობას
-გამოეტყავე ბიჭო გიო იმ ტიპებთან შესახვედრად წავიდა ვერ გავიგე სადაა და წამო რა სანამ გააბრტყელეს ლავაშის ცომივით
-არ წახვიდე რა გთხოოვ ... დემეტრე იცოდე ახლა თუ წახვალ ...ა ხლა თუ წახვალ აღარასდროს შეგირიგდები - ანუკის კივილი დერეფანში მესმის. მაისურის კართან ვიცვამ და გავრბივარ. გზაში ატას ადგილას ვრეკავ და ბოლოს ვიგებ ის გიჟი სადაც არის. მანქანას ვამუხრუჭებ და ეგრევე გადავდივართ. როგორ მოვახერხე ეს ყველაფერი არ ვიცი, სრულ ქაოსსი ვარ, ყველანაირი გაგებით ქაოსში და მალე მოვკვდები მგონი ან იმპოტენტი მაინც გავხდები ამათ გადამკიდე. მაგარია ცოტა ხნის წინ ქალს ვაკვნესებდი ახლა ვირაც გამოსირებულს ვულეწავ ტავ ყბას და არც ვიცი ნორმალურად იმ გიჟს რა საქმე ჰქონდა ამ ლაწირაკებთან . ესენიც ვერ გავაცერე და რომ მომიქნია ხელი ეგრა მაკლდა ახლა ამას ვეხვერწებოდი არ გვინდა ჩხუბითქო.
-რა გინდოდათ მერე.. მივხედავდი მე
-რა რა მინდოდა შენ შიგ ხო არ გაქ ბიჭო გაგიფენდნენ ისინი დემეს რო არ ეპოვნე
-აუუ რას ახურებ რა ...
-რა ლამაზი ხარ ფისოოო გახეთქილი ტუჩიით ? გინდა მორიგჩინო?
-შენი ნერვები არ მაქ ახლა ... კაი რა დემე მართლა არ მინდოდა ვიცოდი ანუკისტან იყავი და იმიტო არ დაგირეკე
-ხვალ ხო კვირაა და გეფიცები მაგარ გოგოს გითრევ მე თუ ვარ დამნაშავე აჰა
-არ ვისვენებ ხვალ... კახეთში მივდივარ იმ ალქაჯთან ერთად. ვენახები უნდა ვნახოთ , მუშები მოკლედ რა
-რთველი ადრე არაა ჯერ?
-მარტო დაკრეფა უნდა ყურძენს? ტან იქაურობა მიტოვებულია და კაცმა არ იცის რა ხდება. ვინაიდან კომპანიაში გავარკვიეთ ყველაფერი და უბრალოდ საქმის წარმართვაღა რჩება ახლა ქალბატონს ღვინის ამბავის გარკვევა მოუნდა , სახლიც უნდა ვნახოო მგონი იქ ნამყოფიც არაა ეგ რას მეტყვის ისე თუ გამოვიჭირე თორე- დივანზე მივწექი და ყინულის შეკვრა ვესროლე გიოს- მიიდე ეს შე ჩემა რას გავხარ
-სალოსთან ავალ ახლა
- იმ გოგოსთან აგდიხარ ყოველ დღე და ახლა ნაცემიც გინდ აგნახოს?
-შუაღამეა
-მერე რა
-ამათ რამე აქვთ თუ რა ხდება..
-არა ტო ...
-ისე შეიცხადა უეჭველი რაღაც მოხდა - უცებ წამოვიწიე და უკვე კართან მისულს გავხედე -მოეთრიე აქ!
- დაეგდე მანდ ... გაკოცეთ აბააა გიო ჩემო სიცოცხლე არ იეჭვიანო კაი?
-გაფრინდი ახლა სანამ გაგაფრენ
-მოდი გიჟოოო გამაგიჟეე- წამოიკნავლა როგორც იცის და გავრდა. გიო დივანზე დაწვა, მეკიდე საძნებელში შევედი და დავიძინე სხვა რა გზა მქონდა აბა.
დილიდან მივალაგე სახლი, ჩანთა ჩავალაგე და ქალბატონთან წავედი.
-დილამსვიდობის ბატონო დემეტრე ...
-მარიამი მზად არის?
-ზემოთაა ახლავე ჩამოვა. ბარგი უკვე ჩავულაგეთ .რამე ხომ არ გნებავთ?
-არა ,მადლობა-მოსამსახურე წავიდა მე კი მისაღებსი ველდი ქალბატონს. როგორც იქნა გამოჩნდა. ისევ ისე კლასიკურად ეცვა, მოკლდ ეს ამ კაბებს ვერ იშორებს. მთელი გზა ჩუმად იყო და ყველაფერს აკვირდებოდა
-მართლა პირველად ხარ?
-როცა ჩამოვდიოდი პირდაპირ თბილისში მოვფრინავდი და მალევე უკან მივდვიოდი ასე რომ არ მინახავს არასდროს ...
-როგორ არსად ყოფილხარ?
-ახლა არ მითხრა მტელს საქართველოს შემოგატარებო. არ მინდა ,გმადლობ
-არც კი იცი რაზე ამბობ უარს, სეიძლება მთელი მსოფლიო გაქვს მოვლილი მაგრამ აქაურობას არაფერი სჯობს დამიჯერე
-ყველგან არც შენ იქნები ნამყოფი...
-შენ წარმოიდგინე ვარ.. მე ჩემს საქართველოზე ვარ შეყვარებული როცა დრო მქონდა სხვაგან არ გავრბოდი
-პატრიოტი ყოფილხარ...კარგია.
ასე ჩუმად რომ არის სულ ვგიჟდები. როგორც იქნა მივაღწიეთ სახლს. დიდი ქვის გალავანი იყო სულ მცენარეებით დაფარული, ჭიშკარი ძლივს გავაღე ისე იყო დაჟანგული, ეზოში ბალახი იყო და ორ სართულიანი აგურით ნაშენები სახლიც შესაკეთებელი ჩანდა. მეგონა არ გადმოვიდოდა და დაიწყებდა წიკვინს,მაგრამ სევცდი. მასინვე გადმოვიდა როგორც კი მანქანა გავაჩერე. იდგა და მდუმარედ უყურებდა მიდაომს. ეზო მართლაც დიდი იყო , უამრავი ხეებით...
-მეგონა მიხეილი მუსებს თანხას ურიცხავდა ... აქ ჰყავდა ერთი კაცი რომელიც აქაურობას ზედამხედველობდა
-ვნახე ხარჯტაღრიცხვა..რაც აქაურობას დაახარჯეს .ყველაფერი სახეზეა!- გაბრაზებულმა ამოთქვა და ქაღალდები მომაჩეჩა-მანდ იქნება ნომერი იმ კაცის ახლავე დაურეკე მოვიდეს!
თავად ბალახებში გაიკვლია გზა და სახლის კარი გააღო. დავურეკე „მოურავს“ მალევე გამოჩნდა ღიპიანი ,მელოტი კაცი რომელიც ხბოს თვალებით მიყურებდა ჯერ მე , მარიამის დანახვისას კი ისე აუელვდა თვალები დიდი სიამოვნებით გამოვჭრიდი ყელს. მალევე შეეცვალა ხასიათი ქალბატონმა რომ დაიწყო საუბარი
-თქვენ ხართ ის კაცი ვისაც აქაურობის ზედამხედველობა ევალებოდა?
-დიახ ქალბატონო ... მე შაქრო ვარ
-შაქრო ... -ხელზე დახედა და არც კი გაუწვდია ხელი , მკერდთან გადაიჯვარედინა ხელები და კაცს მიაპყრო გამჭოლი მზერა. - მოკლედ გეტყვით... სამ დღეს გაძლევთ ვადას ...აქაურობას გაწმენდილს , გასუფთავებულს, მოვლილს დამახვედრებთ. ვენახიც ისე იქნება რომ ექსკურსიების მოწყობა შეიძლებოდეს მის მწკრივებს შორის . სახლის თითოეული კუნჭული იპრიალებს და ჩემ ანგარიშზე იმ თანხის მესამედი იქნება რაც მამაჩემმა გადაგიხადათ ამ ხნის განმავლობაში..აი ციფრი აქ არის !
-ქალბატონო მე ... ეს როგორ შეუძებელია ის თანხა
-შაქრო ... შეუძლებელი არაფერია! თუ არ გინდა რომ ციხეში ამოგალპო თანხის მითვისებისთვის და დოკუმენტების გაყალბებისთვის. რაც მოიპარე ის შენს ჯიბეში არ რჩება? ხო და კიდევ თავლაში უკლებლივ ყველა ცხენი უნდა იყოს რაც მამამ შეიძინა ...ნამატთან ერთად
-ქალბატონო
-მგონი გასაგები იყო...თუ ჩემი დაცვის ბიჭები მოვიყვანო სასაუბროდ..მგონი არ ღირს ! დემეტრე წამოდი ეზო დავატვალიეროთ- კარისკენ დაიძრა და მეც უკან გავყევი. ისე საუბრობს ჩემი ჩარევა ზედმეტია,უბრალოდ ვტკბები ...
ვენახები მართლაც კარგად იყო მოვლილი, ხალხიც მუშაობა და ყველაფერი რიგზე იყო ამ მხრივ. მარანიც უზარმაზარი იყო ახლაგაზრდა ბიჭი შეგვეგება რომელმაც გვაჩვენა ყველაფერი და ღვინის ქარხანაშიც წაგვიყვანა.
-მადლობ ნიკოლოზ! დღეიდან შენ მიხედავ აქაურობას ...ხელფასზე ჩემი თანამშრომლები გაგესაუბრებიან. იმედი მაქვს ყველაფერს კარგად გაართმევ თავს- გამიკვირდა ეს ახალგაზრდა ბიჭი რომ ასე თბილად მიიღო. გაუღიმა კიდეც. ლამის ერთი თვეა უკან დავსდევ ყველაფერს ვაკეთებ და ერთხელ არ გაუღიმია და ამ პატარა 19 წლის ბიჭში რა დაინახა ასეთი!
საღამოს თბილისში ვიყავით. ასე ჩუმად და უსიტყვოდ, მხოლოდ სიმღერის ხმა არღვევდა დუმილს. სახლში დავტოვე და როგორც იქნა ბინამდე მივაღწიე. დედაჩემმა დამირეკა ცოტა ვესაუბრე ,ვჭამე და დავიძინე.
რა უბედურება ყოფილა რიგითი მუშის ცხოვრება, ნამდვილი ჯოჯოხეთი. საკუთარი თავისთვის დრო საერთოდ არ გაქვს, უბრალოდ ძალაც აღარ გაქვს რომ გაერთო .
სამ დღეში ისევ წავედით კახეთში. შედეგი თვალსაჩინო იყო, უკვე ყველაფერი საოცრად გამოიყურებოდა, ქალბატონმა არქიტექტორი იხმო და ეზოს ნახევარში სახლის წინ ბაღის გაკეთება დაავალა. სახლის შეცვლაც განიზრახა რომ მისთვის მეტი სიძველის იერი მიენიჭებინათ. მოკლედ დავიქირავეთ ხელოსნების ჯგუფი,არქიტექტორი და ყველა შეუდგა თავის საქმეს. იმ ღამით იქ დავრჩით. მოსამსახურე არ ჰყავდა ამიტომ შიმშილით უნდა მოვმკვდარიყავით , კომპიუტერტან იჯდა და რაღაცას წერდა.კიდევ კარგი პროდუქტები ვიყიდე გზაში და შემეძლო ვახშამი მომემზადებინა. ეს პერანგი უკვე ნერვებს მიშლიდა,პიჯაკის გახდამ არ მისველა მაინც ვერ ვმოძრაობდი თავისუფლად. პერანგიც მოვიშორე და ბოსტნეულის დაჭრა დავიწყე .ხორცსაც ვთუშავდი ზეთში და მალე საოცარი სურნელი ტრიალებდა
-დემეტრე მინდა ბაღის გეგმას გადავხედოთ... -ფეხსაცმლის კაკუნის ხმა გავიგე და შემობრძანდა კიდეც. გაჩუმდა, ვუყურებდი ხმას არ იღებდა მერე მის მზერას რომ გავაყოლე თვალი აშკარად ჩემ სხეულს სწავლოდა,ურცხვად . ვგონებ რკინის ლედის სუსტი წერტილი ვიპოვე . კარგად ვიხალისებ ! ჩავახველე და ისიც გამოფხიზლდა - არ ვიცოდი თუ ამზადებდი ... ხელს არ შეგიშლი- ლოყები აუწითლდა დანაშაულში გამოჭერილი ბავშვივით და გასვლა დააპირა, ეგღა მაკლია ეს შანსი გავუშვა .
-ცოტა არ იყოს მომშივდა... აქ დაჯექით და მაჩვენეთ აიპადი ხომ გაქვთ
-არა იყოს...
-რატომ გადავდოთ საქმე როცა ამის შესაძლებლობა არის ქალბატონო მარიამ
-თუნდაც იმიტომ რომ არასამუშაო ფორმაში იმყოფებით
-არ ვიცოდი აქ თუ დავრჩებოდით და სხვა პერანგი არ წამომიღია ,არ მინდა დავსვარო- არ მჯერა რომ ვატყუებ! თან რის გამო რომ არ ჩავიცვა და მის ბავშვურად დაბნეულ გამომეტყველებაზე ვიხალისო? -მაჩვენეთ - დანა დავდე და აიპადი გამოვართვი .გეგმას სწრაფად გადავხედე და შემდეგ მაგიდაზე მის წინ დავდე. - ჩემი აზრით აქ შადრევანი სრულიად ზედმეტია... ბუნებრიობას უკარგავთ . გასაგებია რომ იტალიურ ვენახებს გინდათ დაამსგავსოთ აქაურობა და ოდესმე შეხვედრები მოაწყოთ თქვენს მამულში ,მაგრამ ზედმეტად ხელოვნური გამოვა
-გეთანხმები ...მაგრამ გადასახედი ის ფაქტიც არის რომ ეზოს დაგეგმარება ცუდად გამოდის. სახლი თითქმის ცენტრშია ... წინა მხარე უნდ აგამოიყურებოდეს როგორც ეზო..უკანა კი მთლიანად ვენახებს და მარანს უჭირავს. არ მესმის ამ ნაგებობების დანიშნულება..სახლიც ძალიან უბრალო და განსხვავებულია .პატარაა
-ჩვეულებრივი სოფლს სახლია ქალბატონო მარიამ ... საშალო ფენისთვის დამახასიათებელი მას არ აქვს დიდი ჰოლი, უზარმაზარი ჭაღების დასაკიდებლად მაღალი ჭერი და მარმარილოს კიბის გასაკეთებლად სივრცე ხომ საერთოდ. ერთი უბრალო სახლია და ბევრს მოითხოვთ მისგან... გინდათ აქ სასახლე იდგეს? ისე თითქოს უზველესია?
-უარს არ ვიტყოდი ... შესანიშნავი იქნებოდა . აქ დავისვენებდი ხოლმე და სტუმრებსაც მივიღებდი . ისე მოვაწყბდი ყველაფერს რომ ნამდვილი დასასვენებელი ვილა იქნებოდა
-შესაძლებელი ნამდვილად არის უბრალოდ ეს ადგილი თავად ამ რაიონსაც აღემატება ამ შემთხვევაშ და ისე იქნება როგორც ბრუკლინში თეთრი სახლი...
-გინდ ამითხრა რომ ჩემი იდეა აფსურდულია? მეტიც საშინელია?
-მე ჩემი მოსაზრება მოგახსენეთ..ნება კი თქვენია
-რას მთავაზობ ...
-ეს გადაპრანჭული არქიტექტორი მოაშორეთ რომელიც ტვინს გირევთ და მხოლოდ დიდი თანხის აღება უნდა ამ საქმიდან...
-აბა ვინ მოვიყვანო ...მინდა მალე დასრულდეს
-ერთი კვირა მომეცით და მე მოგიტანთ ნახაზს..სახლის და მთლიანად ეზოს გეგმას .თუ არ მოგეწონებათ თქვენს იდეას დაუბრუნდით - ჩემი საფირმო კერძი თეფსზე გადმოვიღე და მაგიდაზე დავდე. სალათიც დავასრულე და მივხვდი რომ ძალიან მშიოდა - აბა თანახმა ხართ?-ქალბატონს გავხედე რომელიც უკვე ჩემ ტუჩებს უყურებდა და თავის ქვედა ტუჩს ისე აწვალებდა მეც გამექცა თვალი . ასე თუ გააგრზელებდა არ მეგონა , შეიძლება მეც კი ამაღელვოს ...
-თანახმა ვარ... ერთი კვირა ,მხოლოდ
-მართალია გვიანია ,მაგრამ ვახშამზე უნდა დამეწვიოთ
-იმედია არ მომწამლავ
დიდი სიამოვნებით ! სხვა დროისთვის გამოვიყენებ მაგ იდეას თქვენს დასადუმებლად.
-თუ არ გგნებავთ...თავადაც კარგად დავაგემოვნებ-უტეხი! არადა ხომ ვციი ძალიან შია .
-ხომ უნდა ვიცოდე როგორი მზარეული ხარ...იქნებ დამატებითი პოსტიც გიბოძო- ოჰ, ეგღა მაკლია სრული ბედნიერებისთვის ,შენ სამზარეულოში ფუსფუსი . დამშვიდდი დემეტრე , შენი გბარაზება უნდა სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა ამ ხერხს მიმართა.
-როგორც ჩემი ქალბატონი ისურვებს...
თეფშებს ვპოულობ და მაგიდაზე ვდებ. ჩუმად მივირთმევთ კერძს.ორივეს ისე გვშია საუბრისთვის ნამდვილად არ გვცხელოდა.
რომ დაასრულა ვახშმობა და თეფში აიღო აშკარად ჭურჭლის სარეცხ მანქანას ეძებდა
- სარეცხი მანქანა სად არის? რომელიმე კარადაშია ჩამონტაჟებული?
-არ არის..
-არა? აბა როგორ ...
-ქალბატონო მარიამ არ მითხრათ რომ თეფშ ხელით არასდროს გაგირეცხიათ
-ხელით? მე ყოველთვის მოსამსახურეები მყავდა, მაგრამ მანქანაც გვქონდა. მისი ჩართვა ვიცი და
-ოჰ რა დიასახლისი ხართ...მანქანის ჩართვა გცოდნიათ,როგორ მოახერხეთ ამ ურტულესი საქმის ათვისება
-დამცინი? - აშკარად ჭარბობდა ცემ ხმაში ირონიული ნოტები. გაბრაზდაა
-არა რას ბრძანებთ...მე მივხედავ ამათ- თეფშები ავიღე და ნიჟარაში ჩავდე. ონკანშ წყალი მოდიოდა, ჟელეც ვიოვე სარეცხი ღრუბელიც და ქალბატონს გავხედე რომ მაკვირდებოდა ... ღმერთო ნუთუ მართლა არ იცის - გინდა გასწავლო?
-რა თქმა უნდა არა... რაში მაინტერესებს- ცხვირი აბზიკა ,როგორც იცის ისე და ფეხი ფეხზე გადაიდო. ზურგი ვაქციე და საქმეს მივხედე. მგონი ლაზერი აქვს თვალებში და ზურგზე რაღაც ნიშანი დამადო. იმდენი ხანი მიყურებდა . თეფსები და ჭიქები თავის ადგილას დავაბრუნე. დიდი მცოდნე მეც არ ვარ,სახლში მანქანა მაქვს ,მაგრამ სანამ ვიყიდდი მანამ ვიცოდი . დედაჩემი კი დამცინებდა და მეტყოდა ეგ გარეცხილი კი არა ნათამაშებიაო ,მაგრამ ჩემ ქალბატონს აშკარად ვჯობივარ. აი შენი თანასწორობა, კაცი ვიჩაგრები უკვე.
ქალბატონის საყვარელი შოკოლადი მქონდა ნაყიდი, პარკიდან ამოვიღე დ ამაგიდაზე დავუდე
-მიირთვით... მე საძინებელში ავალ თუ არ გჭირდებით
-შეგიძლია წახვიდე...
-ძილინებისა
-ძილინების...
მეორე სართულზე ავედი . ოთახი უკვე მზად იყო ,როგორც ჩანს დამლაგებელს მოაწესრიგებინეს ყველაფერი. ვინაიდან სააბაზანო მხოლოდ ერთი იყო სართულზე ავიღე პირსახოცი და იქეთ გავემართე. ცხელმა შხაპმა დაღლილობა მომიხსნა, რომ გამოვედი ქალბატონს შეევჩეხე დერეფანში აშკარად ათვალიერებდა სახლს რომ დამინახა თვალები გაუფართოვდა. გვერდი ავუარე და საძინებელში შევედი. ისე ტკბილად დამეძინა,მგონი კახეთის საერმა კარგად იმოქმედა ჩემ ნერვულ სისტემაზე.
დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს,როგორ ვერ ვიტან ამ პრცესს,რომ მინდა დავემალო ,მაგრამ უკვე აზრი არ აქვს. დერეფანში ქალბატონის ფეხსაცმლის კაკუნის ხმა გავიგე კიბეზე ჩავიდა. სწრაფად ჩავიცვი ,მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი. ეზოში იდგა და ჰორიზონტს გასცქეროდა. კარგი იდეა მომივიდა და მისკენ გავემართე
-დილამშვიდობისა...
-გამარჯობა
-მომავალი რამდენიმე დღე მნიშნელოვანი შეხვედრა არ გვაქვს ხომ მართალი
-არ გვაქვს..დასვენება თუ უნდა ითხოვო...
-არა მინდა შემოგთავაზოთ ტური კახეთში... დაუვიწყარი იქნება დამიჯერეთ მხოლოდ სამი დღე და კახეთის ულამაზესი ადგილები
-არ გამოვა... ნივთები მხოლოდ ორი დღისთვის მქონდა ,თანაც ვერ ვიტან დაუგეგმავ გადახვევებს
-მაგ პრობლემას მოევლება ... აქ გიყიდით ტანსაცმელს
-გინდა ამ მაღაზიებში ვიარო? აქ არის საერთოდ სავაჭრო ცენტრი?
-ვალენტინო, გუჩი და არმანი არ იქნება მაგრამ ისეთ სამოსს შევარჩევთ რომ ყველა თქვენ არ გიყურებდეთ და უბრალო ადამიანივითშ ეძლოთ მშვიდად თქვენი მშობლიური მხარის დათვალიერება. ნუთუ არ გინდა ახლა მაინც იცოდე სად ცხოვრობ
-ზედმეტი ხომ არ მოგდის !
-არა ... ჩემთან ჯიბრის გამო ნუ გაუშვებთ ხელიდან ამ შანსს
-წარკი წავიდეთ..დღეს არ მწირდება სამოსი
-ასე ვერსად გაივლით... თუ მთანხმდებით დამიჯერეთ
-კარგი !
მაღაზია ვიპოვე სადაც შევძლებდით ნორმალური სამოსის შეძენას. ქუჩებს გაოცებული აკვირდებოდა ძროხებს ,ცხვრებს და ფრინველებს რომხ ედავდა შუა ქუჩაში ამაზე ხომს აერთოდ გიჟდებოდა. უამრავი კითხვა დამისვა, ზოგზე ძალიან მეცინებოდა მაგრამ ტავს ვიკავებდი და ვპასუხობდი. მალევე მიხვდა რომ მეცინებოდა და გაბრაზდა. მაღაზიაში იყო სრული შოკი. ისე მოაბიჯებდა თითქოს მოსაკლავად მიმყავდა.
-კონსულტანტი გოგონა არ დაგვეხმარება? დიზაინერი რომ არ იქნება აქ ვხვდები
-ტანსაცმელს სულ სხვა გირჩევს?
-არა..მაგრამ ძირითადად გარკვეული სტილის მიხედვით ვარჩევ..აქ კი როგორ ვეძებო
-კარგი მოდი ასე მოვიქცეთ... მე ვიპოვი შესაფერის სამოსს შენ კი უბრალოდ მოიზომებ და მორჩა
-დარწმუნებული ხარ რომ ეს ტანსაცმელი ახალია? 60 ლარი ეწერა და იმიტომ გეკითხები -სანამ მეჩურცულებოდა გამყიდველი გოგონა მოგვიახლოვდა
-გამარჯობა..რას ეძებთ?
-რაიმე ყოველდღიურ სამოსს ...
-კლასიკუ...
-ყოველდღიურს.. ჯინსებს, პერანგებს და მაისურებს. სარაფანი-უცებ გავაცუმე და რომ გავიგე სად რა იყო თავად ავარჩიე რამდნეიმე მათგანი, კარგად ვიხალისებ ამათ რომ ჩაიცვამს. ნეტა თუ ჩაუცვამს ოდესმე ჯინსი ან მაისური.ისე ცხელა ის კი ამ წყეულ მაღლებზე შესკუპული, გრძლი კაბებით მოძრაობს. გასახდელთან რომ მივიყვანე ფარდას ინტერესით შეხედა
-ეს უნდა ჩამოვაფარო? ეს დაფარავს?
-დავიჭერ!..რაც მალე დავსრულებტ მით მეტს ვნახავთ
-კარგი... დარწმუნებული ხარ რომ
-ქალბატონო მარიამ იჩქარეთ თორემ გეფიცებით აქვე მოგაზომებთ
-რამე კანის დაავადება რომ ავიკიდო იცოდე ვერ გადამირჩები. საერთოდ რა ნაჭერია...აბრეშმის არაფერია?
-არა!
ხელი გამოწია და კაბა მომაწოდა. ისე წუწუნებდა სიცილს ვერ ვიკავებდი.ზომა ზუსტად მქონდა არჩეული რა თქმა უნდა. ასე რომ რამდენიმე წუთში შორტებსა და მაისურში გამოწყობილი ,იმ კაკუნა ფეხსაცმელის ნაცვლად კედებით იდგა და საკუთარ ტავს უყურბედა
-გადავიფიქრე..ასე ვერსად წამოვალ. ვინმემ რომ გადამიღოს მთელი ჩემი იმიჯი წყალშ ცაიყრება.ღმერთო დედამ რომ ნახოს ... კოშმარი იქნება
-მანდ გაჩერდი!- ხელი ჩავავლე და ახლოს მივიზიდე
-როგორ ბედავ
-ჩშ! თუ არ გინდა აქ დაგტოვო ყოველგავრი კომუნიკაციისგან შორს.ქალის თეთრეულს მივაგენი როგორც იქნა შედარებით ხარისხიანს თორე ამაზე საერთოდ კრუნჩხვები დაემართებოდა. თვალები გაუფართოვდა სიტყვის თქმა რომ დააპირა ხელი დავავლე რამდენიმე მათგანს და გამყიდველს მივაჩეჩე. რომ აწიკვინდა უკვე ნაყიდი მქონდა.
კიდევ კაგრი მსვიდობიანად გამოვაღწიეთ იქედან და პირდაპირ დავითგარეჯში წავიყვანე. საკმაოდ დიდი გზა გვქონდა გასავლელი, ამიტომ გამაგრირებელი სასმელი ვიყიდე. სასუსნავებთან ერთად. მართალია ის არაჯანსარს არაფერს მიირღმევს ,მაგრამ ბოსტნეულის სალათს ვერ მივართმევდი .
გზაში როგორც ჩვევია დადუმდა, გაოცებული უყურებდა ყველაფერს და ემოციებს ვერ მალავდა“ღმერთო რა ლამაზია“ „ნახე რა საოცარია“ „ულამაზესია, ეს უბრალოდ შთამბეჭდავია“ ეს და მსგავსი სიტყვები მრავლად მესმოდა. უამრავ ფოტოს ირებდა,რომ გაიგო გაჩერება არ შეიძლებოდა რადგან ქვეწარმავლის კბენის საშიშროება იყო, თავადაც შენიშნა რამდენიმე გული კი დაწყდა მაგრამ რა გაეწყობოდა. მის პანიკურ შიშებში გველების შიშიში ერთ-ერთი იყო,ჩემი ვარაუდის მიხედვით.
რომ ავედით რამდნეიმე წუთი იდგა და უყურებდა, მერე შიგნით შევედით ყველაფერი დავათვალიერეტ. ბერებსაც შევხვდით. ფოტოები გადაიღო, რამდენიმეს გადაღება მეც მაიძულა .ყველაზე საზარელი საქმე“ფოტოს გადაღება“ ერთი იქ მყოფმა ტურისმა გადაგვიღო ორივეს. მოკლედ პირველად ვხედავდი გაოცებულს, გახარებულს და ლაღად მომღიმარს, გულწრფელი რომ იყო ბოლომდე. იმდენად ბავშური ჩანდა იმ დროს მეგონა სხვა ვინმეს ვხედავდი. რამდენიმე წუთი ვუყურებდი და მივხვდი რომ ზედმეტად შევტოპე.
სახლში გვიან დავბრუნდით, მანქანიდან რომ გადავიდა მილასლასებდა. პირდაპირ საძინებლებში ავედით და დავიძნეთ. ვინაიდან ადრე დავწექი დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა. ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი. მინდორზე დავჯექი და მზის ამოსვლას ვუყურებდი ნაბიჯების ხმა რომ გავიგე. უკან მივიხედე და ქალბატონი დავინახე, პლედმოხვეული მოდიოდა შიშველი ფეხები უჩანდა მგონი მხოლოდ მაისური ეცვა, ან პენუარი რომ დამინახა გაუკვირდა,პლედი კარგად მოიხვია და უკან შებრუნება დააპირა
-შეგიძლიათ შემომიერთდდეთ, ადგილი ორივესთვის არის
-შენ რომ არ დამრთო ნება თითქოს თავად ვერ ვიმოქმედებ -ქედმაღლობა დაახრჩობს ერთხელ. სიამაყე მოგუდავს და სუნთქვას ვეღარ შეძლებს ბოლოს
დაჯდა ჩემ გვერდით და როგორც ყოველთვის ორივე სიჩუმეს ვუსმენდით. „მდუმარე ქალბატონი“ ტყუილად ხომ არ სევარქვი. მეც მიკარგავს საუბრის ხალისს და ჩუმად ყოფნა მინდება .
-ცხელ ჩაის დალევთ?
-დიდი სიამოვნებით...- უცებ გამომხედა და ოდნავ გამიღიმა.
სახლში შევედი ჩაი გავამზადე და უკან დავბრუნდი. უკვე ექვის საათი იყო , ორივე მივირტმევდით ცხელ ჩაის და გაყინულ თითებს ჭიქას ვხვევდით. პლედი მეც რომ გამომეტანა ურიგო არ იქნებოდა, მაგრამ დამეზარა უკან შებრუნება. ძალიანაც არ მციოდა უბრალოდ კანი დამეხორკლა ...
-საოცარი სიმშვიდეა... ამერიკაში ეს შეუძლებელია იხილო. არც თბილისში არ არის ასე... ეს ადგილი რაღაც მაგიურია ,თიტქოს გიზიდავს .ის არის რაც მე მჭირდება და მინდა კომფორტული იყოს
-მაქსიმუმ ერთ წელში ყველაფერი მზად იქნება... მერე მართლა მიგიზიდავთ ეს ადგილი
-ერთი წელი დიდი დროა... დღეს სად წავალთ?
-დღეს გადავწყვიტე სახლ-მუზეუმები გაჩვენო . ქართველ მწერლების ნაწარმოებებს იცნობ?
-რა თქმა უნდა... თითქმის ყველა ქართული მარგალიტი მაქვს წაკითხული... ჩემი ქართველი ძიძა ვეფხისტყაოსანს მასწავლიდა...
-მაშინს აქმე გამიადვილდება... ისტორიაც გეცოდინება
-პანსიონში დამატებით მასწავლიდნენ ყველაფერს საქართველოს შესახებ!
-ანუ სრულიად დასაშვებია რომ რამე მასწავლო...
დღემ საინტერესოდ ჩაიარა. მარიამი იმაზე განათლებულია ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანდა. თუმცა ეს ქალი ყოველთვის მაოცებს. ამ ბოლო დროს კი სასიამოვნოდ გაოცებული ვრჩები. რაც განათლებას, ეტიკეტს, წესებს ეხება ყველაფერში ერკვევა და ზედმიწევნით იცის . არისტოკრატი ქალები ამხსენდება ხოლმე მისი დანახვისას. რაც არ იცის გართობა, მხიარულება, ბავშვურად,უდარდელად მოქცევა და აჯანყებაა. ალბათ არასდროს დაურღვევია წესები, არასდროს გაუკეთებია ისეთი რამ რაც არ შეიძლება... ეს ხომს აშინლად მოსაწყენია, ასეც არის მისი ცხოვრება ნამდვილად მოსაწყენი და ერთფეროვანია ჩემთვის.
ასე რომ ვიყო ალბათ მოვკვდებოდი...
თავის ასაკთან შედარებით ორჯერ მეტი იცის..შეიძლება მეტჯერაც. ზოგჯერ ნამდვილ მოხუც ქალბატონს ემსგავსება ისე საუბრობს...
დღემ კარგად ჩაიარა, ამჯერად თავის ფორმაში იყო. მე კი უბრალოდ მძღოლის და თანაშემწის ფუნქცია ვიკისრე . სახლში მალე დავბრუნდით, მზარეულობა ისევ ჩემ თავზე ავიღე და ამჯერად პიცის გაკეთება გადავწყვიტე. გააპროტესტა, ზედმეტად კალორიულია და ვერ შევჭამო. მაინც გავაკეთე ,მე მინდოდა და იმიტომ. რომ შემოვიდა სამზარუელოში და ნახა სხვა არაფერი მქონდა გაკეთებული,მაშინვე შემახსენა რომ ის იყო უფროსი და მისი ბრძანება უნდა სემესრულებინა,მე კი გამახსენდა რომ ის იყო ალქაჯი და მასთან ადამიანურად მოქცევა არ შეიძლებოდა. უცებ მოვამზადე ნახშირწ....ბით და ვიტამინებით სავსე სალათი და მაგიდაზე დავტოვე.ჩემი პიცა ავიღე და ეზოში გავედი. შავ ღვინოსთან ერთად ვაგემოვნებდი რომ გამოვიდა და გვერდით მომიჯდა
-დალევთ?- ჭიქა გავუწოდე მიუხედავად იმისა რომ ამ ხნის განმავლობაში არასდროს არსად დაულევია მე მაინც შევთავაზე
-არა...
-ზოგადად არ სვამთ თუ იმდენად ცუდი სიმთვრალე გაქვთ რომ ჩემთან არ ეკარებით სასმელს
-არასდროს დამილევია ერთ ჭიქაზე მეტი ისიც გარკვეულ კერძებთან ერთან წითელი ღვინო...
-მაშ რას უწუნებთ თქვენივე ყურძნით მირებულ ღვინოს...
-უბრალოდ არ მიყვარს...
-კარგი ნუ ბრაზობთ ყველაფერზე...მე თქვენთან დიდხანს მომიწევს ყოფნა და თუ მეტყვით ნორმალურად რა გიყვართ და რა არა უფრო გამიმარტივდება თქვენი მოთხოვნების გაგება და შესრულება
-საინტერესოა როცა ამბობ მომიწევს შენთან ყოფნაო და ხმას ისე უცევ თითქოს მე ვიყო შენი ქვეშევრდომი
-მგონი ზანგი მონა გგონივართ, საკუთარი თავი კი ამერიკელი პლანტატორი და გინდათ ზამთრის სუსხიან ამინდსა და ზაფხულის მწველ მზეში, დილიდან დილამდე შეუსვენებლივ ვიმუშაო
-ცდები!
-საუკეტესო ვარიანტში თავი დედოფალი გგონიათ მე კი თქვენ სახელმწიფოსი მცხოვრები გლეხი ვარ
-თავს თუ დამცირებულად და შეურაცხყოფილად გრძნობ, შენი უფლებები ილახება და თავმოყვარეობა გელახება ყველა კარი ღიაა ნებისმიერიდან შეგიზლია გახვიდე და სამუდამოდ მოიხურო ,არავინ შეგაჩერებს და არასდროს გაიძულებს დაბრუნებას
-ანუ არასდროს დაგჭირდებით...რომ წავიდე არა? ქალბატონო მარიამ
-არ არსებობს ხელქვეითი რომლის შეცვლაც შეუძლებელია... შეუცვლელი მხოლოდ ოჯახისწევრები არიან, ვის სისხლას ვერ მოიშორებ ძარღვებიდან,სხვა არავინ!
-ძალიან კატეგორიული ხართ! ოდესმე მიხვდებით რომ თქვენი სეხედულებების 50% მცდარია, მაგრამ არ ვიცი შეძლებთ თუ არა ცხოვრების გამოსწორებას
-გინდა მითხრა რომ ჩემი ცხოვრება შესაცვლელია ?
-უკვე გითხარით...
-თავხედი ხარ ! ყველაზე დიდი თავხედი ვინც კი ოდესმე მინახავს
-არადა არც კი გინახავთ რა შემიძლია გავაკეთო, თავხედური. ისეთ შთაბეჭდილებას მიტოვებთ რომ ცხოვრებაში არავის შეჰხვედრიხართ,მხოლოდ წაგიკითხავთ ათასგვარი ხასიატის ადამიანზე
-ჩემს მოსაზრებებზე საუბრობთ თქვენი შთაბეჭდილება კი საერთოდ სცდება სინამდვილეს
ყოველთვის ვყვები ამგვარ კამათში და ბოლოს ვხვდები რომ აზრი არ აქვს გაგრძელებას, ან უნდა ვიჩხუბოთ ან ისევ თავის აზრზე დარჩება რაც მთელი 25 წელი ჰქონდა ...
-სიმართლე ყველასთვის სხვადასხვა რამ არის ქალბატონო მარიამ... ხვალ მონასტრებს ვნახავთ ...ზეგ კი ლაგოდეხის ნაკრძალში გვექნება გასეირნება
-ნაკრძალში? საშიში არ არის?
-ერთიშ ეხედვით უშიშარი ჩანხართ და სინამდვილეში რამდენი რამის გესინიათ
-ცდებით..უბრალოდ თავს ვიზღვევ .არ მჭირდება უეცარად გამოჩენილი პრობლემები
-ყველაფრის გეშინიათ რაც კი ბრძოლასთან და სიცოცხლესთან ასოცირდება..ადრენალინის გრძNობაა სიცოცხლის წყარო. ოდესმე ადრენალინი გამოუყვია შენ ორგანიზმს? ალბატ მხოლოდ მაშინ როცა რომელიმე მნიშვნელოვან გამოცდაზე გადიოდი
-ჩემ საქმეს არ ჭირდება ადრენალინის ჭარბი გამოყოფა..არც ალპინისტი ვარ ,არც მფრინავი...
-ბევრი რამ არ გვჭირდება,მაგრამ ცხოვრება გვაწვდის , ბევრს კარგს და ბევრსაც ცუდს .ყველაფერი საჭიროების მხიედვით არ არის
-ორი ჭიქა წითელი ღვინის შემდეგ უსარგებლო რჩევებს იძლევი... ერთი ბოთლის შემდეგ ალბათ აზროვნება სულ დაგებინდება
-კარგია ჩემზე რომ ფიქრობ...მაგრამ როგორც ყოველთვის შენი წარმოდგენა მცდარია ქალბატონო მარიამ- უკვე დამღალა თავშეკავებამ,ზოგჯერ ისიც თუ გამწვანდება ბრაზისგან არაფერი დაშავდება. ის ხომ ალქაჯია. თავი დავუკარი და მარტო დავტოვე.
იმ ღამესაც არაჩვეულებრივად გამოვიძინე. თუმცა ბოღმიანმა ქალბატონმა ჩემზე შურისძიება გადაწყვიტა და დილაადრიან გამაღვიძა. ვერ მოვასწრებთ გეგმის შესრულებასო განმიცხადა. მთელი დღე მიბღვერდა, მხოლოდ ტაძრებში შესვლისას მშვიდდებოდა და როცა ხედებს აკვირდებოდა. მეც დამამშვიდა ამ საოცარი ქმნილებების ხილვამ. თითქოს ერთიანად ვთავისუფლდებოდი ყველა ცოდვისგან როცა ეკლესიაში ფეხს ვდგამდი.
სახლში მისვლამდე რესტორანთან გავაჩერე მანქანა და იქ ვივახშმეთ.მშვენიერი გარემო იყო, არა ქალბატონის შესაფერისად დიდებული,მაგრამ ჩემს მოთხოვნებს სრულებით აკმაყოფილებდა. გემრიელი კერძები და სიმშვიდე.
იმ დროს გამახსენდა რომ ლოპოტას ტბაზე არ წავსულვართ. მეორე დღეს ნაკრძალის ნაცვლად ტბაზე რომ წავიყვანე ლამის გაგიჟდა
-ერთი დღე კიდევ დავრჩებით,არაუშავს.მე უკეტ ვიცი თქვენი გეგმების შესახებ
-სამაგიეროდ მე ვწყვეტ მაგ გეგმებს... მე კი თბილისში მინდა დაბრუნება. აქ რა არის ისეტი განსაკუთრებული რაც გამოცებს, სასტუმრო, კოტეჯები, უბრალოდ ტა თუ სასეირნო ადგილი.არაფერი გასაოცარი,უბრალოდ კაგრია დასასვენებლად
-რომ ბრაზდებით ძალიან ბევრს საუბრობთ...ასე მაინც მესმის თქვენი ხმა.
-ეს ველოსიპედი ...
-გასეირნებას ვაპირებთ
-მე არ ვაპირებ...
-აბა მანდ დარჩებით ქალბატონო მარიამ?
-სხვა გზა გამოძებნე..მაგალითად ფეხით წავიდეთ
-არ ვაპირებ ეს მანძილი ფეხით გავიარო..- უცებ განათდდა გონება, არისტოკრატ ქალბატონს გიჟი ბავშვივით ველოსიპედის ტარება არ ეცოდინება-მხოლოდ იმიტომ რომ თქვენ ვერ მართავთ ველოსიპედს- ისე უცებ დაეტყო თვალებზე შესფოთება, კმაყოფილება ვიგრძენი,უკვე ვხვდები მის რეაქციებს ,რამხელა პროგრესია ...
-მინდა ახლავე წავიდეთ აქედან... აქ წყდება შენი დაგეგმილი უვარგისი ტური!
-უკაცრავად...მაგრამ როგორც ვთქვი აქ მე ვმართავ სიტუაციას , აქ ჩემი ტერიტორიაა - ხელი მუცელზე მოვხვიე და ჩემკენ მოვიზიდე. წონასწოროვა ვერ შეიკავა და ზურგით ამეკრო გულ მკერდზე. ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა, სისხლი ამიდუღდა მგონი ძარღვებში მისი სხეულის შეხებისას, სეგრძნებებს მისი ათრთოლებული სხეული მიმძაფრებდა ისე ახლოს იყო მისი ყელი , მცირე დახრა და მისი კანის გემოს სევიგრძნობდი ასეთი გასაგიჟებელი სურნელი რომ ასდიოდა. - ვინაიდან მე თქვენი დახმარება მევალება , მსახურებასთან ერთად გადავწყვიტე გასწავლო- ისე ვუთხარი არც მოვშორებივარ- თანახმა ხართ ხომ?
-არა რა თქმა უნდა...
-სიმტკიცეს ვერ ვხედავ თქვენს პასუხში ე.ი გინდათ და ვერ ტყდებით.
-არ მინდა.. რა წესია . თქენი აზრით ასე გიჟი ბავშვივით შემოჯდები ველოსიპედზე და გავაქროლებ? რა სისულელეა... დაუფიქრებელი ქცევაა სულელური და სხვა არაფერი
-ერთი კითხვა მაქვს თქვენთან ქალბატონო მარიამ
-რა კითხვა...
-ბავშვობაში როგორ ერთობოდით
-ვკითხულობდი წიგნებს ... ვთამაშობდი ჭადრაკს და დავდიოდი ბანაკებში სადაც ჩემი ცოდნა უფრო ღრმავდებოდა
-ანუ ბავშვობაც არ გქონიათ..როგორც ვფიქრობდი
-მორჩა ! ზედმეტად გათავხედდი და ამას ნამდვილად არ ავიტან ! შენ ჩემი ხელქვეითი ხარ და არ გაქვს უფლება ჩემი ნების წინააღმდეგ იმოქმედო .
-კარგი მე წავალ თქვენ აქ დარჩით
-შენ ველოსიპედით წახვალ მე კი მანქანით დავბრუნდები სახლში და შემდეგ თბილისში !
ოო როგორ ვერ ვიტან ამის კატეგორიულ ტონს და აელვებულ თვალებს. მინდა დავახრჩო! არაფერი გამოდის ...ან საერთოდ რატომ მინდა ფერადი გახდეს მისი ცხოვრება და გამხიარულდეს. იყოს ისეთი როგორიც არის,მორჩა მასთან ადამიანურად მოქცევის ბოლო მცდელობასაც ვწყვეტ! სამუდამოდ!
მანქანაში ჯდება,ელის რომ მეც გვერდით მივუჯდები, უცებ ღილაკს ხელს ვაჭერ და კარებები იკეტება , ზურგს ვაქცევ ისევ ჩემს ველოსიპედს ვუბრუნდები და სეირნობას ვიწყებ. გზად სიმღერასაც ვუსმენ მოკლე შორტებში გამოწყობილ ტურის გოგონებსაც ვუღიმი და ძალიან კარგ განწყობაზე მყოფი ვაგრძელებ გზას. საოცარი ადგილია, კიდევ წამოვალ თუ ვეღირსები დასვენებას ოდესმე...
რამდენიმე საათის შემდეგ ვბრუნდები,ასე არ დავიგვიანებდი ,უბრალოდ იმ გოგონასთან „საუბარს“ შევყევი და გადამავიწყდა ქალბატონი მარიამი.
განტვირთვა ნამდვილად მოვახერხე, კარგ განწყობაზე მყოფი დავბრუნდი უკან .მანქანას მივუახლოვდი და ერთიანად გაქრა ჩემი დადებითი განწყობა. ქალბატონს მანქანის ფანჯარა როგორღაც ჩაუმტვრევია, ჩემი საბრალო მანქანა დაუკაწრავს და წასულა. ისე სწრაფად დავბრუნდი სახლში მგონი მივფრინავდი, რა თქმა უნდა იქაც არ იყო . დაცვას დავურეკე და მომახსენეს რომ თბილისში ბრძანდებოდა და კონკრეტულად იმ დროს აბაზანაში იმყოფებოდა.
ჩემი საბრალო მანქანა ხელოსანთან დავტოვე და ცოტნეს დავურეკე. ორივე მობრძანდნენ და რომ შემომხედეს ხარხარიდ აიწყეს, ამათაც მეგობრები ჰქვიათ რა უარესად დამაგლიჯეს ნერვები
-რა დაემართა მანქანას გულნატკენმა ნაშამ ჩაგიმსხვრია მინა? კვერცხებიც ხო არ დაუშინეს?
-აუუ პატარავ ასეთი გაბრაზებული ნუ ხარ რა... წამო წავიდეთ დავლიოთ ვინმე კარგ გოგოს ააგდებ და განიტვირთები
-სახლში წამიყვანეთ...
-კარგი წავიდეთ შენთან და დავლიოთ
-ჩემთან არა! იმასთან წამიყვანეთ ის კონტრაქტი უნდა გადავახიო თავზე და წამოვიდე
-ყოჩაღ შენ ერთ თვეზე მეტხანს ვერ გაუძელი... მიხეილის დანაბარები ასე შეასრულე?
-შენ ჩემკენ ხარ?
-იმას გეუბნები რომ ადრე მოიწყინე ჩემო აკრგო... ასე მხოლოდ იმ ალქაჯს დაუმტკიცებ რომ მაგარია და თავად გამწარებს ყოველ ჯერზე
-მამწარებს კიდეც. მანქანაში გამოვკეტე და იქეთ გამიფუჭა მანქანა.თვითონ რა ენაღვლება დღეში იღებს ათი ასეთის ფულს...
-ხელფასი არც შენ გაქვს ურიგოდ ა ნუ წუწუნებ თუ ძმა ხარ ... შენ არ იცი მე რა საზიზღარი უფროსი მყავს.წავედით ახლა შენთან ბინაში დავლიოთ ვილაპარაკოთ.
-ვაფშე სალოსთან ავიდეთ...დღეს დაქალები უნდა მისულიყვნენ კი მითხრა ისედაც ამოდიო და დავადგეთ
-კარგი ავიდეთ ... გამოვიცვლი დავემსგავსები ნორმალურ ადამიანს და ავიდეთ
-შენი მეზობელიც იქნება... მეზობელი კორპუსიდან
-ვინ ?
-შენ რო ევასები ... რა ქვიაა ლამაზი გოგოა ქერა
-მაკო
-ხო ეგ... თურმე სალოსთან მეგობრობს. ამასწინათ რო ავედი იქ დამხვდა ,მაგას უჩალიჩებია ბინა
-აუ ახლა მაგის ნახვის ნერვები მაქ მე?
-შენ ხო არაფერი მოგწონს რაა...ამდენ გოგოს ევასები და ვაფშე არ გიხარია
-ტვინის ტკივილია და მეტი არაფერი..მაგათ უნდათ ჩემი დაკერვა ხელშ ჩაგდება მე კიდე არცერთი მიყვარს და არ ვაპირებ რომელიმესთან სერიოზული ურტიერთობის წამოწყებას, მაგათთან სექსი კი უბრალოდ მახეში გამაბავს
-აუ რა აღრენილი ხარ შენ ,მაგ ქალმა სულ დაგისუსტა ნერვები
-ასე ნელა როდიდან დადიხარ გიორგი?
-საცობია ...
მივხვდი რომ ტყუილად ვეჯუჯღუნებოდი იმათ ,ამიტომ გავჩუმდი . ალბათ ახლა მსვიდად წევს აქაფულ აბაზანასი და კიდევ დიდხანს არ გამოვა იქედან. მე კი ნერვებს რის გამო ვიშლი, მხოლოდ იმიტომ რომ ვერ ვაჯობე? ბრძოლაში დამარცხება ომის წაგებას არ ნიშნავს.
სახლამდე მივაღწიე როგორც იქნა, სხაპი მივიღე გამოვიცვალე და სალომესთან ავედი . ბიჭები უკვე იქ იყვნენ და საუბრობდნენ. მეც გავიცანი სალოს მეგობრები და ჩავერთე საუბარში.არაფერი განსაკუთრებული,ჩვეულებრივი გოგონები იყვნენ თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს რომ ელიან და ამის გარდა ცხოვრებაში მზიანი არ გააჩნიათ აი ისეთები. თუმცა უმრავლეს შემთხვევაშ ასეთბთან მიწევს ყოფნა, მაკოსთან დისტანციას ვიცავ თორემ ერთი თბილი სიტყვა და ეგრევე იფიქრებს მეშველაო, ეს კი არ მაწყობს . რამდენიმე ჭიქა კონიაკი მივირთვი დანარჩენებისგან განსხვავებით და მერე ვუყურებდი როგორ მარტივად შეუძლია სასმელს ერთიშ ეხედვით წყნარი ქალბატონები ააჭიკჭიკოს და ჭკუაც შეუმსუბუქოს. ვინაიდან მათი ცქერა იმ ეტაპზე გულისამრევი იყო ჩემთვის გავეცალე და ჩემ ბინაში ავედი. ცოტნეს და გიორგის კი აშკარად კარგი ღამე ელით.
გავიხადე და დავწექი. სასმელმაც იმოქმედა გადაღლილი დღის შემდეგ და დამეძინა. საერთოდ ძილს ვერაფერ მიფრთხობს, თუ ხელოვნურად არ ჩაერია ვინმე. ამჯერადაც ასე მოხდა, კარზე გაბმულმა ზარმა გამომაღვიძე, მეზიზღება ეს მომენტი . რომ არ გაჩერდა წამოვდექი აბა რა მექნა, კარი გავაღე და კედელზე მიყრდნობილი მაკო რომ დავინახე უკვე ვიცოდი რაც უნდოდა, უფრო იმატა გულისრევის შეგრძნებამ და ძლივს შევიკავე თავი რამე უხეშად რომ არ მეთქვა. რაქამდე შეიძლება დაეშვას ქალის თავმოყვარეობა, ზოგს მგონი საერთოდ არ გააჩნია . ასეთები გრძNობებზე რომ მესაუბრებიან მაშინ მინდება სათითაოდ ყველა ვისროლო ზღვაში . სანამ მე ვფიქრობ ქალბატონი არ კარგავს დროს და ყელზე მეკიდება. მკოცნის საკმაოდ გამომწვევად და კიდევ ერთხელ ვხვდები კაცებს რატომ არ გვაინტერესებს ქალების ხასიათი როცა ისინი ასე საოცრად გამოიყურებიან. კიდევ კარგი ჩემი ტვინი მუშაობს და ქალბატონი მაკოს მშვიდად მოშორებას ვახერხებ
-ეი ... მტვრალი ხარ იცი? და ჯობს სახლში წახვიდე
-დემე... ხომ იცი როგორ ძალიან მიყვარხარ. არაფერს ვითხოვ შენგან უკვე შევეგუე რომ არ გიყვარვარ მხოლოდ ერთი ღამე და ხვალ დავივიწყებთ
-მაკო ახლა შენ დას დავურეკავ და წაგიყვანს კარგი?
-ნუთუ საერთოდ არ გიზიდავ...ასეთი უშნო ვარ?- ოო არა ! ცრემლები . ვერ ვიტან როცა ტირიან ,მეზიზღება !
-ნუ ტირი რა ... ზალიან ლამაზი და კარგი გოგო ხარ ! ამიტომ გეუბნები რომ უნდა დამივიწყო იმდენი კარგი ბიჭია ირგვლივ ვისაც შეუყვარდები და რატომ გინდა ყველაფერი გაართულო ვერ ვხვდები -მგონი ტონი მაინც ვერ გავაკონტროლე ,არადა მშვიდად გასტუმრებას ვგეგმავდი
-არ მჭირდება სხვა ... სულ შენზე ვფიქრობ. შენთან მინდა, მინდა უბრალოდ მომეფერო და თავი სასურველ ქალად ვიგრძნო რას ვითხოვ ასეთს -წეხან ტიროდა და ახლა ისევ კეკლუცობა როგორ შეუძლია, ეს ქალები საოცრებები ხართ . ისე მეტმასნება სხეულზე მოთმინებას მალე ამომიწურავს და დარწმუნებული ვარ ხვალ მე ვიქნები დამნაშავე ისევ დაიღვრება ცრემლები ჩემ ბალიშზე და მე ვიქნები მთვრალი ქალის შემაცდენელი ცუდი ბიჭი. მარტივი ამბავია ... საიდანაც თავისტკივილი არ ამცდება მასთან სექსი კი ამად არ მიღირს
-მაკო ახლა მე ლიფტში შეგიყვან შემდეგ სადარბაზოდან გახვალ და ორ ნაბიჯში შენს კორპუსში იქნები .დარწმუნებული ვარ შეძლებ მისვლას - მკლავში ვკიდებ ხელს და სახლიდან გამყავს. ჩანთაც არ მავიწყდება და ლიფტში შემყავს. უკვე არც ტირის, ბრაზობს და ვერც მალავს . არც პირველი შემთხვევაა და არც უკანასკნელი. ღილაკს ხელს ვაჭერ და გამოვდივარ.
გუნება უარესად გამიფუწდა, ძილიც დამირღვიეს. რომ არ გამოვიძნო ხვალ სადმე ჩამომეძინება, ისევ დავბრუნდი საწოლში და ბალისს მოვეხვიე . რა მარტივი იქნებოდა ყველაფერი ქალებს სიამოვნების გარდა სხვა განზრახვა რომ არ ამოძრავებდეთ.
დილით ვერ გავიღვიძე დროულად და მაღვიძარამ მეოთხედ რომ დარეკა შემდეგ დავიწყე სირბილი. ბოლოს რომ მივხვდი ათი წუთი მქონდა ავიღე ტანსაცმელი და გავვარდი. ლიფტში შევიკარი პერანგის ღილები, ქამარი და პიჯაკიც მოვიცვი. მაშინვე შემეხუთა სული. მანქანა სად მყავდა ტაქსის გამოძახებას ვერ ვასწრებდი ამიტომ ავტობუსში შევედი. ისეთი გავსებული იყო ძლივს დავდექი . იმდენი ვინმე მეკვროდა, ისეთი უჰაერობა იყო , საოცებებში მძღოლის გინება და მუსიკა ხო საერთოდ . ვიღაც ას კილოიანმა კაცმა ფეხი დამაბიჯა და მგონი ჩემი თითები გაბრტყელდნენ. რა თქმა უნდა დავაგვიანე. ლიფტში შევედი ჰალსტუხი მოვიხსენი და განადგურებული გავედი . კაბინეტში შევედი და კარი ჩავკეტე. დივანზე რომ დავეცი მერე გამახსენდა ქალბატონის კაბინეტთან მხოლოდ ერთი მინის კედელი მაშორებდა. თვალები რომ გავახილე მიყურებდა გააფთრებული, ზურგი ვაქციე და ძილი განვაგრძე. ესეც ჩემი შრომისმოყვარეობა , ორ წუთში გაიღო კარი და მისი საშინელი ფეხსაცმლის ნერვების მომშლელი კაკუნის ხმაც გაისმა . მეგონა რამეს მეტყოდა, მაგრამ შევცდი . მხოლოდ ცივი წყლის დენას ვგრძნობდი თავიდან მთელს ზურგზე, წვეთები რომ მიცოცავდნენ პერანგში და ნაკადი არ წყდებოდა წელამდე ასხამდა მერე გაშერდა .რომ წამოვვარდი ჟურნალების მაგიდაზე იჯდა ფეხიფეხზე გადადებული და მიცქერდა
-ანუ არ ტოვებ სამსახურს... მაშ კეთილი იყოს შენი მოსვლა ! ერთ საათში გერმანელ ინვესტორებთან გაქვს შეხვედრა..თარჯიმანი ავადაა ,კონტრაქტი გვჭირდება და იმედია რამეს მოახერხებ. აი დოკუმენტები - დივანზე დამიგდო წამოდგა და კაკუნით წავიდა.
მთელი დღე საქმეებს ვაგვარებდი. ძლივს ვიპოვე თარჯიმანი და საერთოდ ჩემი შარმის გამოყენება დამჭირდა საქმის გადასაჭრელად. კიდევ კარგი ქალები იყვნენ ჩამოსულები და რა აღარ გავაკეთე . საღამოს თბილისის დათვალიერება შევთავაზე, რესტორანი დავჯავშნე და ქალბატონსაც შევატყობინე შეხვედრის შესახებ. მთელი დარჩენილი დღე მათთან ერტად გავატარე, ძალიან არ უნდა შემეტოპა თორემ ისე მიყურებდა მთავარი ქალბატონი მეგონა ჩემზე იძალადებდა. რა შარში გავეხვიე ღმერთო, მიხეილ ზემდოან თუ მიყურებ ნუთუა რ გებრალები..
როგორც იქნა სასტუმროში გავუშვი და სახლში წავედი. ცოტა დასვენებას ვაპირებდი რომ დამირეკა ქალბატონმა სასწრაფო საქმე მაქვსო. რაღაც პრობლემა იყო და მოსაგვარებლად გამაგზავნა. მეგონა მარტივად გადავჭრიდი ,მაგრამ დამაგვიანდა. სტუმრები უკვე რესტორანში იყვნენ. ელვის სისწრაფით ჩავიცვი და რესტორანში წავედი. მარიამის გვერდით დავიკავე ადგილი , ისე მიყურებდა მთელი საღამო ვხვდებოდი რაღაც ხდებოდა ჩემ მისვლამდე. ის ქალიც აღარ მაქცევდა იმდენ ყურადღებას აშკარად იმედგაცრუებული გამომეტყველება ჰქონდა, ნეტავ რა უთხრა ამ ალქაჯმა .
-წამომყევი-რესტორანი რომ დავტოვეთ მიბრძანა ისევ და მეც მისი მანქანისკენ წავედი. უკან ჩავჯექი მის გევრდით
-რა ხდება? კიდევ რამე საქმე გაქვთ?
-არ ვიცოდი დედის ტოლა ქალებიც თუ გიზიდავდა, სამწუხაროდ სკანდალი არ მინდოდა და ვუთხარი რომ მეტწილად კაცები მოგწონს
-რა ?
-კონტრაქტი მზად არის და თუ რამე მომდევნო შეხვედრაზეც თუ ჩამოვიდა ისე მოეწონე შეიძლება ყველაფერზე დაგთანხმდეს . გერმანელი ქალები ძალიან თავისუფლები არიან
ღმერთო ასეთ სატანებს დედამიწაზე რატომ აგზავნი?ა ნ თუ აგზავნი მე რა ცოდვა მაქვს ასეთი პირდაპირ ჩემთან რომ გამოუშვი? ისეთი გამომეტყველებით მეუბნებოდა ამ ყველაფერს ერთი სული ჰქონდა როდის გავგჯდებოდი. ლამის მივახრჩო და მაინც მშვიდად ვუცქერ
-დიდი მადლობა ქალბატონო მარიამ... მიხსენით თორემ ის ქალი ჩემ უმწიკლო სულს შებღალავდა დარწმუნებული ვარ- გაღიმებულმა ვუთხარი და მანქანაც გაჩერდა ჩემ კორპუსთან- დაგპატიჟებდით სახლში, მაგრამ სტუმარს ველი და
-არაუშავს როგორმე მეც მიმიღებ - სანამ კარს მივხურავდი მანამ გადმოაბიჯა და კორპუსს შეხედა-იმედია ლიფტი მუშაობს...- კაკუნით წავიდა სადარბაზოსკენ .ჩემთან რა ჯანდაბა უნდა , არავის ველოდები ,მაგრამ მისი სახლში ატანა არ მინდა.
ლიფტში შევედით, აშკარად არ მოეწონა ძველი პატარა ლიფტი .მას ხომ კლაუსტროფობია აქვს. მადლობა ღმერთს მალე ავედით , სწრაფად გავიდა და გამომხედა. კარი გავაღე და შევატარე
-გთხოვთ...
მიდიოდა და ათვალიერებდა ყველაფერს. მისაღებში დივანზე დაჯდა და გამომხედა
-საკმაოდ დიდი ხელფასი გაქვს და მეგონა უფრო კომფორტული ბინა გექნებოდა, მეტად პრესტიჟულ უბანში
-ჩემთვის კომფორტულია... დიდი ხანია აქ ვცხოვრობ. გადაბარგების სურვილი არ მაქვს. სრულიად მაკმაყოფილებს ეს მოკრძალებული ბინა
-არაფერს შემომთავაზებ? როგორც ვხედავ სასმელების ფართო ასეორტიმენტი გაქვს- წამოდგა და ბარისკენ დაიძრა. ჯეკ დანიელსის ბოთლი აიღო, ჭიქებიც და მაგიდისკენ დაიძრა. აბა არ ვსვამო? ჩემთან აპირებს გამოთრობას? რა სჭირს ამ ქალს დღეს,ვინმე მეტყვის? ვგრძნობ რაღაც საშინელებას მიმზადებს. -ასე ნუ მიყურებ... ერთადერთი ადგილია სადაც დალევას შევძლებ. ვიცი რომ არ იჭორავებ,ჩემი მოსამსახურეებისგან განსხვავებით.
-კარგიი დალევას თუ აპირებთ ერთ ჭიქას მეც დავლევ..დამღლელი დღე იყო
-ასე ნუ მიყურებ ...
-როგორ გიყურებთ-ვერ მივხვდი რაზე ამბობდა
-არაფერს გიწყობ! ბრაზს დიდხანს გულშ არ ვინახავ.არავინ იმსახურებს ჩემი სულის ცოდვებით დამძმებას. თანაც სამაგიერო უკვე გადაგიხადე ჩემი მანქანაში გამოკეტვისთვის
-დამამშიდეთ- გავიცინე და დივანს მივეყრდენი . მანაც გაიცინა
-ვიცი რომ არ გეშინია, მაგრამ კი ელი ჩემგან თავდასხმას ხომ ასეა
-კარგი ვაღიარებ
-ეს სასმელი ძალიან მაგარია და რამე ტკბილი არ მოგეძებნება?
-არაფერი მაქვს... მხოლოდ ჩიფსები და შოკოლადის ფილა. ჩავალ და რამეს ამოვიტან რომ მოვამზადო
-არა არ მინდა ის მოიტანე რაც გაქვს... - კარგი ლოთივით მითხრა და სავარძელს მიაყრდნო თავი. სულ ყოველთვის წელში გამართული ზის ასეთს პირველად ვხედავ. რა სჭირს,აშკარად არ არის კარგად. ისე სვამს გამოცდილ ლოთს არ ჰგავს.მგონი მართლა პირველად სვამს ამდენს . - რაც გინდა ის გააკეთე, მე არაფერი მინდა ტყუილად ნუ იჯდები აქ
-კარგად ხართ?
-არაჩვეულებრივად...
-რა ხდება?
-არაფერი!
-პირადი პრობლემაა? რადგან საქმესთან დაკავშირებით ვიცი რომ არავითარი გართულება არ არის
-უბრალოდ ორი ჭიქა დანიელსი დავლიე რა ხდება ისეთი ... რატომ პანიკდები დემეტრე?
-ორი არა უკვე ოთხი და აშკარად არ ხართ კარგად...
-ხომ იცი რომ შენთან არ მოვიდოდი სხვა გამოსავალი რომ მქონოდა.. შენი სეწუხება და ბუზღუნი ყველაზე ნაკლებად მინდა. ალბათ გაიფიქრე ეს ალქაჯი სამსახურში არ მაკლია სახლშიც დამიჯდაო. ამიტომ მოეშვი და ისე ნუ იქცევი თითქოს ისევ სამსახურში ვართ. რომ ვსვამ კეთილი ვხდები .კიდევ ცოტა დარჩა და მერე წავალ
-კარგი რადგან არაფერს დამავალებთ ... ამ საშნელებას მოვიშორებ - ყელზე მიმაგრებული შავი ბაბთა მოვიხსენი , პერანგის ღილებიც გავხსენი და მანჟეტებიც მაგიდაზე დავაწყვე.-ხუთი წუთით გავალ
-მიბრძანდი - ხელი გაშალა და სეკვრიდან კიდევ ერთი ციფსი ამოიღო. პატარა ბავშივით ახრამუნებდა. ღიმილი ვერ შევიკავე.
საძინებელში გამოვიცვალე სპორტული შარვალი და მაისური ჩავიცვი .როგორც იქნა ამოვისუნთქე ,როგორ მაწუხებს ეს კლასიკური სამოსი რომ იცოდეთ.როცა მაცვია მგონია რომ სულ წესების დაცვა მიწევს. უკან რომ დავბრუნდი თვალები გამიფართოვდა გაოცებისგან, ქალბატონი სავარძელზე იყო გადაწოლილი ფეხები სახელურზე ეწყო, თავი უკან ჰქონდა გადაწეული,მუდამ შეკრული თმა გაეშალა და იატაკს ეხებოდა ბოლოები. ჭიქა მუცელზე ედო და ზედ თითებს ატარებდა თან ჭერს უყურებდა
-ამ ფოტოზე შენი მშობლები არიან?
-დიახ
-ეს პატარა შიშველი ბიჭი შენ ხარ?- იატაკიდან ალბომი აიღო და სიცილით მითხრა . სხვა ფოტო ვერ ნახა?- ასეთი ფოტო მამასაც ჰქონდა.. მითხრა ჩვენთან წესად ჰქონდათ ბავშვებისთვის ასეთი ფოტოების აგდაღებაო და არ მჯეროდა,მეგონა ხუმრობდა
-არა ნამდვილად წესი იყო. ნუ ჩემ ირგვლივ ყველას აქვს ერთი შიშველი ფოტო ბავშობაში გადაღებული
- ეს ადგილები არ მეცნობა და სად არის გადაღებული?
-ძირითადად ქუთაისში...
-მსმენია,მამა ხშირად მიყვებოდა შენ ოჯახზე და მშობლიურ ქალაქზე. იქ ბევრი მეგობარი ჰყავდა .შენი მშობლები ისევ იქ ცხოვრობენ?
-რა თქმა უნდა...
-შენც დედისერთა ხარ ხო? თუ ვცდები
- ერთი ძმა მყავს
-მართლა? უფროსია
-არა ... 17 წლისაა
-ქუთაისშია ისიც?
-არა , ერთი წლით გაცვლითი პროგრამით არის წასული გერმანიაში ... ისე ქუთაისში ცხოვრობს
-ალბათ კარგი შეგრძნებაა როცა იცი რომ დედას და მამას ერთმანეთი უყვართ...
-რა თქმა უნდა
-აღარ შეწყვეტ ამას?
-რას?
-ასე მსჯი გუშინდელი ქცევის გამო? აღარ მელაპარაკები?
-გპასუხობთ ქალბატონო მარიამ
-დემეტრე ... ხომ იცი ამ ყველაფერს სიედაც გავიგებდი და შენ მხოლოდ იმიტომ გეკითხები რომ მინდა ვისაუბროთ,მაგრამ კარგი ხომ ვერ დაგაძალებ.ისედაც შემოგეჭერი სახლში . ეს სასმელიც არადა არ მათრობს რამე უფრო ძლიერი არ გაქვს? ისეთი ერთხლე მაინც რომ შეწყვიტოს ჩემმა ტვინმა აზროვნება?
-თქვენს ტვინს რომ შეეჭიდოს? ეგეთი არ ვიცი . მხოლოდ ის ვიცი რომ დალევა ყველაზე სულელური საქციელია პრობლემასთან დაპირისპირება ასე არ გამოვა.
-შენ არც კი მელაპარაკები...
-მეგონა ვერ იტანდით ზედმეტ საუბარს, შემიძლია მოგისმინოთ . მე ხომ უბრალო თანამშრომელი არ ვარ ...
-ხო მართალია..შემიძლია ჩემი მოსმენაც დაგავალო . ზოგჯერ საშინელია როცა ყველაფერი შეგიძლია...ზირითადად კი კარგი შეგრძნებაა, გარკვეულწილად მშვდიად ხარ .თავს ძლიერ ქალად გრძნობ და იცი რომ გარკვეული ძალაუფლება გაქვს. შენ კი ერთი დიდი პრობლემა ხარ იცი?
-პრობლემა?
-შენც ძალიან გიყვარს ბატონად ყოფნა... ჩემი ყურმოჭრილი მონა ვერასდროს გახდები. ამის შესაძლებლობა საერთოდ არ გაქვს
-მიხარია..
-სამაგიეროდ მე არ მახარებს ეს ფაქტი. მეტიც მაცოფებს!-ეს რომ თქვა გამომხედა ,ფეხები სავარძლიდან ჩამოაწყო ფეხსაცმელი მოიშორა და წამოდგა. რა ბედნიერებაა რომ არ დაკაკუნებს ... -მგონი ვგრძნობ სასმელის სიჭარბეს... შეიძლება ითქვას რომ დავთვერი კიდეც. საინტერესო შეგრძნებაა
პატარა ბავშვი მგონია რომელიც ახლა სწავლობს ყველაფერს, ჭკვიანი ბავშვი რომელიც აკვირდება თითოეულ სიახლეს...
წელიდან გაშვებული კაბა ეცვა, ზუსტად მუხლზე ,რომ მოძრაობდა კაბაც ირხეოდა .თმები საჯდომამდე სწვდებოდა.არ მეგონა ასეთი გრძელი თმა თუ ჰქონდა. მისაღებიდან გავიდა ,ამდენი დალია და ვერ ვიტყვი რომ ნაბიჯები ერევა ,მაგრამ ნასვამი რომაა კი აშკარაა.
-მხოლოდ ერთი საძინებელი გაქვს?
-არა ..ორია ეგ სამზარეულოა
-აჰა გასაგებია ... ეს კი სააბაზანო უნდა იყოს ხო? ასეთ პატარა ბინაში მართლა როგორ ძლებ?
-მე ფუფუნებაში არ გავზრდილვარ
-მაგრამ არც ღატაკი ხარ... შესაძლებლობა ყოველთვის გქონდა უკეთეს სახლში გეცხოვრა ,ახლა მითუმეტეს. იცი რომ საკმაოდ დიდ თანხას გიხდი ჩემი ატანისთვის? მართალია იმსახურებ მთელი დღე ჩემი ყურება რომ გიწევს და არა მხოლოდ ყურება ჩემი მოთხოვნების შესრულებაც...მაგრამ მაინც დიდი თანხაა. კედელს მიეყრდნო და ფეხები გადააჯვარედინა,თმა გვერდზე ჰქონდა გადმოყრილი, მსუბუქი მაკიაჟი ეკეთა როგორც ყოველთვიის და აწითლებული ღაწვები მკაფიოდ უჩანდა. ტუჩები უფრო წითელი ჰქონდა ვიდრე ჩვეულებრივ, თვალები უბრჭყვიალებდა და ხშირად ახამხამებდა გრძელ შავ წამწამებს. ყოველი დალევის შემდეგ ტუჩზე დარჩენილ წვეთებს ენის წვერით ილოკავდა და კბილსაც წაატანდა ხოლმე ქვედა ტუჩს. ამდენი როდის დავიმახსოვრე არ ვიცი,ან რატომ ვაკვირდებოდი მის თითოეულ ქმედებას ასე გულმოდგინედ, მხოლოდ ერთი ვიცი მთვრალი არ ვარ ,მაგრამ თავს ისე ვგრძნობ თიტქოს დიდი დოზით ალკოჰოლი ჩქეფს ჩემს ძარღვებში და სისხლის მიმოქცევას აჩქარებს, საგრძNობლად მცხელა და ეს ალქაჯი არაამქვეყნიურად ლამაზი მეჩვენება, ლამაზი ,მიმზიდველი და უზომოდ სექსუალური იმ თავის გრძელ კაბაშიც კი ასე მგონია განგებ მალავს მუხლებს მეტი სურვილი და ინტერესი რომ აღძრას...
-ბოლო ჭიქაც და წავალ ... - უკვე მაგიდასთან არის მოსული ზედ ჩამოჯდა კაბა ისე გადაიშალა თითქოს ყვავილი იყოს. - როგორც გამოცდილს,შეგიძლია მითხრა ისე როგორ შევიდე სახლში რომ ვერავინ გაიგოს ჩემი მდგომარეობა?
-ვერ გეტყვი... მე როცა ვსვამ არასდროს ვიმალები ხოლმე.
-ძალიან ცუდი...ისევ მე მომიწევს რამის მოფიქრება. ალბათ საშინელი სუნი მაქვს და პირს როგორც კი დავაღბ ეგრევე მიხვდებიან დედაჩემის ლაქიები... იცი როგორ მინდა სათითაოდ ყველა გავაგდო სახლიდან? მაგრამ მერე სულ მარტო დავრჩები და არც ეგ მინდა...
რატომ უნდა იგრძნობოდეს ამ ახალგაზრდა გოგოში ამდენი სევდა. რატომ უდნა ეშინოდეს მარტო ყოფნის 25 წლის ასაკში .განა საშინელება არ არის? მისი მსგავსი ჭკვიანი და ლამაზი ქალი ასე ცხოვრობდეს?
-შხაპს თუ მიიღებ გამოფხიზლდები...
-ნწ ,გამოფხიზლება რომ მინდოდეს დავლევდი? საერთოდაც არ ვარ გათიშლი,მაგრამ სასიამოვნოდ გაბრუებული კი ვარ
-კარგი მსმელი დადგება შენგან... კახური სისხლი რომ გიჩქეფს ფაქტი სახეზეა
-რა სისულელეა... ალბათ საშინლადგამოვიყურები და ჩვეულებრივ უტვინო ქალს ვგავარ.
-დამიჯერე 1 ბოთლი დანიელსის დალევის შემდეგ შენს მდგომარეობაში არცერთი ქალი მინახავს.
-აბა როგორ მდგომარეობაში არიან...
-ცეკვავენ უაზროდ, ლაპარაკობენ გაუთავებლად ბევრს, იმ სისულელეებსაც კი რასაც მანამდე არ ამბობდნენ, განსაკუთრებით ტემპერამენტიანები ხდებიან და დაუგეგმავი სექსისკენ დიდი მიდრეკილება აქვთ ...ეს რა თქმა უნდა ყველას არ ეხება ,კიდევ კარგი რომ მცირე რაოდენობით არიან ასეთები
-უაზროდ მეც ხომ ვისაუბრე...დანარჩენ საფეხურებს ალბატ სამი ბოთლის მერე გავივლი რაც ჩემ ღვიძლს და კუჭს დიდ საფრთხეს შეუქმნის. არც სპონტანური სექსი მინდა ,რომც მინდოდეს არ გამოვა გამოსათრობად ცუდი ადგილი მაქვს შერჩეული
-რატომ თუ დამავალებთ ბიჭებსაც მოგიყვანთ... მარტივი ამბავია
-ვიხუმრეთ გვეყოს- ნელა მოსვა და უკვე შეჩვეულმა ჩვეულებრივად გადაუშვა ყელში.თავიდან ძალიან მანჭავდა სახეს... - დედაჩემის სახე წარმომიდგენია რომ ხედავს როგორ ვუყურებ შიშველ მოცეკვავე ბიჭებს - რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ თქვა და ისე აკისკისდდა მეგონა პატარა ბავშვი იყო სადღაც ოთახში და ის იცინოდა -ღმერთო ძალიან სასაცილო იქნება,თუმცა მერე მომკლავს. ჯანდაბაა ,ყველაფერი რტული რატომ არის... ყველას რატომ აქვს რთული ცხოვრება, მდიდარსაც და ღარიბსაც ,ლამაზსაც და მახინჯსაც, საერთოდ ყველას ...ხომ შეიძლება ტვინი გაითიშოს და რამდნიმე საათი მაინც არ ვიფიქრო ხედავ რა საშინლად მაქვს ნაოჭები განვითარებული ტვინზე? სასმელიც არ მოქმედებს. -ჭიქაში სასმელი რომ დაიცალა და წვეტიც აღარ დარჩა თვალები დახუჭა,მერე უცებ გაახილა და შემომხედა - კიდევ ერთი ბოთლი არ შეიძლება?
-პირველად ვნახე ადამიანი რომელსაც დათრობა უნდა ,გალეშვის სტადიამდე და ასე ნელა სვამს. მე როცა დალევა მინდა უბრალოდ ვიღებ ბოთლს - ავდექი ბოთლით ისევ დანიელსი ავიღე შემეშნდა სხვა რომ მიმეცა ცუდად არ გამხდარიყო - ვხსნი და ყოველგვარი ჭიქის გარეშე სულმოუთქმელად ვსვამ მანამ სანამ სუნთქვა არ შემეკვრება ..თქვენის ნებართვით- ჩემზე მოშტერებულ ქალბატონს შევხედე ბოთლი მივიყუდე და რამდენიმე ყლუპი მიყოლებით დავლიე, ყელი ჩამწვა ,მაგრამ ამ სეგრძნებას არ გავუკვირვებივარ. - ჩემი ბოთლიდან არ დალევთ ალბათ...კიდევ მქონდა მგონი- სანამ უკან მივიხედე ქალბატონმა ბოთლი გამომართვა და მიიყუდა. მგონი მართლა კატასტროფულად მძიმეა მისი მდგომარეობა. ნახევარზე მეტი დალია და მერე ამოისუნთქატუჩები გაილოკა და თვალებში მეტი ნაპერწკალი გაუჩნდა-ხოო... მგონი თქვენ მეც დამათრობთ
-შენ? ჯანდაბა ახლა მართლა ტრიალებ - შუბლზე ხელი მიიდო და გაიცინა- საშინლად დიდ ენერგიას ვგრძნობ და ალბათ ცეკვა ამიტომ უნდებათ რომ ენერგია დახარჯონ ხო?
-არ ვიცი მე ძირითადად არ ვცეკვავ -ისევ დავლიე და დივანზე ჩამოვჯექი. ქალბატონმა ჩემი ლეპტოპი აიღო რაღაც სიმღერა ჩართო და ცეკვა დაიწყო . საოცრება ხილული, ალქაჯი ცეკვავს ...
მელოდიას ნელა აყოლებს სხეულს ,ნაიჯებს დგამს კაბა ისევ ფრიალებს ბრუნავს და მის სახეს ვხედავ. თვალები დახუჭული აქვს და იღიმის ,მისი მთვრალი ღიმილიც კი სხვანაირია..
-უნდა წავიდე... გმადლობ იძულებითი მასპინძლობა რომ გამიწიე - უცებ ჩერდება ლეპტოპს ხურავს ფეხსაცმელს იღებს და ბოთლს მაგიდაზე დებს- იმედია ხვალ მცირე სკლეროზი გექნება და ეს რამდენიმე საათი გაქრება შენი მეხსიერებიდან
წესით ვერ უნდა ფიქრობდეს და ისევ რატომ საუბრობს გააზრებულად ვერ ვიგებ. არადა სიტყვებს ძლივს წარმოთქვამს, თავბრუც ეხვევა და ნაბიჯის გადადგმაც უჭირს. ახლა თუ არ დავიჭერ წაიქცევა ... ხელს უცებ ვხვევ და ისიც მთელი სხეულით მეყრდნობა- ახლა მგონი მანქანამდე მიცილებაც უნდა დაგავალო...ცუდად ვარ- ოო ეს სახე მეცნობა... სწრაფად მიმყავს სააბაზანოში და ისიც დროულად ეხვევა უნიტაზს. დასასრული ყველას ერთნაირი აქვს... უნიტაზთან ჩახუტება ყველას ხვედრია. ისე ცუდად გამოიყურება მეცოდება და წამოდგომაშ ვეხმარები, სახეს ცივი წყლით ვბან .უკვე თვალები ეხუჭება, შემდეგი სტადია იწყება
-კარგად ხართ ქალბატონო მარიამ...
-ნწ... -თავი გააქნია და გაითიშა . ესღა მაკლდა. ახლა რა გავაკეთო ჩავიყვანო ქვემოთ და სახლში გავუშვა? ასე ხომ აშკარა იქნება რომ მთვრალია, ხვალ კიდე მომკლავს ჩაშვებისთვის. ამიტომ სჯობს ჩემი ერთ-ერთი საძინებელი აითვისოს. კომფორტული არ იქნება მისთვის ,მაგრამ მეეჭვება რამე გაიგოს. გადაწყვეტილებას ვიღებ უკვე ხელში აყვანილი ქალბატონი საძნებლისკენ მიმყავს. კიდევ ერთი პრობლემაა საწოლზე თეთრეული არ არის და არც მაქვს ახალი... გასარეცხად მაქვს ყველა ბოლო ახალი გუშინ გადავაფარე ჩემ საწოლს. ეს ყველაფერი მისი ბრალია დროც რომ არ მაქვს ...
-ჯანდაბა..მე სადღა დავიძნო ალქაჯო. მოკლედ რა მშვიდი იყავი და გათიშლიც მიმწარებ ცხოვრებას - ჩემ საწოლზე ვაწვენ და საბანს ვაფარებ -ამასაც მოვესწარი ჩემ სახლში გადასაფარებელზე ძილი მიწევს...
კარი გამოვხურე და მეორე ოტახში გავედი. გადასაფარებელზე დავწექი და დავიძინე.
დილით მაღვიძარას ნაცვლად მეორე ოტახიდან გამოსულმა ხმაურმა გამაღვიძა. სწრაფად გავედი და იატაკზე გართხმული ქალბატონი რომ დავინახე მეცინა თუ მეტირა აღარ ვიცოდი
-რა ხდება..
-აქ რა მინდა...
-ვიმედოვნებ გახსოვთ წუხანდელი...
-მახსოვს რა თქმა უნდა!
-დაგეხმაროთ თუ
-თავად- წამოდგომა სცადა მაგრამ რაღაც ეტკინა და სახე დაემანჭა. ამიტომ ისევ მე ავიყვანე ხელში- რას აკეთებ
-ტანგოს ვცეკვავ...- საწოლზე დავაწვინე და მოვშორდი- გაითიშეთ და ასე რომ გამეშით სახლში მიხვდებოდნენ რომ მთვრალი იყავით. როგორც გავიგე ეს არგინდოდათ ხომ?
-გამოგეფხიზლებინე
-ამისთვის თქვენი ცივი წყლის ქვეშ შეგდება მომიხდებოდა, გაიწუწებოდით და მერე რას იტყოდით კაბა რატომ მაქვს სველიო,ესეც რომ ამეცილებინა თავიდან მაშინ სრულიად შიშველი უნდ აყოფილიყავით რაც აშკარად არ იყო კარგი გამოსავალი . ახლა რას მეტყვით რომელი არჩევანი ჯობდა
-კარგი ! მძღოლი ისევ იქ არის?
-არა ..ვუთხარი გეგმაზე ვმუშაობთ და მე წავიყვან სახლშითქო. დაცვას დავურეკე და მოსამსახურეებს არაფერი გაუგიათ, უთხრეს ქალბატონი საქმის გამო კახეთში წავიდაო
-ყავას გამიკეთებ ?
-რა თქმა უნდა..მადლობის თქმა არ არის საჭირო არც შექება კარგი ქცევისთვის და იმისთვის რომ ...
-ტყუილად ელი...დიდი დიდი დღეს სამსახურში მოსვლა არ გთხოვო- წამოდგა და ოთახი დატოვა. სააბაზანოში შევიდა და ორი საათი არ გამოსულა. ყავას ცხრაჯერ მოვადუღებდი ამ დროში, ის არ უფიქრია რომ მეც მინდოდა სააბაზანოთი სარგებლობა არც ის რომ ტანსაცმელი დაჭირდებოდა. რომ დაასრულა ბანაობა ალბატ მერე გაეხსნა გონება და დაიკივლა კიდეც
-დემეტრეეეე
-გისმენ ქალბატონო მარიამ
-აქ პირსახოცი არ არის და რა გავაკეთო?
-არის..
-ეს შენია..
-მანდ უჯრები ხომ არის და იქ დევს ახალი პირსახოცი
-ვნახე ეგ უკვე და მაგაზე გეუბნები... ახალი ნიშნავს სრულიად ახალს და არა გამოყენებულს,მაგრამ სუფთას
-აჰ მე მომიტევეთ ეგ ვეღარ ვიფიქრე - სად მაქვს ახლა სრულიად ახალი პირსახოცი .ამას მე დიასახლისი ხო არ ვგონივარ ერთი ბიჭი ვარ რომელიც მარტო ცხოვრობს და ნახევარი კვირა არეული აქვს მთელი სახლი.
-სწრაფად დემეტრე...
-იცით...
-კიდე მანდ ხარ? პირსახოცი მოიტანე და მომაწოდე
-მაპატიეთ ...მომიტევეთ მაგრამ ორი ვარიანტი შემიძლია შემოგთავაზოთ,პირველი კარგად გარეცხილი ჩემი პირსახოცი გამოიყენოთ და მეორე წავალ რამდენიმე კილომეტრს გავივლი ახალ პირსახოს მოვიტან და გაყინული თუ არ დამხვდება თქვენი უმარლესობა მოგაწვდით აუცილებლად
-რაააა ახალი პირსახოცი არ გაქვს? ეს როგორ შეიძლება
-ჩვეულებრივ მოკვდავებს ახალი პირსახოცების კრებული არ აქვთ სახლში
-ვაიმეე ახლა გავგიჟდები-მგონი ისტერიკაშია,აი კიდევ ერთი სისუსტე..ნამდვილად დედოფალივითაა.
-ნუ ღელავთ სრულიად ჯანმრთელი ვარ და მითუმეტეს ისეთი არაფერი მჭირს ჩემმა პირსახოცმა რომ დაგაინფიციროთ- მგონი გავხალისდი უკვე, მაგრმა მის სახეს რომ ვერ ვხედავ? ჯერ სად ხარ. იმ კაბას რომ ვერ ჩაიცვამ და აწიკვინდები მერე გავერთობი კარგად. რომ მირბოდი სად მირბოდი ...გაგეძლო შხაპის გარეშე
იქედან ხმები ისმოდა , წიკვინებდა რაღაცს ზუსტად ვერ ვიგებდი .წარმომიდგენია როგორ კიდებს ჩემ პირსახოცს ხელს. ახლა ავხარხარდები , გაიგებს და გაგიჟდება.მაგრამ თავს ვერ ვიკავებ.
გამაოცა როცა იგივე კაბით გამოვიდა.სველი თმა შეკრული ჰქონდა და ჩემი შხაპის გელის სურნელი ასდიოდა. კაბას რომ დავაკვირდი მივხვდი სველ ტანზე ეცვა .სანახევროდ კაბაც სველი იყო .ხელებზე და ყელზე ისევ ეტყობოდა წყლის წვეთები . სწრაფად ჩაიცვა ფეხსაცმელი და აიღო ჩანთა
-რას უდგეხარ. სახლში წამიყვანე სასწრაფოდ
-უკაცრავადმაგრამ პირიც არ დამიბანია ჯერ- მშვიდად შევაბიჯე სააბაზანოში თუმცა რამდენად მშვიდი იყო არ ვიცი იატაკზე დაიბანა თუ ვერ მიხვდა დუშკაბინა სად იყო ფეხი ამიცდა და ისე დავვარდი მგონი მეზობლებმაც გაიგეს ხმა, ჩემი ფეხი კი ზედმეტად ცუდად მოჰყვა . საშინლად მტკიოდა ,არ მეგონა თუ შემოვიდოდა.თვალებზე ხელი ჰქონდა მიფარებული
-რა მოხდა...კარგად ხარ?
-მაცვია ...ფეხი მტკივა.შეგიძლია წამოდგომაში დამეხმარო?
-კი ახლავე... ძალიან გტკივა?_ხელი გამომიწოდა დავეყრდენი და როგორღაც წამოვდექი. მგონი უბრალოდ მყესია დაჭიმული ,მოტეხილი რომ იყოს უფრო მეტკინებოდა-დაცემა როგორ მოახერხე.ისეტი პატარა სააბაზანოა საერთოდ დაწოლილი როგორ დაეტიე მიკვირს
-მე კი ის მიკვირს იატაკის დასველება როგორ მოახერხეთ როცა კაბინას კარი ეკეტება ცნობისთვის
-კლაუსტროფობია მაქვს და ორთქლით დაფარულ კაბინაში გავძლებდი შენი აზრით? სიარული არ იცი მე ნუ მაბრალებ...
-ჩემივე სახლში მეჩხუბებით ქალბატონი იმის გამო რომ სააბაზანო უდიერად გამოიყენეთ?
-ღმერთო რაზე მესაუბრბეი საერთოდ ახალი პირსახოცი არ გაქვს სახლში..საერთოდ სახლია კი?
-ახლავე წაგიყვანთ სახლში...ჩემი პატარა ბინა გიჭერთ მგონი და სულს გიხუთავთ-წამოვდექი და კარი გავაღე
-ასე წამოხვალ?
-ჩემ შემოწმებას არ დაიწყებენ მგონი...
-მანქანა მოიყვანეს?
-ადგილზე იქნება ნუ ღელავთ ...
ლიფტში შევედით, ხმა არცერთს ამოგვიღია.არც გზაში უთქვამს არაფერი, როგორც ყოველთვის ალქაჯად იქცა.
თავისი სასახლის კარიბჭესთან დავტოვე და უკან დავბრუნდი. კარგად გამოვიძინე და შემდეგ მივხედე სახლს. საღამოს შემატყობინეს რომ მარიამის დედა ჩამოვიდა ამერიკიდან. ამ ქალის შესახებ რეალურად ინფორმაციას არ ვფლობდი. ალბათ კომპანიაში მოვა და გავიცნობ. ახლა ვხვდები რატომ იყო მარიამი ცუდად, დარწმუნებული ვარ ლომის წვლილი დედამისს მიუძღვის მისი ხასიათის ჩამოყალიბებაში და ცხოვრების წარმართვაში. საშინელებაა 25 წლის ქალს ისევ დედა რომ მართავს როგორც 5 წლის ასაკში.
მთელი დღის დაკარგვა არ მინდოდა ამიტომ ბიჭებთან ერთად კლუბში წავედი.მომნატრებია მშვიდად გართობა ჩემ ბიჭებთან ერთად. ბევრი დავლიეთ,ვილაპარაკეთ მერე ჩემ ანუკის მუშაობის დროც ამოეწურა, კლუბში მღერის თავის ჯგუფთან ერთად . რა თქმა უნდა ჩემთან წამოვიდა რამდენჯერმე გავაბრაზე და აღგზნებული დავტოვე საწოლში ,მაგრამ მაინც შემირიგდა .ჩემი დანაშაული კი გამოსწორებას საჭიროებდა და დანაკარგის ორმაგად ანაზღაურებას. ანუკი ძალიან ტემპერამენტიანი ქალია, შეუძლებელია მასთან მოიწყინო...
ანუკის შემორიგება შთამბეჭდავად გამომივიდა და დილით ძალაგამოცლილს ეძინა მე რომ სამსახურში წავედი.
კარგ განწყობაზე ვიყავი , საქმეს ჩავუჯექი .მარიამი არც მინახავს კაბინეტში იყო ალბათ. ჟალუზი ჩამოფარებული იყო კედელზე და ვერ ვხედავდი. მდივანი რომ გამოვიძახე მომახსენა რომ ქალბატონი არ მისულა სამსახურში, დაამატა რომ დედამისის ჩამოსვლასთან დაკავშირებით მათ სახლში ვახშამი იმართებოდა და მეც ვიყავი დაპატიჟებული. რა თქმა უნდა ვახშამს მხოლოდ მაღალი წრის საზოგადოება დაესწრებოდა და იმდენად მოსაწყენი იქნებოდა ჩემი განწყობაც წყალში ჩაიყრებოდა. ანუკიმ დამირეკა და საღამოს შეხვედრა შემომთავაზა, პირდაპირ უარი ვუთხარი ვიცოდი ისევ რაღაც შემიშლიდა ხელს და დროულად ვერ მივიდოდი სახლში იმ საქმიანი ვახშმის შემდეგ, ეწყინა მაგრამ გამიგო და მაინც კარგად დამემშვიდობა.
საღამომდე საქმეებს ვაგვარებდი, შემდეგ გავიკეთე ჰალსტუხი ,მოვიცვი პიჯაკი და პირდაპირ წავედი ქალბატონის რეზიდენციაში. ეზოში უკვე იდგა უამრავი ძვირადღირებული მანქანა, სხვადასხვა გაზულუქებული მდიდრის დაცვა და სახლშიც აშკარად იყვნენ სტუმრები. დაცვის უფროსმა მანიშნა რომ საუბარი უნდოდა და მეც მას გავყევი უკან.
-რა ხდება ლევან?
-ქალბატონს თქვენი ნახვა სურს ..გამომყევით - მშვიდად მითხრა და სახლის უკანა მხარეს გავიდა . ბაღში შევედით სკამზე მიმითითა - აქ დაელოდეთ მალე გამოვა. შეეცადეთ თვალში არავის მოხვდეთ
-კარგი ლევან...
ლევანი მოშორებით დადგა ,მარიამი კი მალე გამოჩნდა. აშკარად მომზადებულა დღევანდელი საღამოსთვის, რომ გამოვიდა თითქოს გათავისუფლდა ისე ამოისუნთქა და ჩემკენ წამოვიდა
-გამარჯობათ ქალბატონო მარიამ...-მაშნვე წამოვდექი და მივესალმე. ისეთ ხასიათზე მოსალმებაც არ იკადრა პირდაპირ საქმეზე გადავიდა
-მოკლედ გეტყვი, დედაჩემთან საუბრის დროს რაც შეიძლება დაფიქრდი და ყოველი სიტყვა განსაზღვრე. დააკვირდი მას და იმას თუ რა უნდა როცა კითხვას სვამს ... შეეცადე მთელი საღამო უბრალო თანამშრომელივით დამჯერი იყო !
-უფრო ზუსტი ბრძანება რომ მოგეცათ უკეთესი იქნებოდა- ჩავილაპარაკე და მაშინვე დააბრიალა თვალები
-საუბრის დრო არ მაქვს. მთავარი კარიდან შემოდი ! რაც არ უნდა მოხდეს ზედმეტად თავს ნუ გამოიჩენ, ჩარევა არ გაბედო იმაში რაც არ ეხება საქმეს-კიდევ დაამატა ბრზანება და წავიდა.
საშინელზე საშნელი საღამო მელის...
სახლში შევედი, ყველანი მისაღებში იყვნენ,ზოგი იდგა ,ზოგიც იჯდა და საუბრობდნენ. ყველას ვიცნობდი, ყველაზე გადაპრანჭული შუა ხნის ქალბატონები და მათი მეუღლეები ,რა თქმა უნდა ყველა ბიზნესმენი და თან არისტოკრატიული ფესვებით. ყველას მივესალმე და მარიამის გვერდით მდგომ ქალს გავხედე , რომელიც საერთოდ არ ჰგავდა ჩემ ქალბატონს. ქერა , მაღალი საოცარი მწვანე თვალებით. რუსის იერით , ქედმაღლური მზერით, სწორ გიპიურის შავ კაბაში გამოწყობილი, ძვირადღირებული სამკაულებით შემკული. ახლა შეიძლება შევწუხდე, აქ როგორ გავძლო . საერთო ამ ორს ეს მკაცრი მზერა აქვს, მაგრამ ჩემი ქალბატონი შავ თვალებს უფრო ადამიანურად აბრიალებს ვიდრე ეს ალქაჯი.
-საღამომშვიდობის- მივესალმე და მარიამმაც არ დააყოვნა
-დედა გაიცანი დემეტრე მხეიძე ... ნატალია ერისთავი
ხელზე ვეამბორე და გავუღიმე
-სასიამოვნოა ქალბატონო ნატალია
-ასევე... თქვენზე ბევრი მსმენია- ხმაც კი ისეთი ნარნარა აქ გააგიჟებს კაცს. ნეტავ ბავში იყო მარიამი რომ გააჩინა? ერთან რომ შეხედავ გეგონება ტოლები არიან- იმედია გამართლდება თითოეული სიტყვა, ბატონო დემეტრე -ისე მიყურებს თვალებში მგონი უნდა ჩემი აზრები ამოიკითხოს და სულს ჩასწვდეს.
მარიამი გვაწყვეტინებს და მის გვერდით მდგომ კიდევ ერთ პიროვნებას მაცნობს. სახეზე ვატყობ რომ დიდად ბედნიერი არ არის ამ ახალგაზრდას კომპანიონობით.
-დემეტრე გაიცანი ჩვენი მომავალი კომპანიონი ნიკოლოზ ამირეჯიბი
-სასიამოვნოა- უემოციოდ ვაგებებ ხელს მის გამოწვდილ მარჯვენას.
საუბარში ნაკლებად ვერთვები, დაკვირვება უფრო მჭირდება ვდირე საუბარი. ვამჩნევ რომ ქალბატონი ნატალიას პროტეჟეა ბატონი ნიკოლოზი,რომელიც ერთობ მოხიბლული შესცქერის ჩემ ქალბატონს . შანსს არ უშვებს მასთან საუბრის და ძირითადად არასაქმიან თემებს ეხება. მარიამი იმაზე სიტყვაძნწია მასთან ვიდრე ოდესმე ჩემთან ყოფილა. საოცარი კმაყოფილების გრძნობა მიჩნდება ამ გადაპრანჭულ ბიჭს რომ არ აქცევს ზედმეტ ყურადღებას და შემდეგ უკვე მშვიდად ვსხდებით მაგიდასთან. ქალბატონ ნატალიასა და ნიკოკოლოზს შორის მოქცეული მარიამი სიკვდილმისჯილს ჰგავს. ამას მგონი მხოლოდ მე ვამჩნევ,რადგან გამომეტყველებას დიდად არ იცვლის, ჩვეულებრივ საუბრობს ყოველგავრი უხეშობის გარესე ტაქტიანად მაგრამ ცოტას. ნატალიამ მოიკითხა და გაესაუბრა ყველა სტუმარს, საუბრიდან გავიგე რომ რამდენიმე თვე დარჩებოდა თბილისში შემდეგ კი ამერიკაში დაბრუნდებოდა რადგან აქაურ ჰავას ვერ ეგუება . დიდი სიამაყით წარადგინა ნიკოლოზი საზოგადოებაში და ისე დაახასიათა ჩვეულებრივი პრინცია რომელსაც რაშიც ელოდება ალბათ სადგომზე. ტუჩის კუთხე ვერ დავიმორჩილე, თავი ოდნავ დავხარე და გავიცინე. როცა მიმიკა დავიმორჩილე და ისევ მოვავლე საზოგადოებას თვალი მარიამის მზერა დავიჭირე, ტუჩის კუთხე ოდნავ ასწია და მივხვდი რომ მასაც იგივე აზრი აწუხებდა ნიკოლოზთან დაკავშირებით, რაც მე.
კიდევ ერთი აღმოჩენა გავაკეთე იქ ყოფნისას,რამაც სულ არ გამამხიარულა-ბატონი ნიკოლოზი მარიამის რეზიდენციაში აპირებს დარჩენას. ამბობენ დროებით, სანამ მისი სახლის მშენებლობა არ დასრულდება,მაგრამ ვფიქრობ მეტი სურს ბატონ ამირეჯიბს. მე ჩემი დაკვრივებიდან გამოდინარე იმის თქმაც შემიძლია რომ მას მარიამის საწოლში წოლის სურვილი კლავს და ისე მინდება ის ლამაზი ცხვირი გავუტეხო , სახე გავულამაზო რომ თავს ძლივს ვიკავებ.
სხვა მხრივს მოწყენილობა სუფევდა, ცოტაც და დამეძინებოდა. საუბარსი ჩავერთე როცა საქმეს შეეხნენ და შევამჩნიე რომ ქალბატონი ნატალია მაკვირდებოდა. თითქოს მალავს,მაგრამ ჩემ მიმართ ცუდი დამოკიდებულება აქვს და აშკარად არ ვეხატები გულზე. ამის მიზეზს ვერ ვხდები ,მაგრამ გავიგებ ! ნატალია აშკარად ყველაფერს აკონტროლებს ,ჩემი ქალბატონის ჩათვლით. უკვე მეცოდება მარიამი მის გვერდით...
ეზოში გავედი, სუფთა ჰაერი რომ ჩამესუნთქა. უცებ ჩამავლო ხელი ვიღაცამ და უკანა შესასვლელიდან წამიყვანა. მარიამი რომ დავინახე გავყევი,კიდევ კარგი არ დავარტყი და ორი წუთი დაველოდე სანამ სახეს დავიანხავდი.
-სად მიგყავარ...
-უბრალოდ იარე-სადღაც შემიყვანა და კარი მიხურა
-რა ხდება...რამე დავაშავე და უნდა დამსაჯოთ?
-გეყოფა ხუმრობა... მე ჯერ -ჯერობით სამსახურში ვერ გამოვალ. დედას გვერდით უნდა ვიყო , სანამ მოეწყობა და ნიკოლოზსაც ვუმასპინძლო. ალბათ ქალაქის დათვალიერებას მოისურვებენ... ხვალ ვინმე მცოდნე გამომიგზავნე და საღამოს ძველ თბილისში რომელიმე კარგ რესტორანში ადგილი დაჯავშნე .
-მაგ ყველაფერს ისე ვერ მეტყოდით?
-მოკეტე..ხმა გადის- ტუჩებზე ხელი ამაფარა და ჩურჩული განაგრძო- ხვალ საღამოს რამეს მოიფიქრებ ,დამირეკავ რესტორანში ყოფნისას და იქედან წამიყვან. რამე ისეთი მოიფიქრე იმ ყეყეჩმა გამოყოლა რომ არ შემომთავაზოს ! გასაგებია?
-მე რა მოვიფიქრო თავად ვერ...
-შენ რითვის მყავხარ ვერ გავიგე! ახლა გავალ მე ,მალე გამოხვალ ცოტა ხნით დარჩები და მერე წადი თავისუფალი ხარ.
-რა სტუმართმოყვარე ხარ ჩემ მიმართ
-ისე ამბობ თითქოს საჩუქარი არაა აქედან რომ გიშვებ - გასვლამდე ჩაილაპარაკა და იქაურობას მოშორდა. მერე მეც გავედი, მარიამის მითიტებას მივყევი და სახლში დავბრუნდი. ვინაიდან ადრე გავთავისუფლდი გადავწყვიტე ანუკისთან დამერეკა,მასთან საღამოს გატარება არ მაწყენდა ამ კოშმარული საათების შემდეგ. მითხრა როგორც კი დავასრულებ მუშაობას მაშნვე წამოვალო,ვიცოდი მშიერი იქნებოდა და მისი საყვარელი სალათი მოვამზადე. წითელი ღვინოც დავდე მაგიდაზე და დაველოდე. მალე მოვიდა ჩამეხუტა და ისე მაკოცა სამზარეულოში გასვლის სურვილი საერთოდ არ მქონდა.
-როგორ მოახერხე გათავისუფლება დემეე? ხომ მითხარი დაკავებული ვარო- ფეხსაცმელი გაიხადა ,მოსაცმელიც მოიშორა და ჩანთა საკიდზე დაკიდა
-ადრე დასრულდა ვახშამი და წამოვედი... ნუთუ არ გაგახარე - ზურგიდან ავეკარი და ყელში ვაკოცე
-თუ გავითვალისწინებთ ბოლო თვის მოვლენებს ცამდე ბედნიერი ვარ დრო რომ გამონახე - შემობრუნდა და ეშმაკური ღიმილით მითხრა
-გშია? - ცხვირზე ვაკოცე და გავუღიმე
-აუუ ძალიან...რამეს მოვამზადებ თორე გავითიშები მალე
-შენი ბიჭი რისთვისაა სუპერ მზარეული
-მოამზადე რამე? -ისე გაუბრწყინდა თვალები თითქოს საოცარი საჩუქარი ვუძღვენი - ყველაზე კარგი ხარ შენ - უცებ მაკოცა და მერე სამზარეულოში გაიქცა0 რა მომიმზადე ტკბილო? არ არსებობს, ჩემი საყვარელი სალათიიი - უკარგესი ბიჭი ხარ
-აფერისტკა...- მის გვერდით დავჯექი და ღვინო გავხსენი ,ბოკლებში ჩავასხი და სანამ ქალბატონი მიირთმევდა მე ღვინო დავაგემოვნე.
-ხომ იცი რომ მართალი ვარ... -გაიცინა და ღვინო მოსვა- საშინელი დღე მქონდა ...დავიქანცე და კარგია რომ დამირეკე - პაუზის შემდგე მითხრა და მოიღუშა. ხელი მოვხვიე და მუხლებზე გადავისვი
-რა დაემარტა ანუშკიის- თმაზე მოვეფერე და ისიც მოდუნდა,თავი მხარზე დამადო და მოყოლა დაიწყო
-ამას ისე გიყვები როგორც ერთადერთ მესაიდუმლეს და გევედრები ქუთაისუი სულისკვეთება არ გამოამჟღავნო ახლა. უბრალოდ რომ არ მოვყვე გავგიჟდები
-რა ხდება ანუკი?- უცებ დავძაბე მივხვდი მართლა სერიოზული იყო .თვალები აუცრემლიანდა
-კლუბიდან წამოვედი... ჯგუფიც დავტოვე და სამსახურიც.
-ხომ მოგწონდა იმათთან ერტად სიმღერა... მიხარიაო ხომ ამბობდი . რა მოხდა ასეთი
-არ გაბრაზდე რა ...
-ასე რომ მიყურებ ვიცი უკვე რომ რაღაც დააშავე
-უკვე ბრაზდები დემეტრე ! არ გვინდა საერთოდ ლაპარაკი
-მანდ გაჩერდი და მომიყევი რა მოხდა- უკვე მსიაღებში გასული გავაჩერე,იცოდა საშინლად რომ გავბრაზდებოდი ზურგით იდგა დასჯილი ბავშივით
-ჩემი უფროსის ..კლუბის უფროსის ერთ-ერთ ბიჭს მოვწონვარ . თითქმის ყოველ ღამე მოდიოდა ,რაღაცეებს მიგზავნიდა გეფიცები არაფერი ამიღია ყველაფერი უკან დავუბრუნე. საღამოს რომმოვიდა მთვრალი იყო, შესვენებაზე კაბინეტში დამიბარა და მითხრა ჩემთან თუ არ იქნები აქედან გაგაგდებ და საერთოდ ვეღარ იმუშავებ ...შიმშილით მოკვდებიო. ხოდა რა უნდა მექნა ავიღე პირველი რაც მომხვდა ხელში , ჭიქა წყლით სავსე და შევასხი. ვაჟბატონებს რომ ვუთხარი ეს ყველაფერი ...ასე განმიცხადეს ჩვენ შენ გამო სამსახურს ევრ დავტოვებთ რას უწუნებ მაგ ბიჭსო და ჯგუფიც დავტოვე.- ისე უცებ მიაყარა არც ამოუუსუნთქია. საშნლად გავბრაზდი ,მაგრამ როცა ვიცოდი ცუდად იყო ვერ გავუბრაზდებოდი. ჩემკენ შემოვაბრუნე და ცრემლები მოვწმინდე
-გეყოფა ტირილი!
-ვიცი თავიდან უნდა მეთქვა,მაგრამ მერე პრობლემა შეგექმნებოდა და არ მინდოდა. მართალია ცვენ უბრალოდ კარგად ვუგებთ ერთმანეთს და მოვალეობებს არ ვაკისრებთ ,მაგრამ ხომ იცი რომ...
-ჩშ... სისულელეებს ნუ ამბობ . ძალიან კარგად ვიცი როგორიც ხარ .ნუ ტირი თორე მართლა ვცემ იმ შენს ურჩ თაყვანისმცემელს.
-ზუსტად ვიცი მართლა ვერ ვიშოვი სამსახურს... სიმღერით ვსულდგმულობ და არ მინდა სხვა რამის გაკეთება.
-დამშვიდდი ,ყველაფერი აკრგად იქნება. იქნებ კარგიცაა ის იდიოტები რომ დატოვე.როდის გეუბნებოდი მარტომ იმღერო გირჩევნია მაგ გამოსირებულებთან ყოფნას-თქო
-მეუბნებოდი მაგრა... კარგად უკრავენ და მე მარტო ვინ მიმიღებდა
-საკუთარ შესაძლებლობებს ვერ აფასებ პატარავ...ძალიან მაგრად მღერი და კლუბებში სიმღერით მომავალს ინგრევ... შენგან დიდი ვარსკვლავი დადგება რომ იცოდე
-ასე რომ მიყურებ სამყაროს ბრძანებელიც შეიძლება მეგონოს თავი
-ოხ ანუკი რა სულელი ხარ...- გამეცინა მის შეკრულ წარბებზე და აწითლებულ ცხვირზე- სულელი,მაგრამ კარგი გოგო- გაბუშტული ტუჩები დავუკოცნე, მალე მოვიდა ხასიათზე და თითები შიშველ გულ მკერდზე აასრიალა - ცუდად არ ხარ?
-ვარ ... შენ კი ჩემი წამალი ხარ. შენი დივანი გამოვცადეთ ხო? - ხელი მკრა და დივანზე დამაგდო. სწრაფად მოიშორა ტანსაცმელი და ზემოდან მომექცა...
ხალიჩაზე ვიწექით, ჩემ მკერდზე ედო თავი და რაღაც ფიგურებს ხაზავდა თითებით
-თუ გადაწყვეტ ხომ იცი რომ დაგეხმარები...
-არ მინდა შენი ფული ვფლანგო..მერე რომ არაფერი გამოვიდეს ? იცი რამდენი წაუმატებელი მომღერალია საქართველოში? არ მინდა ფუჭი იმედები მქონდეს და შენი ფულიც ტყუილად დავხარჯო
-ხომ იცი რომ ყველაზე ნაკლებად ეგ ფული მადარდებს ... ის მომღერლები კი საშინლად მღერიან შენგან განსხვავებით. კარ პროდიუსერს ვიპოვი და მალევე გახდები ვარსკვლავი რომელიც ჩემთან მოსვლასაც იუკადრისებს
-ნუ ხუმრობ რა... რა დროს ეგაა
-პოპულარული რომ გახდები იმდენი თაყვანისმცემელი გეყოება საყვარელო ეს ერთი უბრალო ბიჭი სადღა გააგხსენდები - ზემოდან მოვექეცი და ყელში ვაკოცე- ახლა აგიჟებ ვიღაც ვიღაც სულელებს და მერე რას იზამ კონცერტებს რომ ჩაატარებ... ისე გადამიდნა დახმარება
-საზიზღარი ხარ
-ხოო? ძალიან საზიზღარი თუ სულ ცოტა- თითები სხეულზე ჩავაყოლე და ფეხებს შორის შევუცურე -მიპასუხე
-ძალიან...ძალიან კარგია
-შენ კონცერტზე პირველ რიგში ვიქნები ხო?
-ააჰ
-ეს კვნესა თანხმობის იყო?
-ჯანდაბა მომაშორე ეგ თითები ...
-კარგი მოვაშოროთ თთები- ყელიდან ქვემოთ ჩავუყევი კოცნით და თითები ენით ჩავანაცვლე
-ოოჰ დემეტრე... დემეე -ანუკის კვნესას ზარის ხმა შეერია. მეგონა უბრალოდ მომესმა და კულმინაციამდე განვაგრძე საქმე. ისევ ტუჩებთან გადავინაცვლე და ამჯერად კაკუნის ხმა რომ გავიგე გაჩერება მომიხდა ჩემდა გასაჭირად.
-ვინ უნდა იყოს...
-აზრზე არ ვარ! -შარვალი ამოვიცვი და დერეფანში გავედი, კარი ოდნავ გავაღე მარიამი რომ დავინახე დამალვა სადღა მოვახერხე მაშნვე გაააღო კარი ფარტოდ და შემოვიდა.
-გავიყინე დერეფანში ხმა არ გესმოდა? რა დრო ჭირდებოდა საძინებლიდნა გამოსვლას -არც შემოუხედავს ისე წავიდა მისარებისკენ- რა გჭირს ენა გადაყლაპე? მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს
-მოიცადე ...- თქმა ვერ მოვასწარი უკვე ნახევრად შიშველ ანუკის უყურებდა. სწრაფად მობრუნდა და მეც მომარიდა თვალი
-მე ..მაპატიე არ მეგონა. დილით დამირეკე და მერე გეტყვი
-კარგი ...
-არა...რატომ უნდა გადადოთ საქმე. თქვენ მარიამი ალბათ ხო? - ანუკი რომ გამოჩნდა ჩემი პერანგით რომელიც შეკრული არ ჰქონდა და ლამის ყველაფერი უჩანდა თვალები გამიფართოვდა
-დიახ! -ანუკის შეავლო მზერა და მერე მე შემომხედა- ჯობია ჩემი საქმე გადავდო ,თორემ თქვენი „საქმე“ აშკარად ვერ იცდის- უცებ მომახალა და ხელით ჩემ შარვალზე ანიშნა . გვერდი ამიარა და კარისკენ წავიდა.
-ჯანდაბა! ესღა მაკლდა რა... მე უნდა წავიდე ხო?
რამდენიმე წუთში მოვახერხე მომზადება და წასვლა. ქალბატონი კიბით წასულა და მე რომ ლიფტით ჩავედი ის მანქანისკენ მიდიოდა თან ვიღაცას ელაპარაკებოდა
-მარიამ...-როგორც კი დავუძახე მაშინვე გათიშა მობილური და შემობრუნდა- მეგონა წასული იქნებოდი
-კიბით ვისარგებლე ... არ იყო საჭირო
-ჩემი მოვალეობაა დაგეხმაროთ , რა მოხდა ასეთი გადაუდებელი?
-მცივა და მანქანაში ვილაპარაკოთ - საჭესთან დაჯდა და მეც გვერდით მივუჯექი
-გისმენთ...
-მინდოდა მეთქვა რომ ხვალ ის გეგმა ჩაიშალა. დედამ რატომღაც გადაწყვიტა ხვალვე მოვიდეს ნიკოლოზთან ერთად კომპანიაში და გაერკვეს ყველაფერში.
-და რა პრობლემაა?დასამალი რა არის მოვიდეს და დავხვდებით ჩვეულ მდგომარეობაში
-ის ყეყეჩი დედამ იმიტომ ჩამოიყვანა რომ მე მაკონტროლოს, ყველა ნაბიჯი იცოდეს და ისიც რაც კომპანიაში ხდება. უნდა მამას საქმეებიც ბოლოს და ბოლოს მან გააკონტროლოს.მე კი არ ვაპირებ დედაჩემი ჩავრიო საქმეში. ნიკოლოზის მოყვანას კომპანიაში იმიტომ დავთანხმდი რომ მისი გაბრაზება და ჩხუბი არ მინდოდა. იმ იდიოტთან ისე მოვაგვარებ საქმეს რომ დედა ვერაფერს გააკეთებს. ამას სხვა დროს ვერ გეტყოდი, მინდოდა თავიდანვე გცოდნოდა
-ნიკოლოზის გაჩუმებას როგორ გეგმავთ ... ენით პირში ? -არ ვიცი ეს რატომ ვუთხარი,იქნებ დაოკება კიდევ ევრ მოვახერხე და ცუდი აზრები მიტრიალებდა თავში. მარიამი კი აშკარად გავაცოფე
-მგონი დრო არ გეყოთ შენ და შენ ჰორმონებს დასამშვიდებლად
-სულაც არა! აშკარაა რომ ის ბიჭი დედათქვენს მხოლოდ იმიტომ ემორჩილება რომ თავისი მიზანი აქვს. ეს მიზანი კი შენ ხარ ! და მეეჭვება სხვა რამით მისი გაჩუმება შეძლოთ. თქვენ მხოლოდ მაშინ დაგეხმარებათ თუ იმას მიიღებს რაც უნდა...
-დიდი მადლობა რომ მითხარი..კაცური ხედვა მაინც სხვაა. მე კი ვერ ვხვდებოდი იმას რა უნდოდა
-რომ ხვდბეოდით სწორედ იმიტომ გითხარით გაჩუმების ის გზა და ტყუილად გაბრაზდით
-იმას რომ უნდა იმას არ ნიშნავს რომ მე ვაპირებ მისი სურვილის ასრულებას!
-ნუ ბრაზობთ ქალბატონო მარიამ !
-„ნუ ვბაზობ“ რომელი კახპა მე მნახე ნებისმიერს რომ ჩავუგორდე საწოლში მხოლოდ იმიტომ რომ მას ეს გააჩერებს.შეურაცხყოფას მაყენებ და არც გავბრაზდე? მეგონა ჭკვიანი იყავი ,მაგრამ არც შენ უქნიხარ ღმერთს ! შეგიძლია დაუბრუნდე შენ ნახევრად დაკმაყოფილებულ ქალს - გადმოიწია კარი გააღო და ფაქტობრივად მომიშორა. ხელი გავაწევინე და კარი ისევ დავხურე
-პირველ რიგში მე არაფერი მიფიქრია ...მეორეც კახპა არ მგონიხართ და საერთოდ ერთხელ რომ მითხრათ რას აპირებთ დამავალებთ!
-ერთხელ თუ დამიჯერებ და დროულად გააკეთებ იმას რაც მინდა მეც დავალებული ვიქნები!ახლა არ ვაპირებ იმის განხილვას ნიკოლოზს რას ვუპირებ... არ მომიფიქრებია ჯერ ისე შენი შემოთავაზებული ვარიანტიც არ ჩანს ურიგო , გავითვალისწინებ გეგმის მოფიქრებისას და შეიძლება ქვეპუნქტად ჩავსვა
-როგორ ახერხებ ყოველთვის ჩემ გაგიჟებას?
-როცა შენ გქონდა ეგ გეგმა ხო? არ ვიცი ,ალბათ იმიტომ რომ თავის კონტროლი არ შეგიძლია
-შენ კი ჩემი გაგიჟებისგან მიღებულ სიამოვნებას ვერ მალავ. სხვა გზა არც გაქვს ალბათ სიამოვნებისთვის სხვების გაგიჟების გარდა! ხვალამდე ქალბატონო მარიამ
-მანქანის კარი გამოვგლიჯე,გადავედი და მაგრად მივაჯახუნე. სადარბაზოში სწრაფად შევედი და ბინაში ავედი. სულელი ბავშივით მაგიჟებს ყოველთვის და მეც ვერაფერს ვახერხებ. ყოველთვის როცა კარგად ვარ რაღაცას აკეთებს რაც ისევ მაგჟებს.
ანუკი დივანზე იჯდა და ღვინოს მიირთმევდა. სავარძელში ჩავჯექი და ფეხსაცმელი გავიხადე. მაისურიც მივაყოლე ,თავი უკან გადავწიე და თვალები დავხუჭე
-გაბრაზებული ხარ? რა გითხრა ასეთი ...
-უბრალოდ ალქაჯია და მეტი არაფერი შეუძლია სხვისი ცხოვრების გამწარების გარდა
-ხოო?
-ასე რატომ მიყურებ-თავი წამოვწიე და შევხედე- მაპატიე ისევ დაგტოვე...
-არ ვიცოდი აქ თუ იყო ნამყოფი ...
-იყო ხო ... წუხელ საქმე ჰქონდა და
-არ გითქვამს ასეთი თუ იყო
-რა არ მითქვამს...სატანაათქო არ გეუბნებოდი?
-ძალიან ლამაზი ქალია... ზუსტად ისეთია შენ რომ მოგწონს
-რა სისულელეა! მე რომ მომწონს რას ნიშნავს... რამე ჩამოყალიბებული კრიტერიუმები თუ მქონდა არ ვიცოდი
-იცი რასაც ვგულისხმობ, ტყუილად ნუ ცხარობ. ის ქალი მომაკვდინებლად მიმზიდველია. ახლა ვხვდები ასე რატომ ბრაზობ ყველაფერზე, რატომ ხარ ცუდ ხასიათზე და რატომ გარბიხარ ყოველ მის დაძახებაზე
-ანუკი ძალიან გთხოვ უარესაც ნუ გამაბრაზებ ... ჯობს დაწყებული გავაგრძელოთ
-ხვალ დილით სამსახურში უნდა იყო ...გამოძინება გჭირდება მე კი შხაპს მივიღებ და შემოგიერთდდები! მშვიდად წამოდგა და სააბაზანოში შევიდა. ბოთლი მივყუდე,ბოლომდე დავცალე და მერე დავწექი. გათიშულს დამეძინა,დილით ანუკიმ გამაღვიძა თორემ შუადღემდე ვიძინებდი ალბათ
-დემე ... დემე გაიღვიძე თორემ ვერ მოასწრებ წასვლას..დემეე
-რომელი საათია
-ცხრა... არ იგვიანებ ჯერ ნუ ღელავ- გამიღიმა და მაკოცა-გუშინდელი ვახსმისთვის მადლობა მინდოდა გადამხედა და საუზმე მოვამზადე
-კარგი გოგო ხარ...გადავივლებ უცებ და მერე ვისაუზმებ- სააბაზანოში შევედი შხაპი მივიღე,მოვწესრიგდი და მერე გავედი სამზარეულოში. ანუკიც ჩაცმული იყო და ყავას მიირთმევდა,დილით ვერაფერს ჭამს .- კარგი სუნიააა
-როგორც უმშევარს დღეიდან სულ მექნება დრო და გაითვალისწინე- ზურგიდან მომეხვია ყელში მაკოცა და მალევე მომშორდა- წავედი..
-მოიცა გაგიყვან
-არაა დაიგვიანებ მერე... წარმატებულ დღეს გისურვებ
-მადლობა...
სწრაფად მივირთვი და სამსახურში წავედი. ჩემი შესვლა და დერეფანში ანსამბლეის გამოჩენა ერთი იყო. წინ ქალბატონი ნატალია მოაბიჯებდა მოძრაობაზეც კი ეტყობა როგორი მაღალი თვითშეფასება აქვს, იცის როგორ იქცევს ყველას ყურადღებას და ამით ამაყობს. უკან კი ნიკოლოზი და ჩემი ქალბატონი მოდიოდნენ.
-მგონი ბატონი დემეტრე იგვიანებს- ნიკოლოზმა აღნიშნა ვითომ ხუმრობით და ნატალიას გადახედა
-დილამშვიდობისა ქალბატონო ნატალია,არაჩვეულებრივად გამოიყურებით- აშკარა რეალობას ავღნიშნავ და ქალბატონი კმაყოფილი რჩება,თუმცა მოჩვენებითი კმაყოფილებაა
-გმადლობთ,ძალიან მაქებთ დემეტრე
-უბრალოდ რეალობას ავღნიშნავ. რაც შეეხება ჩემ დაგვიანებას ბატონო ნიკოლოზ ეს თქვენ იქნებით ქალბატონი მარიამის თანამშრომელი თორემ მე რაიმე კონკრეტული წესების დაცვა არ მევალება. შესაძლოა ერთ დღეს თქვენი უფროსი ვიყო ერთხელ კი საერთოდ არ ვიყო აქ - ნატალი და ნიკო ემოციას ვერ ფარავენ,ორივეს ჩემი მოკვლა სურს მარიამი კი უბრალოდ მიყურებს . -თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ... ჩემ ქალბატონს ბევრი საქმე დაუგროვდა და უნდა მივხედო - გვერდი ავუარე და მდივანთან ერთად ჩემ კაბინეტში შევედი
-როდის მოვიდნენ ეკუნა ესენი?
-დაახლოებით ხუთი წუთით ადრე სანამ თქვენ მოხვიდოდით... აი დღევანდელი შეხვედრისთვის საჭირო დოკუმენტები ყველაფერი გადავთარგმნე და გადახედვაღა სჭირდება...
-კარგი ეკუნა გმადლობ..კიდევ გინდა რამე?
-იცით... ბატონო დემეტრე ვიცი ახლა შესაფერისი დრო არ არის ,მაგრამ ვერარ გადავდებ
-რა ხდება ხომ ყველაფერი რიგზეა ...პრობლემა გაქვს?
-ცუდი არაფერი... იცით ფეხმძიმედ ვარ პირველ ბავშვზე გართულებებით ჩაიარა მაშინ ვმუშაობდი და ვერ მოვახერხე დასვენება. ახლა კი ჩემმა მეუღლემ კატეგორიულად მოითხოვა დასვენება,ექიმიც მის მხარესაა. არ დაგტოვებდით ,მაგრამ
-კარგი რა ეკუნა რას მებოდიშები. თვეზე მეტია მეხმარები და შენ რომ არა ამათ ვერ გავუძლებდი -საბუთებზე მივუთიტე და გავუღიმე, მიყვარს ბავშვები -ძალიან კარგია ... რა ჯობია ბევრ ბავშვს... მე მოვიფიქრებ რამეს ისე რომ სამსახურიც შეინარჩუნო და დეკრეტულის თანხაც ჩაგერიცხოს
-ასე უპასუხისმგებლო არ ვარ რომ დამეტოვებინეთ... ჩემ ნაცვლად ჩემი და იმუშავებს. თუ წინააღმდეგი არ იქნებით, მეც დავეხმარები თუ პრობლემა შეექმნება , სამსახურზეც არ მექნება შემდეგ სადარდებელი და თქვენც არ მოგიხდებათ ახალი მდივნის ძიება
-ოქრო გოგო ხარ... მე პრობლემა არ მაქვს არანაირი. მომიტანე საბუთები ხელს მოვაწერ და თავისუფალი ხარ. შენი და როდის მოვა?
-ხვალვე... უღრემსი მადლობა. პირობას გაძლევთ პრობლემა არ შეგექმნებათ .აი აქ მოაწერეთ ხელი ეს ორწლიანი შვებულებაა. ეს კი ორი წლით ჩემი დის სამუშაოზე აყვანის კონტრაქტი
-შენი და როდის მოაწერს ხელს?
-ხვალ რომ მოვა... ამათ მაგიდაზე დავტოვებ და რომ მოვა მაშინვე მოაგვარებს..ანუ ქალბატონი ვერ გაიგებს?
-მაგაზე ნუ იდარდებ შენ..მარიამთან მე მოვაგვარებ
-უღრმესი მადლობა ბატონო დემეტრე, ძალიან კარგი ადამიანი ხართ
-არაფრის...
ეკუნა გახარებული წავიდა მე კი საქმეს ცავუჯექი. გადავხედე ყველაფერს რაც შეხვედრაზე მჭირდებოდა და სათათბირო ოთახისკენ გავემართე. როგორც მივხვდი ის ორიც აპირებდა დასწრებას. თათბირმა მშვიდად ჩაიარა, რომ გამოვედით ნატალია დაგვემშვიდობა და წაბრძანდა, ნიკოლოზი კი მარიამთან დარჩა. კომპანიას ათვალიერებდა და თანამშრომლებს იცნობდა ბიჭი.
რამდენიმე საათში ჩემ კაბინეტში შემოვიდა უკან ვიღაც გოგო მოჰყვებოდა ყუთებით ხელში
-დაკაკუნება არ უსწავლებიათ- გავუღიმე და ისე ავხედე
-ჩემ კაბინეტში დაკაკუნებით ხომ არ შევალ... უი არ უთქვამს მარიამს ? დღეიდან ჩემია ეს კაბინეტი რადგან როგორც არნშნე შენ ტანამდებობა არ გაქვს მე კი მარიამის შემდეგ პირველი ვარ... შესაბამისად დიდი კაბინეტიც მის გევრდით ჩემია-რამდენს ყბედობს და რა ბედნიერია. ახლა რომ შემამჩნიოს აზრზე არ ვიყავი გაგიჯდება.
-როგორ არ ვიცოდი...უბრალოდ შენგან განსხვავებით უკვე საქმეებს ვაგვარებ დიდი ხანია და ვერ მოვახერხე გასვლა. შენი გოგონა მიხედავს ჩემ ნივთებს იმედია. ჩემ მდივანს ბევრი საქმე აქვს და წვრილმანებზე ვერ შევაწუხებ. კომფორტულად მოეწყვე... ხო და კიდევ წარმატებულ მუშაობას გისურვებ ნიკოლოზ- მხარზე ხელი დავკარი და ჯიბეებში ხელებჩაწყობილმა დავტოვე კაბინეტი მას შემდეგ რაც გაოცებულ ბატონს კარგად შევავლე მზერა. გასვლა და ბრაზის ყელში მოწოლა ერთი იყო. ანუ კაბინეტიდან გამაგდო ...
-სად არის მარიამი?- ეკუნას ვკითხე მას შემდეგ რაც ქალბატონის კაბინეტი ცარიელი დამხვდა
-მგონი ქალთა ოთახშია ...
მაშინვე დერეფნის ბოლოსკენ გავემართე პირდაპირ შევგლიჯე კარი და სწრაფად გადავკეტე. კიდევ კარგი იქ მის გარდა არავინ იყო. კაბინებში შევიხედე და მისი ფეხსაცმელი კარგად ამოვიცანი . პირდაპირ კარის წინ ნიჟარას დავეყრდენი და დაველოდე. რომ გაიღო კარი კაბას ისწორებდა ჩემი დანახვისას დაიკივლა
-აქ რა ჯანდაბა გინდა... ქალების საპირფარეშოა
-იცით ოთახი აღარ მაქვს თურმე და შეიძლება აქაც კი მომიხდეს მუშაობა ... რა ვიცი აბა? - მისკენ დავიძარი ის კი უკან იხევდა. უცებ შეეჯახა კედელს და გაჩერდა- როგორ გაბედე ჩემი კაბინეტის იმ სთის გადაცემა ისე რომ არც კი გამაფრთხილე. ჩემი დამცირებით სიამოვნება გინდა მივანიჭო? სხვა ვერაფერი მოიფიქრე მისი გულის მოსაგებად?
-რამდენს ბედავ...როგორ მიყვირი და საერთოდ რა გაბედვაზე მელაპარაკები ხომ არ გავიწყდება რომ მე ვარ უფროსი და თუ მომინდება მართლა აქ დაგიდგამ მაგიდას და აქ იმუშავებ. საერთოდ დამლაგებლადაც გამოგიყენებ რომ მომინდეს...
-ცდებით ქალბატონო მარიამ... ზალიან ცდებით. რაც აქამდე გავაკეთე არა თქვენი ბრძანების შესრულება არამედ გარდაცვლილი მამათქვენისთვის მიცემული სიტყვის აღსრულება იყო. მან კი უბრალოდ მთხოვა და ნებისმიერ დროს შემიძლია მისი თხოვნა დავივიწყო ... ახლა აქედან მშვიდად გავალთ მე და შენ . ჩემი ყოფილი კაბინეტიდან ის და მისი ლამაზფეხება კუდი ჩემ ნივთებს ჩალაგებულს დამახვერდებენ და ყველაფერი შენ კაბინეტში შევა!
-რაა? დამცინი ხო?
-დაცინვა მაშინ იქნებოდა თქვენ კაბინეტში მხოლოდ მე რომ დავრჩენილიყავი ... ასე თუ არ მოიქცევი წავალ და მარტოს მოგიწევთ ყოფნა მთელს ამ ჯოჯოხეთში .
-ისედაც მარტო ვარ შენ ვინ ხარ საერთოდ
-ორივემ კარგად ვიცით ,რომ მხოლოდ მე მენდობი, მხოლოდ ჩემი იმედი გაქვს და მე ვარ შენი ერთადერთი დასაყრდნობი .მე თუ წავალ საძირკველის გარეშე დარჩენილი ქოხი იქნები რომელსაც ერთი ძლიერი ქარიც გაანადგურებს
-ხელი გამიშვი! - ეს რომ მითხრა მერე გავიაზრე რომ ყბაზე ვუჭერდი და იმდენად ახლოს ვიყავი რომ მის სახეს ვეხებოდი მეორე ხელს მკლავებზე ვუჭერდი და ზურგს უკან ვუმაგრებდი
-გასაგებია თუ არა...
-სხვა რომელიმე დიდ კაბინეტში გადაგიყვან...ხომ იცი რომუამრავი შესაფერისი ოთახია
-მარიამ , მე სხვა ვარიანტი არ შემომითავაზებია ან შენი კაბინეტში ვიმუშავებ ან საერთოდ წავალ და თავისუფლებით დავტკბები ხელებდაბანილი და საქმიდან სუფთად გასული. -ხელი გავუშვი და აწითლებულ კანზე თითები გადავუსვი .ისე მიყურებდა როგორც მგელი იცქირება შეპყრობისას.
-კარგი... ჩემ კაბინეტში გადმოხვალ
-ჩემ მაგიდას გადმოიტან ჩემივე კაბინეტიდან ,სკამსაც .ძალიან კომფორტულია და სხვას ვერ შევეჩვევი . იმდენად მუყაითად ვერ ვიშრომებ სხვაზე რომ დავჯდე...
-შენი მაგიდა იმხელაა მე სადღა წავიდე !
-ნუ ცხარობ საყვარელოო ...მოვიფიქრე ეგეც. კაბინეტებს შორის მინის კედლის ფუნქციას ვერ ვხედავ ასე რომ დაიხურება და ჩემი კუთხეც იქ მოეწყობა. მაგაზე არ ინერვიულო დავურეკავ საჭირო ხალხს და ამ საღამოსვე მოაგვარებენ . ახლა კი წავიდეთ- ხელები გავუთავისუფლე და დაველოდე როდის გავიდოდა.
დერეფანში მივაბიჯებდი სრულიად კმაყოფილი და გულში ვზეიმობდი მომავალი კადრების ნახვამდე. ჩემ აწ უკვე ყოფილ კაბინეტთან გავჩერდით დაუკაკუნებლად შევაღე და ქალბატონი შევატარე
-უკვე ჩაგილაგებიათ რა კარგია... მაგიდაზე ე ნივთები რატომ დევს?
-ჩემი ნივთებია ... მარიამ რატომ შემოხვედი? რამე პრობლემაა?
-არა არაფერი..უბრალოდ ბიჭებს უნდა ვუთხრა ზუსტად სად დადგან დემეტრეს მაგიდა და სკამი - დაცვის ბიჭებს გადახედა რომლებმაც უდიერად აირეს ნიკოლოზის ნივთები ჩემი მაგიდა ჰაერში ასწიეს და აკრისკენ წავიდნენ.
-თქვენ არ შეწუხდეთ ქალბატონო მარიამ თავად ვაჩვენებ- ნიკოლოზს გავუღიმე და ბიჭებს ვუთხარი - ბიჭებო ქალბატონის კაბინეტში შეიტანეთ და აი ამ კედელთან დადგით
-როგორც იტყვით ბატონო დემეტრე
-ეს რას ნიშნავს..
-ნიკოლოზ შენი მაგიდა მალე მოვა..დრეს მაინც ვერ იმუშავებ ... აქამდე უნდა მოეტანათ მაგრამ დააგვიანდა.
-დემეტრე სად გადადის? მაგიდა შენტან რატომ სეიტანა მის გაბინეტს არემონტებ?
-არაა ჩემ კაბინეტში გადამყავს...ჩემი მარჯვენა ხელი ახლოს უნდა მყავდეს- ბოლოს დაამატა და კარისკენ წავიდა- დღეს წახვალ ალბათ ხო?
-წავალ ! - კბილებში გამოსცრა და ისე შემომხედა მთელი კვირა მეყოფა გასახალისებლად მისი გაცოფებული მზერა.
ახალ კაბინეტში გადავედი ,ჩემი ნივთები დივანზე დავდე და ქალბატონსი მაგიდის წინ დავჯექი.
-ერთი ჩვეულებრივი მოღალატე ხარ.. იყენებ დედაჩემის ვიზიტს და ყელში მიჭერ მარწუხებს რომ მოძრაობაც ვერ შევძლო. ასე არ გაგრძელდება ხომ იცი
-ვიცი და ველი თქვენს შემოტევას... ვიცი რომ არ შემარჩენთ. ამ კაბინეტს ვფიქრობ გადაკეთება ესაჭიროება...
-რაც გინდა ის გააკეთე ჩემთვის სულ ერთია ..სხვა მნიშვნელოვანის აქმეებიც მაქვს ვიდრე შენი თამაშების ცქერა .პატარა ბიჭივით იქცევი რომელსაც თავის გამოჩენა და ტრაბახი სურს...
-ტრაბახის რა მოგახსენოთ და გართობით ნამდვილად გავერთე.
-აქ კი მოუგე ,მაგრამ ჩემ სახლში თავისუფლად დააბიჯებს. - გმწარებულმა თქვა და ჭიქა სიე უცებ მოიფრიალა მხოლოდ ნამსხვრევები შევამჩნიე
-ვირაცამ ჩემი ქალბატონი გააბრაზა. ერთი ღამე გაატარა თქვენ სახლში და დავიჯერო უკვე დაგღალათ?
-შენი ირონიული ჩართვების ნერვები არ მაქვს...
-რა გულახდილი ხართ ამ ბოლო დროს...
-მაინც ხვდები რომ ვბარზდები ხომ ასე
-დიახ და ნამდვილად არ აქვს აზრი ემოციის დაფარვას. გუშინ რომ მითხარით ვახშმობიდან წამომიყვანეო... რამე მოფიქირეო ისევ გჭირდებათ იდეა?
-არა...
-რა გამოდის წუხელ ტყუილად დამირღვიეთ იდილია?
-როგორმე გადაიტან! ის გოგო ანუკია?
-თქვენმა შიკრიკმა ფოტოები არ დაურთო საქმეს?
-არ მინახავს ...
-ნახეთ აუცილებლად, ანუკი ძალიან ფოტოგენურია .თუ საქმე არ გაქვთ მე დაგტოვებთ. ბიჭები მოვლენ და მიხედავენ ოთახს ...
-იმედია ხვალ პრობლემა არ შემექმნება შენი ხუშტურების გამო
-ნუ ღელავთ..
-სხვათაშორის კახეთის სახლის და ეზოს გეგმას ველოდები...
-დრო ჯერ არ ამოწურულა ქალბატონო...
სახლში რომ მივედი ჩავუჯექი მარიამის სახლის გეგმას. რომ დავიწყე ისე შევყევი საქმეს თავზე დამათენდა,მაგრამ ყველაფერი მზად მქონდა და ისე გამოიყურებოდა როგორც მინდოდა. მცირე შესწორებებს შევიტან საღამოს და მზად იქნება.
კაბინეტი სწორედ ისე დამხვდა როგორ ვუთხარი ბიჭებს. მინის ნაცვლად კედელი იყო აღმართული ჩემი მაგიდის უკან თაროებით. სადაც სხვადასხვა სუვენირები, საბუთები და ფოტოები იდო.
მარიამი ჩემს შემდეგ მოვიდა. კაბინეტში რომ შემოვიდა მგონი მერე გაახსენდა რომ მეც იქ ვიყავი, კედელს დააკვირდა და კარი ზურგს უკან მიხურა
-კმაყოფილი ხარ ახლა?
-სავსებით
-რაღა გვიჭირს მაშინ...
მაგიდისკენ დაიძრა ,ჩანთა დადო და სავარზელში მოთავსდდა.
მგონი ამ წურბელას ვერასდროს მოვისორებ! კედელი ჩავუკეტე და კარიდან შემოვიდა, იმდენ ხანს დარცა და ებაასა მარიამს საქმეზე კონცენტრირების ნაცვლად მათ ვუსმენდი და ნერვული სისტემა მინადგურდებოდა. იმდენჯერ მომინდა მისი სიფათის შელამაზება უკე თვალწინ მედგა სახეგალამაზებული.
-დემეტრეე... გესმის?
-უკაცრავად უნდა მომესმინა? ვიფიქრე უინტერესოდ საუბრობდით და ყურადღება ბოლომდე საქმეზე გადავიტანე
-ეს ბიჭი აშკარად ალერგიულია ჩემ მიმართ
-რას ამბობ ნიკლოზ... ამხელა მნიშვნელობაც არ გაქვს. აბა რისი თქმა გინდოდა?
-იმის რომ ხვალ დილით კახეთში მივდივართ მე და მარიამი... შენც წამოხვალ თუ არა
რა თქმა უნდა მარტო არ გავუშებდი მარიამთან ერთად, მაგრამ ქალბატონის გაგიჯების სურვილი მკლავდა.მისი რეაქცია მაინტერესებდა.
-არააა... მე დავრცები ბევრი საქმე მაქვს დაგეგმილი შაბათ=კვირას . კარგ გართობას გისურვებთ,დარწმუნებული ვარ კახეთი მოგეწონება- მარიამს გადავხედე და ბრაზისგან გაფითრდა, ხელში მოქცეული კალამი გადატეხა და თავი გვერდით გადახარა.მგონი მანიშნა ამ ფანქარის ბედს გაიზიარებო...ოჰ როგორ ვგიჟდები როცა ასე გენტება თვალები, შენ რომ იცოდე რა გასაგიჟებალდ გამოიყურები ამ დროს... რეებს ვბოდავ,სისულელეა!- მე გავალ ...საქმე მაქვს თქვენ განაგრძეთ მშვიდად საუბარი,ხელს არ შეგიშლით- მარიამს გავუღიმე ნიკოლოზსაც და გამოვედი. ჩემი ახალი მდივნის გაცნობა სულ დამავიწყდა. კარი გამოვხურე და მაგიდასთან მჯდომს დავაკვირდი. მაგიდას მივუახლოვდი და ჩავახველე .უცებ შემომხედა და გამიღიმა
-გამარჯობა... თქვენ დემეტრე ხომ? სასიამოვნოა - ხელი გამომიწოდა და უფრო ფართოდ გამიღიმა. ისეთი მხიარული არსება ჩანს აშკარად გამიმართლა -მე ელიზაბეტი ვარ ეკატერინეს და
-სასიამოვნოა ჩემთვისაც... მაპატიე რომ აქამდე ვერ გაგიცანი. უბრალოდ დაკავებული ვიყავი. ჩემი კაბინეტი ქალბატონის ოთახშია დღეიდან. ეკა ამ ცვლილების შესახებ ვერ გეტყოდა. ასე რომ აქ ვინც არიც იმას საერთოდ ნუ მიაქცევ ყურადღებას. შენ არ გეხება, მისი საქმე თავად უნდა მოაგვაროს. შენ მხოლოდ ჩემ დავალებებს შეასრულებ და ჩემთან იქნები პასუხისმგებელი
-კარგით... ყველაფერი გასაგებია. მიხარია რომ ბუზღუნა ,სიტყვაძუნწი უფროსი არ მეყოლება და ახლა რადგან ლანჩის დროა იქნებ ცოტა გვესაუბრა? ფინჯანი ყავის თანხლებით
-დიდი სიამოვნებით...
ლიზიმ ხელჩანტა აიღო და პოსტი დატოვა. გვერდით დავუდექი და ლიფტისკენ ავიღეთ გეზი კაბინეტიდან მარიამი რომ გამოვიდა ნიკოლოზთან ერთად. მაშინვე დამინახა და დამიძახა
-საით დემეტრე?
-კაფეტერიაში... რამე გგნებავთ ქალბატონო მარიამ?
-ა არაა შეგიძლია ისარგებლო შესვენებით. მე და ნიკოლოზი გავდივართ შესვენების ხარჯზე რესტორანში სადილობა გადავწყვიტეთ
-მაშ კარგად...-მშვიდად ვაქციე ზურგი და ლიზა შევატარე უკვე გაღებულ ლიფტის გარში. როგორც კი ჩაიკეტა კარი მაშინვე აჭიკჭიკდა ლიზიკო
-ის ლამაზი ქალი მარიამი იყო ხომ? და მეორე ვინ არის? ეკამ მითხრა მარიამს არ ჰყავს ქმარი არც საქმროო ...კაბინეტიდან რადგან გამოვიდა ისიც უფროსია?
-ერთი ახლად გამოჩეკილი თანამშრომელია...რომელიც აზრზე არ არის აქ რა ხდება. ჯერ =ჯერობით დაბნეული დააბოტებს . მეც არ ვიცი რა იცის ... იმედია რამეში გამოგვადგება,ისე კი „მარიამს ეხმარება კომპანიის მართვაში“ თანამმართველია. ნიკოლოზ ამირეჯიბი
-გასაგებია... გმადლობთ ინფორმაციისთვის. ჩემი და მართალი იყო- ლიფტიდან გავედით ის კი არ ჩუმდებოდა, მართალია ბევრი საუბარი ეყვარება მაგრამ ისეთი ხმა აქვს ნამდვილად არ წიკვინებს და მოსმენა არ მაწუხებს ,მეტიც პოზიტიურ განწყობას მიქმნის ეს რამდნეიმე წუთის წინ გაცნობილი პატარა გოგო-თქვენ ნამდვილად კარგი პიროვნება ჩანხართ
-ამდენი ქება მავნებელია...დავტკბები და დიაბეტს ავიკიდებ. კაფეტერია აქეთ არის , გთხოვთ- კარი გავარე და ისევ შევატარე
-გმადლობთ... იმედია გემრიელ ყავას ამზადებენ!
-მეეჭვება საუბარში ხელი სეგეშალოთ და ენერგიის წყაროდ ყავა დაგჭირდეთ
-ზალიან ბევრი ვილაპარაკე უკვე? არადა იმდენი კითხვა მქონდა...
-შეგიძლია მიკითხო... დაჯექი მე ახლავე მოვალ .ყავა ტკბილი თუ უშაქრო
-ორი კოვზი შაქრით ... კაპუჩინო
-არის ქალბატონო...
ჩემთვის წვენი და ორი შოკოლადის ნამცხვარი ავიღე. აქ ძალიან გემრიელი ნამცხვარი აქვთ. მაგიდაზე დავდე და ლიზიკოს წინ დავჯექი
-გმადლობთ ბატონო დემეტრე
-როცა მარტო ვიქნებით ,მხოლოდ დემეტრე ან დემე კარგი?
-კარგი...რაღა დაგიმალოთ და მეზარება ხოლმე ამხელა სახელის წარმოთქმა.
-სულ ასეთი გულწრფელი ხარ თუ მე მოგეწონე ...
-ზოგადად გულწრფელი ვარ ,მაგრამ ასეთი კეთილი მხოლოდ იმათთან ვინც მომწონს . ჩემ სიმპათიას და პატივისცემას კი იშვიატები იმსახურებენ. დამიჯერეთ თუ ვინმე არ მომწონს ალქაჯი ვხდები
-არ გახდე რა ალქაჯი..იმდენი ალქაჯია ჩემ ირგვლივ ერთი ბედნიერების მასხივებელი მჭირდები
-ბენიერების მასხივებელი? მე?
-რატომ შეიცხადე?
-ყველა მეუბნება რომ თავს ვაბეზრებ... ვღლი და ვერ მიძლებენ . დედაჩემი საერთოდ გიჟდება , სულელის შთაბეწდილებას დატოვებ და ვინ დაიჯერებს რომ სამედიცინოზე სწავლობო...
-რაზე სწავლობ?- ლამის დავიხრჩე სამედიცინო რომ თქვა
-სამედიცინოზე! ლექციები დღის მეორე ნახევარშ მაქვს და პრობლემა არ შემექმნება სამსახურში ნუ ღელავთ. უკვე მეოთხე კურსზე ვარ და ძირითადად კლინიკაში მიწევს ყოფნა იქ კი გვიან მივდივარ.
-მეზიზღებიან ექიმები... ეგ არ უნდა გეთქვა რა
-რატოომ? -ისე მოიწყინა უცებ ლამის შემიყვარდა ყველა ექიმი
-არ ვიცი ..რატომ უნდა მიყვარდნენ ექიმები სულ ცუდტან ასოცირდებიან, უგრძNობი და ცივი ადამიანები არიან. რატომ ჩააბარე სამედიცინოზე
-ერთადერთი მხიარული ექიმი რომ ვიყო
-რა განხრით მიდიხარ მხიარულება რომ შეინარჩუნო...
-მომავალი გინეკოლოგი ვარ... სამხიარულო საქმე სულაც არ არის. მაგრამ მე მაინც არ გავხდები ჯუჯღუნა ექიმი. რაც შეეხება კითხვებს...- უცებ ამოიღო ჩანთიდან პატარა ბლოკნოტი და კალამი ვარდისფერი ბუმბულით. - ჩემი დისგან განსხვავებით ისე ვერ ვიქნები თქვენი თანაშემწე თუ კარგად არ შევიცნობ თქვენ ხასიათს. ასე გაგვიადვილდება ურთიერთობა და საქმეც უფრო კარგად გაკეთდდება.
-წინააღმდეგი არ ვარ...აბა რა გაინტერესებს
-კონკრეტული არაფერი თქვენ შესახებ , უბრალოდ მაინტერესებს თუ მოხდება ისე რომ ჩემი კლინიკაშ ყოფნის დრო და სამუშაო საატები დაემთხვევა რა ღონისძიებას გაატარებთ
-იმის მიხედვით სად წახვალთ
-კლინიკაში...
-და თუ ძალიან მჭირდები და მნიშვნელოვანი შეხვედრაა ?
-მაშინ ყველა დოკუმენტს წინასწარ მოვამზადებ დაგიტოვებთ და ჩემ არყოფნას ვერ იგრძნობთ
-და თუ წინასწარ არ ვიცოდი სეხვედრის შესახებ და უეცრად მოგვიხდება სადმე საქმიან შეხვედრაზე წასვლა სადაც ყველა უცხოელი იქნება და დამჭირდები მერე?
-მაშინ თქვენთან ვიქნები ხელშეკრულების დადების ბოლო წამამდე...ჩემი იმედი შეგიძლია გქონდეთ, მართლა უპასუხისმგებლო არ გეგონოთ ჩემი ტიკტიკის გამო
-არ მგონიხარ...
-ანუ არ დავისჯები?
-კლინიკაში რომ წახვალ არც მაშინ დაისჯები... ერთი ექიმი სანაცნობოში მჭირდება და თუ სწავლაშ ხელი შეგიშალე არაფერი გამოვა. მეც მაინტერესებს შენი ცოდნის შესახებ, ექიმი როგორ აპირებ ჩემი თანაშემწე გახდე
- პროგრამები კარგად ვიცი... ჩემმა დამ მასწავლა დოკუმენტების მოწესრიგება, ყველას ვინაობა ვიცი ვისტან დაკავშირებაც ძირიტადად გჭირდებათ. ანუ თანამშრომლების და ბიზნესპარტნიორების. რაც შეეხება ცოდნას ოთხი ენა ვიცი და თარჯიმნადაც შეგიძლიათ გამომიყენოთ, ხელშეკრულებებს ტავად გადავთარგმნი და პრობლემა არ იქნება, თუ მაიცნც რამე ისეტი გამოჩნდა რაც არ მეცოდინება ზარი ეკატერინესთან და მოგვარდება
- შენ აღარ ხუმრობ ხომ? რომელი ენები იცი?
-ქართულის გარდა რუსული, ინგლისური, იტალიური და ფრანგული... გერმანულს ვსწავლობ არაჩვეულებრივად არ ვიცი მაგრამ „გაქცეულ გერმანელს დავაბრუნებ“
-ცოტა გიჟი ხარ ხომ?
-ცოტა არა საკმაოდ ...
-გავუგებთ ერთმანეთს... სხვა კითხვა არ გაქვს?
-როგორ არა... საცოლე გყავთ? ასეთ სიმპატიურს შეყვარებული მაინც გეყოლებათ .ბეჭედს ვერ ვხედავ და ისედაც ვიცი რომ ცოლი არ გყავთ
-სტატუსის მქონე არავინ მყავს ,მაგრამ თუ სახლშ მოგვიწია მუშაობა შეიძლება დაგხვდეს ერთი ჩემი მეგობარი გოგონა
-აჰაა გასაგებია ..ანუ თქვენი გული არ გაუგმირავს კუბიდონის ისარს . არ მეგონა თუ არსებობდა სიმპათიური ბიჭი შეყვარებულის გარეშე... ოჯახზე რას მეტყვით?
-ქუთაისელი ვარ მშობლები და ძმა იქ ცხოვრობენ. ძმა 17 წლისაა დროებით გერმანიაშია წასული მაგრამ მალე ჩამოვა
- ქუთაისი შორიდან მიყვარს..მაგრამ გავლით ვარ ნამყოფი სამწუხაროდ. მე თბილისში დავიბადე, ფესვები კახეტიდან გვაქვს მაგრამ იქაც მხოლოდ ექსკურსიით ვარ ნამყოფი ასე რომ სხვა მხარეებში მხოლოდ დასასვენებლად...
-ქუთაისში აუცილებლად წაგიყვან...
-დავმახსოვრებ!
-სიტყვას არ გავტეხ არასდროს...
-ძალიან კარგი ... ახლა მაინტერესებს რაიმეზე ალერგიული ხომ არ ხარ .. რა ვიცი რამე კერძი რომ მოგიტანო და უცებ კრუნჩხვები დაგეწყოს არ მინდა ასეთი კარგი ბიჭი შევიწირო და ექიმობამდე დავიდო ცოდვა
-ალერგიული არ ვარ. არც რომელიმე კერძზე, არც ყვავილზე ან ცხოველზე. მოკლედ მაგ მხრივ მშვიდად იყავი
-მე მაქვს ალერგია თხილზე და კაკალზე. ძალიან გთხოვთ თუ არ გინდათ გავსივდე გასკდომამდე, გავწითლდე და გამონაყარით დავიფარო ახლოსაც არ გამაკაროთ მაგ ორის შემცველი საჭმელი
-რთული ბავშობა გქონია ... რამდნეი რამე არ გექნება განასინჯი
-საშინელებაა დამიჯერე. ისე მინდა ხოლმე ჩურჩხელა გავსინჯო,, ან თხილიანი შოკოლადი... ნამცხვარი , საცივი, ბადრიჯანი და სხვადასხვა სალათები ნიგვზით არასდროს მიჭამია . გვეყო თორე ცრემლებამდე მივალ..- უცებ განაგრძო, ღმერთო აქამდე რატომა რ გამოაგზავნე ეს გოგო ჩემამდე? და რომ მყოლოდა ზუსტად ასეთი იქნებოდა. ფიზიკურად არა რადგან მე შავგვრემანი ვარ ის კი ისეთი თეთრია ,იმდენად თეთრი კანი აქვს რომ ბამბის ქულას ჰგავს, არ ვიცი სხვას რას შევადარო თითქოს ძარღვების დანახვას შევძლებ კანს მიღმა. რიჟაა, წითელი არა ,მაგრამ რაღაც საოცრად განსხვავებული ფერის თმა აქვს და ღია მწვანე თვალები. ძალიან საყვარელი გოგონაა...
სულ რაღაც ერთი საათი დასჭირდა ჩემ გასაცნობად. იმდენი რამ მათქვემინა სულ უპრებლემოდ ექიმი კი არა აგენტი დადგებოდა მისგან . კიდევ ერტი საათი რომ გვესაუბრა ალბათ ყველა საიდუმლოს დამაფრქვევინებდა თუ რამ გამაჩნია ცხოვრებაში.
სიცილ-კისკისით მივუყვებოდით დერეფანს ბნელეთის დედოფალი მარიამი რომ გამოჩნდა. ისე მიყურებდა მეგონა მომკლავდა. ლიზიკო მაგიდამდე მივაცილე და კაბინეტში შევედი
-ვინ არის ის გოგო? შენი მდივანი სხვა არ იყო?
-ჩემი მდივანი მეორე ბავშვს ელოდება და დეკრეტში გავუშვი...მის ნაცვლად ახალი ავიყვანე
-გასაუბრება როდის იყო...
-გასაუბრების გარეშე ვაიყვანე,რამე პრობლემაა?
-არის! სამსახურეობრივი რომანი არ ჭირდება ჩვენ საქმეს
-ანუ ნიკოლოზს უკან დააბრუნებ ამერიკაში თუ სახლში დაისვამ.
-გაფრთხილებ...
-რას მაფრთხილებ...ხელფასს დამიქვითავ თუ სამსახურიდან გამაძევებ!
-არცერთი..უბრალოდ იმის თქმა მინდოდა რომ ამდენმა სექ.. პარტნიორმა ენერგია არ გამოგაცალოს და საქმისუუნარო არ დარჩე! მე წავალ, მოვემზადები კახეთში წასასვლელად. შენი დამსახურებით საოცარი შაბათ-კვირა მელის წინ. ორშაბათს გეგმა უნდა მქონდეს
-ნახვამდიიის...
-ღმერთო ჩემო-გამომხედა თვალების ბრიალით მიყურებდა მერე კი წავიდა.
რამდენიმე დოკუმენტს გადავხედე რომელიც ლიზიმ მომიტანა და სახლში წავედი.
ბიჭებთან ერთად ვიყავი სახლში შემდეგ ბარგი ჩავალაგე და კახეთში წავედი. შუაღამით ჩავედი და ქალბატონი მარიამის ოთახში დავბინავდი. დილით მანქანის ხმა გავიგე და მივხვდი ქალბატონი მობრძანდა. საწოლში წამოვჯექი და ფანჯრიდან გავიხედე. დცვაც წამოუყვანია ჩემ ქალბატონს,აშკარად ეგონა რომ მივატოვე მარტო ამ გამოსირებულთან!
სწრაფად ჩავიცვი და ჩანთა კარადაში შევდე. მლე გავიგე დერეფანში მისი კაკუნა ფეხსაცმლის ხმა და რამდენიმე სიტყვა
-დავიღალე ნიკოლოზ! დავისვენებ და შემდეგ დაგათვალიერებინებ ყველაფერს
-მოგეხმარო?
-არა !- უცებ გააღო კარი და შემოვიდა. ჩანთა იატაკზე მოისროლა და კარი მიიჯახუნა- იდიოტი !- კედელს ხელი მიარტყა და მერე თავი მიდო- დემეტრე მხეიძე ამასთან რომ დამტოვე მისთვის გაზღვევინებ პირველად და მერე მივხედავ სხვა ცოდვებს!
ჩუმად მივუახლოვდი და ყურთან ახლოს ჩავჩურჩულე
-და თუ არ მიუტოვებიხარ დემეტრე მხეიძეს რას იკისრებთ ქალბატონო მარიამ?
-დემეტრე? - უცებ დაიხია უკან და გეფიცებით მის თვალებში გამკრთალი სხივი დავინახე. მესიამოვნა ჩემი დანახვა რომ გაუხარდა,ერთ წამში შეიცვალა გამომეტყველება მაგრამ მაინც - აბა არ მოვდივარო? როგორც ყოველთვის თამაშობთ ხომ?
-გეგმის ჩაბარების დრო იყო თან მივხვდი რომ უკეთეს გასართობს ვერ ვიპოვიდი და წამოვედი. თან ჩვენ დაგვრჩა ერთი ადგილი სანახავი
-გინდა ლაგოდეხის ნაკრძალში იმასთან ერთად წავიდეთ?
-ასე რატომ ვერ იტან?
-ქალი რომ იყო რომელმაც იცის რომ მისი გა..მვა უნდათ გამიგებდი
-ოოჰ ღმერთო თქვენ ცუდ სიტყვებსაც იყენებთ? - პირზე ხელი ავიფარე და თვალები გავაფართოვე- იმედია მნიშვნელობა არ იცით თქვენო უმანკოესობავ -მიყურებდა და ტუჩებს ძლივს უყრიდა თავს
-აქ რას აკეთებ..სხვა ოთახი ვერ იპოვე?
-მინდა გითხრათ რომ სხვა საძინებლები ცუდ მდგომარეობაშია და ნიკოლოზის გვერდით ხომ ვერ დავწვები არა?
-მოიცა შენ რა..
-არა ქალბატონო მარიამ ეგ როგორ იფიქრეთ ტქვენ გვერდით დაწოლას როგორ გავბედავ..ჩემი ბინძური ხელებით რომ შეგეხოთ ვაიდა რამე ბაქტერია გადმოგედოთ ... საერთოდაც თქვენნაირ ქმნილებას მე როგორ შეიძლება..
-გეყოს!
-ვხუმრობ მადროვე... შენ დაიძნებ ნიკოლოზთან მე აქ. შენი უნდა ჩემი ხო არა ..ბიჭს ხო არ არ დავწყვეტთ გულს.აქ რატო წამოგიყვანა აბა, კახეთი აინტერესებს ვითომ?
-კარდი აზრია ისე ..ჩემზე ნაკლებ ვიდზე არ ხარ
-მაპატიეთ თქვენი აღმატებულებავ ,მაგრამ ჩემს უმწიკლო უკა..ალს ვერ გავიმეტებ თქვენ გამო . და საერთოდაც ამ უხამს ხუმრობას ვწყვეტთ !- უცებ მივახალე და ზურგი ვაქციე
-აქედან რომ გავიდეთ ერთად იმას ეგონება რომ ერთად ვართ... მე კი ეს არ მაწყობს
-მე ხომ რას ამბობთ ...
-აბა აქ რას დამხვდი
-მეორე საძინებელს ამზადებენ ნუ ღელავ უბრალოდ წუხელ ვერ მოხერხდა და აქ დავიძნე
-ჩემ საწოლში იწექი?
-მხოლდო ერთ მხარეს გეფიცებით...
-მასხარა ხარ
-რომელსაც დიდი ხნის წინ მოკვეთდდით თავს მართლა დედოფალი რომ იყოთ.ერთხელაც ვერ გაგაღიმეთ თქვენო უმაღლესობავ
-მარიაამ... შეიძლება შემოვიდე?- კარზე დააკაკუნა ვაჟბატონმა .მეც არ დავაყოვნე და უცებ გამოვგლიჯე კარი , მინდა ვიხალისო ჩემი დანახვისას მის გამომეტყველებაზე. და აი ისიც, ისე მიყურებს მგონი გაქვავდა
-დილამშვიდობის ნიკოლოზ...როგორ ხარ?
-შენ? ხომ თქვი არ მოვდივარო
-საქმეები მოვილიე და გადავწყვიტე წამოვსულიყავი... რაღაც ცუდი ფერი გაქვთ ,კლიმატის გამო ხომ არა ნიკოლოზ?
-მოგეჩვენა ალბათ... მარიამ საყვარელო ერთი სული მაქვს როდის მაჩვენებ აქაურობას
-სწორედ ახლა მეუბნებოდა დემეტრე რომ ჩემ ნაცვალდ გაგიწევდა გიდობას...ხომ ასეა დემეტრე?- მხარზე ხელი დამადო და გამიღიმა. „სამაგიერო გადამიხადა“ - მე დავისვენებ თქვენ კი გაისეირნეთ-ეს ისე მიყურებს ოცტაც და ვიფიქრებ რომ ხუმრობა კი არა მართლა მიშებს ნიკოლოზის ოთახში. მგონი მიხვდა რაც გავიფიქრე და გაიღიმა. ოხ შენ რა ეშმაკი ხარ ნეტა ვინმემ თუ იცის .
-იყოს... დრო გვაქვს - ნიკოლოზი გაგვეცალა და საძნებელშ დაბრუნდა
-მგონი არ მოვწონვარ-ჩუმად ვუთხარი მარიამს და ისე უცებ გაიცინა თავს შეკავება ვერ შეძლო- ღმერთო იცინის
-გაეთრიე აქედან
-ჯერ არ არის მზად ოტახი
-მიდი და გაამზადე მერე რას უცდი
-მაგდებთ? ტანსაცმელს მაინც წავიღებ- უკან შევბრუნდი და ჩანთა გამოვირე კარადიდან - თუ შემოგივარდებათ ოთახში ერთი დაიკივლეთ და გამოვვარდები უცებ სპაიდერმენის ფორმით
-გადარეული ხარ
-გიჟი ... - წარბებია ავათამაშე და საოცრად კარგ განწყობაზე მყოფი შევედი მეორე საძნებელში. თეთრეული გადავაგე და კარადაში დავდე ცანტა. ამოლაგება დამეზარა თან ორი დღე ვრცების აუკუნე ხომ არა.
ეზოში ჩავედი, ღრუბლიანი ამინდი იყო მაგრამ წვიმას მგონი არ აპირებდა.
ნაბიჯების ხმა გავიგე და მივხვდი ნიკოლოზი მოდიოდა.
-ბატონო ნიკოლოზ...
-დემეტრე
-მოგწონთ აქაურობა?
-გეყოს ! ორივემ კარგად ვიცით რომ ვერ მიტან
-ჩემი შენ გითხარიო...
-ორივეს ჩვენი მიზეზი გვაქვს... დამიჯერე შენ ჩემი ქმედებების მიზეზი ნამდვილად არ იცი- ახლა სერიოზულად მივუდექი ამ საკითხს, რატომღაც სხვანაირი მეჩვენა და სულ დავკარგე ხუმრობის ხალისი. ისე მიყურებდა იმ პიდარასტს არ ჰგავდა მე რომ შევქმენი მისი პირველი ნახვის შემდეგ.
-ხოო?
-უბრალოდ დრო მჭირდება... გთხოვ ზედმეტად ნუ ჩაყოფ ცხვირს ჩემ საქმეში თორემ ვეღარ გიშველი!- დამემუქრა თუ გამაფრთხილა. ფაქტია სერიოზულად თქვა ის ერთი წინადადება და ჩვენკენ მომავალ მარიამს სულ სხვა იდიოტი სახით გაუღიმა.
მგონი შევცდი მისი დახასიათებისას... ეს ბიჭი იმაზე დიდი მსახიობია ვდირე მე ვფიქრობდი. ს თამაში უფრო დიდ პრობლემას ქმნის ვიდრე თავად ეგეთი კაცი. დროა სერიოზულად შევხედო ამ არსებას...
რამდენიმე ზარს ვახორციელებ და მოუთმენლად ველი მეილს. ორმელიც არადა არ ჩანს,ისევ ვრეკავ ,მატყობინებენ რომ მის შესახებ ინფორმაცია ფაქტობრივად არ არის და სხვა მეგობარს ვეხმიანები რომელიც მპირდება რომ გაარკვევს ყველაფერს.
მაგიდასთან ვსხედვართ, ლუკმა არ გადამდის ყელში, ერთი ჭიქა წითელი ღვინო დავლიე და ძირიტადად მობილურით ვარკვევდი საქმეს. ზედმეტი ყურადღება არ მიმიქცევია მისთვის ,მარიამი თავის სტიქიაში იყო. ერთდროულად იცავდა დისტანციას, იყო მდუმარე დედოფალი და ამევე დროს აბრუებდა ნიკოლოზს. თუმცა საკითხავია ის ნამდვილად ითიშებოდა თუ არა...
ანუკიმ დამირეკა ,რაც ძალზედ იშვიათი იყო .ამ დროს რადგან მირეკავდა ე.ი მნიშვნელოვანი საქმე იყო. მაშინვე წამოვდექი
-გისმენ ანუკი- კარისკენ წავედი მისი სუნთქვა მესმოდა აშკარად ტიროდა- ანუკი კარგად ხარ? დალაპარაკება შეგიძლია?
-მე... დემე მიშველე გთხოვ მეშინია... ის არის აქ ჩემ ბინასთანაა კარზე აკაკუნებს .შემოსვლა უნდა დემე - ჩუმად მეუბნებოდა თან ქვითინებდა და კარგად გავიგე ბრახუნის ხმა ვიღაცის ყვირილის და ერთიანად დამეჭიმა სხეული. მეგონა ძარღვები დამისკდებოდა ისე მომაწვა სისხლი. სწრაფად დავბრუნდი სახლში თან მობილურს არ ვთიშავდი
-მომისმინე პატარავ... არ ინერვიულო ხო? ათ წუთში მოვლენ ... კარი ხო ჩაკეტილია?
-კი...მაგრამ
-ჩშ...ნუ ტირი ღრმად ისუნთქე ყველფერი კარგადაა . ვერაფერს დაგიშავებს გესმის? - მარიამის მობილური ავიღე და მისი დაცვის უფროსს დავურეკე - ლევან დემეტრე ვარ . მისამართს მოგწე ბიჭები წაიყვანე და სასწრაფოდ იქ გაჩნდი. ერთი ბიჭი დაგხვდება ალბათ არ ვიცი შეიარაღებულია თუ არა მოკლედ იმ ბიჭს დაიჭერ და დამახვედრებ საღ სალამათს გესმის?
-დიახ ბატონო დემეტრე... ახლავე წავალთ
-დროზე გესმის?
მარიამის მობილური უკან დავდე ანუკის ხმა აღარ მესმოდა , მობილური გაითიშა და ლამის გავგიჟდი.
-რა ხდება იტყვი?
-უნდა წავიდე... ახლავე ! - ზემოთ ავედი მანქანის გასაღები ავიღე, ქვემოთ რომ ჩავედი მარიამი ეზოში დამხვდა
-ვერსად წახვალ, მე აქ მჭირდები !
-არ მაღელვებს ...-ისე ვუღრიალე შეხტა. კარი გამოვგლიჯე სწრაფად ცავჯექი და თბილისისკენ წავედი. ანუკი არ პასუხობდა, რამდენიმე ზარი ლევანმაც გამოტოვა .როგორც იქნა მიპასუხა
-ბატონო დემეტრე ბიჭი ჩვენ გვყავს...
-სახლში იყო?
-დიახ ...
-გოგო... გოგო მანდაა? მასთან იყო?
-ნუ ღელავთ კარგად არის... ჩემი ბიჭები დავტოვო?
-არა! ეგ წაიყვანეთ . მადლობა ... ხო და ლევან მობილური დაუტოვეთ რა ან არ ვიცი მისი მოაწესრიგეთ
-მისი მობილური დამსხვრეულია,თავად სააბაზანოშია .
-კარგი ლევან ...შეგიძლია წახვიდე. უბრალოდ უთხარი რომ მოვდივარ
-კარგით ...
არც კი ვიცი რა სიცქარით მივდიოდი. ორჯერ ლამის მანქანას დავეჯახე . ანუკის ბინა რომ დავინახე თიტქოს ლოდი მომეხსნა. სწრაფად ავირბინე კიბე და შემტვრეული კარი რომ დავინახე ისევ მომაწვა ბრაზი. სახლში შევედი საძინებლისკენ წავედი , საწოლთან კუთხეში იჯდა მოკუნტული ,თავი ხელებში ჰქონდა ჩარგული,ფეხები მკერდთან მიეტანა და ირწეოდა.
-პატარავ... -მასთან დავჯექი, ჩემი ხმა რომ გაიგო უცებ აწია თავი. თვალები სულ დაწითლებული ჰქონდა, ცრემლებით დასველებული სახე და შეშლილი გამომეტყველება.
-დემეე...-ხმა სულ ჩავარდნოდა და დაწვრილებოდა. უცებ მომეხვია ისე როგორც არასდროს და ისევ აქვითინდა- ის ... შემოვიდა . გავაგდე როგორღაც გავაგდე და მერე ...შემოამტვრია დემე შემოვიდა მითხრა დაგასახიცრებო...ნაკუწებად გაქცევო - სიტყვებს ძლივს ამბობდა და ქვითინებდა
-ჩშ..შენთან ვარ .ყველაფერი კარგადაა ჩემო გოგო , მორჩა ,დასრულდა გესმის? ვერაფერს დაგიშავებს -არეულ თმაზე ხელს ვუსვამდი და ვკოცნიდი. მისი სახე ხელებშ მოვიქციე და ცრემლები მოვწმინდე- შემომხედე... ყველაფერი დასრულდა გესმის? ვეღარაფერს დაგიშავებს გპირდები, ჩემი ხომ გჯერა .
ცოტა ხანში დამშვიდდა და არარ ტიროდა. მისი ტანსაცმელი ჩავალაგე და ჩემთან წავიყვანე. მანქანაში ჩაეძინა. იმდენად იყო ძალაგამოცლილი საერთოდ არ ჰგავდა ჩემ მხიარულ გოგოს. ხელში აყვანილმა წავიყვანე. საწოლში ჩავაწვინე და შუბლზე ვაკოცე. გამოფხიზლდა
-ჩემთან ვართ... ცოტა ხანს დარჩები - სახიდან თმა გადავუწიე - დამამშვიდებელს მოგიტან კაი? მშვიდად დაგეძინება
-კარგი... - ტავი ისევ ბალიშზე დადო და გვერდულად დაწვა. წამალი მივუტანე, მშვიდად დალია და ემბრიონის ფორმაში დაწვა
-საწოლზე დავჯექი და ჩავეხუტე. თავი მკერდზე დამადო , ვაკოცე და დიდხანს ვეფერებოდი თმაზე,მანამ სანამ მშვიდად არ დაიწყო სუნთქვა.
სახლში დავტოვე და იმ ბიჭის სანახავად წავედი. ახლა ისე მინდოდა მისი ცემა როგორც არასდროს არავისი. ის შემთხვევა იყო როცა საუბრის არანაირი სურვილი არ მქონდა. სკამზე ჰყავდათ დაბმული,იგინებოდა და თავის დახსნას ცდილობდა. რომ დამინახა გაიცინა
-პრინცი მოვიდა... შენ მომიქსიე ძაღლები? მარტო ვერ მომერეოდი ხო? შენმა პატარა კახპამ უცებ დაგირეკა ? რაო არ მიმიცია შაკოსთვის მარტო შენი ვაროო .
სიტყვის თქმაც არ მინდოდა. პერანგის მკლავები ავკეცე ბიჭებს ვანიშნე ხელები გაუხსენითთქო და როგორც კი გაათავისუფლეს მაშინვე დავარტყი. რა თქმა უნდა მანაც მომიქნია ხელი, ტუჩი გამიხეთქა . სისხლი ისეთი სიჩქარით მოძრაობდა კაპილარების დასკდომას ვგრძნობდი, ადრენალინის მოზრვავებას და სიამოვნებას მისი სისხლის დანახვისას. ხელები სანამ არ ამტკივდა მანამ არ შევეშვი . გასაგებად გავაფრთხილე რომ ანუკი დაევიწყებინა საერთოდ . მერე კი სახლისკენ წავედი. თითქოს დავმშვიდდი , აღარაფერი არსებობდა და პრობლემაც არ იყო.
სახლში შევედი. შხაპი მივიღე, სისხლიანი პერანგი მოვიშორე და სიე შევედი საძინებელში.ანუკის უკვე ეღვიძა რომ დამინახა წამოჯდა
-სად იყავი?
-არსად... კარგად ხარ?
-უკეთ... - მკრთალად გამიღიმა და მაკოცა- ტუჩი გახეთქილი გაქვს? -უცებ მომშორდა მერე ხელებიც შეამჩნია- მასთან იყავი?
-ის აღარ არსებობს... დაივიწყე უბრალოდ .მოდი ჩემთან ჩამეხუტე - ხელი მოვხვიე და მის გვერდით დავწექი
-რამე რომ დაგიშაოს? ახლა შენ რომ აგდაგეკიდოს?
-ანუკი შენ ის ყოვლისშემძლე ხომ არ გგონია ერთი გიჟია , არაფერი განსაკუთრებული . მისი ამბავი მორჩა ...მთავარია რომ არაფერი დაუშავებია . უბრალოდ დაივიწყე და სხვა დროს მითხარი როცა თაყვანისმცემელი გამოგიჩნდება . გექნება კავშირი მასთან თუ არა მაინც... კარგად იცი რომ ბუზს სპილოდ არასდროს ვაქცევ
-მაპატიე...
-მე რა უნდა გაპატიო სულელო . შენ დაზარალდი ,მხოლოდ შენ და როცა არ დამიჯერებ ყოველთვის ასე მოხდება- თავი ავაწევინე და ტუჩები დავუკოცნე- ჩემი იმედი ყველაფერში შეგიძლია გქონდეს ,შენ კი არასწორად მიყენებ
-შენ უფროსი არ გაგიბრაზდება?- თემა შეცვალა უცებ და ისევ წამოჯდა- ჩემ გამო რომ წამოხვედი
-გადაიტანს.. ნუ ღელავ შენ !
-ჩვენი ურთიერთობის შესახებ რა იცის ...ვინ ვგონივარ
-რა მნიშვნელობა აქ მარიამმა რა იცის !- გაიღიმა და თავი გვერდით გადახარა -ასე რატომ მიყურებ
-გრძნობ როგორ ბრაზდები როგორც კი მის სახელს ვახსენებ? კი არ ბრაზდები ერთიანად ინთები . ნეტავ შენ სახეს ხედავდე
-ანუკი რაღაცეებს ნუ იგონებ ძალიან გთხოვ... მაგდენი მართლა ჩემ ქალებზე არ გილაპარაკნია და მარიამი უფროსია,დესპოტი უფროსი და რატომ ახსენებ ვერ ვიგებ.
-იმიტომ რომ მაგ ქალზე დღეს თუ ხვალ გაგიჟდები- მუცელზე დამაჯდა და მაკოცა - ისე გაგიჟდები რომ ჩემთვის სჯობს შენთან ყოფნის ყოველი დღე კარგად გამოვიყენო
-მეგონა ცუდად იყავი
-ვარ კიდეც...ამიტომ მჭირდება ყველაფრის დავიწყება.ყველაფერს კი იცი რაც მავიწყებს- თხელი კაბა ერთი ხელის მოსმით მოისროლა და ჩემი ხელები მოიშორა- ხელს ნუ მიშლი ,როცა დახმარებისთვის მადლობას გიხდი
-მადლობას?
-ჩშ...- ტუჩებს მიუბრუნდა, ქვედა ტუჩზე ისე მიკბინა ვეჭვობ უფრო დამეტყობა ვიდრე იმის მუშტი...
....
ნანკას სახლის კარი შევაკეთებინე და მალევე გამექცა ქალბატონი. მარიამი არ მეხმიანებოდა, სამსახურშიც არ წავსულვარ.უკვე ორშაბათი იყო ლიზამ დამირეკა, გაიკვირდა
-უფროსო დილამშიდობის
-მშვიდობიანი დილა ლიზიკოო
-უფროსო სადაც არ უნდა იყოთ და რასაც არ უნდა აკეთებდეთ გირჩევთ გამოფრინდეთ სამსახურში. ქალბატონი მარიამი ისეთი სახით მოვიდა წუთის წინ რომ ვეჭვობ რაღაც ცუდი ხდება
-გაბრაზებულია?
-არა უფროსო...აი ისეთის ახე აქვს თითქოს პანაშვიდიდან მოვიდა. სათვალე ეკეთა მაგრამ მივხვდი რომ ნამტირალევია და თვალები დასიებული აქვს.
-აკონტროლე პერიმეტრი ლიზიკო მოვდივარ მეც
-არიც ბოს- ჩუმად მითხრა და გამითიშა.
სწრაფად წავედი. რატომ მანერვიულებს ამ ქალის მდგომარეობა ასე ძალიან. რატომ ვერ ვითმენ , დიდი ამბავი თუ ინერვიულა ...
ფაქტია ისე უცებ გავრბივარ უკვე დაძახებაც არ სჭირდება. ლიფტიდან რომ გამოვედი ნიკოლოზი ლიზის მაგიდაზე იყო ხელებით დაყრდნობილი და ისეთი ბრაზიანი გამომეტყველებით უყურებდა ჩემ ცელქ გოგოს ახლაც არ ჰგავდა იმ იდიოტს თავს რადაც ასაღებს. სულ ცოტა ხანში მეცოდინება ყველაფერი ბატონო ნიკოლოზ და მერე კარგად შეგისწავლი.
-დილამშვიდობის- ჩემი ხმა რომ გაიგო უცებ გასწორდა და გაფითრებულ ლიზის მოშორდა.
-დემეტრე როგორ ხარ? იმ დღეს რომ გავარდი ხომ გაქვს ყველაფერი რიგზე
-რა თქმა უნდა... შენ როგორ ხარ ?
-კარგად... მომეწონა კახეთი
-კარგია... ლიზიკო როგორ ხარ?- გადავხედე და რომ გამიღიმა მივხვდი ყველაფერი რიგზე იყო.
კაბინეტში შევედი და კარი ჩავკეტე . მარიამი ფანჯარასთან იდგა და ჩემი შესვლისას ფიქრებიდან გამოერკვა. სწრაფად შემობრუნდა ,რომ დავინახე მისი თვალები გულიში რაღაც ისარივით ჩამერჭო. ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა თიტქოს შველას მთხოვდა
-ქალბატონო მარიამ... ჩემი წამოსვლის შემდეგ რამე მოხდა?
-არაფერი! როგორ არის შენი გოგო?
-კარგად...
-კარგია...
-სასჯელს უნდა ველოდო კახეთის ინციდენტის გამო?
-ნეტავ სხვა არაფერი მადარდებდეს- ისე გაიღიმა საერთოდ გამეთიშა ტვინი .
-რა გჭირთ მარიამ?
-რა უნდა მჭირდეს
-იდიოტს თუ ვგავარ, არ მენდობით,არაფერს მეუბნებით და სულელურ დავალებებს მაძლევთ რომელსაც ნებისმიერი შეასრულებს რატომ ვარ აქ მეტყვით?
-ხმას დაუწიე ...
-ჩემი მარიამი,ქალბატონი მარიამი მეტყოდა ხმას დაუწიე თორემ განანებ,თვალებს დამიბრიალებდა და ისე შემომხედავდა ენას ჩავიგდებდი შენ კი ისე ამბობ ამ ყველაფერს თითქოს მთხოვ რომ არ შეგეშვა- მასთან მივედი ,გამომხედა და ისევ მომარიდა მზერა
-რა მოხდა კახეთში!
-არაფერი !
-იცი გამოცნობის უნარი არ მაქვს ვანგასთან არანაირი ნათესავური კავშირი გვაქვს მხეიძეებს
-ანუკი კიდევ შენთანაა
-ახლა არ მითხრა რომ ჩემ მეგობარ გოგოზე დარდობ
-საღამოს მოვალ...
-კარგით რა ქალბატონო მარიამ ასე რატომ მექცევით?
-როგორ გექცევი დემეტრე...
-მანერვიულებთ და არ მეუბნებით უნდა ვინერვიულო თუ არა.საღამომდე რა მოიცდის
-საქმეს მიხედე და სწრაფად გავა დრო - ისევ არ გაიღიმა, ისევ ისე უყურებდა ხედს და რეაქცია არ ჰქონდა. თითქოს ძალა ჰქონდა დაკარგული...
...
როგორც იქნა დასრულდა დღე. სახლში მივედი , ვერ ვისვენებდი . ისე წავიდა ვერ გავიგე. სახლში ვიყავი და წრეებს ვაკეთებდი ოთახში. სიგარეტის არსებობაც გავიხსენე და მგონი ერთი შეკვრა დავცალე. კარზე ზარის ხმა გავიგე და მეილზე ნიკოლოზზე ინფორმაციაც მოვიდა. კომპიუტერი დავხურე და კარის გასაღებად წავედი.
მისი თვალები რომ არა ვერ ვიცნობდი. პირველად ვხედავდი უზარმაზარ კაპიშონიან მოსაცმელსა და სპორტულ შარვალში გამოწყობილს. სახეს სულ უფარავდა ქუდი და ისევ ისეთი სევდიანი მზერა ჰქონდა.
-არ შემომიშვებ?
-ა..ხო რა თქმა უნდა
ქუდი მოიშორა შემოსვლის შემდეგ და მისაღებისკენ წავიდა. მოსაცმელიც მოიშორა და დივანზე დაჯდა.
-მძღოლს არ მოუყვანიხარ?
-გამოვიპარე...
-ვის გამოეპარე გველეშაპს?
-სახელად ნატალია
-მე ნიკოლოზი მეგონა...
-ნიკოლოზი? არაფერ შუაშია ...
-და ვინ არის შუაში?
-ყველაფერს მოგიყვები ,მაგრამ მაქვს გარკვეული პირობები
-გისმენ
-პირველ რიგში მჭირდება რამე ძლიერი სასმელი... ამაღამ აქ უნდა დავრჩე და ხვალ დილით საძინებელში შეპარვის ოპერაციას შენ უხელმძღვანელებ და მესამე ყველაზე მნიშვნელოვანი ახლა რასაც მოგიყვები არავინ იცის და იცოდე რომ ისე მარტივი არ იქნება ჩემგან წასვლა და შენი მუქარა...
-მგონი ვისკი გამოდგება- ბოთლი და ჭიქები ავიღე. ისე ვღელავ როგორც არასდროს, მეშინია მისი ცუდად ყოფნის მიზეზი რაიმე მნიშვნელოვანი არ იყოს ისეთი რამ რისი მოგვარებაც არ შემეძლება.
-საქართველოში დაბრუნება რომ მთხოვა მამამ უკვე ვიცოდი რომ ბოლოჯერ ვნახავდი . სულ რამდნეიმე საათი გავატარე მასთან ერთად , ბოლო დარიგებებს მაძლევდა, მიყვებოდა იმ საიდუმლოებს რაც მანამდე არ ჰქონდა ნათქვამი და როცა მივხვდი რომ ირგვლივ არავინ ჰყავდა ისეთი ვინც დამეხმარებოდა ვკითხე მარტომ როგორ შევძლო იმ საქმის გაკეთება რომელსაც შენ მთელი სიცოცხლე შეალიეთქო. მაშინ გახსენა პირველად , შენ შესახებ ანდერძიდან არ გამიგია ,უკვე ვიცოდი რომ მოხვიდოდი. მამა დიდხანს მიყვებოდა შენზე ,თუმცა ის შენ სხვა მხარეს იცნობდა. შენ ცოდნაზე მიყვებოდა და მთავარი რაც მითხრა ის იყო რომ უნდა გამეძლო შენთან ,რადგან ერთადერთი იყავი ვისაც ენდობოდა. მითხრა მე ბევრი მეგობარი მყავდა ,მათგან ვისაც შენ თავს ჩავაბარებ მხოლოდ დემეტრეა და შეეცადე რაც შეიძლება დიდხანს გყავდეს გვერდით მის თავიდან მოშორებას ნუ შეეცდებიო.
-როგორც ჩანს ეგ ბოლო ნაწილი ახლა გაგახსენდა...
-მამას არ უთქვამს რომ ასეთი აუტანელი იყავი... მერე მივხვდი რატომ მეუბნებოდა გაუძელიო...
-და მაინც ამდენ ხანს რატომ არ დადგა გულახდილი საუბრის დრო? რამ გადაგაწყვეტინათ ქალბატონო მარიამ რომ დღეს იყო ის დღე
-დრო მჭირდებოდა იმაში დასარწმუნებლად რომ მამა შენში არ ცდებოდა, რა თქმა უნდა გადარეული, ცანცარა და ნერვების მომშლელი არსება ხარ ყველაფერთან ერთად , მაგრამ ჩემი შინაგანი ხმა მკარნახობს რომ შენი ნდობა ნამდვილად შეიძლება. სხვა თუ არაფერი დავიღალე მთელი 25 წელია არავისთან მისაუბრია გულწრფელად, არავინ მყოლია ისეთი ვისთან საუაბრსაც შევძლებდი თავისუფალდ...
-დიდი პატივია...
-მოდი თავიდან დავიწყებ ხო? - ვისკი მოსვა და ხალიჩაზე დაჯდა ზურგით მიეყრდნო დივანს და თითები ვისკის ჭიქაზე აათამაშა- პირველი მოგონება რომელიც გონებაში მაქვს ჩარჩენილი მამისგან შორს ყოფნა, გამუდმებული კითხვა“როდის მოვა მამიკო?“ დედას გაბრაზებული სახე როცა გამუდმებით მასზე ვსაუბრობდი, დედას მეგობარი კაცები, უამრავი ძიძა , მოსამსახურე და დღეში ერთხელ რამდენიმე წუთით დანახული დედა. რომელიც მოდიოდა შორეული ნათესავივით მომეფერებოდა და წავიდოდა . საშინელებაა როცა დედას და მამას ერთმანეთი არ უყვართ, როცა ოჯახში კი არ იზრდები უბრალოდ რაღაც მიზნის შესასრულებლად ხარ. იზრდები და ხვდები რომ ცოცხალ მანქანად ხარ ქცეული... უბრალოდ მოვალეობები გაკისრია და სხვა არაფერი. გრძNობები თანდათან იკლებდნენ ჩემში, პროგრამებს ვასრულებდი ვსწავლობდი ,ვსწავლობდი და ვსწავლობდი . ვიყავი ყველგან სადაც დედას სურდა, რომელ წრეზეც სიარული იყო მისაღები და საინტერესო შემდგე რომ გამოეჩინა თავი დაქალებთან
-ყველაფერს აქვს თავისი გამარტლება და დადებითი მხარე მარიამ
-დადებითი? რა ის რომ ძალიან ბევრი რამ ვიცი,ის რომ დახვეწილი ქალური ქცევა მაქვს. ვერკვევი თითქმის ყველა საკითხში რაც მაღალი წრის წარმომადგენელ ქალს შეეფერება? რა მივიღე ის რომ ემოციურად ცარიელი ვარ. სკოლაშც კი არ მივლია იცი? 4 წლის ასაკში უკვე ორი ენა ვიცოდი . 6 წლის სკოლა პანსიონში გამგზავნა დედამ ,თიტქოს ვაწუხებდი .. სკოლა კი არ იყო ჩვეულებრივი სპარტანული აღზრდა იყო. საოცარი იცი რა იყო? პრეტენზია არ მქონდა, ჩვეულებრივად ვცხოვრობდი იმ უღიმღამო, უხალისო ,სისცოცხლეს მოკლებულ ადგილას ... თავს იმით ვირთობდი რომ კონკურენცია იყო, მდიდარი ამპარტავანი გოგონები რომლებიც ჯგუფებს ქმნიდნენ და იმდენად გულისამრევი იყო მათი ქცევა,ყველგან ღალატი იყო. დაქალები ერთმანეთის ბიჭებთან იყვნენ, ნეტავ გენახა როგორ უცებ ირეოდა ყველაფერი.მე კი მშვიდად ვიჯექი და ყველას ვაკვირდებოდი. ახლა ის მივიღე რომ ისედაც არ არსებულ ემოციას,რომელთაგანაც მხოლოდ ბრაზი შემორჩა კარგად ვმალავ. თითქმის ყოველთვის ვხვდები ვის როგორი ხასიათი აქვს . დეტალებს ვაქცევ ყურადღებას მინიმალურ დროში დეტექტივის დამახასიათებელი სიზუსტით ვიკვლევ ადამიანის შინაგან სამყაროს.
-ხომ ხედავ ყველაფერს აქვს დადებითი მხარე...ჩვეულებრიივ სკოლაში ,ჩვეულებრივ ადამიანად იქცეოდი რომელსაც გულს ატკენდნენ ... თუმცა არა ასე ნამდვილ ცხოვრებას ისწავლიდი .შეცდომების დაშვებასაც აქვს თავისი ხიბლი,ყველაზე დიდი ხიბლი ცხოვრებაში
- სწორედ მაგის თქმა მინდა... მე ფაქტობრივად ..არა შეცდომა არასდროს დამიშვია ვერც დავუშვებდი არ მყავდა საერთოდ მეგობარი რომ ეღალატა , რომ დავხმარებოდი, ან ცუდი რცევა მიმეცა .. არ მყოლია შეყვარებული რომელთანაც თავს დავკარგავდი რამე სისულელეს ჩავიდენდი . არ მიტირია არასდროს არავის გამო ..თუმცა ეს ყველაფერი სისულელეა. მე სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი ნაზი ,გულუბრტყვილო გოგონა არ ვიქნებოდი. მთავარი ის თამაში იყო რაც უკვე მოზრდილს დამაწყებინა დედაჩემმა... როცა მიწევდა ორმაგად თამაში ერთი დედაჩემის დასარწმუნებლად და მეორე ჩემს საოცარ თაყვანისმცემლებთან.ერთდროულად უნდა ვყოფილიყავი თავაზიანი, ამასთან ერტად კი თავიდან უნდა მომეშორებინა ფულზე დახამებული ყეყეჩები,რომლებსაც მე კი არ მოვწონდი უბრალოდ კარგი სარძლო ვიყავი მათი ოჯახებისთვის. დედა უკვე რამდენიმე წელია სხვადასხვა ყმაწვილს მაცნობს , მილიონერთა წრიდან რომ იცოდე რა საშინელებაა მათთან ერთად ყოფნა უბრალოდ კოშმარია. ქალბატონ ნატალიას დაბალი ფენის წარმომადგენლებთან კავშირი არ აქვს, ასე ვთქვათ ალერგია აქვს. ასე ჰგონია რომ ფულის,არა ბეევრი ფულის გარეშე სიცოცხლე არ შეიძლება.
-აი თურმე რატომ ვგრძნობ ამ ალერგიას
-გრძნობ? მართლა- გაეცინა და ერთი ჭიქაც ბოლომდე დალია - შენთან მხოლოდ ეგ პრობლემა არ აქვს იცი?
-აბა? სხვა რა პრობლემა აქვს
-შენი მშობლები მამას და ელენას მეგობრები იყვნენ. მამას საყვარელი ქალი,ცხოვრების ერთადერთი სიყვარული ელენე დედაშენმა გააცნო. დედა კი ორგანულად ვერ იტანს შენ მშობლებს... ნატალია სულ ცდილობდა მიხეილთან კავშირის დამყარებას,მაგრამ მამას შესაშურად ძლიერ უყვარდა თავისი ცოლი. არც კი ვიცი მე რატომ დავიბადე იცი?
-საიდან გაიგე ეგ ამბავი...ნატალიამ გითხრა?
-მითხრა? დამცინი? ნატალია არაფერს მიყვება. მე ყოველთვის ყველაფერს ვიკვლევ და ვეძებ. მამასთან საუბრების დროს ვიგებდი მისი ცხოვრების შესახებ დეტალებს და თავად მან მითხრა ერთხელ საუბრისას რომ დედაშენის დამსახურებით გაიცნო ელენე. შნეი არსებობის შესახებ მაშინ არაფერი უთქვამს, მხოლოდ ახლა გამახსენდა რომ იმ საოცარი ცოლ-ქმარის შვილი შენ ხარ. ფოტო რომ ვნახე გამახსენდა მამას ალბომი სადაც შენ მშობლებთან ერთადაც იყო .
-ელენე შენი დაბადების შემდეგ გაიცნო?
-არა მანამდე იცნობდა... ასე რომ ვთქვათ მე არასასურველი შვილი ვარ. დედამ მამა საწოლსი შეიტყუა როგორღაც და გავჩნდი მე... მამას ხელსი ჩაგდების იარაღი,რომელიც საერთოდ არ გამოადგა ნატალიას და ამიტომაც არ შედგა მისგან კარგი დედა. მას ჰგონია თუ სარფიანად გამათხოვებს და თან ჩემ ქონებასაც აკონტროლებს მაშინ ვიქნებით ორივენი ბედნიერები და თავის მიზანს შეასრულებს. საინტერესო ცხოვრება მაქვს ხო?
-ვერაფერს იტყვი...იმაზე უარესი ვიდრე წარმომედგინა
-და შენ რა წარმოგედგინა
-ის რომ ბავშობა არ გქონდა, ისეთი როგორიც ნორმალურ ბავშვებს აქვთ...არც თინეიჯერობის ხანა და ახლა ხომ საერთოდ
-მართალია..არც არაფერი გადაგიჭარბებია . ერტადერთი რაც გამაჩნია და რითიც ვამაყობ ჩემი კარიერაა. ცოდნის მიღებას ნამდვილად არ ვნანობ...მხოლოდ უმოქმედობას ვნანობ, რომ არ ვიბრძოდი ბედნიერებისთვის. არ ვარღვევდი წესებს და არ ვერთობოდი ისე როგორც ნორმალურ ბავშვს შეეფერებოდა.
-მაგის გამოსწორება შეიძლება... თოჯინებს გიყიდი -ისე სერიოზულად ვუთხარი ერტ წამს მიყურებდა მერე სიცილი დაიწყო
-კარგი აზრია... დიდ ბარბის სახლს ვიყიდი კიდევ ..თუმცა ეგენი ბლომად მქონდა
-კარგი მაშინ დაწყებულს გავაგრძელებ ველოსიპედის ტარებას, როლიკებზე დგომას და ქალაქობანას გასწავლი
-კაგრი რაა... მე აქ საქმის დრამატიზებას ვცდილობ ნელ-ნელა , შენ კი გამხიარულდი
-კულმინაციამდე მივდივართ? მთავარ თემასთან.დღეს რატომაც იყავი ასე ცუდად-ვუღიმოდი და თან ვისკის ვასხამდი.ჭიქა ტუჩთან მივიტანე ისე რო თვალი არ მომიშორებია და მოვსვი
-ვთხოვდები- მიყურებდა და ისე მითხრა. ვისკი გადამცდა და ხველა ამიტყდა, ძივს ამოვისუნთქე
-რას შვები? რას ნიშნავს თხოვდები.ვის მიჰყვები ნიკოლოზზე გათხოვებს? -ისე უცებ დავკარგე კონტროლე მეც ვერ მივხვდი რა მაგიჟებდა ასე. ფეხზე წამოვვარდი და მაგიდას ისე დავარტყი ჭიქა ძირს დავარდა
-ასეთ რეაქციასაც არ ველოდი...
-მითხარი რო მეღადავე
-რა?
-ჯანდაბა! ასე როგორ თხოვდები გაგიჟდი? ცხოვრება გინდა სამუდამოდ დაინგრიო?თუ ხვდები რომ ფაქტობრივად ადამიანურად არ გიცხოვრია ახლა გინდა კულმინაცია იყოს ეს შენი გათხოვება?-სანამ მე ვყვიროდი ის იჯდა მშვიდად ხალიჩაზე და მიყურებდა . მერე გაიღიმა ,რაღაც სხვანაირად ვისკი მოსვა და თავი უკან გადასწია -ვის მიჰყვები
-ორ დღეში ჩამოვა და გაგაცნობ
-ანუ ნიკოლოზი ბლეფი იყო?
-ნიკოლოზს სხვა მიზნები აქვს და უბრალოდ მოფლირტავეს როლს თამაშობდა... ერთს ვერ ვიგებ რა უნდა ამ თამაშში, სხვა ჩემი თაყვანისმცემლებისგან განსხვავებით ზედმეტად შეხების მცდელობაც არ ჰქონია. თვალების ჟუჟუნსაც კი ნატალიასთან ყოფნისას იწყებს.
-თემას ნუ ცვლი ნიკოლოზზე მე გავარკვევ... შენს საქმროზე მითხარი
-რა გითხრა ..დიდი ხანია ვიცნობ. ვიცოდი რომ მოვწონდი , მისი მშობლები და დედაჩემი ერთმანეთს იცნობენ. დედა გიჟდება მაგ ბიჭზე და ახლა აქაც მოჰყავს კახეთში რომ ვიყავი მაშინ დამირეკა . ერთი საათი მელაპარაკა და ბოლოს დააყოლა ჩამოვდივართ მე და ჩემი მშობლებიო. დედა ისე ემზადებოდა მიკვირდა, ისიც ვერ გავიგე ამდენ ხანს რატომ რჩებოდა და გუშინ მითხრა რომ ჩემი ხელის სათხოვნელად მოდიან... თურმე ბატონი მაიკლი აქ ცხოვრებაზეც თანახმაა და საერთოდ ყველაფერზე რასაც მე ვეტყვი
-ამერიკელი ქმარი მაგრა გაასწორებს ... ბედნიერების მწვერვალზე აგიყვანს
-ყვირილიდან ირონიაზე გადახვედი როგორც ყოველთვის? - ამომხედა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა-მაოცებ პირდაპირ
-რას აპირებ!
-პირველი ღამისთვის მომზადებას
-მარიამ!
-რა იყო ...ფსიქოლოგიურად მზად ხო უნდა ვიყო ბოლოს და ბოლოს გამოუცდელი ვარ -ფეხი მოხარა მუხლს იდაყვით დაეყრდნო და სიცილით მიყურებდა
-ორ ჭიქაში დათვერი ? თუ ჩემი გაღიზიანება გამხიარულებს
-არცერთი ...
-სერიოზულად აპირებ დედაშენის ნებაზე გათხოვებას? ყველას ძლიერი ქალი ჰგონიხარ და დედაშენის ნებაზე უნდა მიიღო ასეთი გადაწყვეტილება?
-რატო დედაჩემის ნებაზე იცი რა მაგარი ბიჭია? ნებისმიერს მოეწონება
-ხო შენც გიჟდები ისე მოგწონს ...
-ღმერთო რომ ბრაზდები საერთოდ სხვა ადამიანი ხდები ... აღარ გვინდა რა ქორწილზე. საკმაოდ ვიგლოვე საკუთარი თავი... ისე ერთი კვირა გავიდა და მეტიც არ უნდა მომცე გეგმა?
-კახეთში წამოვიღე ,მაგრამ არ დამცალდა... მართლა გინდა გაჩვენო
-ხო რა... აქ დასამშვიდებლად ვარ
-ნახაზი აქ არ მაქ და ლეპტოპში მაქ მონახაზის ფოტო - ლეპტოპი გავშალე და მარიამმა გამომგლიჯა უცებ
-ეს რა არის?
-რა..
-ნიკოლოზ ამილახვარი ... ინფორმაცია მოიძიე? როდის
-ქალბატონო მარიამ ნებას თუ მომცემთ და დამიბრუნებთ...
-წაიკითხე ეს უკვე?
-არა
-სანდო წყაროს მოწოდებულია?
-რა თქმა უნდა
-მაშ დავიწყოთ... ამაზე მეც არ ვიტყვი უარს.მაგ ბიჭზე ბევრი არც არაფერი ვიცი . კითხვა დაიწყო , საკმაოდ დიდი მასალა იყო . ბევრი გამაოცებელი რამ აღმოვაჩინეთ მაგალითად ის რომ ნიკოლოზი ბავშვთა სახლში იყო გაზრდილი თბილისში. 16 წლის გაიქცა და მას მერე რამდენჯერმე იყო ნასამართლები. ძირითადად მკვლელობის მცდელობის და ხულიგნობის მუხლით. შემდეგ ქრება მის შესახებ ცნობები რამდენიმე წელში კი ახალგაზრდა ბიზნესმენის სახელით არის ცნობილი. უამრავი ფოტო და ვიდეოა სხვადასხვა შეხვედრებზე. საოცარი რეპუტაციით სარგებლობს და წარმატებით... ეს ყველაფერი უკვე მარიამმაც იცოდა. რაც მის საქმიანობას ეხებოდა ბოლოს კი მე გამოვართვი ლეპტოპი და მეორე წერილის კითხვა დავიწყე
- „დემეტრე ამ ინფორმაციის მოძიება საკმაოდ ძნელი იყო მაგრამ თითქმის 99% დარწმუნებული ვარ რომ ამირეჯიბი საავადმყოფოდან წაიყვანეს , ექიმებმა გაყიდეს . როგორ და ვისი ხელით არ ვიცი ,მაგრამ ფაქტია რომ ბავშვტა სახლში აღმოჩნდა. დაბადების დღის მიხედვით რამდენიმე გარდაცვლილი ბავშვის ვინაობა დავადგინე და მათ შორის იყო ელენე და მიხეილ ასათიანის ვაჟიშვილი



არ ვიცი რა ჯანდაბად ვტვირთავ ისევ ამ ისტორიას
არ ვაპირებდი ატვირთვას მეორედ ვდებ და მეორედ ვერ ვიგებ რატომ .
მგონი ამ გამოცდებმას სულ გაალღო ჩემი ტვინი
"ამორძალი" შევცვალე ამ სახელით რომელიც ჩემმა ბიბომ მირჩია ამიტომ საავტორო უფლებებს არ წავართმევ.სათაური მისია ... მე სულ სულელურ სათაურებს ვწერ .ერთ სიტყვას ვერ ვიფიქრებ როცა ამხელა გაწელილ ისტორიას ვწერ .
მხოლოდ ერთს გთხოვთ ვინც წაიკითხავს ჩემ ნაჯღაპნს პირდაპირ შეაფასეთ ისე როგორც მიიღებთ.
ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი გმირებზე