- „დემეტრე ამ ინფორმაციის მოძიება საკმაოდ ძნელი იყო მაგრამ თითქმის 99% დარწმუნებული ვარ რომ ამირეჯიბი საავადმყოფოდან წაიყვანეს , ექიმებმა გაყიდეს . როგორ და ვისი ხელით არ ვიცი ,მაგრამ ფაქტია რომ ბავშვტა სახლში აღმოჩნდა. დაბადების დღის მიხედვით რამდენიმე გარდაცვლილი ბავშვის ვინაობა დავადგინე და მათ შორის იყო ელენე და მიხეილ ასათიანის ვაჟიშვილი ,რომელიც სრულიად გაუგებარ ვითარებაში დაიღუპა. ექიმს ფაქტობრივად მიზეზი არც ჰქონდა მითიტებული, ექთანი ვიპოვე რომელმაც მითხრა რომ ასათიანის ვაჟი სრულიად ჯანმრთელი დაიბადა. ელენეც ამტკიცებდა რომ ბავშვის ტირილის ხმა ესმოდა , თურმე ქალი ამ ამბის შემდეგ ამტკიცებდა რომ ბავშვი ცოცხალი იყო და სრულიად სხვა ჩვილი მიუყვანეს. ექიმი საეჭვო ვითარებაში გაქრა, სხვა ქალაქში გადასულა სემდეგ საერთოდ საქართველო დაუტოვებია . ექთანი ადასტურებს რომ ასათიანების ვაჟი წაიყვანეს საღ-სალამათი. ამ და სხვა ინფორმაციაზე დაყრდნობით ნიკოლოზის ნამდვილი გვარი ასათიანია და იგი გარდაცვლილი მიხეილის ერთადერთი კანონიერი ვაჟიიია- ბოლო წინადადება ძლივს წავიკითხე მარიამის სუნთქვაც კი არ ისმოდა. ხელიდან გაუვარდა ჭიქა,თვალები აემღვრა .მეც გაოცებული ვიყავი .ბოლო სიტყვები ისევ წავიკითხე მეგონა სიზმარი იყო ...
-შეუძლებელია... ძმა მყავს? ის გარდაცვლილი ბიჭი რომელზეც მამა ასეტი ტკივილით საუბრობდა ნიკოლოზია? ის ...ის გაურკვეველი არსება...ასე რომ მაღიზიანებდა მუდამ . ისაა? ღმერთო ჩემო ძმა მყავს...თან ის . იმის წარმოდგენაც არ მინდა რომ მართლა მოვწონდე. შეუძლებელია... ის ფაქტობრივად პრინცი იყო სიყვარულის ნაყოფი და მთელი ბავშობა წამებაში გაატარა,მარტომ ...-თავი დახარა თმაში ხელი შეიცურა და ლუღლუღებდა
-ახლა ყველაფერი გასაგებია... რატომ იქცეოდა ასე. დედაშენს აბრუებდა შენტან ვითომ ფლირტით. რეალურად არაფერს აკეთებდა, კარგად იცოდა რომ არ მოგწონდა. ჩემი ჩამოშორება უნდოდა ... შენამდე რომ მოეღწია . მან ყველაფერი იცის და შენზე ...თქვენზე შურისძიება უნდა . ისე მიყურებდა... არ უნდოდა ხელი შემეშალა. იმიტომ შემოგთავაზა დახმარება,რაში ჭირდებდოა ისედაც საკმაოდ გავლენიანია..უბრალოდ სამართლიანობა უნდა
-აქამდე როგორ არ დავფიქრდი ამაზე... ყველაფერს მარტივად ვუყურებდი .თურმე ძმა მყავდა თვალწინ , რომელიც ვერ მიტანს ალბათ. რეალურად ხომ მას ეკუთნის ყველაფერი
-მოიცადე ჯერ დამტკიცებული არ არის იქებ ცდება დაჩი ...
-ხვალვე გავიკეთებ დნმ ტესტს. მის ჯაგრისს ავიღებ სააბაზანოდან ან თმას... რა ვიცი ყველაფერს გავაკეთებ რომ გავარკვიო .
-ჯანდაბა არ მჯერა რომ ის იდიოტი მიხეილის შვილია...
-მწვანე თვალები აქვს... დედას ჰგავს
რამდენიმე წუთს ჩუმად იჯდა . შესაშური სიმშვიდით , მდუმარედ იჯდა და სვამდა. მერე მოიკეცა ხალიჩაზე ემბრიონის ფორმაში დაწვა და თვალები დახუჭა
-შენ რომ არ გაგერკვია... ვინ იცის რა მოხდებოდა...ახლაც კი არ ვიცი რას აპირებს
-ყველაფერი კარგად იქნება... ძმა გყავს .რაც არ უნდა იყოს დარწმუნებული ვარ შენ არაფერს დაგიშავებს. შეუძლებელია სძულდე ,მის მზერაში სიძულვილი არ ჩანდა - ვამშვიდებ...მთელი საღამოა მის გამხიარულებას, დამშვიდებას ვცდილობ და ახლა საერთოდ მის ნაცვლად ვნერვიულობ. ასე არავის გამო მოვქცეულვარ. ასეთი ემოციური არ ვყოფილვარ ჯერ ,მაგრამ ის ისეთი დაუცველი ცანს,ისეტი მარტოსული შეუძლებელია არ მოგინდეს მისი დახმარება.
-მეტი აღარ დალიო - ჭიქა გამოვართვი და წამოვაჯინე- დავიძინოთ ,რამდენიმე საათში დაბრუნება მოგიხდება...
-მართალი ხარ...- წამოდგა და საძინებლისკენ წავიდა. ამჯერად მეორე ოთახში შევიდა. მე ჩემი საძინებელი დამიტოვა.
გავიხადე და დავწექი. რა მომასვენებდა, სულ ახალ ამბავზე ვფიქრობდი. იქნებ ნიკას მარიამზე შურსიძიებაც უნდა...იქნებ ნატალია ურევია მისი გატაცების საქმეში . ეს ყველაფერი დიდი ხნის ცაფიქრებული ექნება და იდიოტი კი არა ნამდვილი ეშმაკი უნდა იყო ასე რომ გაასულელო ამდენი ხალხი და ამდენი როლი ისე ითამაშო რომ საკუთარი სახე არავის აჩვენო. რაც მის შესახებ ეწერა, ყველას სჯიდა ვინაც უღალატა, ქველმოქმედებითაც იყო დაკავებული და საკმაოდ მკაცრი მმართველის იმიჯიც ჰქონდა ერთდროულად. მე სულელს კი ერთი ჩვეულებრივი იდიოტი მეგონა.იმდენად ვიყავი დაბრმავებული,მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი რომ მარიამთან ყოფნა სურდა. ეს ფაქტი მაგიჟებდა უბრალოდ...
ვერ მოვისვენე და მარიამის ოთახში გავედი,ვიფიქრე დავხედავთქო. კარტან მისული მივხვდი რომ ტიროდა. სწრაფად გადავალხე მანძილი და ისე მოვეხვიე ვერც კი მოვედი გონს. მხოლოდ მის სურნელს და სიტბოს ვგრზნობდი. აცქარებულ გულისცემას და ცრემლებს. მისი სევდით სავსე თვალები გულს შუაზე მიხლეჩდა. ასეთი შეგრძნება არასდროს მქონია თითქოს ყველა მისი ცრემლი გულს მწვავდა და შიგნეულს მინადგურებდა.
სიტყვაც კი ვერ ვთქვი...არ ვიცი რატომ
ისიც უხმოდ ტიროდა ჩემ მკერდზე მოყრდნობილი.მანამ სანამ ემოციებისგან არ დაიცალა. ხელი რამდენჯერმე წავიღე მისი თმისკენ ,მაგრამ შეხება ვერ გავბედე. მხრებზე მეწყო ხელები და ოდნავი მოზრაობაც კი რაღაც საოცარ შეგრძნებას აღმიძრავდა. რამდენიმე წუთი გატრუნული იჯდა, ხელი სახეზე რომ შევახე თვალები დახუჭა. ცრემლები შევუმშრალე ,იმდენად რბილი კანი ჰქონდა მეგონა აბრეშუმს ვეხებოდი,ან იქნებ არც იყო ასე და უბრალოდ მეჩვენებოდა.
წელის ტკივილი ვიგრძენი და ტახტს მივეყრდენი. ისიც უფრო კომფორტულად მოკალათდდა ,სახე ჩემ ყელში ჩამალა და მალე გაუხდა სუნთქვა მშვიდი ,თანდათან კი ღრმა. ეძინა ... ჩემ მკლავებში მოქცეულს ისე როგორც პატარა დაუცველ არსებას. ისეთივეს როგორც პატარა ბავსვს .ჩემი ალქაჯი იმ წამს პატარა უცოდველი ანგელოზი იყო რომელსაც სხვისი ცოდვები ამძიმებდა.
პირველი შემთხვევა იყო როცა ვიწექი და ვერ ვიძინებდი. ვუყურებდი მთელი ღამე და თანდათან ვრწმუნდებოდი რომ მის დასაცავად ,მოსაფრთხილებლად ყველაფერზე ვიყავი წამსვლელი. უკან არ დავიხევდი რაც არ უნდა მომხდარიყო და ამას არა მიხეილის არამედ მის გამო გავაკეთებდი, ან იქნებ საკუთარი თავის გამო . იმის წარმოდგენაც კი მზარავდა რომ მას შეიძლება საფრთხე დამუქრებოდა. ერთიანად ვიშლებოდი იმის გააზრებისას რომ შეიძლება სხვას გაჰყოლოდა ცოლად. განა მე მინდოდა ჩემი ყოფილიყო? მე ხომ აქამდე ამაზე არც კი მიფიქრია , მაგრამ ფაქტია მის ქორწინებას არ დავუშვებდი. იქნებ უბრალოდ იმიტომ რომ არ მინდოდა დატანჯულიყო , ან იქნებ სხვა მიზეზიც იყო სადღაც ბნელ კუნჭულში დამალული და გამოჩენას არ ლამობდა.
სრულიად ავირიე ,გრძნობებში გაურკვეველი ვიყავი .მხოლოდ ის ვიცოდი დარწმუნებით რომ ყველა პრობლემის გადაჭრაში დავეხმარებოდი …
დილით რომ გაიღვიძა პირველად ცხვირის წვერი გამისვა კანზე,მერე რომ გამოფხილდა უცებ წამოიწია და დაბნეული მიყურებდა
-დროა წავიდეთ... თორემ გაიგებენ რომ წამოხვედი- არ შევიმჩნიე მისი ქცევა და მშვიდად წამოვდექი. ისიც გადმოვიდა ფეხსაცმელი ჩაიცვა. მოსაცმელიც აიღო და კართან დამხვდა .
-ნიკოლოზთან დაკავშირებით ... ანალიზებს დღესვე ჩავაბარებ!
-მე წავიღებ ...შენ გიცნობენ და გაბაზრდება. ისე მოვახერხებ რო ვერავინ გაიგოს
-კარგი... მანამდე კი ჩვეულებრივად მოვიქცევით. იმედია შევძლებ თავის შეკავებას
-დარწმუნებული ვარ მოახერხებ. - ქუჩები ცარიელი იყო.მანქანა სახლისგან შორს გავაჩერე. ფეხით მივედით სახლამდე.უკანა ეზოდან შევედით ლევანი რომ შეგვეჩეხა წინ,უცებ გავჩერდი მარიამს ხელი რომ მოხვია და პირდაპირ აივანზე ჩამოეკიდა ქალბატონი. მოხერხებულად ავიდა თიტქოს აქაც არაფერი
-შეხვედრამდე-ჩუმად მითხრა უკვე აივანზე მყოფმა-ლეო ჩემიანია - მერე მითხრა და ლეოს თვალი ჩაუკრა
-ბატონო დემეტრე -თავი დამიკრა და წავიდა.
სახლში დავბრუნდი. გამოვიცვალე და მაშინვე წავედი კომპანიაში . კაბინეტში ვიჯექი გათიშული, რომ შემოაბიჯა ქალბატონმა. ისე გამოიყურებოდა თითქოს არაფერი აწუხებდა ჩემი დანახვისას უკან მიიხედა ,მივხვდი რომ ნიკა მოჰყვებოდა
-დემეტრე შეგიძლია კახეთის სახლის გეგმა გვაჩვენო?
-დიახ ქალბატონო მარიამ რა თქმა უნდა ...
-საინტერესოა ბატონმა ყოვლისშემძლემ რა მოამზადა ამჯერად - ნიკოლოზმა ჩაილაპარაკა და მარიამის გვერდით სკამი მისწია. გეგმა მაგიდაზე გავშალე და ყველაფერი დაწვრილებით ავუხსენი. ლაპარაკის დროს მივხვდი რომ თავი საშინლად მტკიოდა, რამდენჯერმე დავლიე წყალი და როგორც იქნა ბოლომდე მვიიყვანე
-სულ ესაა... მოგწონთ თუ დავურეკო ახალ არქიტექტორს
-ეს ვის გააკეთებინე არ მეტყვი? ჩემი სახლის გეგმას გავაკეთებინებ- ნიკოლოზი სრული სერიოზულობით მიცხადებს,მარიამს გავხედე კმაყოფილი იყო აშკარად
-მაპატიეთ დაკავებული ვარ ბატონო ნიკოლოზ... დესპოტი უფროსი მყავს
-შენ დახაზე?- ორივემ ერთად რომ მითხრა იმ წამს გავიაზრე რომ ერთმანეთს გავდნენ. სკამზე დავჯექი და ორივეს ვუყურებდი
-ხო ... რა მნიშვნელობა აქვს მაგას, მარიამ დავტოვოთ ასე? დაიწყონ ?
-რა თქმა უნდა ...
ნიკუშას მობილური ამღერდა უცებ წამოდგა ბოდიშ მოიხადა და გავიდა.
-მოიტანე კბილის ჯაგრისი? მარიამისკენ დავიხარე და ჩუმად ვუთხარი
-რა თქმა უნდა. ჩემი თმის ღერიც საკმარისი იქნება... სისხლით რომ გაარკვიონ მაშინ კლინიკაში მისვლა მომიხდება- პატარა შეკვრა გამომიწოდა და ნახაზს დახედა-ეს მართლა შენ გააკეთე თუ ის მოატყუე
-დაუჯერებელი რა არის... უბრალო ნახაზია
-ხო რაა გასაოცარი ასეთ ნახაზს ყოველი მეორე აკეთებს
-ღმერთო მოვახერხე თქვენი გაოცება?
-შენ მე დიდი ხანია მაოცებ..ეს თუ დაგამშვიდებს- ამომხედა და თვალი გამისწორა. ასე რომ მიყურებს გონება მერევა -ახლა კი მივხედოთ საქმეეს
-რთველი მალე დაიწყება და მოდი შემდეგ დაიწყონ ...
-ხო ეგრე აჯობებს...მინდა წავიდე რთველის დროს და ყველაფერი ვნახო. იმედია ამ ერტ კვირაში არაფერი მოხდება ისეთი
-წავალ მე... თორემ სადაცაა გავგიჯდები
-შენ არ იცი მე როგორ ვარ
-წარმოდგენაც არ მინდა- მობილური ავიღე მაგიდიდან და წავედი.
კლინიკაშ ყველაფერი მოვაგვარე შემდეგ კი ქალბატონმა ლიზიკომ დამირეკა
-ბატონო დემეტრე კლინიკაში თუ იყავით მინდა გაგესაუბროთ და კაფეში შემხვდებით?
-რა ხდება?
-გცალიათ?
-ჩვენთან რომ კაფეა იქ მოვიდე?
-დიახ...
-კარგი ხუთ წუთში მანდ ვარ
მანქანა კაფესთან გავაჩერე. რომ შევედი ლიზიკომ ხელი დამიქნია , ეს გოგო ენერგიის წყაროა ხომ ვამბობ.
-დემეტრეეე...
-რა ხდება ეშმაკუნა?
-ნიკოლოზზე უნდა დაგელაპარაკოთ... ვგრძნობ რომ ის თქვენი ინტერესის სფეროც არის.
-ვისზე?
-აი ნიკოლოზზე იმ სიმპატიურ უცნაურ ბიჭზე
-ნიკოლოზზე რა უნდ ამითხრა?
-ვხვდები რომ მასთან დაკავშირებით პრობლემები გაქვთ... არც თქვენ გეჩვენებათ ნორმალური მისი ქცევა თუ მე მეჩვენება
-და შენ რატომ აკვრიდები ნიკოლოზის ქცევებს?
-მე თქვენ გაკვრიდებით და როგორც კარგ ტანაშემწეს შეეფერება ვიცი რა გაწუხებთ. ის კი ერთ-ერთია ... რამდენიმე დრეა ვაკვირდები და მივხვდი ერთ საინტერესო ფაქტს
-აბა გისმეენ- ყავა უკვე ჩემთვის შეკვეტილ ჰქონდა და მოვსვი
-ერთი შეხედვით იდიოტის იმიჯს მიღმა სულაც არ იმალება მარიამზე შეყვარებული ბიჭი. ცუდად ტამაშობს , თიტქოს ჭიანჭველას არ დააბიჯებს ფეხს ისეთი უწყინარია. მე კი დარწმუნებით შემიძლია გითხრათ რომ ნამდვილი მონსტრია
-შენ ექიმი კი არა აგენტი 007 ხარ
-დამცინით? არ უნდა მეთქვა სულელი ვარ რაღაც სისულელეს ვიძახი..უბრალოდ არ ვიცი ეგ ბიჭი ისეთია წესით არ უნდა მაინტერესებდეს ,მაგრამ ზოგჯერ ისეთი ზმერა აქ შეუძლებელია ასეთი იდიოტი იყოს
-შენ ყველა ბიჭით ასე ინტერესდდები? თუ უბრალოდ იდიოტებზე გული შეგტკივა
-ბატონო დემეტრე ახლა გავბრაზდები... მე მეგონა დამეხმარებოდით იმის ნამდვილი სახის გამოვლენაში გეგმაც მქონდა დავიწყე კიდეც ქმედებ
-რა გეგმა რა ქმედება ლიზი გაგიჟდი?
-უბრალოდ მის ნერვებზე ვითამაშე და სულ არ ჰქონია ისეტი რეაქცია როგორც თქვენთან აქვს. ისე აბრიალებდა თვალებს მეგონა იმ დასვრილ საბუთებს გადამაყლაპებდა სათითაოდ...არც ჩემი მზერა გაჭრიდა . ამ დილით ტქვენი კაბინეტიდან რომ გამოვიდა ვირაცას მობილურზე ელაპარაკებოდა იმხელაზე უღრიალა თავის კაბინეტში შესვლამდე შეუძლებელი იყო არ გამეგო. მერე სრულიად შემთხვევით აღმოვჩნდი კართან და გავიგე როგორ ახსენებდა მარიამს ...
-ვის?-აქამდე გაღიმებული ვუსმენდი ლიზის ტიტინს ,მაგრამ მარიამი რომ ახსენა მივხვდი ლიზიკოს ინფორმაცია მართლაც ჰქონდა
-მარიამს...ქალბატონ მარიამს ახსენებდა დარწმუნებული ვარ და არა სხვას
-რაო რა თქვა?
-ვიღაცას ეუბნებოდა მაგ ნაბიჭვარს თუ ვერ გააჩერებ და მარიამს შეეხება გეფიცებიტ ყველას გაგანადგურებთო ... მერე უსმენდა ,ჩუმად იყო და კაბინეტში დადიოდა რაღაც ისეთი უთხრეს გინება დაიწყო და ქაღალდები იატაკზე დაყარა. იმ ვიღაცას გაუთიშა.მერე მის მდივანს დაურეკა, ის გოგო სადღაც იყო და კარს გავეცალე სანამ მოვიდოდა. მერე ვეღარ გავიგე რაზე საუბრობდა
-კიდევ რამე არის?
-ის გოგო ... მისი მდივანი დარწმუნებული ვარ მან ყველაფერი იცის ნიკოლოზის შესახებ. ზოგადად კარგი გოგოა , ვმეგობრობთ ფაქტობრივად,მაგრამ ნიკოლოზზე არასდროს არაფერს ამბობს. იდიოტია მაგას როგორ უძლებთქო რომ ვუთხარი ისე ჩაიცინა მივხვდი ვცდებოდი. ის ვიცი რომ ძალიან დიდი ხანია მასთან მუშაობს და ამერიკიდან უბრალოდ არ წამოყვებოდა ხომ ასეა?
-რა ჰქვია მაგ გოგოს?
-ნია ლომაია
ნია კიდევ მიყვება ნიკოლოზის შესახებ . მე კი ათას რამეზე ვფიქრობ ერთდროულად.
კომპანიაში ერთად ვბრუნდებით. როგორც ყოველთვის მისი საუბრის მანერა ღიმილს მგვრის. ერთად მივდივართ დერეფანში.ნიკოლოზი რომ ჩნდება ,ისე გვიყურებს ვფიქრობ ლიზა უბრალოდ ნერვის მოშლით არ შემოფარგლულა . სადღაც წავიდა და გაქრა.
მარიამმა თქვა სახლში გვიან მოვიდა და მაშინვე საძინებელში შეიკეტაო. მისი ოთახი ჩაკეტილი დამხვდა ნივთების შემოწმება რომ დავაპირე და გული მიგრძნობს რაღაც კიდევ ხდება რაზეც წარმოდგენაც არ გვაქვსო...
სახლიდან გასვლას ვაპირებდი ცოტნე და გიროგი რომ დამხვდნენ კართან
-მადლობა ღმერთს მეფეო შენი ნახვა გვეღირსა...
-სალამი ბიჭებო...
-ცოცხალი თუ იყავი აღარ გვეგონა.ლამის შენი გვამის ძებნა დავიწყეთ.
-ვითომ პირველად ვერ გნახეთ...
-ხო მარა არც დაგირეკია ტო
-მერე თქვენ შემხმიანებოდით
-უნამუსო არაა ახლა ეს? არც უნდა მოგვეკითხა შევცდი! სადღაც მიდიოდი მგონი
-მაღაზიაში..წვენის ამოტანა მინდოდა
-რათ გინდა წვენი ,როდიდან შეგიყვარდა
-სტუმარს ველოდები და იმას უყვარს
-ოჰ ვინ სტუმარს? ახალი გყავს ვინმე
-არა არავინ... ვინ უნდა მყავდეს ხო არ გაგიჟდი გიორგი
-კარგიი... და ისე რა ხდება სამსახურში იმ ქალმა გაგხადა მონა?
-არც ეგრეა საქმე..უბრალოდ ახლა რთული ვითარებაა და ვჭირდები!
-კარგი თუ ჭირდები რა გაეწყობა ... ჩადი მიდი მოიტანე წვენი და ერთი სიგარეტიც გამოაყოლე რა ძმურად
სახლი დავტოვე, მაღაზიაში რომ შევედი წვენთან ერტად გადავწყვიტე ნამცხვარიც მეყიდა.ლიზიკოს უყვარს ვიცი . ცოტნეს სიგარეტიც წავუღე და უკან დავბრუნდი. კარი ცოტნიკომ გამიღო ,მისაღებიდან გიორგის ხმა ისმოდა. იქეთ წავედი და ლიზა რომ დავინახე ისე იყურებოდა მივხვდი გიორგიმ ტვინი გაუბურღა
-აი მოვიდა შენი უფროსიც გაქცევა არაა საჭირო
-არც გავრბოდი! - ისე ეუბნება მგონია რომ მე სხვა ლიზის ვიცნობ.-ბატონო დემეტრე მგონი სჯობს საუბარი სხვა დროისთვის გადავდოთ ...
-მოიცადე ლიზიკო სად მიდიხარ... შენთვის ნამცხვარი და წვენი ამოვიტანე ესენი დამშვიდდებიან არ იდარდო ასე იციან ლამაზი გოგოს დანახვისას -გიორგის თვალებს ვუბრიალებ და სამზარეულოში გავდივარ. სწრაფად ვბრუნდები უკან , ლიზა ისევ ჩუმად ზის და გიორგის უსმენს
-რატომ არ მითხარი ახალი თანაშემწე თუ გყავდა დემუსი?
-ალბათ იცოდა როგორი რეაქციაც გექნებოდათ და იმიტომ !
-ღმერთო რა კაპასია... ასეა სულ?
-კაპასი?- მეცინება და ლიზასაც ღიმილი ეპარება ტუჩის კუთხეში - აბაა ეს ისეთი ანჩხლია მეშინია ხოლმე
რამდენიმე წუთში კარზე ზარია და რიგრიგობით შემოდიან გოგონები სალომეს მეთაურობით. ის ცოტნეს ეხვევა ყელზე და ვნებიანად კოცნის. გიორგი კი ისევ ლიზიკოს მოთაფვლას ცდილობს,თუმცა ამაოდ. ლამისაა გავგიჟდე როცა ჯერ მაკოს ხოლო შემდეგ ანუკის ვხედავ. მაკო შორიდან მიყურებდა ,ბოლო შეხვედრა გამახსენდა . ამ დროს ანუკი შემოვიდა ყველას მიესალმა და მაკოცა. ახლა ერთი ქალი აკლდა და ისიც რომ მოსულიყო სრული ბედნიერება იქნებოდა. ლიზა ხელს მავლებს როგორც კი მარტო ვრჩები და დერეფანში გავყავარ
-ბოს მე უნდა წავიდე...
-მაპატიე რა აზრზე არ ვიყავი ...ყველაფერი იმ ორის ბრალია . მერე დავილაპარაკოთ
-არაა პრობლემა... ხო ის ანუკი ძალიან ჰოთ გოგოა - თვალი ჩამიკრა ჩანთა აიღო და წავიდა
-ლიზიკო სადაა?
-ვაიმე გიორგიიიი
-კაი რ აიყო მივხვდი რო არ ვევასები პროსტა ვერტობოდი ტო .რა სახეებს მიკერავდა
-ვერ ხარ შენ კარგად
-ახალი ამბავი... დავლიოთ რა. ძლივს დაგიჭირეთ სახლში და გავერთოთ ცოტა
-გამიდიდდება ღვიძლი
-კაი რა ბოლოს როდის დალიე ჩვენთან ერთად
-კარგი ხო ...ესენი არ იყვნენ საჭირო
-შენ ამ ბოლო დროს ქალებზე ალერგია გაქვს .არაფერი მესმის
-ბიჭები მევასება იციი
-აუუ ჩემი ხერხებით ნუ მეთამაშები ფისო რა
-გააჯვი რა
-არ მინდა იყოს - ხელი მივარტყი მხარზე და სიცილით შევედით მისაღებში. ანუკი გოგონებთან იჯდა და სვამდა. მაგდას რო უცინოდა მეც კინაღამ გამეცინა რა საზიზღარი ვარ ხანდახან . არავის გრძNობები მაინტერესებდა ახლა კი ის ქალბატონი ყველაფერს მირევს... ან ახლა რატომ ვფიქრობ მასზე,ყველაფერი მაქვს გართობისთვის . მეგობრები, სასმელი და მეგობარი ქალი რომლის კომპანიაც ყოველთვის მომწონდა. ახლა კი რაღაც მაკლია, ვერ ვგრძNობ სიამოვნებას. მინდა მალე წავინდენ,მინდა მარიამი ვნახო. მისი სევდიანი,ღრმა შავი თვალების ცქერა მირჩევნია ყველაფერს. იმაზე ფიქრი როგორ გავხადო ბედნიერი, როგორ შევუმსუბუქო ცხოვრება... პარადოქსია
-დემეეე- ანუკის ხმა მაფხიზლებს ლოყაზე ხელს მილაწუნებს - ჰეი აქ ხარ?
-რამე გინდოდა?
-სად დაფრინავ დემე?- მიღიმის უკვე შემთვრალი და ნიკაპზე მკოცნის - ჩემი ბიჭი ვერ ერთობა ...-ლოყაზე მისვამს ხელს და იღიმის .ისე თითქოს რაღაცაში გამომიჭირა.
ღამით მიდიან გოგონები,მხოლოდ ანუკი რჩება. ბიჭები ისევ განაწყენდნენ
-ვიცით რომ არ გამოგვივიდა შენი გამხიარულება...იმედია გვიპოვი როცა ლაპარაკი მოგინდება
-ნახვამდის ცუნცულ- გიო მეხვევა და მხარზე ხელს მირტყამს- იცოდე მალე დაგვიბრუნდი თორე გავაფრენ უშენოდ ფისო
-წამოდი ბიჭო - ცოტნე ხელს კრავს და აგდებს- კარგად გვრიტებოოო
კარს ვხურავ და უკან ვბრუნდები. ანუკი ყველაფერს ალაგებს . სამზარეულოში მაგდიასთან ვჯდები, მგონი ძალიან დავთვერი. მაგიდას თავს ვადებ,ცივი ზედაპირის შეხება ძლაიან მსიამოვნებს და არც ვსწორდები.
-დემეეე- როგორც ჩანს დაასრულა მილაგება, ლოყაზე მაკოცა და მერე მიკბინა- წამოდი თორე მანდ დაიძინებ
-აუ რა გრილია იცი? მადროვე
-წამო რა... დაწოლა მინდა
-მაგიდაზე დაგაწვენ რა პრობლემაა
-დემეტრე დალაპარაკება მინდა!
-რა გვაქვს სალაპარაკო?- თავს მაღლა ვწევ მუცელზე მაიკას ვუკეცავ და ვკოცნი. ფეხებს შორის ვაყენებ და ხელს ვხვევ
-დემეტრეე
-მმ - კალთაში მიჯდება და ხელებს ყელზე მხვევს. მკოცნის და მერე თავს უკან სწევს- რა იყო...
-გადავწყვიტე !
-რა გადაწყვიტეეე
-ვცადო მპროფესიონალურ დონეზე ასვლა. პროდიუსერი არ მინდა... არც პოპულარობა , სამუსიკო სკოლაში მინდა ვიარო. განცხადება გავაგზავნე და ახლა პასუხს ველოდები
-სად გააგზავნე ...
-იტალიაში ...
-საად? მაგარია რომ გადაწყვიტე სწავლა, მაგრამ მიდიხარ?
-თუ მიმიღეს ხო... თუ არადა მანამ ვიქნები შენთან სანამ შენი თავისუფლად მოფარფატე გული არ ჩაიკეტება გალიაში და მერე ამასაც დააყადაღებს მისი პატრონი- მაცდურად გაიცინა ქვედა ტუჩზე იკბინა და ხელი ყელიდან ქვემოთ ჩაასრიალა
-მართლა მიდიხარ?
-კაი ახლა არ მითხრა რომ ჩემნაირს ვერ იპოვი...-გაიცინა და მაკოცა- ნაპოვნი გყავს,უბრალოდ სწავლება დასჭირდება ამ შემთხვევაში
-შენ მგონი გაგიჟდი ხო?
-ნუ ინთები ახლა... დამშვიდდი და შენს ლამაზ თავში ტვინს მიეცი აზროვნების უფლება
-ძალიან კარგად აზროვნებს..უბრალოდ გადაღლილი ვარ. ბევრი ფიქრი მიწევს შენ კიდე თურმე მიდიხარ და კიდევ მელაპარაკები იმის ნაცვლად რომ განტვირთვის ღამე მქონდეს
-მარიამს აქვს პრობლემა?
-უამრავი... -ყელში ვკოცნი და ვცდილობ ფიქრი შევწყვიტო და უბრალოდ სიამოვნება მივიღო . მხოლოდ სიამოვნებაზე ვიფიქრო და სხვა არაფერზე.
-ჯანდაბა ! როგორ მომენატრები - უცებ ამბობს და ვნებიანად მკოცნის. მაგიდაზე ვსვამ და სწრაფად ვხდი - იმედია პასუხს დააგვიანებენ... -ჩურჩულებს და შარვალს თვითონ მიხსნის.
როგორც იქნა ყველაფერი ქრება მხოლოდ ჩემი ვნებიანი ანუკი რჩება...
არ გვეძნება, ერთმანეთზე მიკრულები ვწევართ .თმებზე ვეთამაშები ის კი ჩუმად წევს და ფიქრობს
-რაზე ჩაფიქრდით ქალბატონო?იტალიის ქუჩებში დასეირნობთ?
-ქორწილში რომ დამპატიჟო უხერხული იქნება ძალიან? -უცებ წევს თავს ხელებს მკერდზე მაწყობს და ზედ ნიკაპით ეყრდნობა
-ცოლის შერთვას ვაპირებ და არ ვიცი?შენ ეჭიანობის შემოტევა გაქ თუ რა ხდება... ამჯერად არავინ მყოლია და რა აზრები გაწუხებს?
-ოო ღმერთო ხანდახან სვანი მგონიხარ! მოდი აბა დაფიქრდი ახლა სად გინდა ყოფნა
-რა გინდა ვთქვა რომ ახლა როცა შიშველი მეხუტები სადღაც მინდა ვიყო?
-ჩემ მაგივრად სხვას ხედავდეთქო ეგ არ მითქვამს იდიოტო! - ხელი დამარტყა მკერდზე და თვალები აატრიალა- ჩათვალე რო ჩაცმული ვარ და შენ შეგიძლია სადმე წახვიდე მითხარი ვისთან იქნებოდი
-ვერ ჩავთვლი ... არანაირი სურვილი მაქვს- ხელებს წელიდან მუცელზე ვაცოცებ და მკერდისკენ მივუყვები - ასეთი უფრო მომწონხარ ვიდრე ჩაცმული
-თემა გადაგაქვს...ცუღლუტობ- ხელზე ხელი დამარტყა და მომშორდა
-სად მიდიხარ
-შხაპის მიღება მინდა
-რომ გიყურებ მგონი მეც მინდა- მის მოსიარულე შიშველ სილუეტს ვუყურებ და პლედს ვიშორებ.
-საშინელი ბიჭი ხარ... -აბაზანაში მასწრებს და კარს ცხვირწინ მიხურავს
-ღადაობ?
-არაააა....უნდა წავიდე
-სად უნდა წახვიდე გათენდება მალე- კარს ვაღებ და შევდივარ .წყლის ქვეშ დგას და ზურგს მაქცევს - ანუკიიი მაბრაზეეებ
-უბრალოდ წასვლა მინდა...ცოტას გავისეირნებ. რა ვიცი კიდევ როდის ჩამოვალ. მაქსიმუმ ერთ თვეში მომიწევს წასვლა თუ მიმიღეს
-ასე მალე?
-ხო და იცოდე შენი ტვინი თუ არ ამუშავდა ლიკა, ნიტა, სოფია და პირველ რიგში მაკო დაივიწყე!
-ღმერთო რა დაემართა ამ ქალს ვერ მეტყვი?-მაღლა ვიხედები და თვალებს ვატრიალებ
-როგორ გიყვარს თავის გასულელება ,იმდენად რომ შენ თავსაც ატყუებ ბოლოს
-ფსიქოლოგად თუ მყავდი არ ვიცოდი
-საკმაოდ კარგად გიცნობ ხომ იცი . მარტო საყვარელი ხომ არ ვარ ... თითქმის ყველაფერი ვიცი შენზე- პირსახოცს იხვევს და მიყურებს -ეს შორტი გიხდება- უცებ აღნიშნავს და გადის
-მართლა მიდიხარ?- ვხედავ რომ იცვამს და ვბრაზდები!- ამ დროს არ გაგიშვებ რამე შარს გადაეკიდები და მოგკლავ იცოდე
-ვერ ვიტან რომ ქაჯდები ხომ იცი არა? - ბრუნდება უკვე ჩაცმული, მკოცნის ვნებიანად და მერე მიღიმის- ტკბილი და ბუნჩულა უფრო კარგი ხარ დამიჯერე.როცა კარგად იქცევი ყველაფრის მიღება შეგიძლია და ყველაფრის შეცვლა
-რომანტიკულ განწყობაზე ტუ ხარ მეც წამოვალ მაშინ ჯანდაბას...
-მარტო მინდა გასეირნება
-ანუკი ნერვებს მიშლი უკვე
-აბა რა სეირნობა აგიტყდა...ხელსაც ჩაგკიდებ პატარა ბავშვივით .ვერ იტან შენ ფეხით სიარულს - ისევ მაკოცა და ამჯერად მართლა წავიდა.
არაფერი მოსწონს არც ჩვეულებრივი ქცევა,არც ზემდეტი სითბო.ნუ რო ვჭედავ მაგაზე ხო საერთოდ გიჟდება თუმცა მაინც არასდროს მიქმნის პრობლემებს და ამირომ ვარ მასთან მგონი უკვე ორი წელია... ზუსსტად არ მახსოვს.ერთ-ერთ ბარში გავიცანი მღეროდა ,ძალიან მომეწონა და გამოველაპარაკე სიმღერის დასრულების შემდეგ. საკმაოდ ბლომად ჰყავდა თაყვანისმცემლები,ეს შემდეგ შევამჩნიე თუმცა ანუკი იმ კატეგორიის ქალებს არ მიეკუთნება ერთდროულად ბევრი პარტნიორი რომ ჰყავთ . თუმცა მისთვის არაფერი ამიკრძალავს შესაბამისად მეც არაფერს მთხოვდა და თავისუფლებით ტკბობა ისევ შემეძლო.
კიდევ ერთი ღამე რომელიც გავათენე. არა გართობის გამო არამედ ფიქრების რომელიც ისევ ჩემ ალქაჯს დასტრიალებს. უკვე მოუთმენლად ველი ანალიზის პასუხს. თუმცა რაც უფრო მეტს ვფიქრობ მით უფრო ვრწმუნდები ამ ამბის სისწორეში.
დილით ადრე წავედი სამსახურში , თითქმის არავინ იყო მოსული. კაბინეტის კარი შეღებული იყო რომ შევიხედე და იქ ნიკოლოზი დავინახე გამიკვირდა. რაღაცას ეძებდა მერე მაგიდაზე დაარტყა ხელი და მობილური აიღო
-ნია ვერ ვიპოვე ის საბუთები და იქნებ აქ არ აქვს... არ ვიცი მე არ მინახავს . შეიძლება დემეტრეს აქვს ,ეგ ბიჭი შემომაკვდება ყველაფერში რგორ ჰყოფს ცხვირს ! არ ვიცი ის გაიძვერა რაღაცას ხლართავს და ზუსტად ვიცი იმ დოკუმენტში რაღაც იქნება ისეთი რითაც მოატყუებს მარიამს...უნდა ვნახო . კარგი გელოდები ! ფრთხილად იყავი -ბოლო სიტყვები ისეთი თბილი ხმით უთხრა თიტქოს წეხან ჩემი მოკვლა არ უნდოდა. მოუნდა ბიჭს, მე კიდე სულელი მეგონა და თურმე რა დიდი გაიძერა ბრძანდბეით ბატონო ნიკოლოზ. არც მიკვირს , მიხეილის შვილი ჭკვიანი რომ არ ყოფილიყო ეგ იქნებოდა გასაოცარი.
სწრაფად დავიხიე უკან ,მობილური ამოვიღე და ყურზე მივიდე . რომ გამობრძანდა მაშინ ავხედე
-კარგი მოგვიანებით დაგირეკავ...- გამორთულ მობილურს ჩავძახე და თითი გადავუსვი ეკრანს.-ნიკოლოზ ამ დილაადრიან რა ქარმა გადმოგაგდო? - ოჰ როგორ მინდა ერთი მოგდო ყბაში ,გაჩვენებდი ვის აქვს გრძელი ცხვირი ! მაგრამ მარიამი მომკლავს და მეც ვერ ჩავშლი საქმეს.
-როგორ მოხდა ასე ადრე რომ მობრძანდი დემეტრე? შენ ხომ აქ არ მუშაობ და ნებისმიერ დორს შეგიძლია მოსვლა - ოჰ როგორ უკაკუნებ ნერვზე ... ირონიულად მიღიმის და გვერდს მივლის. კითხვაზე თავის არიდებაც ამას ჰქვია...
ლიფტის ღილაკს ხელს აჭერს და დიდხანს ლოდინი არც უწევს,არადა აშკარად ეჩქარება. კარი იღება ნაბიჯს დგამს და პირდაპირ ელიზაპეტს ეჯახება .როგორც ჩანს ჩემმა გადარეულმა ვერ დაინახა ვინ იყო და გაშალა აფრები.ნიკოლოზის მხრები მეფარებოდა და მხოლოდ მისი ხმა მესმოდა უკვე
-რომ მოაბიჯებთ ვირივით თვალები რისთვის გავთ ვერ გავიგე...რა ველურიზმია გამიტყდა მგონი ცხვირი ან საერთოდ მკერდი გაქვთ თუ მეტალია რამ... ბატონო ნიკოლოზ?
-დავრჩე და განვიხილოთ ჩემი თვალების პრობლემა თუ გამოხვალ და მომცემ ლიფტში შესვლის უფლებას- ისეთი ტონით ეუბნება ლიზიკო მუნჯდება. ღმერთო ლიზაა ნამდვილად? დაბნეული უვლის გვერდს და გამოდის. ჩემგან ზრგით ამჯერად ის დგება და ნიკოლოზს უყურებს. ის არაფერს ეუბნება ,ბოდიშსაც კი არ უხდის კარი იხურება და ლიზა რჩება ასე გახევებული. მგონი არც სუნთქავს. ოო საინტერესოაააა . ნელა ვუახლოვდები და მუცელზე ცალ ხელს ვხვევ
-ელიზაბეტ რა ხდება შენ ტავს? ჩემი მებრძოლი რაინდი დაეცა? დავიღუპე?- ყურში ჩავძახე და ისე დაიკივლა მგონი ვეღარასდროს გავიგებ ვერავის ხმას
-ვაიმეე გული გამისკდა დემეტრე... ღმერთო ჩემო როგორ შემეშნდა მეგონა ის ურჩხული გაჩნდა და მომახრჩობდა
-კაი რა ლიზიკო ღადაობ? რა გაჩნდა რა ურჩხული .როდის შეგაშნა შენ იმ იმ ... ხისთავიანმა ასე?
-მარტო მე ვამჩნევ მის ელვარე მწვანე თვალებს სატანურ გამოხედვას? სხვას ყველას უწყინარი სულელი რატო გგონიათ...ბუნჩულა და რაღაცნაირი რა ვიცი ვერ ვხსნი
-პიტალო ...
-ხო ზუსტად... რა სიტყვებია ბატონო დემეტრე
-მომიტევე ...
-ვაიმე რა იყო ეს... დღეს რაღაც საშნელება შემემთხვევა ვიცი..ასე რო დავიწყებ დილას აბა რა იქნება. წუხელ ისედაც თავი მტკიოდა... ამაღამ მორიგე ვარ და იმედია ვინმე არ შემომაკვდება
-დამშვიდდი ,დაწყნარდი ყველაფერი კარგადაა.წამოდი დაჯექი - ხელი მოვხვიე ისევ და სკამთან მივიყვანე. დავსვი,ჩანთა გამოვართვი და გავეკრიჭე- ასე თუ გადუმებდა ნიკოლოზი რატომ არ მითხარი? იმდენი რამე მეჭიკჭიკე და ეგ რატო გამოტოვე?
-ასე ნუ მიყურებთ რა... მაბნევს მე ლამაზი კაცების დაჟინებული მზერა
-ოჰ რა სულელურად იძვრენ თავს
-ცუდად ვარ ,მგონი.
-ამხელა ექიმი ქალი ცუდად როგორ ხარ...- მხრებზე ვაწყობ ხელებს და მასაჟს ვუკეთებ.- მოდუნდი დამშვიდდი მჭირდები დღეს და ასე თუ იქნები მე ხო დესპოტი არ ვარ და შენი გაშვება მომიწევს... ასე რომ თვალები დახუჭე და ღრმად ისუნთქე
-მეცინება ახლა მე?
-ნუ ხვანცალებ და დამიჯერე!
-აუ ბატონო დემეტრეე
-ელიზაბეტ!-ხმას ვიმკაცრებ და ისიც ჩერდება -თვალები..
-აჰა ვხუჭავ ..რა საქმე გაქვთ?
-ყველა ხელშეკრულება მჭირდება რის გაფორმებასაც ვაპირებთ. რა შემოტავაზებებიც გვაქ საერთოდ ყველა ვიღებთ თუ არა მაინც. განსაკუთრებით ისინი რომლებიც უკვე განვიხილეთ ბოლო დღეებში
-კარგიი მაგაზე ადვილი რა არის...რაში გჭირდებათ? შეცვალეთ გადაწყვეტილება?
-უბრალოდ გააკეთე რაც გითხარი- სანამ ლიზის ვუყურებ და ველაპარაკები თუქმე ქალბატონი მარიამიც მოსულა ,ჩვენ წინ იდგა და ისე მიყურებდა მეგონა ყელს გამომჭირდა და ჩემი სისხლით მორწყავდა მთელ დერეფანს . თავი რომ ავწიე და დავინახე თითები გამიჩერდა
-როგორც იქნა ..ახლა შემიძლია წავიდე? მორჩით თამაშს? - ლიზიკო თვალებს ახელს და მარიამს რომ ხედავს უცებ ეცვლება ტემბრი- ქალბატონო მარიამ...დილამშიდობის- უცებ წამოდგა და ლამის ავყირავდი სკამი ისე დამეჯახა
-ფრთხილად ლიზიკო... ნუ შეიწირავ წინასწარ ჩემ შთამომავლობას- არ ვიმჩნევ მარიამის მზერას, ხუმრობას ვცდილობ და კაბინეტისკენ გავრბივარ. ისიც უკან მომყვება. ისე იჯახუნებს კარს მგონი აღარც გაიღება- კარებია გამოსაცვლელი..
-რა იყო ეს...
-რა იყო
-თავიდან ვიფიქრე მეჩვენებოდა და ეს შენი თბილი დამოკიდებულება, ლმობიერი და ტკბილი რომ ხარ ყველასთან ერთ-ერთი იყო ელიზაბეტიც. მერე ველოდი როდის გახდებოდა თანაშემწე ,მაგრამ მგონი დაქალია და ეჭორავები...ახლა საერთოდ საყვარელი რატომ მგონია და რატომ მინდა სამსახურეობრივი რომანის გამო რაც დროის უქმად კარგვას მაუწყებს აქედან გავაგდო?
-რა რომანი ...მე აქ არ ვმუშაობ
-მოიცა არც უარყოფ?
-ასე აშკარად რატომ ცხარობთ? დამშვიდდით თქვენს მაგიდაზე ხომ არ მქონია სექსი ასე რამ შეგაშფოთათ ქალბატონო მარიამ?
-მაგიდაზე არა და სხვაგან გქონდათ? აქ? ამ კაბინეტში? -ისე იხედება და იქნევს ხელებს ორი აზრი მიჩნდება ერთი აქაურობის აგდაწყვა უნდება ,მეორე მალე იფეთქებს. მესამეც გამიჩნდა უკვე ახარხარება მინდა . ღმერთო , ეს სიგველე და შხამის ნთხევა თუ უშველის ჩემ გადაღლილ გონებას თორე სხვა არაფერი...
-დასვენების უფლებას რომ არ მაძევთ მაგის ბრალია- როგორ ვიკავებ სიცილს არ ვიცი, თვალს ვაშორებ და სკამს ვწევ რომ დავჯდე . ლიზიკო დანაბარებივით შემოდის საბითებით ხელში
-აი ყველაფერი აქ არის... სწრაფი ქმედებისთვის მადლობა მერე გადამიხადეთ- უცებ აყრის ის ისაა მაგდიაზე უნდა დააწყოს საბუთები მარიამის ხმა რომ ისმის
-ძალიან კარგი ხუთ წუთში სამსახურიდან წასვლის ტაობაზე განცხადების მომზადებასაც მოასწრებ და მერე მაგისთვის მადლობაც გადაუხადე დემეტრეს -ისე უცებ თქვა და ისეთი ხმით ნახევარი საბუთები იატაკზე დაუვარდა თვალებგაფართოებულ ლიზის
-რაა? კი მაგრამ
-რამე გაუგებრად ვთქვი?
-ხო მაგრამ ..ბატონო დემეტრე- თვალების ფახუნით მიყურებს ჩემი მსხვერპლი. ჯანდაბა ხომ ვერ ვიხუმრე ისე რომ ამ ქალმა ყველაფერი არ ჩამამწაროს და არ გაართულოს. რა იქნებოდა ახლა ისე გამებრაზებინა რომ ლიზის ვერაფერი გაეგო და მანამ მეტქვა რომ ვტყუოდი
-გადი ლიზიკო არაფერია.. მე ავიღებ ამათ .შენ საქმეს მიხედე ...კარი მიხურე ხო?
-ლიზიკო გაოგნებული გადის. მე კი მარიამისკენ ვბრუნდები
-მოიცა შენ რა ჩემ წინააღმდეგ მიდიხარ?
-იცით ვეღარ გცნობთ... ძალიან ხართ გადაღლილი ამდნეი პრობლემის გამო ! იმასაც ვერ ხვდებით როდის ვხუმრობ და როდის ვცდილობ თქვენ ნერვებზე დაკვრას. იმ წამსვე ვარდებით. არ მოველოდი ასე უცებ თუ დამარცხდებოდით ქალბატონო მარიამ- ეს სიტყვები საკმარისია მარიამის სრული განადგურებისთვის. აქამდე თუ მაგიდაზე ხელებით დაყრდნობილი ალქაჯი იყო ახლა საერთოდ ეშმაკად იქცა. სკამზე დაეშვა და სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე
-ანუ იხუმრე... როგორც ყოველთვის შენი უსუსური ფანტაზია. ოცნებასაც არ წყვეტ, თურმე დამამარცხა ! სულ ცოტაც, პასუხს გავიგებ და მერე გაჩვენებ როგ...
-სანამ პასუხს გაიგებთ უნდა გითხრათ რომ პრობლემა სხვა ვინმეა...ვიღაც ვინც საერთოდ არ ჩანს ასპარეზზე
-მოიცა რა ასპარეზზე
-ვიღაც გმტროობთ..ვისგანაც ნიკოლოზი გიცავთ -პირდაპირ ვეუბნები მიკიბვ მოკიბვის გარეშე და სკამზე ვჯდები.
-საიდან გაიგე..ან ვინ არის
-ვინ არ ვიცი... ისე კი მისი საუბარი მოვისმინე და აშკარად ვიღაცას უნდა თქვენი ჩაძირვა. რითაც იხსნება ნიკოლოზის თქვენთან ყოფნა და ეს სპექტაკლი. თან მის მიერ შემოთავაზებული კონტრაქტი აქ გვექნება ... ამ ყვეაფერს ისიც ემატება რომ თქვენ აქ არავის იცნობთ,მითუმეტეს მტრად რომ მოგკიდებოდათ,შესაბამისად მიხეილის მტერთან გვაქვს საქმე რომელიც მის ქონებაზე ნადირობას აგრძელებს
-ასეთი ბევრი იყო ... და ნიკოლოზი რომ მიცავს ეგ საიდან იცი
-მოვისმინე...
-როცა უნდა თქვა ბევრი მაშინ მეუბნები ორ სიტყვას!
-თქვენგან ვსწავლობ!
საბუთების გადახედვას ვიწყებ. რამდენიმე მათგანი თავიდანვე გამოვრიცხე. ისეტი არც არავინ იყო ვისზეც ვიეჭვებდი. ყველა ახალი კომპანიის წარმომადგენელი იყო და თანდათან მერეოდა ტვინი. ბოლოც რომ ვნახე და ისეთი არავინ იყო ვინც ასე დააფრთხობდა ნიკოლოზ ბატონს ნერვებმოშლილმა ხმამაღლა შევიგინე. სულ დამავიწყდა მარიამიც რომ იქ იყო
-რა ხდება?
-არაფერი...ვერ ვხდები ვინ შეიძლება იყოს . აჰა თქვენც ნახეთ სია ,იქნებ ვინმე გეცნოს ან ეჭვი მაინც შეიტანო. მე პირადად ამათგან არცერთი მინახავს მიხეილის გვერდით.
-ახლა არ შემიძლია, ნატალია მელოდება. რამდენიმე დღეში წვეულება იმართება და წინასწარ იწყებს მზადებას. რომ არ მივიდე გაგიჯდება
-შენი საქმრო რომ ჩამობრძანდება ალბათ მაგიტომ ხომ?
-რა თქმა უნდა აბა ისე ხომ არა...
-მეგონა აქამდე ჩამოვიდოდა
-დედამ დრო მჭირდება მოსამზადებლადო...თითქოს ინგლისის დედოფალი მოდის. - მობილურს დახედა და უპასუხა-გისმენ ლეო, მოვდივარ. რა? აბა სამ დღეშიო? კარგი მადლობა რომ მითხარი - უცებ აენთო თვალები და სახე მოეღრიცა. ტელეფონი ჩანტაში ჩააგდო და გამომხედა
-რა ხდება ასეთი?
-დედაჩემმა მომატყუა ... სიურპრიზს მიწყობენ დღეს მობრძანდება ჩემი მომავალი ქმარი! იმიტომ მამზადებდა თურმე ასე ადრიანად
-დღეს? - აი კიდევ ერთი თავის ტკივილი. უკვე მესამე კაცი ჩნდება ასპარეზზე და ამჯერად ის არც გეია, არც ძმა და არც მეგობარი. ნამდვილად აპირებს მარიამის ხელში ჩაგდებას და მე ეს ფაქტი ისე მაბრაზებ რომ შეიძლება თავის კონტროლი დავკარგო. - იმედია წვეულებაზე ვიქნები
-რა თქმა უნდა.. პირველ რიგში დაგსვამ. შენ ხო გიყვარს სპექტაკლების ყურება და შიგადაშიგ სცენაზე ამოსვლა
-მთავარ როლს ვითამაშებ ,თუ გინდა
-იყოს! თავადაც მივხედავ. შენ იქნებ ეს პრობლემა მოაგვარო და გათხოვება ჩემი საქმეა...
პრობლემის მოგვარება მარტივია ,როცა უკვე მარიამის ქორწილზე ვფიქრობ. ტვინი აღარ აზროვნებს. როგორმე უნდა დავმშვიდდე ,რაღაც მაინც ხომ უნდა გამოჩნდეს ამ ცახლართულ საქმეში,რაღაც ხელმოსაჭიდი. ისევ ჩემ ძმადნაფიცთან დაკავშირება მჭირდება, თორემ ჩემი გამომძიებლის ნიჭი დაცემას განიცდის.
-ბატონო დემეტრე როგორ გიკითხოთ?- მალევე მპასუხობს და ვხვდები რომ კარგ განწყობაზეა
-მჭირდები...
-რანაირად მელაპარაკები შე ჩემა გიორგიმ გადაგიყვანა ტავის ჭკუაზე?- უცებ ხდება უხეში და ბურდღუნებს.ალბათ სამსახურშია
-დაკავებული ხარ? ჩემთან გამოდი ან სამსახურშ გამომიარე თორე გავაფრენ გეფიცები
-სამსახურში ვარ ახლა... სასწრაფოა?
-ძალიან! საღამომდე უნდა მიშველო რამე
-კაი მოვალ სამსახურში ახლოსაა და მალე გავალ ჩემთან თუ რამე
-კაი გელოდები...
რამდენიმე წუთი დამჭირდა ლოდინი, შემდეგ ლიზის ხმა გავიგე რომელიც გაჩერებას სთხოვდა და მაშინვე გავხედე
-ჩემთანაა ლიზიკო... ველოდი
-ეს რა აფთარი გყოლია...
-შენ თუ ვინმე გაკვირვებს
-არა,მაგრამ ...საქმეზე გადავიდეთ დროში ვიწვი
ყველაფერი მოვუყევი და სიაც დავუდე წინ. ყველას შესახებ იცოდა რაღაც ამბები, მაგრამ რამდენიმე ზარი განახორციელა და ცოტა ხანში ყველას ბიოგრაფია ჩემ წინ იყო.
ბატონი დაჩი რომ მოვიდა ხელში ჩიპი ეჭირა და პირდაპირ ის გამომიწოდა
-არ მაქ ახლა შენი ნერვები ... აქაა ის ვინც გჭირდება . მიზეზი მარტივია
-მიხეილის მტერი იყო?
-არ ვიცი ეგ აი ნატალიას რომ ემტერება ეგ ზუსტად ვიცი! ეს რომ გამეგო ჩემ მეგობრებს დავუკავშირდი და ამ ქალის გამო რომ მაწუხებ იმედია ის აღმონდება რასაც მე ვფიქრობ
-რას ფიქრობ
-არაფერს...მერე გეტყვი შენც რომ მიხვდები
-ანუ ნატალიას გამო ხდება ყველაფერი და არა მიხეილის?
-იცი არ ვიცი ზუსტად. ერთი ვიცი და შენც დაიმახსოვრე ყოველთვის ყველაფერი სიე არ არის როგორც ჩანს . ჩემი დიდი გამოცდილებიდან გეუბნები. ხო მართლა მაგ გოგოს მოუფრთხილდი თორემ ერთ დღეს მის დაკრძალვაზე მოგიწევს ყოფნა გული მიგრძნობს
-ხომ არ გაგიჟდი... მაგას არ დავუშვებ!
-ვნახოთ...ჩემო რემბო მე წავალ. შენ კი ის ლიზიკო მაგარი გყავს...
-ლიზიზე რაღა იცი დაჩი? ხომ არ მოგეწონა შენც?
-პედოფილს ვგავარ შე ჩემა?
-კარგი ბოდიში..ისე კარგად გამოიყურები სულ ბავშვი მგონიხარ
-რა გაცინებს მიხედე საქმეს ! დროა თინეიჯერობა გაიხსენოდა დაივიწყო შენი კარგი ქცევები. ცუდი ბიჭი უნდა გახდე დემუსი თორე არაფერი გამოგივააა
-მიდიხარ?
-ხო მეჩქარება,თორე გამომაგდებენ სამსახურიდან! აბა შენ იცი. ხო და თუ დაგჭირდე დამირეკე. მაგის დაპატიმრება რომ იქნება საჭირო ისედაც მანდ ვიქნებით,მაგრამ თვალთვალი არ არის გამოცხადებული,მოტივი არ გვაქვს და იცოდე ფრთხილად ხო?
-ასე რტულადაა საქმე?
-ზედმეტი ინფორმაციით ნუ გადაიღლი თავს ...უბრალოდ ფოტო ნახე და მარიამთან წადი.
დაცის ვუჯერებ, ფოტოს ვნახულობ და გაოგნებული ვრჩები.მოკლედ ამ გოგომ ერთი ბიჭ ვერ ნახა მისი ძმა, გეი, ან მკვლელი რომ არ იყოს. ბატონი მაიკლი აი შენი პრინციც. როგორ მოუტყუებია ქალბატონი ნატალია. დროა წავიდე თორემ ვატყობ ჩემ ალქაჯს საფრთხე ემუქრება და არ ვაპირებ მისი მოკვლა დავანებო ვიღაც ნაბიჭვარს.
დაცის წასვლიდან მალე შემოვიდა ლიზიკო
-შენ ირგვლივ ყველა სიმპატიური არსება რატომ არის?
-შენ რომ აგაფორიაქო ელიზა იმიტომ...
-კარგით რა ბოს ...ვინ იყო? ნაცნობი სახე ჰქონდა
-სიზმრად რომ პრინცი ნახე შეიძლება ის იყო
-კარგ განწყობაზე ხართ? რამე იპოვეთ ამ საბუთებში?
-შეგიძლია წაიღო
-როგორ აგირევიათ რა არის ეს
-გეფიცები მივალაგებდი უბრალოდ მეჩქარება ...სპექტაკლზე ვიგვიანებ
-რა სპექტაკლია? სპექტაკლზე რა გინდათ?
-მძიმე საყურებელია. ბილეთები არ გაიცემა .თუ მოვინდომებ რეჟისორიც გავხდე შეიძლება...
კაბინეტს ვტოვებ. სახლშ მივდივარ. გამოფხიზლება მჭირდება. შხაპის ქვეშ დიდხანს ვდგები .გრილი წალი ჩემს გათიშულ ტვინს ცოტა შველის. მერე ერთ ჭიქა წითელ ღვინოს ვსვამ . ვიცვამ და მივდივარ . ვიცი გავგიჟდები ამ საღამოს ,სრულიად შემერყევა ნერვული სისტემა ,მაგრამ მშვიდად უნდა ვიყო...
მანქანას ეზოში ვაჩერებ. სპექტაკლი უფრო დიდ მასშტაბზე ყოფილა გათვლილი ვიდრე ვფიქრობდი . ლევანს ვესალმები და სახლისკენ მივდივარ. მაინცადამაიცნ ქერათმიან ყმაწვილს ვხედავ პირველად, საოცარი ჰოლივუდური ღიმილით რომ დგას და მარჯვენა ხელი ისე აქვს მოხვეული მარიამის წელზე მინდება ის მბზინავი კბილები ჩამოვულაგო . ქალბატონიც ესაუბრება და იღიმის , შენ რომ იცოდე გვერდით ვინ გიდგას.მაგრამ არც ეგაა გვიანი მალევე გეტყვი.
. სანამ მარიამი დამინახავს ნატალია ჩნდება საიდანღაც
-დემეტრეე როგორ ხარ?
-კარგად ,გმადლობთ. თავად ?
-არაჩვეულებრივად... მიხარია რომ მოხვედი- კი როგორ არა გჯდები სიხარულით.
ოთახის სიღრმისკენ მივდივარ მასთან ერთად. ამჯერად ნიკოლოზს ვუყურებ, თვალები უელავს აშკარად არ მოსწონს მაიკლი და ამას ვერ ფარავს. მეჩვენება თუ სიმართლე იცის, როგორ შეიძლება ამან ყველაფერი ჩემზე ადრე იცოდეს.
საოცარ პატივს მარგუნებენ, მაიკლის მშობლებს მაცნობენ. რატომ მგონია რომ ყველაფერი მაიკლის დედის დაგეგმილია ...
მარიამის რამდენიმე ღრმა ჩასუნთქვა რომელიც მაუწყებს რომ გაქცევა უნდა . რატომღაც ეს მამშვიდებს, ნუთუ ის მიხარია რომ იმ არსების მიმართ არაფერს გრძNობს.
სათქმელი არც არაფერია ,საღამომ ჩვეულებიამებრ მსვდიად ჩაიარა.უბრალოდ მე მაგიჟებდა მათი ერთად ხილვა . ნიკოლოზის რამდენიმე ჩაცინება არ გამომპარვია , ნუთუ მე დამცინის. ღმერთო რა დღეში ჩავიგდე თავი, ასე აშკარაა რომ ორთქლი გამომდის ყურებიდან სიბრაზისგან? რამდენიმე ჭიქა დავლიე და ცოტა მოვდუნდი. მერე მანიშნებს რომ გავყვე დგება და გადის. რა თქმა უნდა მეც გავყევი უკანა ეზოში იდგა და მელოდა
-მოკლედ გეტყვი ! მარიამი არაფერს გაიგებს . მისთვის ასე აჯობებს
-რა აჯობებს იმ კაცთან ყოფნა ვინაც შეიძლება მოკლას?
-მომისმინე და კარგად შეუშვი მაგ თავში , მარიამმა რომ გაიგოს თავს ვერ შეიკავებს რაც ყველა გეგმას ჩამიშლის და უფრო დიდი საფრთხე დაემუქრება.ჯერ ისინი არაფერს აპირებენ. დანამ ცოლად არ გაჰყვება ასე რომ დამშვიდდი და უბრალოდ გაჩუმდი
-კარგი ...მართალი ხარ
-რა ჭკვიანი ხარ!
ორივე და ძმა მაგიჟებენ/.ერთნაირი სადისტები არიან...

სახლში ვბრუნდები და მაგდიასთან ვჯდები .მობილურზე შეტყობინება მომდის , უინტერესოდ ვუყურებ მაგრამ მარიამის სახელს რომ ვხედავ“მდუმარე ქალბატონი“ სიხარულის ნაპერწკალს ვგრძNობ.-“ ჩემ ოთახში დამელოდე „ ვკითხულობ მოკლე შეტყობინებას და მობილურს ჯიბეში ვაბრუნებ. კიდევ ერთ ჭიქას ვსვამ,თან ვსაუბრობ და შესაფერის მომენტში გავდივარ. სწრაფად ავდივარ კიბეზე და ქალბატონის ოთახში შევდივარ. კიდევ კარგი ისე ვიპოვე რომ ვინმე არ შემეჩეხა დერეფანში. კარი დავხურე და ნაცნობ ოთახს მზის შუქზე შევავლე თვალი. საწოლთან მდგომ სავარძელზე დავჯექი და მოლოდინის რეჟიმი ჩავრთე. ნეტავ რა უნდა მითხრას... ისე ვერ ვითმენ სიგარეტი რომ მქონდეს დიდი სიამოვნებით მოვწევდი. თავის გასართობად ოთახს ვაკვირდებ,ისეთივე უფერულია როგორიც თავად მარიამის ცხოვრება. არავითარი კონკრეტული ნივთი, უბრალოდ უძვირფასესი ავეჯი ერთიც გარდერობის ოთახი სააბაზანოს კარი და ყველაფერი წყდება. ნაბიჯების ხმა მესმის ,მობრძანდება მისი უდიდებულესობა. კარს სწრაფად აღებს და შემოდის.
-რამე გაარკვიე?
-კაგრით რა მაგის გამო დამიბარეთ? ძიების პროცესის შესახებ მოგვიანებით მოგახსენებთ
-ქალაქიდან გავდივარ და ვერ მომახსენებ. ასე რომ ახლავე მითხარი რა ხდება
-სად მიდიხართ?
-ნატალიამ გადაწყვიტა სტუმრები ყაზბეგში წაიყვანოს. რატომ მაინცადამაინც იქ ვერ ვხვდები დაბლობში ვერ ნახა ლამაზი ადგილი? ან ახლოს რომ ყოფილიყო ...არ ვიცი ასე ბრძანა და ვასრულებ მოთხოვნას.
-ყაზბეგში? მხოლოდ თქვენ იქნებით?
-დემეტრე შენი აზრით საჭორაო დრო მაქვს? ვინ აპირებს ჩემი კომპანიის მიტაცებას...
-არ ვიცი ჯერ... ვცდილობ გავიგო .უბრალოდ თავს გაუფრთხილდით და დაცვას არ მშორდეთ ...ნიკოლოზი არ მოდის? აქ ცხოვრობს და ხომ უნდა წამოვიდეს
-პოტენციური ძმა რომ გახდა როგორ შეიცვალა შენი დამოკიდებულება
-მაიკლი რომ არ გახდება ბიძაშვილი ეგ ვიცი ზუსტად!
-არ ვიცი ვინ გახდება და ვინ არა .იმასაც რომ ამოკვიატებული ვყავარ ეგ ვიცი...ზოგადად ყველას ვუნდივარ და არ ვუყვარვარ!
-რა ბედნიერებააა....ის თუ იცით რომ იქ მობილური არ დაიჭერს დიდი ალბათობით და ვერ დაგიკავშირდები
-სასტუმროში ინტერნეტი იქნება და მომწერე როგორმე.
-ცოლობას როდის გთხოვს პრინცი?
-თემას ნუ ცვლი! ... მოკლედ რამე ახალი რომ იქნება დამირეკე
-კარგი ,როგორ მიბრძანებთ ქალბატონო მარიამ. მე მალე წავალ და წინასწარ გისურვებთ კარგ დასვენებას -არაფერი უთქვამს უბრალოდ გამჭოლი მზერა მესროლა და წავიდა.
რამდენიმე წუთში მეც გავედი. შემდეგ კი წავედი პირდაპირ კლუბისკენ. ახლა ინფორმაციის ძიების ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი. განტვირთვა სჭირდებოდა ჩემს სხეულს და ტვინს . რამდენიმე წუთი გავიდა და ჩემი ბიჭებიც მოვიდნენ. დიდი სიამოვნებით მოვუყვებოდი ყველაფერს თან სალომეც რომ არ ჰხლებოდათ. რამდენიმე ჩვენი საერთო მეგობარიც გამოჩნდა და ბოლოს უბრალოდ გართობა გამოვიდა . სახლში გამთენიისას დავბრუნდი , კარი ღია რომ დამხვდა გამიკვირდა. უცებ გამოფხიზლდა ჩემი ტვინი და ნელა დავიწყე სვლა მისაღებისკენ. ყველას წარმოვიდგენდი ნიკოლოზის გარდა.. იჯდა სავარძელში და ისე მიყურებდა აშკარად არ იყო ღვინის დასალევად მოსული.
-ბატონო ნიკოლოზ... არ მახსოვდა კარის გასაღები თუ დაგიტოვეთ
-შესანიშნავად ეხმარები მარიამს... ალბათ სასმელში ეყარა პასუხები კითხვებზე ხომ? დაჩი რომ არ გყავდეს ვერ ვერაფერს მიხვდებოდი !
-რა საინტერესო გამოსვლები გაქვს,ყოველთვის მაოცებ. რამე კურსს გადიხარ? - ოთახში შევდივარ და მის წინ ვჯდები
-რა საშინელებაა...საერთოდ ვერ ვხვდები მიხეილი რას ხედავდა შენში ასეთს მარიამი რომ განდო !
-შეგეძლო მის სიცოცხლეში გენახა და აღარ დასჭირდებოდა მარიამის ჩემ იმედზე დატოვება
-იქნებ პირიქით დაეცვა ჩემგან! მიხეილი ვერ იტანდა ჩემნაირ ადამიანებს,ზედმეტად პატიოსანი იყო . ალბათ მას რომ აღვეზარდე მეც შენნაირი საცოდავი ვიქნებოდი .
-რა გინდა მარიამისგან... ქონება? მემკვიდრეობა? სისულელეა იმდენი ფული გაქვს აღარ იცი სად დახარჯო და რისთვის გამოჩნდი ამ სპექტაკლით ბოლოს და ბოლოს
-მე არ მინდა იმას არ ნიშნავს რომ არ არსებობს გადარეული ხალხი რომლებსაც საკმაოდ აქვთ ქონება ,მაგრამ პრინციპების და სულელური ზრახვების გამო უარს არ იტყვის მის ქონებაზე და საერთოდ მისი სისხლით ხელების გასვრაზეც არ დაიხევს უკან !
-მისი დაცვა თუ გინდოდა რატომ დაიწყე თამაში,პირდაპირ ვერ ეტყოდი ყველაფერს?
-მე ჩემი გეგმები მაქვს ,რომელიც შენ არ გეხება. აი რაც გეხება მარიამის დაცვაა და არ მეგონა ამას თუ ვიტყოდი,მაგრამ შენი დახმარება მჭირდება. სანამ შენ გონს მოხვალ მანამ ჩემი და დაზარალდება
-ანუ მეტყვი მაიკლს რა უნდა?
-არ ვაპირებ! შენ არ გეხება ეგ ,შენ მხოლოდ ყაზბეგში უნდა წახვდიე ახლავე და მარიამს გვერდიდან არ მოსცილდე. ისე რომ არავინ გაიგოს შენი იქ ყოფნის შესახებ. როგორ მოახერხებ არ ვიცი ,მაგრამ თუ გაღელვებს მარიამის ბედი უნდა შეძლო . არ დაუშვა სადმე მარტო დარჩეს და ეს თან ატარე - ხელი წელისკენ წაიღო და იარაღი ამოიღო.-იმ ტიპთან მარტო არ დატოვო!
-გგონია იმ ნაბიჭვარს მარიამის მოკვლა შეუძლია?- ჩემი ხმა ვერ ვიცანი ისე ჟღერდა. იმის გააზრება რომ მარიამის სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრებოდა ერთიანად მშლიდა.
-არა თამაშს აპირებს! იმედია ამის გამოყენება იცით კარგმა ბიჭებმა და კანკალს არ დაიწყებ იქ... თუმცა ანუკის თაყვანისმცემელი რომ ვნახე ...მოკლედ სანამ მე ჩამოვალ იმედი მაქვს ყურადღებით იქნები
-შენც ჩამოხვალ?
-რა თქმა უნდა ...ჩემ დას ბოლომდე ვერ განდობ!- დგება და ზემოდან დამყურებს. თითქოს რაღაცას ამოწმებს.იარაღს ვიღებ და ხელის გულზე ვიდებ შემდგე კი მისკენ ვწევ
-ეს არ მჭირდება...
-რემბო , ხელით იბრძოლებ აბა?
-ჩემი იარაღი მირჩევნია !- უკვე ყელში ამომივიდა მისი ირონია. ახლა მაგაზე არ ვდარდობ და სულ ფეხებზე რა ტონით დამელაპარაკება, მაგრამ ესეც მაღიზიანებს.
-კარგიი- უკვირს იარაღი რომ მაქვს. მგონი მას ისეტივე ვგონივარ როგორიც მე მეგონა და აშკარად ვცდებოთ ორივე. იარაღს მართმევს ქამარში იდებს და ზემოდან პერანგს უშვებს. - დაგიკავშირდები!
როგორც კი გავიდა , მაშინვე სააბაზანოშ გავვარდი . ცივი წყალს შევეყუდე ბოლომდე რომ გამოსულიყო სასმელი და მანქანის მართვა შემძლებოდა. შემდეგ ნივთები ავიღე და წავედი.
მთელი გზა ვფიქრობდი მარიამი როგორ დამემშვიდებინა, ვიცი არ დამიჯერებდა .
ცოტაც და გავგიჯდებოდი . ნიკოლოზს მოგვარებული ჰქონდა სასტუმროს ამბავი, კართან ვიღაც დამხვდა და უკნიდან ამიყვანა ოთახში. ლუქსი იყო , ბოლო სართულზე. საოცარი ხედი იშლებოდა. უკვე დილა იყო . ალბათ რამდენიმე საათში მარიამიც მოვა. გაგიჟდება აქ რომ დამინახავს მისი დარწმუნება უნდა შევძლო ისე რომ სიმართლე არ ვუთხრა
იმავე ბიჭმა რომელმაც სასტუმროში შემიყვანა საუზმე მომართვა და წავიდა.
ყავა დავლიე და ცოტა დასვენება გადავწყვიტე.
...
მობილურზე შეტყობინება მომივიდა უცხო ნომრიდან „ ქალბატონი ნომერში ამოდის“ და არც დააყოვნა მარიამმა. კარი თავისი გასაღებით გააღო თან დედამისს ელაპარაკებოდა .სწრაფად დავიმალე სააბაზანოში ,კიდევ კარგი ოთახში ჩემი ყოფნის კვალიც არ იყო.
-ვერ გავიგე რა გინდა მარიამ , რის მიღწევას ცდილობ
-დედა შენ ოდესმე იცი მე რა მინდა? რას ვფიქრობ?
-ამჯერად რა გინდა , იმათგან განსხვავებით აქამდე ვინც მოიშორე მაიკლი მოგწონს
-საიდან დაასკვენი რომ მომწონს.. თუნდაც მომწონდეს იცი რამდენი სიპათიური ბიჭია ირგვლივ რომელიც შეიძლება მოგწონდეს ? ყველას ცოლად გავყვე დედა?
-დამღალე იცი? შენნაირი შესაძლებლობები რომ მქონოდა დღეს ბედნიერი ვიქნებოდი . მამაშენის გამოგზავნილ მოწყალებაზე კი არ ვიქნებოდი მთელი ცხოვრება
-მოწყალება? დედა შენ მამას იმდენ ფულს ართმევდი მთელი ცხოვრება განცხრომაში ხარ. რა გინდოდა სხვა . ყველაფერი გქონდა რომ თავი შეგეყვარებინა კაცისთვის,მაგრამ შენ მაინცადამაინც ის აირჩიე ვისაც უკვე უყვარდა
-მე მამაშენი მიყვარდა და არა სხვა
-ხომ იმიტომ გყავდა უამრავი საყვარელი ...სიყვარულს იკლავდი ალბათ როცა მე პანსიონში გყავდი გაგზავნილი, იმ ციხეში . ისიც გაითვალისწინე რომ შენი საყვარლის ვაჟზე მათხოვებ
-მე ქალი ვარ, ჯერ კიდევ ახალგაზრდა და მამაშენის გამო ვერ გავინადგურებდი ცხოვრებას. ის რაც იყო წარსულს ჩაბარდა.სულ რამდენჯერმე ვიყავით ერთად ეს კაროლინს არც გაუგია
-მართალი ხარ... შენ არ უნდ აგაინადგურო ცხოვრება დედა ახლაც ახალგაზრდა ხარ და შეგიძლია თავიდან დაიწყო ყველაფერი.ერთადერთი ის არ მესმის მე რატომ მაიძულებ საკუთარი ნებით დავინგრიო ცხოვრება
-აბა რა გინდა შე სულელო ... ახლა მოგინდა გრძნობების ფეიერვერკი? რას უწუნებ უშნოა, გიჟია, ნარკომანია ,ავადაა თუ რა. უყვარხარ, შენზე გიჟდება ,ჭკუას კარგავს. შენ გამო ყველაფერს გააკეთებს, შენც მეტი რა გინდა მთელი ცხოვრება ხელში გეყოლება. ბატონობის მოყვარული შენ რომ ხარ ისე უნდა
-არ მინდა დედა, არ მჭირდება ჩმორი. კაცი მჭირდება გვერდით რომელიც დამიცავს,რომელთანაც მშვიდად ყოფნას შევძლებ და არა ის ვისაც ვმართავ.
-მამაშენს ჰგავხარ, მეოცნებე შენში ვერადა ვერ მოვკალი. ყოველგვარ რეალობას სცდები... ვე რიაზრებ რა შანსი გეძლევა!
აშკარად დადიოდნენ ოთახში და ისე საუბრობდნენ. ვერ ვიჯერებდო რომ მარიამი ეწინააღმდეგებოდა, მეგონა არც კი ეჩხუბებოდა ისე უჯერებდა. აქამდე ისიც მიკვრიდა როგორ ემორჩილებოდა დედამისს , მეგონა რადგანა სრულებდა მის სურვილებს არც ეკამათებოდა ,შევცდი როგორც ყოველთვის მისი ქცევის პროგნოზირება არ შემიძლია.
-სიმშვიდის უფლებას თუ მომცემ სადილობამდე კარგი იქნება. ამ ხედით მაინც დავტკბები.
-კარგი ...
არ ვიცი რა მოხდა გავიდა თუ არა. მეგონა ნატალია წავიდა და მეც გავიდოდი. უცებ კარი რომ გაიღო და ნახევრად შიშველი მარიამი შემოვიდა.
არ ვიცი რა დამემართა წამიერად გავითიშე, მაგრამ მაინც მოვახერხე მისი კივილი შემეჩერებინა. კარი უცებ მივხურე ზედ ავაკარი და პირზე ხელი ავაფარე. ვერც კი გავიაზრე ჩემი ქცევა. მხოლოდ მის გაფართოებულ თვალებს ვუყურებდი და ნელ ნელა ვგრძნობდი მისი სხეულის ტემპერატურას. ხელი მის შიშველ წელზე მქონდა მოხვეული და ზედ ვეკვროდი


უღრმესი ამდლობა ყველას ძალიან მახარებთ და სტიმულს მაძლევთ. გუშინდელი დღე თქვენ გადამატანინეთ..რადგან გადავრჩი დაპირებულ თავს ვდებ 20 ვორდის ფურცელზე მეტია და პატარა ნამდვილად არ არის. არეული თავი იყო ვიიცი და საერთოდ ისტორიაც გაწელილი და დიდია როგორც მჩვევია,მაგრამ რა ვქნა სხვანაირად არ შემიძლია.
ნელ-ნელა სეიცვლება ყველაფერი და იმედი მაქვს ახლავე შეაფასებთ ჩემი გმირების ხასიათს შემდეგ რომ გამოვიყენო თქვენი აზრი გთხოოოოვთ შეაფასეთ <3 მიყვარხართ ძალიან