შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 2)


2-02-2017, 00:40
ავტორი Baterfly
ნანახია 1 823

ერთი...ორი...სამი... გულში ვითვლიდი რომ როგორმე არ მეფიქრა მომხდარზე,თუ სად ვიყავი და რა მდგომარეობაში.ყველაფერს კი ისიც ართულებდა რომ ძალიან მცხელოდა, გაგიკვირდებათ ალბათ. დიახ, მცხელოდა თანაც ძალიან, მეც კი ვატყობდი რომ მაღალი სიცხე მქონდა.ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა სიცხიანი ვიყავი და არავინ მყავდა პატრონი, არავინ მაიძულებდა დამელია საშინელი წამლები,დედა მენატრებოდა, ჩემი სახლი მენატრებოდა, უკვე ორი დღე იყო გასულა რაც აქ მომიყვანეს, "ვინ იცის როგორ ნერვიულობენ, ალბათ უკვე მეძებენ".
- შაჭმელი მოგიტანე! მკაცრად გაისმა ბექას ხმა, რომელიც უკვე ორი დღეა დღეში ექვსჯერ მაინც შემოდის ჩემთან, ხან საჭმელი მოაქვს ხან კიდევ მეკითხება როგორ ვარ
- არ მინდა. ძლივს ამოვილუღლუღე ოთახის კუთხეში მდომ საწოლზე წამომჯდარმა
- კარგად ხარ? ცუდად გამოიყურები. ცოტათი მოულბა ხმა როცა ასეთ მდგომარეობაში დამინახა
- რათქმაუნდა! რატომ უნდა ვიყო ცუდად? აქ არაჩვეულებრივი გარემოა. სარკაზმი არ დავიშურე. ბექა დაახლოებით ოცდარვა წლამდე იქნებოდა, საკმაოდ სიმპატიურიც კი, მაგრამ მასაც ისე ვერ ვიტანდი როგორც დანარჩენებს, მიუხედავად იმისა რომ მე მხოლოდ ორი მყავდა ნანახი დარწმუნებული ვიყავი რომ ყველაზე ცოტა ხუთნი მაინც იყვნენ.
ბექა ნელა მომიახლოვდა, ჩამოყრილი თმები შუბლიდან გადამიწია და ხმამაღლა დაიყვირა
- სანდრო! აქ მოდი ჩქარა
- რა მოხდა? შეშინებული იყურებოდა ჩემი "ნაცნობი" რომლის სახელიც კი ვიცოდი უკვე
- მაღალი სიცხე აქვს.
- კარგი რა! ამის გამო დამიძახე? მე მეგონა რამე სერიოზული მოხდა! - ჩაილაპარაკა ნამდვილმა მონსტრმა და ირონიულად გამიღიმა
- უარესი რა უნდა მომხდარიყო? - დაიბნა ბექა
- რავიცი, ვიფიქრე გაიგცათქო.
- კარგი რა სანდრო! ის ხომ ბავშვია?
- მარტო დამტოვეთ! - ბოლო ხმაზე ვიკივლე წყობიდან გამოსულმა
- წესი პირველი: არასდროს აუწიო ხმას როცა მე მელაპარაკები! ისე ახლოს მოიწია სანდრო ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, ძალიან შემეშინდა ისეთი სიცივე და სიძულვილი გამოსჭვაოდა მისი შავი, ცივი თვალებიდან, -გასაგებია? დამიყვირა
- ამას განანებთ! წამოვიყვირე ბრაზმერეულმა და თვალზე მომდგარ ცრემლებს გასაქანი მივეცი
- გააჩერე ეს პატარა დამნაშავე ძალიან გთხოვ ბექა!
- ძმაო ის რა შუაშია? მას ხომ არაფერი დაუშავებია?
- ეს მხოლოდ ჩემი საქმეა ბექა! ვხედავდი როგორ დაეჭიმა ძარღვები კისერზე სიბრაზისგან.- და არ გვინდა ამაზე კიდევ ერთხელ კამათი.
შემაკანკალა როცა ამ იდიოტმა კარები მთელი ძალით გაიჯახუნა.
* * *
ყველაფერი კარგად იქნება.- გონზე ბექას სიტყვებმა მიმიყვანა, ძლივს დავაშორე წამწამები ერთმანეთს, პირველი რაც დავინახე ბექა იყო, რომელიც მომღიმარი სახით დამცქეროდა, შემდეგ კი თვალები კედლებს მოვავლე და გაოცების შეძახილი აღმომხდა,ნამდვილად აღარ ვიყავი სარდაფში, ოთახი რომელშიც ახლა ვიმყოფებოდი გაცილებით სუფთა იყო ვიდრე ის დაწყევლილი სარდაფი
- როგორ ხარ? ღიმილით მკითხა კაცმა
- უკეთ. არაფრისმთქმელი მზერა ვესროლე- სად ვარ?
- ეს სანდროს ოთახია.
- მერე აქ რა მინდა? არ გაბრაზდება? რომ მომკლას? - შიში ჩამიდგა თვალებში და წამოდგომას შევეცადე როცა ბექა შემეწინაარმდეგა
- არ ადგე, ისევ სიცხე გაქვს, სანდრო კი სახლში არ არის და დღეს არ მოვა ასე რომ შეგიძლია მშვიდად იყო სახლში კი მარტონი ვართ
- ბექა? ამოვიკნავლე სასოწარკვეთილმა
- რაიყო ვიკა? გამიკვირდა სახელით რომ მომართა, რადგან მაშინ როცა პირველად ვნახე და საკუთარი სახელი "მაჩუქა" მე მისთვის არაფერი მითქვამს. ახლა კი ვითომც არაფერი მომხდარაო დავაიგნორე უაზრო ფიქრები
- გამიშვი გთხოვ....მუდარით სავსე თვალებით ავხედე
- არ შემიძლია- სევდიანად გამიღიმა, -მართლა არ შემიძლია.
- ის მაინც მითხარი აქ რატომ ვარ?
- სიცხე გქონდა და ვიფიქრე აქ შეძლებდი დასვენებას
- ეგ არ მიგულისხმია ბექა! საერთოდ რატომ არ მაცდით ცხოვრებას? რატომ ჩამაგდეთ მანქანაში როცა სკოლიდან ვბრუნდებოდი? რატომ მაწამებთ ასე?! მე არაფერი დამიშავებია,- ხმა გამებზარა,ვეცადე ყელში მოწოლილი ბირთი გადამეგორებინა მაგრამ ვერ შევძელი და მწარედ ავტირდი
- მაპატიე პატარავ, შენ მართლაც არ დაგიშავებია არაფერი მაგრამ, არის რაღაც რაც შენ არ იცი
- რა? მითხარი გთხოვ.- დაინტრიგებული ვუყურებდი მამაკაცს რომელიც ასეთი გულკეტილი ჩანდა, და რომელიც სულაც არ გავდა სანდროს!
- იცი?! მე არამაქვს ამის უფლება, ეს სანდროს გადასაწყვეტია, რა და როგორ მოხდება.
- ვინ არის ეს სანდრო! მას ვინ კითხავს ჩემს ბედს? მე თავისუფალი ადამიანი ვარ! - გავაპროტესტე მისი სიტყვები.
* * *
ეკვე კარგად დაღამებული იყო როცა მარტო დავრჩი, ბექამ წამლები დამიტოვა, გამაფრთხილა აქედან გასვლას,ტელეფონით სარგებლობას ან გაქცევას ტყუილად ნუ ეცდები არაფერი გამოვაო და წავიდა,ოთახი გარედან ჩაკეტა.უნდა ვაღიარო ამ მანიაკის ოთახი ნამდვილად გემოვნებით იყო მოწყობილი ნათელი და დიდი ოთახი,უზარმაზარი საწოლითა და კარადით.სქელი თეთრი ფარდებით, ოთახის ინტერიერი ძირითადად თეთრ ფერში იყო გადაწყვეტილი შავი ელემენტებით.
სხეული მიხურდა,ვგრძნობდი როგორ მმატულობდა სიცხე.გადავწყვიტე სანამ სახლში მარტო ვიყავი შხაპი მიმეღო, მითუმეტეს რაც აქ ვიყავი...ოო, ღმერთო! თანაც ცივი აბაზანა პირდაპირ მისწრებაა სიცხის დროს! დედამ იცის ხოლმე ასე თქმა, დედის გახსენებაზე გულში რაღაც ჩამწყდა.
რამდენიმე წამში აღარ მახსოვდა არც ბექა არც სანდრო, მშობლებიც კი, ისეთ ნეტარებას განვიცდიდი წყლის შეხებისას,სულ სხვა განზომილებაში გადავვარდი ისე მსიამოვნებდა გრილი წყლის შეხება გახურებულ სხეულზე.ის იყო ბანაობას მოვრჩი ბიუსჰალტერისა და საცვლის ამარა საწოლისკენ გავემართე რადგან ჩემი შორტი და მაისური ჩამეცვა რომ ადგილზე გავხევდი, ჩემს წინ სანდრო იდგა სასმლის ბოთლით ხელში, ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო მაგრამ არა მთვრალი. ვერ გეტყვით რა დამემართა მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და შიგ ჩავეტანე ვიდრე ამ მონსტრს ასეთ ფორმაში ვენახე, ყველაზე მეტად კი ჩემსზე მისი ირონილი მზერა მოქმედებდა, რომელიც ასე შემფასებლურად მოქმედებდა ჩემზე
- აქ რა გინდა?- მისთვის ჩვეული ყვირილი არც ამჯერად დავიწყებია
- მე...მე... -დავიბენი,არ ვიცოდი რა მეთქვა, სხვას და სხვა სიტუაციაში საკადრის პასუხს გავცემდი მაგრამ ამჯერად არაფერი შემეძლო
- აქ როგორ აღმოჩნდი? - ხმას უმატა, ნელნელა კი ჩემკენ დაიძრა, შიშმა ამიტანა, და უკან დავიწყე სვლა
- მე..მეე..გთხოვ არაფერი დამიშავო, -ამოვიკნავლე სასოწარკვეტილმა როცა უკან დასახევი გზა აღარ დამრჩა და კედელს ავეკარი, ის კი ჩემს წინ იდგა, ისე ახლოს რომ მისი სუნთქა და გახშირებული სუნთქვა პირდაპირ ყელზე მცემდა.
- რატომ უნდა გავაკეთო ეს? - სარკასტული და მეტად დამაბნეველი კითხვა დამისვა
- იმიტომ რომ...მე შენთვის არაფერი დამიშავებია...ძლივს მოვაბი აფორიაქებულმა სათქმელს თავი
- შენ იმაზე მეტი დამიშავე ვიდრე შენ გგონია! - ხმას აუწია ხელი წელზე მომხვია და კედელს ზურგით მუცლით ამაკრო, თვითონ კი მთელი სიძლიერით ამეკრო,კანკალმა ამიტანე, ვიცოდი ახლა ისეთი რაღაც მოხდებოდა რაც ცხოვრებას დამინგრევდა ამაცახცახა.
- გთხოვ არ გინდა... ისევ მუდარაზე გადავედი რადგან ვიცოდი მუქარა არ გაჭრიდა, მან კი ყურის არ მათხოვა ისე აასრიალა ხელი ჩემს თეძოებზე,შემდეგ ბიუსჰალტერი გამიხსნა და ქვევით დააცურა, მინდოდა მომვკვდარიყავი და მას ასე, შიშველი არ ვენახე,ერთი ხელის მოძრაობით შემატრიალა თავისკენ, ჩემი ორივე მკერდი ხელის გულებში მოიქცია და მსუბუქად მომიჭირა, არ ვიცი სიამოვნებისგან თუ შიშისგან კვნესა აღმომხდა. თვალები კი მიმელულა, ვგრძნობდი მის მწველ მზერას სახესე ასე აზარტულად რომ იკვლევდა ჩემს ყველა მიმიკას.
- გთხოვ გაჩერდი...-ვინ იცის რა ძალისხმევა დამჭირდა რომ ხმა დამემორჩილებინა
იგი თავის საქმეს აგრძელებდა, ნელა აუჩქარებლად ასრიალებდა თავის თლილ თითებს ჩემს სხეულზე, მსუბუქად მიბიძგა და საწოლზე გადამაწვინა თვითონ კი ჩემს ზემოდან მოექცა, ერთი ხელის მოსმით მომაშორა დარჩენილი "ტანსაცმელიც" სხეულიდან,ვიცოდი ახლა ვერაფერი მიხსნიდი ამიტომ უხმოდ ავტირდი, ასე მხოლოდ მაშინ ხდება როცა სული მტკივა.ახლა კი ისე მტკიოდა სული როგორც არასდროს, პირველად კი მაშინ ამტკივდა როცა ჩემი უსაყვარლესი ბიძის სიკვდილის შესახებ გავიგე. ეს კი მეორე შემთხვევა იყო.
- ამას არ გავაკეთებ!- ფიქრებიდან სანდროს სიყვებმა გამომაფხიზლა- მე არ ვგავარ მათ! ვერ მივხვდი "მათში" რას გულისხმობდა მაგრამ ეს არ იყო ახლა მნიშვნელოვანი.მე სრულიად შიშველი ვიყავი საწოლზე იმ მამაკაცის წინ რომელსაც ჩემი განადგურება უნდოდა, განა რა გამანადგურებდა ისე როგორც მე და სადროს ფიზიკური კავშირი? მაგრამ მან ეს არ გააკეთა,პერანგი შეიკრა ირონიულად და სევდიანად გამიღიმა ერთდროულად და გარეთ აცახცახებული გიჟივით გავარდა.
უნდა გამხარებოდა რომ გადავრჩი მაგრამ გული ორმაგად მტკიოდა,არ ვიცი რატომ,ალბათ იმის გამო რაც მოხდა, რომ მან ასეთ მდგონარეობამდე მიმიყვანა, ან იქნებ იმიტომ რომ მან მე ხელი მკრა, ჩემს გრძნობებზე ითამაშა და დამცინა?
მე მხოლოდ ერთი რამ ვიცოდი მე ის მთელი არსებით მძულდა!



№1 სტუმარი lile

Velodebi shemdegsss

 


№2  offline წევრი Baterfly

lile
Velodebi shemdegsss

არ დავიგვიანებ ^^^12 შემდეგ აუცილებლად დაიდება

 


№3  offline წევრი kukusi

ეს ხომ გადმოწერილია ზუსტად ეს ვნახე მე ყველა თავი ამ საიტზე

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent