შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

შელახული ღირსება თავი 4


7-02-2017, 03:46
ნანახია 1 955

"ერთადერთი, რაც სიგიჟისკენ გიბიძგებს კაცს, საზოგადოების მხრიდან გამოვლენილი დაუნდობლობაა."
ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა

- მომისმინე შვილო
- დედა!!
- ნუ ეძახი, მე და შენ უნდა ვისაუბროთ, შენ უკვე ქალი ხარ,
- თქვენთან სალაპარაკო არაფერი მაქვს
- ხვალ სასამართლოა
- დიახ,და თქვენი ვაჟი ყველაფრისთვის პასუხს აგებს
- მის წინააღმდეგ არაფერს იტყვი
- რაა? გესმით მაინც რას მეუბნებით? არ გრცხვენიათ? ვერ ხედავთ რა მდგომარეობაში ვარ?
-შენთვისვე აჯობებს ასე!
გიფიქრია ის
შენი შეყვარებული რას იტყვის როგორ მოიქცევა ამას რომ გაიგებს?მოინდოებს კი შენთან ურთიერთობას?
არ გაგახარებ ყველაფერს გავაკეყებ რომ უბედურები იყო მვუარყოფ ყველაფერს ვიტყვი რომ იტყუები ყველას ვეტყვი რომ ჩემს შვილთან დიდი ხანია გაქვს ურთიერთობა,ყველა შენზე ისაუბრებს ჩაგქოლავენ ,გინდა ბავშვი უმამოდ გაიზარდოს? დაფიქრდი მგონი არ გაწყობს
რამდენიმე დღეში ცოლად შეგირთავს და ყველაფერი დალაგდება ბავშვს მამა ეყოლება შენ კი ქმარი აღარ გამოიშვერენ შენსკენ თითს
პასუხს არ დალოდებია შეტრიალდა და წავიდა
ნერვიულად გადავყლაპე ნერწყვი ვცახცაცებდი
კედელს მივეყრდენი
ტირილიც აღარ მანიჭებდა შვებას , სული მეწვოდა
ახლა რა უნდა ვქნა
როგორ მოვიქცე უფალო?
ზეცას ავხედე ცა მოკუპრულიყო უაზროდ გაწვიმდა. ... თითქოს პასუხი იყო,თვალები დვხუჭე, რა ვქნა რა
გავუძლებ ტკივილს!! გავუძლებ! გავუძლებ!
იმღამითსაშინლდ წვიმდა არ მიძინია საწოლზე ჩამომჯდარმა გავათენე ვნერვიულობდი თან მეშინოდა როგორ მოვქცეულიყავი ვეღარ გავიგე, არც არავინ მყავდა გვერდით რომ დავერიგებინე, ერჩია რამე

შავი მთლიანი კაბა ჩავიცვი და სასამართლოზე წავედით
ბევრი ხალხი იყო რკინის გისოსებში იჯდა შოთა სახე გაფითრებული და შეშინებული ქონდა
მიყურებდა ალბათ ნერვიუკობდა რას ვიტყოდი, მე კი მინდოდა ჩამეძაღლებინა იქვე მთელი სხეული ამიკანკალდა ძვლივს მივედი ჩენთვის განკუთვნილ ადგილას დავჯექი ჩემს გვერდით კი ადვოკატი დამიჯდა რომელსაც პირველად ვხედავდი, ლამაზი გოგო იყო ზედმეტად თავდაჯერებული თითქოს ერთი სული ქონდა როდის დაიწყებოდა სხდომა
12 ნაფიცი მსაჯულიც დარბაზში ისხდნენ,
- ფეხზე წამოდექით მოსამართლე მობრძანდება
მსუქანი ულვაშიანი კაცი სოეციალურ სამოსში გამოწყობილი შემოვიდა და თავის ადგილას დაჯდა
ჩაქუჩი ორჯერ დაარტყა მაგიდას
თვალი გავაპარე ელიკოსკენ რომელიც ცივი მზერით მიცქერდა შემეშინდა აქაურობა იმდენად შემზარავი იყო
ჩემი ჯერიც მოვიდა ყველა მომჩერებია, ბიბლიაზე დამაფიცებინეს რომ მხოლოდ სიმართლეს ვიტყოდი,სიმართლეს და არაფერს სიმართლის გარდა
- დაზარალებულს ვთხოვთ
მოსამართლის წინ დამაყენეს წამით სუნთქვა შემეკრა დარბაზს თვალ მოვავლე ღრმად ჩავისუნთქე და დავიწყე
- ბატონო მოსამართლევ არანაირი ძალადობა არ ყოფილა
ჩემი ადვოკატი გაოცებას ვერ მალავდა
- რაა? ამას რატომ ამობობ? რებეკა ნუ გეშინია
- ძალიან გთხოვთ სიწყნარე დარვბაზში!!
- თქვენ ამბობთ რომ არანაირი ზეწოლა არ ყოფილა და ეს თქვენი ნება სურვილიც იყო?
მოსამართლის სიტყვებზე თვალებში მიბნელდება ასეთი საშინელება ჩემს თავზე ჯერ არ გამიგია
- დიახ
ხმა წართმეულმა ვთქვი და თავი ჩავხარე
- ვაპროტესტებ! რებეკა ნუ გეშინია სიმართლე თქვი
ისინი ვერაფერს ვერ დაგიშავებენ
- დაცვის მხარეს ვთხოვთ დაბრძანდეთ!!! სიჩუმე!
არეულობის ჩახშობას ცდილობდა მოსამართლე
მოსამართლე გადაწყჩეტილების მისაღებად მიბრძანდება
მოსამართლე დარბაზიდან გადის და ადვოკატი გოგონაც წამში ჩემთან რჩნდება
- დაგაშინეს არაა? ჩემო ლამაზო ეს რატომ გააკეთე?
- მე....
- გპირდები ადრე თუ გვიან ყველაფერს გამოვიძიებ შენს ღირსებას მე დავიცავ
შოთა მონღიმარი სახით იჯდა ისე თითქოს მართლაც არ იყო დამნაშავე

- მოსამართლემ გადაწყვეტილება მიიღო, ბრალდებული შოთა ლომიძე გათავისუფლებული იქნეს
ჩაქუჩის ხმა ჩემთვის უფრო იყო განაჩენი
უემოციოდ წამოვდექი და სწრაფი ნაბიჯებით წავედი მამისკენ რომელიც გაკვირვებული მიყურებდა
ალბათ უკვირს რატომ მივეცი ცრუ ჩვენება
არც მე ვიცი ამით ხომ კიდევ უფრო დავიმცირე თავი?თუმცა ჩენთვის რაღა აზრი აქვს? მე ხომ იმ დღეს გარდავიცვალე
სახლში მისვლისთანავე მომვარდა დედა
- რას ნიშნავს ეს რებეკა ! მოვიჯაყეთ!
სადღა გამოვჩნდე
უძრავად ვიდექი არაფერს ვამბობდი, ჩემთვის რაღა აზრი აქვს მარტო მაინც ვერაფერს გავხდები
ნეტავ ოდესმე მიხვდებიან რომ მე გამაუბედურეს?
წყნარად გავდივარ ჩემს ოთახში და საწოლზე ვჯდები, თავზე ვიდებ ხელებს და მუხლებს ვეყრდნობი, ღმერთო რა კოშმარია არმესმის ამდენს როგორ ვიტან
აღარ ვიცი რაზე ვიფიქრო და რომელ ერთზე ვიდარდო ,გულის რევის შეგრძნებაზე უარესია როცა მუცელში იმ ცხოველის ნაყიფი გყავს
ძრავის ხმაზე ფანჯრიდან ვიყურები სადღაც წავიდნენ
არც ისინი არიან ჩემზე უკეთეს დღესში

დივანზე ვიჯექი და ჩემს დაბადების დღის ფოტოს ვუყურებდი, რა ბედნიერი ვიყავი როგორ ვერთობოდით,ფოტოზე ყველა ერთად ვართ, ახლა კი სრულიად მარტო დავრჩი ბედის ანაბარა

კარზე კაკუნის ხმა გაისმა
ცოტა არ იყოს შემეშინდა შევკრთი
ნელი ნაბიჯებით მივედი კარებთან და ფრთხილად გავაღე
- ტატო?
სისხლი გამეყინა ძარღვებში მის დანახვაზე ნუთუ ისაა ჩემთან მოვიდა? ის მოვიდა ცრემლები დამოუკიდებლად იკვალავს გზას მინდა ჩავეხუტო ვაკოცო, მინდა მითხრას რომ ყველასგან დამიცავს რომ ვუყვარვარ
- ასეთი უნამუსო როგორ ხარ?
- რა??
- მეუბნებოდი რომ გიყვარდი ჩემთან იყავი
ბედნიერი პატიოსანი გოგოს როლს თამაშობდი და ამ დროს მამაშენის ტოლა კაცს ყგორდებოდი საწოლში?!!
- ტატო რას ამბობ? ასე არარის შენ. ... შენ არაფეირი არ იცი
- რა უნდა ვიცოდე? რომ იმ ....... სგან ორსულად ხარ? რომ ამდენიხანი მატყუებდი და რომ ერთი ჩვეულებრივი კახ.. პა ხარ?
სინდისი სულ დაკარგე
ეს ყველაფერი არ იკმარე და მთელი სოფლის წინაშე შეირცხვინე თავი?

ვერაფერს ვეუბნებოდი ბიჭს რომელიც მიყვარს სიცოცხლეს მირჩევნია რომელიც ჩემს გვერდით იყო სულ, რომელიც ყველაზე კარგად მიცნობს
და ვენდობოდი, ჩემში ეჭვი შეეპარა კა.. პა მიწოდა
უკვე ხმით ვტიროდი ისკი არ ჩერდებოდა'
- სიგიჟემდე მიყვარდი შენთვის ყველაფერზე ვიყავი წამსვლელი, იმისთვის მოვედი რომ იცოდე ჩემი რებეკა გარდაუცვალა შენ ჩემი რებუსუნა არ ხარ, ყველაფერი დამთავრდა!
კარისკენ დაიძრა გავეკიდე ზურგზე მოვეხვიე ვტიროდი ვემუდარებოდი
- გთხოვ არ წახვიდე, ზურგი არ მაქციო გთხოოვ
უხეშად მომიცილა და კარი გაიხურა, წავიდა და წაიყოლა ჩემი გული, ჩვენი სიყვარული,ერთად გატარებული დღეები ყოველი მოგონება თან წაიყოლა...
ჩემი განწირული კივილის და მოთქმის ხმა ალბათ ყველას ესმოდა



№1 სტუმარი lalka

zalian cud dros gawyvite wera ra da patarac iyo wina tavtan shedarebit .nu kargi gapatıeb radganac yovel dge deb axals.

 


№2  offline მოდერი sopiko

გასაგებია, რაზეც წერ. თქვი კიდეც, ბრალდებად არ მიიღოთო, მაგრამ მე მაინც ვიღებ და რა ვიცი ://
არ მინდა იმ საშინელ შემთხვევას შევეხო, მაგრამ არაფერია გამორიცხული, უბრალოდ ვთვლი, არ არის სწორი სხვის ცხოვრებაზე მოთხრობის დაწერა, მით უმეტეს რომ ვინც არ უნდა წაიკითხოს, მიხვდება, რა არის ისტორიის საფუძველი.
შენი გადასაწყვეტია რას იზამ, რა თქმა უნდა.

 


ჰო მე ამ მოთხრობით იმის თქმა მინდა რომ როცა არიცი რა მოხდა რეალურად ადამიანის ღირსება არ უნდა ამოსვარო ლაფში
ახლანდელ ამბავს არ ვწერ
მაგრამ ბევრი ასეთი შემთხვევა მომხდარა
და მე ამ ნაწარმოებით სოლიდარობას ვუცხადებ ყველა იმ გოგონას ვისაც მსგავსად მოექცნენ

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent