ვთქვი ბუზღუნით ტაქსი გავაჩერე და წავედი....
დემეტრე.
ლოლა ვთქვი იმ იმედით რომ დარჩებოდა და მოისმენდა ჩემს ახსნა განმარტებას მაგრამ არც კი შემოუხედავს ისე დაჯდა ტაქსიში და წავიდა...
-ანა რაგინდა ? 4 თვე გავიდა რაც დაგშორდი შერიგება არც კი მინდა და ვაფშე არ მიყვარხარ სსხვა მიყვარს....არ მიყვარხარ შეიგნე და და გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან.....
-მაგრამ მე მიყვარხარ
-კარგად ანა....
ვუთხარი და წავედი....ვცადე ლოლას დავკავშირებოდი მაგრამ უშედეგოდ ზარს ზარზე ვუშვებდი მაგრამ არ მპასუხობდა ...ესემესებით ვცადე ახსნა არც ასე მიპასუხა ბოლოს კი გადავწყვიტე ლილესთან წავსულიყავი მეგონა იქ იქებოდა მაგრამ არ დამხვდა ...არსად არ იყო თითქოს მიწამ ჩაყლაპა....მთელი სამეგობრო ფეხზე დავდექით ვერცერთმა ვერ ვიპოვეთ მისი კლავი ..ბოლოს კი დავიწყეთ საავადმყოფობის მოვლა იმ მიზეზით რომ გვეგონა რამე შეემთხვა მაგრამ არც საავადმყოფოში იყო...

ლოლა.
არ მინდოდა არავისთან ლაპარაკი...მატო ყოფნა მერჩივნა და წავედი ჩემს სახელოსნოში ეს ყველას გადავიწყებული ექნება 5 წლის წინ ვხატავდი ჩემი სახელოსნო მქონდა ..მაგრამ მერე გადავწყვიტე აღარ მეხატა და სახელოსნო დავტოვე ისე როგორიც იყო იქნებ ერთ დღეს შევიცვალო აზრი თქო და აი დადგა ეს ერთი დღეც...დავიწყე სახელოსნოს მტვრისგან გაწმენდა და დალაგება..როცა მოვრჩი დემეტრეს პორტრეის დახატვა გადავწყვიტე მთელი ოთხი დღე სახელოსნოში ვიყავი და ვხატავდი რათქმაუნდა სახელოსნოში პატარა სამზარეულო მაქვს და რამოდენიმე დღის სარჩენიც წამოვიღე... მიყვარს ხოლმე ღამით აქ დარჩენა რადგან ჭერი გამჭირვალეა და ღამით ცა კარგად ჩანს ....ოთხი დღე სახელოსნოში ვიყავი ....ორი პორტრეტი დავხარე დემეტრესს ერთი პროფილში და მეორე ღიმილით სახეზე მიყვარს მისი ღიმილი სასწაულად უხტება თან ლოყა რომ ეჩხვლიტება...ოთხი დღე ჩემთვის ვიყავი მარტო და ვფიქრობდი თუ რა იქნებოდა ამის მეე.. საშინლად მენატრებოდა დემეტრე....საღამოს დავინახე მანქანა რომ მოვიდა სახელოსნოსთან ლილე ევა მიშკა სანდრო დემეტრე მოკლედ ყველა ....თურმე ძალიან ინერვიულეს...
-ლოლაა რატო არ გვითხარი აქ რომ იყავი ?(ევა)
-გოგო ნორმალური ხარ ? (მიშკა )
-აქ რატო იყავი ? (საბა)
-კარგად ხარ ? (ლევანი)
-კარგად ვარ ..და წავედით...
-სად ?(ლილე)
-სახლში მანქანა არ მყავს იქნებ გამიყვანოო
-კაი წამოდი ცხოვრება.. როგორ მომენატრე..
დავკეტე სახელოსნო და ჩავჯექი მანქანაში ყველა ჩემთან ამოვიდა ამ საღამოს დემეტრეს გარდა ისე მანამ გარეთ იყო სანამ მე არ ვუთხარი შემოდი თქო ხოლო სანამ შემოვიდოდა ყველას ვუთხარი რატომაც ვიყავი სახელოსნოში...დემეტრე რომ შემოვიდა მიშკამ უთხრა გამოდი აივანზე საქმე აქვსო ..
-ბიჭო რა გააკეთე ?
-აუ ბიჭო მაგ გოგოსთან შეხება ოთხი თვეა არ მაქვს და უცებ დამეჩითა რა ჩემიბრალია მე ვაფშე არ მიყვარს ეგ გოგო იმენა თუარ მეკიდოს და გასაგებადაც ავუხსენი იმ საღრამოს..
-ბიჭო ლოლას როგოც იცი უყვარხარ და გული არ ატკინო გაიგეე /
-რაა ვუყვარვარ ?
-ვითომ არ იცოდი
-არა არ ვიცოდი არაფერი
წამით შევრკთი და მერე შევვასწორე მგონი არ ვიცი ზუსტად ეგ თქვენ გაარკვიეთ და ვაფშე შენ რას ფიქრობ ლოლაზე ?
-მე რას ვფიქრობ ?
-მიყვარს !!
-ღადაობ ?
-არ გჯერა?
-რავი აბა დაამტკიცე და ლოლას დაელაპარაკე ...
-კაი ხო წამო შევიდეთ ..
ბიჭები შემოვიდნენ აზრზე არ ვიყავი რაზე ილაპარაკეს მაგრამ ვხედავდი როგო ვერ ისვენებდა დემე ...ხან ფეხს აბაკუნებდა ხან ხელებს ისრესდა ეს არამხოლოდ მე არამედ ყველას შეუმჩნევია ...ამასობაში ავდექი ყავა მოვადუღე დავლიეთ და უცებ დაიწყეს საუბარი წყვილების ქორწილის საკითხზე .. უნდა ექორწინათ ლილეს და მიშკას ....მაგრამ ლილე რატომღაც ყოყმანობდა ფიქრობდა რომ მიშკა ისე აღარ იქცეოდა როგორც ადრე გონია მიშკას აღარ უყვარს ეს მე ვიცოდი და თემა შევცვალე და ვთქვი დაგეგმით უფრო გაიწელება მათ მოიფიქრონ და შეგვატყობინონ თქო....შუა ღამე იყო ყველა ერთად ადგა ჩვენი წასვლის დროაო და მე და დემეტრე მარტო დაგვტოვეს...წავიდნენ თუარა დემეტრემ დაიწო ბუზღუნით ლაპარაკი..
-ლოლაა იმ გოგოს 4 თვეა დავშოდი ვაფშე არც კი მიყვარდა მას კი ვუყარვარ და გუშნ გასაგებად ავუხსენი რომ სხვა მიყვარს და და ჩემს ცხოვრებაშ აღარ გამოჩნდეს ნუ გწყინს გთხოვ...
-მე რამე მწყინს ?
-გემჩნევა ლოლა...და რაღაც უნდა გკითხო....
-მიდი აბა..
-ჩემს მიმარ რას გრძნობ ?
-რას უნდ ვგრძნობდე ? ვერ გავიგე
-კაი ლოლ მე თვითონ გეტყვი.....ლოლა ძალიან მიყვარხარ პირველი ნახვისთნავე მოვიხიბლე შენით შენმა სიყვაულმა შემიპყრო და შენს იქით ვერავის ვხედავ.... ლოლა მიყვარხარ და მინდა ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი გახდე და ჩემს ერთად იყო ყველგან და ყოველთვის...

გაოცებული ვიდექი რამოდენიმე წამი და ფიქრებიდან დემეს კითხვამ გამომაფხიზლა..
-ლოლა გიყვარვარ ?
-ისა...როგორ გითხრა ..
-რა ლოლა თქვი ნუ დამტანჯე..
-კი დემეტრე სიგიჟემდე მიყვახარ ...
ვთქვი და თავი დავხარე უცებ კი წელზე რაღაც ვიგრძენი ...დემეს ხელი იყო ვგრძნობდი როგორ თბილად მიმიხუტა...გული გვიჩქროდა ორივეს ....გადვწყვიტე მოვცილებოდი და უკან გავიწიე ცოტათი მაგრამ უარესი !!ვხედავ როგორ მოოიწევს ჩემზე საკოცნელად..რა ვქნა ? როგორ მოვიქცე ფიქრებში წასულს კი მოქმედება დამავიწყდა და ვიგრენი როგორ ეხებოდა მისი ბაგეები ჩემს ტუჩებს...თვალები გავახილე და ვუთხარი გეყოფა ...ისიც უსიტყვოდ დამემორჩილა ...გავედი აივანზე და დავიწყე მთვარეზე ყურება ...ისიც გამომყვა და უკანიდან თბილად ჩამეხუტა მხარზე თავი დამადო და მანაც თვარეზე ყურება გადაწყვიტა....რამოდენიმე წუთი ასე ვიდექით ბოლოს კი ვუთხარი მომეძინა თქო
-კაი მაშინ მიდი დაიძინე მეც წავალ ...
-თუგინდა დარჩი
-არა არა წავალ ...
წავიდა თუარა დავწექი და დავიძინე დილით კი დამხდა ესემესი:
-დილამშვიდობისა პრინცესა !
-დილამშვიდობისა პრინცო
ვუპასუხე ტელეფონი დავდე საწოლზე და წავედი საბანაოდ ....კარგ ხასიათზე ვიყავი ვიბანავე თუარა ჩავიცვი და სახლის დალაგება დავიწყე თან მუსიკები ჩავრთე მიყვარს რომ ვმღეირი ხმაც ხელს მიწყონს .... დღის 3 საათია მირეკავს დემე და მეუბნება წამო პარკში გავიდეთო მეც რასაკკვირველია დავმთანხმდი ....გარდერობთან დიდი ხნით დდგომის მერე გადავწყვიტე ჩამეცვა თეთრი კაბა ტანზე მომდგარი, შავი მაღლები და შავი ხელჩანთა ..მოვემზადე თუარა დარეკა ტელეფონმა მოვედიო მითხრა დემემ და გათიშა ...ჩავედი ჩავჯექი მანქანაში და წავედით პარკისკენ ...
-ლამაზად გამოიყურები (მითხრა თვალებ გაბრწყინებულმა)
-მადლობა ...
ამის მეტი არააფერი უთქვამს მაგრამ სიჩუმე მანქნიდან გადასვლისთანავე დემემ დაარღვია...
-ეხლა მაინც მეტყვი ვინ არის ის ბიჭი რომელზეც შენც და ევა საუბრობდით სამზარულოში ?
-ეგ ჩემი კურსელია სკოლიდან მოყოლებული ვუყვარვარ..
-ხოარ გაწუხებს ?
-არაა ..(ვუთხარი ბუზღუნით)
პარკში შესვლისთანავე ხელი გადამხვია და ასე ხელებ გადახვეულებმა მოვიარეთ მთელი პარკი...ბოლოს დავჯექით სკამზე ...
-დემეე
-წამო რა ნაყინი ვიყიდოთ
- წამო ..
ნაყინი ვიყიდეთ და მანქანით გადავწყვიტეთ სეირნობა რადგან გარეთ ძაან ცხელოდა..
-სად მივდივართ ? (ვკითხე უნებურად)
-რომ მივალთ დაინახავ ....
მეც ხმა გავკმინდე და მისვლამდე მობუსული ვიჯექი....
უსასრუო გზაზე მივდიოდით გარშემო სულ ხეები იყო..გაოცებული ვიყავი ასეთი სილამაზე ჯერ არსად მინახავს .....ვიარეთ 2 სააათი და ბოლოს მივედით სადღაც მივარდნილ ადგილას ..მაგრამ ადამიანის ხელი არ ეტყობოდა აქაურობას და სწორედ ეს ალამაზებდა...
-აქ რა გვინდა ?
-წამო
მითხრა და რაღაც კარისკენ გაიქცა ....შევედით კარში გამოქვაბულივით დერეფანი გავიარეთ და ბოლოს გავედით დიდ ქვაზე ძლიან ლამაზი ხედი იშლება ამ ქვიდან ...ბათუმი ხელის გულივით ჩანს ....
ძალიან ლამაზია წარმოვთქვი გაოცებულმა...
-როგორ იპოვე ეს ადგილი ?
-მოწყენილი ვიყავი ...მანქნით ვსეირნობდი და გზას მივყვებოი გზამ კი აქ მომიყვანა.....არავინ არ იცის ეს ადგილი ჩვენ ვიცით მხოლოდ ...და ჩვენი ადგილი იყოს ეს...
-კარგი...
ვუთხარი და თბლად ჩავეხუტე....დაბნელებამდე ვიავით ..ვუყურთ მზე როგორ ჩავიდა და მერე წამოსვლა გაადავწყვიტეთ....ქალაქში ჩამოვედით დავურეკეთ მეგობრებს და ჩვენს კაფეში გამოვიყვანეთ ...პირადად ჩვენი არ იყო მგრამ ჩვეს იმიტო ეძახით რომ სულ აქ მოვდივართ ყველას ძალიან გვიყვარს ეს ადგილი....მოვიდა ყველა ....დალევა გადავწყვიტეთ რადგან აგვეღნიშნა ჩემი და დემეს ერთად ყოფნა ....ამ საღამოს ძალიან დავთვერით ყველა ...
დილით გავიღვიძე და გვერდით დდემე მეწვა ...მაისური არ ცვა და გაოცებული ვუყურებდი მეკიდე საღამურებით ვიყავი...ვერ გავიხსენე როგორ ჩავიცვი საღამური და უცებ შევძრწი მეგონა რომ დემემ გამომიცვალა მაგრამ არა.....
გაიღვიძა დემემ და დამინახა როგორ ვიჯექი საწოლზე გაშეშებული მკითხა რახდებაო და საღამურზე დავიხდე მანკი სიცილით მიპასუხა..
-სულელო ლილემ ჩაგაცვაო ...
შვებით ამოვისუნთქე და ვკითხე..
-აქ რაგინდა ?
-შენ მთვრალი რომ იყავი მარტო ვერ დაგტოვე და დავრჩი...
-კარგიი..მადლობა ..
ავდექით ვისაუზმეთ...დემე კი წავიდა რადგან დედამისი ავად იყო ტვინის ძვლის სიმსივნე აქვს და საავადმყოფოში უდა წაეყვანა....
უი დემეტრეს მშობლები არ გამიცნია თქვენთვის...

დემეტრეს დედას ქვია მაია გვარად კი ქორქიაა..როგორც იცით ის ავადაა თვინის ძვლის სიმსივნე აქვს .....
მამა კი ზურა..ნუ ზურაბი მაგრამ როგორც ვიცი ზურას ეძახდა ყველა..ხო სწორად გაიგეთ ეძახდა..მამა წლის წინ გარდაეცვალა ავტოკატასტროფაში .....სახლში მხოლოდ დემეტრე მისი დაიკო რომელიც 9 წლისაა და დემეტრეს დედა....

საღამომდე რაღაც რაღაცეებს ვიმეორებდი რადგან ორ კვირაში უნივერსიტეტი მეწყება...რაცუდია ზაფხული მთავრდება...საღამოს ლილესთან მივედით ყველა მისვლამდე კი მაგდონალდში გავიარეტ და ყველაფერი ბლომად წამოვიღეთ რადგან ყველას ძალიან გვშიოდა....მისვლისთანავე ყველაფერი დავდევით მაგიდაზე და ნელნელა ვჩამდით თან ძველ დროს ვიხსენებდით მაგრამ ახლანდელ დროში დაბრუნდნენ და ჩემს დაბადებისდღეზე დაწყეს საუბარი...ორ დღეში 20 წლის ვხვდები ....გაადაწყვიტესს რომ რესტორანში წავსულიყავით მეც მათ გეგმას მივყევი....

ღამის 12 იყო საათი რომ ავდექი სახლში წასვლის დროა თქოო და დემეტრე გამომყვა მე მიგიყვან ამ ღამით ქუჩაში მარტო ვერ იარო .... რატომღაც არ მომეწონა რომ მითხრა მარტო ა იაროო ... სახლში რომ მიმიყვანა ჩამეხუტა ტკბილად მაკოცა და მითხრა..
-მიდი ეხხლა გაიქეცი სახლში გიყურებ !
-კაი ხო წავედი ..
მანქნიდან გადსულს ფანჯარა ჩასწია და გამომძახა
-მიყვარხარ პრინცესა !
-მეც მიყვარხარ პრინცო !
ვუთხარი და გახარებულმა მეორე სართულზე ჩემს ოთახში ასვლა და დაძინება გაავწყვიტე ...