მე არ ვიცი რა დავარქვა ამ ისტორიას. ისინი დაიტანჯნენ. ერთად იცინეს, იტირეს, დაუშვეს დიდი შეცდომები და თქვენ წარმოიდგინეთ არასოდეს უნანიათ. ეს შეცდომები ხომ ქმნიდა მათ ცხოვრებას. არანორმალური ცხოვრება ყველას უნდა მაგრამ ვერ ახტებიან იმ ბარიერებს რომელიც წინ ეღობაბათ. რაში აინტერესებდა მარიამს ბარიერები. წინ ვერავინ ვერასოდეს გადაეღობებოდა. და თუ გადაეღობებოდა ეს მას ხელს არ უშლიდა. ვაჩე... ოჰ ვაჩე... ის.. ის სხვანაირია. აი სულ სულ სხვანაირი ადამიანი. რაღაც არაამქვეყნიური ფიქრებით. როგორც ყველა ადამიანს მასაც ჰქონდა ოცნებები. განა არ ჰქონდა. უბრალოდ არ ამჟღანებდა. არ უნდოდა ხალხს გაეგო რომ იგი უბრალოდ ერთი დიდი ოცნებით ცხოვრობდა. არავის ეძებდა. მას უბრალოდ უნდოდა ეს დიდი ოცნება რეალობად ექცია. ეს ორი ადამიანი არვიცი ერთმანეთს როგორ გადაეყარა. მარიამი მეგობრებთან ერთად იყო სვანეთში წასული. ჰო. აი აქ გაიცნო მარიამმა ვაჩე დადიანი. ზაფხულის აგვიტოს... მარიმის ერთ-ერთი მეგობარს ლუკას მისი მეგობარი ვაჩე დადიანი ჩამოეყვანა სვანეთში. ვაჩე ახლა ჩამოვიდა ამერიკიდან. როგორც ჩანს მხოლოდ მარიამს არ იცნობს. წუთები წუთებს მიჰყვებოდა და ვაჩე მარიამს თვალს არ აშორებდა. მარიამის განსხვავებულობამ მიიქცია ვაჩეს ყურადღება. მისი თმა... მისი თმა ისეთი სხვანაირია. ცისფერი და ლურჯი. ვინმე უცნობს რომ ენახამა მარი ალბათ იფიქრბდა ეს არანორმალური მარსიდან ვინ გადმოაფრინაო მაგრამ ვაჩეს სულ სხვანაირი წარმოდგენა დაეუფლა ამ გოგოზე. ალბათ მისმა ცისფერმა თვალებმაც შეიპყრო ეს ბიჭი ისე ძალიან, რომ მისი გაცნობა მოუნდა. მასთან ახლოს მივიდა.
-მე ვაჩე შენ?-ჰკითხა გოგონას. მარიამს არ შეუხედავს. ცოტახანში ბიჭისკენ თვალი გააპარა და დაინახა... დაინახა მისი მისი მწვანე მოკაშკაშე თვალები.
-მარიამი.-თქვა გოგონამ და ვაჩეს თვალი თვალში გაუყარა. ისე უყურებდნენ ერთმანეთს თითქოს თვალებით ელაპარაკებიანო. ისე დაღამდა ერთმანეთისთვის ხმა არ გაუციათ. მარიმი ოთახში ავიდა და საწოლზე დაწვა. რომ ვერ დაიძინა აივანზე გაიდა და დაინახა როგორ იწვა ვაჩე მწვანე ბალახზე და ვარსკვლავებს უყურებდა. თან სიგარეტი ჩაედო პირში და უემოციოდ ეწეოდა. მარიამი დაბლა ჩაიქცა და ბიჭს გვერდით მიუწვა.
-ლამაზია არა?-თქვა მოულოდნელად ვაჩემ.
-ჰო ლამაზია...-პასუხი დაუბრუნა გოგონამ და ცას ახედა.
-იცი როგორ მაინტერესებს ახლოდა როგორია....-თქვა ვაჩემს და გააბოლა.
-რატომ...???-კითხვით შეუბრუნდა მარიამი და ახლა ვაჩეს შეხედა.
-შეხედე როგორ ანათებენ... განა ეს უბრალოა??? მინდა შევეხო...-ხარბად შეხედა ბიჭმა ცას.
-ჰო ანათებენ... -გაიმეორა მარიამმა და ვაჩეს მიაშტერდა. უცებ ვაჩემ გახედა გოგონას.
-გინდა?-სიგარეტზე მიუთითა ვაჩემ
-კი-მოკლედ უპასუხა მარიამმა და ვაჩეს ტუჩებიდან მის ტუჩებში გადაანაცვლა სიგარეტი.
-არ გეძინება?-ვაჩე
-კი-მარიამი
-რატომ არ იძნებ? ადი!-ვაჩე
-აქ დავიძინებ-თქვა მარიამმა და სიგარეტი ჩაწვა.
-აქ?-ვაჩე
-ჰო ჰო აქ-მარიამი.
თვალები დახუჭა, ახლა მთელი დედამიწა ამ ორს ეკუთნოდა.