თავი 4
აგარაკიდან ჩამოვდივართ. ინჰალატორს ვარ ჩახუტებული. ხვალ ვალენტინობაა და მგონია, რომ ხვალაც ასე მომიწევს ინჰალატორთან ჩახუტება. დღეს სანდროს მშობლები უნდა გავიცნო. ნეტავ როგორები არიან? კარგი რა ქეთა მეღადავები?-ვკიცხავ საკუთარ თავს.-როგორ შეიძლება თვით ქეთას ვინმესი მეშინოდეს?! მითუმეტეს ნამდვილი დედამთილი და მამამთილი ხომ არ არიან არა? ისინი უბრალოდ ფიქტიური დედამთილ-მამამთილი არიან. რატომ მინდა, რომ მოვეწონო? თუმცა ნამდვილად არ მინდა ცუდი ურთიერთობა როგორი დედამთილ-მამამთილიც არ უნდა იყვნენ გინდაც ფიქტიური და გინდაც ნამდვილი.
-ქეთაჩკა რაზე ფიქრობ?-კაწენკა.
-ისე ჩავფიქრდი.-ყველა გაოცდა მე ხომ ძალიან იშვიათად ვფიქრობ სხვების თვალში.-ხომ რა იყო მეც მჭირს ხოლმე ხანდახან ეს ფიქრები.
-შეყვარებული ხომ არ ხარ?-ამ კითხვაზე ხველა , რომ ამიტყდა კინაღამ დავიხრჩე.
-კიი, ვიღაც ბოქსიორი ბიჭია რა , ხოდა რაღაცაზე გავაბრაზე და მცემა ხოდა მაგის მერე დაიწყო ჩვენი Love story -დემონსტრაციულად მივიტანე ხელები გულთან და მთელი გულით შევისუნთქე ჰაერი თითქოს "მასზე" ფიქრებმა წამიღესო.
-ეჰ რა ცინიკოსი ხარ უბრალოდ რა! -ხელი აიქნია ევამ.
-არა რატომ, მევასება ეგეთი ბიჭები გოგოების მიბეგვა , რომ უყვართ და წიხლ ქვეშ გაფენა.-თითქოს გამიკვირდა, რომ არ დამიჯერეს და წამწამები ავაფახულე.
-ბევრს ხვდებოდი ხო ეგეთს?-გიგი.
-აუ კიი, ერთს მახსოვს ლუკასი ერქვა თუ რაღაცა ფუ მეზიზღება ეგ სახელი , მაგრამ რა გასაკვირია. ხოდა ვხვდებოდი ამერიკაში , რომ ვიყავი და ერთ დღეს ნაცნობი შემხვდა უნივერსიტეტიდან , რომ მოვდიოდი და წაგიყვანო ჩავუჯექი მეც და ლუკასს დავუნახივართ, მეორე დღეს მომადგა და წიხლ ქვეშ გამიგდო როგორ გაბედე და სხვა ბიჭს როგორ ჩაუჯექი მანქანაშიო.-ისე სერიოზულად ვლაპარაკობ მგონი დავაჯერე კიდეც ყველას. მხოლოდ ბ.სანდრო ხვდება ყველაფერს და ღიმილს ძლივს ფარავს.
-აჭარხლდი სანდრო, გაიცინე რა.-სასაცილო არაფერი მითქვამს, მაგრამ დამაჯერებლად ვთქვი და, რომ შეგეხედათ სხვების სახისთვის თქვენც გასკდებოდით სიცილით. მსახიობი რატომ არა ვარ მე? ანჯელინა ჯოლი მაჯობებს ვითააამ? სახლთანაც მივსულვაართ.
-წავედი მეეე. საღამომდე.-გადავკოცნე ყველა.
-დღეს ნინე, ირაკლი და სტასი უნდა გაგაცნო და საღამოს 8ისკენ გამოგივლი.
-ვინები? არა ნინე და ირაკლი , რომ შენი მშობლები არიან ვიცი, მაგრამ სტასი შეყვარებულია და უნდა გამაცნო თუ...?
-ჩემი დაა.-თვალები აატრიალა.
-ანუ ანასტასია ხო?
-კი.
-კაი წავედი რა მე . საღამომდე.-ვუთხარი და კარი გავიხურე. სახლში შევკუსკუსდი და ოთახში ავედი ირაკლი და მარიამი მუშაობენ. უი მაგათთვის არ მითქვამს , რომ ვთხოვდები. უნდა მოვატყუო , რომ სიყვარულით ვთხოვდები თორემ დამიწყებენ მერე აი გეგაზე გათხოვილიყავი მაინც თუ უნდა გაშორდე და აი გიგიზე და მოკლედ რა. დღეს საღამოს , რომ მოვლენ იმ ტყუილს ვიტყვი მეც რა ტყულსაც სანდრო ეტყვის თავის მშობლებს და მოვაგვარებ რა მაინც რასაც მინდა იმას ვაკეთებ. ეგენი კიდევ მეუბნებიან მთავარია გიყვარდესო და მითუმეტეს ესეთი ბიჭია რა პრობლემა უნდა ქონდეთ. აუ რა გავაკეთო ეხლა? რა გავაფუჭო? წავალ სამზარეულოში მაგრად მშია და დავწვავ რამეს. ე.ი რა გავაკეთო მე?
1 რიგში-შევიხედოთ მაცივარში.
2 რიგში-მაცივარი ცარიელიააა ურაააა.
3 რიგში-ავწიოთ ერთი ადგილი და ჩავეთრეთ მაღაზიაში.
4 რიგში-მაგრად მეზარება, მაგრამ უნდა ჩავეთრე როგორც უკვე ვთქვი.
5 რიგში-ახლა ამოვიოხრებ და ჩავალ . ხოო, ამოოხრვები ბევრი მაქვს მარაგში.
-ოოოო მარიამ კარგი რააააა დაგეტოვებინა მაინც რაცხა ვახ!-ბუზღუნით ავიარე ჩემი ოთახის კიბეები. რა ჯანდაბა ჩავიცვა?! აუუუუუუ! მეზიზღება ეს დილემა რა. ამ ყინვაში კაბას ხომ არ ჩავიცვამ ისედაც გიჟივით ტოპი მეცვა იმ დღესაც. სპორტულად გამოვეწყვე და ჩავედი მაღაზიაში. მარკეტის კარები გამოვაღე თუ არა სასიამოვნო სუნი მეცა. მიყვარს მარკეტის სუნი. რა ვიყიდოო? ბლინჩიკეებიიი! აუ როგორ მიყვააარს. ბლინებს დავავლე ხელი და სალაროსთან მივედი. კარგი კონსულტანტი ბიჭი ყოლიათ არადა ადრე , რომ ვიყავი ვიღაც სწერვა გოგო იჯდა ნუ თუ გოგო ერქვა იმას. რატომ მიღიმის ეს ბიჭი? ოო რა კარგი ბიჭი ხარ, შენ გენაცვალეეე! უფ, უფ! არა ამერიკელი ბიჭები ხო კარგები იყვნენ , მაგრამ რა ვქნა ეს სენი, რომ მჭირს და ქართველ ბიჭებზე მაბოდებს?! რა ვქნააააააა? ძალიან თბილად მიღიმის და თან პარკში მილაგებს ბლინებს და წვენს. ისეთი საყვარელი ბიჭია ამის პოზიტივი მთელი დღე გამყვება და "საქმროს" მშობლებსაც კარგ ხასიათზე წავუდგები წინ. ჯერ 7ის ნახევარია დრო კიდევ მაქვს საათ ნახევარი. ავედი დავწვი ბლინები, ვჭამე დანახშირებული ბლინები და საათს დავხედე. 7 საათი გახდა . 1 საათი კიდევ მაქვს. დროა გამზადება დავიწყო. ისევ და ისევ კარადის წინ ვდგავარ. მე და კარადა ხომ ვერ მოვშორდით რა ერთმანეთს! არც ამას უხარია ჩემი ნახვა და არც მე მიყვარს და რატომ არის , რომ მაინც სულ ერთად ვართ?! ვახ ჩემი რა! კარგი აბა ჰე დავიწყოთ ჩაცმა: კრემისფერი მუხლს ქვემოთ, ფეხთან ჩახსნილი კაბა, მკერდი არაჩვეულებრივად მოჩანს ვერაფერს დაუწუნებ, კრემისფერი ნორმალური და არა 8 მეტრიანი ზომის მაღლები, თმა გაშლილი და ყურთან გადაწეული, ტელეფონი ხელში როგორც ყოველთვის და ვსიო ესეც ასე მზად ვარ. 8ს აკლია 20 აბა დაველოდოთ ბ.სანდროს, უფრო სწორედ ბ.ალექსანდრეს. სარკესთან დავდექი და ისევ შევისწორე თმა . მაკიაჟი საერთოდ არ გამიკეთებია , მხოლოდ ძალიან, ძალიან ღია ფერის კრემისფერი ტუჩის კონტური წავისვი. აი ხომ ვამბობ მაკიაჟის გარეშე ანგელოზი ვარ თქო ვახ! საერთოდ არ მიხდება მაკიაჟი და რა გავაკეთო? ბავშვობიდან ვამბობდი მაკიაჟს არ გავიკეთებ თქო და აი ვასრულებ კიდეც პირობას. კარებზე ზარია ძლივს , აქეთ უნდა ვაგვიანებდე გასვლას და არ მიგვიანებს ვაჟბატონი! კარებს ვეცი:
-ვაიმე ძლივს რა! შენ ხარ გოგო თუ მე?-გაოცებული მიყურებდა ვერ ხვდებოდა რატომ ვეჩხუბებოდი.
-ოოო დაივიწყე რა.-ვუთხარი უცბად გადავკოცნე, შავ მანტოს ხელი დავავლე და კარები გამოვიხურე. მანქანაში ჩავსკუპდი და ჰერი ჰერი ბ.ალექსანდრეს სახლისაკენ.
-აუ როგორები არიან?-ვცქმუტავ ადგილზე ვერ ვისვენებ და რა ვჰქნაააა.
-ძალიან კარგები.
-მართლა?-თვალები გამიბრწყინდა. ახლაღა შევხედე რა სიმპათიურია კლასიკური სტილის სამოსშიიიიი.....მმმმმმ გავაფრენ მალე მეეე. მივედით სახლის ნაცვლად იმპერიასთააან........

აბა ბავშვებო შემდეგი თავი ძალიან მაგარი იქნება და დიდი შანსია ხვალ ვერ დავდო რაღაც სერიოზული პროექტი მაქვს გასაკეთებელი და მთელი დრო უნდა დავუთმო. მიყვარხართ შოკოლადებო <3