მეორე დღეს ჩვეულებრივ კოლეჯში წავედი. ლექციებმა როგორც ყოველთვის მოსაწყენად ჩაიარა. რატომღაც სანდრო არ ჩანდა!! ცოტა მოვიწყინე! თაკოსთან ერთად ბოლო ლექციაზე ვიყავი როცა რაღაცის ჩამტვრევის ხმა გაისმა. თავი ავწიე, გავიხედე და...
სანდრო და მისი 2 ძმაკაცი ფანჯრიდან გადმოძვრა და მე და თაკოს ხელი მოგვკიდეს, ჩქარი ნაბიჯით წაგვიყვანეს ფანჯრისკენ და ასე ვთქვათ გადაგვაგდეს ( კიდე კაი 1 სართული იყო) ეს ყველაფერი ძალიან სწრაფად მოხდა ისე რომ გონზე ვერ მოვედი! მხოლოდ მაშინ მივხვდი ყველაფერს როცა კოლეჯიდან საკმაოდ შორს ვიყავით.
-სანდრო რას აკეთებ? კითხა თაკომ გაოცებულმა
-რას და მე გიომ და გუგამ მოგიტაცეთ!!
-პირდაპირ მაინც არ გეთქვა :გადმომჩურჩულა თაკომ სანდროს პასუხის მერე
-ეხლა სად მივდივართ? ვიკითხე მე
-სად და გავისეირნებთ!! მიპასუხა სანდრომ
-ხო მაგრამ შეგეძლო დაგერეკა და გაკვეთილიდან წამოვიდოდი! ვუთხარი მე
-ესე უფრო ორიგინალური იყო
შემდეგ სანდროს მანქანაში ჩავჯექით და საბვეიში წავედით. იქ მაგრად გავერთეთ, მერე ცოტა გავისეირნეთ და მოკლედ ძაან მაგარი იყო. უკვე მოსაღამოვდა!
-ეხლა სადღა წავიდეთ? იკითხა გუგამ
-რავი თქვენ გადაწყვიტეთ. უთხრა თაკომ
-იქნებ რესტორანში შევსულიყავით აქვე ახლოს მაგარი რესტორანი ვიცი! გვითხრა სანდრომ
-კაი!! დავთანხმდით ყველა
რესტორანში მივედით. სანდრომ ბევრი რამ შეუკვეთა! ჩვენც! იქაც კარგი იყო!
პიცას ვჭამდით და ერთმანეთს უფროდაუფრო ვიცნობდით.
სანდრომ თავისი მანქანით სახლში ყველა მიიყვანა ბოლოს კი მეც.
-ძალიან კარგად გავერთე! ვუთხარი მე სანდროს
-მეც! მიპასუხა ღიმილით
-კარგი უნდა წავიდე გვიანია
-კარგი! კარგად!
-კარგად
-კარგად
ერთმანეთს ვერ ველეოდით. მიბრუნებას ვაპირებდი რომ მომიტრიალდა და ჩამეხუტა
იმ დროს ისეთი რამ ვიგრძენი რას მთელი ცხოვრების განმავლობაში არ მიგრძვნია.
ბოდიშით რომ პატარა თავია მაგრამ დრო არ მქონდა