- გაიღვიძე, მშვენიერო გაიღვიძე
- მე გავაღვიძებ გიგი
- კაი მოდი
- თათი... თათი გაიღვიძე ... ჩამოვედით
ეს ხმები ჩამესმის და ვგრძნობ, როგორ მანჯღრევს ცივი ხელები , Dძილიდან თავის დაღწევას ვცდილობ , თვალებს ძვლივს ვახელ , ეკა თავზე მადგას და მოღუშული მიყურებს,
- როგორც იქნა
ოდნავ წამოვიწიე და ცარიელ სკამებს თვალი მოვავლე, ჩვენს გარდა აღარავინ დარჩენილიყო
- წამოდი ჩანთები ჩამოვიღოთ
მე და ეკა ძირს ჩავდივართ , გიგის გარშემო ბავშვებს წრე შემოურტყამთ და გულმოდგინეთ უსმენენ რჩევა დარიგებებს, ჩანთები ზურგზე მოვიკიდეთ და ჩვენც მათ შევუერთდით, ძრავის და საბურავების ხმაზე , დაფეთებულმა მივიხედე უკან
- ის რა მიდის?
ლამის წამოვიკივლე , მართლა არ ვიცოდი , თუ უნდა წასულიყო, ყველაფერმა ერთად გამიარა თავში , რამე რომ მოხდეს და უეცრად რომ მოგვიხდეს უკან დაბრუნება?
მალევე ვიგრDძენი ჩემსკენ მომართული უამრავი დამცინავი მზერა , არც გიგიმ დამაკლო ცინიზმი
- საერთოდ არ მესმის, რატომ მოდიან ისეთი ადამიანები, სალაშქროდ ვინც ამისთვის მზად არ არიან
ბრაზი მომაწვა, როგორ მინდა რამე ჩავარტყა ახლა თავში ამ ტყიურს, წარბებშეკრული ერთი ნაბიჯით წინ ვიწევ
- კარგით , გავაგრძელოთ, აქ დავბანაკტებით , კარვებს გავშლით , მერე კი საღამოსთვის მზადებას დავიწყებთ, ხვალ ტაძრებს მოვილოცავთ და დედაქალაქში დავბრუნდებით , ახლა ყველაფერს დაწვრილებით აგიხსნით
ჩანთა ძირს დააგდო და სიგნიდან რაღაც ამოიღო
- ვინც არ იცის ეს კარავია, ერთ ერთი ყველაზე საჭირო ატრიბუტი ლაშქრობაში , ვინც მისის შერჩევა არ იცის უმჯობესი იქნება , დახმარებისთვის სპეციალისტს მიმართოს, მაგალითად მე...
ამ ყეყეჩს გონია რომ ყველაფერი იცის?
- ეს კი საძილე ტომარაა
რაა? ამაში როგორ უნდა დავიDძინოთ ?ღმერთო რა საშინელებაა
- ეს მატრასია , ეგრეთ წოდებული პარალონი , რომელიც საძილე ტომარის ქვემოთ უნდა დავაფინოთ, რომ მიწიდან ამოსულმა სიცივემ არ შეგვაწუხოს, იმედია სხვა საჭირო ნივთები , თან გაქვთ , ყველამ კარგად იცის რომ აქ გასართობად ამოვედით, საჭმელი და სასმელიც გვაქვს ,იმედი მაქვს კარგ დროს გავატარებთ , ეკა რამდენი კარავი გვაქს?
- 8
- და სულ რამდენი ვართ?
- 17 10 გოგო და 7 ბიჭი
- მშვენიერია, საქმეს შევუდგეთ მეგობრებო
ჩემთვის ეს ყველაფერი უცხოა, დაბნეული ვიდექი და ვუცქერდი ბიჭები როგორ შლიდნენ კარვებს , გიგი საკმაოდ მოხდენილად მოDძრაობდა , მოსაცმელი გაიხადა და იქვე Dძირს დადო, მისი კუნთები გამოკვეთილად ეტყობოდა მაისურში, ეტყობა რომ ეს საქმე კარგად იცის
- თათი ! წამოდი შეშისთვის მივდივარ
- სად ?
- ტყეში რა იყო?
- საშიში არ არის?
- კი, მაგრამ ცვენ ახლაც ტყეში ვართ , ასე რომ დადე ეგ ჩანთა და წამოდი
ჩანთა სხვების ცანთებთან დავდე, და ეკას გავყევი, ეს სიტუაცია საშინლად არ მომწონდა
ისეთი შთაბეჭდილება მქონდა , რომ მხეცი გადმოგვიხტებოდა და ყველას დაგვგლეჯდა,
წამდაუწუმ ფეხსაცმელს ვიწმენდდი, ეკა იმდენად სწრაფად დადიოდა, რომ ვერ ვეწეოდი, მერე კი სირბილი მიწევდა, ბევრი ვიარეთ, საკმაოდ შორსაც ვიყავით უკვე
- ეკა უკან ხომ არ დავბრუნებულიყავით?
უკვე საოცრად დაღლილმა Dძვლივსღა მოვაბი წინადადებას თავი
- მოიცა , აი მდინარესთან ჩავიდეთ და მერე წავიდეთ
მდინარის ჩხრიალი საკმაოდ ახლოდან ისმოდა, ამიტომ დავთანხმდი , Dძვლივს ჩავიარეთ დაღმართი, კარგია რომ ეს ბოტასები ჩავიცვი,ისეთი ლამაზი ხეობა იყო რამდენიმე , სამახსოვრო ფოტოც გადავიღეთ
- თათი , ასე გადამიღე რა
მეუბნება ლამის შუა მდინარეში ქვაზე შემომდგარი ეკა, და ტუჩებს სასაცილოდ ბრიცავს
მეც დიდ ლოდზე ვდგები და საკმაოდ ლამაზ ფოტოს ვუღებ , თუმცა ხავსზე დავცურდი და პირდაპირ , მდინარეში ჩავვარდი... ჯანდაბა ვინმე ოდესმე ყინულივით ცივ წყალში ჩავარდნილხართ? ამაზე საშინელება არ არსებობს , სუნთქვა შემეკმა, დინება იმდენად სწრაფი იყო რომ მეგონა სხეულს დავკარგავდი, მთელი ძალით ვებღაუჭებოდი ლოდს , მაგრამ ხელები მისრიალებდა, ეკას კივილი ყრუდ ჩამესმოდა, დავინახე კიდევ ვიღაც ნაპირზე , ამ დროს ხელები გამეშვა და მთლიანად წყლით დავიფარე , ჩქერმა დამატერიალა და მერე....
ვგრძნობ როგორ მეყინება ორგანიზმი ...ცურვა ყოველთვის კარგად ვიცოდი , მაგრამ ახლა საშუალება არ მაქვს ხელფეხი გავაქაანო , მთლიანად პარალიზებული ვარ და დინება მიმაქანებს უფსკრულისკენ , მესმის ვიღაცის ღრიალი თან მომყვება მაგრამ მდინარის ხმაში სიტყვების გარკვევას ვერ ვახერხებ
მესმის წყალში ჩავარდნის ხმა და ვიღაცმ მთელი ძალით ჩამავლო წელზე მკლავები , ვიგრDძენი როგორ ამოვედი წყლიდან ... კბილებს ერთმანეთზე ვურტყამდი , სულ მაკანკალებდა , შეგრDძნება დაკარგული მქონდა, თვალები ოდნავ გავახილე , ეკას სეშინებული სახე დავინახე , რაღაცას მეუბნებოდა მაგრამ არ მესმოდა, ვიღაც ბიჭს ვეჭირე , ეს არ მახსოვს ვინ არის, თვალები დავხუჭე და...

სითბოს , ვირაცის ხელებს ვგრDძნობ , კოცონის ხმა, ლამაზ მელოდია ვიღაცის ტკბილი ღიღინი ჩამესმის , თვალებს ვახელ , ყელის ტკივილს ვგრძნობ
ყველა კოცონის ირგვლივ ვზივართ ... არა მე ვიღაცას ვარ მიყრდნობილი უფრო ჩახუტებული, თუმცა არვიცი ვის , არც საუბრის თავი მაქვს და არც უკან მიხედვის , უბრალოდ ყველას გადავხედე, ეკა ჩემ მოპირდაპირე მხარეს ზის, ის ბიჭიც .....ყველას გადავხედე და მხოლოდ ერთი გიგი ვერ დავინახე, არა არა არა ოღონდ გიგი არა , ვეცადე ოდნავ თავი წამომეწია თუმცა ძალა არ მეყო , ამიტომ ამჯერად დანებება ვამჯობინე
ვიგრძენი როგორ ამიყვანა და კარავში დამაწვინა , პლედი დამაფარა აშკარად არ იყო ჩემი, სიმართლე რომ გითხრათ მესიამოვნა , მერე არვიცი რას აკეთებდა რამდენი წუთი არაფერი ისმოდა მერე კარვის ელვა შესაკრავი ცამოწია და გავიდა , მალევე ჩამეძინა
დილით რომ გავიღვიძე მარტო ვიწექი , თუმცა დავმშვიდდი ეკას ჩანთა რომ დავინახე , ძვლივს წამოვდექი, თბილი ჟაკეტი მოვიცვი და გარეთ გავედი
თავი საშინლად მტკიოდა თავს სუსტად ვგრძნობდი , ალბათ სიცხე მაქვს
-გაიღვიძა
გიგიმ ანიშნა ეკას და ისიც მაშინვე მომვარდა
-როგორ ხარ? სიცხემ დაგიწია? დაწექი რა
შუბლზე ხელს მადებს და შეშფოთებული ქოთქოთებს
-უკეთ ვარ
-კი გეტყობა როგორც ხარ
ვირაც გოგო მიდგება გვერდით
-დენიზს უნდა დავურეკო, ცემი მობილური სადაა?
-ნამქერმა ჩაყლაპა, ამიტომ შენს დენიზს ვერ დაურეკავ
ღიმილით და ნიშნის მოგებით მეუბნება გიგი
-ალბათ Dძალიან ნერვიულობენ
-მე გათხოვებ ჩემს მობილურს
მეუბნება ის ბიჭი გუშინ რომ წყლიდან ამომიყვანა , მგონი ღმერთმა ანგელოზად მომივლინა
მეც შვებით ამოვისუნტქე და მისკენ წავედი
-საჭირო არაა , მალე ჩავალთ თბილისში , დრო არ უნდა დავკარგოთ სანამ ვინმეს ბანაობა არ მოუნდება კიდე
გვერდი ამიარა და მხარი გამკრა ბუზღუნით გიგიმ
ამას სახლლში როგორ უძლებენ , აუტანელი, ისევ იგივე მეორდება რაც გუშინ , ამჯერად ბიჭები კარავს შლიან , ყველა უხასიათოდ და უღიმღამოდ აკეთებს თავის საქმე, მე რაღა უნდა ვთქვა , გასართობად წამოვედი და ჯერ კინაღამ დავიხჩვი და მერე მეDძინა მთელი საღამო , დილას კი ბატონი გიგი მაშხამებს , სასწაულია პირდაპირ
ჩანთებს ზურგზე ვიგდებთ და გზას მივუყვებით ამჯერად ფეხით , ცუდ მოგონებებს მახსენებს
მე როგორც ყველაზე გამოუცდელი უკან მივჩანჩალებ ... ჩემი ანგელოზიც მალევე გვერდით მიდგება
-დაიღალე?
-კიი თან ძალიან, ლამისაა ფეხები დამტყდეს
-თავიდან რთულია
-თავიდან ? ეს ბოლო იქნება
ძალიან საყვარლად ჩაიღიმა , და უეცრად სახეზე მიეყინა
-რა ხდება?
-არაფერი ბატონო გიგი
უხეშად ვუპასუხე და გზა განვაგრძე , თითქოს მისი ეს ჟესტი სულაც არ მესიამოვნა
-შემდეგ ჯერზე გეცოდინებათ , რომ ეს უბარლოდ გასეირნებას არ გავს
გადამღცენელი წინ წავიდა , მე და გიგი მარტო დაგვტოვა
-ჩემს კრიტიკას ჯობია წინ იყურო!
-რავქნა თუ შენი ყურება მირჩევნია?
ტუჩის კუთხეს ტეხავს და ცბიერად იღიმის
-თვალები ამოითხარე
ვცდილობ მტკიცე ვიყო
-ოოო თქვენო მრისხანებავ დამინდეთ
ამ დროს ერთ ერთი გოგო წაიქცა და ყველა ამს მიცვივდნენ მათ შორის გიგიც , მგონი კოჭში გადაუბრუნდა ფეხი , თუ რაღაც მე დრო ვიხელთე, და იქვე ჩამოვჯექი , რომ სული მომეთქვა ჩანთიდან , წყლის ბოთლი ამოვირე და ცოტა მოვსვსი, მახველებს , ალბათ საშინლად გამოვიყურები
-წამოდი , დამეყრდენცოტა ხანი , ეს აღმართის ავიაროთ და ასულები ვართ
ხელს მიწვდის ეკა და ჯვრის მონასტერზე მიმანიშებს რომელიც მთიდან გადმოგვყურებს
ეკას ხელი გადავხვიე ,და წამოვდექი , გიგი იმ გოგოსთან ერთად მოდიოდა , რარაცაზე საუბრობნენ , არვიცი ამას საერთოდ რატომ ვაქცევ ყურადღებას
წვალებით ავდივართ მონასტრამდე , მოვილოცეთ , ფოტოები გადავიორეთ და უკან გამოვბრუნდით , ეკამ ჩემი გადამღცენელი გამაცნო "ლუჯა" გზაში ვსაუბრობდით ერთი წლიტ უფროსი ყოფილა , საინტერესო მოსაუბრე იყო , მარამ ცოტა მოსაწყენი , აი იუმორის გრძნობა რომ არა ააქვს ადამიანს, გზაზე იგივე ავტობუსი დაგვხვდა, ცანტები საბარგულში შევაწყვეთ , მე ისევ მძღოლის უკან დავჯექი , ველოდი როდის მომიჯდებოდა გიგი გვერდით და ჩემს ნერვებზე თამაშს გააგრძელებდა , თუმცა არა ავტობუსი რომ დაიძრა , ვეცადე შეუმჩნევლად მიმეხედა უკან , იმ გოგოსთან ერთად იჯდა, დამინახა რომ ვუყურებდი , წამით ჩვენი მზერა ერთმანეთს შეხვდა , ჩაიღიმა და მასთან საუბარი გააგრძელა , თუ გონია ამით მაღიზიანებს არა ! ძალიანაც ცდება
აღარს ტელეფოი მაქვს რომ რამეს მოვუსმინო , მთელი გზა სურამელაშვილის , კვნესას უნდა ვუსმინო? სტანბული მენატრება , აღარ მინდა აქ! 5 დღეა რაც ჩამოვედი და კარგი არფაერი მომხდარა
-გინდა ჩემს ტელეფონს გათხოვებ
მიღიმის და გვერდით მიჯდება ლუკა , მეც ავტომატურად გიგისკენ ვიხედები რომელიც კოპებშეკრული გვიყურებს , ეს რატომ გავაკეთე ან როგორ მართლა არვიცი, თუმცა მესიამოვნა , ყალბად გავუღიმე ლუკას
-კიი, მადლობა
ტელეფონი გამოვართვი , ჩემი ნაუშნიკები სევუერთე და სიმღერის მოძებნა დავიწყე
Maroon 5 - Cold ft. Future ჩავრთე და ფანჯრიდან გზას ვაკვირდებოდი, მესმოდა ზურგსუკნიდან სიცილი , მაგრამ აღარ გამიხედავს
უნივერსიოტეტის წინ , ჩამოვედით ყველა, ერთმანეთს ვემშვიდობებოდით ,
-თათი შენ და გიგი მეზობელები არ ხართ? ერთად წადით
საკმაოდ ხმამაღლა მითხრა ეკამ, გიგისაც რომ გაეგო
-მე სახლში არ მივდივარ
ცივად მოგვიგო გიგიმ და გოგონებთან ერთად საპირისპირო მხარეს წავიდა
-მარტო წავალ
-კარგი ცემო საყვარელო დროებით
ეკას გადავეხვიე და გაჩერებისკენ წავედი
ძვლივს ავიარე სახლის კიბეები , საშინლად ვგრძნობდი თავს , კარების გაღება ისევ გამიჭირდა მაგრამ როგორღაც მოვახერხე ბევრი წავლების შემდეგ
ჩანთა იქვე მივაგდე და ჩემს ოტახში გავედი , სარკეში რომ ცავიხედე შემეშინდა, თვალები ჩაშავებული მქონდა და სულ წითელი ვიყავი , ჩანთებში თერმომეტრს დავუწყე ძებნა , ძვლივს მივაგენი
38:7
წამლები არ მაქვს , არც აფთიაქში ჩასვლის თავი მაქვს , პლედი სემოვიხვიე მმთელს ტანზე, ლეპტოპი ჩავრთე რომ ჩემებს შევხმიანებოდი
-გოგო ნორმალური ხარ?
-დენიზ ნუ ყვირიხარ ძალია გთხოვ
-ორი დღეა გირეკავთ და არგვპასუხობ ,ტელეფონი სად ჯანდაბაში გაქვს
-გამიტყდა
-რა?
-ჰო და აღარ მაქვს , დედა დამალაპარაკე ძალიან გთხოვ
-შენ რა გაციებული ხარ?
-დენიზ დედას დაუძახე!
-არარაის სახლში! გოგ..
გავუთიოშე და ლეპტოპიც დავხურე, ამის ჩხუბის თავი ნამდვილად არ მაქვს
კაკუნის ხმა გავიგე , ვინ უნდა იყოს? აქ არავის ვიცნობ ... სანამ კარებამდე მივფორთხდი ჩამოიღო ნაკაკუნები
ნახევრად მკვდარმა გავაღე კარი და გავშტერდი
-ვიფიქრე , მრისხანეს წვნიანი ესიამოვნება მეთქი
ფოდნოსით ხელში გიგი რომ დავინახე ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ქონდა, ფოდნოსზე ხილი და წვნიანი დაეწყო
ღმერთო ეს ბიჭი ჩემს გაგიჟებას ცდილობს თუ რა თამაშს თამაშობს?
-ჰა ახლა შემომიშვებ?

ესეც მესამე თავი მეგობრებო <3 არვიცი რამდენად მოგეწონებათ
ველი შეფასებებს
შეცდომებისთვის ბოდიში