***
ყველა მანგო
და
ის ერთი, გარგარი.

***
-ნანუ, რა მომიტანე ?
-ანანასი,გამოვიდნენ ის სულელები
-აგვიტან ?
-ოხ, როდიდან დაიწყეთ შეკითხვები_ერთი წაიბუზღუნა ნანუმ და სამზარეულოში შევარდა.
აივანზე გავიდა, ტელეფონი მოიმარჯვა და ჯიბის რადიოსთან დარეკა.
დიახ, თამთა კონჯარია, იგივე ჯიბის რადიო.
-ნანუმ ანანასი ამომიტანა, მოხვალთ ?
-მე მოვფრინავ,მაგრამ ნატა და ლალა ?
-აუ დაიკიდე ნატა რა, ლალა ცოდოა ბოლოსდაბოლოს, ნატას ხომ ვიცი ისევ გადაუყვარდება რა
-ხო კარგი, ამოვალთ
ნატა და ლალა
ზოგადად ნატა და ლალა ვერ იქნებოდა პეპეს გარეშე.
არა, არც იყვნენ
ლალა და პეპე იყვნენ
იგივე
პეპელა
ხო,პეპე'ლა
ასე ეძახდნენ
იყვნენ და იმიტომ.
პეპეს ლალა უყვარდა
ლალას პეპე
ნატას პეპე უყვარდა
პეპეს ლალა
ეს ყველამ იცოდა
მაგრამ არავინ არ იმჩნევდა.
სიტყვა ანანასი ითარგმნებოდა ასე- ლიზი,თამთა,ნატა და ლალა.

ლიზი ?
ლიზი უბნის ყველაზე ლამაზი გოგო იყო.
სწორი ფეხები
გამოყვანილი ტანი
მწვანე თვალები
წაბლისფერი თმები
კურნოსა ცხვირი
ტკბილი ღიმილი ჰქონდა
და
მწარე ენა.
ლიზი მოსწონდათ
ლიზი უყვარდათ
ლიზი ეამაყებოდათ
ლიზი
ლიზი
ლიზი
და არანაირი 'ა'
ვერა! ვერ იტანდა დაძახებულ ლიზას
ვერც ვერავინ იტანდა.
ერთადერთი შეეძლო, ნანუს დაეძახა,როცა საშინლად, კატასტროფულად ცუდი რაღაც ხდებოდა.
ნანუ ?
დედა, ბებო,მეგობარი
რაც გინდათ ის იყო რა
ლიზისთვის რა მნიშვნელობა ჰქონდა უცხოეთში გადახვეწილი დედ-მამის არსებობა,როცა ნანუ არსებობდა ?
არანაირი!
-ნანუუუ!
-ხო ვაღებ მაცადე!
-ნანუ, გვიყვარხარ_შემოლაგდნენ სიმაღლის დამიხედვით გოგოები.
-მე არცერთი!_დაჭრილი ანანასი დატოვა მისაღებ ოთახში და ისევ სამზარეულოში გავიდა.
-კაკულიამ მომწერა დღეს,რაშვებიო_დაიწყო თამთამ ტლიკინი.
-რაოო ?!_გადმოკარკლა თვალები სამივემ.
-ხო,უნამუსოა! "დავseenე" და მეტი არაფერი!
-ხოდა ძალიანაც კარგი!_კუდი გამოიბა ნატამ.
-აღარ შევიცოდებ,ეყოს რაც გააკეთა_თქვა ლალამ და ნაჭერი პირში გაიქანა.
მერე დაურეკეს, პეპე იყო.
რაღაც უთხრა,ვერ გეტყვით მაშინ რამოხდა.
დაიხრჩო
გაიგუდა
გაწითლდა
და
ჩაკვდა.
-რა მოხდა?_ამოიღო ხმა ლიზიმ.
-მიშო დაბრუნებულა
-ვინ მიშო?_გაუკვირდა ამ უკანასკელსაც.
-პერელმანი!_წამოხტა თამთა და გააზანზარა ბინა.
მიშო
სახელითაც კი მიხვდა ჯიბის რადიო
ვინ არ მიხვდებოდა,თორე კი.

მიშო ? პერელმანი ?
მიშო იყო პერელმანი.
ხო აი, წერტილი ესმოდა მანდ ყველაფერს
სხვვაგვარად არ იყო კიაარა, ვერ იყო!
მიშო იყო რა.
ლურჯი თვალები
შავი თმა
შევსილი ტუჩები
ლამაზი ყბა
სწორი ცხვირი
ირონიული გამოხედვა ჰქონდა
და
ლამაზი ღიმილი.
მიშო პერელმანს არ ყვარებია
ან ყვარებია
და ჩვენ არ ვიცით,
მაგრამ თბილისს რა გამოაპარებს ?
მიშოს ეზიზღებოდა ნარკოტიკი, წამლები,ფხვნილები,ტაბლეტები და კლუბები.
კრძალავდა უბანში ისეთის ხეტიალს,რომელიც იყო ბარიგა თუ ვარიგა.
იმიტომ რომ მის უბანში დადიოდა
თამთა, ნატა და ლალა.
აქ კი დამთავრებული იყო ყველაფერი.
მიშოსთვის ? პერელმანისთვის ?
ვინ არ ოცნებობდა
ვის არ ესიზმრებოდა
ვის არ უნატრია
ვის არ უნდოდა
მაგრამ
ვერავინ რა.
მიშო ისეთი იყო,ვერც ეტენებოდნენ.
ზოგადად ბევრი ჭორი დადიოდა
მაგრამ
ერთი იყო ცნება ზუსტი
გარდაუვალი და ზუსტი!
თამთა,ნატა,ლალა,პეპე და ოთო
ეს იყო
ის იყო
იყვნენ!
მიშო ? მიშო რატომ წავიდა ?
რატომ მიატოვა თბილისი ?
რატომ მიატოვა თავისი პადიეზდი ?
რატომ მიატოვა ?
მოუკლეს
ძმა მოუკლეს.
ნიკუშა პერელმანი
ეძიეთ,ქექეთ,ჩხრეკეთ
ვერაფერს ვერ იპოვით.
ხო, რა გითხარით ?
მოუკლეს.
ნიკუშა იმ ღამით დაიბარეს
მარტო წავიდა.
თენდებოდა
სადღაც 5 საათი,მეტი კიარა.
იმ დროს ლიზი აფთიაქში ჩადიოდა, ნანუს წამლებზე.
სად დაინახა
სად გამოქექა
ვერ გეტყვით.
დიახ, ნიკუშა წავიდა და მოიყვანა ლიზა.
მოდი, გადავახვიოთ!
ღამის 5 საათი
ჯინსებში, სადღაც 18-19 წლის ბიჭი გარაჟთან, ელოდება რაღაცას ან ვიღაცას
მერე მოდიან
იყო შეგინება
მერე გამობრუნება და დანის აკეცვა-ჩაკეცვა.
მერე ისინიც მიდიან.
ის გდია, მოკეცილი
კიბეებიდან ჩამომხტარი,უცნობი გოგი კი რეკავს სასწრაფოში,სახანძროში,პატრულში.
მერე დაბურულიმინებიანი მანქანა მოვარდა
იქიდან გადმოფრინდა ვიღაც
გოგო გაწია და ბიჭს უღრიალა
მერე კიდევ მოვიდნენ
გოგო გაიყვანეს,აუხსნეს და მიახვედრეს
მერე ?
ამას ლიზი ერქვა,იმას ნატა.
მოღრიალეს მიშო
მოგინებელს პეპე
გახევებულს ოთო.
ბოლოს ?
ბოლოს სასწრაფოც მოვიდა
ლიზი დაკითხვაზე
მიშო გაქცევაზე
არა!
ჯერ ისინი აწამა, ახოცა-დახოცა და მერე გაიქცა.
მეტი ვერაფერი
ვერაფფერი
ვერაფერი ვერც იცოდნენ ორივემ მეტი.
ეგ იყო, ხო სულ ეგ
მეტი ვერაფერი.
მიშო პერელმანის ჩამოსვლა არ იყო სახარბიელო ლიზისთვის.
ფიქრობდა განუწყვეტლივ.
იშვიათად დადიოდა ბავშვებთან ერთად.

***
-ლიზ, გამო რა ჩემთან_დაურეკა ერთხელ ნატამ.
-გამოვალ, ყველა ხარტ ?
-ხო და ნაყინები წამოიღე.
თეთრი,გრძელი ქვედაბოლო,ატმისფერი მაისური და ბალეტკები ჩაიცვა.
"Valentino" დაისხა,მაჯაზე საათი მოირგო, თმა დაიწნა და სახლიდან გავიდა.
ნაყინები იყიდა
შოკოლადი,კარამელი,ვანილი და მარწყვი.
ზოგს რა უყვარდა,ზოგს რა.
თვითონ ?
ეზიზღებოდა
ზოგადად არც ნაჭამი არ ჰქონდა.
ზარი დარეკა
ნატამ გაუღო
-რაშვებით ?_დაიძახა შემოსასვლელიდან.
-მოდი,მოდი აქ ვართ ლიზუ!
შევიდა თუ არა მაშინვე დალანდა აივანზე მყოფი, მხრებჩამოშვებული,მაღალი ტიპი.
მერე ?
წამებში შემტრიალდა ის უკანასკნელიც.
არვიცი,მართლა არვიცი
ნუ შემეკითხებით.
არვიცი, რა ქიმია იყო
ხო
არვიცი
არც ქიმია იყო
ალბათ არც ფიზიკა
და არც ბიოლოგია,მაგრამ იყო რაღაც
წამებში შეტრიალება
თითქოს იგრძნო
და შემოტრიალდა.
თვალები ?
ნუ მკითხავთ რა, სულ თავში ხომ ვერ ვიქნები.
ერთადერთს გეტყვით.
გაუღიმა
თუ გაეღიმა
აი ხედავთ ? მაგასაც ვერ გიხსნით,გეუბნებით
იმიტომ რომ
ზოგადად ლიზი და მიშო არ იხსნებოდნენ.
-ლიზი მიშო, მიშო ლიზი
-სასიამოვნოა
-გიცნობ
-მე არა
-შენც მიცნობ,პროსტა აღარ გახსოვარ ეტყობა
-ალბათ
როგორ არა
რა ?
ლიზიმ არ იცოდა ?
არ ახსოვდა ნუთუ ?
ნუ მოტყუვდებით, კარგადაც ახსოვდა და კარგადაც ვერ იყო, უბრალოდ არ იმჩნევდა რა
ეგეც მიშოსთვის.
-აუჰ,დამცხაა რაა_აწუწუნდა ჯიბის რადიო.
-ეს ის მომენტია,როცა თამთას ვერ შევეწინააღმდეგები და მეც მცხელა, წამო გავგაზოთ აუზზე_ამოიყრანტალა ოთომ.
-აუ,მეზარება_წამოიწუწნა ჟვანიამ.
-მაშინ შენ დარჩი_წამოიწია პერელმანი და ურცხვი ღიმილით შეხედა ლიზის.
რაო ?
დარჩიო ?
-უკაცრავად ?
-ხო,აბა ჩვენ გვცხელა და არ გვაქვს ნერვები ვუყუროთ შენს ბომჟ სახეს_თვალი ჩაუკრა და სკამიდან ადგა
რაოო ?
ავიდა
ავიდა
ავიდა ტვინში
და უკვე ფეთქდებოდა თავის მოთოკვას, რომ ცდილობდა.
ვისო ?
ბომჟიო ?
ჟვანია ლიზიზე?
ჟვანია ლიზის როგორ გაუბედეს ?
ყველაზე ლამაზ გოგოს,ლიზის!
გ ა მ ო შ ტ ე რ დ ა .
ვერაფერი უთხრა
იმას ჩაეცინა
-ჩაალაგეთ ვისაც უნდა და გელოდებით იქ_უცბად მოიძახა და ბინიდან გავიდა,
დატოვა ასე
გ ა მ ო შ ტ ე რ ე ბ უ ლ ი .
-ლიზ,წამოდი_გამოარკვია უცბად ლალამ.
-არა
-გთხოვ რა და ჩემს მწვანე კაბას გათხოვებ,წინა წელს რო არ გათხოვე
-არა
-აუ ლიზ, სერიოზულად გეუბნები!
-ჯანდაბას_მართლა ჯანდაბაში გაუშვა ყველა ლიზიობა და გოგოებთან ერთად სახლში ავარდა.

აუზზე ბიჭები დახვდნენ
ზედაც არ შეუხედავს პერელმანისთვის, ისე ჩახტა აუზში.
რა ექნა ?
ისეთი სწერვა სახეები ჰქონდა ამ გოგოს, ყველა მუნჯდებოდა.
ერთ-ერთი ხერხი, ყოველგვარი სიტუაციებიდან გამოსავალი როჟები იყო ლიზისი.
ჩიტივით იყო წყალში
გაგრილდა
სიამოვნებდა წყალში
ხო აი ეგრე
ჩიტივით
მაგრამ
მაგრამ
მაგრამ
აყვინთავებდნენ სულ რაღაც 2 წუთში.
ცხელმა ტალღამ დაუარა,როცა ვიღაცის მკლავებს შეეხო, ერთ-ორ კუბიკსაც შეეხო თითებით.
უფროსწორედ გაეკრა
ხო აი ეგრე გაიგეთ რა
გაეკრა კუბიკებზე.
ბატივით ხელებს იქნევდა და ფართხალებდა.
ბოლოს ამოყვინთა.
აზრზე რომ მოვიდა, გვერდით მოხარხარე პერელმანი დაინახა.
გამწარდა
გადაფეთქდა
გადაპიკდა გოგო.
-ჰაჰჰაჰა,ვისიამოვნეთ ?_ისევ სწერვობა არჩია.
-ზედმეტად_თვალი ჩაუკრა და ხარხარი გააგრძელა გამომწვევად.
სწრაფად ამოხტა წყლიდან და შეზლონგს მიუახლოვდა.
კრემი წაისვა
და
შეზლონგზე გაწვა.
მთელი იმ დროის მანძილზე, აუტანელ მზერას გრძნობდა
ხო აი ესე,ვერ აჩერებდა მიშო თვალებს.
ლიზის ?
ლიზის ყველაფერი უხდებოდა,მაგრამ ეს თეთრი საცურაო კოსტიუმი ყველაზე მეტად.
ყველაზე მეტად.
რაექნა ?
იჯდა და უყურებდა,თავისთვის ხარბ ღიმილთან ერთად.
-ოთო, ნუ სუნთქავ, მიბერავს!_გაისმა ჯიბის რადიოს ხმა.
-ნურც შენ,ალერგია მაქვს!
-ვერ გიტან
-მე ხო მეხატები გულზე მონა ლიზასავით
-იუმორმა თუ ცინიზმა გამანებე თავიო
-მიყვარხარ
-იდიოტი!
-მეც,წრიპა
-არა! არა! არა! ეგ არ ქნა, გთხოვ ! არაა!
1.2.3
ჰოპ
და
კონჯარია წყალშია.
ოთო და კონჯარია ჩვეულ რიტმში ჭამდნენ ერთმანეთს.
ხოცავდნენ
ამწარებდნენ
და კბენდნენ ერთმანეთს.
რამე ?
ისეთი ?
არ გაიფიქროთ რა,არ ყოფილა და არც იქნება.

მერე გასახდელში შეცვივდნენ.
-რა იდიოტია პერელმანი_დაიწყო ლიზიმ.
-ო,კაი რა! პირიქით, მგონი დაევასე და მაგიტომაც გააკეთე ეგრე_დაასკვნა ნატამ.
-ნეტავ,შენ არ მყავდე ერთი მეზღაპრე რა
-ოთოზე იდიოტი მაინც არაა,ოთო არის
უნდა დაესრულებინა კონჯარიას,რომ შეაწყვეტინა სამივემ.
-ხო,ვიცით, ოთო არის ცხოვრებით იდიოტი!_ერთხმად დაიძახეს გოგოებმა.
-უიმე! წავედით,ხო წავედით.

ის დღე ალბათ ყველაზე კარგი იყო,იმიტომ რომ ის,
ის ნახა.
თავისი "valentino"სავით დღე იყო.
ტკბილი,ვარდისფერი,რაღაც არომატით შეზავებული დღე იყო.

სახლში ჯერ ნანუ გააგიჟა
მერე თავისი თავი.
შევარდა ფეისბუქზე და გამოიცანით,
რა გააკეთა ?
"Search_მიშო პერელმანი"
სულ ორი ფოტო ედო
ერთში სათვალე ეკეთა და იცინოდა
მეორეშიც იცინოდა,ოღონდ ცალყბად და აქ სათვალე არ ეკეთა.

გოგოების საერთო ჩატში გაისმა წკაპუნი.
ლალა წერს.
"Xval cavidet ra sadme"
"Davighale me, tkven cadit"
გავაგზავნე პასუხი.
"Hmkargi!"_გამოყო თავი ჯიბის რადიომ.
"Kvelani cavidet"_ მოიწერა ნატამ.
ყველანი თუ პეპეც ნატა ?
ეჰ,ნატა..

და მაინც! რა საშინელება იყო
ნატა და პეპე,ფუ არც გაიფიქროთ რა
ყოველთვის
პეპე'ლა
და ამით მორჩა.
აი ეგრე იყო ისიც და ესეც
მორჩა.

***
-ლიზი,ჩამოდი რა_ერთხელ ურეკავს მიშო.
უჰ,ჩამოგვრჩით ?
ხო ეგრე იყო რა
აუ,ახსნა ?
განმარტება?
ლიზი და მიშო,რომ ვერ იხსნებიან.
სიტუაციას აგიხსნით,რომელიც ვერც სიტუაცია ვერაა.
ვერც ერთად იყვნენ
ვერც ცალცალკე.
ყველამ იცოდა
ვერასოდეს ვერ იქნებოდა მიშოსთვის ლიზი, ლალა,ნატა ან თამთა. ვერ იქნებოდა ლიზი მიშოსთვის რომელიმე.
ვერც მიშო ვერ იქნებოდა ლიზისთვის,პეპე ან ოთო.
ვერ იქნებოდა მიშო ლიზისთვის რომელიმე.

ორივე გრძნობდა
ორივე განიცდიდა
ორივე ხვდებოდა
ორივემ იცოდა
მაგრამ
მაგრამ
მაგრამ
არცერთი იმჩნევდა.
ვითომ არ იყო,მაგრამ ხომ ვიცით,რომ იყო.
ეს იყო ზუსტი
ხომ აგიხსენით ?
კი,აგიხსენით.
ხოდა ახლა გავაგრძელოთ.
-ეხლა ჩამოვიდე ?
-ხო რა
გაუთიშა.
შორტები,ყვითელი მაისური და ნაცრისფერი ჟაკეტი მოიცვა.
თავისი "valentino"ც დაისხა,თმები ისევ დაიწნა და სახლიდან გაიპარა.

მანქანაში ჩაჯდა.
გაეღიმა
გაუღიმა.
-სად წავიდეთ ?_იკითხა მიშომ.
-ეხლა ?
-ხო რა
-ნორმალური ხარ ?
-წამოდი,გავისეირნოთ
მანქანიდან გადმოვიდა
გადმოიყვანა
და
ქუჩას დაუყვნენ.
-ლიზ
-ჰო
-შეჩვევა გრძნობებში ერევათ ?
-რატომ მეკითხები ?
-გითხრა ?
-მითხარი
-ერთი წყვილია, დიდი ხანია ერთად არიან, არადა საერთოდ არ ჩანს რომ უყვართ რა ერთმანეთი,არადა ამბობენ,კარგად ვართ და გვიყვარს ერთმანეთიო
-თუ არ იმჩნევა სიყვარული,ალბათ ერევათ
-ანუ ?
-ჰო,შეჩვევა გრძნობებში ერევათ.
-ჰო,ერევათ და მერე ბეზრდებათ
-შენ გყვარებია ?
-არვიცი_თითქოს გულთან,რაღაც არეში გაჩხაპნეს
ჩამოწიწკნეს
ცუდად ან აუტანლად სასიამოვნოდ
ვერ გეტყვით,მართლა თავში ხომ ვერ შევალ.
-შენ ?
-არვიცი.

ეს იყო და ეს.
იმ ღამეს
იმ ღამეს ბევრი ისაუბრეს
ბევრიც იყო გაჩხაპნები
აუტანლად სიამოვნებებიც
გაწითლებებიც
სიცილიც
ღიმილიც
და
სიყვარულიც.
ხო, იმ ღამეს სიყვარულიც იყო
საერთოდ სიყვარული ატრიალებდა ყველაფერს.
ხვდებოდნენ
იცოდნენ
მაგრამ
მაგრამ
არ იმჩნევდნენ.


***
-ნანუ
-რაიყო
-ჩამოჯექი რა
ნანუ სამზარეულოდან გამოფარფატდა და დივანზე დაჯდა.
მიუცუცქდა ეს უკანასკნელიც და თავი კალთაში ჩაუდო.
-რაიყო ლიზი, გტკივა რამე ?
-არა
-აბა ?
-ისე,ნანუ
-რაზე ფიქრობ
-ოცნებები ხდება,ნანუ ?
-ოცნებები იმისთვისაა,რომ იოცნებო
-ანუ ?
-არ ხდება, სულ უნდა იოცნებო,თითქოს იმის გწამს
-ანუ კაკი და ელენე აღარასდროს ჩამოვლენ ?
-დედაშენი და მამაშენი, შენი ოცნებები არ არიან,ლიზა
-კაი რა, რატომ გეწყინა,ისე გკითხე, რა ლიზა,დამიძახე ნორმალურად!
-ლიზი,მანგო გინდა ?
-გვინდა
-კარგი,დარეკე ბე

ნატა ვერ იტანდა მანგოს
გარგარით გატენილი პარკი მოიტანა და მარტო დაიწყო ჭამა
ისინი მანგოს შეექცეოდნენ,ეს გარგარს.
ზოგადად სულ ასე იყო
ყველა მანგო იყო
ის ერთი გარგარი...

***
ოთოს და ჩამოდიოდა ლონდონიდან
როგორც ოთო ამბობდა
ელენე იყო - მშვიდი,სწერვა,ნასწავლი,მაგრამ თბილი გულის პატრონი,ზოგადად გაფრენილი ყოფილა.
ვერ გაიგეს
და ვერც გაიგებდნენ.
ჩამოვიდა თუ არა გარშემო მყოფებისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია და ოთახში შეიკეტა.
ნატას მოეწონა,კარგი ბავშვიაო.
ზოგადად ყველას გაუკვირდა გოგოს გარეგნობა,ოთოს ხელში.
ნაცრისფერი,გრძელი თმა ჰქონდა
მწვანე თვალები
ტუჩზე პირსინგი, იცით როგორ უხდებოდა ? ძალიან,ძალიან უხდებოდა.
სუსტი,გამხდარი ფეხები და ლამაზი ტანი.
ეფექტური იყო,თავისი ჩიტებიანი ტატუებით.
რაც ლიზიმ დაინახა,სულ 3 ტატუ ჰქონდა.
და ყველა ჩიტის,რაღაც ფრთებს და გაფრენას ეხებოდა.
აინტერესებდა,ზედმეტად.
16 წლის გოგოს კვალობაზე ზედმეტად საინტერესო იყო ელენე.

იმ დღეს ოთოსთან იყვნენ მთელი დღე.
ახალ ბინაში გადავიდა, ელენეს სკოლის გამო.
ეხმარებოდნენ აბარგებაში და ჩაბარგებაში.
თვითონ ელენე ? ყურსასმენებში იყო გამოკაზმული.
იჯდა და ფეხს არ ანძრევდა.
ბოლოს ვეღარ მოითმინა თამთამ და შეუმჩნევლად "გამოსთხარა" ის ყურსასმენები ყურებიდან.
გადაბჟირდა ნატა,სხვები გართულები იყვნენ თავიანთ საქმეში.
-პატარა ქალბატონო, მომისმინე! ახლა ადექი და მოგვეხმარე, თინეიჯერობები არ დამიწყო, უბრალოდ გეუბნები,რასაც ახლა შენ აკეთებ არ შეეფერება ოთოს დას,ამიტომაც ადექი და მოგვეხმარე!
-კარგი_უხმოდ გასცა პასუხი გოგომ და საშუალო ზომის ყუთი აიღო.

-ლიზი!_დაიყვირა პერრლმანმა.
-რაიყო
-მომავალში გადავიხედე და იცი რა დავინახე ?
-რა დაინახე_სიცილით უთხრა ჟვანიამ.
-კიდევ მოგიწევს ასე ყუთების თრევა
-კი აბაა_გაიწელა.
-დაიჯერე_თვალი ჩაუკრა და ხარბად შეათვალიერა.
მერე ?
ხარბი ღიმილით კისერს მიუახლოვდა
სული შეუბერა,ნაზად
უცბად გადაინაცვლა ყურზე,შემდეგ თმაზე.
კოსად აწეული თმა ჩამოუშალა
-ასე უფრო კარგია, ვალენტინო უფრო ჰაეროვანია.
ჰაა ?
საიდან იცოდა,რომ ვალენტინოს გოგო იყო ?
საიდან იცოდა ?
დავიჯეროთ,ბიჭები გრძნობენ ?
ალბათ
მიშო პერელმანი.
მოჭუტული თვალებით,ხარბად შეათვალიერა თმაგაშლილი ჟვანია და გაეცალა.

ყუთი ლამის ხელიდან გაუვარდა.
გ ა დ ა პ ი კ დ ა .

კონჯარია მთელი დღე ფიქრობდა,რომ ზედმეტი მოუვიდა და ტონიც ძალიან მაღალი ჰქონდა, გადაწყვიტა ბოდიში მოეხადა.
მე ვერ აგიხსნით, მართლა ხომ ვერ შევძვრები თავებში.
საღამოს სანამ სახლებში დალაგდებოდნენ, ოთახში შეუვარდა ელენეს.
დღიურს წერდა,უცბად დახურა და დაფაცურდა.
-რაღაც უნდა გითხრა, ბოდიში დილანდელზე,ზედმეტი მომივიდა მართლა
-საყვარელი ხარ, ზედმეტადაც. არაუშავს,მართალი იყავი,მაგრამ რაღაცას გეტყვი, ნუ ხარჯავ დროს, უყვარხარ და შენც გიყვარდეს,აღიარეთ რა,მეც კი შევამჩნიე,ახლა კი კარგად! _ ოთახიდან გაიყვანა და კარი მიუხურა.
დარჩა ასე
გ ა მ ო შ ტ ე რ ე ბ უ ლ ი .


***
-ლალა
-ხო
-ნატასთან კარგად იყავი რა
ისევ მოჩხაპნა,გულთან,სადღაც არეში.
ამჯერად ლალაში.
-ისედაც კარგად ვარ
-კარგია
-ჰო
-დავიღალე
-რა ?
-რაც უფრო დრო გადის,მით უფრო ვშორდებით,ვერ ამჩნევ ?
-ვამჩნევ,მაგრამ ჩვენ ხომ პეპელა ვართ,ხან დავშორდებით,ხან შევვერთდებით
-მაგრამ არასდროს გა'ვშორდებით
-არასდროს
-მიყვარხარ,ლალა
-მეც,პეპე
თავიანთ სახლში
თავიანთ საწოლზე, უკუღმა იწვნენ
თავიანთ კედელზე, ფეხები შემოეწყოთ
და პირაღმა ლაპარაკობდნენ.
უკუღმა იყო.
ხან როგორ იყვნენ,ხან როგორ
ზოგადად, პეპე'ლა იყვნენ.

***
-ლიზი,გძინავს ?
-არა
-ჩამოხვალ ?
-ვერა,სიცხე მაქვს,შენი ბრალია სულ
-კაი
არაფერი უთქვამს მეტი
საერთოდ არაფერი.
ეწყინა,უნებურად ?
არა! "ნანებურად" ეწყინა რა
როგორც არის,მთავარია ეწყინა.
მთელი ღამე ნანუ დასტრიალებდა თავს
როგორია
შუა ივლისს
გაგანია სიცხეში
38/39 გქონდეს სიცხე.
მეორე დღეს სულ ეძინა
სულ,სულ,სულ.
გათიშული იყო.
საღამოზე გაეღვიძა, მოთენთილი იყო,მაგრამ სიცხე აღარ ჰქონდა.
ფეისბუქზე მობეზრებულად ათვალიერებდა რაღაცეებს.
მერე რაღაცას მოკრა თვალი
მაშინ დაემართა 40/45.
მიშო და ვიღაც გოგო, იცინოდნენ.
1 საათის დადებულია ფოტო, ის გოგო თაგავს და უწერს: "perelmanii mikvarssssss ♡ ahahahahhah"
ეს აქ სიცხეშია,ცუდადაა და ის იქ სიყვარულობს და ჰაჰავობს.
გამწარდა
გაბრაზდა
უკვე აღარც ეწყინა
დაეწყო ტირილი, უკვე სერიოზუად ხდებოდა რაღაც.
ტიროდა
რაღაც ეგონა იყო,მაგრამ არ ყოფილა
ტიროდა და ეგონა,მაგრამ ვიცით,ჩვენც ეგონა თუ არა ?
არვიცით,არადა ვიცით
თან ვიცით,თან არა.
მაგრამ
მაგრამ
მაგრამ
ფაქტი იყო.
პერელმანი იცინოდა.
ჟვანია ტიროდა.

თვალებდასიებულს მალევე ჩაეძინა,მერე ისევ გამოეღვიძა.
სიცხე ისევ აღარ ჰქონდა.
ტელეფონი აიღო თუარა,მაშინვე დარეკეს.
ის იყო.
უპასუხა.
-ლიზ,როგორ ხარ ?
-კარგად_ზედმეტად უხეშად მოუვიდა.
-ხო ?
-კი
-რამე მოხდა ?
-არა
-კაი
გაუთიშა.
-ნანუუ!
-ხო,ბე
-გოგოებს დაურეკე,გამოვიდნენ რა
-კარგი,ეგენი არიან შენი წამლები, მე თქვენ რა გითხარით.
ცოტახანი იკოტრიალა
გათხლაშული ეგდო ლოგინზე.
მერე მობეზრდა, ლეპტოპს სწვდა და ფეისბუქზე შევიდა.
Search-მიშო პერელმანი
აღებული დახვდა ფოტო.

"Chat"_ ლიზი-მიშო.
-rom movide,chamoxval ?
-vera
-vera tu ara LIZA
-arvici
-15wtshi dabla ikavi

ეს იყო და ეს.
იცოდა, უნდა ჩასულიყო
არ ჩავიდოდა ?
ამოაკითხავდა
ისევ ჩასვლა ერჩივნა.

თვალის უპეებზე ტონალური წაისვა, უფერული ბლესკი და ნორმალურ მდგომარეობაში ჰქონდა სახე.
ყვავილებიანი სარაფანი გადაიცვა, ბალეტკები ამოიცვა და ვალენტინოც დაისხა.
-ლიზა
-ხო!
-სად მიდიხარ
-ეხლავე ამოვალ,ბე
უცბად მოიძახა და დაბლა ფრიალით ჩაფრინდა.
იქ დახვდა.
გადაკოცნა, სხვანაირად.
შეამჩნია,არ ესიამოვნა.
-რა მოხდა ?
-არაფერი
-ლიზა!
-არაფერითქო!
-გამოვიცნო ? ფოტოს გამო ?
-არა
-კაი რა, ვერ მომატყუებ
-არათქო!
-აბა რატო ?
-არაფერი არ მომხდარა საერთოდ!
-სიცხე კიდევ გაქვს ?
-ვაიმე, რა კარგია რომ გაგახსენდა! მადლობთ!
-აი თურმე რაში ყოფილა საქმე_დაასკვნა პერელმანმა და ჩაიცინა.
-რა გაცინებს ?_გაკაპასდა.
არვიცი რას ნიშნავს,გაკაპასდა.
არვიცი და არც მაინტერესებს, ის უბრალოდ დაეწერა ლიზის.
-ეგ ფოტო, 2 თვის წინ გადანაღებია, მოსკოვში
-ეხლა რატომ დადო ?
ნელა,მოხერხებულად ყურთან დაიხარა
გადაპიკდა გოგო.
-მეორედ დადო,ლიზ.
მერე მოშორდა
და
ისევ ისე
ხარბად შეათვალიერა.
მერე ?
ტირილი აუვარდა,მის თვალწინ.
ისე წამოუვიდა ის ცრემლები,როგორც პატარაობაში,
დირექტორმა მშობლები,რომ დაუბარა.
ისე მოულოდნელად წამოუვიდა ცრემლები, თავისებურად.
პირველად იტირა ბიჭის თვალწინ,პირველად იტირა მის თვალწინ.
პირველად იტირა,უნებურად,ემოციებისგან.
ასე იდგა და ტიროდა
ხმით ტიროდა
გიჟურად
ბავშვივით
თავისთვის
ხმით.
ბევრი იტირა
თუ
ცოტა
ვერ გეტყვით.
მაგრამ იტირა,მის თვალწინ.
მერე ?
გადაგახვევთ.
-ნუ ტირი,ვიცი
-შენ,არაფერი იცი_ისევ ტირილით უთხრა
-არ გეშინია,ლიზა ?
-ნუ მეძახი ლიზას
-მე მომწონს
-შენ არაფერი იცი_ისევ ტიროდა ხმით,ბავშვივით,მის მკლავებში.
-ვიცი,ყველაფერი ვიცი და არ გეშინია ?
-არა, არვიცი,არა,არვიცი
-ჩშშშ, ჩემი ყველაზე ლამაზი ვინ არის
-არ ვარ შენი
-ხოდა არ გეშინიათქო ლიზა ?
-არა
-დარწმუნებული ხარ ?
-არა
-არასდროს არ უნდა გეშინოდეს,ლიზა
ლ ი ზ ა
ლ ი ზ ა
ლ ი ზ ა
დ ა
ი ს ე ვ
ლ ი ზ ა.
მერე ?
მერე ?
მერე ?
კოცნა იყო,ვალენტინოთი.
ვალენტინოსავით
ტკბილი,ჰაეროვანი,ნაზი და ღია ატმისფერი
ჰო, ღია ატმისფერი.
მიშო,ლიზა და ვალენტინო...

***
-ოთო,გამანებე თავი
-თამთლა, მითყლათარ_იხეოდნენ უკვე სიცილით,იმდენად ზუსტად აჯავრებდა კაკულია მოთლიფე ლევანის,რომელსაც თამთა დაბადებული არ იყო უკვე მოწონდა.
-ცუდადდ ვარრ_კვდებოდა ლალა.
-კონთარია თამთა, თალიან მიქვართალ_არ ჩერდებოდა.
ის მწარდებოდა, გიჟდებოდა უკვე.
-გამანებეთ საერთოდ თავი რა!
-უიმე, რა იყო გოგო_გაშინაურდა ელენე.
ხო ?
არ გითხარით ?
ბევრიც მავიწყდება, ბევრიც მახსენდება
მთავარია
მთავარია
მთავარია
ყველაფერს გიყვებით.
ელენე ?
ზედმეტად ურტყავდა კონჯარიას ნამიოკებს მისთვის გაურკვეველ თემაზე,მაგრამ ვიმედოვნებ,თქვენ მაინც 'მოწვით' ეგ "გაურკვეველი თემა".
ხო ?
კიდევ ელენე ?
შეეჩვია ახალ სახლს, სკოლას, ოთოს,მის მეგობრებს და ზოგადად თბილისს.
გაიჩინა მეგობარი,მერე მეგობრები'ც.
რა იცით ?
რა იცით ?
იქნებ, მომავალში ელენეს და მის მეგობრებში'ც მოვხვდე.

ერთხელ დაისვეს კაკულია
პეპემ და პერელმანმა.
-თამთა ტო ?_ჰკითხა პეპემ.
-არა_ჩუმად, გასაოცრად ამოიღო ხმა.
-ეგ! ეგ,რომ გაბედო, მოგკლავ! ეგ რომ იყოს,ოთ ვეღარასოდეს დაინახავ და მითუმეტეს ვერ გაეკარები! _კბილებში გამოსცრა პერელმანმა და იქიდან გამოვარდა.
თამთა ?
პერელმანისთვის ?
დამთავრებულია,ვიცით
მორჩა.
და მაინც
რატომ ხდება ასე ?
რატომ მოხდა ოთოც და თამთაც ?
ორივეს ერთად თან!
მაგრამ
მაგრამ
მაგრამ
მიშო ?
დობა-ძმობა ?
ასე არ უნდა ხდებოდეს...

***
-მიშო, რა გჭირს ?
-არაფერი,ლიზ
-მიშო!
-არ ეტყვი გოგოებს!
-არა,მართლა
-მგონი ოთოს თამთა რა
-არვიცი
-მე ვიცი!
-რა ?_შეუშინდა ხმა.
-ან ერთი წავა,ან მეორე!
-მიშო! მგონი ზედმეტი მოგდის!
-ლიზა! სერიოზულად ?
-მგონი კიარა მართლა ზედმეტები მოგდის
-ლიზა, აბა დავუკვირდეეთ, ჩემი და და ჩემი ძმა, ერთად ხვდები ?!
-მე და შენ რომ ერთად ვართ და არააფერს გვეუბნებიან ?_მეორეკლასელივით გამოუვიდა ბლუყუნი.
-კაი რა,ლიზ. შენ მე არ გიცნობდი, ხვდები სად გადაუხვიე და სად ბანძ თემაში აღმოვჩნდით ?
-ჰო,მაგრამ თუ უყვართ რა ქნან ?
-არა! არ დავუშვებ!
-მიშო!
-ლიზა, არ შეიძლება! გესმის ? არ შეიძლება!
-შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს,მე ვეტყვი რომ უყვარდეთ
-და მე გადამაბიჯონ,ლიზ ?_ჩაეცინა,საშინლად ცუდად.
-არა.. არა..-ვერ მოაბა
-ხო ?!
-არა, უბრალოდ ასე რატომ იქცევი ?!
-არ შეიძლება, ლიზა! არა!
-იცი რა? მე ვეტყვი,რომ უყვარდეთ და ეს შენ გინდა გადაბიჯებად,გინდა გადმობიჯებად ჩათვალე! იცოდე,რომ აშავებ და არასწორი ხარ!_გასცა პასუხი,არანაირი ბლუყუნით,არანაირი დაბნევით.
გასცა და წამოვიდა.
უფროსწორედ
გასცა და სახლში აირბინა.
გაგიჟდა
გადაირია
აფეთქდა
არ ესმოდა
ვერც გაიგებდა
არც იყო საჭირო და არც იქნებოდა
იმიტომ რომ
იმიტომ რომ
იმიტომ რომ
ასე არ შეიძლებოდა, არა!
ორივე მხრიდან არ შეიძლებოდა
სამივე მხრიდან არ შეიძლებოდა
ოთხივე მხრიდან არ შეიძლებოდა...

***
ვინ სად დადიოდა, კაცმა არ იცოდა
ვინ სად იყურებოდა,კაცმა არ იცოდა
ვინ სად გარბოდა,კაცმა არ იცოდა.

ოთო წავიდა მშობლებთან.
ელენე სწავლობდა,დადიოდა და იყო თავის მეგობრებში'ც.
თამთა ?
უნივერსიტეტი დაეწყო,სწავლობდა
სულ სწავლაზე იყო გადართული
ვერც ჯიბის რადიო ვეღარ იყო
თითქოს
თითქოს
თითქოს
არცც ყოფილიყოს.

პეპე'ლა ?
ისევ იყვნენ
სულ
სულ
სულ
არასდროს არ გა'შორებულან
და
ზოგადად
ვერც მოხდებოდა ეს.

მიშო,ლიზი და ვალენტინო.
ჩამორჩნენ
ვერ აგიხსნით
ზოგადად
ისინი ხომ ვერ იხსნებოდნენ ?
ხოდა
ერთს გეტყვით
იყო ვალენტინო
და სულ იქნებოდნენ
მაგრამ
მაგრამ
მაგრამ
ჩამორჩნენ.

ნატა ?
ნატა სულ იყო
და
იქნებოდა
ისევ გარგარი, ყველა მანგოსთან ერთად.

***
-ლიზი,ჩამოდი რა_ურეკავს ერთხელ.
-კარგი.
გულის ფართხალი
ბაგ-ბუგ
კაი რა,ლიზ
ესე ძალიან მოგენატრა ?
ალბათ ?
ალაბთ კიარა, გადაფრინდებოდა...
ის თეთრი სარაფანი ჩაიცვა
ბალეტკები
და
ისევ
რა ?
ვალენტინო.
ჩავიდა,ვეღარ მოითოკა
და
ჩაეხუტა.
რა ექნა ?
უყვარდა
ის ღიმილებიც,ლიზიებიც,ლიზაებიც,ლიზებიც და ზოგადად ყველაფერი უყვარდა,რაც მას ეხებოდა.
ყველა თავისებურად
სულ
სულ
სულ...
-მომენატრე!_კანკალით უთხრა.
განა ციოდა ?
არა!
აი ისე რა
ყველაფრისგან გააკანკალა.
-ლიზ, 1 წლის შემდეგ, ოთო დაბრუნდა_ამოიხრიალა.
-ვერ გაძლო ხო ?_ღიმილით იკითხა.
-ვერა
-ახლაც აღარ შეიძლება ?
-არვიცი.

***
-მიყვარხარ!
-მეტი არაფერი,მიშო?
-მეტი რამე არსებობს ქვეყანაზე,ლიზ ?

***
თუ მიგვატოვა მზემ
მთვარე ხომ სულ იქნება ?

***
ერთხელ
ხო
აი
პირველი
ერთხელ..
ჰომ,იმ პირველ ერთხელ ურეკავს,თამთას
-ნატა გაიპარა ტო, გარგარებიც თან გაუყოლებიათ!


___
არვიცი
სპეციალურად, თამუნა კონჯარიასათვის.
ის იყო ამ ისტორიის თავის მუზა, საერთოდ იდეა და ყველაფერიც.
გთხოვთ,დააფიქსიროთ თქვენი აზრი
მთელი სული ჩავდე ამ ისტორიაში
იმედია,გამომივიდა ის რაც მინდოდა ^^