1...2...3 პროჟექტორი აინთო.ვიღაცამ მიკროფონი მომაჩეჩა.სიმღერის სიტყვები მავიწყდება.რა მემართება?!. ჯესიკა აზრზე მოდი, ახლა ფარდა აიწევა და შენ უნდა იმღერო.გავამხნევე ჩემი თავი და მიკროფონს ხელი მოვუჭირე.
ფარდა იხსნება.ჩემი გულისცემა ყურში მესმის.ხალხი აპლოდისმენტებით მამხნევებს. მუსიკა დაიწყო.რა მემართება? პირს ვერ ვაღებ.ხმა არ ამომდის.სიტყვებიც ამერია თავში
უეცრად ხალხის ყვირილი და უკმაყოფილო ზუზუნი მომესმა.ეს ჩემთვის სიკვდილს უდრიდა
ფარდა დაიხურა.ორი დაკუნთული ბიჭი ამომიდგა გვერდებში და მკლავში წამავლეს ხელი
-ბოსი გეძახის!
-დღეს როგორც ჩანს შენი დღე არაა პრინცესა
-მაიკ,ჯერემი გამიშვით გთხოვთ
შევევედრე მათ თუმცა ამაოდ.მეც აღარ შევეწინააღმდეგე,მაინც ვერაფერს გავხდებოდი,პირიქით უფრო გავამძაფრებდი სიტუაციას.მათ წამიყვანეს ზევით კიბეებზე და მივადექით ერთ ოთახს წითელი კარებით .მათ ხელები გამიშვეს და მაიკმა კარზე დააკაკუნა
-შემოდი! გაისმა ბოხი და მკაცრი ხმა
ჯერემიმ კარი შეაღო და რასაც ქვია შემაგდეს ოთახში,მერე კი კარი გაიხურეს.მე ინერციით პირდაპირ მის ფეხებთან დავვარდი.ის ზურგით იდგა.მხოლოდ შარვალი ეცვა.
შიშისაგან ვკანკალებდი. ვიცოდი ამას არ მაპატიებდა
უცებ შემოტრიალდა ხელში ჭიქა ეჭირა სასმელით სავსე
-შენ იცი რამდენი ფული ჩავდე ამ კონცერტში? მითხრა ეს და თმებში ჩამავლო ხელი
მე თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და ვიგრძენი როგორ დამისველდა ლოყები.
მან თმებზე ხელი გამიშვა და ჩემს გარშემო სიარული დაიწყო
-დღეს ისე დაისჯები რომ სამუდამოდ დაგამახსოვრდება.
ოღონდ დილეგში არა. შევევედრე მზერით, რაზეც მან სილა გამაწნა
-ადექი! მიბრძანა
მე ნელა წამოვდექი და თავი დავხარე .მაჯაში მწვდა და სარკესთან მიმიყვანა,თვითონ ჩემს უკან დადგა და თავი მხარზე დამადო მერე ცალი ხელი ყბებზე მომიჭირა ისე რომ ვერ ვლაბარაკობდი და თავი ამაწევინა
-ჩაიხედე სარკეში!ხედავ?
მე სარკეს შევხედე და დავინახე ჩამოდღაბნილი ტუშის ნაკვალევი ლოყებზე, ნახევრად წაშლილი პომადა და აწეწილი თმები
-გეცნობა? ჰა? არ გეცნობა? ასეთი იყავი სანამ ფეხზე დაგაყენებდი.
თავი მისკენ მიმაბრუნებინა.
-ასე მიხდი სამაგიეროს?
მე თავი გავატრიალე გვერძე
-სახეში მიყურე! მე შევხედე მას სახეზე და მის თვალებში ცეცხლი დავინახე, რომელიც ძალიან მაშინებდა,ცოტა ხანი მიყურა ასე, მერე მომშორდა ,ჭიქიდან ბოლო ყლუპი სითხე მოსვა და ჭიქა კომოდზე დაახეთქა.ხელი ჭიქიდან დანაზე გადაიტანა და მაგრად მოუჭირა,მერე ისევ ჩემთან მოვიდა მე ნელნელა უკან უკან მივდიოდი ის კი ჩემსკენ მოდიოდა შეუჩერებლად,ბოლოს ვიგრძენი რომ ცივ კედელს მივეჯახე და ფეხები ამიკანკალდა,ჩემდა უნებურად ჩავჯექი და ცრემლებმა ისევ მონახეს გზა. ის თავზე დამადგა და მიყურებდა ზევიდან.მისი ჩრდილიც კი მაშინებდა.
-ზეინ... დავიწყე სიტყვა მაგრამ ის უეცრად მაჯებში მწვდა და წამომაყენა,ის ძალიან ახლოს იდგა ჩემთან და თავი ისე ჰქონდა დახრილი რომ მის სუნთქვას მკერდზე ვგძნობდი.მან დანა ასწია და ყელთან ახლოს გამისვა კანზე. მე ჟრუანტელმა დამიარა,მან დანა უფრო ქვევით ჩაიტანა და მკერდთან კაბა ჩაჭრა,მერე ნელა აწია თავი და კისერში კოცნა დამიწყო რაზეც მე შევეწინააღმდეგე,მაგრამ სულ ტყუილად ახლა უფრო მაგრად დამიჭირა და ერთი ხელის მოძრაიბით კაბა შემომახია სხეულიდან.იმის გამო რომ კაბის ქვეშ ლიფი არ მეცვა მხოლოდ ტრუსით დავრჩი მის წინაშე. ყელზე მკოცნიდა და თან ცივ დანას დაასრიალებდა ჩემს სხეულზე. ნებისმიერ მომენტში შეეძლო მოვეკალი. შიშიშასაგან გული ამოვარდნაზე მქონდა. მან შემატყო და დან დააგდო ძირს ,მერე ხელები მაგრად მომიჭირა,საწოლზე დამაგდო და შარვლის გახსნა დაიწყო. ეს უკვე მეორედ ხდებოდა რაც მასთან „ტყვეობაში“ ვიყავი.პირველად ჯერ კიდევ ქალიშვილი ვიყავი 18 წლის.ასე მეგონა დეჟავიუ მქონდა.ზუსტად იმ ღამესავით მოხდა ყველაფერი.მისი ყოველი შეხება მწვავდა კანს,ის სიმპატიური იყო მაგრამ მისი საქციელების და ხასიათის გამო ყოველი შეხება გულს მირევდა.
ის რომ მის ტყვეობაში ვიყავი უკვე მეორე წელი, არ მაძლევდა იმ ძალას რომ მას გავმკლავებოდი.წუთები საათებად გადაიქცა.
-დავასრულე პრინცესა შეგიძლია ტკბილად დაიძინო!
მითხრა,შარვალი ამოიცვა და სიგარეტს მოუკიდა
კარზე კაკუნის ხმა გაისმა მე თეთრი ზეწარით დავიფარე შიშველი სხეული .ზეინმა ჯერ მე შემომხედა რომ დარწმუნებულიყო დავიფარე თუ არა ჩემი სხეული რადგან არ უნდოდა მის გარდა ვინმეს დაენახა ის.მერე გასცა ბრძანება
-შემოდით!
ისევ მაიკი და ჯერემი იყვნენ ახლა უკვე ზეინის ხელქვეით ჰარისთან ერთად
-გაიყვანეთ! თქვა მშვიდად და ჩემზე ანიშნა თავით. ჰარი საქაღალდით ხელში მასთან მივიდა
ბიჭებმა კი ისევ ისე დამიჭირეს.მივხვდი რომ დილეგში მივყავდი თუმცა ხვეწნა და ტირილი აღარ დამიწყია რადგან ამით არაფერი შეიცვლებოდა და ზეინს კიდევ მეტ სიამოვნებას მივანიჭებდი.უბრალოდ ავდექი და გავყევი,ზეინს კი კარში გასვლამდე მწველი მზერა მივაპყარი
და ამან ცოტა არ იყოს გააოცა. კარი დაიხურა ჩემს ზურგს უკან. ბიჭებმა ქვევით კიბეებზე ჩამიყვანეს. კიბეების ზედა ნაწილი განათებული იყო, მაგრამ ქვევმოთ უკუნი სიბნელე იდგა
როცა ჩავედით ერთერთმა ფანარი საკნის კლიტეს მინათა მეორემ კი გააღო ჭრიალა კარი და მეც შევედი შიგნით
როცა ისინი კიბეს აუყვნენ და შუქი გაუჩინარდა,ძირს დავჯექი ,გაყინულ ბეტონზე თუმცა ამ წუთას სიცივე არ მაწუხებდა.უეცრად რაღაც გამოძრავდა ჩემს პირდაპირ.მართალია ვერ დავინახე მაგრამ ხმა გავიგე თუ როგორ მოძრაობდა რაღაც თუ ვიღაც. კანკალმა ამიტანა
-ჰეი! შეგიძლია დამეხმარო? ამოილუღლუღა ვიღაცამ
-ვინ ხარ?
ზეინმა ვინმესთან ერთად ჩამკეტა? ეს ცოტა უცნაურია
-მე ვერ... ვერ ვმოძრაობ და შეგიძლია წყალი მომაწოდო? მთხოვა ბოხმა ხმამ
მე სიბნელეში ხელების ფათური დავიწყე და საკნის მეორე მხარეს ვიღაცას შევეხე. ვიგრძენი რომ ხელი მის პრესზე მედო. მისი პრესი კი მაგარი და მხურვალე იყო. ხელი უცებ ავიღე და ახლა წყლის ძებნა დავიწყე მაგრამ ვიგრძენი რომ მხარი მის ხელს გავუხახუნე რაზეც მან წამოიყვირა. ცოტა ხანში მითხრა
-ხელზე ჭრილობა მაქვს და საშინლად მტკივა
-შეიძლება ვნახო?
-ფრთხილად
მე ჯერ იატაკზე მისი ხელი ვიპოვე რომელიც დიდი და დახეთქილი იყო მერე ნაზად ავუყევი და მის ბიცეფსთან გავჩერდი სადაც სისველე ვიგრძენი
-სისხლი მოგდის
-არაუშავს
-თუ არ ჩამოგბან იმფექცია შეგეჭრება
-წყალი ისედაც ცოტაა
-მე არ მწყურია, შენთვის დავტოვებ ცოტას
ისევ დავიწყე ხელების ფათური და როგორც იქნა ცივი რკინა ვიგრძენი ხელში. რკინის ჯამი ავწიე და მისი ჭრილობა ჩამოვბანე
-იცი ნაჭერი რო მქონდეს შეგიხვევდი კიდეც თუმცა რომელ ნაჭერზეა საუბარი ტანსაცმელიც კი არ მაქვს
-რა? ტანსაცმელი არ გაქვს? ანუ...
-ანუ შიშველი ვარ რა იყო
-ზეინმა იცის ადამიანის წამება. ჯერ ისეთ დღეში ჩამაგდო რომ ვერ ვინძრევი და თან შიშველი გოგო შემოუშვა ჩემთან
-ჰა ჰა ჰა! რა სასაცილოა ვთქვი და ხელი მოვაშორე მას
-კარგი ვიხუმრე
-რაღაც უცნაური იუმორი გაქვს, მე კიდევ სულ არ მეხუმრება
-მანდ სადღაც ხალათი უნდა იყოს და მოიცვი არ გაცივდე
-ხალათი?
-ხო ბოქსიორის ხალათი
-ესეიგი ბოქსიორი? ჩამეცინა
-დღეს ალბათ არ გაგიმართლა და წააგე ვუთხარი და თან ხალათის ძებნა დავიწყე
-თანაც როგორ. ზეინის ბიჭები კიდე შენც იცი...
-ცხოველი. ვთქვი და ხელში სრიალა ნაჭერი მომხვდა ხალათი შემოვიცვი და ქვევიდან ოდნავ შემოვარღვიე ერთი ზოლი
-ხელი მომეცი ვუთხარი და ნაზად შევუხვიე ჭრილობა
ცოტა ხანი სიჩუმე ჩამოვარდა მერე მან მკითხა
-დიდი ხანია რაც აქ ხარ?
-2 წელია შენ?
- 6 თვე.
ცოტა ხანი ისევ გაჩუმდა
-2 წელია აქ ხარ და გაქცევა არ გიცდია?
-არა.
-რატომ?
-ხედავ ხელზე შრამს? ესეთი ყველა ჩვენგანს აქვს. აქ ჩამონტაჟებულია მიკრო ჩიპი რომელიც ეგრევე აქტიურდება როცა ამ შენობის ფარგლებს გასცდები და სიგნალი დაცვის ოთახში მიდის. ასე ისინი ადგენენ სად ხარ და ეგრევე გიპოვიან სადაც არ უნდა წახვიდე.
-ყველა ჩვენგანს? ჩვენნაირად კიდევ რამდენია?
- 8
-ვინმე დევლინი ხომ არ არის მათში?
-დევლინი? ეს სახელი სადღაც გამიგია. ცოტა ხანს დავფიქრდი მერე გამახსენდა რომ ის ჰარიმ ახსენა
-ჰარი საუბრობდა მასზე
-ჰარი?
-ხო.ზეინის ხელქვეითი
-მახსოვს მის შეყვარებულს ჰარი ერქვა. ნუთუ ის არის?
-დიდი ხანია დაიკარგა?
- მეექვსე წელია. რაც დაიკარგა მას მერე ვეძებდი ბოლოს მისი კვალი აქამდე მოდის და მერე იკარგერბა. აქ მის საძებნელად მოვედი და როგორც ხედავ თვითონაც აქ დავრჩი. ის ვიღაც ჰარი რას ამბობდა?
-როგორც მახსოვს ციხიდან გამოდისო ასე თქვა და ზეინს ეს არ მოეწონა
-დევლინი ციხეში? შეუძლებელია
-ის შენი...
-ჩემი ბიძაშვილია. 3 წლის იყო როცა მისი ძმა გარდაიცვალა და სიკვდილის წინ მითხრა როგორც საკუთარ დას ისე გაუფრთხილდიო.
-ვწუხვარ.
ცოტა ხანი ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა
-წეღან მიკრო ჩიპიო რო თქვი როგორ ჩამიდგეს ისე რომ ვერ გავიგე
-ნემსით
-მე ნემსს სულ მიკეთებენ ასე მითხრეს ტონუსისთვისააო
-ის არ გითხრეს თუ არ გაჩუმდები ვირთხის ჭამა მოგიწევსო? ვიგრძენი რომ ჰაერის უკმარისობა დამეწყო და გული ამიჩქარდა ფეხზე წამოვდექი და აქეთ იქით სიარული დავიწყე.
-რა? ვირთხის?
-შენ გეგონა სადილს მოგართმევდნენ?
-მე ვიმედოვნებდი რომ ერთად ვივახშმებდით
თქვა და ჩაეცინა, ვიგრძენი რომ სუნთქვა უფრო გამიჭირდა, პანიკამ მომიცვა
-ჰეი სად წახვედი?
ქოშინი ამიტყდა
-კლაუსტროფობია მაქვს
-თანაბრად ისუნთქე. დაჯექი და თანაბრად ისუნთქე
მე მის ფეხებთან ჩავიმუხლე
-ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე, ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე,
ისიც ჩემთან ერთად აკეთებდა ამას
-უკეთესად ხარ?
-შედარებით
გული გამალებით მიცემდა
-შენ გადამარჩინე! ვუთხარი მას და გავუღიმე თუმცა მან მაინც ვერ დაინახა ჩემი სახე რადგან ჯერ კიდევ უკუნი სიბნელე იყო
-პანიკაში არ უნდა ჩავარდე მაგ დროს
-ძალიან ცივა! შენ არ გცივა?
უეცრად მან ხელები მომხვია და მკერდზე მიმიხუტა, ტანში ჟრუანტელმა დამიარა
-გათბი? მიჩურჩულა ყურში
-მადლობა.
ცოტა ხანი ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა
-მე ვინატრებდი რომ შენნაირი ბიძაშვილი მყოლოდა
-რატომ?
-დევლინის გამო ზეინის ტყვეობაში მოხვდი, ეს თავგანწირვაა
-მე ხომ ის ვერ ვიპოვე?
-ხო მოძებნე?
დიდი ხანი დუმდა
-საყვარელი ადამიანისთვის თავს შენც გაწირავდი. არა?
-კი.
ვუპასუხე და დავამთქნარე, მერე მის მკერდზე კარგად მოვკალათდი და დაძინება გადავწყვიტე. ძილბურანში ვგრძნობდი რომ თმებზე მეფერებოდა. მალევე ჩამეძინა
დილით თვალებში მზის სხივმა შემომიჭყიტინა რომელიც შენობის ჩამონგრეული კუთხიდან მოდიოდა. იმ ბიჭის ხელები ფრთხილად მოვიშორე რომ არ გამეღვიძებინა. ფეხზე წამოვდექი და მას მივაშტერდი ის ისეთი სიმპათიური და მამაკაცური იყო. მისი მკერდი დაკუნთული იყო. სახეზე მშვიდი ღიმილი ეფინა. ლამაზი პატარა ცხვირი და დიდი ვარდისფერი ტუჩები ჰქონდა.
ამ დროს ჩემს ფიქრებში ვიყავი გართული როცა ნაცნობი ხმა მომესმა
-გამოიყვანეთ!
მე კარებისკენ გავიხედე. ზეინი იდგა თავის ბიჭებთან ერთად და მომშტერებოდა. თუმცა მის ბრძანებაზე დაცვები შემოვიდნენ და იმ ბიჭთან მივიდნენ. მას გამოეღვიძა ხმაურზე
ბიჭებმა ააყენეს და მხრებში შეუდგნენ რადგან თავისით ვერ დადიოდა. მან გამიღიმა სანამ საკნიდან გავიდოდნენ. უცებ გამახსენდა რო მისი სახელიც კი არ ვიცოდი.
-მოიცადე რა გქვია? მან თქმა დააპირა მაგრამ ზეინმა ხელი ააფარა
-შენი საქმე არაა! შენ კიდევ 4 დღე იქნები აქ
-ნაგავი ხარ!
-მადლობა
ისინი წავიდნენ. მომდევნო ოთხი დღის განმავლობაში მხოლოდ იმ ბიჭზე ვფიქრობდი თავიდან არ ამომდიოდა მისი სახე როცა გამიღიმა. ბოლოს ჩემი გამოსვლის დროც დადგა და ზეინმა თვითონ ჩამომაკითხა დაცვების გარეშე
-გამოდი!
მიბრძანა მან და მეც უსიტყვოდ შევასრულე. შემდეგ ასევე უსიტყვოდ ავედით მის ოთახში.
-დღეიდან ჩემს ოთახში გადმოხვალ
საათი გაიკეთა ხელზე. სუნამო დაისხა და ოთახიდან გავიდა. საწოლზე დავეშვი
ზეინის ოთახში გადასვლა ერთგვარი „დაწინაურება’’ იყო რაც ნიშნავდა რომ მისი ოფიციალური საყვარელი იყავი და სხვებთან შედარებით ცოტა მეტი უფლებები გქონდა.
ამ სიახლეს არ გავუხარებივარ
ცოტა ხანში კაკუნი გაისმა და ჰარიმ შემოყო ოთახში თავი
-ჯესიკა? ნინა სად არის?
-ხო ახლა მე ვარ აქ. ნინა სად არის მეც მაინტერესებს. მეგონა შენ იცოდი. შენ ხომ ყველაფერი იცი
-ყველაფერი საყვარლების გარდა
დაიკრიჭა და ოთახში შემოვიდა. საქაღალდე მაგიდაზე დააგდო და სკამზე ჩამოჯდა
-ვხედავ არ ხარ გახარებული დაწინაურებით
-გახარებული? საწოლიდან წამოვვარდი და აქეთ-იქით სიარული დავიწყე
-შენი აზრით უნდა მიხაროდეს ამ პირუტყვთან ძილი? კარგი დღეს გამიმართლა ვთქვათ, მაგრამ ხვალ რომ მოვბეზრდები რას მიზავს? მომკლავს? დამჭრის?...ნინა რამდენი ხანი იყო მასთან და სად არის ახლა ის?
ჰარი გაკვირვებული მიყურებდა და დროდადრო ეღიმებოდა
-ნინა არ ვიცი მაგრამ...მაგრამ ერთ გოგოს მაგონებ. ხასიათით ძალიან გავხარ
-რა? შენ არ მისმენ? ნუ რა თქმა უნდა შენ ხომ ფეხებზე გკიდია ყველა. მთავარია ზეინი იყოს კმაყოფილი და ბევრი ფული იშოვო. ფინიასავით დასდევ უკან და ტრა*ს ულოკავ. რა აზრი აქ შენთან ლაპარაკს შენ ხო გული არ გაქვს. არ გიფიქრია საკუთარი ცხოვრებისთვის მიგეხედა? თუმცა შენ ხომ ქალიც კი არ გყავს გვერდით ზეინისგან განსხვავებით. იქნებ გოგოები არ მოგწონს ან იქნებ რამე პრობლემები გაქვს? ან ...
მისი სახე ბრაზისგან წითლდებოდა. უეცრად წამოვარდა სკამიდან და ყელში მომიჭირა ხელები
-თავი ჭკვიანი გგონია?შენგან ცხოვრების სწავლება რომ მჭირდებოდეს გკითხავდი. შენი საქმე არ არის მე რას ვიზავ და სხვის პრობლემებზე ნუ ლაპარაკობ როცა მათ შესახებ არაფერი იცი
ცოტაც და ალბათ დავიხრჩობოდი. ფეხებში სისუსტე ვიგრძენი და როცა მან ხელები მომაშორა ძირს დავეცი. ჰარიმ კარი გაიჯახუნა. ცოტა ხანი ვერ მოვედი გონს. სუნთქვა მიჭირდა და ვერც ვდგებოდი. ბოლოს როგორც იქნა ავდექი და სარკესთან მივედი და შევამჩნიე რომ ყელზე ჩალურჯებები დამეტყო. რა თქმა უნდა შემეძლო ჰარი ჩამეშვა და ზეინი მას დასჯიდა ამ შემთხვევაში, მაგრამ ვიცოდი რომ ზეინი ჯერ ჰარის ნახავდა და ჰარი თავის სასარგებლოდ ეტყოდა ყველაფერს შესაბამისად ზეინი ჩემზე გაბრაზდებოდა.
საწოლზე გადავვარდი და მის სიტყვებზე დავფიქრდი. პრობლემები ჰარის? ასეთი რა პრობლემა აქვს რომელიც ზეინის მსახურებას აიძულებს? უცებ ფიქრები ისევ იმ ბიჭზე გამექცა. სახელიც კი არ ვიცი, მაგრამ მისი ღიმილი სულ თვალწინ მიდგას. დიდი ხანი ვიკოტრიალე რბილ საწოლზე, ოთახი ცოტა დავალაგე და ისევ წამოვწექი.
ამ დროს კარი გაიღო და ზეინი შემოვარდა ჩქარი ნაბიჯით ოთახში. ჩემსკენ არც გამოუხედავს მაგიდასთან მივიდა საათი მოიხსნა და დადო, შავი საროჩკა ოდნავ შეიხსნა და მაგიდაზე მდგარი ბოთლიდან ვისკი მოსვა. მერე საწოლთან მოვიდა
-ადექი
მეც წამოვდექი
-ჰარიმ მითხრა რაც მოხდა, მითხრა რომ მისი ბრალი იყო
ესეიგი არც ისეთი არაადამიანი ყოფილა მე რო მეგონა გავიფიქრე ჩემთვის
-მართალია ის?
-კი, უბრალოდ სიბრაზე ვერ გააკონტროლა
-ასეთი რამ სჩვევია
მან ჩალურჯებებზე ნაზად დამისვა ხელი
ვიფიქრე რომ ახლა ზეინისთვის თავი უნდა შემეცოდებინა რომ ჩემს მიმართ ცოტა უფრო თბილი გამხდარიყო
-ძალიან შემეშინდა ვუთხარი რაც შეიძლება საცოდავად
უეცრად ჩავეხუტე. ამან ცოტა არ იყოს დააბნია იგი, თუმცა მერე მანაც მომხვია ხელები
-გინდა რომ მან პასუხი აგოს ამისთვის?
-არა, ნაწილობრივ ჩემი ბრალიც ხომ იყო
იგი საწოლზე ჩამოჯდა, მე მის უკან მუხლებზე დავდექი და მასაჟის კეთება დავუწყე
-სიმღერისგან განსხვავებით ეს მაინც კარგად გამოგდის
-ბოდიში იმ შოუსთვის არ ვიცი რა დამემართა.
ვცდილობდი რაც შეიძლებოდა თბილი ვყოფილიყავი. მხარზე ნაზად ვაკოცე.
მან ხელები დამიჭირა და ჩემსკენ მობრუნდა.
ამ წუთას სულ სხვა ადამიანი იყო ჩემს წინაშე და არა ის პირუტყვი. მის თვალებში სიმშვიდე და სითბო იდგა. ლოყაზე ხელი მომისვა.
-მიზეზი არ მომცე რომ დაგსაჯო ჯესიკა
ჩურჩულით მითხრა. შეიძლება თამამად ვთქვა რომ ამ წუთას ერთადერთი მის კოცნაზე ვფიქრობდი და მანაც თითქოს ჩემი აზრები წაიკითხა. მომიახლოვდა და მაკოცა. ნაზად, თბილად და გრძნობით. ხელი მის თმებში შევაცურე, რაც მოეწონა და ჩაიცინა თუმცა კოცნა არ შეუწყვეტია. პირველად 2 წლის განმავლობაში ისე მინდოდა ზეინი. მაისური ჩემით გავიხადე. მან წელზე მომკიდა ხელი და საწოლზე გადამაწვინა. მთელს სხეულზე მკოცნიდა და ნაზად მეფერებოდა. ასეთი რომანტიული სექ*ი მასთან ჯერ არ მქონია. საერთოდ მის გარდა არავისთან მქონია ისედაც.
მეორე დილით რომ გავიღვიძე ის უკვე ჩაცმული იჯდა და რაღაც ქაღალდებს ჩაჰყურებდა.
-ეს ბო*ი დევლინი ყველაფერს გააფუჭებს
მისი ხმა გავიგე, თუმცა ვიცოდი არ მოეწონებოდა ეს რომ გავიგე ამიტომ ცოტა ხანი ისევ მძინარის როლი მოვირგე. მერე ნელ წამოვდექი.
-დილა მშვიდობის
მან უბრალოდ გამიღიმა და განაგრძო ფურცვლა. სააბაზანოში შევედი. გადავწყვიტე ყველაფერი გამეგო ამ დევლინზე. მის სახელზე ის ბიჭი გამახსენდა. მისი თვალები და ღიმილი. ოცნება ჰარის ხმამ გამაწყვეტინა.
-ჯესიკა ერთ საათში მზად იყავი, შენ და ზეინი საქმიან ვახშამზე მიდიხართ.
სააბაზანოდან გამოვედი. ოთახი ცარიელი დამხვდა. გამზადება დავიწყე. შავი სადა კაბა ჩავიცი და ბრილიანტის სამკაულები გავიკეთე. დიახ, დიახ ზეინი საყვარლებს ანებივრებს.
მაკიაჟის კეთება რომ დავასრულე ისიც შემოვიდა ოთახში.
-მზად ხარ?
მან კოსტუმი ჩაიცვა. რასაც მხოლოდ მაშინ აკეთებდა თუ მოლპარაკებაზე ძალიან მნიშვნელოვან პირთან მიდიოდა.
მოსასხამი მოვიცვი და ერთად ჩავედით მანქანასთან. ჰარი უკვე იქ იდგა. როგორც ზეინის მარჯვენა ხელი სულ ყველგან დაყვებოდა მას. რომ ჩავჯექით ზეინს ნერვიულობა შევატყვე. ალბათ ხვდებით რომ ეს გამონაკლისის და ერთადერთი შემთხვევა იყო. რაღაცნაირად მინდოდა გამემხნევებინა. მის მიმართ ახლა მხოლოდ სითბოს ვგრძნობდი. არ ვიცი გუშინდელის გამო თუ იმის გამო რომ ამ წუთას მას ნამდვილად სჭირდებოდა მხარდაჭერა.
ხელი მის ხელს მოვუჭირე. თავიდან მაგრად მომიჭირა, შემდეგ კი უხეშად მოიშრა ჩემი ხელი.
-ჰარი ჯესიკა მანქანაში დარჩება და იზრუნე რომ დაცვა დარჩეს მასთნ.
ძალიან გამიკვირდა მისი ნათქვამი. რატომ წმომიყვანა? მანქანაში რომ ვიჯდე? გული ცუდს მიგრძნობს. არ მგონია კარგ ამბავზე მივდიოდეთ. დაცვები და ბრონიანი მანქანები კიდევ უფრო ამძაფრებდა მოსალოდნელი უსიამოვნების შეგრძნებას. მანქანა გაჩერდა და წამიერად თითქოს ჩემმა გულმაც შეწყვიტა ფეთქვა, როცა ჰარიმ და ზეინმა იარაღები გადატენეს და შარვალში ჩაიცურეს. ვიცოდი რომ ერთი სიტყვაც კი შესაძლოა ახლა ჩემთვის უკანასკნელი გამხდარიყო. არადა იმდენი კითხვა მიტრიალებდა თავში. მანქანიდან გადასვლის წინ ზენი მომიბრუნდა. ჯერ უეცრად მაკოცა და მერე მუქარით მითხრა.
-ფეხი არ მოიცვალო მანქანიდან გასაგებია?! გასაგებია?
დამიღრიალა სანამ პასუხად თავს დავუქნევდი. ისინი გადავიდნენ მანქანიდან. ჩემდა უნებურად ტირილი დავიწყე. როცა ფილმში ხედავ მსგავსს იცი რომ მსახიობები საბოლოო ჯამში ცოცხლები რჩებიან ან როდესაც თამაშობ და მოგკლავენ იცი რომ გაცოცხლდები და ყველაფერს ახლიდან დაიწყებ, მაგრამ როცა რეალურად ხდება, ნამდვილი ადამიანები, ნამდვილი იარაღებით მეორე შანსის გარეშე კვდებიან. ამის გააზრება იმაზე რთული და მძიმეა ვიდრე შორიდან ჩანს. მიუხედავად იმისა რომ ზეინის სიკვდილით ბევრი გაიხარებს და ბევრი თავისუფლებას მოიპოვებს მე ის მეცოდება, როგორც ადამიანი. იმიტომ არ ვამბობ ამას რომ გუშინ ერთად ვიყავით.
...კაფეში ხმაური ატყდა. ამან უფრო გაამძაფრა ყველა შეგრძნება და მოლოდინი რომ ზეინი ან ჰარი ან ნებისმიერი დაცვის წევრი შეიძლება აღარ დაბრუნებულიყო უკან. უეცრად სიჩუმე ჩამოწვა, საზიზღარი, საშიში სიჩუმე. მანქანაში მარტო ვიყავი, თუმცა მივხვდი რომ მანქანის გარეთ მდგომი დაცვებიც აღარ იდგნენ. მეგონა გული გამისკდებოდა. მანქანიდან გადასვლას არ ვაპირებდი მაგრამ სიჩუმე აუტანელი გახდა. გადავწყვიტე გამეგო საერთოდ რა მოხდა და გადმოვედი თუმცა ნაბიჯის გადადგმაც ვერ მოვასწარი, რომ ვიღაცამ დამიჭირა და იარაღის ვიცი ლულა ვიგრძენი საფეთქელთან.