მიყვარს შემოდგომა ძალიან მიყვარს შემოდგომა ერტადერთი დროა რომელზეც ვგიჟდები, შემოდგომას თითქოს სამყარო სხვანაირი ხდება ბოროტი სამყაროს ფერები სულ ახალ ფერებად იღებება. ქუჩები სავსეა ფოთლებით ქუჩაში მიწის სურნელი იგრძნობა აი ესეთია შემოდგომა,
უი უი მე მქვია სოფო ვარ 14 წლის ვცხოვრობ თბილისში, მყავს 3 და მე შუათანა ვარ. თხრობას დავიწყებ :
როცა 11 წლის ვიყავი სკოლაში მივედი მაშინ მეექვსე კლასში ვიყავი, ერთი ბიჭი გადმოვიდა ჩვენ სკოლაში ყველა მასზე ლაპარაკობდა . მიიქცია ჩემი ყურადღება, ფანჯრიდან გავიხედე და ვთქვი:
-თქვენ სულ გასულელდით? ამას არასდროს შევიყვარებ (სიცილი)
და ისე მოხდა რომ მართლაც შემიყვარდა შემიყვარდა თავდავიწყებით მთელი გულით და სულით. სკოლაში უკვე ამ ბიჭს ვაკვირდებოდი გოგონები გარს ეკრა დიდი სასტავი ჰქონდა თან სულ ისეთი ხალხის გაარემოცვაში იყო რომ ვერ ვიტანდი, მოკლედ ასე ერთხელ რარაც ექაუნთი შევქმენი და მივწერე:
-რატომ ცდილობ სულ დამამცირო?
-მე შენ არ გამცირებ არა.
ჰმმ სასაცილოა არადა სულ ჩემს დამცირებას ცდილობდა. მივწერე მერე რა თუ შემიყვარდი მეთქი უი კიდევ ის მაშინ ცემზე 3 წლით უფროსი იყო . მაპატიე სხვა მიყვარსო ასეთი იყო მისი პასუხი არადა მხოლოდ ღმერთი თუ გაიგებდა როგორ მეტკინა გული ცრემლი წამომივიდა გული სული ერთდროულად ყველაფერი ჩამწყდა ამ სიტყვებით მერე მივწერე მეგობრები ვიყოტ მეთქი იმის მერე არ მოუწერია, ალბათ ესე იყო საჭირო მაგრამ რა ძნელია როცა ვერაფრით იყვარებ სულ სულ ვერაფრით ძალიან მტკინვეულია მაშინ ისეთი ტკივილი გადავიტნე რომ ცხოველიც ვერ გაუძლებდა. ახლა მე 14 წლის ვარ ის კი 17 წლის ქუჩაში მივდიოდი მაშინაც შემოდგომა იყო და ვიღაცას შევეჯახე უი უი ბოდიში და შევხედე ის ის ბიჭი იყო 3 წლის შემდეგ პირველად დავინახე
-სოფო შენ ხარ?
-კი მე ვარ
ძალიან გაზრდილხარ და წავიდა ისევ ისევ გაიღვიზეს ჭრილობებმა ეჰჰ არა მეგობრებო ვერანაირი დრო ვერ აქრობს ჭრილობებს თორემ მეტყოდა რომ ვუყვარდი და რაშუაშია შემოდგომა ? მაშინ შევხდი მას პირველად მაშინ.