ძალიან ნაზად და დიდი გრძნობით ეხებოდა გიგის ტუჩები თათიას ბაგეს , დახუჭული თვალებით თნ ისე ნაზად
თითქოს ეშინია , რამე არ დაუშავოს, თათია კი გამოეთიშა გარე სამყაროს და მთლიანად სასიყვარულო ფანტაზიას მიეცა,
გოგონას ლოყები შეფერადებულიყო წითლად, რთული მისახვედრი არ იყო , რომ ეს მისი პირველი კოცნა იყო
თითები უკანკალებდა , მკერდი სწრაფად ამოიზნიქებოდა და ჩაიზნიქებოდა, გული გამალებით უცემდა
მათმა გახშირებულმა სუნტქვამ მოიცვა ოთახი
ზოგჯერ ალბათ სიტყვები ზედმეტია, ზოგჯერ ერთი ქმედებაც კი ყველაფრის მთქმელია, თიტქოს აქამდე გულში ჩამარხულმა ვნებამ ამოხეთქა
მთელი ეს 7 დღე საკმარისი აღმოჩნდა , რომ მათ შორის გრძნობებს გაედგა ფესვები ,
დაეცხვენილი თათია , პატარა ბავშვივით ლოყებ აღაჟღაჟებული უყურებდა გიგის უძირო თვალებში, მოზღვავებულ ენერგიადს გრძნობდა, ისეთს სხეულში რომ ვეღარ ატევდა
გრძნობდა გიგის სუნამოს სურნელი როგორ ელამუნებოდა ნესტოებს, მამას სიტყვები ამოუტივტივდა გონებაში "არ იფიქრო იმაზე სწორად აკეთებ თუ არა რაღაცას,გააკეთე ის რაც გაგხდის ბედნიერს... ურცხვად მიიწია გიგისკენ და აკოცა ...
მათი სხეულები ოდნავ დასორდა ერთმანეთს
- გიგი მე ...
- არ გინდა,ყველაფერი ისეა როგორც უნდა იყოს ...
არვიცი , ალბათ არც თათიამ იცის რას ნიშნავდა ეს სიტყვები
..............................................................................
თათია
გიგის წწარბიდან სისხლის წვეთები ჩამოგორდა სახეზეე... შემეშინდა ნერწყვი ყელში გამეჩხირა არ ვიცოდი რა უნდა მექნა
- მგონი წარბთან გასაკერია
- არა არაფერია , პატარა ჭრილობაა
- სასწრაფოს დავურეკავ
- არა , არ დარეკო !
მხარში ხელი მსტაცა და თავისკენ შემატრიალა, იმდენად მაგრად ქონდა მოჭერიილი რომ ტკივილისგან დავიმანჭე
- გიგი მეტკინა
- მაპატიე , არმინდოდა
ხელი შემიშვა და ისევ წამოწვა
მივხვდი რომ არც თუ ისე სახარბიელოდ გვქონდა საქმე, ის რომ ასეთ დღეშია, მხოლოდ და მხოლოდ ცემი ბრალია
ახლა ვალდებული ვარ , გამოვასწორო, მითუმეტეს იმის მერე რაც რამდნეიმე წუთის წინ მოხდა
როგორც სემეძლო დავუმუშავე ... ამ დროის განმავლობაში არ გვისაუბრია , მერე ჩაეძინა
ცოტრა ხანს ვიჯექი მეც სავარრძელთან , მერე გამახსენდა რომ დედასთვის არ დამირეკია, სასწავლებელიც გავაცდინე
ღმერთო ჩემს ირგვლივ ისეთი ქაოსია, გიგის ტყავის ქურთუკი იატაკიდან ავიღე და სკამზე გადავდე, კუჭი საშინელ დღეში მქონდა, ალბატ გიგისაც შია,
იმის გამო რომ არაფრის გაკეთება არვიცი , პიცა შევუკვეთე , დაახლოებით 40 წუთში მოიტანეს, თუმცა გიგის ისევ ეძინა, ამიტომ სამზარეუულოში გავიტანე , მის გარეძე არც მე შევჭამე, ცოტა ხანს კიდევ როგორმე მოვითმენდი, მისი დაზინებულის ყურება დიდი
ნედმიერბაა... ისეთი სიმპატიურიოი იყოო ძვლივს ვიკავებდი თავსრომ არ ჩავხუტებოდი, ლოყები შევარდისფერებული ქონდა, ცოტა უცნაური იყო
მასთან მივედი და თითები ფრთხილად შევახე სახეზე რომ არ გაღვიძებოდა, საოცრად ცხელი იყო, ალბათ მაღალი სიცხე აქვს, ჯანდაბა ესღა მაკლდა
ახლა რა ჯანდაბა უნდა ვქნა? წამლების ყუთში ანტიბიოტიკის ძებნა დავიწყე, არაფერი იყო თუმცა სიცხის დამწევი ვიპოვე
- გიგი...
ოდნავ სევანჯღრიე გასაღვიძებლად , მაგრამ თან შემეცოდა იმდენად დაბეჟილი იყო უარესად არ ტკენოდა რამე,
- გიგი! გაიღვიძე...
იმდენად გახურებული იყო რომ ოფლი ასხამდა, შემაძრწუნებლად გამოიყურებოდა, ზვლივს ძვლიობით შევაღვიზე, საბედნიეროდ მალევე შეფხიზლდა,
- წამალი დალიე , სიცხე გაქვს
ალბათ ძალიან სეშინებული გამომეტყველება მქონდა
- არ ინერვიულო შენ , კარგად ვიქნები, აი წამალს დავლევ და გამივლის
- ალბათ გშია, პიცა მოვატანინე, გამოვიტან და ვჭამოთ
სამზარეულოში გავიქეცი პიცის ყუთი ავიღე და წვენთან ერთად გიგის წინ , პატარა მაგიდაზე დავაწყვე
- მადლობა ყველაფრისთვის
- რას ამბობ, ეს ისედაც ჩემი ბრალია, მადლობაას მე უნდა გიხდიდე
მის გვერდით ჩამოვვჯექი და პიცის დიდი ნაჭერი ავიღე
- ამ ორ დღეში იმდენი რამ მოხდა, გააზრებაც კი ვერ მოვასწარი
- თუ ჩვენს კოცნაზე ამბობ, ეს გააზრებულად გავაკეთე, არ გეგონოს რომ გრძნობებს ავყევი, ან შეცდომა , იყო არა
- რას გულისხმობ?
პასუხის მოლოდინსი გულმა ცემა შეწყვიტა
- მომწონხარ თათია! იმ დღიდან სადარბაზოსთან 5 ჩანთით რომ იდექი და უაზროდ ათვალიერებდი ეზოს , გგონია ყველა გოგოსთვის ამაქვს წვნიანი ბინაში ? ან ყველა გოგოს გამო საქმეებს ვარჩევ?
არა.
პირდაღებული ვუსმენდი, მასმე მოვწონვარ, სახეზე წამომახურა , არვიცოდი რა მეთქვა , ან რას ვგრზნობდი ამ მომენტში, უბრალოდ ჭამა გავაგრძელე
მერე ყცელაფერი ავალაგე
- აჯობებს დაისვენო
თუმცა უკვე ეძინა , საბრალო ალბათ თავს იმაზე სუსტად გრძნობს ვიდრე ამას გამოხატავს
ოთახში შევედი, კარი არ ცამიკეტია ვიფიქრე ღამით დავხედავ სევამოწმებ , როგორ არის მეთქი
დედა საიტზე არ იყო , ამიტომ დენიზს დავურეკე, გული ცუდს მიგრზნობდა, დღეს დედა მეტად უცნაურად იქცეოდა
- როგორც იქნა, გაგახსენდი? ჩემი სახელი მაინც თუ გახსოვს?
დენიზის ყვირილმა მოიცვა ოთახი, ხმას ჩავუწიე რომკ გიგის რა გაღვიძებოდა
- რა გაყვირებ სშენ გამოქლ...ებულო
- შენ რა ბინაში ვინმეს მალავ?
- ფრრ რა სისულელეა , ვის უნდა ვმალავდე?
- აბა რატომ ჩურჩულებ?
- უბრალოდ მეზობლები რომ არ შეწუხდეს
ასეთი დებილირი ტყუილი როგორ მოვიფიქრე?
- მაქაურობსას შეეგუე??რაღაც უხასიათოდ ჩანხარ
ეს ბიჭი გადამრევს, ყოველთვის ხვდება ერთი შეხედვით , როგორ ვარ , ვერაფერს გამოაპარებ, მაგრამ ახლა ამ ყველაფრის თქმას მისთვის
ნამდვილად არ ვაპირებ
- ყველაფერი რიგზეა, დღეს გვიანობამდე მქონდა ლექციები, დავიღალე, შენ რაშვრები?
- რა უნამუსობაა, სულ არ მოგენატრე? ნეტავ აქ იყო, სახლში გაჩერება აღარ მინდა , საშინელი მოწყენილობააა
უშენოდ
- ჩემო საყვარელო, ნეტავ იცოე როგორ მენატრებით, როგორ მაკლიხართ , აქ სულ მარტო ვარ
ცოტა მაკლდა რომ ცრემლად არ დავღვრილიყავი, მონატრება მახრჩობდა
- ჩამოდი , მიატოვე ეგწყეული ქალაქი , მოგონებბებით ნუ ცხოვრობ
- არა აქ კარგია, მართლა , შეგიძლია ცამოხვიდე ხოლმე
- მართლა გინდა რომ ჩამოვიდე?
- რათქმაუნდა, ააქაურობას დაგათვალიერებინებ , მოგეწონება აი ნახავ
- ახლა უნდა წავიდე, მაპატიე
- მსვიდობიანი ღამე , დენიზ
ლეპტოპი დავხურე და იატაკზე გადავდე, საოცრად მომენატრნენ, ერთხელ მამამ მითხრა როცა მოგენატრები ტავლები დახუჭე და გაიხსენე ყველა კადრი რაც კი გონებაში გაქვს ჩემთან ერთად გატარებულიო,
თვალები დავხუჭე და ვიხსენებდი, რომ ჩავედი სტანბულშიროგორვერ მიტანდა ზენიზი, არც მე მეხატებოდა გულზე, მაგრამ იმდენად კარგად შევეწყვეთ რომ განყუყრელი მეგობრები გავხდით , მახსოვს როგორ სიამაყიტ ამბობდა სკოლაშირომ , მე მისი და ვიყავი,
რამდენჯერ უჩხუბია ცემს გამო, ერთხელ სკოლიდან გამოვიპარეთ და ზოოპარკში ავედით , მაიმუნებს ფრი ვაწამეთ , ჩვენ კი ბამბის ნაყინს ვჭამდით, სახლში არაფერი გვითქვამს, ეს ჩვენიპირველი საიდუმლო იყო მანამ სანამ მასწავლებელი ყველაფერს არ ეტყოდა დედას, ერთი კვირაინტერნეტის და ტელეფონის გარეშე გავატარეთ
თუმცა მაინც კარგ მოგონებად დარჩა, მახსოვს მუსტაფამ , ველოსიპედირომ უყიდა , როგორ უხაროდა, საბატს გამოვიყვანდიტ გარაჟიდან უკან შემ,ომისვამდა, ხელებს წელზე ვუჭერდი რომ არ გადავარდნილიყავი, შემოვივლიდით ქუჩებს და უკანვბრუნდებოდით
დედა არასდროს გვანსხვავებდა ერთმაენეთისგან , ისე გავიზარდეთ თითქოს მართლა და ძმა ვიყავით
ამ ფიქრებში ჩამეძინა , ასე ტკბილად არასდროს არ მძინებია, ლამაზ ფერად სიზმრებს ვნახულობდი
დილით სიმხურვალემ გამაღვიძა, თვალების გახელა მეზარებოდა, ვიფიქრე ალბათ მზე მანათებს მეტქი
მაგარმ საშინელ სიმძიმეს ვგრძნობდი მუცელზე, თითქოს ლოდი დამდეს, უცნაურად მომეჩვენა ეს ფაკტი
ოდნავ ავწრილდი, გვერდით გადავბრუნდი, და რაღაცას რომ მივეჯახე თვალები ვჭყვიტე .... არა არა არა ოღონდ ეს არა
კივილით წამოვარდი და ზეწარი შემოვიხვიე, იმის მიუხედავად რომ პიჟამო მეცვა
- აქ რას აკეთებ ? ცემს საწოლში რატომ წევხარ?
ბოლო ხმაზე ვკიოდი , ვერ ვაკონტროლებდი საკუთარ თავს, გიგი ხელებით და თვალებით მანინებდა დაშსვიდდიო
- ყველაფერი რიგზეა მე უბრალოდ...
- აქ როგორ გაჩნდი?
გიგი წამოდგა ,ეტყობოდა რომ ჯერ კიდევ ტკიოდა დაბეჟილი ადგილები ჩემთასნ მოვიდა და წინ დამიდგა
- უბრალოდ მინდოდა რომ ... შენთან ერთად გამეღვიძა, ცუდი განზრახვა არ მქონია გეფიცები
გულწრფელი ჩანდა , მაგრამ მაიც გაბრაზებული ვიყავი , არ მინდოდა ზედმეტი სიტამამის უფლება მიმეცა მისთვის
ძალიან გთხოვ , ასე უცნაურად ნუ იქცევი , არ მინდა დილით ვიღვიძებდე და ჩემს საწოლში მხვდებოდე, გესმის?
- კარგი დამშვიდდი, მართალი ხარ ჩემს თავს ზედმეტის უფლება მივეცი, თუ გინდა წავალ
არ სევეწინააღმდეგე ამიტომ ადგა და წავიდა, კარების დაკეტვის ხცმა რომ გავიგე ,საწოლზე ჩამოვჯექი , ბრაზმორეულმა იქვე მივაგდე ზეწარი , ტმ,აში ელები შევიცურე და მაგრად მოვიწირე რა ხდება ჩემს თავს?
9 ხდებოდა, ისედაც მაგვიანდბეოდა, სწრაფად მოვწესრიგდი, ჩანთაში წიგნები ჩავყარე და უნივერსიტეტში წავედი, პირველ ლექციაზე საგრძნობლად დავაგვიანე ამიტომ აღარ შევედი, პირდაპირ ბუფეტისკენ ავიღე გეზი, მიმტანი გაკვირველბული მიყურებდა, ერთი ცაი მოვითხოვე და კუთხეში ფანჯარასტან დავჯექი, არ გამკვირვებია რომ ჩემს გარდა არავინ იყო
ფანჯრიდან ვაკვირდებოდი გამვლელებს, უცებ ვიღაცის ფეხის ხმა რომ გავიგე , ნელნელა აშკარად მიახლვდებოდა
- თათია არა?
მარალი გამხდარი ბიწი იყო მოკლეზე შეჭრილი ხვეული თმით,აქამდე არსად მენახა
- დიახ, ვიცნობთ ერთმანეთს?