მიმოვიხედე ... სულ სხვა გარემო, სხვა სახლი...
-სახლში უნდა წავიდე!
წამოდგომა ვცადე ,მაგრამ თავის ტკივილმა ისევ იმ ადგილას დამაბრუნა .
- შენ არ გასწავლეს მშობლებმა, რომ ბევრი არ უნდა დალიო? ) ან ის არგასწავლეს, რომ სხვის სახლში დაუკითხავად არ უნდა შეხვიდე?
ეს უცნობი ისე დამყვიროდა თითქოს ჩემი მშობელი ყოფილიყოს.. ზიზღი გამოიწვია ჩემში.
- უკაცრავად რა... ახლავე წავალ , არ იღელვო !
- რაც შეიძლება მალე !
ოთახში შევედი ჩანთას ხელი დავავლე და გასასვლელი კარისკენ დავიძარი .
- ეს გრჩება კუკლა !
სწერვა სახით გამოვგლიჯე ჩემი ფეხსაცმელები და იქვე ჩავიცვი..
- ბედნიერად უხეშო ვირო !
არაფრის თქმა არვაცადე ,გავიჯახუნე კარები . გულში ჩემ თავს და ამ ვირს ერთად ვლანძღავდი .
გარეთ ჯერ კიდევ ბნელოდა... ფეხის გადაბრუნებაც და..... აი ბედნიერად ვგრძნობდი უკვე თავს :დ
-ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის ! ქუსლი მომტყდა
ისტერიული სიცილი წამსკდა . ალბათ ეს სიმწრის სიცილს უფრო გავდა .
- ღმერთო რატო მიკეთებ ამას ?!
ჩემი კორპუსი შემდეგ ქუჩაზე იყო , ასე რომ.. დიდი ხანი არ დავტანჯულვარ ფეხსაცმლის გამო.
მობილურს დავხედე 33 უპასუხო ზარი. ეს ზარები ვისგან იქნებოდა თუ არა დედაჩემისგან და ჩემი ძმისგან .
ვემზადებოდი მესამე მსოფლიო ომისთვის...
- აუ კაი დე ნუ ყვირი და მოგიყვები ყველაფერს...
- გოგონებმა სხვა ადგლას ჩამომსვეს და მე მეგონა სახლში ავდიოდი , ღამოჩნდა რომ სრულიად უცხო სახლში შევედი და დამეძინა , რომ მივხვდი სხვაგან ვიყავი წამოვედი...
- მეორედ დალევ მაგდენს და ...
- აუ კიაიიი ჰოოო... წავედი მე დავიძინებ.. უი გიო სადაა....
-ირაკლისთან დარჩა
-აღარ მანერვიულო ესე დე..
ვაკოცე და წავედი დასაძინებლად
--------------------------------------------------------
პირველ კურსზე მყოფს უკვე კარგად მქონდა გადაწყვეტილი ,რომ ჟურნალისტი უნდა გავმხდარიყავი.. შევაბიჯე აუდიტორიაში და ლექტორის დანახვაზე თვალები გადავატრიალე .
- დააგვიანე სოფო !
-ბოდიშს გიხდით
ელენეს მივუჯექი და ჩავჩურჩულე
- მეზიზღება ეს ქალი -_-
-არც მე მეხატება გულზე...
- მოკლედ სვანმა ცხენი დაკარგა და გაიფიქრა : კიდევკაი ზედ არვიჯექიო .
ელენემ გადაიხითხითა .... ეს იყო და ლექციიდანაც გამოგვყარეს :დ
-------------
-ხვალ ავჭალაში მომყვები ?
- მანდ რახდება?
-აუ კარგი რა ლილეე..... თამაშია.. ხომ იცი, რომ დიდი 10 -ის არც ერთ თამაშსაც არ ვტოვებ
- შენ და შენი რაგბი.. მე ვიცი რისვთისაც დადხიარ მაგ თამაშზე მარა..
- ოო.. ხომიცი რომ ანდრო უბრალოდ მეგობარია... ბავშვობაში იყო რაღაც სისულელე .... ჩაიარა მაგ ამბავმა..
-ჩემი თხა ...( თმები ავუჩეჩე) დარჩი ჩემთან დღეს რა.. ჩვენებურად ვიგიჟოთ..
-------
მოვიმარგეთ სასუსნავი და ჩემს ოთახში შევიკეტეთ..
ბოლო ხმაზე გვქონდა აწეული სურამელას რეპერტუარი და ვყროყინებდით ორივე ...
გიო შემოვარდა .
_ რაგაყვირებთ გოგოო... კისერზე ჩამოვეკონწიალე .
- მოდი უნდა გეცეკვო
- ლილე ნუ ცანცარებ.. :დ
ჩემს ქცევებზე ეცინებოდა...
დავწექით თუ არა ელენეს მოვუყევი იმ ღამეს რაც გადამხდა თავს მათი წასვლის შემდეგ ..
-რაა? ვიღაც ბიჭის ლოგინში გეძინა? ლოგინიდან წამოხტა და ყვირილი დაიწყო
- ჰაჰაააა ძლიიივვსსს მეღირსაააა ხალხოოო ლილე ქალიშვილი აღარ ...
მივვარდი და პირზე ხელი ავაფარე
_ ვაიმე ელენეე მოგკლავ გოგო... უბრალოდ მეძინა :დ ყველაფერს სხვანაირად იგებ რაა :დ
როგორც იქნა დავაწყნარე და ჩაგვეძინა კიდეც .
-------------------------
ვიგრძენი რომ რაღაც ბლაგვი საგანი მომხვდა თავში
_ ვაიმე დედაა ..გოგო გაგიჟდი?
- ვერ გაგაღიძე სხვანაირად ... დამეჯღანა
- ლილე რამე უნდამათხოვო <3 გამოაღო ჩემი კარადა და დაიწყო ტანსაცმლის გაზომვა
- მალე ადექი 2 საათში იქ უნდა ვიყოთ !
სარკეში ჩავიხედე , შუბლი საშინლად გამწითლებოდა
- ეს რაარის ელენეე დედას გეფიცები თუ არ გაკლდეს რა .. რავუყო ეხლა ამას.. ესე წამოვიდე?
- ოო ნუ მებუზღუნები რაა ... დაგიფარავ მაკიაჟით
- დეე რას ფუსფუსებ მანდ ? კისერში ვაკოცე
- ბლინები გაგიკეთეთ დე , დაუძახე ელენეს..
გიოს ოთახშიშევუვარდი და მძინარეს ცხვირპირზე ხელი ავაფარე , დაფეთებული წამოვარდა.
- მაგ ლოყებს მოგაცლი გოგოოოოო !
- აუ გიო ავჭალაში გაგვიყვანე რა მეზარება ფეხით ბოდიალი ..
-კაი ოღონთ არ დაიწყოთ ეხლა ორსაათიანი პრანჭვები .
.....
მივედით თუარა ელენეს ვერ ვაჩერებდი აფორიაქებული იყო...
- აუ ელენე ეხლა შემოგარტყავ ნუ ფარტხალებ.... აი გამოვიდა სტადიონზე ..
- ვაიმე დამინახა? აქეთ მოდის? რასაკეთებს?
- გაიხედე!
ხელი დაგვიქნია ანდრომ
ელენე ერთიანად აწითლდა ...
- ვაიმეე როგორ უხდება ეს ფორმა !!!!
მეცინებოდა მის რეაქციებზე
ელენე თავიდან ფეხებამდე სრული სერიოზულობით უყურებდა თამაშს და ცოტა არ იყოს მეც შემითრია აზარტში ...
შუა თამაშის დროს ნაცნობ სილუეტს მოვკარი თვალი
- ვაიმე ელენე.. ის ბიჭი ვინარის წინახაზელი 2 ნომერი?
- აზრზე არვარ . რაიყო? მოხდა რამე?
მაშინვე თავი ჩავხარე
-უნდა წავიდეთ !
- აუ ჯერ არ დამთავრებულა ლილე ... ნახე რა ბიჭები არიან უხ უხხ.... ამაზე კარგს რას ნახავ სხვაგან... რომელთან დაწვებოდი?
- ეგ ის ბიჭია ვის სახლშიც შევედი მთვრალი. გაფანტე ეხლა ეგ გარყვნილი აზრები და წამოეთრიე !
-რაა? ვაიმეე მორაგბეა და მაგას მიმალავდი? თან ეგეც ლელოში თამაშობს? არ შეგარჩენ..
-გოგო მერავიცოდი.. აზრზე არვარ ვინარის რასწარმოადგენს!
- აუფმმმ რა სიმპატიურია გოოოგოო ! შენს ადგილას საერთოდ არ წამოვიდოდი ამ ბიჭის სახლიდან !
- ცანცარაა ! არ მინდა რომ დამინახოს და გავიდეთ რა სისხლი წამივიდა თავში უკვე ! :დ
- კაი ხო ისედაც მოვიგეთ ...10 წუთში მორჩება მეორე ტაიმიც და მაშინ გარეთ დაველოდოთ. ანდროს უნახავად აქედან არ წავალ ...
შევამჩნიე რომ ჩვენსეკენ მოემართებოდა ანდრო და მას გვერდს უმშვენებდა „ უხეში ვირიც“
- ვაიმე ელენე ..... მერჩივნა იმ წამსვე ავორთქლებულიყავი იქიდან ვიდრე მისთვის თვალებში შემეხედა .. შევბრუნდი მაგრამ ელენე რის ელენეა რომ გაგიშვას :დ
......
ანდრომ გაგვაცნო იოანე მეკი ასე ეგონა ვინმემ ცეცხლში ჩამაგდო მთელი სხეული მიხურდა . თავი ჩახრილი მქონდა.. არ მინდოდა მისთვის შემეხედა... განა რამე მოხდებოდა უბრალოდ.. არ ვიცი ...მრცხვენოდა ჩემი მაშინდელი საქციელის. თავი გავიმაგრე და ხელი ჩამოვართვი... ისეთი უხეში და დიდი ხელი ჰქონდა... უხერხულად შევიშმუშნე და თვალებშიც შევანათე. რაღაცნაირი მრავლის მეტყველი სახით გამომხედა... თალებით მელაპარაკებოდა მგონი :დ თუმცა მაგაზე არც ვფიქრობდი , სირცხვილისგან ვიწვებოდი . ჩემდა გასაკვირად არაფერი უთქვამს ..
იქვე კაფეში შევედით... სანამ ელენე და ანდრო ოფიციანტთნ რაღაცას არჩევდნენ
დრო იხელთა და დამელაპარაკა .... ახლა აღარ ჰქონდა ისეთი მკაცრი ხმა აგრამ სიმართლე გითხრათ ის მკაცრი ხმა მერჩივნა ამის მოსმენას.
- ლილე ) მზეს ნიშნავს თუმცა არამგონია შენ მზეს გავდე ... ალბათ უფრო თავგზააბნეულ ბატს გავხარ... ჰო ვიცი ვიცი! შენი გული უკვე მე მეკუთვნის და ერთი სული გაქვს როდის დათვრები ისევ და როდის მოხვალ ჩემთან ,ოღონდ ახლა მხოლოდ დასაძინებლად არა ) შეგვიძლია ეს დღესვე მოვაგვაროთ სულელო !
ყველაზე დამცირებულად ვიგრძენი თავი . არ ველოდი ასეთ საუბარს... რაღაც ჩამწყდა გულში... თუმცა ხმა ვერ ამოვიღე , საუბარში ანდრო და ელენე ჩაგვერთვნენ .
- გაუგეთ ერთმანეთს როგორც ჩანს <3 მიხარია ... (ანდრო )
ჩემდა საბედნიეროდ მალე წამოვედით. ელენე საოცარ ხასიათზე იყო.მე კი...ერთისული მქონდა როდის მივაღწევდი სახლამდე .გზაში სულ მის სიტყვებზე ვფიქრობდი .ვინ იყო, რომ ასე მამცირებდა, როგორ ბედავდა ასეთ ლაპარაკს ! თავხედი !
საახლადე მიგვიყვანეს... უნდა შევსულიყავით პადიეზდში რომ მკლავში მწვდა და თავისკენ მიმაბრუნა
- შემოთავაზება ძალაშია ;)
ხელი გამოვგლიჯე და პადიეზდში გიჟივით ავვარდი.

ბოდიშით შეცდომებისთვის.. მე მეგონა საზიზღარი კომების წაკითხვა მომიწევდა წინა თავზე მაგრამ ^^ ძალიან გამახარეთ.. ეხლა ვსწავლობ თითქმის ყველაფერს და თქვვენი აზრი მნიშვნელოვანია ჩემთვის <3 მადლობა რომ კითხულობთ