საშინელი ზეცაა საღამო ხანია ,ქარი თმებს მიწეწავს,ყურსასმენები მიკეთია ,ცივი ხელები ჩემი ქურთუკის წინა ჯიბეებში ჩავიწყე ,მივაბიჯებ უაზროდ ,მაგრამ ბევრ რამეზე ვფიქრობ,გული საშინლად მაქვს ნატკენი,მაინც და მაინც დღეს რატომ? დღეს რატომ გამახსენდა ეს ყველაფერი,დღეს რატომ დავფიქრდი ამ ყველაფერზე,ისევ თინეიჯერი ვარ ,უბრალო 17 წლის თინეიჯერი გოგონა და უკვე იმდენი რამ გამოვიარე ალბათეს ჩემი აზრით,სხვისი გადმოსახედიდან კი არა,მაგრამ ამინდიც თითქოს ჩემს მხარესაა,გული ისე მაქვს შუაზე გახლეჩილი ,სევდიანი დასერილი ხელებით ვიწმენდ თვალებზე ცრემლებს.
თვალებს ,ხელებს სტკივათ ,ყოველი წამი ,"რატომ მტკივა".
უცებ რუსია დავინახე...
-მარიამ როგორ ხარ?(სალი)
-კარგად სალი შენ?(მარიამი)
-აუ რავი გოგო ნიჩივო ვარ რაა..(სალი)
რახდება მოყევი წამო გავისეირნოთ
-რავი არაფერი ისეთი (მარიამი)
გამეღიმა და გულში გავიფიქრე მაინც ვერ მიხვდებოდა რომ მეთქვა (მარიამი)
-რუსოსთან კიდევ დაქალობ?(სალი)
-აუ არაა( მარიამი)
-რატოო ე?(სალი)
-მაგას ვერ გეტყვი კაი? პირადულია,უბრალოდ ასე გადავწყვიტეთ(მარიამი)
-კარგი,მეც ხო ვდაქალობდი გოგო მაგასთან,ჩემი თ იყო ვაფშე ყველგან ,ყველასთან ვიცავდი ხოლმე და ბოლოს მივხვდი რო მიყენებდა,ბოლოს გამოჩნდა რა კრისაც იყო.(სალი)
არ მესიამოვნა მაინც ჩემს ყოფილ დაქალზე ასე რომ ლაპრაკობდა და ვუთხარი
- ნუ ჭორაობ ჩემთან (მარიამი)
-ყოველთვის გვერში მედგა როცა მიჭირდა და ძაან კაი ადამიანა
-აუუუფ სალის და სოფის რო უძვრება ეხა ტრაკში? არადა ორივე გამოლანძღული ყავს ჩემთან(სალი)
-მოდი სალი შენს ცხოვრებას მიხედე კარგი?(მარიამი)
-ხო პროსტა ძაან ნაწყენი ვარ (სალი)
-მეც მაგრამ არ ვამბობ ამას სხვებთან და არ ვჭორაობ. (მარიამი)
ზუსტად ამ დროს რუსომ და გიორგიმ ჩაგვიარეს ძალიან ამაყად ,გიორგი ჩემი ბავშვობის მეგობარი იყო ,ძალიან მიყვარდა ,უამრავი ადამიანი დავკარგე ჩამოთვლა რომ დავიწყო ვერ დავამთავრებ:მარიამ ყოლბაია,ქრისტინე ყოლბაია,ანა რეზესიძე,ილონა რეზესიძე,ლიზი წენგუაშვილი,ნინი ზურაბიშვილი,ვიკა ჭკადუა,ოლი ხოფერია,რუსო ლომიძე,სალი მაკარიძე,გიორგი ჭაბაშვილი ორნი იყვნენ გიორგები,თორნიკე კობახიძე....მოკლედ უამრავი ადამიანი...ისე ჩამიარა გიორგიმ თითქოს არასდროს არც მიცნობდა,იცით?ხანდახან მინდა ეკლესიაში წავიდე დავჯდე და უბრალოდ ბოლო ხმაზე ვიტირო,მინდა ვიბღავლო,რადგან მინდა სათითაოდ თითოეულთან მივიდე და ბოდიში მოვუხადო,მინდა იცოდნენ როგორ მიყვარს ყველა,როგორ მენატრებიან ისინი,როგორ მენატრება მათთან ერთად სიცილი,ღიმილი,მათთან ერთად ყველგან სიარული,ათასი გიჟობების გაკეთება,რთულია მეგობრებს გარეშე სულრამდენიმე ადამიანი დამრჩა და ესყველაფერი იცით რის გამო? სიყვარულის გამო,შემიყვარდა და მის გამო ყველაზე უარი ვთქვი ვინც კი არ მოწონდა ყველას დავშორდი,მისი აზრები ფიქრები ყველაზე წინ დავაყენე,მტკივა მე ჩემი მეგობრების გარეშე ყოფნა,მტკივა რომ აღარ მეძახიან როცა წყნეთში ავდივარ მარიამ როდის გამოხვალ?მარი სახშია?მარის ცალია?მარის სკეიტს გვათხოვებთ?მალე შეჭამ? აუ წამო გოგო გიორგია დაბლა...გავიდა დრო გავიდა და ახლა იმ ადამიანების გვერდით ვარ და ისეთებთან ვმეგობრობ,რომლებთანაც მეგონა ,რომ საერთოდ არ ვიქნებოდი,ხოლო იმათთან აღარ ვარ რომლებთანაც მთელი ბავშვობა გავატარე,იცით რა რთულია მხოლოდ ფბზე ჯდომა ?ძველი ფოტოების დათვალიერება?იცით ?რა რთულია?როცა დაქალი გიკვდებათ?იცით რა რთულია?როცა გამომშვიდობებასაც ვერ ახერხებ? იცით ? რა რთულია როცა მარტო ვრჩებით?
-თუმცა ჩვენ ყოველთვის მარტონი ვართ,მხოლოდ ღმერთია ჩვენთან,არასდროს დაემშვიდობოთ ბოლოს ინანებთ...მოგონებები მაინც დამრჩა. (მარიამი)