ჩემს გვრდით დაიკავა ადგილი და მითხრა.
-იცი რატო წამოგიყვანე?
-ნწ-ღიმილით გააქნია თავი
-ხო არც მე-აფხუკუნდა ლექსო
-მაგარი ხარ შენ-გოგოს ხმამაღლა გაეცინა.-აუ სიგარეტი გაქვს?-ტუჩები სასაცილოდ დაბრიცა
-კი... მაგრამ შენთვის არა-ლექსომ თითი აუფრიალა
-ბავშვი კი არ ვარ, მომე ერთი ღერი რაიყო-გაიბუსხა ნუცა
-არ მომწონს რომ ეწევიან-თქვა სასაცილოდ
-აი მე ძაან არ მაინტერესებს-გაეღრიჭა ნუცა
-ხო კარგი მხოლოდამ ერთხელ-,მალბოროს’ ერთი ღერი გაუწოდა ლექსომ
-ასე არ სჯობს?-სიცილით კითხა და სიგარეტს მოუკიდა
-რატომ ეწევი?-ჰკითხა ლექსომ
-მაგას ვერ მოგიყვები-შეჩერდა-მრცხვენია-გაეცინა მოგონებაზე
-ე კაი რა შენ და რამის გრცხვენია?-სიცილით ჰკითხა ბიჭმა
-მოგიყვები თუ არ დამცინებ-დაეჭყანა ნუცა
-გპირდები-ტუჩის კუთხეში მაინც გაეპარა ღიმილი
-ვსო გადავიფიქრე-ნუცას არ გამორჩენია ხელები გადააჯვარედინა და ტუჩები დაბრიცა
-კაი ხო გთხოვ რა-უთხრა ლექსომ სერიოზულად
-ხო კაი-გაეცინა ნუცას ლექსოს საქციელზე-მოკლედ თექვსმეტი წლის ვიყავი ფილადელფიაში წავედით დასათვალიერებლად მერე კი ნიუ იორკში ვაპირებდით წასვლას ხოდაა-ნაფაზი დაარტყა- მგზავრობის დროს გზატკეცილზე ერთ-ერთ ბართან გავჩერდით საჭირო ოთახის გამო შიგნით, რომ შევედით კოუბოების მთელი არმია იყო ნუ ეს ყველაფერი არც მამიდაჩემს და არც ბიძაჩემს უკვირდა ბარი მართლა ძალიან ლამაზი იყო. ერთი სიტყვით მოვითავეთ ყველაფერი და ბართან დავჯექით თურმე უგემრიელესი ვისკი და რაღაც საჭმელი იყო ზუსტად სახელი არ მახსოვს შევჭამეთ და თითო ჭიქა გადავკარით, ერთს მეორე მოყვა მეორეს მესამე და იმ ღამეს დამეფიცება ისეთი სიგარეტი გამასინჯეს სიამოვნება იყო. ერთი ყუთი მაჩუქეს და სათითაო ღერზე ჩემს სილამაზეს აქებდნენ. ნუ ესე მთვრალები ჩავჯექით და პატრულმაც გაგვაჩერა აღმოაჩინა ეს სიგარეტები და მე დიდი ბედნიერებით ვეუბნები გასინჯე ამაზე მაგარ სიგარეტს ვერ მოწევთქო. ჩამაბერინეს რაღაცაში და აღმოჩნდა კარგად ჩაკაიფებული გახლდით. მე 5 დღე იზოლატორში ვიჯექი მერე კი ჩემებმა სიმართლე დაამტკიცეს. ყოფილა და მის მერე შემძულდა მოსაწევი თუმცა სიგარეტი უკვე სკოლაში იის გამო დავიწყე რომ დირექტორს მიუვიდა ამბავი თითქოს ტუალეტში ვეწეოდი ხოდა მეც ცუდი გოგოს როლი მოვირდე დირექტორთან მევედი კოვუკიდე და ზედ მივაბოლე იმიტომ რომ ამის გამო დამამცირა მერე კი მანქანა სულ დავუკაწრე დანაშაული კი იმ გოგოებს გადავაბრალე რომლებმაც ამ საშინელებისკენ მიბიძგეს. ცოტახანში უკვე ბანაკში ცისარტყელას თავიანებს ეძახდნენ-სიცილით ამოიხავლა ნუცამ ბოლო სიტყვა და ამდენ ხანს გაყურსულმა ლექსომ ფოტო გადაუღო.
-ალექსანდრე წავიდეთ ლუკა ინერვიულებს-სიცილით უთხრა ნუცამ
-ოო ცოტახანიც იცის ლუკამ-სიცილით უთხრა ლექსომაც
-კაი აბა რაზე ვილაპარაკოთ?-იკითხა ნუცამ იმტერესით
-ექიმი ხარ ხო?-
-ამმ კიიი-სასაცილოდ გაწელა სიტყვები
-ვინმე მომკვდარა რაც ექიმი ხარ?-იკითხა ლექსომ სევდიანად
-კიი-უცებ შეეცვალა ნუცას სახე-მესამე კურსზე ვიავი და უკვე ოპერაციებს ვაკეთებდი... მიმღებში ჩოჩქოლი ატყდა და მეც იქ გამომიძახეს... არ ვიცოდი ვისთვის მიმეხედა ბოლოს კი ორსული გოგონა შემრჩა ხელში, მისი შვილი ოცი წუთის მკვდარი იყო ამიტომ ბავშვი ამოვკვეთე და დედის გადასარჩენად თავს არ ვზოგავდი... უფროსმა ქირურგმა რომ თქვა სკლაპერი გამომედო არტერიაზეო მაშინვე მის შეჩერებას შევუდექი თუმცა არაფერი გამომივიდა იმის გამო კი არა რომ რამე არ ვიცოდი ან რამე გავახალტურე უბრალოდ ისე გაჭრა უფროსმა ქირურგმა მისი მიკერება შეუძლებელი გახდა... გარდაიცვალა საოპერაციოდან გიჟივით გამოვვარდი და მის ოჯახის წევრებს დავეტაკე მათ ერთიანად დამაყარეს კითხვები ჯოიმ უფროსმა ქირურგმა მე მოვაგვარებო და არტერიის გადაჭრა მე დამაბრალა მაგრამ ისიც თქვა ეს გარდაუვალი იყოო ასე რომ ხელები მე შემაწმინდა მთელი საავადმყოფო მკიცხავდა და ერთ ამბავში იყო მისმა ქმარა კი იმდენი ქნა ლიცენზია შემიწყვიტეს თუმცა ექიმი მერფის დახმარებით რომელსაც მსგავსი შემთხვევა საკუთარ თავზე ჰქონდა გამოცდილი დამიცვა და გამოძიება ჩაატარა დამტკიცდა, რომ უდანაშაულა ვიყავი ქმარს ბევრი ბოდიშები ვუხადე მან კი მითხრა, რომ ექიმად კი არა ადამიანადაც არ ვვარგოდი მერე კი მახსოვს ვიღაც როგორ ცდილბდა ჩემს მოკვლას ამ გოგოს გამო ამიტომ ორი თვე სახლში გამოვიკეტე დეპრესია დამწყო თითქოს მართლა ჩემი ბრალი ყოფილიყო მაშინ კი ონკოლოგიურის ბავშვებთან დავიწყე ურთიერთობა მათ კი მასწავლეს, რომ ყველანი ადამიანები ვართ და თავის გადასარჩენად უნდა ვიბრძოლო ერთმა გოგონამ კი მითხრა, რომ ექიმობა ეს ურთულესი საქმიანობაა ხან გადაარჩენ, ხან გადაარჩენ ხან კი მოგიკვდება ასე მითხრა განა ეს არ ვიცოდი უბრალოდ იმ გოგომ სტიმული მომცა ახლა კი მშვენიერი ცხოვრება აქვს კოლეჯში მოეწყო და ხშირად ვნახულობდი-ცრემლები მოიწმინდა-ეს იყო ერთადერთი შემთხვევა მას შემდეგ მარტო ვაკეთებ ოპერაციბს და ჯერ-ჯერობით მიმართლებს-ღრმად ამოისუნთქა
-ვწუხვა-თქვა დანანებით ლექსომ-არ უნდა მეკითხა
-არაუშვს წავიდეთ უკვე გვიანია-თქვა ნუცამ მას შემდეგ კი ხმა არ ამოუღიათ ერცერთს. ლექსომ ნუცა სახლში დატოვა. სახლში შესვლისას ლოგინზე დაწვა თუ არა მაშინვე დაეძინა.დილით კი თავისი დის გამაყუებელი კივილი მოესმა.
-ნუცაა ქალო ეს შენ ხარ? რა საფრთხობელასავით ხარ ჰა? ვერ მითხარი გამოგიცვლიდი მაინვ-გაჰკიოდა ნატალია და დას აფხიზლებდა
-ნატო გამასწარი აქედაან-წივილში აყვა ნუცაც
-ნატო თავი გაბია შე იდიოტო-გაბრაზდა უმცროსი ახალაია-აეთრიე დროზე სანამ გაგიხეთქე თავი-აწიოკდა ნატალია ისევ
-აუ გოგო შემეშვი რა-იღრიალა ნუცამ
-აბა აქ რა ხდება?!-ღრიალით შემოვარდა ლუკა
-და-ძმამ პირი შეკარით წადით გაიარეთ დამაძინეთ-აწიკვინდა ნუცა
-მასე ხო-აწიკვინდა ნატა-ერთი..ორიიი...სამიი...-და ნუცა ლუკას კლავებზე მოკიდებული იყო.
-ლუკა დამსვი რა გთხოოოოვ-ეხვეწებოდა ნუცა
-არა აი ახლა ნახე გამოფხიზლება-და ნუცა აუზში რასაც ქვია მოისროლა
-შენ...შენ...-ნუცა სულ გაწითლდა სიბრაზისგან მითუმეტეს მაშინ როცა მიხვდა რომ მათ გარდა სახლში ნატას დაქალები და ლუკას ძერსკი სამეგობრო იყო
-თუ შეგარჩინო-იყვირა ნუცამ და ოთახში ავარდა
-ამან ნახოს რას ვუზამ. ეს იდიოტი ძლივს ჩამოვედი დამპალი.-ბურდღუნებდა და თან თავს იწესრიგებდა, რომ მორჩა ჩანთებს ხელი დაავლო და ეზოში გავიდა. ლუკამ გაკვირვებულმა შეხედა ნატამ კი ფერი დაკარგა
-ნუციკპ ნუც საით-აბლუყუნდა ლუკა
-ჯანდაბამდე გზა გქონიათ და-ძმას უტაქტოები და უზრდელები ხართ კარგად მეყოლეთ-გაბრაზებულმა განაცხადა და მანქანების სადგომისკენ გასწია
-ნუცა კაი რა რა გეწყინა-ატიტინდა ნატა
-შენ ვაფშე გამანებე თავი-შეუბღვირა და მანქანის კარი გამოგლიჯა
-არსად არ წახვალ-იღრიალა ლუკამ
-კი კი აბა რა სულ შენ გკითხავ რას ვიზამ ცალკე ბექა და ცალკე თქვენ ნიკოსთან წავალ ის ასე არ გამიმეტებს-თვალები აუცრემლიანდა ნუცას
-ეეე ჩემო პატარა კარგი რა-მოლბა ლუკა-ხომ იცი როგორ მიყვარხარ-ხელი მოკიდა და ჩაიხუტა-გპირდები ასე აღარ მოვიქცევი-თავზე აკოცა და ეგობრებისკენ გაუძღვა.
-ბავშვებო გაიცანით ნუცა ჩემი და-თავი ისევ წარუდგინა მათ ოღონდ ახლა რამდენიმე გოგოც თან ყავდათ
-სასიამოვნოა-წარმოთქვა ერთმა ძალიან საყვარელმა გოგომ, რომელმაც ნუცაზე კარგად იმოქმედა და გააცინა კიდეც
-ჩემთვისაც-თქვა და იქვე ჩამოჯდა,როცა ვიღაც ძერსკულესა ცხენებზე შემდგარი გოგო გამოვიდა და ნუცას საყვარელი ჭიქით წვენს წრუპავდა ნუცას ათასმა ფერმა გადაუარა და ლამის წამოხტა რომ არა ნატა
-ბრთხილად ლუკას შეყვარებულია მაგ ძუკნას გამო მატირა-გაბრაზებულმა თქვა-თან ლუკა იმ გოგოს მოსწონს თაიას შენ რომ მოგეწონა-უჩურჩულა ისევ
-ამას ვერ ავიტან-გადაუჩურჩულა და ლუკას გახედა რომელმაც კარგად იცოდა ნუცას საყვარელ ჭიქაზე რომელიც ასევე თავად აჩუქა. არ გაჭრა ამან და ნუცას საბოლოოდ ამოასხა
-ჩემი ჭიქა მოაშორე შენს ბინძურ ტუჩებს თორემ მაგ სილიკონით გამოტენილ ტუჩებს ისე დაგისახიჩრებ დალევას კი არა ერთმანეთისგან ვერ გამოარჩევ-აყვირდა და გოგოს გაბრაზებუმა გახედა
- რა იყო უბრალო ჭიქაა-აწიკვინდა გოგო
-შენთვის კი ჩემთვის არა-ამჯერად იყვირა
-ხო მასე აჰა აიღე-გოგომ ჭიქა დააგდო და დაფშვნა მაშინ გათავდა ნუცას გული ჯერ ბექას შეყვარებული ახლა ლუკასი
-შენ ბო*ო ახლა იცი რა გააკეთე?-იმხელაზე იყვირა ნატა ლამის სკამიდან გადმოვარდა
-რა გაყვირებს ნუცა-ლუკამ გახედა დას
-რა არა? ეს იცი რომელი ჭიქა იყო?-კითხაგამომცდელად-რათქმაუდა არა როგორ გეცოდინება სადღა გხსოვს და, რომ გყავს-ატირდა ნუცა
-რა ჭიქა იყო ასეთი-აწიკვინდა ისევ ის გოგო
-მომისმინე შე ბო*ო ეს ჭიქა შენ ვაფშე რომ არ არსებობდი მაშინ მაჩუქა ლუკამ შენ კიდევ რა ქენი ხედავ?-აყვირდა ისევ ნუცა
-კაი რა ნუც ეგ როდის იყო-განმუხვტვა ცადა ლუკამ
-არა ხომ ვთქვი აქ არაფერი მესაქმება თქო-ამჯერად ისეთი სისწრაფით ჩახტა მანქანაში და გავარდა ვერც მოასწრეს თვალის მოკვრა. გზაში ცრემლებად იღვრებოდა არც იცოდა სად წასულიყო ყველგან მიაგნებდნენ ამიტომ გაახსენდა ლისზე შეძენილი ახალი ბინა,რომელიც გამოუვალი სიტუაციებს დროს გამოადგებოდა. სასწრაფოდ მოაბრუნა მანქანა და ლისისკენ დაიძრა. გზაში პროდუქტები იყიდა და ლისის მესამე კორპუსთან გაჩერდა მეცხრე სართულამდე ლიფტით ავიდა კარებს გასაღები მოარგო და შინ შევიდა. ყველაფრი დააბინავა და ემოციებისგან დაღლილს მიეძინა. საღამოს ტელეფონი ჩართო და უამრავი დანარეკი თუ შეტყობინება ნახა მაგრამ ნუცა ახალაიას ასე მოულბობ გულს შანსი არაა.


პ.ს ახლა ვერ იტყვით მსუყე თავი არ იყოოო. არც ისე დიდი თავია მაგრამ საკმაოდ ბევრი მოხდა.ბოდიშით შეცდომებისთვის რადგან არ შემიძლია ჩემს ნაწერს თვალი გადავავლო. მინდა მეტი შეფასება და მადლობა გოგოებს <3