-ქეთი? აქ რას...-სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული მკლავში რო ჩამაფრინდა და გარეთ გამიყვანა. საშინლად ციოდა მე კი ქურთუკიც არ მეცვა-ქეთი რა გინდა გამიშვი!
-ეხლა მომისმინე პატარა ქალბატონო.შენ მე მეკუთვნი და დავიღალე შენი შენახვით.
-ჯერ ერთი მცივა, მერე მეორე შენ არ გეკუთვნი და საერთოდ რის თქმას ცდილობ?
-თხოვდები!
-ჰაააა? შენ ხო არ აირიე. რას ქვია ვთხოვდები? მე უნდა ვისწავლო.-უკან მივყვებოდი და თან ვუყვიროდი. მივყვებოდი რა, მიმათრევდა.ჩემს პასუხზე კი მაშინვე თვალი-თვალში გამიყარა
-ნუ მეპასუხები!-მითხრა და მარჯვენა ლოყა საშინლად ამიხურდა.უკნიდან კი ხმა გავიგონე.
-რაო ჩიტუნი? ჩემთან დიდ გულზე იყავი გუშინ-ეს ხო ის დეგენერატია? ეს რა მე მითვალთვალებდაა? მარი რაზე ფიქრობ კარგად ხარ? თვალი ავარიდე ძალაუნებურად იმ ხეპრეს რადგან ქეთი ისევ მე მიმათრევდა.
და აი ახლა ვარ ჩაკეტილი ოთახში. ვზივარ საწოლზე და ვფიქრობ ჩემს წარსულზე, აწმყოსა და მომავალზე. თუმცა საფიქრელი არაფერი მაქვს. არც წარსული მაქვს და მომავალზე ოცნების კოშკებიც თავზე ჩამომექცა. ღმერთო ასეთი რა დავაშავეე.რამდენიმე დღე ასე ვიყავი ოთახში გამოკეტილი.ვტიროდი და ვტიროდი. მომავლის გეგმები უკვე დაწყობილი მქონდა. სწავლას ვაპირებდი. ოხ, როგორ მინდოდა ბიზმესმენი გავმხდარიყავი.სამი დღე ამაზე ფიქრით ვიძინებდი და ვიღვიძებდი. მონასავით მექცეოდნენ. დღეში ერთხელ ორი პურის ნაჭერი და წყალი. მიკვირს ქეთიმ ეს მაინც როგორ გაიმეტა. აი დღესაც გაიღო „საპყრობილის“ კარი და ქეთი შემოვიდა იმ განსხვავებით რომ ათასი ადამიანი მოყვა უკან.
-ესენი სტილისტები არიან.დღეს შენი ქორწილია საყვარელო გაიღიმე-მითხრა ირონითი
-ჰოოო. ფანტასტიურ ხასიათზე ვარ . ისეთი ბედნიერი ვარ მეტი რომ არ შეიძლება.-ის კი მოვიდა და ყურში ჩამჩურჩულა
-ისე მოიქცევი როგორც მე გეტყვი ეხლა ბედნიერ სახეს მიიღებ და იტყვი რო ბედნიერი ხარ. ცოტახანში შემოვალ და ყველაფერს უფრო დაწვრილებით აგიხსნი.
-კარგი ძროხავ-ეს ჩემთვის ვთქვი მაგრამ როგორც ჩანს გაიგო
-რამე მითხარი შვილო?
-დიახ მადლობას გიხდით საქორწილო საჩუქრისათვის!-ვუთხარი ირონიით და თან გავუცინე .
-ძალიან კარგი.
გამომაწყვეს,საახალწლო თოჯინასავით და ვზივარ ოთახში ჩემთვის, ამ დროს კი ოთახში ქეთი შემოვიდა
-იცოდე თუ არ დამემორჩილები თემოს არ გიცოცხლებ.....-დიდხანს ლაპარაკობდა მაგრამ ამ სიტყვების გარდა არაფერი გამიგი. არა ვერ დავუშვებ თემოს რამე დაემართოს მის მეტი ხომ არავინ მყავს.სიტყვა არ ჰქნდა დამთავრებული როცა საუბარში ჩავეჭერი.
-თანახმა ვარ ოღონდ თუ მას შეეხები გეფიცები მოგკლავ.
-ოჰო პატარძალიც აქ ყოფილა-ოთახში შემოვიდა ჩემი სიმაღლის გოგო ხომელიც ალმაცერად მიყურებდა
-შენ ვინღა ჯანდაბა ხარ?-ვკითხე უხეშად
-წესივრად მელაპარაკე. მე ალქსანდრეს და ვარ. იმ ოჯახის წევრი ვისგანაც ეს ქალი ფულს იღებს. მაგრამ არ ვიცი შენ რატო? ლამაზიც კი არ ხარ.
-ეი ძევუშკა! შენ ის მითხარი ალექსანდრე ვინ ჯანდბაა?
-შენი საქმრო.
-ხოო ვიცოდი უბრალოდ ისეთი ბედნიერი და გახარებული ვარ სულ გადამავიწყდა.
-ბევრს ნუ ტლიკინებ ჩასვლის დროა.-მითხრა და გარეთ გავიდა.მის მაგივრად კი ოთახში მაღალი,ქერათმიანი და კუპრივით შავთვალება ბიჭი შემოვიდა. მას კაცს ვერც კი უწოდებდით. უჰ კიდევ კარგი ახალგაზრდაა თორე ბებერს ნამდვილად ვერ ავიტანდი. მაგის მოვლა არ გინდაა? თუმცა არც ამ აყლაყუდაში გამიმართლა. ეს ხომ ის დეგენერატია მაშინ ღამით რო მებლატავებოდა. აი ამ დროს მართლა პირი დამრჩა ღია. ყოჩაღ ქეთი შენ. სხვა ფულიანი ვერავინ ნახეე?
-ჩიტუნიიი? როგორ ხარ საყვარელო?-მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-არ გაბედო და შემეხო თორე გარეთ გავალ და ყველაფერს მოვყვები გასაგებია?-ამ აზე კი სახეში სილა მივიღე
-შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს. როცა კაცი ქალზე ხელს აწევს!?
-ხოდა ამიერიდან მოკეტავ და თავს აღარ გამოიდებ. დიდად არც მე მიხარია შენი ცოლად მოყვანა. პატარა ბო*ო
-შე..
-იცოდე თუ კიდე რამეს იტყვი მეორეც მოგხვდება გასაგებია?
მე ამ დღეს მოვკვდი. დიახ სრული სიმართლეა.ახლა მხოლოდ თემოს გადასარჩენად ვცოცხლობ.წელზე ხელი შემომხვია და ისე ჩავედით დაბლა. შუა ქორწილში ალქესანდრე სადღაც გაუჩინარდა. როგორ მინდოდა ცოტა დამესვენა.ამ დროს კი ჩემსკენ ალექსანდრეს დედა წამოვიდა.
-მარი შვილო ალექსანდრე სად არის ხო არ იცი. მამამისი ეძახის.
-მოსაწესრიგებლად გავიდა.
-კარგი მოვძებნი.
-არა არა არა მე მოვძებნი-მასინვე გავაჩერე რადგან ალექსანდრე მომკლავდა-მე მოვძებნი-მისი ძებნა დიდად არ მსიამოვნებდა რადგან ჩემსიმაღლე ქუსლიანები მეცვა. მარტივან გავიხადე ფეხსაცმელები, ხელში დავიჭირე და საპირფარეშოში შევედი მოსაწერიგებლად. იქაურმა სურათმა კი გამაკვირვა.არა რა ერთი საატია რაც დავქორწინდით და უკვე მღალატობს.
-ა ჰმმმ-ჩავახველე ხმამაღლა-ორივემ ალეწილი სახით შემმხედა-ოოო ერთნაირი ხალხი შეიკრიბა
-რა ჯანდაბა გინდა? გაეთრიე!
-დედაშენი გეძებს და იმედია მის გამო მაინც მოშორდები ამ კ*პას
-გამოადგი ფეხი-მე საკმაოდ დავლიე და მის მოჭერილ ხელს ვერც კი ვგრძნობდი
-შეგახსენებ ჩემო ძვირფასო ქმარუკა რომ უკვე ყველა გვხედავს.
იმ დღეს მომიწია ყალბი სიხარული გამომეხატა.ბოლოს ლიამ, ალექსანდრეს დედამ ოთახამდე მიგვაცილა რადგან მე მარტო იმ გათხლეშილ ლოთს ვერ მივიყვანდი კარებამდე.ლოგინზე დავაწვინეთ. მერე ჩემოდანი გავხსენი რომელიც ლიამ გაავსო ჩემი ზომა ტანსაცმელით.სააბაზანოში შევედი ტანსაცმელი შევიტანე და გამოვიცვალე. ლოგინზე ის დეგენერატი იწვა და მე იქ არავითარ შემტხვევაში არ დავწვებოდი. მეტი არც არაფერი იდგა გარდა ერთი პუფისა.სახლში თბილოდა. თხელი ჟაკეტი ჩავიცვი დაპუფში ჩავესვენა დათვალები დავხუჭე. ის მომენტი გამახსენდა მამაოს წინ ალექსანდრეს სახეს რო შევეფეთე. რომ იცოდეთ რა ლამაზი იყო იმ მომენტში შეიძლება შემეცილოთ კიდევაც მასში. შავი თვალები ისე ეშხიანად მიყურებდნენ ლამის გული წამივიდა. თუმცა ძალიან უხეშია. რაღრაც სჭირს,რაღაც აწუხებს და ამ სიბრაზეს ჩემზე ანთხევს.ვერ ვხვდები მე რას ვუშავებ.ოხ მარი დაიძინე რა? ერთი დავამთქნარე და გადავეშვი სიზმრების სამყაროში.





მოგესალმებით! ეხლა დავიწყე ამ ისტორიის წერა, შეიძლება ერთფეროვნედ მოგეჩვენოთ მაგრამ შემდეგი თავები უფრო საინტერეს და სახალისო იქნება. მადლობა მათ ვინც კითხულობს.
თქვენი აზრი დააფიქსირეთ კომენტარებში. <3 :*