იმ დღეს სახში არავინ წასულა. ეს ჩემი ახირება იყო და ეს არ უნდა გამეკეთებინა.როცა დილით გავიღვიძე გაუნძრევლად ვიწექი ალექსანდრესთან ერთად. ისე ვყავდი ჩახუტებული თითქოს ფეხს ავიდგავდი და გავიქცეოდიიი. საათს გავხედე რვის ნახევარია. დღეს ხომ ორშაბათია. სკოლაა. მე კი თავიდან ბოლომდე მოსამზადებელი ვარ. ალექსანდრე შევანჯღრიე.
-ალექსანდრე ადექი. ვინ მოგცა უფლება ჩემთან რო წევხარ, ან კატო სად არის?
-დაიძინე რააააა-ამოიზმუვლა და უფრო ჩამიხუტა.
-ვაიმე ალექსანდრე უკვე ორი საათია შენ ხო შეხვედრაზე დაგაგვიანდაააა-დავიყვირე ბოლო ხმაზეე
-რააა მოიცა-და დგაფ გაიშხლართა იატაკზე-ფუ ამისიიი. გოგო ნორმალირი ხარ? ჯერ რვაც არ არის.
-ჯერ ერთი სამით ორი და მერე მეორე სკოლაში მივდივარრრრრ.
-აუ ხოო. ისა, პარასკევს ნინი, თაკო და ნიცაც შენთან იქნებიან. კატო კი თავისთავად. სალო კიდე მეთერთმეტეში იქნება.
-ძალიან კარგი. ჩამსვი ეხლა ეტლში.
-მე გავაღვიძებ ყველას.
-შენ ადამიანის ნათქვამი რატო არ გესმისს?
-კაი ხოოო-მოვთავსდი ეტლში მივგორდი კარადასტან ამოვიღე საყვირი და მისაღებში გავედი.
-ყველა აქ არის ხოო?
-კი, მარა რას აპირებ?
-აეე ადგა ჯარიიიი-დავიყვირე და საყვირის ხმაც გაისმა
-აუ გოგო ნორმალური ხარრრ?
-მალე ბიჭები სამსახურებში გოგოები ჩემ ოთახში. შეგახსენებთ დღეს სკოლაა.
-აუ ძმაო მაგარ შარში ხარ რაა! შენ თუ ყოველ დილით ამ ნოტზე გაიღვიძე ცოტახანში ჭკუიდან შეიშლები.-თქვა გიორგიმ და ალექსანდრესგან თავში წამორტყმა დაიმსახურა.
-მარი ჯერ სკოლაში მიგიყვანთ და მერე წავალთ ჩვენს გზაზე.

ცოტახანში ოთახიდან ყველა მოწესრიგებული გავედით. არც ბიჭები იყვნენ ცუდათ. პირიქით,ამ დროს ყველაზე მეტად ალექსანდრესთან ყოფნა მომინდა. თუმცა ეს ოხერი სკოლა რო არ გაიჩხიროს შუაგზაში ისე როგორ მოხდება.
-ისა და ჩვენთვითონ სკოლაში ვერ მივალთ? ნინიმ იცის მანქანის მართვა ხო ნინი?
-კი ვიცი მარა ამ კომუნისტებთან შეწინააღმდეგებას აზრი რო არ აქვს ეგეც ნათელია.
-ხოო ეგ სრული სიმართლეა. თემო მიდი რა ეტლი ჩაიტანეე.-უთხრა ალექსანდრემ თემოს
-კი ძმა რა პრობლემაა.-მოვიდა ალექსანდრე ხელში ამიყვანა და დაბლა ჩავედით. მძღოლის გვერდით დამსვა და ეტლი უკან მოათავსა. გოგოები კი თავიანთმა პრინცებმა წაიყვანეს.
-გიხარია სკოლაში მისვლა?-მკითხა ალექსანდრემ როგორც კი მანქანა დაიძრა.
-არვიცი.-ვუთხარი მშვიდად
-რამე მოხდა?
-რატო მომიყვანე ცოლად. ამ წინადადებას რატო დათანხმდი?-ეხლა ყველაზე მეტად მინდოდა ამ კითხვაზე მიმეღო პასუხი.
-ამ გადაწყვეტილებას არ ვნანობ.
-მიპასუხე ჩემს შეკითხვაზე.
-ეხა ამის დრო არა არის
-ალექსანდრე თავს ნუ არიდებ ჩემს შეკითხვას. რახან არ მპასუხობ ესეიგი იმდენად საშინელებაა რომ შეიძლება მოგკლააა?
-მარი გთხოვ!
-ნუ მთხოვ! მიპასუხე!
-ნარკოტიკებს ვეძალებოდი სამჯერ ძლივს გადავრჩი. ყველას ვეჩხუბებოდი. გიჟს ვგავდი. მამაჩემმა ცოლი უნდა მოიყვანოო და ფოტოები მაჩვენა. ერთ ერთი შენ იყავი. მერე ქუჩაში გნახე. მაშინ საღამოთი. როცა ფოტოზე გნახე ერთი ჩვეულებრივი გოგო მეგონე მარა მერე აზრი შემეცვალა და ასე ვთქვათ ერთი ნახვით შემიყვარდი.
-ადა ამას არ ამბობდიი?
-მეგონა დამცინებდი.
-კარგი რაა, ეგ რა სასაცილო არის?-ვთქვი მარა მისი სიტყვები რო გავიაზრე მაშინვე სიცილი ამივარდა.-მოიცა შენ რა ერთი ნახვით შეგიყვარდიიი? აჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰჰ ღმერთოოოოო.
-აჰა აი ამიტო არ გეუბნებოდი არაფერს-მითხრა მოწყენილმა.
-კაი რაააა! გაღიმე რაიყოო-ვუთხარი და ღიტინი დავუწყე
-მარი გაჩერდი თორე ავარიაში მოვყვებით.
-არ გავჩერდები.
-მარიიი.
-გამაჩერე!-ვუთხარი გამომწვევად. მან მანქანა გააჩერა და ხელები დამიჭირა
-მარი დაისჯები.
-ეგ როგორ გავიგოო?- ვკითხე გაკვირვებულმა.
-აი ასე-ეს მითხრა და კოცნა დამიწყო.
-გაჩერდი დეგენერატო.
-მარი გიყვარვარ და რატო არ ღიარებ?
-არ მიყვარხარ.
-რო არ გიყვარდე არ გაწითლდებოდი და გულისცემა არ გაგიორმაგდებოდა-მე გავწითლდი იმან კი კმაყოფილი სახით დაძრამანქანა. სკოლის ჭიშაკრში ვდგავართ.ეტლი გადმოიღო და კარი გამიღო-თქვენის ნებართვით ქალბატონო
-მოდი კაცო მალე ჩამსვი ეტლში რა. მოუნდ ვაჟბატონს ოფიციალურობა. ბიჭო კატო სადაა?
-თემოს უნდა მოეყვანა. აი ისინიც-სწორედ ამ დროს ამომიდგა გვერდში კატო
-ჩემი კატუშააააა. მოდი გაკოცო-ვუთხარი სიცილით
-მარი რაზე შევთანხმდით? გინდა დავიწყო ყვირილი?-დამემუქრა და საჩვენებელი თითი მომიღერა.
-კაი ხო ჩუმად ვარ-ვთქვი უცბათ თორე ეტყოდა ალექსანდრეს მეც რო მიყვარს.
-რა ხდება?-გამომწვევად გაიღიმა ალექსანდრემ.
-შენ რო სხვის საქმეში ცხვირი არ ჩაყო ისე არ იქნება რაა.-ვუთხარი და შევედით სკოლის ეზოში. ყველა ჩვენ გვიყურებდა.
-კატო ასე რატო გვიყურებენ?-ვკითხე გაკვირვებულმა
-თემო ჩემთან ერთად რო არის და შენ რო ალექსანდრესთან ერთად ხარ. ყველამ იცის თქვენ ქორწილზე.
-ააა ხო თქვენ ხო ცნობილები ხართ.
-დღეიდან შენც-მითხრა ალექსანდრემ.

კლასამდე ხელში აყვანილმა ამიყვანა და მხოლოდ იქ ჩამსვა ეტლში. მთელი გაკვეთილები ალექსანდრეზე ვფიქრობდი. გაკვეთილები ადრე დამთავრდა და თემომჩამიყვანა დაბლა მაგრამ რაც იქ ვნახე შოკი იყო. ალექსანდრე მოსულიყო უკვე მაგრამ ჯობდა იქ არ ყოფილიყო. ჩემი სკოლელი გაექანა და პირდაპირ ტუჩებში დაუწყო კოცნა
-კატოოოო-ძლივს ამოვისლუკუნე
-რა არის?
-შეხედე შენ ძმას-კატომაც მათ გახედა
-მარი...
-კატო თემოს უთხარი წამიყვანოს-ვუთხარი თავჩაღუნულმა
-მარი შენ მებრძოლი ხარ. უნდა მიხვიდე და ითრიო თმებით
-როგორ, როგორ? მე ინვალიდი ვარ.
-მაშინ მე მივალ. მაგ გოგომ დაუნგრია ჩემ ძმას ცხოვრება.
-რააა?
-მაგის გამო მოხვდა ჩემი ძმა ციხეში. დამიჭირე ჩანთა.
-კატო პარკში ჩავალ მე კაიიიი იქ დაგელოდები. ოღონდ ალექსანდრე არ გამოგყვეს.
-კაი.
-შე პატარა ძ**ნა რამდენჯერ უნდა დაანგრიო ჩემი ძმის ცხოვრება ჰააა?-დაიწყო კატომ. არადა წყნარი გოგო ჩანს ეეე.
-კატო გაჩერი და დაწყნარდი
-ნუ მაწყნარებ რააა. შენი საქციელის გამო მარი იცი რა დღეშიააააა
-კატო წამოდი-უთხრა თემომ
-არ წამოვალ ვითრევ ამას თმებით-ამის თქმა იყო და გაექანა სამიზნისკენ მარა ვინ აცალა, აიღო თემომ, წაიღო და მანქანაში ჩასვა.ალექსანდრე კი ჩემკენ წამოვიდა. მე კი მაშინვე გამოვბრუნდი. გეზი პარკისკენ ავიღე მარა ალექსანდრე დამეწია.
-მარი მარი მოიცადე!-დამიჭირა და წინ გადამიდგა.
-არ გაბედო და ხმა არ გამცე გასაგებია?
-მარი კარგი რა აგიხსნი.
-არ მჭირდება ახსნა. ჯერ ერთი ყველაფერი დავინახე. მერე მეორე არ მიყვარხარ და არ ვეჭვიანობ უბრალოდ როცა შენი ცოლი მქვია ჩემთვის შეურაცყოფაააა სხვას რო კოცნი.
-მარი ის მკოცნიდა.
-შენ კი არ ეწინააღმდეგებოდი. მე მეუბნები მიყვარხარო, მკოცნი, ჩემთან ერთად გძინავს და მერე მერეეეეე? მერე ისე იქცევი ვითომ მეარც კი ვარსებობ.-ყვირილზე გადავედი.
-მარი შენ გიყვარვარ და ახლა ჩემზე ეჭვიანობ-მითხრა და ცალყბად გაიცინა.
-ხო ვეჭვიანობ და იცი რატოოოო იმიტო რო პირველად ვიგრძენი ადამიანისგან ნამდვილი სითბო. მეგონა ეს ნამდვილი იყო და მიხაროდა რომ ამ ქვეყნად ვიღაცას მოვწონდი და მამჩნევდა. მაგრამ ახლა შენ ყველაფერი დაანგრიეე. ერთი ხელის მოსმით.
-მომისმინე პატარა ქალბატონო.-გამიდო მხარზე-შენ შეიძლება პირველი არ ხარ, მაგრამ ხარ უკანასკნელი გასაგებია?
-დამსვი დეგენერატო. როგორ ბედავ და მეხები. შენ მე ვინ გგონივარ, როცა გინდა ჩემთან იყო და როცა გინდა სხვას კოცნიდე?მოგართმევ ლანგარზე დადებულს რააა!
-მოკეტე და აქ იჯექი-ჩამსვა მანქანაში
-რომც მინდოდეს ვერ გავიქცევი.
-ხოდა ძალიან კარგი.-მოუარა მანქანას და საჭესთან ადგილი დაიკავა.
-რამე ხო არ გავიწყდება?
-არა!-თქვა და იმ მომენტში სუფთა ცალტვინა იყო რა.
-ჩემი ეტლი ცუნცულლლლ!
-აა ხო.-ეტლი საბარგულში მოათავსა და დაქოქა მანქანა.
-სად მიგყავარ?
-მოგეწობნება.
-არ მომწონს
-ჯერ არც გინახია იქ რა ხდება.
-ხოდა მაგიტო არ მომწონს.
-ცოტახანი არ შეგიძლია გაჩუმდე?
-ამმმმ, მოიცა დავფიქრდე! არააა! სულ ვლაპარაკობ მეეე.
-ღმერთო გაძლება მომეცი ამ წიკვინას ხელში.
-აა დასვენება გინდა? იცი არც მე მაწყენდა და იქნებ გავეყაროთ?
-არც გაიფიქრო. მე შენ არ გაგშორდები.
-ჯანდაბა-ჩავიფრუტუნე ჩემთვის.

დიდხანს არ გვიმგზავრია. მანქანა გაჩერდა სამსართულიანი სახლის წინ. ეს პირველი დარტყმა იყო მაგრამ რაც შიგნით ვნახე იმან უფრო დამშოკა. პირველი სართულის ქვემოთ ყველანაირი თამაში იყოოო. ბარის მხარე საცეკვაო ადგილი. ისეთი გარემო როგორიც კლუბშია. პირველი და მეორე სართული,ასევე მესამეც სასწაულად იყო მოწყობილი.
-აირჩიე ოთახი და ის იქნება შენი.-მითხრა ალექსანდრემ
-ვისი სახლია?
-ჩემი.
-მაშინ ბოლო სართულზე. სახურავთან რომ ოთახი არის ის მინდა.
-კიბატონო. მაგრამ დაიმახსოვრე ეგ ოთახი მალე ჩემიც იქნება.
-ვითომ რატო?
-მე შენი ქმარი ვარ და მინდა ჩემი ცოლი ჩემ გვერდით იყოს.
-იოცნებეეე.
-ჩემი ოცნებები ხდება.
-ჰაააა?-ამის თქმა იყო. ამიყვანა ხელში და იმ ოთახისკენ წავიდა რომელზეც მე ვუთხარი.იქ მისულს საოცარი სიტუაცია დამხვდა.
-ეს ჩვენი ოთახია. იქით შენი სამუშაო მაგიდა აქეთ ჩემი. მოკლედ ეს არის რაა. იმ კარს უკან სააბაზანოა იმ კარს უკან ალექსანდრე რო აწერია ჩემი გარდირობია ხოლო მარიამი რო აწერია ის შენთვისაა განკუთვნილი
-ეს ყველაფერი მაგარია მაგრამ სამი კაბის,ერთი შარვლის და ერთი მაისრის გარდა არაფერი არ მაქვს.
-მაგაზე მეც ვიფიქრე და რაღაცეები გიყიდე.წამო გაჩვენებ.
-ასე აპირებ სინდისის დამშვიდებას?
-არა ეს ყველაფერი იმიტო გავაკეთე რომ დაგენახა რამდენს ნიშნავ ჩემთვის.
-ხო ეგ დავინახეე.
-ეხლა თამარი მოვა და წაივარჯიშებთ
-ოქეიიი!-ვუთხარი მხიარულად
-მერე სხვადასხვა საგნის მასწავლებლები მოვლენ და ერთ კვირაში უნდა ამოქაჩო ეს გაცდენილი ერთი თვე სკოლაში,რომ მერე დაეწიო პროგრამას და წარმატებით ჩააბარო გამოცდები, თორე ისე ჩემ კომპანიაში არ გამუშავებ.
-სად უნდა ვიმუშავოო?-კითხვისნიშნის თვალებით გავხედე.
-ჩემ კომპანიაში.შენ ხო გინდოდა ბიზნესლედი გამხდარიყავი.ხოდა მე აგისრულებ მაგ ოცნებას.

ერთი თვე გავიდა რაც მე და ალექსანდრე ამ სახში, ჩვენს სახში ვცხოვრობთ. დილით სკოლაში ალექსანდრეს მივყავარ, მერე გამომივლის სახში მიმიყვანს თვითონ სამსხურში წავა. მე ვვარჯიშობ რომ როგორმე ფეხზე დავდგე. უკვე 18 აპრილია. სკოლის მასალას მალევე დავეწიე და ეხა საატესტატო გამოცდებისთვის ვემზადები.
ერთ დღეს როცა თამარი მავარჯიშებდა ფეხები ავამოძრავე და ნემსის შერჭობისას ტკივილი ვიგრძენი. თამარის თქმით ეს კარგია. ღმერთო არ მჯერა ნუთუ ეს სიმართლეა
-ალექსანდრეეეეეეეეეეეეეე!-ჩავყვირე ტელეფონში
-რა ხდება, ხო მშვიდობააა? რამე რო არ გჭირდება, ხო კარგად ხარ?
-ცოტახანში ალბათ ფეხზე დავდგებიიიიიიი
-რრააააააააააააა?
-ხოოოოო ალბათ ერთ თვეში,ან ორში,ყველაზე მეტი სამი თვე დამჭირდეს ფეხზე დასადგომად.
-ხუთ წუთში სახლში ვიქნებიი!-მითხრა და მივხვდი რომ აფორიაქებული იყო.
-კაიიიიი.

ის დღე ნამდვილად კარგი იყო. მთელ სახში ჩვენი სიცილის ხმა ისმოდა.ხან მიღუტუნებდა, ხან ფქვილში მაგუნგლავებდა. როგორც იყო გამოვაცხვეთ ჩვენი ბლინები დიდი ტანჯვისა და ცანცარის მერე. ეზოში აუზის წინ ვისხედით. უკვე საღამო იყო კიდევ კარგი შაბათი თორე ამის ნაცვლად წიგნებში ვიქნებოდი ჩამძვრალი. როცა აცივდა ალექსანდრემ პლედი მოიტანა და იმაში გავეხვიეთ.
-მარი გითხარი რო მიყვარხარ?-დაიწყო ლაპარაკი
-თან რამდენჯერ-ეხა ეს უნდა ვაწვალო.
-და შენ?
- რა მე ალექსანდრე?
-გიყვარვარ?
-არა.-ვუთხარი არა მაგრამ გული კის გაჰკიოდა.
-დარწმუნებული ხარ?-მკითხა და ცალყბად გაიცინა.
-აბსოლუტურად.
-რატო არ გინდა აღიარო რო გიყვარვარ?
-იმიტო რო არ მიყვარხარ-ისევ ვაგრძელებდი თამაშს.
-გიყვარვარ!-გაიძახოდა ჯიუტად.
-არ მიყვარხარ
-კარგი რა! რატო მტანჯავ?
-არ გტანჯავ. მიდი კატოს და თემოს დაურეკე და გავისეირნოთ რაა
-კაიი ეხლავე.
დიდხანს ვიარეთ.ბოლოს კატო დაიღალა და წუწუნი დაიწყო
-აუ სახში მინდა რააა. დამატყდა ფეხები
-მოდი კალთაში ჩამიჯექი-ვუთხარი მაშინვე
-კაი.-მითხრა უდარდელად.
-მოდი დედას სიხარულოო.ჩემო სიცოცხლეე, ჩემო ქათამოოოო.
-აღუები ხართ რა ამხელა გოგოები.
-მაინც რამხელები. არ დაგავიწყდეს ჯერ კიდე 17-ის ვარ.
-ხო და თან პატარა ბო*იც-წინ გადამიდგა ანი და ეგრევე მომაძახა.
-კატო ადექი რა ორი წუთით-კატოც მაშინვე ადგა-შენ მე ბო*ი მიწოდე?
-დიახაც.
-ოჰოოო. მგონი შენ იყავი ორ ბიჭს ეთდროულად რო კერავდი და იმათ გარდა კიდე სხვებს უგორდებოდი ლოგინში. მოიცა გავიხსენოოო. ხოო გამახსენდა მაშინ მიშოსთან რო იწექი, კიდე ლევანისთან და ასევე თუ არ ვცდები დემეტრესაც ჩაუგორდი ლოგინში. როცა გოგოს 5 კაცი ერთდროოულად ყავს ის უფროა ბო*ი ვიდრე ის ვისაც ქმარი ყავს და ცხოვრებაში არ ყოლია შეყვარებული. გგონია არ ვიცი ნიტა მაშინ ალექსანდრეს რო კოცნიდა სკოლის ეზოში შენ რო დაავალე და 300 ლარი რო მიეცი და ისიც იაფასიანი კახ**სავით რო დაგთანხმდააა? ჩემსა და ალექსანდრეს შორის ვერასდროს ჩადგები-ამ მომენტში თემოსკენ გააპარა თვალი-და გაფრთხილებ არ გაბედო და ეს შეყვარებული წყვილი არ დააცილო თორე ავდგები ფეხზე და საიქიოსკენ, მიქელ გაბრიელთან ერთად პირველი კლასის ბილეთით გაგამგზავრებ! გასაგებია?! ამათ სეროზულად უყვართ ერთმანეთი და მიხარია ადრევე რომ გაგამჟღავნე თორე ეხლა თემოსაც კატოსაც თოკოსაც და სალოსაც დანგრეული ექნეოდათ ცხოვრება.
-შენ რა გგონია შენ ხუშტურებზე ვივლი?-დაიწყო წიკვინი
-თუ გაგცხე მაგ ბოტოქსისგან გასიებულ სიფათში გაგაკრავ ასფალტზე გასაგებია?-გავმწარდი და რომ არა ალექსანდრე შეიძლება ტელეფონი მესროლა იმ გათახსირებულისთვის.
-აბა სცადე ვინ მოერევა ვნახავთ.
-შე პატარა......სიტყვა ვერ დავამთავრე ისე ჩადგა ალექსანდრე ჩვენს შორის.
-ანი ეხლა აქიდან წახვალ გასაგებიაააა? იცოდე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ. არ გაბედო და მეორედ მარის არ დაემუქრო გაიგეეე-უყვიროდა ბოლო ხმაზე-წავედით ბავშვებო.
-აუ რა! ამან რო დღე არ ჩამაშხამოს არ შეუძლია რაააა.-დავიწყე წუწუნი.-მოდი კატო ჩემთან-ვუთხარი კატოს ისც მოვიდა და კალთაში ჩამიჯდა.
-ეს ნაწილი დავივიწყოთ-თქვა ალექსანდრემ
-მარი ანის მართლა ყავდა ის სამი ბიჭი?
-იმ წუთში სამი გამახსენდა მაგრამ შენთავს ვფიცავარ მეტიც ყავდა.
-არ არსებობს!
-რსებობს, რსებობს,ნუ გეშინია.აუ ალექსანდრე ბავშვებს დაურეკე რა მოვიდნენ და ამაღამ დარჩნენ კარგად უნდა გავერთო და ჩემი წინსვლა ავღნიშნოთ.
-რა მოხდა?-ასწია კატომ თავი ჩემი მხრიდან და მკითხა.
-მაქსიმუმ სამ თვეში ფეხზე დავდგები და მერე ნახეთ თქვენ ალექსანდეს სატანჯველი .
-ცუდ დღეში ვარ ხოოო?-იკითხა ალექსანდრემ საწყლის სახით.
-კი ძმაო ამას სახში ვერ გააჩერებ მითუმეტეს ეტლში რო ზის ამდენი ხანი. თითოეულ წამს აინაზღაურებს.
-ხო ჩემთან იქნებით და ამ ყველაფრის გადატანაში დამეხმარებით?-ისევ ისეთი სახით იკითხა ალექსანდრემ.
-აბა რააა.

იმ დღეს დავთვერიიითთთთთთ. მტრისას და ავისას რააა..! დილით თავი მქონდა გასკდომაზე. დილით რომ გავიღვიძე ალექსანდრე ჩემს გვერდით არ იწვა მაგრამ მის მხარეს დამხვდა დიდი ყუთი და წერილი ზედ. „ეს საჩუქარი მსოფლიოსი ყველაზე ლამაზ გოგოს.“ ძალაუნებურად გამეღიმა და ამ დროს შემოყო ოთახში თავი ლექსანდრემ. კიდე გამეღიმა. მოვიდა და საწოზე დაჯდა.
-არ გახსნი?-მკითხა გაღიმებულმა
-იმედია შიგნით ნაბეღლავი ან ბორჯომი დამხვდება.
-დაახლოებით ეგ არის.
-მაშინ გავხსნი.-გავხსენი ნაჩვრეტებიანი ყუთი და იქიდან პატარა საყვარელი ლეკვი ამოვიყვანე. ასევე ამოვიღე ბორჯომის და ნაბეღლავის ბოთლებიც.აკლია ამ ბიჭს-არ არსებობსსსსსს.მადლობააააა
-მაშინ მივიღებ მადლობას როცა მეტყვი რო გიყვარვარ.
-მაშინ?
-მაშინ რაა?-აუთამაშდა თვალები ამ საცოდავს.
-მაშინ ამას არ გეტყვი.
-კარგი რა მარი. არ გცხვენია?
-არ გეტყვი რო მიყარხარ. გეტყვი რო შენზე ვგიჟდები და უსაზღვროდ მიყვარხარ!
-ჰაააა?-ერთხანს შეიცხადა.
-ხო რა იყო მეც მიყვარართქო.-სუფთა დეგენერატი
-შენ რა ეგ მართლა თქვიი?
-კი მართლა ეგრე ვთქვი.
-ღმერთო რა მაგარიაააააააააა- მოვიდა და ჩამეხუტა ისე რო ლამის გამჭყლიტა.
-ეე ამას რა დავარქვათ?-ვკითხე დაინტერესებულმა როცა დაყეფება სცადა.-ღმერთო სუფთა ბოთეა რაა.
-ბოთე დავარქვათ-შემომთავაზა ალექსანდრემ.
-აუ ხოოო ეეეე. ეს არის ბოთე.
-არ ადგებიი?-მკითხა ალექსანდრემ.
-გაიღვიძეს ბავშვებმა?
-არა
-მაშინ ვიყოთ ჩვენც რაა.
-და რა ვაკეთოთ?
-რამეს ვუყუროთ რა!
-მარტო თქვი და რასაც გინდა იმას ვუყროთ.
-აუ რომელი საათია?
-ათი ხდებააა.
-აუუუუუ მიდი რა სპანჯბობს ვუყუროთ ათზე დაიწყება.
-ხო და კიდე ის ყუთი ბოლომდე ნახე?
-რას გულისხმობ?
-საჩუქრის ყუთი დაათვარიელე.
-კაი-ვუთხარი და იქიდან ახალთახალი ნოუთბუქი ამოვასრიალე.
-აუუუუუუ. ეს მეე?
-არა ბებიაჩემს!-თქვა სასაცილოდ-იმას უნდა წავუღო რო ფეისბუქში დრაგონ სითი ითამაშოს
-ვიხუმრეთ?
-კიიი
-შუტკა ხურდაში მოგვცეს?-ვკითხე თითქოს დაინტერესებულმა.
-არა ვიყიდე-მითხრა ამაყად.
-საღოლ. მაგარი ხარ. ეტყობა მეორადი შემოგაპარეს. მარა რა შენ ხო ერთი ჩერჩეტი კაცი ხარ-არ ვაკლებდი არც მე
-მიდი ჰა ვუყუროთ ეხა სპანჯბობს. -ბოლოს მაინც დანებდა
-მიდი ბატიბუტი მოიტანე რააა.
-ეხავე-მოიტანა ბატიბუტი და მომიწვა გვერძე. ბოთეც ჩავისვით შუაში და გაცხარებულები ვუყურებდით მულტფილმებს, როცა ალექსანდრეს ჩაეძინა მეც გამოვრთე ლეპტოპი, ავიღე ტელეფონი და ფოტოებ გადავუღე ალექსანდრეს. მერე ფოტოშოპით გავალამაზე და ბოლოს ისეთი სურათი მივიღე სიცილი ამიტყდა და ალექსანდრე გავაღვიძე.
-რა გაცინებს?
-არაფერი რა უნდა იყოს.
-ფოტოზე მე ვარ?
-არა რა შენ-სიტუაცია დაიძაბა
-ეხა დაისჯები-მითხრა და დამაცხრა ტუჩებზე.ასეთი ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ. ეს ბედნიერება კი ალექსანდრეს დამსახურებაა.და ხოოო კოცნაში მეც ავყევი.






ბავსვებო დიდ ბოდისს გიხდით რო დავაგვიანე. სოფელში ვიყავი და იქ ინტერნეტი არ არის. თქვენი აზრი გამოხატეთ კომენტარებში