წვიმს.
ძალიან წვიმს.
კოკისპირულად წვიმს.
მოიღუშა ყველა,ყველაფერი,ყველგან უკლებლივ.
ფანჯრის მინებზე ხაპა-ხუპით ეცემა წვიმის წვეთები.
წვიმს.
წვიმა კი ცუდია.
როცა წვიმს ცივა.
ძალიან ძალიან ცივა ...
მძულს წვიმა,მძულს ეს ქალაქი.
ალბად იმიტომ,რომ ჯერ არ ვიცი აქ რა მომელის,რას მივაღწევ..
მაგრამ ვიცი რომ კარგს არაფერს,გული მიგრძნობს უფსკრულისკენ მომიწევს გაქცევა,შიგნით ჩავარდნა და სამუდამოდ გაუჩინარება.
ძნელია...
რადგან აქ არავიმ.
არსად არ მყავს. სულ მარტო,
ბედის ანაბარად ვგდივარ და
ირცხვათ არც კი ვფიქრომ მომავალზე..

. ელენე კაკაბაძე.

ამონარიდი ელენეს პაწაწინა დღიურიდან,მისივე გამხდარი,ლამაზი ხელით დაწერილი. გრხელი,პიანისტის თითებით.

სახელი-ელენე
გვარი-კაკაბაძე
მშობლები: დედა- გარდაცვლილი. მამა-გარდაცვლილი
ოჯახი-ქმარს გაშორებული
შვილები-არა
სიმაღლე-1,63
წონა-49
საქმიანობს-ამ ჟამად უმუშევარი
და რაც მთავარია ისტორიისთვის
ასაკი-21 წ.

********

გარეთ საშინლად წვიმდა,ელენე საკუთარ ლოგინზე წამოკოტრიალებულიყო და ზედ თბილი პლედი მოეხურა.
ამ წამს ზედმეტი იყო მისთვის რამეზე ფიქრი,მითუმეტეს მის ყოფილს ქმარზე,რომელსაც
სულ ახლა ხანს გასცილდა.
ოთხი თვის ფეხმძიმე არაკაცმა გიგი ვეშაგურმა არც დაინდო ისე სცემა,ის შედეგადაც პაწაწინა არსება მოშორდა ელენას მუცელს..
საცოდაობა ტეიალებდა იმ ჟამს,სისხლით იყო გადაფარული არე-მარე.

-შე ბო*ზო-იყვირა გიგიმ და გაშლილი ხელი სახეში გააწნა ელენეს. დაქანცულმა თავი ვერ შეიკავა და ძირს დაემხო.
ხმაჩაწყვეტილი უყურებდა მის ფეხებქვეშ მოქცეულ ნოხს,ულამაზესი იყო სწორედ ისეთი ასეთ წუთს რომ ადამიანს ყურადღებას გადაატანინებდა,მაგრამ სულ ამაოდ.-მითხარი ა*ვარო დროზე,დედაჩემს რა აკადრე?-აგრძელებდა გიგი და ხელებს ისე შლიდა თითქოს მთელი მსოფლიოს ჩახუტება სურდა
-არაფერი-ძლივს ამოილუღლუღა გოგონამ,მაგრამ კარგად იცოდა რომ ამაოდ პასუხობდა,მაინც არ დაიჯერებდა მის ნათქვამ ერთ სიტყვასაც კი. -არაფერი გეფიცები-ატრებული ფრთხილებით იჯიჯგნიდა ხელის გულებს და გონებაში წყევლიდა დღეს როდესაც არამზადა გიგი გაიცნო და მიენდო
-რატომ მეუბნება შემეუზრდელაო? მიპასუხე? იქნებ დედაჩემიც უბერავს შენსავით ჰა? -ხმას უფრო და უფრო უწევდა ბიჭი-ავადმყოფო ს*რო,მეზიზღები ბ*ოზო-მთელი სიძულვილით აღმოხდა პირიდან სიტყვები და და მომზადებული წიხლო მუცელში უთავაზა.
ელენეს გონება დაებინდა,საშინელმა ტკივილმა მოიცვა მისი სხეული და ერთიანად მოიკრუნჩხა.ხელები მუცელზე აიფარა და წამიც არ დააყოვნა გიგიმ რომ მეორედაც უთავაზა წიხლი და ხელებიც მიუყოლა ზედ. ელენე ცოტაც და ტკივილისგან ღონემიხდილი დაეცემოდა მთელი ტანით იატაკზე მაგრამ მყარად იჭერდა ჯერ კიდევ თავს.
გიგი აგრძელებდა თავისას,მიერეკებოდა და წიხლებს მუშტებთან ერთად არ იშურებდა მისთვის.
ბოლოს კი ნასიამოვნებს და დაქანცულს ჩაეცინა,ოთახიდან გავიდა და კარი გარედან გადაკეტა.
ელენე ფირქვე დაემხო იატაკზე,
ისტერიკული ტირილი წასკდა,მთელი ძალით უჭერსა ნოხს ხელებს და წაგრძელებულ ფრჩხილებს ასობდა შიგ.*ა*ოდან წითელმა სითხემ იხეთქა და გარეთ გამოედევნა,გაიგნებული გოგონა აზრზე მაშინღა მლვიდა როდესაც ბარძაყებზე თბილი სისველე შეიგრძნო.
გააფთრებული წამოჯდა წამიერას და დაიხედა ზედ,სულ მთლად დაესვარა მთელი ნოხი და ფეხები სისხლით,სქელი,ძალიან სქელო და მუქი ფერის იყო.
უფრო უმატა ტირილს,ესეც არ ეყო და ყვირილს მოჰყვა ”მძულხარ,ნაგავო,ნაბი*ვარო,ა*ვარო... ჩემი შვილი” ზელებს უადგილოდ იქნებდა ბოლოს ადგილიც მოუძებნა,ფრჩხილები მუცელში ჩაისო და ბრაზნარევი იკაწრავდა სხეულს. მუცლის ტკივილო არაფერი იყო მისი სულის ტკივილთან შედარებით..
ელენეს მომავალი წამებში დაემხო,დაიმსხვრა და განადგურდა..
ეს-ეს იყო ხოხვით იახლოვდებოდა კარს რომ გიგიმ კვლავ შეაღო.
თბალები მაშინათვე გაუფართოვდა როგორც კი სისხლის ნაკვალევი შეამჩნია იატაკზე,ძირს დაემხო მიხლებით და ხელები სტაცა ელენეს
-რაა.. ეს... -სიტყვენს ვერ პოულობდა-რაარის ეს ელენე?-ღნავილი დაიწყო
-შენი შვილი,მოკლული,გასრესილი,ჩაძაღლებული შე ნაბი*ვარო-ვერც გაანალიზა უგორ თქვა სიტყვები,ფეხზე ძალით წამოდგა და შეამჩნია რომ მის ეზოში მეზობლებს დაეჭირათ ადგილები.
ელენეს დანახვაზე სახეები შეეცვალათ,განადგურებული დაეშვა გოგონა კიბეებზე და ბოლო საფეხურზე უგონოდ დაეცა..
მას შემდეგ საავადმყოფოშიღა გაახილა თვალები,ყველაფერი კარგად ახსოვდა მაგრამ დაჯერება მაშინაც არ სურდა..

მას შემდეგ ორმა თვემგანვლო..
გიგის სულ ძალათ-ძალით დაშორდა,სასამართლოს ჩარევის საშუალებით მაგრამ,უსამართლო ცხოვრებამ ეს მხევი არ დასაჯა და უფლება მისცა ევლო თავისუფლად.. მაგრამ ელენესგან კარგა მოშორებით..

******

ფიქრებში წასულ ელენეს დროის შეგრძნება მთლად დაეკარგა.
თვალები დააფახუნა და აზრზე მოვიდა მაშინვე როგორც კი ოთახს მოავლო თვალი.
ფეხზე წამოდგა და მობილურს სტაცა ხელი,ორი შეტყობინება დახვდა ერთი ბავშვობის მეგიბრისგან ” ანი- ცოცხალი ხარ? ჩაიცვი მიდი გავისეირნოთ” მეორე ”გოჩა-ელნე გთხოვ დამირეკე”
ტელეფონი ლოგინზე მოისროლა და სკამზე ჩამოჯდა,საფეთქელო მოისრისა თითებით და კარადისკენ გაემართა.
აუტანელი
იყო მისი სახლში ჯდომის პროცესი,რადგანაც ფიქრები ეძალებოდა და ერთბაშად ამგრევდა შიგნით ელენეს ადამიანურონას.
ამოიცვა ყველაზე კონფორტულო შარვალო გადაიცვა მაისური,საკმარისი იყო ეს მისთვის,მთავარი იყო რომ მოგონებების ბუნაგს უკლებლივ გასცლოდა.
შეტყიბინენა გაგზავნა ანასთან და უახლოეს ბარში დაიბარა..

-როგორ ხარ ელა-მის წინ დაჯდა
ერთი კვირის უნახავი ანა და გემრიელად ჩაუცინა. წამოერად ბედნიერებისჰან ფრთები შეისხა თითქოს ელენემაც და მომღიმარი შეაჩერდა მეგობარს
-როგორ ვიქნები..-თავი დახარა და მტკივნეულად ამოუშვა პირიდან-მინდა რომ
დავივიწყო ყველაფერი მაგრამ არ გამომდის ანა,როგორც
კო ბალიშზე თავს ვდებ მაშინვე მიტრიალდება გონებაში კინოსავით ჩემი და გიგის სცენები-ვრემლები ჩანოუგორდა ღაწვებზე-აღარ მინდა ასე ცხოვრების გაგრძელება ანა-სლუკუნით ასწია თავი და დაღონებულ მეგობარს ახედა.. ანას თვალებში დიდი დარდი და მეგობრისადმი მხარდაჭერა იგრძნობოდა,ხელები გაიშვირა მაგიდის ზევიდან და ჩაენღუჯა ელენეს,შემდეგ გადააღო
პირი და მთელი ძალებით გაიღიმა ნაძალადევად
-მომისმინო.. მორჩა ვსიო! გესმის ელენე? ახლა ავდგებით,ჩემი მეგობრის წვეულებაზე წავალთ და მაგრად დავლევთ,ფეხებზე და*იკიდებთ ყველას და ყველაფერს-თავი დაუქნია გოგონამ და ანამ
ფეხზე წამოაყენა. ათ ლარიანი დატოვეს მაგიდაზე და შენობიდან გავიდნენ...

იმის მიუხედავად რომ
სულაც არ იყო სმა-ჭამის ხასიათზე მაინც დაჰყვა ანას,გაყვა მისი ახლობლის წვეულებაზე იმ იმედით რომ ცოტა ხანს დაივიწყებდა წარსულს და გულს გადააყოლებდა..
ორ სართულიან სახლს მიადგნენ და ეზოში შეიწრნენ,მონდომებული ჩანდა ანანო,კარზე მთელი ძალით დააბრახუნა და მალევე გაუღო ახალგაზრდა ბიჭმა კარი
შიგნი სეცვივდნენ..
ანანომ
გააცნო ახლობლები და მალევე გაეცალნენ ნაცნიბ ადამიანებს,განმარტოვებით დასხდნენ და ჭიქას ჭიქაზე უჭახუნებდნენ ერთმანეთს.
ელენეს ყელში ცეცხლივით გადადიოდა სუფთა არაყი,კარგად რომ
გამომთვრალიყო ზედ ლუდსახ აყოლებდა და
მწვანე ლიმონს.
სადღეგრძელოებს არ
იშურებდნენ,რომელებშიც
კაცების ლანძღვა და გინება შედიოდა..
”მარტოხელა
ქალებს გაუმარჯოს” !!
გარგად შეზარხოშებულები აგრძელევდნენ იქამდე სანამ
ელენე ტუალეტისკენ არ აემართა და ანა დატოვა მარტო..
შეაღო კარი და ბარბაცით შექანდა შიგნით,შიგნით შესულმა აღმოაჩინა რომ მამაკცების ტუალეტში ამოყო თავი და საბედნიეროდ აზრზე მოსვლა მოახერხა ცოტათი მაინც. ნიჟარას დაეყრდნო და ონკანი მოუშვა,ცივი წყალი შეისზა სახეზე და სარკეში საკუთარ ანარეკლს დააჩერდა
-რა სა*ოზეთია-გამკვიდნენ მეორე მხრიდან ბიჭები-ეს ლასტაჩკა ნახე-ჩაიცინეს და ელენეს მიახერდნენ.შეშინებუკი აეკრო კედელს და მკაშტერდა ბიჭებს. მათგან ერთ-ერთი თავტლოპანა შავ თბალება წამოვიდა მისკენ და ხელებშორის მოიმწყვდია ელენე
-რომ გი*მარო გაიგებ!-საზიზღრად გადაიხარხარა.. ხელები სტაცა გოგონას და კედლიდან მოწყვიტა ყვავილივით. იმდენად ძლიერად მოიქნია რომ სუნთქვა შეეკრა,წამის ნახევარში ბიჭების ხელებში აღმოჩნდა დს თვალები დასჭყიდა
-გამიშვით-იკივლა და წამოიჭრა -შემეშვვით-გაემართა კარებისკენ და ისე გავარდა როგორც
შურდული
-შენნაირ ნაშებს დღეში
სამჯერ ვუშვებით-მოაძახეს და მალევე გამოცდა საზარელა
დგილს..

სახლიდან გავარდა ელენე ატირებული და უმისამართოდ დაადგა გზას,მთელი ძალით გარბოდა იქამდე სანამ წყლის ჩუხჩუხი არ მოესმა..
ხიდთან შეჩერდა და ქვეშ მიმავალ დინებას დააკვირდა...
სულ ერთიღა იყო მისთვიდ ეს ყვეკაფერი,ცხოვრება,სუნთქვა,აარსებობა.. დაღლილი დაეყრდნო ხიდის მოაჯირს და თავი გადაწია წინ.
გინებაში კიდევ ერთხელ გადახედა განვლილ 21 წელიწადს და შემზარავად გადაიხარხარა.. უცბად ერთი აზრი მოუვიდა და ხიდის იქით მოუნდა გადასვლა სადაც პატარა ფეხის დასადენიღა იყო..
გადაცოცდა და იქით დადგა,ხელებით მაგრად ებღაუჭებოდა მოაჯირს და ისე ქანაობდა როგრც სარწეველა..
”ახლა რომ
გადავხტე.. ხომ მორჩება? გათავდება ჩემი ტკივილი”
ამოილუღლუღა და ცალი ხელი შეუშვა,ახლა მხოლოდ ცალი ხელითღა იყო გამაგრებული. ეს-ეს იყო უნდა გაეშვა მეორე ხელიც,რომ სტაცა ხელზე ხელი ვიღაცამ და შეაჩერა
-გამო*ირდი გოგო?-დაიღრიალა ვიღაცამ და ძალით გადმოათრია გზაზე-სიკვდილი
გინდა ?-კიდებე რთხელ
დაუყვირა მთვრალ ელენეს და ლოყებზე წაავლო ხელი-გამომა*ლევებს ეს ხალხი-ჩაილაპარაკა ახალგაზრდამ
-ჰო-გადაიხარხარა ეშმაკურად ელენემ-მინდა სიკვდილი-თქვი დააქნია ლოთივით და ტუჩები მობუსხა
-რაღა აქ-თვალები გააფართოვა ბიჭმა და დააშტერდა სახეზე გოგონას



მოგესალმებით ყველას..
ახლად დასრულებული ისტოროით. იმედია მოგეწონებაათ