ვერავინ განსჯის შენს არასწორ ნაბიჯებს,ეს გზა შენია არ აქვს მნიშვნელობა ის რთულია თუ მარტივი,ეს უბრალოდ შენი ცხოვრებაა და ყოველთთვის ისე უნდა მოიქცე როგორც გული გიკარნახებს,შენივე გადადგმულ ნაბიჯებზე შენვე აგებ პასუხს.მგონია სადღაც შორს,ფეხშიშველი გავრბივარ და უსასრულობაში ვიკარგები,ცხოვრება თავზე მემხობა მე კი ამის შესაჩერებლად ვერაფერს ვაკეთებ.სხეული მეყინება სულთან ერთად ამ უზარმაზარ ცარიელ,გაყინულ სახლში,რომელიც მე არც კი მეუთვნის.რომ ეკითხათ როგორია ჯოჯოხეთი მე ვუპასუხებდი რომ აი ეს არის ჯოჯოხეთი,როდესაც არაფრის გაკეთება არ შეგიძლია იმისთვის რომ ოდნავ უკეთ იგრძნო თავი.ალესანდრე,განა ვინ არის ის? მისთვის ნინა მორიგი თოჯინაა,რომელიც ამოიჩემა და მანამ არ დაასრულებს მასთან სანამ თვითონ არ მოისურვებს ამას.ნინა მისი მარიონეტი გახდება,განა მინდა ეს? შევეჩვიო და შემდეგ წავიდეს? იქნებ თვითონვე გავაგდო ჩემი ცხოვრებიდან? იქნებ ჯობს შური ვიძიო ყველა იმ გოგოს სახელით ვინც კი ალექსანდრეს გაუმწარებია და მარტო დაუტოვებია?მგონი კარგი იდეაა,თუმცა ამას ძალა და გამბედაობა სჭირდება რომელიც მე არ გამაჩნია.სხვა გზაც არ მაქვს ან ის მაჯობებს ან კიდევ ეს მე უნდა გავაკეთო და დავასწრო.
ჩემს წინ ზის და მიყურებსისე თითქოს სრულიად უცოდველი იყოს ამქვეყნად.მის თვალებში იმდენი ემოციაა თუმცა არცერთი ნამდვილი.
-რაზე ფიქრობ?-მეკითხება და მიღიმის
-შენს თვალებზე-ოდნავ მეღიმება და თავს გვერდით ვწევ
-ოჰო,მართლა?-სიამოვნებს და უფრო მეტად ცდილობს მეტი ემოცია დამანახოს
-მართლა
-და რას ამბობენ ჩემი თვალები?-ნიკაპი მოისრისა და გაეღიმა
-იმას რომ საცოლე გელოდება და დროა წახვიდე-ირონიას არ ვაკლებ
-ნინა! ის საერთოდ არ მანაღვლებს
-ზუსტადაც! სწორედ ეს არის შენი პრობლემა-ვიღიმი
-რას გულისხმობ?მასთან ყოფნა რომ მინდოდეს ახლა შენთან ვიჯდებოდი?-წამოენთო
-მაშინ რატომ არ შლი მასთან ქორწილს?
-გინდა? გინდა ეს გავაკეთო?-თვალებში ცეცხლი ჩაუდგა,ძარღვები დაებერა
-ეს მე არა,შენ უნდა გინდოდეს გიორგი-ფრჩხილებს დავხედე და სრულიად მშვიდად ვუპასუხე,მიუხედავად ამდენი პრობლემისა არ მინდოდა მასთან უსუსური, მშიერი, საცოდავი ქალი ვყოფილიყავი,რომელიც მისგან მოწყალებას ელის.
-მე შენთან ყოფნა მინდა ნინა,არ ვიცი ეს რა არის ვნება თუ სიყვარული,მაგრამ ფაქტი ისაა რომ მაგიჟებ-წინ ამესვეტა,ახლა მისი გახშირებული სუნთქვა მეფრვეოდა კისერზე,ერთანად დამაყარეს ხორკლებმა,მიხვდა და გაეღიმა
-შენც ზუსტად ისევე გინდვარ როგორც მე-ამარჯვებულმა მომავლო მზერა და დასწვდა ჩემს სიცივისგან გაცრეცილ ტუჩებს,სიამოვნებამ მთელ სხეულში დამიარა,თვალები დავხუჭე და მეც რითმულად ავყევი მის მოძრაბებს,პირველად ჩემს შეყვარებულს რეზის ვაკოცე,მახსოვს მაშინ 17 წლის ვიყავი და თავი ბ*ზი მეგნა ამის გამო.სუნთქვა მეკვრის ისე მოცნის და ვხვდები რომ მეტს მოითხოვს,პერანგის ღილებს ნელა ხსნის,გული ორივეს რითმულად და სწრაფად გვიცემს,ცოტაც და ალბათ გავიგუდები.სწრაფად ვსუნთქავ და ვაძლევ საშულაებას ის გააკეთოს რაც მას სურს,წინააღმდეგობების გარეშე.
-ცოტას შენც თუ დამეხმარები კარგი იქნება-ხვნეშით მოსწყდა ჩემს ტუჩებს,ვნებამორეული და თვალებამღვრეული.ასეთი ალექსანდრე პირველად ვნახე.ვგძნობდი როგორ ვუნდოდი და აგიჟებდა ჩემი სიახლოვე.ყველაფერს ისე ვაკეთებდი როგორც მას სურდა,სრულიად მანთავისუფლებს ტანსაცმლისგან და მის წინ შიშველი ვდგავარ.
-რა ლამაზი ხარ-გაოცებული მაშტედება და მეფერება სხეულზე
არაფერს ვპასუხობ,ჩემსკენ ვიზიდავ და ტუჩებში გიჟივით ვკოცნი,ეს უფრო მეტად მოსწონს და გაშმაგებულ მხეცს ემსგავსება.
-არ მინდა რამე გატკინო,ვიცი პირველია-მოულოდნელად მცილდება და თვალებში მაშტერდება,თითქოს გულწრფელია
-შენ იმას მიიღებ რაც გინდა,ამისვის არ მოხვედი აქ?-გაოცებული ვდაგავრ მის წინ
-არა ნინა შენ არასწორად გაიგე-ხალათს იღებს და მაცმევს,თვითონ კი სავარძელში ჯდება და სახეს ხელებში მალავს
მისი ქმედებით გოცებული ვჯდები მის წინ სავარძელში და ხმას ვერ ვიღებ.ორივენი ჩუმად ვსხედვართ.
-არ მინდა გეგონოს რომ მხოლოდ ინტიმური ურთიერთობის გამო ვარ შენთან,ეს წამიერი სიამოვნებაა, რაც ნამდვილად არ მაკლია,შენთან სიმშვიდეა ნინა რაც არავისთან არასოდეს მქონია-ოხრავს და განაგრძობს,მის ყოველ მოქმედებას ვუკვირდები და ვცდილობ რამე ისეთი დავიჭირო რაც მის სიტყვებში დამარწმუნებს-მინდა იცოდე რომ არ გატყუებ,ასეტი გულწრფელი არავისთან ვყოფილვარ,არც ნუკასთან...-ხმა უწყდება
-ჩვენ სრულიად განსხვავებულ სამყაროში ვცხოვრობთ ალექს...
-რად მინდა ისეთი სამყარო რომელშიც შენ არ იქნები ?..
-და მერე ნუკა?-სიტყვებს ვეღარ ვუყრი თავსროგორ მინდა ვენდო,დავუჯერო
-ნუკასნაირი ბევრი იყო,შენნაირი კი არავინაა
-არც კი ვიცი რა გიპასუხო
-ნურაფერს მეტყვი,უბრალოდ ჩემს გვერდით იყავი,ესეც საკმარისია-თავს კალთაში მიდებს და თვალებს ხუჭავს,მისი ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავს,თუმცა ყურადღებას არ აქცევს
რითმულად ვეფერები თმებზე ერთ წერტილს მიშტერებული,და რა იქნება შემდეგ? განუწყვეტლივ ამ კითხვას ვუსვამ საკუთარ თავს.
-ნინა..
-გისმენ..
-ამაღამ შენთან დავრჩები..
-დარჩი..
უხმოდ ვწვებით საწოლში,სრულიად შიშვლები ვეკვრით ერთმანეთ და თვალებს ვხუჭავთ,მთელი ღამე მის სუნთქვას ვუსმენ,მისი სუნით ვტბები და ვოცნებობ,რომ ეს ღამე არასოდეს დასრულდეს.სამუდამო ხომ არაფერია,არც ეს ღამე,გამთენიისას იღვიძებს,ვგრნობ როგორ დგება საწოლიდან და აივანზე გადის,წელზევით შიშველია,საოცრად გამოიყურება.სივრცეს აშტერდება და სიგარეტს უკიდებს.
-გაიღვიძა ჩემმა ნინამ?-მიღიმის
-მანდ რას აკეთებ?-ღიმილით ვეკითები
-არაფერს,ადრე გამეღვიძა და ავდექი,აბა რა გავაკეთოთ დღეს?-ტაში შემოკრა ღიმილით
-მგონი შენ სამსახურში უნდა წახვიდე-გამეცინა
-სამსახური არსად გარბის
-კარგი რა, წუხანდელიდან მოყოლებული არ გაჩერებულა შენი ტელეფონი
-არ მაინტერესებს საერთოდ გამოვრთავ-ტელეფონს იღებს და თიშავს,შემდეგ კმაყოფილი სახით მაშტერდება
-გიჟი ხარ-თმებს ვისწორებ და საბანს ვიხვევ შიშველ ტანზე
-ვისი ბრალია,ვინ გამაგიჟა?
-მოდი შენს სიგიჟეს მე ნუ დამაბრალებ-ორივენი ვიცინით
-მინდა ისწავლო ნინა-უცებ დასერიოზულდა
-არ მინდა ამ თემაზე საუბარი-ვცდილობ არ შევიმჩნიო მომხდარი
-და რატომ? ასე უაზროდ გინდა დაანებო თავი ყველაფერს?-ჩემს წინ დგას ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი
-მეძინება-გადავტრიალდი და თვალები დავხუჭე
ამოიხვნეშა,ტანსაცმელს დაავლო ხელი და წავიდა,ვიცოდი რომ წავიდოდა,ნაწილობრივ მისი წასვლა ჩემი ბრალიც იყო,თუმცა ვიცი რომ ის სამუდამოდ ჩემთან არ გაჩერდება,ეს ყველაფერი დროებითია.წყალი გადავივლე და ისევ საძინებელში დავბრუნდი.

ალექანდრე
ვერ ვხვდებოდი ნინას რა სურდა,სულ სხვანაირი გავიცანი და სულ სხვა ქალი შემრჩა ხელში,მას არაფრის კეთების სურვილი აღარ ჰქონდარაც მაგიჟებდა,ვერ ვიტანდი ასეთ ნინას,იქნებ სინამდვილეში სწორედ ასეთი იყო? სახლში მისვლამდე ამ კითხვას ვუსვამდი საკუთარ თავს. მანქანა ავტოსადგომზე გავაჩერე და სახლში შევედი,დედაჩემი კარებში შემომეგება
-ნუკა განუწყვეტლივ რეკავს,სად იყავი წუხელ?-დოინჯშემორტყმული ლილი დგას ჩემს წინ და ცდილობს პატარა ბავშვივით დამტუქსოს
-და როდიდან გაბარებთ ანგარშს?-გამეცინა და პიჯაკი გავიხადე
-ცოდოა შვილო ის გოგო,თან მალე დაორწინდებით ასე უნდა მოიქცე?რას იფიქრებს ხალხი?
-ლილი,ხალხის აზრი რომ მაგრად ეგ ხომ იცი?-ლოყაზე მაგრად ვოცნი და სამზარეულოში გავდივარ ყავის დასალევად.ცოტას ვფხიზლდები,შხაპს ვიღებ და ოფისსში მივდივარ.გიორგი როგორც ყოველთვის დილიდან ოფისშია
-სად ხარ შეჩ*მა მთელი ღამე გირეკავდი-თავი ამოყო ფურცლებიდან
-კი რა ნუ გაატრ*კეთ-ფეხები შემოვაწყე მაგიდაზე
-სად დადიხარ ? იმ გოგოსთან იყავი ხომ? ნუკამ რომ გაგიგოს ხომ იცი იმასაც მოკლავს და შენც-იცინის და ფურცლებს უბრუნდება
-შენღა მაკლდი-ორივენი ვიცინით,შემდეგ კი საჭმელად მივდივართ რესტორანში.
-მოგწონს?
-ვინ?
-რა ვინ ნინა-გაეცინა გიორგის
-არ ვიცი ბიჭო,რაღაცნაირია რა აი როგორ გითხრა,ყველა ქალი ჩემს ფულზე ხამდება,ნუ ფიზიკურადაც ვევასები,მაგრამ ხო ხვდები რა რა პონტია,ნინას ეგ მაგრად კიდია
-შენ რა იცი იქნებ თავს გაჩვენებს
-არამგონია ეგეთი იყოს
-კარგი რა ძმაო,კარგად გიცნობ ერთი ორი თვე და მოგბეზრდება,ნინაც იმ ქალთა რცხვს შეემატება რომლებიც შენს გამო დღესაც ტირიან
-არაა ნინა მასეთი ორ თვეში რომ მოვიბეზრო
-კარგი და ნუკა? უთხარი რო არ გიყვარს და ვსიო რაა ცოდოა ეგეც
-ხო ვიცი კარგი გეყოფა ნუ შემ*ცით ყველამ ერთად-ორივეს გაგვეცინა და ჭამა განვაგრძეთ.


საქმე არაფერი მქონდა,არც კი ვიცოდი რა მეკეთებინა,ოთხ კედელშუა ვიყავი გამომწყვდეული,თვეც მალე მთავრდებოდა და არც ქირის გადასახდელი ფული აღარ მქონდა,ველოდებოდი თვის დასასრულს,შევკრავ ბარგს და დავბრუნდები რაიონში,სხვა გზა არ მაქვს,თუმცა არც ის მინდა ჩემებს ტვირთად დავაწვე. აღარც ალექსანდრე ჩანდა ჰორიზონტზე,ისე დაღამდა ლუკმა არ მიჭამია,ახლა ეს ყველაზე ნაკლებად მაღელვებდა. სულელივით ვიჯექი და ვტიროდი,ასეთი დეპრესია არასოდეს მქონია,ცხოვრების ხალისი აღარ მაქვს,არ ვიცი რა იქნება ხვალ,ან ზეგ.ეს ყველაფერი იმდენად მანადგურებს რომ საკუთარ თავს ვერაფერს ვშველი,უამრავი ვალი მაქვს,რომლის დაფარვასაც ვერ ვახერხებ,ვერც სწავლას ვაგრძელებ და ეს საერთოდ მანადგურებს,ჩემი დიდი ოცნება სადღაც ქრება,სრულიად ვწყდები სამყაროს და სიბნელეში ვიკარგები.რამდენიმე დღე ალესანდრე აღარ გამოჩენილა,ასე მალე თუ დასრულდებოდა ამას ნამდვილად არ მოველოდი,თუმცა რა გასაკვირია.საკუთარ თავზე მეცინება,მგონი წინასწარმეტყველობა უნდ ადავიწყო,გიჟივით ვხარხარებსარკეში ვიხედები და ვყურებ ჩემს დასუსტებულ სხეულს,ნელ-ნელა ვხვდები რომ ის ნინა აღარ ვარ რომელიც ადრე ვიყავი.ჩემში ყველაფერი ჩაკვდა,ყველგან ბნელა სინათლე კი არსაიდან ჩანს. ემბრიონის ფორმაში ვწევარ სიბნელეში,არც კი ვიცი რომელი საათია,კარზე ზარია,რამდენიმე გაბმული ზარის შემდეგ ვდგები და ვაღებ.
-ნინა-ჩემს წინ თავდახრილი იდგა ალექსანდრე,მუქი პიჯაკი ეცვა,გამეცინა როცა დავინახე
-ბატონო ალექსანდრე,რამე მოხდა?-ღიმილი სახიდან არ მშორდებოდა
-ნინა რა გჭირს?
-მე ? არაფერი რა უნდა მჭირდეს ,აბა გისმენ რისთვის მოხვედი?..
-მომენატრე
-მოვენატრე თურმე-თავს ვანქნევ ირონიულად ვუღიმი
-რა გჭირს ასე რატომ იქცევი?
-სხვანირად როგორ გინდა მოვიქცე?-მხრებს ვიჩეჩავ
-არ შემომიშვებ
-შემოდი-გამოვეცალე რომ შემოსულიყო
სავარძელში მოკალათდა
-აქ ცივა ნინა
-ოჰ,მართლა?
-გათბობა რატომ არ გაქვს ჩართული?
-მე არ მცივა-მხრები ავიჩეჩე
-სულ მთალდ გაყნული ხარ-მომეხვია და ხელებზე მაკოცა
-არ მცივა,გამანებე თავი-ავსრუტუნდი,ყველა გრძნობა ერთიანად მომეძალა და თავი ვეღარ შევიკავე,ცრემლებმა თავისიც იწყეს ცვენა
-ნუ ტირი,ყველაფერი კარგად იქნება
-დავიღალე-ავქვითინდი მის მკლავებში,თავს ვეღარ ვიკავებდი
-ნუღარ ტირი,მორჩა დღეიდან სულ შენს გვერდით ვიქნები-მეხვეოდა და თავზე მკოცნიდა
დიდხანს ვისხედით ჩახუტებულები,შემდეგ ი საძინებელში გადავინაცვლეთ და თბილად ჩავწექით საწოლში
-ახლა ხომ აღარ გცივა?-გამიღიმა და ცხვირზე მაკოცა
-ამას რატომ აკეთებ?-ცრემლები მოვიწმინდე და ვკითხე
-რას ნინა?-ვერ მმიხვდა შეკითხვას
-ასე რატომ მექცევი ან ჩემთან რატომ მოდიხარ?-მინდოდა ისგან მხოლოდ სიმართლე მომესმინა
-მჭირდები და იმიტომ,მხოლოდ შენთან შემიძლია რეალურად ვიყო ის ვინც ვარ სინამდვილეში
-რას გულისხმობ?
-იმას რომ ახლ თუ არ ავდგებით და არ წავალტ საჭმელად შიმშილით დავიხოცებით-გაეცინა,ისევ სხვა რამეზე გადაიტანა საუბარი
არაფერი ვუპასუხე,გამეცინა და მის ნებას დავყევი,სწრაფად ჩავიცვი,მაკიაჟი არც არასოდეს მიყვარდა და არც ახლა შემიწუხებია თავი,თმები გავიშალე და წავედით.პიცერიაში შევედით,ამა არ მინდოდა,თუმცა მისი ხათრით ვჭამე,ვხვდებოდი როორ გვიყურებდა იქვე მსხდომი ხალხი,ალბათ იცნობდნენ ბატონ ალექსანდრეს,ნუკასთან ქორწინების შესახებაც ეცოდინებოდათ,ისინი ხომ მდიდარი და ცნობილი ადამინები იყვნენ.
-როგორ გვიყურებენ-დავიმანჭე და თავი გვერდით გავწიე
-ნუ მიაქცევ ყურადღებას,გიყურონ და დატკბნენ შენი სილამაზით-ორივეს გაგვეცნა.