ასაკი ყველაფერს ცვლის

მომავლლისთვის ბრძოლა არც თუ ისე ადვილია, შენზეა დამოკიდებული ის თუ როგორი იქნება შენი მომავალი, ამ სიტყვებს ყოველ დილას უმეორებდა კატერინა თავის თავს და შემდეგ მოტივირებული მიემართებოდა სკოლისკენ.
კატერინა იგივე კაწკა დარჩია, 15წლის შავგვრემანი 1.70 სუსტი, (გაჩხინკული) როგორც უწოდებდა დედამისი. მომავალი იურისტი, ყველაფერს აკეთებს იმისთვის რომ მის მიზანს მიაღწიოს და ოცნება აიხდინოს. აქტიური და თან იმდენად აქტიური რომ მას გაჩერებულს ვერასდროს ნახავთ.
კაწკას სხვა თვისებებს მისი ისტორიის წაკითხვის შემდეგ უფრო ნათლად დაინახავთ, ზემოთ აღნიშნული მისი ისტორია კი არც თუ ისე ადვილია, და მაინც, რა უნდა ჰქონდეს სადარდებელი 15წლის ბავშვს? კაწკასაც ასე ეგონა, ეგონა რომ ყველაფერი ჰქონდა ბედნიერებისთვის, ოჯახი რომელიც მასზე ზრუნავდა, საუკეთესო სამეგობრო, და მიზანი რომლის მისაღწევად მთებს გადადგავდა. ასეთი ხასიათი ჰქონდა და რას იზავდა, რამეს თუ გულში ჩაიდებდა აუცილებლად მიაღწევდა, ძალიან ჯიუტი იყო ჩვენი კაწკა.
რატომ მოვყვე მესამე პირში ჩემი ისტორია? არა, მე თავად მოგიყვებით ყველაფერს, თავად ვიქნები მტხრობელიც, მთავარი პერსონაჟიც დასკვნები კი თქვენზეა, დასკვნებიც და რჩევებიც.
ერთი ჩვეულებრივი ზამთრის ცივი დღე იყო, არაფერი განსაკუთრებული დილის 7 საათზე წამოხტომა სკოლაში წასვლა, შემდეგ რეპეტიტორები და ღამის 9 საათზე სახლში ძლივს შებობღებული კატერინა.
-მოხვედი დე?
-კი დედა, ჩემ ოთახში შევალ სამეცადინო მაქვს
-კარგი მიდი
ხმაურიანად ვაკოცე დედას და ოთახში შევირბინე, სანამ სწავლას დავიწყებდი ფეისბუქზე შევედი, ნიუს ფიდი ავსქროლე და შემთხვევით თვალში მომხვდა ერთ-ერთი არასამთავრობო ორგანიზაციის პროექტი, ძალიან მიყვარდა პროექტებში მონაწილეობა განსაკუთრებით იმიტირებულ პროცესებში, ჰოდა მეც არ დავაყოვნე და აპლიკაცია გავაგზავნე, გახარებული ჩემი ოთახიდან სამზარეულოში გავედი რომ ყავა გამეკეთებინა, მაკა (დედაჩემი) მუშაობდა იმდენად დაღლილი სახე ჰქონდა გადავწყვიტე მასთან ერთად დამელია ყავა თან პროექტზეც დაველაპარაკებოდი.
-დე რას შვები? ყავა გინდა?
-აუ კაწ, კი რა.
-კარგი, დე რარაც პროექტია ძაან მაგარი იმიტრებული სასამართლო პროცესია ჰოდა, აპლიკაცია გავაგზავნე მონაწილეობა მინდა რომ მივიღო.
-კაი დე რა პრობლემაა, შენ უკეთესად იცი, თუ ხელი არაფერში შეგეშლება რა პრობლემაა.
-კარგი, წავალ ჩემ ოთახში.
-მიდი,მიდი.
ოთახში შევედი და მეცადინეობა დავიწყე, თითქმის შუა ღამემდე ვმეცადინეობდი, მეორე დღეს საკონტროლო მქონდა და ვცდილობდი კარგად დამეწერა.

ისევ მაღვიძარის ხმა, ისევ ადრე ადგომა და გიჟივით აქეთ იქეთ სირბილი
-აუუ რა ჩავიცვა არაფერი არ მაქვს რაა
-კაწ, შენ რო გაქ იმდენი ტანსაცმელი მთელ ოჯახს ერტად არ გვაქვს, მთელი ჩემი ბიუჯეტი მანდ გიდევს. ისევ მიკბინა ჩემმა უფროსმა ძმამ
საბოლოოდ შავი შარვალი შიფონის ზედა და კედები ჩავიცვი წიგნები ჩავალაგე და ტყავი მოვიცვი, ვეცადე მაკას საუზმის გარეშე დავსხლტომოდი ხელიდან თუმცა ეს ასე ადვილი არ იყო, ვისაუზმე და სკოლისკენ გავემართე, აი ყველაზე უაზრო ადგილია ერთადერთი რარაცას თუ ისწავლი თორემ იმდენას საშინელი კლასი მყავს რომ მოყოლადაც არ ღირს, საღამოს რეპეტიცია მქონდა უი, გამომრჩა რომ მოცეკვავე ვარ, სუხიშვილებშიც ვცეკვავ და თან ბავშვებს ვამზადებ ჩემს ძველ ანსამბლში, რეპეტიციიდან წაშლილი და დაღლილი სახით გამოვედი როცა უეცრად ვიღაც სიმპატიური ბიჭი მომიახლოვდა
-გამარჯობათ
-გამარჯობა
-კაწერინა ხომ? მე ემილის ძმა ვარ
-დიახ დიახ, ძალიან საყვარელი და გყავთ
-სულ თქვენზე ლაპარაკობს, ძალიან ლამაზიაო და თურმე სიმართლეს ამბობდა
-მადლობა, მეჩქარება წავალ ხო?
-ნახვამდის
თავი ავარიდე და სწრაფად წამოვედი სახლისკენ, გზაში ჩემ დაქალს დავურეკე თინიკოს (თიკა ერქვა მარა თინიკოს ვეძახდი გასაბრაზებლად)
-რას შვები?
-გოგო არაფერს, მარიამთან გავდივარ ახლა გირეკავდი ნინაც გამოდის და სადმე გავიდეთ რა, უთხარი მაკას და გამო
-კაი რეპეტიცია მქონდა ავალ სახლში და გამოვალ
სახლში ავედი ზუსტად არ ვიცოდი სად წავიდოდით თუმცა მთელი ღამე ბოდიალი მომიწევდა ეს ვიცოდი, ჩავიცვი მოკლე შავი კაბა და კედები, თმა გავიშალე და ჩამოვისწორე მსუბუქი მაკიაჟიც და ტყავს ხელი დავსტაცე
-დედ, მე მარიამთან ვრჩები დღეს
-ოჰ, რა ხდება?
-არაფერი გოგოები იქნებიან და ცოტას დავისვენებთქო ვიფიქრე
-კარგი მიდი მიდი
ტაქსი გავაჩერე, მისამართი ვუკარნახე და უცებ ტელეფონმა დამირეკა
-გამარჯობათ, არასამტავრობო ორგანიზაციიდან გიკავშირდებით, თქვენმა აპლიკაციამ წარმატებით გადალახა შესარჩები ეტაპი და თქვენ არჩეული ხართ მონაწილედ.დეტალები მეილით გამოგიგზავნეთ და ტელეფონზეც მოგწერთ
-ვაიმე ძალიან დიდი მადლობა, ნახვამდის.
-ნახვამდის.
რას ვიფიქრებდი რომ ეს ზარი სამუდამოდ შეცვლიდა ჩემს ცხოვრებას...


ჩემი პირველიდა რეალური ისტორიაა რომელიც დღემდე გრძელდება ... ღირს დადება? ველი თქვენს კომენტარებს <3