დამრჩნენ ძმები ირაკლი და დათა, ორივე იმდენად ცდილობს ისე მოქცნენ თითქოს არაფერი მომხდარა რომ მიკვირს მაგრამ ხო ვიცი რად უჯდება ეს ორივეს.
მე ნიტა ჭავჭვაძე მაღალი , მოწითალო თმით პატარა ცხვირით და ცხვირზე ღია ჭორფლებით, თვალები? თვალები კი ისეთია ჩაგძირავსო მამა იძხდა იმდენად სუფთა და სათუთია, თითქოს ზღვაში იძირებიო იმდენი რამის ამოკითხვა შეიძლება. ჩემი ძმები? საოცრებები არიან ირაკლი მკაცრია ძალიან, არც დათა ჩამორჩება მაგრამ დაყოლიება ადვილია იმ ჯმუხმა თუ თქვა ვსო ასე უნდა იყოს. მყავს ორი დაქალი, მშობლები და მშობლების მშობლები რომ მეგობრობდნენ ისეთი ახლო ურთიერთობით, მაგრამ ჩვენ სამნი სხვა ფენომენი ვიყავით, თითქოს ერთი შემოხედვა იყო საჭირო ნინა და ლიზასთვის, დიდი ხანია ვამჩნევ ლიზას რომ ჩემი ჯმუხი ძმა ირაკლი მოსწონს ისეთი რთული ასატანები არიან ეს ორნი ერთად რომ ყურები წუის დღის ბოლოს.
დილით ადრე გავიღვიძე ბიჭებს საჭმელი გავუმზადე,დავჯექი ყავა უნდა დამელია როცა ნინამ და ლიზამ დარეკეს
-ძროხათ უხუცესო რაიმე გგინდა?
-ეტყობა მომესმა, აუ კი ალუჩა წამომიღე რა ან ბალი
-უიმეე ეს ხო ამჟავდა რააა კაი ხოო
***
-აუუუ ირაკლიი გოგოები მოდიან და ტრუსიკით არ ჩამოტანტალდე რააა
-მოდის წურბელა?
- ირაკლიი!!!
-არის თქო და რავქნა
***
დათასაც იგივე შევძახე და წამოვედი ყავა დავადგი, მალ კარზე იყო ზარი ბევრი ვილპარაკეთ და როგორც იქნა ლიზამ დაწიყო
-აუუ ნიტულია
-ჰოოუ
-ჩემი თავის მრცხვენია, არვიცი ეს როგორ დამემართა, ისეთი თვალით შევხედე ირაკლის რომლითაც არ უნდა შემეხედა და ძალიან მიჭირს ახლა შენს გვერდით დგომა და ამაზე ლაპარაკი, არმინდა ჩვენს დაქალობას შეუშალოს ხელი ამან და გთხოვ გამიიგე
-ვიცი და რაც შეეხება დაქალობას ეგ საკითხი დახურე ლიზა და აღარც გაიფიქრო თორემ მართლა დამაფიქრებ მაგაზე!!!
-საიდან იცი (გაწითლებულმა და დაბნეულმა ლიზამ ამოილაპარაკა)
-გახსოვს მამა რომ მეუბნებოდა თვალები სულის სარკეაო? ვერასოდეს მოგატყებენო? რომ ჩახედავ დაინახავ სიყვარულით გაჟღენთილი გამოხედვა სულ სხვანაირიაო? ეგ დავინახე ლიზ და ნუ ეცდეები დამალო გრძნობები იქნებ და რძლადაც გამომადგე
ის ის იყო ბალიში აიღო ხდელში უნდა ესროლა გამოვასწარი სააბაძანოშ შევედი უნდა გადამევლო გავიხადე და უცებ ვიღაც ბიჭი გამოვიდა საბაზანოდან, მოვკვდი გავქვავდი , შემეშინდა , და მაინც ერთიანი ძალებით ვიღრიალე
- აააააააააააააა ვაიმეეეე სულ ტიტველი ხარ იდიოტო გაეთრიე, ან თუ შემოდიხარ კარები იკეტება
- არვიცოდი რომ ჩაცმულს უნდა მიმეღო აბაზანა
-არც შენ ხარ უკეთეეს სიტუაციაში ( მიჩურჩულა ყურთად მხოლოდ ახლაღა გავიაზრერომ სრულიად უცხო ადამიანის წინაშე ტიტველი ვდგავარ და ეს უარესად მახვევს თავბრუს)
-გადი აქედან მალე, იდოტი ვირი, გარყვნილი თავხედი(ჩემთვის ვვბუტბუთებდი)
- მესმის ნიტატა მესმის
ნიტატაო?ასე 10 წელია არავის მოუმართავს , მახსოვს ერთი ძმაკაცი ყავდათ მარტო ის მეძახდა ნიტატას, სხვას არ აძლევდა უფლებას დაეძახათ მე მოვიფიქრე და მე უნდა გეძახდე მარტოვო,მისნაირად ამსახელს ვერავინ ამბობდა გჯერათ ? თითქოს თბილად და არაადამიანურად სასიამოვნოდ ჟღერდა.
***
-როგორ გამიხარდა რომ ჩამოხვედი და ჩვენთან დარჩები
-ხოო მეც ძალიან მალე გაკეთდება სახლი და გადვალ(ამ ხმის გაგონებისას ძალიან საზიზღრად გამცრა ტანში და ტუჩი ამითრთოლდა)
-მგონი ამ სახლში ვიღაც იცხოვრებს და არ ვიცი ხო??
- მოდი ნიტა ვინ უნდა გაგახსენო დაჩი, გახსოვს ნიტატას რომ გეძახდა და სხვა თუ დაგიძახებდა დალურჯებული რომ დადიოდა?(ამომძახა დათამ)
-კი(შეუმჩნევლად ჩავტეხე ტუჩის კუთხე მაგრამ
-ხოდა ჩვენთან იცხოვრებს
-საჭმელს გავაკეთებ, და უკეთესი იქნება თუ აბაზანის კარებს ჩაკეტავს და იქიდან ტიტველი არ გამომეცხადება (გავედი და ბუნდოვნად მესმოდა მათი ლაპარაკი)
-როგორ შეცვლილა დაქალებულა და გაყინულა
- ხოო დედა და მამას მერე გატყდა ძალიან, ადვილი ხომ არაა 15 წლის იყო ცრემლი არ გვინახავს ჯერ მისთვალზე სულ ჩაშავდა, შავი არ გაუხდია
- კაი ტოო არადა როგორი სიცოცხლით სავსე იყო
***
მტკივაამ ამბის გახსენება ყველაზე ძნელია ,სვანეთში მივდიოდით და მანქანის ტარებისას მამას გულის შეტევა დაემართა, ჩიხში გადავარდით მე დედა, მამა და ოატარა ნინაკა ,ჩემი პატარა და დედა და მამა ადგილზევე დაიღუპნენ, პატარამ იბრძოლა არ დამტოვა არ გამიმეტა სიბნელისთვის, ტანჯვისთვის უარესისთვის მისაღებში ვიჯექი ოთხად მოკეცილი და აზროვნების უნარი დაკარგული მქონდა ვერ ვიაზრებდი რომ დედიკო ჩემიი ლამაზი აღარ იქნებოდა აქ ააღარ მეწწუნებოდა რარის ეს გოგოს როდის უნდა დაემსგავსოო? იმაზეც ვფიქრობდი და მადლობას ვუხდიდი ღმერთს რომ ირაკლი და დათა მანდ არ იყვნენ , მათ გამო ვიდექი ასე მყარად ვიცოდი ორივეს უჭირდა ნინაკას ვჭირდებოდი, თვეების ნინაკას დედა და და სჭირდებოდა და მე? ყველაზე მეტადმიჭირდა , მე იქ ვიყავი და ვერ ვუშველე , ცრემლლით 4 დღე ვტიროდი გაუჩერებლად მეხუთე დღის შემდეგ ცრემლი არავის დაუნახავს ჩემს თვალზე აგერ უკვე სამი წელია, მაგრამ ძაძები ვერ გავიხადე ცისფერი თვალები მამას რომ ასე უყვარდა და დედა რომ თავისი ვარდისფერი ტუჩებით მიკოცნიდა გალურჯდა თითქოს დიდმა ქარიშხალმა ჩაუარააო და სულ აურ-დაურია ყველაფერი იმის შემდეგ ვფიქრობ რომ სხეული ჩემთვის სულის ციხეა.
***
-მოდით( დავიძახე)
-აუუ რახელი გაქქ რა
-მე გავალ კარგი? დღეს ქორწინების 27 წლისთავი აქვთ, და იქიდან ნინაკას გამოვიყვან ბაღიდან.
-ნიტა იქნებ ჯობია არ წახვიდე და დარჩ...
-წავედი ირაკლი
-ნიტა თავს იტანჯავ და ვერ გიყურებ ასეთს
-ნეტავ იცოდე იქ როგორ შვებას ვგრძნობ ასე აღარ მეტყოდი.
წავედი და იქვე ჩამოვჯექი ვუყურებდი ლამაზ ცოლ-ქმარს ზუსტად ისეთი იყო სურათი როგრების იყვნენ მივედი ხელი გადავუსვი და გამეყინა ხელი ერთიანად მეტკინა ყველაფერი ისე მინდოდა მეკოცნა ჩავხუტებოდი ერთი წუთით მაინც. ყვავილები ლამაზად დავდე, ვაკოცე ქვას და ავდექი წასასვლელად, უკვე კარგად იყო დაბნელებული, მშვიდი საღამო იყო, ზურმუხტისფერი ცა, სიო და ყველაზე მეტ ელფერს ამ ყველაფერს ჩიტების ჭიკჭიკი მატებდა მაგრამ გამახსენდა ჩემი ადგილმდებარეობა და ადგილმაც შემახსენა თავი თუ რამხელა ტკივილს იტევს სასაფლაო რამდენად წმინდაა ეს ადგილი რომ ამ ადგილს ჩვენ საყვარელ ადამიანებს ვანდობთ.
***
ტელეფონს დავხედე და 5 გამოტოვებული ზარი მქონდა ნინაკას ბაღის მასწავლებლისგან იმწამსვე გადავურეკე
-დიახ ქალბატონო ნანი
-ნიტა ბოდიში, მე ვაპირებდი წამოყვანას მაგრამ არ დამიჯერა ნინაკამ და ტიროდა ჩემმა დაიკომაც დამტოვაო
-მოვდივარ დამელოდეთ რა უკაცრავად ქალბატონო ნანი,თქვენ ნუ მებოდიშებით მე გადამავიწყდა
-მალე საყვარელო არაუშავს, ნუ ვანერვიულებთ პატარას
მალევე მივედი ბაღში გულში ჩავიკარი ატირებული ნინაკა და მისი ბუტბუტი მესმოდა ჩემმა დაიკომ არ დამტოვაო. მაგ დღეს დედა დამიძახა, მეტკინა გავქვავდი და შემრცხვა რადგან მეგონა რომ დედას მოვპარე მისი ადგილი, მას უნდა უნდა ენახა პპირველი ნაბიჯები, გაეგონა პირველი სიტყვები, ენახა როგორ მოიცვლიდა კბილებს, პირველი თმის რეზინიც მას უნდა ეყიდა, როგორ დამეტანჯა ეს პატარა როგორ მისი წილი ტკივილიც ნეტტავ მე მეზიდა ოღონდ მას არა, ახლა სამი წლისაა ნინაკა და ეს პატარა ყოველ ღამე მთვარეს ეჩხუბება დედიკო და მამიკო რატომ წაიყვანე, მენატრებიან დააბრუნეო,
-რა დამიძახე ნინაკა?(ვკითხე ჩამწყდარი ხმით)
-დედიკო(შერცხვენილი და შეეშინებული თვალებით ჩაიხედა დაბლა)
-ამოწიე რა თავი ნინაკა ნუღარ ტირი ხომიცი არასოდეს მიგატოვებს შენი დაიკო,სულ შენს გვერრდით იქნება ხომ გჯერა?
-მჯელა (გახარებული შემომხვია პატარა ხელები, თან ენას იჩლეფდა ჯერ უჭირდა საუბარი მზის გოგოს ნინაკას)
***
-მოვედიით(დავიყვირე შესვლისას მაგრამ დაჩის მეტი ვერავინ შევნიშნე )(ნიტა)
-ოჰჰ ეს ვინ მოსულა(ხელებგაშლილი დამხვდა დაჩი)
-საჭმლის გაკეთებას ვაპირებ ხო გშია ნინაკააა?(დავაიგნორე მისი საუბარი და მივუბრუნდი პატარას)(ნიტა)
-კი მსია და ბუტელბლოტი მინდა აი სენ რო იცი ისეთი(ახლაღა შეამჩნია ბავშვი და გაკვირვება გამოესახა სახეზე დაჩის)(ნინაკა)
-გავალ მე გავაკეთებ, წამოხვალ ნინაკა?(ნიტა)
-მგონი არ გაუგია (მომიბრუნდა დაჩი)(დაჩი)
-ხოო, ისე გაერთო თამაშში(საყვარლად დააქროლებდა პატარა თოოჯინას და ფერია ვარო ყვიროდა)(ნიტა)
-მეც რომ მშია?(საწყლად გამომხედა დაჩიმ)
-გავაკეთებ საჭმელს ბიჭებიც მოვლენ და ლიზა და ნინა აპირებემ ამოსვლას.(ნიტა)
-არვიცოდი შვილი თუ გყავდა(დაჩი)
-შვილი არ..(დასრულებას ვაპირებდი ოთახში ატირებული ნინაკარომ შემოვარდა დედიკოს ძახილით)(ნიტა)
-დეე დედიკოო ირაკლი ბიძიამ კარი შემოაღო და შემაშინაა, ეჩხუბეეე(ნინაკა)
-ირაკლი რაწესია ბავშვის ასე შეშინება რომ ატირებ ?(ვითომ გაბრაზებული სახე მივიღე და უკვე მომცინარი ნინაკა გულზე მივიხუტე(ნიტა)
-მოდი შენ პატარა მაიმუნოო, დაიკო გყავს ხოომ დამცველი, დაგიჭერს ეხლაა მგელიი და გადაგყლაპაავს (დაიწყო ირაკლიმაც სამსახიობო ნიჭი და ხელში ატაცებით გაიყვანა ნინაკა სამზარეულოდან, გეფიცებით მხოლოდ მათი სიცილი მიხალისებდა გულს მთელს სახლში რომ ისმოდა)
--ბოდიშიი იცი მეგონა შვილი იყო თან დეო და იტოკში ბოდიში რა(დაჩი)
-ნუ იხდი ამდენ ბოდიშებს დაჩი მიჩვეული ვარ, მე ნინაკას დაც ვარ და დედაც, დაბნეულია არიცის ვინ ვარ და ვარ მაგრამ დედის მოვალეობა მე შევასრულე, დედას რომ ელოდება მისი და მიდის და ვერიგებს ჯერ პატარაა გაიზრდება და ისიც ნიტას დამიძახებს (სევდიანი ღიმილით ჩავილაპარაკე და ოთახიდან გამოვდიოდი ხელი რომ დამიჭირა მიმატრიალა და თვალებში ჩამხედა)
-ისევ ისეთი სუფთა ნიტატა ხარ, გეფიცები ისევ ისეთი ხარ
-(არ მიპასუხია გავუღიმე და გამოვედი )
ნინაკას ვაჭამე, დავბანე მერე ჩამოვედი ბიჭები რაღაცას უყურებდნენ ,მაგიდა ავალაგე და გამობრუნებულს მხოლოდ დათაღა შემრჩა ხელში
-ჩაის დალევ დათა?
-აუუ კიი რა ჩმს თავს გაფიცებ ნიი
-მოვალ ორი წუთით (2წუთში ორი ფინჯანი ჩაით ხელში დავბრუნდი და აფორიაქებული მივუბრუნდი ტელევიზორს)
-რაგჭირს ნიტა, ხომიცი შეგიძლია მენდო ?
-არაფერი, უბრალოდ დღეს მამასთან და დედასთან რომ ვიყავი ასული, ნინაკას წამოყვანა სულ ამომივარდა თავიდან და ნანამ დამირეკა ნინაკა ტირისო, რომ მივედი კიდე ისე გაუხარდა ჩამეხუტა და მომტირალი ყურში მებუტბუტებოდა არ მივუტოვებივარ ჩემს დაიკოსო
-ნიტა, როგორ დამეტანჯე
-ჩამეხუტე რა დათა უბრალოდ ჩამეხუტე
-ჩემო ლამაზო, პატარა(ასე მეჩურჩულებოდა სანამ არ ჩამეძინა მერე ნინაკას გვერდით მიმაწვინა და დაწვა )
დილით ხმაურმა გამაღვიძა როგორც ჩანს ნინაკამ დაჩიმ ირაკლიმ და დათამ როგორც ჩანს კონცერტი გამართეს და ორი შტერი გოგოც აიყოლიეს ლიზა და ნინა იმდენი ვიცინე ნინაკას რომ ყველა უსრულებდა რცც უნდოდა, დაჩი ცხენი იყო და ნინაკას დააქროლებდა გავედი და ტაში დავუკარი ყველა გაჩერდა და სიცილი დავიწყეთ
სახლიდან ყველა გავაცილე ნინაკა დავაძუნე და კარისკენ წავედი ზარი იყო
-დაჩი რამე ხდება?
-კიი შეხვედრა მქონდა და 1 კვირით გადაიდო
-მოდი რატომ დგახარ კარებში
-ხო უი
-ჩაის დალევ დაჩი?
-კი რა
-(ორ წუთში დავბრუნდიდა გვერდით ჩამოვუჯექიდა ვანიშნე ჩუმად ყოფილიყო ნინაკას ეძინა )
-ნიტაა რაღაც გაწუხებს ხომ?
-იცი არღირს ლაპარაკი გთხოვ
-უნდა მენდო ნიტა ხო იცი?
-დედა დამიძახა ნინაკამ, დედა მეკიდე არვიცი რა რეაქცია უნდა მქონდეს დაჩი არვიცი ნეტავ შემეძლოს მისი წილი ტკივილიც მე ვატარო, ღამე ფანჯარასთან ჯდება და დედას და მამას ელოდება, ვარსკვლავებს და მთვარეს ელპარაკება, ძალიან პატარაა გესმიის ძლიან პატარა ვერ ვუძლებ დაჩი ვეღარ ვუძლებ (მერე პირველად ავტირდი იმ ამბის შემდეგ თავი ვეღარ შევიკავე მთელი გულით ავტირდი და ნინაკაც გავაღვიძე)
-ჩუ რა ნიტა გთხოვ ოღონდ შენ არ იტირო ოღონდ შენ არა და თუგინდა რაავიცი მე ვიტირებ შენ არ გიხდება რა ტირილი
-შეგიძლია ჩამეხუტო?
-კი(დაპროგრამებულმა მოხვია ხელები ნიტას გაუკვირდა გოგოს ასეთი პირდაპირობა დააჟრიალა პირველად იყო ასე კომფორტულად დაჩი ადგომა რომ არ უნდოდა. ნიტას ჩაეძინა და გვერდით რომ გაიხედა პიჟამოში გამოწყობილი ნინაკა დაინახა თმა რომ ჰქონდა აწეწილი)
-არ გავაღვიძოთ ხოო ნიტა მე და შენ ვითამაშოთ?
-კალგი(მალევე აიყვანა თავის ოტახში მიაფარა და გამოვიდა)
-აბა პატარა მითხარ პირველი რა გვაკეთოთ (ნინაკამ ჩასჭიდა მისი პატარა თითები და მისი ოთახისკენ წაიყვანა
-თმა დამივაცხნე. გამომიცალე, მაწამე და მათამასე
გაეცინა დაჩის ყველაფერი თანმიმდევრიბოთ გააკეთა და რომ ათამაშებდა დაინახა ნიტა რომ უყურებდა
***
დაეფიცება ნიტას ასე კარგად ჯერ არ სძინებია, ყველაზე მეტად კი მისმა მზრუნველობამ გააოცა ნინაკას როგორ ათამაშებდა არ გააღვიძეს ნიტა, მერე დაჩიმ შესტავაზა მე და ნინაკა კარგად ვუგებთ შეენ გოგოებთან ერთად წადი ბარშიო, ცოტა კი იყოყმანა ნიტან ვერ გაუმკვლავდებიო მაგრამ დაჩის სახეს რომ შეხედაა ხელები აწია და ჩასაცმელად გაემზაფა გოგოებსაც გადაურეკა
- ლიიზ ნინას გადაურეკე დაჩვენს ბარში მოდით რა(გინდ დაიჯერეთ გინდ არა ორ წუთში იქ იყვნენ )
-ოჰჰ პრინცესა გარეთაც გამოდის?
-კიი და სხვათაშორის ერთობა კიდევაც
-ბავშვი?
-გოგო დააჩუმ დაიტოვა
-ოჰჰ რაღაც აქტიურობს ხომიცი(გაიხედა ნინამ ლიზასკენ და ინტრიგით სავსე ღიმილით ჩაიცინა)
-იმდღეს რომ ამოხვედით სამზარეულოსთან თვალებში ჩამხედა და ისევ ის ნიტატა ხარო, ხომიცით არმიყვარს ტყუილი იმედები მაგრამ სხვანაირი ნათქვამი იყო
-ხო ვამბობდი ეგ ბიჭი შენზე ჭკუას კარგავსთქო, ბავშვობიდანვე ესეთი ჭკუოსანი და ვანგა ვყავდი დედას მარა მიჯერებდნენ?(სიცილით ლაპაარაკობდა ნინა)
-ნიტაა.. (ცოტა ყოყმანობდა ლიზა)
-ჰოოუუ
-გუშინ ირაკლი იყო მოსული ჩემთან
-რაო რომეომ?
-მიყვარხარ და არ მაინტერესებს დავიტანჯე უკვეო პასუხი მითხარიო(წვენი გადამცდა ისე გამიკვირდა და ინტერესიანი მზერით შევხედე )
-მერეეეეეეეე?
-ოოო რაღა მერე
-მოყევი ლიზა ამაშუკელო თორემ შენი მთელი საგვარეუულო ვეღარ გიცნობს ისე გცემ
-მეცთქო რაუნდა მეთქვა ხომ არ დავუმალავდი?
-კარგი გიქნია (ვუთხარი თავდაჯერებულმა )
-დღეს მითხრა ამოდი ჩემთან ცოტა დავლიოთ და ბავშვებსაც სუფრაზე ვეტყვიო
-ხო გავაზადებ რამეს(ვთქვი თუ არა ირაკლიმ დამირეკა)
-ოხხ რომეეოს სალამიი
-ჰა საიდან?
-სამ განუყრელს შორის საყვარელო სეკრეტები არ მოსულა
-გააკეთებ რამეს?
-კიი, ბარიდანაც წავიღებ რაღაცეებს
გოგოებს დავემშვიდობე და ვუთხარი მალე მოსულიყვნენ მივედი გავამზადე და ნინაკა ისევ გადმოვიბარე. მერეე სიყვარულლით გაჟღენთილითვალები იყო დათა შეყვარებულთან ანასთან ერთად მოვიდა ნინამაც წამოიყვანა მისი შეყვარებული ლევანი ახლად შექმნილი წყვილიც იქვე გვეჯდა ნეტავ გენახათ იმდროს ლიზას თვალები ირაკლის როგორც უყურებდნენ ერთ სიცოცხლედ ღირდა. ყველა უკვე კარგად იყო შემთვრალი მათ შორის მეც ნინაკამ რომ გაიღვიძა და მანამ არ დაიძინა სანამ ირაკლი არშემოვიდა და წაიყვანა, მერე ნინაკა იძახდა- პატარდალის და მეფეს შუააში ვარო რასაც სიცილი მოყვებოდა
-სასმელს მოვიტან(გამოვედი)
-ნიტატა(ხელები ვიგრძენი ზურგზე)
-დაჩი... გილიგამიხეთქე
-ნიტა შენსავით ვერავუნ მეძახის ამ სახელს ასე ლამაზად
-დაჩი ძალიან დათვერი
-ნიტა შეიძლება რაღაც მოგპარო?
-რა უნდა მომპარო დაჩი?(გამეცინა და მაკოცა პირველი კოცნა მომპარა)
-მიყვარხარ ნიტა, ბავშვობიდან მიყვარხარ
-არმინდა ხვალ სხვანაირად ფიქრობდე
-შენ ნიტა შენ ?
-აკოცა არ უპასუხია მერე ჩაეხუტა და ყურში უჩურჩულა დაჩის ხმადაბლა ისე რომ მხოლოდ ის გაიგებდა მგონი ყველაფერი გითხარიო
***
მერეე წლები გავიდა 8 წელი გავიდა ერთად ყოფნისგან?ბედნიერები იყვნენ თუ არაა?იყვნენ თან როგორ ბედნიერებას ზოგჯერ საზღვრები არ ქონდა, ორნი იყვნენ დედამიწაზე და სხვა ქრებოდა მათი ერთად ყოფნისას, დაჩით იწყებოდა და დაჩითი მთავრდებოდა დღე. ნინაკაც ისე შეეჩვია დაჩის პირველი შეყვარებულზე მას უთხრა, სულ არ სწყენია ეს ამბავი ნიტას ისე უხაროდა რომ უგებდნენ ისე უხაროდა დაჩის ბედნიერება ნინაკას, მარტო დაჩიმ შეძლო ლურჯი თვალების გაღიავება და ისევ იმ სხივის დანახვის საშვალება ხალხს 8 წელი გავიდა ნიტას დაბადებისდღეზე კულონი აჩუქა სულ თან ატარეო დაჩიმ ისე უთხრა თითქოს წასვლას აპირებდა იმღამეს ერთად იყვნენ ნიტასთვის პირველი იყო ის ღამე , თითქოს მიძინებულზე მაინც გაიგო დაჩის ნათქვამი მაპატიეო დამაგის მერე აღარც უნახავს ასე დაუბარა წერილში საზღვარგარეთ კონტრაქტს ვაფორმებ და მალე ჩამოვალო , განადგურდა აბა როგორია რომ გიყვარს და დაგტოვებს, მიზეზი რომ არიცი, სულის ნაწილს რომ წაიყოლებს, თვალზე ცრემს დაგიტოვებს და სხეულში მის ნაწილს, ხო სამი თვის მერე გაიგო ნიტამ ბავშვზე, ტკივილისთვის გაიმეტა ნიტა დაჩიმ მისი ასე დატოვებით, მის თავს ადანაშაულებდა ნიტა იქნებ მე შემეშალა რამეო და ეს უფრო აწუხებდა აღარავის იკარებდა აღარც ლიზას ნინას ირაკლის დათას ნინაკასაც კი ოთახში იჯდა სამი თვე მერე გული წაუვიდა და ის ამბავიც გაიგო პატარაზე, დაიჯერებთ ყველაფერი შეცვალაა გარეთ გადიოდა ყველანაირად ზრუნავდა პატარაზე, მაინც უხააროდა ნიტას მისი ნაწილი რომ ჰყავდა მონატრებას ასე იქარვებდა დაგულში იკლავდა
***
-ნინაკაააა(განწირულად იყვირა ნიტან)
-ჰოო რამოხდა(დაფეთებული გამოვარდა ოთახიდან )
- დაურეკე ყველას დაიწყო ნიკუშა და ლილე იბადებიან
-ვაიმეე ახლავე მოუცადე(ასე ეჯდა ნინაკა გვერდით საავადმყოფომდე და თავზე ხელს უსვამდა დაწყნარდი ნუ ტირი გთხოვო,გაახსენდა ნიტას მისი თავი ნინაკას რომ ეხვეწებოდა პატარაობაში ნუ ტირი გთხოვო და სიმწრით გაეცინა)
ყველა ელოდებოდა გოგოს და ბიჭს ყველა ნერვიულობდა გარდა ერთისა სადიყო დაჩი ყველაზე მეტად ხომ მასუნდა გახარებოდა ?
-გოგო 3.500 ბიჭი 4.100 გილოცავთ
-გილოცაავ ნიი
-გილოცაავ ლიიზ
სულ ასეთი შეძახილები იყო ყველა ახლიდან დაიბადა ნიტაც კი ყველა პატარებს დაფოფინებდა თავს მაგრამ წამითაც არ იფიქროთ რომ ნიტან რამე დაუმალა დაჩის ნომერი მოიძია და მიწერა ყველაფერი მიწერა პასუხად კიდევ არაფერი მიუღია. უყვარდა თუ არა ნიტას დაჩი, ის უფრო უნდა გაგიკვირდეთ რომ ვთქვა არაო უყვარდა თან როგორ უფრო მეტადაც კი. ოთხი წელი გავიდა ბავშვებიც გაიზარდნენ ყველაფერი იცოდნენ ნიტასგან დაჩიზე ბიჭი მამას გავდა და გოგო დედას ქალდანები იყვნენ და მისნაირი ხასიათი ქონდათ.
***
-ხო ნინაკა სახლში არ ვარ ბავშვები გავიყვანე სუფთა ჰაერზე
-კაი და მალე მოხვალ?
-კი მიდი გკოცნი მიყვარხარ
ასე ასეირნებდა ბავშვებს მანამ ხმაური არ ატყდა დაჩი ქალდანი ჩამოვიდაო ყველა ცეკვავდა და მხიარულობდა, ვერ მიხვდა რახდებოდა და ბრბოში ისე გაიკვლია გზა ვერმიხვდა ნაცნობ სხეულს რომ შეეჯახა
-ვაიმე უკაცრავად (ახედა ნიტამ და მტირალი ლილე გულში ჩაიკრა
-ჩუუ დე ნუ ტირი დე ჩუ არიტორო დედას მზეო არიტირო
ნაცნობი ქალის ხმა ამოიცნო და ააყენა თვალებში ჩახედა და ჩაიხუტა, მერე ყველაზე მეტადრისიც ეშინოდა ის მოხდა ცივად მოიშორა ნიტამ და ბავშვებს უთრა ჩქარა წავედით აქდანო
-ნიტა დამიცადე გთხოვ არ დამტოვორაა
-როგორ ამბობ მაგ სიტყვებს შენ როგორ?(ვეღარ შიკავა ნიტამ თავი და ცხოვრებაში პირველად ტირილიანი ხმით იყვირა) როგორ ამბობ მაგას ?შენ არ დამტოვე?? წერილით შენ აე დამემშვიდობე? შენ არ დამტოვე ჩემს გრძნობებთან მარტო? შენი შვილების დაბადების ამბავი რომ მოგწერე მაშინაც ზურგი არ მაქციეე? მე არ დაგტოვო დაჩი? მეე? როგორ მიყურებ თვალებში როგორ? შენს შვილებს როგორ ჩხედავ თვალებში ? არ მომიახლოვდე არ გაბედო ბავშვები თუ ,მოინდომებენ გნახავენ თუ დასჭირდებათ შნნაირი მამა!! მე არ გამეკარო დაჩი ქალდანო. (იცით როგორ უჭირდა ნიტას ეს სიტყვები ეთქვა მაგრამ რაექნა სტკიოდა ვერ პატიობდა დაჩის იმ წლებს რომ დატოვა, იმ უთქმელ სტყვებს ვერ პატიობდა, გულის ამოგლეჯვა უნდოდა ტკივილისგან მაგრამ რაექნა, მოტრიალდა და წავიდა სახლისკენ წავიდა)
-მოვედით (დაიძახა ნინაკას მიმართულებით )
-ასე მალე?(სიტყვა გაუწყდა მისი დის შეხედვისას) რაგჩ]ჭირს ნიტა?
-დაჩი ჩამოვიდა და არ დამტოვოო ნინაკა მე მითხრა გესმის ? ტკივილამდდე შემაყვარა თავი დამტოვა 4 წლის მერე ჩამოვიდა და მე მითხრა არ დამტოვოო
-არაფერი უთქვამს მივიდა ჩაეხუტა ტირილი აცადა და კარი გააღო
-შეიძლება? თანჩახრილიიდგა დაჩი
-კი
-ბავშვებთან მოვედი და შენ..
-არ თქვა ეგ სიტყვა რომ ჩემთნ მოხვედი არა, ნიკუშა ლილე დეე აი თქვენი მამიკო გახსოვს რომ გითხარი წავიდა საჩუქრები უნდა გიყიდოსდა მალე მოვათქო? მოვიდა დეე ჩაეხუტე მიდი
-მააააა მამიკოო (სიხარულიტ გაიქცნენ ბავშვები დაჩისკენ)
-მოდით მა მოდით
მერეე ? არ შერიგებულამ მაგრამ ორივეს გაგიჟებით უყვარდა, და მაინც როგორი ძლიერია სიამაყე, ზოგჯერ სიყვარულსაც რომ ვერ უდგება წინ.



***
გამარჯობათ, დამწყები ვარ პირველად ასე სპონტანურად გადავწყვიტე დამეწერა, ჩანაწერებს ვაკეთებდი და მეგობარმა მომაწდა იდეა იქნებ გეცადაო და ვცადე. ველოდები თქვენს შეფასებას. გმადლობთ <3