ზაფხული, ღვთაებრივი ზაფხული დრო რომელიც გინდა ,რომ არასდროს დასრულდეს. რა მშვენიერია არა? მზე, ზღვა , მეგობრები, გიჟური თავგადასავლები. თუმცაღა ეს ჩემთვის არარის, იცით ძალიან რთულია იცხოვრო ამ გიჟურ სამყაროში,როცა ყველა გიჟს გიწოდებს. მე ვფიქრობ, რომ ყველა გიჟია ჩემი გამოკლებით! მე გენიოსი ვარ! სხვა თუ არაფერი ტელეპორტაციის უნარის მქონე რობოტი შევქმენი ის ახლა სრდ-შია (სახიფათო რობოტების დაწესებულება ), ძალიან შორს ჩემი პატარა ქვეყნიდან თუმცაღა მისი ნიჭის წყალობით ერთმანეთ ხშირად ვესაუბრებით. დღემდე ვერ გამიგია ,რატომ ეშინიათ მისი, შემთხვევიტ 16 სართულიანი ნაგებობა გადაწვა ,სულ ეს არის , არავინ არ დაღუპულა , მას კი ამის გაკეთება არ უნდოდა , შემთხვევით მოუვიდა. ის დააკავეს და სრდ-ში წაიყვანეს, ჰაერში დამავიწყებელი აირი გაუშვეს ნაგებობა ხელახლა ააგეს , ყველამ ჩვეულებრის რიტმში განაგრძო ცხოვრება ჩემს გარდა, მე ის ვერ დავივიწყე. 3028 წელი მგონი ამ წელიწადში დავიბადე, ახლა წესით 3045 წელია. მე თეთრი პერანგი მაცვია და თეთრ ოთახში ვზივარ. რატომ? იმიტომ ,რომ ჩემი რობოტი ვერ დავივიწყე, მისდამი ჩემი სიყვარული იმდენად დიდი აღმოჩნდა ,რომ დამავიწყებელა გაზმაც კი ვერ ამოშალა იგი ჩემი გონებიდან. წარსულის აჩრდილებს ვხედავ , დიდ რკინის ჩიტს,რომელსაც ადრე თვითმფრინავი უნდა რქმეოდა. ხალხის წარმოდგენა მომავალზე ძალიან აფსურდული იყო. პატარაობაში ჩუმად ვიპარებოდი ხოლმე ბიბლიოთეკაში და ვკითხულობდი . რამდენიმე წლის წინ ერთ წიგნს გადავაწყდი. წარსულის ხალხის მიერ შესრულებული მომავლის ჩანახატები იყო. მფრინავი მანქანები, ჰაერში გამოკიდებული სახლები, სათვალეები,რომლითაც სხვადასხვა განზომილების გახსნა შეგეძლება. სასაცილოა ,არა? სიტყვა მანქანა პირველად იმ წიგნში ამოვიკითხე. ოთხბორბლიანი ყუთი . ჩვენ ახლა მხოლოდ სკუტერებს ვიყენებთ. საფრენად კი სპეციალური ფეხსაცმელები გვაქვს. თუმცა ჩემი აზრით ფრენა ჩიტების საქმეა , ადამიანს ჰაერში არაფერი ესაქმება. სხვა თუ არაფერი ამას V მსოფლიო ომიც გვიჩვენებს. დიდი ლითონის ჩიტებში მჯდარმა ადამიანებდა გაანადგურეს მშვიდობიანი დედამიწა. დიდი ხანია ,რაც გონდას არ გავცდენილვარ. ჩვენი დედამიწა ახლა პატარ პატარა სახელმწიფოებადაა დაყოფილი. მათი რაოდენობა იმდენად დიდია ,რომ უბრალოდ ვერ დაიმახსოვრებ მათ სახელებს. ჩვენი მეზობელი ქვეყნებიდან მხოლოდ ორის სახელი ვიცი . ცოტოჰომი და რურკუმა. ჩემი ქვეყანა არაფრით არ გამოირჩევა დანარჩენებისგან. ქვეყანას ლიმი მართავს. იგი ერთპიროვნული მმართველია და 70 წლამდე მართავს ყვეყანას ,შემდეგ მას სხვა ლიმი ცვის და მუდამ ასე გრძელდება. ახლა ჩვენი ლიმი ფორენია ის უკვე 69 წლისაა და შემდეგ წელს უნდა დათმოს თავისი ადგილი 50 წლის განმავლობაში იყო ჩვენი ქვეყნის ლიმი. შემდეგ ლიმზე ამბობენ ,რომ ჩემი ტოლი უნდა იყოს. -მია, ბოდიში შეწუხებისთვის მაგრამ გეძახიან. -ეს ჩემი მეგობარია ლუსი, ყოველშემთხვევაში მე ვფიქრობ ,რომ ასეა. ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში ის ერთადერთი ადამიანია,რომელიც ვნახე.-მია მართლა უნდა წამოხვიდე.-კარები გაიხურა და წავიდა. მეც გავყევი.
(პ.ს. კომენტარებში დაწერეთ ღირს გაგრძელება? )