ტუჩებმოწკურული ვიდექი კარადის წინ და საკუთარ თავს ვეკითხებოდი
-რა უნდა ჩავიცვა ამ ამინდში,-გარეთ არ ციოდა მაგრამ მალე გაწვიმდებოდა
-საყვარელო შეიძლება შემოვიდე?
-კი მამიკო შემოდი,-კარში მამა რომ დავინახე ცოტა დავმშვიდდი
-რამოხდა პრინცესა?
-არ ვიცი რა ჩავიცვა,-ამოვისუნთქე დიდზე
-აქ ახალი ხილი ხარ პრინცესა ასე რომ რაც გინდა ჩაიცვი ჯერ-ჯერობით პრობლემა არაა
-მამიკო,-მამას ჩავეხუტე და კარადიდან შავი შარვალი და პითელი პერანგი გამოვიღე
-საუზმე მზადაა როცა მზად იქნები ჩამოდი,-მამამ თვალი ჩამიკრა და ოთაიდან სტვენით გავიდა.
სააბაზანოდან რომ გამოვედი სამზარეულოში ჩავედი და მამას მომზადებული საუზმე მივირთვი
-სამსახურში უნდა წავიდე წაგიყვანო?
-კი რა მამიკო,-მე და მამამ მაგიდა ავალაგეთ და მანქანაში ჩავსხედით.
-ასეთი დაძაბული თუ იქნები არაფერი არ გამოვა
-ვიცი ჰო,-ღრმად ამოვისუნთქე.
სკოლა სახლთან ახლოს აღმოჩნდა ასე რომ ჩემი გეგმა გზაში დავმშვიდებულიყავი დაიფუშა.
-შემოგყვე?
-გთხოვ,-მამას სასოწარკვეთილი სახით შევხედე მივხვდი რომ ჩემი სკოლა მომენატრა მომენატრა რომ ეზოში ისე შავიდოდი არავინ გამომაყოლებდა თვალს და მეც ყოველდღიურობის ნაწილი ვიყავი.

სკოლა საკმაოდ დიდი აღმოჩნდა იმდენად დიდი არ იყო როგორიც ჩემი წინა სკოლა მაგრამ საკმაოდ მოზრდილი შენობა ჰქონდათ
-აქ მოგეწონება აი ნახავ,-სულ ერთია მე მაინც ერთი წელი დამრჩა სანამ იელში ჩავაბარებ ან დარმუთში ზუსტად არ ვიცი მაგრამ ორივეს პრეტენზია მაქვს მე ბევრს ვშრომობ ამისათვის და მინდა რომ ეს შრომა მე და მამას დაგვიფასდეს.
სანამ მე და მამიკო დირექტორის კაბინეტს ვეძებთ ცოტას კიდევ წაგეჭორავებით. რადგან სულ მამას ვახსენებ არ იფიქროთ რომ დედა არ მყავს ჩვენ მეგობრული ოჯახი გვაქვს მე და მამა ახლა ახალ ქალაქში გადმოვედით მისი სამსახურისგამო ის პოლიციელია და აქ უკეთესი ადგილი გამოუჩნდა. დედა დიზაინერია არც ისე ცნობილი მაგრამ საქმე კარგად მისდის საშუალო ფენის ოჯახს წარმოვადგენთ და რობინზონ კრუზოს მამის აზრს რატომღაც ვეთანხმები ეს ძალიან კარგია. რაც შეეხება ჩემს უფროს ძმას ჯერემი ჰქვია და თავის მუსიკალურ ჯგუფთან ერთად სადღაცაა წასული და კონტაქტზე ჯერ არ გამოდის.
-აი ჩვენც მოვედით,-მამა დირექტორის კაბინეტში შევიდა და მეც მომქაჩა მაჯაზე რომ ფეხი ამეჩქარებინა
.................
-დიდი მადლობა მისის ორტეგა იმედს არ გაგიცრუებთ,-მამამ დირექტორს ჩემი პირადი საქმე გამოართვა და კმაყოფილმა დატოვა მისი კაბინეტი
-გამოგყვე კლასამდე?
-კი რა მა,-მამას ისევ ისე როგორც დაწყებით კლასში ხელჩაკიდებული მივყავარ საკლასო ოთახისაკენ და კარს თვითონ აღებს
-შენ ალბათ ლილიან პირსი ხარ,-მეგებება მასწავლებელი და კლასში ერთბაშად სიჩუმე ისადგურებს მე უფრო ვიძაბები იხმაურეთ კედლები ჩამოაქციეთ ჭერი დაიმხეთ და ნუ მომაქცევთ ყურდღებას.
-დიახ,-ვპასუხობ და ღრმად ვისუნთქავ ჰაერს მამას ვკოცნი და კლასში შევდივარ
-თუ რამეა დამირეკე,-მაფრთხილებს ჩუმათ და მიდის მე კი მარტო ვრჩები ამ დიდ სამყაროში.
„კარგი ლილა გეყოფა წუწუნი ყველაფერი იდეალურად იქნება“-საკუთარი თავი გავამხნევე სივრცეს გავუღიმე და მომლოდინე ბავშვები კიდევ უფრო რომ არ გამეღიზიანებინა კლასში შევედი.
-ბავშვებო მიესალმეთ ეს ლილიანა პირსია თქვენი ახალი კლასელი
-უბრალოდ ლილა,-შავ თმას გვერდზე ვიყრი და წინ გამჭოლი მზერით ვიყურები არ უნდა შემამჩნიონ რომ მეშინია ეს მამამ მასწავლა
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა ლილა ამ საღამოს წავიდეთ სადმე,-საშნლად სიმპათიური მაღალი ბიჭი დგება და ზემოდან მიყურებს
-რა ნაბი*ვარი ხარ,-გოგო მის გვერდით სკამიდან დგება და სილას აწნის
-გასაგებია,-არ ვიცი საიდან ჩნდება ამდენი სითამამე ჩემში მაგრამ ბიჭთან ახლოს მიდივარ მკერდზე ხელს ვადებ თვალებში ვუყურებ და ვეუბნები,-ჩემს წინაშეა სკოლის საფეხბურთო გუნდის კაპიტანი, არა მოიცა აქ ხომ კალათბურთს თამაშობთ დარწმუნებული ვარ რამე მოდური სახელი გქვია და მომავალში იმის გამო რომ ეს წლები გოგოენის „შებმას“ და შენი კუნთების მოვლას მოანდომე სადმე მაღაზიის ვიტრინაში გიხილავ დიდი ღიპით და ჯიბეში გახვერეტილი ხურდით ასე რომ არა მადლობა ამ საღამოს არ მცალია.
-შე....,-სახეზე ალმური ავარდა და ისეთი სახე მიიღო მივხვდი რაც უნდა ეთქვა და ხელი ისევ მივაბჯინე მკერდზე გული ლამისაა გაუსკდება ისე უფეთქავს 90 ჯერ ურტყამს წუთში
-დამშვიდდი ბიჭუნა და შენს ადგილას დაჯექი,-ხელი მოვუთათუნე მკერდზე და თავისუფალი ადილისას დავჯექი მერე კი სანამ კლასი გაოცებული იყო გავაცნობიერე რომ ახლა აღარაფერი აღარ იქნება ძველებურად მტერი გავიჩინე და აქ ყველას ჩხუბისთავი ვგონივარ. ღმერთო მიშველე.

გაკვეთილების ბოლოს მობილური ავიღე და მამას დავურეკე რომ წავეყვანე მაგრამ აღმოჩნდა რომ ახალ თნამშრომლებთან ერთდ იყო წასული და აქაურობას ათვალიერებდა ასე რომ ტაქსის გამოძახებას ვაპირებდი როცა უკნიდან ვიღაცამ დამიძახა
-ლილა ხარ არა?-მკითხა ცისფერთვალება ბიჭმა კაბრიოლეტიდან
-დიახ,-ვუპასუხე და ინსტიქტურად მივედი მის მანქანასთან
-მე სემი ვარ დღეს ინგლისურის კლასში ვიყავი და ყველაფერი მოვისმინე
-არ ვიცი რა დამემართა,-გავუღიმე სემს
-დაჯექი ჩემი და გამოვა და სახლში მიგიყვანთ შენი სახლის გვერდით ვცხოვრობთ
-მართლა,-საშინლად გამიხარდა და მაშინვე ჩავხტი უკანა სავარძელზე
-არა მოდი წინ დაჯექი ჩემი და აქ არაა დაწყებით სკოლაში უნდა გავუარო
-გასაგებია,-ადგილი შევიცალე და ღვედი გავიკეთე რაზეც სემს გაეღიმა
-მამაჩემი პოლიციელია შენც იგივეს გირჩევ თორემ შენთან არ გამაკარებს,-ვიცინი მეც და მობილურზე მოსულ შეტყობინებას ვხსნი მერე ისე რომ არ ვკითხულობ ვრთავ და წინ ვიყურები.
-შენ ძალიან თამამი გოგო ხარ იცი?
-ხო არ ვიცი რატომ ვარ ასეთი აქ,-ლოყები გავბერე და თვალები გამიფართოვდა
-არაფერია აქ ჭორიკანა ხალხი ცხოვრობს და უბრალოდ ამიტომ ვთქვი
-იმ ბიჭმა ის მიიღო რაც დაიმსახურა
-არა ჯარედი კარგი ბიჭია ყოველ შემთხვევაში კარგი იყო როცა ვმეგობრობდით
-მერე რამოხდა?
-მერე ის კალათბურთის გუნდის კაპიტანი გახდა პრესი დაიყენა და მოულოდნელად საშუალო სკოლის პოპულარული ბიჭების ლიდერი გახდა მე კი უბრალოდ გავირიყე
-შენც საკმაოდ სიმპათიური ხარ მე თუ მკითხავ
-მადლობა ლილა. ახლა ჩემს დას მოვიყვან და მოვალ
-შეიძლება წამოგყვე?
-კი წამოდი თუ გინდა,-ძალიან მიხაროდა რომ სკოლის პირველ დღეს მეგობარი გავიჩინე და დარწმუნებული ვიყავი ამ ბიჭთან მეგობრობა იდეალურად გამომივიდოდა.
-ელის აქ ვარ,-სემმა ქერა გოგონას ხელი დაუქნია და მოიხმო
-შუადღე მშვიდობის,-გოგონამ ძმას აკოცა და მერე მე შემომხედა,-ეს ვინაა?
-ეს ლილაა ჩვენი მეზობლის სახლში გადმოვიდა
-მართლა? ძალიან მაგარია ელისი მქვია,-გოგონა მომეხვია და ხელიხელჩაკიდებულები წავედით მანქანისკენ
-ჰეი სემ,-მომესმა უკნიდან
-რამოხდა ჯარედ?-სემი შებრუნდა და მის წინ ასვეტილი ჯარედი რომ დავინახე არ მესიამოვნა მის გვერდით ზუსტად მისი ანალოგო ოღონდ შემცირებული ზომებით ალბათ მისი ძმა იყო
-ესეიგი ახლა ჭკუის კოლოფები მოგწონს არა?
-არ მესმის ჯარედ. შენ ლილასთან ცუდად დაიწყე ამიტომ ...,-სემმა მხრები აიჩეჩა
-ინანებს ხომ იცი?-დემონურად ჩაიცინა ჯარედმა
-არამგინია ინანოს,-სემმა თვალი თვალში გაუყარა და მისი რეაქციით მივხვდი რომ ამას არ ელოდა
ცოტახანს ასე უყურეს ერთმანეთს მერე კი ჯარედი ჩემს წინ გაჩერდა ზემოდან დამხედა და დემონურად ჩაიცინა
-არ შეგეშინდეს მისი,-სემი დიდხანს უყურებდა მიმავალ ჯარედს რომელიც ძველ ჰამერის ჯიპში ჩაჯდა და წავიდა
-არ მეშინია.
მე და სემმა ბევრი საერთო ვიპოვეთ აღმოჩნდა რომ მასაც დარმუთში უნდოდა სწავლა გვქონდა ერთნაირი საყვარელი საგნები და საქმეები და იცით რაა? სემი მართლაც იდეალური მეგობარი იქნებოდა ჩემთვის ასე რომ პირველ დღეს ფუჭად არ ჩაუვლია.

მეორე დღეს სკოლაში მარტო შევედი იგრძნობოდა რომ ჩემი გუშინდელი სიგიჟე უკვე ყველას გაეგო რადგან უცნაურად მათვალიერებდნენ
-ლილა რატომ არ დამელოდე?-სემი მომიახლოვდა და გადამკოცნა
-არ მინდოდა შენი შეწუხება
-არ ვწუხდები ლილა
-კარგი მაშინ დღეიდან თავს მოგაბეზრებ,-გავუღიმე და მის გვერდით დავდექი რადგან პირველი ორივეს ინგლისური გვქონდა სემმა ხელი გადამხვია და კიდევ ერთხელ შემათვალიერეს ამრეზად.
-აქ მე ქვით ჩამქოლავენ,-სემის მკერდს თავი მივადე მომწონდა თამამი გოგოს როლის შესრულება რაღაცნაირად ვგრძნობდი თავს
-მე დაგიცავ,-სემმა პირქუშად ჩაილაპარაკა და დემონურად გამიღიმა
-ვხედავ სანდო ხელში ვარ
-ეჭვი გეპარებოდა?-იწყინა
-ერთი წამითც არა,-სემის გვერდით თავს ძლიან კომფორტულად ვგრძნობდი და ამის დამალვას სულაც არ ვცდილობდი.
ინგლისურზე სემის გვერდით ვიჯექი მასწავლებელი რომეოს და ჯულიეტას გვიკითხავდა სემი კი კომენტარებს აკეთებდა იმ ადგილებზე სადაც შექსპირს არ ეთნხმებოდა მე კი მეღიმებოდა.
-სემ იქნებ უკეთესი პიესის დაწერა გეცადა?-განრისხდა ბოლოს მასწავლებელი
-გავითვალისწინებ სამომავლოდ
-მაშინ ახლა გაკვეთილის ახსნა მაცადე მინდა გითხრა რომ ყველას ამ ჯგუფიდან არ ჰყავს მდიდარი და წარმატებული მამიკო ასე რომ აქ მოსმენის იმედი აქვთ
-მაგით რის თქმას ცდილობთ?
-უბრაოდ იმის თქმა მინდა რომ ყველას არააქვს შანსი პრესტიჟულ უნივერსიტეტში ჩააბაროს და მათ უნდა მისცე უფლება საშუალო განათლება მაინც მიიღონ ეს საქციელი შენი მხრიდან გაუმართლებელია.
-არგინდა,-დავიჩურჩულე როცა სემის ხელზე ძარღვები დაიბერა და მუშტი შეიკრა.

-ეს რა მოხდა ახლა?-სემი გიჟივით გარბოდა და ძლიან მიჭირდა მისი დაწევა
-სემ დამიცადე ტყუილად ბრაზობ,-მივსდევდი ბავშვებით სავსე დერეფანში და ვცდილობდი დავწეოდი
-ლილა ახლა არ დაიწყო კარგი?
-რა უნდა დავიწყო,-მხრები ავიჩეჩე,-სხვებს თუ აქვს გაკვეთილის ჩაშლის უფლება შენ მხოლოდ იმიტომ არ უნდა გიყვიროს რომ შეძლებული ოჯახიდან ხარ
-მადლობა ლილა,-შვებით ამოისუნთქა და მანქანაში ჩაჯდა
-სად მიდიხარ?
-გავისეირნებ სულ ერთია მაინც ვერ გავჩერდები ახლა სკოლაში
-კარგი მედავრჩები და თუ დაგჭირდები ჩემი ნომერი გაქვს
-გამოგივლი კარგი?
-მადლობა,-ისევ შენობისაკენ ავიღე გეზი და ძალინ მოვინდომე რომ გაკვეთილებზე კანცენტრაცია მომეხდინა. არა არც არაფერზე ვდარდობდი და არც საფიქრალი მქონდა იმის გარდა როგორ ამომეხსნა მათემატიკის ამოცანა მაგრამ მაინც სადღაც დავქროდი გონება გაფანტული ვიჯექი და რაღაც ისეთი ხდებოდა ჩემს თავს რაც უადგილო იყო.
-ჰეი გადამაწერინებ?
-რათქმაუნდა,-შავგვრემანი გოგონა ჩემი დავალებისკენ გადმოიხარა და ზუსტად გადაწერა განტოლება
-მადლობა
-არაფრის,-დავიჩურჩულე,-მე ლილა ვარ
-ვიცი ყველა შენზე ლაპარაკობს მე ენი მქვია
-საიამოვნოა ენ.
მე და ენმა ერთმანეთს მალე გავუგეთ საოცარი ქალაქია როგორ ადვილად ვუმეგობრდები ადამინებს ძალიან მომწონს.
-სპორტის გაკვეთილი დარჩა,-ამოიოხრა ენმა და სპრტდარბაზისკენ გსწია
„იმედია ჯარედს არ ვნახავ“-მთელი დღე ვცდილობდი ჯარედისთვის გვედი ამევლო მაგრამ ამაში არ გამიმართლა სპიტდარბაზში შესულმა დავინახე როგორ სცემდა ბურთს მოპრიალებულ იატაკს მთელი ძალით და წარმოვიდგინე რას უზამდა ჩემ თავს.
-კარგად ხარ?
-კი,-ღრმად ჩავსუნთქე და ენისთან ერთდ წავედი მწვრთნელთან რომ მეთხოვა ახალი ვარ და დღეს მხოლოდ გიყურებთ მეთქი მაგრამ
-მის ლილა აიღე ბურთი და კალათისკენ გაიქეცი ახლავე-ო,-მომახალა და ბურთი ისეთი ძალით მესროლა რომ მომხვედროდა სახეს გამაძრობდა.
-ვერ ვიტან ამ კაცს,-ამოიოხრა ენმა და მწკრივში ჩადგა სადაც გუნდის წევრებს ირჩევდნენ ჯარედი და ვიღაც ბიჭი
-დღეს უიღბლოებს რატომ ვავარჯიშებთ?-გადაულაპარაკა იმ ბიჭმა ჯარედს
-არვიცი,-მხრედბი აიჩეჩა მან და ისე გამომხედა ჩემი მომავალი დამიდგა თვალწინ
-მე მას ვირჩევ,-მეორე ბიჭმა ჩემკენ გამოიშვირა ხელი. არ ვიცოდი გამხარებოდა თუ არა ერთის მხრივ მიხაროდა რომ ჯარედის გუნდში არ ვიყავი მაგრამ გული მომეწურა როცა წარმოვიდგინე როგორ მორბის ჯარედი, ბურთს მართმევს და იატაკზე მახეთქებს.
-რაც არის არის,-ამოვისუნთქე დიდზე და ბურთს გავაყოლე თვალი რომელიც მისტერ ტეილორმა ჰარში ააგდო ჯარედი ძლიერად მიეჯახა ბიჭს და ბურთს დაეუფლა
-აი სად დასრულდა უდარდელი ყოფა
მთელი გაკვეთილი ვიმალებოდი მაგრამ ჯარედმა მაინც მიპოვა და ისეთი ძალით მომარტყა ბურთი თავში იატაკზე დავვარდი და ჩემს თავზე ათასობით ვარსკვლავმა დაიწყო მოძრაობა
-ლილა კარგად ხარ?
-ერთიწამით დამაცადე,-ვუთხარი ენს და იატაკზე მივწექი.
ჩემს ბედზე ამდროს სპრტდარბაზში სემი შემოვიდა და მაშივნე ჩემსკენ გამოემართა
-ლილა რაგჭირს?
-აბა გამოიცანი,-თავი ავწიე და შევხედე
-ჯარედ ცხოველი ხარ ნამდვილი ცხოველი,-სემმა ხელში აყვანილი გამატარა მთელი კოლიდორი და სახლშ მიმიყვანა.

............
აბა საყვარლებო მმომწერეთ რას ფიქრობთ ძაან გთხოვთ