ფანჯარაში შემოსულმა მზის სხივმა გამომაღვიძა ; რომელიც ნაზად , მაგრამ მწვავედ თვალის გარშემო დაიარებოდა .
ბოლოს როგორც იქნა მოვახერხე და ფანჯარას ფარდა ჩამოვაფარე , თუმცა გაღვიძებული , უკან სიზმრების სამყაროში ვეღარ დავბრუნდებოდი . საათს დავხედე და გაოცებულმა და ამავდროულად მზეზე გაბრაზებულმა ბურდღუნით წარმოვთქვი
-ჯერ ხომ მხოლოდ ექვსი საათია .
ავდექი , ჩავიცვი , მოვწესრიგდი და სამზრეულოსკენ გავემართე... როგორც ყოველთვის დედას ჩემთვის ჩაი დაესხა და ჩემი საყვარელი ნამცხვრის რამოდენიმე ნაჭერი თეფშზე დაედო .
ჩაი დავლიე , ნამცხვარი შევჭამე , სარკესთან დავდექი , შარვალი გავისწორე და თმები ავიწიე , დავიმაგრე ლური თმისამაგრით რომელიც ძალიან მომწონდა . ზუსტად ორი წუთი სარკესთან ვიდექი და ჩემს თავს შევყურებდი , შემდეგ საათს დავხედა , ჩანთა მოვიკიდე და სკოლისკენ ავიღე გეზი .
სკოლაში როცა მივედი ფიქრეიდან ნიას დაძახილმა გამომგლიჯა . ნია ჩე,ი საუკეთესო მეგობარია , მართალია სულ რაღაც სამი წელია ვიცნობ , მაგრამ მასზე უკეთესად ჩემი არავის ესმის . ნია მეძახდა :
-მარი , მარი დღეს კონცერტზე მივდივართ შენც ხომ წამოხვალ ?
მეც ვუპასუხე რომ წავიდოდი რადგან გართობა ნამდვილად მჭირდებოდა . ნიამ შემომხედა და მითხრა :
-არ ნერვიულო , ყველაფერი კარგად იქნება , დაივიწყე ნიკა...
გაერთე , ისევ იყავი ბედნიერი როგორც ადრე.
მიყვარხარო მომაძახე , ლოყაზე მაკოცა და მერხს მიუჯდა .
მეც ჩემს ადგილას დავჯექი . ნია ჩემს წინ იჯდა .
გადმომჩურჩულა :
-მარი გაიღიმე რა , გთხოვ . ყველაფერი დალაგდება . ნიკა წარსულს ჩაბარდა , ნუ გაყვები , აქ დარჩი და შენი ცხოვრებით იცხოვრე .
მეც გავუღიმე და ლოყაზე ვაკოცე , ჩუმად მივაძხე : ნიაკო , მიყვარხარ , საუკეთესო ხარ .
მთელმა დღემ უაზროდ ჩაიარა . გაკვეთილების შემდეგ ექიმთან ვიყავი წასასვლელი . მეგობრებმა გამაცილეს და შემდეგ დავიშალეთ , ყველა გადავკოცნე ნიაკო , ნიაკოს შეყვარებული ერეკლე , ანამარია და ექიმთან შევაჭერი .
-რამდენი წლის ხართ?
-17
-სახელი?
-მარი
-გვარი?
-მეტრეველი
-რა გაწუხებს მარი?
-გული(ვუპასუხე და ცრემლების მოსაწმენდად თვალთნ მიტანილი ხელი დავწიე)
-ხომ არ იცი რა შეიძლება იყოს მიზეზი?(მკითხა ფსიქოლოგმა , რომელთნაც დედის თხოვნით მივედი)
-ვიცი(მტკიცედ ვუპასუხე)
-მაინც რა?!
-ის არამზადა ნიკა ბრეგვაძე , რომელმაც ასე იოლად მიმატოვა .
წამოვდექი და ექიმს ვუთხარი , მე კარგად ვარ , სეანსი დასრულებულია , ნახვადის .
კაბინეტიდან გამოვედი , ცრემლები მოვიწმინდე და თვალწინ ყველა ის მომენტი დამიდგა , რომელიც ნკასთან ერთად მქონდა გატარებული . სახლისაკენ წავედი , ჩემს ოთახში შევედი და საწოლზე დავწექი ; ჩამეძინა .
როცა გამეღვიძა უკვე საღამოს ექვსი საათი იყო , წამოვხტი , ვიცოდი , რომ ნიაკო ერთ ამბავს ატეხავდა რომ არ წავსულიყავი მათთან ერთდ კონცერტზე ასე რომ , ჩავიცვი , მოვწესრიგდი დაქ ფანჯარას მივადექი , გავაღე და ის დავინახე , სულ დამავიწყდა კონცერტი და ისამბავი რომელსაც ნიაკო მომიწყობდა მხოლოდ მას ვუყურებდი , სხვა არც არაფერი მინდოდა მეტი .
იდგა და მიყურებდა თავისი ულამაზესი მწვანე თვალებით , თვალებით რომელთა სიღრმესაც დასასრული არ ჰგქონდა .
შევხედე , ვიცოდი რომ შეუძლებელი იყო მისი იქ ყოფნა , მაგრამ ის რომ მე მას აქ ვხედავდი გულს მითბობდა .
ეს დღე იყო , როცა ის დაბრუნდა ; სულ ჩემს გვერდით იყო , ყოველდღე საათებს ვატარებდით ლაპარაკში . ვუყვებოდი რა გამოტოვა ამ ერთ წელიწადში , უფრო სწორად თერთმეტ თვეში და სამ კვირაში .
აი სე უბრალოდ ის დაბრუნდა და ერთი კვირის განმავლობაში
ყველაფრის განხილვა მოვასწარით . ჩემზე ბედნიერი ადამიანი არავინ იქნებოდა , რომ არა ნიას ზარი კარზე .
მივედი კართან , ნია სევდიან სახით შემოვიდა სახლში და როცა დაინახა ჩემი ღიმილი , ძალიან გაუკვირდა . რატო იღიმი? მკითხა მან . ნუთუ დაგავიწყდა დღეს რომ ნიკას გარდაცვალების წლისთავია? გაკვირვებით და უცნაური გაურკვევლობით მკითხა ისევ მან . ეს სიტყვები გავიგე და ჩამეცინა , ნიას ხელი მოვკიდე და ჩემს ოთახში წავიყვანე , ნიკა ვანახე . მან კი მითხრა :
-მარი , ხომ კარგად ხარ? რა გაღიმებს?
მე კი ვუპასუხე :
-ნუთუ ვერ ხედავ ნიკას?! ის ხომ აქ ზის ნაე , ნია ნახე!
ნიამ შეშინებული თვალებით შემომხედა და მითხრა :
-მარი , დამშვიდდი და მომისმინე . ნიკა ერთი წლის წინ ავტოკატასტროფაში დაიღუპა , როდესაც ტრეილერის მძღოლს ჩეძინა და ვერ დაინახა ნიკას მანქანა , მან დაარტყა ნიკას მანქანას და ნიკა ადგილზევე გარდაიცვალა ; და შენ რასაც ხედავ ეს უბრალოდ სტრესის მიერ გამოწვეული ჰალუცინაცია .
ნია იქვე სკამზე ჩამოჯდა რომელზეც ნიკა იჯდა , უცბად ის გაქრა და ერთ წამში ჩემს გვერდით აღმოჩნდა . ნიკამ ჩამჩურჩულა :
-ნია მართალია მარი , დროა გამიშვა და იცხოვრო შენი ცხოვრებით , ბედნიერმა , შენ ჯერ კიდევ ყველაფერი წინ გაქვს . მიყვარხარ მარი , მიყვარხარ .
მომაძახა და გაქრა .
ეს იყო 28 მაისი , როდესაც მე ნიკა ბრეგვაზე , ჩემი პირველი სიყვარული მეორედ გავაიცილე საბოლოო გზაზე , სიტყვებით :
-მეც შენ მიყვარხარ ნიკა .



ეს ჩემი პირველი ისტორიაა , ამიტომ გთხოვთ მკაცრად ნუ შეაფასებთ ... იაქტიურეთ , დაწერეთ კომენტარები , შევეცდები ყველა თქვენი შენიშვნა გავითვალისწინო შემდეგ ისტორიაში . <3