ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -3-
-ისე კვაზიმოდოს, რომ ესმერალდა შეუყვარდა შენი აზრით უნდოდა უშანსოდ ჰყვარებოდა? პროსტა ნარკოტიკივით მიეჯაჭვა და ვეღარ გადაეჩვია (ნინი) -და შენ როგორ ფიქრობ სიყვარული შეჩვევაა? (სანდრო) -არა ბატონო პოლიციელო..ვისთვის როგორ (ნინი) -შეიძლება ვიღაც მაგრად მოგწონდეს მაგრამ სიყვარულით არ გიყვარდეს...? (სანდრო) -არა.! ეგრე არ შეიძლება ეგ მაზოხიზმია, ეგ იგივეა, ლუკმას მთელი ცხოვრება ღეჭავდე და არ ყლაპავდე... (ნინი) -და შენ რაიცი სიყვარული როგორია. (სანდრო) *ნინიმ შეხედა გაუღიმა და ტუჩზე იკბინა და ვისკის ჭიქას დააშტერდა* -აღარ დალიო, უკვე საკმარისად დალიე და გეყო (სანდრო) -დამაპატიმრებ? (ნინი) -თუ საჭირო გახდა კი (სანდრო) -ისევ გამოვიქცევი (ნინი) *გაეცინათ ორივეს* -სახლში წასვლის დროა უკვე გვიანია...(სანდრო) -იცი როცა პირველად შემიყვარდა, მინდოდა, მომეყოლა, როგორ ფართოვდებოდა სამყარო,როცა მას ვხედავდი. როგორ მეცვლებოდა თვალისფერი როცა მას ვხედავდი. იცი ცალმხრივი სიყვარული არ არსებობს ეს ადამიანები ვართ ცალმხრივები. საკმარისი კიარა, საერთოდ არაფერი არაა აი, საერთოდ... კარგად გაცვია მოვლილიხარ.. ყველაზე მაგარ ადგილებში ერთობი, საუკეთესო წრე გყავს და მაინც ისეთი ბანალურია შენი ცხოვრება. ისეთი უსახური და არაფრის მთქმელი საკუთარი თავი გკლავს.. საკუთარ თავთან დარჩენა... და იმის გაცნობიერება, რომ ეს "შენი ცხოვრება" არაა და არც არასდდროს იქნება, იმიტომ, რომ განცდა გულიდან არ მოდის... ძალიან შიგნით ღრმად არ გწყინს.. არ გტკივა.. "ინდეფერენტულიხარ" არ განიცდი და არ გიჩქარებს საერთოდ არ გიჩქარებს გულს.. და ის რომ სხვაზე ფიქრობ არ გინდა მაგრამ მაინც ფიქრობ... და მაინც სხვისი ხმის გაგონება გინდა რომ... შავი შავია და ის თეთრი ვერასდროს გახდება .. მეასე არ მიცხოვრია, და მიჭირს ვერ გაუძლო ჩემმა ფსიქიკამ არ შეიძლება ილუზიით არსებობა... (ნინი) *სანდროს უბრალოდ არ იცოდა რა ეთქვა და გაშტერებული შეჰყურებდა ნინის.. წამოდგა სანდრო და ზემოდან დაჰყურებდა* -ნინ აღარ დალიო სახლში წასვლის დროა.(სანდრო) -ჯერ არ მინდა კაცო, დაჯექი დავლიოთ. (ნინი) -არ მაიძულო, რომ ისეთირამ გავაკეთო რაც არ გესიამოვნება. (სანდრო) *ნინის გაეცინა და ადგა, ფეხზე ძლივს იდგა.* -მოგეხმარო? (სანდრო) -ჩემით წამოვალ . (ნინი) *უცებ წონასწორობა დაკარგადა სანდროს დაეყრდნო.. ლიფტში შევიდნენ* -რომელ სართულზე ხარ? (სანდრო) -მეცხრე (ნინი) -მეცხრე ?(სანდრო) *ნინი სანდროს მიუახლოვდა და თვალებში უყურებდა. ხელები სანდროს კისერთან მოაქცია ის... ისე ახლოს იყო სანდროსთან მისი სუნთქვის ხმა ესმოდა.. თვალები დახუჭა და ნაზად აკოცა ქვედა ტუჩზე... სანდრომ წელზე ხელები მოხვია და მისკენ მიიზიდა... ლიფტის კარები გაიღო და ისე გამოვიდნენ თითქოს არაფერი მომხდარიყოს..* -ისს... დაგეხმარები თუ გინდა კარების გაღებაში..(სანდრო) *ნინიმ ჩანთა ხელებში ჩაუგო... სანდრომ მთელი ჩანთა გადაატრიალა მაგრამ. გასაღებები ვერსად ნახა.* -აუ ნინ გასაღებები დაკარგე მგონი.. (სანდრო) -ვა ნეტა სად.. წავიდე მოვძებნო? (ნინი) *სანდრომ ტუჩზე იკბინა. ჭერში აიხედა* -თუ გინდა ჩემთან დაიძინე დღეს... (სანდრო) -ჰოჰჰ რავი.. (ნინი) *სანდრომ კარები გააღო და შეიპატიჟა... სანდრო მორცხვად იდგა და ფანჯარაში იყურებოდა...* -სათამაშო მანქანების კოლექცია კიდე გაქვს? (ნინი) *სანდრომ გაკვირვებული სახით შეხედა* -და შენ რაიცი, რომ მქონდა? (სანდრო) -მე ბევრი რამე ვიციი..(ნინი) -დღეს ჩემს ოთახს დაგითმობ, დაიძინე ტკბილად (სანდრო) *სანდროს ჩაეძინა თუარა... ნინი საქმეს შეუდგა და იმ ფლეშკის ძებნა დაიწყო რაც დაავალა ბოსსმა... თითქმის ყველა ადგილი მოძებნა მაგრამ ვერ ნახა.. ბოლოს პატარა სეიფი ნახა რომლის კოდიც არ იცოდა.. ახალი თავსატეხი გამოუჩნდა.* *დილით ნინიმ დაასწრო სანდროს ადგომა, ადგა და ყავა აადუღა, სანდროც გააღვიძა* -ძილისგუდა აღარ იღვიძებ?? *თავზე დაადგა ყავით ხელში.. სანდრომ თვალებიდააჭყიტა... ყავა გამოართვა* -საიდან იცი მე როგორი ყავა მომწონს, იქნებ მწარე ან ტკბილი?... რომელია საათი (სანდრო) -დილის 8 საათია.. (ნინი) *სანდრომ ყავა მოწრუპა და გაჩუმდა* -დღეს რა გაქვს გეგმაში??... რა უნდა გააფუჭო? (სანდრო) -გაფუჭებით არაფერი.. დედას საფლავზე მინდა წასვლა.. და შემდეგ ახალ გასაღებებს ვითრევ(ნინი) -ამმ გასაგებია.. (სანდრო) -ჰოომმ (ნინი) -იმედი მაქვს აღარ გიხილავ... შავ საქმეებში. (სანდრო) -ძალიან ოფიციალური ხარ, ბატონო პოლიციელო, ან საერთოდ რატომ აირჩიე ეს პროფესია?(ნინი) *სანდროს გაეცინა* -ჩემი პროსფესია შენი განსახილველი არ არის ლამაზო. (სანდრო) -კარგი უნდა წავიდე.. დედას საფლავზე..(ნინი) -თუ რამე დაგჭირდა შემეხმიანე. (სანდრო) *ნინი მართლაც დედის საფლავზე წავიდა, ვარდები წაიღო... ცხოვრების მანძილზე არასდროს უტირია.. გაგიკვირდებათ ეგეთი რამ როგორ შეიძლებაო... მაგრამ ასეა. ემოციურად განადგურებული იყო. დედის სიკვდილში ყოველთვის თავის თავს ადანაშაულებდა.. გაწვიმდა ამიტომ იძულებული გახდა სახლში წასულიყო გზაზე მანქანა მოუსრიალდა, და სხვა მანქანას შეეჯახა... გონება დაკარგა.. ადგილზე სასწრაფო და პოლიცია 10 წუთში მივიდნენ. ნინი საავდმყოფოში გადაიყვანეს... *ნინიმ თვალები, რომ გაახილა მხოლოდ თეთრ ხალათიან ხალხს ხედავდა ბუნდოვნად. და გულისცემა ესმოდა მკვეთრად. ერთ ერთმა ექიმმა თვქვა, რომ თვალები გაახილაო. ერთადერთი რაც ახსოვდა ბოლოს ეს დედის საფლავი იყო... |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
