მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . ( მეოთხე თავი )
ბავშვობაში მე და ჩემს დეიდაშვილს ერთი ძალიან ცუდი ჩვევა გვქონდა , სახლიდან ვიპარებოდით უცხოებს დავყვებოდით ისე თითქოს აგენტები ვფიქილიყავით ,კოდური სახელებიც კი გვქონდა მოფიქრებული ,საკმაოდ ბანალურიც იყო მე აგენტი მეორე ვიყავი ის კი აგენტი პირველი .პირველი თვითონ დაირქვა მიზეზი კი მისი ხუთი წუთით ადრე დაბადება იყო. მაგარია არა? დეიდაშვილები ერთ დღეს დავიბადეთ , ზოგს ტყუპებიც კი ვეგონეთ არადა გარეგნულად ორი უკიდურესობა ვართ , დეიდაჩემი ჩვენგან შორც ცხოვრობდა ამიტომ ის და ნიტა იშვიათად გვსტუმრობდნენ , მათი მოსვლა ყველაზე დიდი ბედნიერება იყო ჩემთვის. რას არ მივცემდი ახლა მათთან რომ ვიყო და ნიტას რაიმე უაზრობაზე ვეჩხუბებოდე . ძველ დროს ვიხსენებ , ძველ გამოცდილებას ვიყენებ და წვეულებიდან გაქცეულ ,,კონკიას'' უკან მივყვები. ჩემი თავის მიკვირს ამდენი ხანი როგორ ვერ შემამჩნია ნელა მივაბიჯებ თუმცა რომელი ბედნიერება მთავრდება ჩემთვის ნამდვილად ბედნიერად ? მამჩნევს და ბრუნდება დამალვას აზრი არ აქვს, მის წინ ვდგები და გონებაში ათასგვარ თავის გასამართლებელ მიზეზს ვპოულობ. – ახლა შენ წვეულებაზე უნდა იყო – უემოციოდ მეუბნება –ისევე როგორც შენ , მაგრამ არ ხარ – მხრებს უდარდელად ვიჩეჩ – მე მია ვარ – მომისმინე მია – ჩემს სახელს გამოკვათილად ამბობს , ჟრუანტელი მივლის – უნდა წავიდე – კარგი წავიდეთ – მეც ღიმილით ვეუბნები – მომისმინე პატარა ქალბატონო, ჯობია წვეულებას დაუბრუნდე და შენი ხაკუნებით იქ იარო . – ჩემს ფეხსაცლევს რას ერჩი ? – გაკვირვებული ვუყურებს შანელის ფეხსაცმელს რომლიც იაფი ნამდვილად არ ღირდა და ვბრაზდები – კარგი თუ გიშლი მითხარი და წავალ . არაფერს მეუბნებდა და გზას აგრძელებს ვხვდები ,რომ დავმარცხდი და უნდა შევეგუო ვბრუნდები და სახლისკენ მივდივარ . – წესი ნომერი პირველი : არასდროს დანებდე – ზურგს უკან ნამდვილად სასიამოვნო ხმა მესმის და მეც უკან სიხარულით ვედევნები. –სად მივდივართ ? შორია? რამდენ ხანში მივალთ ? – ჩქარ–ჩქარა ვაყრი –წესი ნომერი მეორე ბევრი არ ილაპარაკო– თვალებში მიყურებს ღმერთო ახლა წავიქცევი –კარგი გასაგებია , შენი სახელი მაინც მითხარი – ირაკლი – უემოციოდ მეუბნება როგორც ყოველთვის – ირაკლი კარგი სახელია, ბავშვობიდან მომწონს ჩემს მეზობელს ერქვა ძალან სასაცილო ტიპი იყო... – მეორე წესი გაიხსენე – არასდროს არ დავნებდე – ეგ პირველია თავის ტკივილო – კარგი ჰო ჩუმად ვარ გზა არ მთავრდება ,თუმცა აქ წამოსვლა მე მოვინდომე ამიტომ გაუკრიტიკებლად მივყვები .ჩაბნელებულ უბანში შევდივართ აქ მოხვედრაზე ნამდვილად არ ვვოცნებობდი , ირაკლისთან ახლოს მივდივარ ისიც იცინის და გზას აგრძელებს ,, თვითკმაყოფილი იდიოტი'' გულში ვლანძღავ და ბნელეთში მივყვები, კართან ჩერდება ხელს მკიდებს და შიგნით შევყავარ , შუა ხნის მამაკაცს ელაპარაკება მე კი გარემოს ვათვალიერებ რომ გითხრათ გამიკვირდა აქ ,რომ დადისთქო ტყუილი თუმცა აქ თუ მომიყვანდა ნამდვილად არ მეგონა . –მია აქ იყავი ზუსტად ათ წუთში მოვალ – თითს გამაფრთხილებლად მიწევს , ჩემს თვალებში შიშს ამჩნევს ახლოს მოდის და მეუბნება – როცა ჩემთან ხარ ნურაფრის გეშინია– მეორე კარისკენ მიდის და მეც მარტო ვრჩები ამ საღორეში .ხუთი წუთი უკვე გავიდა იმ კარისკენ მივდივარ სადაც ირაკლი შევია ვაღებ და დიდ კორიდორს ვხედავ შუქები აქა–იქ ანთია და ისინიც ბჟუტავს , შიში მიპყრობს თუმცა ჩემს ცნობისმოყვარეობას რავუთხარი , კორიდორის ბოლოს დიდი კარია და აი ახლა მეც ზუსტად მის წინ ვდგევარ ვერ გადამიწყვეტია გავაღო თუ არა , ჯანდაბას მამაჩემთან ცხოვრებას სიკვდილი მაინც მირჩევნია ცნობისმოყვარეობას მაინც დავიკმაყოფილებ ხელი კართან კანკალით მიმაქვს თუმცა როდის იყო რამის დამთავრებას ვინმე მაცდიდა. –ხომ გაგაფრთხილე იქ იყავითქო – გაბრაზებული მიყურებს – არ მოხვედი და რამექნა – უდარდელად ვიჩეჩ მხრებს – ამ კარის იქით რააარის ? – შენი საქმე არარის თავის ტკივილო წამოდი წავიდეთ – ხელს მკიდებს და იმ საღორიდან გამოვყავარ. ტაქსს აჩერებს მისამართს კარნახობს მე მსვამს თითონ კი ისევ იმ საღორეშ ბრუნდება , ნეტავ იქ რა დარჩენია ? ნინი ხვალ წვეულების ბოლო დღეა და ისევ თბილისში ვბრუნდებით , ცხოვრებაც ძველებურად გაგრძელდება არანაირი გართობა მხოლოდ მასწავლებლებთან სიარული როგორც მიწაჩასატანი ლენინი იტყოდა,,, სწავლა,, სწავლა და კიდევ ერთხელ სწავლა !'' თუმცა მე მიაჩკა დამი და ზუკაკო მაინც გამოვძებნით რაიმე გასართობს . კვირაობით შევიკრიბებით ხოლმე და რამე საშინელებას ვუყურებთ ზუკაკოს დავცინებთ ყველა საშიშ მომენტზე ტკიპასავით რო ეკრობა დამიანეს და ისიც სიცილით ეუბნება გამხდრები მომწონსო. დილით სკოლაში წავალთ ან არ წავალთ გააჩნია პრინცესა მია როგორ ბრძანებს ან რა სავალდებულოა მეთორმეტეება სკოლაში იარონ თითქოს რეპეტიტორებთან სიარული არ ჰყოფნიდეთ . თუმცა ამ ყველაფერს ერთი პლიუსი აქვს წითელტრაკა მაიმუნთა ბელადს ვერ ვნახავ და ჩემი ნერვული სისტემაც მწყობრში ჩადგება . ჯობია ბოლო დღე შევირგო და კარგად გავერთო , ჩემი იდეით აღფრთოვანებული ქვედა სართულისკენ მივაბიჯებ თავაწეული ეს დღე ნამდვილად დაუვიწყარი უნდა გავხადო ეს ესეაა სახელური უნდა ჩამოვწიო ზევიდან რაღაც არასასიამოვნო სუნიანი ნივთიერება მესხმევა , ახლა მხოლოდ კივილი მინდა ისიც ბოლო ხმაზე ,თუმცა მოხარხარე სანდრინიოს ვხედავ და თავი მეწვის , ოჰოოო ნამდვილად კარგად გამოიყურება მასთან ახლოს მივდიავარ და მთელი ძალით ვეხუტები . აი ახლა ნამდვილად არ გამოიყურება კარგად – კარგად ხარ ? ჩემი იღბლიანი მაისური გამიფუჭე – გაბრაზებული შემომცქერის – კიდე აქეთ გაქ პრეტენცია დავგასიებულო ღორო ? – კარგი ასე იყოს , ორივე ცუდ მდგომარეობაში ვართ მოდი გასუფთავებდა არ გვაწყენდა მგონი ვიცი ეს რასაც ნიშნევს , სანამ გასაპროტესტებლად ხმას ამოვიღებდე მიწა მეცლება როგორ შეიძლება ეს ვირი ასეთი ბანალური იყოს . – რატომ არ ყვირი ? – აშკარად დაინტერესებულია – არმინდა ეს ბანალური მოქმედება , კიდევ უფრო გავაბანალურო – კარგი როგორც გინდა – ეშმაკურად მიღიმის და აი აუზიც გამოჩნდა ახლა ჩამაგდებს როგორც ყველა რომანტიულ ისტორიაშია , თუმცა არაა აუზს გავცდით ღმერთო მგონი ახლა ნამდვიალად უნდა ვიკივლო. – ცხოველი , პირუტყვო დამსვი სად მივდიართ ? –ახლა უკვე ნამდვილად ვყვირი . – ჰმმ სად და ღორებისთვის განკუთნილ აუზში თურმე იცი რასასიამოვნოა ? – ღმერთო არა რა , გთხოვ რასაც გინდა შეგისრულებ ოღონდ ახლა ის არგააკეთო რასაც ვფიქრობ – ლეკვის სახეს ვიღებ თუმცა ჯანდაბა ეს ხერხი არ ჭრის ისევ ირონიული გამოხედვა აქვს . – არცერთი სურვილი არ იქნება ისეთი სასიამოვნო როგორც ახლა ამ ტალახისა და ფუნის ნაზავში ჭყუმპალალაობა , ვიცი რომ მთელი ცხოვრება ამაზე ოცნებობდი – ისევ ირონია ღმერთო ჩემო იფიქრე ნინი იფიქრე , რასაშინელი სუნია მგონი მოვკვდები და აი ხელს მიშვებს ,მეც ტალახში ვვარდები . – ღმერთო აქ ღორებიც არიან გთხოვ სანდრო მათი ძალაინ მეშინია – უკვე ტირილზე გადავდივარ , ჯერ მკაცრი სახეაქვს შემდეგ კი ოდნავ ულბება და აი გამარჯვება ნინი –კარგი მოდი ხელი მომეცი დღეს შენი გმირი ვიქნები – თავის გამოწვდილ ხელს ჩემსას ვაგებებ და რაც შეიძლება მწარედ ვექაჩები და აი ისიც ჩემ გვერდით წამის მეასედში ჩნდება ღმერთო რა სასიამოვნოა ამ თავგასიებული ღორჯის ასეთ მდგომარეობაში ყურება , ფეთქდება ვიცი რომ საქმე ძალიან ცუდადაა ამიტომ სწრაფად ამოვდივარ , სანდროს მაღლიდან დავყურებ – ორით ერთი პატარავ... როგორ ხართ ? რაღაც თქვენი მხრიდან აქტიურობას ვერ ვხედავ ... შევწყვიტო ? ყოველდღე დიდი თავების დადებას ვერ ვახერხებ ამიტომ მაინტერესებს როგორ გირჩევნიათ ყოველდღე პატარა თავი თუ რამოდენიმე დღეში ერთხელ დიდი ? შეგიძლიათ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ , ისიც მითხრათ თუარ მოგწონთ , მგონი უფლება მაქვს ვიცოდე ეს ნაწარმობი გახალისებთ თ პირიქით :დდ ნუ მოკლედ აბა თვქნე იცით <3 |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
