სახლი... განსხვავებული გრძნობაა როცა შენს სახლში შედიხარ თითქოს რაღაც სურნელით ივსება ფილტვები რომლის უკან გამოშვების სურვილი არ გიჩნდება და მართლაც ვუყურებდი ჩემ სახლს და სასწაული გრძნობით ვივსებოდი სახლი კი დიდი არაფერი იყო მხოლოდ სამი ოთახი საძინებელი სამზარეულო და მისაღები მაგრამ გასაოცარი ის იყო რომ ეს სახლი ზუსტად იქ იყო სადაც ყოველთვის მინდოდა ყოფილიყო თბილისის თავზე მთაწმინდაზე სახლი საიდანაც თვალწარმტაცი ხედი იშლებოდა განსაკუთრებით კი საღამოს...
სახლში როგორც კი მოვეწყე მაშინვე ბიჭებს დავურეკე ალექსანდრეს ნიკას გიოს და თედოს პასუხი კი მხოლოდ ერთი იყო
-მოვდივართ თქვა ბოროტი ხმით ალექსანდრე და ჩემი სახლისკენ დაიძრნენ პირველი ვიყავი საძმაკაცოში ვინც მარტო გადავიდა საცხოვრებლად და შევეცადე ტრადიციად მექცია ეს დღე როგორ ქართველები იტყვიან ‘’სახლის დასველება,, დიდი ხანი არ იყო გასული რაც კარზე ზარი გაისმა კარი გავაღე ბიჭები კი ხელებგამოტენილები იდგნენ ზოგს ალკოჰოლური სასმელები ეჭირა ზოგს ჩიფსები თედო კი როგორც დარბაისელი თბილისელი ე.წ. თბილისური კიშკით გამოგვეცხადა კალბასი შოთი და თევზი არც მე დავხვდი ბიჭებს ნაკლებად მაგრამ მაინც მესიამოვნა მათი ყურადღება
-შემოდით ეხლა რას მიდგახართ ვუთხარი ბიჭები სათითაოდ შემოვიდნენ რაღათქმაუნდა ის დრო იდგა გიოს რო უნდა ეცანცარა წელში გაიმართა და შემფასებლური იერით სახლს თვალიერება დაუწყო
-რას აკეთებ ? ჰკითხა მოთინებულმა დაკარგულმა ნიკამ
-იცით ეს სახლი 20 საუკუნის 20იან წლებშია აგებული თქვა და იქვე მდგარ ვაზას შეავლო თვალი-აი ეს ვაზა კი ანტიკურ დროს ეკუთნის კერძოდ აი თუ გახსოვთ დამსწრე საზოგადოებავ ქალბატონი ბლიაძე გვასწავლიდა მასზე .... ბოლოს უმტუვნა ხასიათმა და სიცილი დაიწყო არცერთ ჩვენგანს არ დაუშურებია ულევი სიტყვებით გიოს შემკობა რომელმაც თავი იმით გაიმართლა რა იყოთ ვიღადავეო..
დალევა კი დაიწყო თედო მისი სულში ჩამწვდომი სადღერგძელოებით ალამაზებდა სუფრას და გრადუსში შესულ საზოგადოებას გულის ყველა კუნჭულს უთბობდა გიომ უეცრად საათს დახედა
-ბიჭებო ხო არ გავსულიყავით ? თქვა ამჯერად სერიოზული ხმით
-სად ბაბუ ? არ ჩამორჩა ნიკა
-იტოქში გახსოვთ გოგოზე რო გიყვებოდით გვანცათქო ეგ უნდა ვნახო თან დაქალი მოყავს თ ა კ ო გიომ თაკოს სახელი იმდენად გამომწვევად დამარცვლა რომ ეჭვი შემეპარა ჩემს თავში მართლაც ამ ბოლო დროს ძალიან არეული ვიყავი თავში ორი აზრი მიტრიალებდა ნიტა თუ თაკო საბოლოოდ მაინც პირველმა მათგანმა გადაწონა დღეს კი თაკოს მხოლოდ ძმაკაცის მოამვალი შეყვარებულის დაქალის სტატუსით ვნახავდი ...
მილაგების თავი არცერთს გვქონდა ამიტომ პირდაპირ მანქანისკენ ავიღეთ გაზი სწრაფადვე მოვთავსდით და ამჯერად გვანცას მივაშურეთ
გვანცა 16 წლის შავგვრემანი გოგო ყოფილა მაღალი გამხდარი შავი თვალებით ჯიუტი ხასიათით და მუდამ ქოლგეითის ღიმილით
შეხვედრისთანავე გიომ გვანცა გამაცნო თაკო კი არც კი მიყურებდა ცდილობდა არ შევემჩნიე და იმის გამო რომ არც კი მომსალმებოდა გიო გადაკოცნა და ბიჭებს დაურა
ბევრი ვისერნეთ და ვიცინეთ რაღათქმაუნდა გიო და გვანცა უფრო დაახლოვდნენ და საქმე იმისკენ მიდიოდა უეჭველად გამოუტყდებოდა გიო გვანცას სიყვარულში მაგრამ ეს არ მოხდა საღამოს ბოლოს კი თაკოს ნერვებმა უმტუვნა და გვერძე გამიყვანა ჯარი დავტოვეთ და მხოლოდ ჩვენ ორმა განვარგძეთ პატარა ბილიკი
-ბოდიში რა გუშინდელზე
-ბოდიში წამალი რო იყოს აფთიაქში გაიყიდებოდა მითხრა და გამომწვევად ცინიკურად გამიღიმა
-მოძველდა ღადაობა ვთქვი და თავი გავაქნიე
-შენსავით ?
-რა გინდა ? ?
-ჩუპა ჩუფსი გულწრფელად თქვა და შრეკის ჩექმებიანი კატის თვალებით ამომხედა
-ხარ ღირსი ?
- აუ კი დაგიჯერებ აწი ვაბშე ყველაფერს თქვა და ხტუნაობა დაიწყო
სეირნობის დროს მაღაზიაც შეგხვდა რათქმაუნდა თაკოს დანაპირები ჩუპა ჩუფსი ვუყიდე და გზა განვაგრძეთ.თაკო ნერვების მომშლელად ახმაურებდა ჩუპა ჩუფსი პირის ერთი ნაწილიდან მეორეში სხვას რო ეს გაეკეთებინა ალბათ ნერვები მომეშლებოდა მაგრამ ჩემდა გასაკვირად თაკოზე ეს არ ხდებოდა. უბრალოდ მეცინებოდა მის გულუბრყვილო გამოხტომებზე .გაშლილი თმა ძალიან უხდებოდა მასთან ერთად ჯინსის საროჩკა და ჯინსის შავი შარვალი რაღათქმაუნდა მისი განუყოფელი ნაწილი თეთრი კედები
-დაკმაყოფილდი ვკითხე კმაყოფილი ხმით
-არააა მითხრა და ჩუპაჩუფსი პირში ჩაიგდო ჩემდა გასაკვირად გაკვირვებული ვიყავი უკვე იმ აზრამდე მივდიოდი რომ თაკოს ვერაფერი დააკმაყოფილებდა
-მეზიზღები ვუთხარი და მთვარეს გავხედე
-მეც ^^ მითხრა და ბავშვურად გამიღიმა მგონი თაკო ერთადერთი იყო ვისაც ასე შეეძლო გაღიმება უეცრად მკლავებში მოვიმწვდყვდიე სიმბოლურად გაიბრძოლა მაგრამ მივხვდი რომ ამის არანაირი სურვილი არ ჰქონდა უცებ დავფიქრდი რას ვაკეთებ ? იმ მომენტში მხოლოდ ნიტა მიტრიალებდა თავში მაგრამ ჩემს ხელებში თაკო იყო. ხელი წელზე მოვხვიე არ მინდოდა ისევ გაქცეულიყო მაგრამ ამჯერად მივხვდი რომ გაქცევას არც აპირებდა კედელზე მივეყრდენი გარშემო სამარისებული სიჩუმე დადგა თაკო ჩემსკენ მოიწია ის ის იყო უნდა მეკოცნა რომ მანქანის საშნელი ღმუილი გავიგონე ინსტიქტურა მისკენ გავიხედე ისევ ისინი .... შავი პაჯერო გადასასვლელიდან მოფრინავდა ერთი მოსახვევიც და შევეცადე თაკოს გადავფარებოდი მაგრამ ის ვერც კი მიხვდა რა ხდებოდა. ყველაფერი ერთი წამის საქმეა ადამიანის სიცოცხლეც კი ჩემი ჯოჯოხეთი განმეორდა პაჯეროდან ტყვიები წამოვიდა მაგრამ გამიზნულად ჩემს მიმართ არცერთი მათგანი ყოფილა ვერ შევძელი გადავფარებოდი თაკოს პატარა და ბავშვური სხეული სისხლში იყო მოსვრილი სიმწრის ცრემლები წამომივიდა რომ ვეღაარ მივხვდი რა გამეკეთებინა იქვე ქვას დავავლე ხელი და სიჩქარეში შესულ მანქანას დავაწიე უკანა მინა ჩავამსხვრიე,მაგრამ ამით რა მე თაკო ვერ ვიხსენ
-თაკო როგორ ხარ ხელით დავიჭირე თვალები ცრემლით მევსებოდა ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება
-აღარ იქნება მითხრა და გამიღიმა პირველად შევნიშნე მის ღიმილში ქალურობა
-იქნება გთხოვ არ დანებდე არ დაიძინო რა ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა მომაკვდავს ვეხვეწებოდი სიკვდილი მისთვის არ მოსულიყო მაგრამ არ მისმენდა
-ლუკა გაჩერდი აზრი არ აქვს მითხრა და თვალებში შემომხედა ხედავ პირველად ცხოვრებაში თვალებში გიყურებ ლუკა ვიღიმი ?
-კი თაკო იღიმი გთხოვ არ წახვიდე რა ვთხოვე ცრემლები უფრო და უფრო მოდიოდა
-იცი ცხოვრებაში პირველად ბიჭს მივენდე დღეს ,მაგრამ არ დამცალდა მითხრა და ღრმად ჩაისუნთქა
-ლუკა ისევ აქ ხარ
-კი ხო იცი რო ვერ დაგტოვებ ვუთხარი და ნატყვიარებს დავუწყე შეხვევა ვცდილბოდი მის გადარჩენ ას ვცდილობდი არ მომკვდარიყო არ წასულიყო ცხარე ცრემლით ვცდილობდი მის ჩემთან დარჩენას მაგრამ არ გამომდიოდა
-თაკო გთხოვ არ გაყვე გთხოვ იბრძოლე გეხვეწები რა მუდარის დონემდე მივედი ის კი სისხლისგან იცლებოდა სად იყო აქამდე სასწრაფო
-ლუკა იცი როგორი ადვილია ეს
-არ ვიცი გთხოვ გაჩერდი თაკომ ამოახველა ჰაერს სისხლიც წამოყვა ყვლეაფერი მთავრდებოდა ბოლოს ხროტინებდა -ლუკა შენ ერთადერთი ბიჭი იყავი რომელიც სიტყვა გაუწყდა ვერ ამთავრებდა
-შეგიყვარდი ეხლა მივხვდი ჩემს შეცდომას და კიდევ უბრო დიდი ინტესივობით მომდიოდა ცრემლები
-ხო შემიყვარდი ისე როგორც ჯერ არავის ყვარებია არ ვიცი როგორ მოახერხე მაგრამ ეს გააკეთე როგორ მინდა უფრო მეტი დრო გვქონოდა თქვა გამიღიმა და თვალები დახუჭა
მის ცხედარს დავყურებდი და ცრემლი უფრო და უფრო მეტი მოდიოდა ის კი მშვიდი გაღიმებული სახით წავიდა ჩემგან...
სიტუაციას გამარიდეს ბიჭები ცდილობდნენ მისი თავის გამოგლეჯვას მე კი როგორ პატარა იმედს ისე ვებღაუჭებოდი
-ლუკა შენ აქ არ ყოფილღარ მეუბნმებოდა თედო და მანჯღრევდა მე კი ეხლა არაფერი მესმოდა ძალით ჩამსვეს მანქანაში და ქალაქის მოშორებით ერთ მიყუებულ სოფლეში ჩამიყვანეს მანქანიდან გადმოვედით ყველა ჩუმათ ვიყავით და ტბას გავყურებდით
-გიომ მანქანა დაქოქე პეტროვთან მივდივართ უეცრად ვთქვი და წინ დავჯექი
ბიჭებიც დამემორჩილენ ყველა მანქანაშ ჩავჯექით და პეტროვისკენ დავიძარით სახლში პეტროვმა გაგვიღო
-გაუმარჯოს ძმებს
-პეტროვ რა ხდება მანქანაზე პირადაპირ საქმეზე გადავედი
-გავარკვიე ვინც არიან მაგრამ აპასნი ხალხია მე თქვენთან ვარ მარა არ გიღირთ
-დღეს მაგ აპასნმა ხალხმა უდანაშაულო გოგო მოკლა იცი ? ყვირილი დავიწყე
-რაა ?
-მისამართი გამიგე
-ზურა პეტროვმა მის მეგობართან გადარეკა
--------------------------------------
ზურამ დამნაშავეთა ადგილმდებარეობა გაარკვია ისინი თბილისის გარეუბანში მეტალურგიულ ქარხანაში იმყოფებოდნენ ამჟამინდელი რესურებით აზრი არ ჰქონდა პირდაპირ დატაკებას ამიტომ უკან დახევა გადავწყვიტე .
პატარა თავია მაგრამ უფრო მეტი ინტრიგაა შემდეგი დიდი იქნება <3 .