17 წლის ვარ.ქეთი მქვია, მყავს ტყუპისცალი და გვანცა და ობოლთა თავშესაფარში ვცოვრობთ. 2წლისები ვიყავით მშობლებმა რომ იქ დაგვტოვეს,მიზეზი დღემდე არ ვიცით. აქ ყოფნა რათქმაუნდა არაა მოსაწონი მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს. სადაცაა სწავლა დავამტავრებთ და აქედან წავალთ, დამოუკიდებლად ვიცხოვრებთ.
გაქცევამდე ფული გვჭირდებოდა ამიტომ თავშესაფარს ვალაგებდით ამაშ ფულს ვიღებდით.მასწავლებლებს ეგონათ რომ ფული ტანსაცმელებისთვის გვჭირდებოდა მაგრამ ჩვენ ამ ფულს უკვე დიდი ხანია ვინახავთ რათა გაქცევის შემდეგ ტავისუფლად შევძლოთ ცხოვრება...

მაისის მზიანი დილა გათენდა და როგორც ყოველთვის გვანცამ გამაღვიძა, ამჯერად საჩუქრიტ ხელში, რადგან დღეს ჩვენი დაბადების დღე იყო. დავინახე ტუ არა სჰეფუტული პატარა ყუტი მასჰინვე ამოვიღე საჩუქარი და მეც გავუწოდე გვანცას. ორივემ ერთდროულად გავხსენით ჩვენ-ჩვენი საჩუქრები და აღფრთოვანებულები დავრჩით. გვანცამ ულამაზესი ანგელოზის კულონი მაჩუქა მეკი მას ანგელოზის საყურეები ვაჩუქე.არცერთი არ ვიხსნიდით სამკაულებს,ღამითაც კი, რადგან ჩვენთვის ისინი მფარველ ანგელოზებად მიგვაჩნნდა, აბა რა იქნებოდა ჩემი დის ნაჩუქარი კულონი,დარწმუნებული ვარ რომ ყოველთვის დამიცავს...

იმ დღეს მასწავლებლებმაც მოგვილოცეს და დაბადების დღე მხიარულად ავღნიშნეთ.
უკვე 18 წლისები ვართ,უკვე ზრდასრულები,სწავლის დასრულების შემდეგ გაქცევაც კი არ დაგვჭირდება,უბრალოდ გაგვიშვებენ.
ივნისის 16ში სწავლაც დავამთავრეთ კიდევ რამოდენიმე კვირა დავრჩით და ივლისში უკვე გამოვემშვიდობეთ თავშესაფარს. რათქმანდა ეს საუცხოო შეგრძნება იყო მაგრამ მოგვენატრებოდა ჩვენი მასწავლებლები და მეგობრები.