გაუბედავად და ფეხების კანკალით მიაბიჯებდა სავადმყოფოს შენობისკენ.
ღრმად ჩასუნთქვის და ამოსუნთქის შემდგომ შეაბიჯა დერეფანში.
ხომ გქონიათ შემთხვევა როდესაც საშინელი წინათგრძნობა გქონიათ ?! გულს გაორმაგებულად და აჩქარბული რიტმით დაუწყია ფეთქვა. ასეთ მდგომარეობაში იყო თანანო.
მისაღებში მჯდომი გოგოებისკენ წავიდა. პაციენტის სახელი და გვარი უთხრა პალატის ნომრის გასაგებად. მათაც არ დააყოვნეს და უკარნახეს.
ლიპტში შეაბიჯა და მეოთხე სართულზე ასასვლელ ღილაკს მიადო ზანტად თითი.
სუნთქვა უჭირდა, გული ყელში ებჯინებოდა. მთელი საუკუნე გავიდა მისთვის სანამ ლიპტის კარები გაიხსნა და გარეთ გავიდა.
შორიდან შეამჩნია სკამზე მჯდომი ბებია, რომელიც ბეღურასავით მოკუნტული იყო.
თვალებზე ცრემლები მოადგა, მაგრამ თავი შეიკავა. თავს შეუძახა რომ ძლიერი უნდა ყოფილიყო.
- ბებო რა ხდება? რა თქვეს ექიმებმა ?
- არ ვიცი შვილო, ექიმი არ მოსულა. რაღაც პროცედურებს უტარებენო, ექთანმა მითხრა . ჯერ პალატაში არ შეუყვანიათ.
- კარგი ბებო შენ არ ინერვიულო, ყველაფერი კარგად იქნება. - გაუღიმა. - წავალ ახლა მე მის მკურნალ ექიმს ვნახავ და მალე დავბრუნდები.
- კარგი შვილო.. - დაღონებულმა ამოილაპარაკა.
ექთანს ჰკითხა სად იყო ექიმის კაბინეტი და რა ერქვა მას.
კაბინეტისკენ წავიდა და კარებზე ფრთხილად დააკაკუნა.
- შემობრძანდით.. - შიგნით შევიდა და კარებთან აიტუზა.
- იცით მე გვანცა ბექაურის ამბის გასაგებად მოვედი. მე მისი და ვარ..
- მოდი დაჯექი შვილო, ფერი არ გაქვს სახეზე.. ხომ კარგად ხარ ? - თბილად მოიკითხა ჭაღარა შერეულმა მამაკაცმა.
- მადლობა, მე კარგად ვარ.. - სავარძელში ნერვიულობისგან ძალა გამოცლილი ჩაესვენა.
- თქვენს დას გართულებული გულის მანკი სჭირს შვილო. სასწრაფოდ ესაჭიროება ოპერაცია. რომელიც აქ არ კეთდება სამწუხაროდ. საზღვარგარეთ მოგიწევთ გადაყვანა.
- გულის მანკი ?! - გაოცებულმა შეხედა. - მას არ ჰქონია გულის პრობლემები აქამდე.. - ძლივს ამოიჩურჩულა. ნერვიულობისგან ხმა ჩაუწყდა.
- შვილო სამწუხაროდ გულის მანკი თანდაყოლილი ან შეძენილი ვერაგი დაავადებაა. შენი დის შემთხვევაში კი შეძენილი. რასაც საფუძვლად უდევს ანატომიური აგებულების ან ფუნქციის ცვლილება, რაც გულში ჰემოდინამიკის - სისხლის მიმოქცევის დარღვევას იწვევს.
გულის მანკის რამოდენიმე ტიპი არსებობს. შენს დას კი სარქვლის სტენოზი აღმოაჩნდა. ეს კი იმას ნიშნავს რომ გულის სარქველი სრულად ვერ იღება და სისხლის ნორმასთან შედარებით ვიწრო ხვრელში უწევს გავლა. ამ დროს გული უფრო დიდი დატვირთვით მუშაობს . დროთა განმავლობაში გაძლიერებული მუშაობა გულის უკმარისობას და სხვა სიმპტომებს იწვევს. ეს კი სიცოცხლისთვის ძალიან საშიშია. - ნახევარი არ ესმოდა რას ელაპარაკებოდა ექიმი.
- და რა თანხებთან არის დაკავშირებული ოპერაცია და რამდენ ხანში უნდა გაკეთდეს ?
- სამასი ათასი დოლარი შვილო. ოპერაცია ორ კვირაში უნდა გაკეთდეს აუცლებლად. მეტი დრო არ გვაქვს.
- მე ამდენი ფული არ მაქვს.. - საუბარი უჭირდა.
- შვილო ჯანდაცვის სამინისტროს მიმართეთ იქნებ დაგაფინანსონ. - მხარდაჭერა გამოუცხადა ექიმმა და გამამხნევებლად უყურებდა.
- კარგით მადლობა.. გთხოვთ ბებოჩემს არაფერი უთხრათ. ძალიან გთხოვთ.. - მუდარით შეხედა.
- კარგი შვილო, შენ როგორც გინდა..
- ნახვამდის.. - განადგურებული და გულ დამძიმებული გამოვიდა კაბინეტიდან.
ვერ სუნთქავდა, სავადმყოფოს სუნი ახრჩობდა.
სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა შენობა და ეზოში მდგომ სკამზე ჩამოჯდა.
ცრემლებმა დაიწყეს დენა ლოყებზე. გზას იკვლევდნენ ყელისკენ და ლავიწის სიღრმეში იდებდნენ ბინას. რამდენიმე წუთი გაშეშებული იჯდა და ერთი წერტილისთვის ჰქონდა თვალი გაშტერებული.
ყურებში, გაფუჭებული მაგნიტაფონის მსგავსად ერთი წინადადება უტრიალდება. ,, გულის მანკი სჭირს და სამასი ათასი დოლარი ესაჭიროება ოპერაციისთვის’’ . ისევ და ისევ..
ფიქრებიდან უცხოს ჩახველებამ გამოიყვანა. გაკვირვებულმა გახედა, მაგრამ დიდი ინტერესი არ გამოუჩენია. ისევ არაარსებულ სივრცეს გაუშტერა მზერა.
- შემიძლია რამით დაგეხმარო ? - ბოხმამ ხმამ გაიჟღერა. ტანში ჟრუანტელმა დაუარა თანანოს იმდენად უსიამოვნოდ ჩაესმა ყურებში.
- თქვენ ?! არამგონია შეძლოთ.. - მისთვის არც შეუხედავს ისე უპასუხა.
- თქვი იქნებ შევძლო კიდეც.. - დამაჯერებლად ჟღერდა უცნობის სიტყვები, რომელიც კარგს არაფერს მოასწავლებდა.
- სამასი ათასი დოლარი მჭირდება.. ჰა აბა შეგიძლიათ ? - მობეზრებული სახით გახედა.
- კი, შენს და საბედნიეროდ შემიძლია ! - სარკაზმით გაჟღენთილი ხმით ამოილაპარაკა. სახეზე ბოროტული ღიმილი დასთამაშებდა. ზღაპრის ბოროტ გმირს მიამსგავსებდით.
- და რის სანაცვლოდ ?! - არც მან დააკლო და გამჭოლი მზერა სტყორცნა.
- ასე მგონია რომ დის გამოსაჯამთელებლად ყველაფერს გააკეთებ..
- თქვენ საიდან იცით ?! - გაკვირვებულმა შეხედა.
- არამგონია დიდი მნიშვნელობა ჰქონდეს მაგას.. ის უფრო საინტერესოა რაზე ხარ წამსვლელი მის გადასარჩენად ?
- ყველაფერზე.. და რას ითხოვთ სანაცვლოდ ? - მზერა ვერ გაუსწორა.
- შენ გევალება მხოლოდ ჩემი ძმის შვილის მოხიბლვა. იმდენად უნდა შეაყვარო თავი რომ ყველაფერში თვალდახუჭული გენდოს. მის სახლში უნდა შეაღწიო, სეიფის კომბინაცია გაიგო და ანდერძთან დაკავშირებული საბუთები მოიპოვო. ამას როდესაც მოახერხებ გაქრები მისი ცხოვრებიდან. თუ საჭირო იქნება ცოლადაც გაჰყვები მიზნის მისაღწევად.
- თავი სერიალის გმირი მგონია.. არ მჭირდება მასეთი გზით მოპოვებული ფული. ჩემით მოვახერხებ როგორმე.. - გაბრაზებულმა შეხედა.
- კარგად დაფიქრდი.. ვიცი რომ მაინც მოხვალ ჩემთან.. აი, ჩემი სავიზიტო ბარათი. - სკამზე დადო და თვითონ წამოდგა წასასვლელად. - შეხვედრამდე თანანო..
კიდევ ცოტახანი დაჰყო და შიგნით შევიდა. გეზი ბებოსკენ აიღო და პალატასთან შეჩერდა.
- შვილო ნახე ექიმი ? ამდენი ხანი რატომ დაჰყე ? - ტირილისგან ჩაწითლებული თვალები მიანათა მოხუცმა.
- კი, ბებო ვნახე. ყველაფერი არც ისე ცუდათაა.. ოპერაცია ესაჭიროება რომელიც აქ არ კეთდება.
- მერე ალბათ შვილო ბევრი ფული იქნება საჭირო.. - მძიმედ ამოისუნთქა მოხუცმა.
- ნუ ღელავ ბეე, დაგაფინანსებენო ექიმმა მითხრა. ხვალ დილით წავალ , რომ განცხადება შევიტანო.
- კიდევ კარგი ბებო, თორემ რა უნდა გვექნა.. - რა ხდებოდა ამ დროს თანოს გულში ?! ქაოსი ტრიალებდა.
- ბებო ჩვენ წავიდეთ, დღეს მაინც არ მოგვცემენ ნახვის უფლებას. ხვალ დილით მოვალთ.
- კაი, შვილო.
ბებო სახლში მიიყვანა და თვითონ გარეთ გამოვიდა. არ შეეძლო სახლში ჯდომა, სული ეხუთებოდა. ტაქს ხელი დაუქნია და შიგნით ჩაჯდა.
- ვარდების ბაღი თუ შეიძლება.. - უკარნახა და თავი საქარე მინას მიადო. უყვარდა წვიმაში ხეტიალი. როგორც ახლა თითქოს ზეცა მასთან ერთად ტიროდა.
საბედნიეროდ მალე მიიყვანა ადგილზე. ფული გადაუხადა და გადავიდა. მძღოლი გაკვირვებით უყურებდა, წვიმაში მიმავალ გოგონას რომელსაც ზეცისკენ მიეპყრო მზერა. ხელები კიდევ განზე გაეშალა.
მოსაღამოვებულზე, როდესაც მზის ადგილს მთვარე იკავებდა ხოლმე ამ დროს გადიოდა გარეთ და ტკბებოდა ამ სანახაობით. აკვირდებოდა უსასრულო ჰორიზონტს, თითქმის ცარიელ ქუჩებს და მთვარის ამოსვლას.
მოლურჯო, მოშავო ცაზე როდესაც გამოჩნდება ყვითელი ციური სხეული, ის თითქოს შენამდე მოდის და სულში აწვდენს მის გრძელ ხელებს. მანამ არ განებებს თავს და აფათურებს ხელებს, სანამ არ დანებდები და ყველაფერს გაუნდობ.
მთვარე მისთვის იმ მეგობარს წარმოადგენდა რომელიც არ ჰყოლია. მისთვის მესაიდუმლეც იყო, რომელსაც ჩამოჯდებოდა ქვაზე და ყველაფერს უყვებოდა. ისიც თითოეულ სიტყვას ისრუტავდა.
განსაკუთრებულად ლამაზი მოეჩვენა ვარდების ბაღიდან მთვარე. ძელსკამზე ჩამოჯდა და დაიწყო ზევით ყურება.
- ,, რა გავაკეთო ?!’’
- ,, შენს ჩემს ადილზე რას იზავდი ?! ‘’
- ,, არ გინდა რომ მიპასუხო ხო ?! ‘’
ზევით იყურებოდა და თან ცრემლებით ებინდებოდა თვალები.
- ,, შენც დამძიმებული ხარ ხომ ამდენი ხალხის წუწუნით ?! ანდაც ოცნებებით.. გადაიღალე.. იქნებ ფერიც დაგეკარგა.. ‘’
- ,, ახლაც მეც იგივეს არ ვაკეთებ ?! დაგღალე ხომ ჩემი ლაპარაკით. ‘’
- ,, კარგი, წავედი აბა მე.. მშვიდობიანი ღამე. ‘’
ფეხზე წამოდგა და ახლო მდგომ ტაქსში ჩაჯდა.
სახლში მისულმა ბებოს შეატყობინა მისი მოსვლა და თავის ოთახში შეიკეტა.
ძალიან სჭირდებოდა თავის ემოციების, განცდების ტილოზე გადმოტანა. რომ განთავისუფლებულიყო და არ აფეთქებულიყო სულიერად.
მოლბერტზე ტილო გადაჭიმა, პალიტრა გაამზადა და დაიწყო ფუნჯის ნაზი მოძრაობა.
არ უკვირდებოდა რას ხატავდა, ან იქნებ არც აინტერესებდა.
ფიქრებიდან კარებზე კაკუნის ხმამ გამოიყვანა.
- შემოდი ბებო..
- ჩვენ ვართ.. - ბავშვები გამოჩნდნენ. გაუხარდა მათი დანახვა.
- როგორ ხარ ? - მასთან ორივენი მივიდნენ და გულში ჩაიკრეს. მასაც გული აუჩუყდა და ატირდა.
- ჩშ, პატარა ყველაფერი კარგად იქნება. - თავზე ხელს უსვამდა ირაკლი თან კოცნიდა.
- ჩვენ შენს გვერდით ვართ ხომ იცი ?!
- ვიცი სესო და ძალიან მიხარია თქვენი აქ ყოფნა. - გაღიმება სცადა.
- მოდი დაჯექი და მოგვიყევი ყველაფერი. - ირაკლიმ საწოლამდე მიიყვანა. ისიც წამოწვა და თავი კალთაში ჩაუდო. ის კიდევ რიტმულად დაატარებდა ხელს.
- მის ექიმს რომ დაველაპარაკე, როგორც მითხრა გართულბული და შეძენილი გულის მანკი აღმოაჩნდა. ორ კვირაში უნდა გაუკეთდეს ოპერაცია. რისთვისაც სამასი ათასი დოლარია საჭირო. ხვალ დილით ვაპირებ საბუთების შეტანას დაფინანსებასთან დაკავშირებით. - უჭირდა საუბარი.
- ყველაფერი კარგად იქნება ! ჩვენც წამოვალთ ხვალ..
- არ არის საჭირო შეწუხება. თან შემდეგ კლინიკაშიც უნდა წავიდე.
- კიდევ გაიმეორებ და ძალიან მეწყინება. - მკაცრად უთხრა ირაკლიმ.
- კარგი მაშინ სესო გამომყვება. შენ კიდევ ბებოს მოიყვან სავადმყოფოში. მნახველებს ხუთამდე უშვებენ როგორც ვიცი.
- კარგი, შენ როგორც გინდა..
- დარჩებით დღეს ჩემთან ? - მმუდარე თვალებით შეხედა.
- დიდი სიამოვნებით..- სესომ გაუღიმა. - აბა ადექით დავწვეთ, უკვე გვიანია და ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ.
სამივემ ერთად დაიძინეს. თანო ფიქრებით თავის დასთან იყო.
ჯერ ვერ მოუყვა მეგობრებს უცნობი მამაკაცის შემოთავაზება. ჯერ უნდოდა დაფინასებაზე პასუხის გაგება.

ესეც ახალი თავი..
იმედი მაქვს მოგეწონებათ..
წინა თავებში დამავიწყდა აღმენიშნა. ფოტოზე ზევითა წყვილი არიან..
თანანო ბექაური და ნერსე ამაღლობელი.
ირაკლი მაჭარაშვილი და სესილი წიკლაური.
ხვალ ახმეტაში მივდივარ და შეიძლება დამიგვიანდეს თავების დადება და იმიტომ დავდე ეს პატარა თავები. ყველანაირად ვეცდები ყოველ დღე თუ არა ორ დღეში ერთხელ დავდო.
კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ..
ჩემთვის მნიშვნელოვანია თითოეული კომენტარი და აზრი, მოგწონთ თუ არა.
სტიმულს მმატებს წერის..
არ გეგონოთ კომენტარებს ვიხვეწებოდე:დდ