მეორე დილას ისევ მობილურის ხმა მაღვიძებს.
-ქალბატონო ლეა აგენტი ვანო გახლავართ გოგონას ამწუთას შელაპარაკება მოუვიდა ვინმე ათუკა მაჭავარიანთან, რომელიც მისი შეყვარებულია.
-მადლობა ვანო-სასწრაფოდ მოვემზადე და განყოფილებაში წავედი სადაც მოვითხოვე, რომ ათუკა დაებარებინათ განყოფილებაში. ასევე გამოვითხოვე ოქმი მისი დეენემის ასაღებად.
-გამარჯობა ათუკა-წინ დავუჯექი
-აქ რატომ ვარ?-გაცოფებულმა ამომხედა ბიჭმა
-მშვიდად, კატო ფეტვიაშვილს ისცნობ?
-რათქმაუნდა ჩემი შეყვარებულია
-მის მეგობარ ქეთა თავართქილაძეს თუ იცნობდი?
-ცოტა უცნაური გოგო იყო არ მოვწონდი შესაბამისად იშვიათად ვხვდებოდით ერთმანეთს.
-ქალბატონო ლეა ორდერი მოვიდა-ოფიცერმა ფურცელი გამომიწოდა
-მადლობა, ახლა კი ბატონო ათუკა ჩემს კოლეგას დავუძახებ-ზუსტად 2 წუთში ნათია ოთახში იყო და პირიდან სპეციალური ჩხირით იღებდა ნერწყვს. ბიჭმა ერთი გაიბურტყუნა რაღაც და ოფიცერთან ერთად გავიდა.
-რამე გაიგე გოგონას სხეულიდან?-ვკითხე ნათიას
-კი ბავშვობაში ქონდა მოტეხილი მარჯვენა ხელი, ეს ის ერთადერთია რაც ბავშვობაში აქვს მიღებული დანარჩენ დაზიანებებს რაც შეეხება სიკვდილამდე აქვს მიყენებული
-კარგი დეენემის ანალიზი დააჩქარეთ რაც მალე დავიჭერთ ქათის მკვლელს მით უკეთესი.
-კარგი მე ლაბორატორიაში წავალ-გიმიღიმა და გასასვლელოსკენ წავიდა. ცოტახანში ტელეფონის ხმა გაისმა.
-საკო გაგახსენდი?-გაბრაზებული ჩავძახი დაქალს
-გოგო ვაფშე არ გაგვახსენდებოდი შენი ნათლული რომ არა
-ლუკას როდის ელაპარაკეთ?
-არა გოგო ლუკას კი არა რვა თვეში რომ მოევლინება ქვეყანას და როარ გვაცადა ტკბობა აი იმან-ხითხითებს ტელეფონში
-ანუ მეორეჯერ ვხდები ნათლია?-სიხარულით წამვიძახე
-ხო ზეგ ჩამოვალთ და მერე რავიცი კოდე ვიბოდიალებთ სადმე-სიცილით ჩაყვირის ტელეფონში
-ყოჩაღ თქვენ რა 1 თვეში მოასწარით
-რა მოსწრება უნდა, წავედი ახლა თორე გადამერია მათე, გაკოცეე.
ლეას ბედნიერებას საზღვარი არ ქონა და არც იმ ტკივილს რომელოც სულ შეახსენებს თავს.
-შეიძლება-კარი შემოაღო გოგონამ
-დიახ მობრძანდით
-იცით მე...მე ვეძებ ერთ ადამიანს კონკრეტულად შვილს-ცრემლები მოიწმინდა-2 წელია უშედეგოდ ეძებს პოლიციაც და მეც თქვენზე მითხრეს პროფესიონალია და აუცილებლად დაგეხმარებაო-ტირილს უმატა
-კარგი მე ამჟამად დაკავებული ვარ არ მინდა შეურაცყოფად მიიღოთ ჩემი უარი მე გეტყვით საუკეთესო დეტექტივს რომელიც დაგეხმარებათ
-იცით მე დეტექტივის შესაძლებლობა არ გამაჩნია-ამოიტირა ქალმა
-ჩვენ მეგობრები ვართ დამერწმუნეთ არაფერის გადახდა არ დაგჭირდებათ-გავუღიმე და გავაცილე
-ჩემს ანგელოზს გავახსენდი?-ტელეფონში ჩამძახის აკა
-აკა მისმინე ერთი ქალის საკონტაქტო მისამართს გამოგიგზავნი და ეგ საქმე მომიგვარე. გეფიცები მაგრად მეჩქარება თორემ დაგელაპარაკებოდი ახლა კი უნდა წავიდე-სწრაფად მოვაყარე როცა ნათიამ შემოგლიჯა კარები.
-მკვლელია-დასჭექა
-თუ შეიძლება ნათია წინასწარი დასკვნების გარეშე.
30 წუთის შემდეგ
-ბატონო ათუკა სიმართლე უთხარით-შეუტრიალდა ადვოკატი
-კატოს შეყვარებული მხოლოდ ქეთას გამო გავხდი, რომ მასთან უფრო ახლოს ვყფილიყავი, მაგრამ ამან არ გაჭრა შუაღამეს წავიყვანე იმ ადგილას რომლის შესახებაც მხოლოდ კატომ და მე ვიცოდით. მეტყევეს ქოხი იყო ადრე. ერთი სიტყვით ჩემთან წავიყვანე და...
-და გააუპატიურე-მე დავასრულე
-მართლა არ მინდოდა უბრალოდ ისეთ საზიზღრობებს მეუბნებოდა რომ ჩემი თავი დავკარგე. შემდეგ საიდანღაც კატო გამოჩნდა უფრო სწორედ შემოგვისწრო ჩხუბი დაუწყო ხელი ჰკრა და თავი მაგიდას ჩამოარტყა. შემდეგ გავიქეცით.
-სასწრაფოდ გავდივართ-დავიყვირე და კატოს სახლისკენ დავიძარი-თქვენ აქ დარჩით ჯერ მე შევალ-გავეცი ბრძანება და კარი რამოდენიმე კაკუნის შემდეგ შევამტვრიე. წინ საშინელი სანახაობა გაამეშალა კატო ფეტვიაშვილს თავი ქონდა ჩამომხვჩვარი. თან მაგიდაზე წერილი იდო. ბიჭებს ვთხოვე ამოსულიყვნენ. წერილი ხელთათმანით ავიღე და წავიკითხე.
,, ვიცი, რომ ერთ დღეს ყველაფერი გაირკვევა არ აქვს ამას მნიშვნელობა თუ როდის იქნება დღეს თუ ხვალ. მთავარი არც ისაა ეს განზრახ გავაკეთე თუ შთხვევით. მთავარი ისა რომ მკვლელი გავხდი იმ გოგოსი რომელმაც მიჩვენა სწორი გზა და ამომიყვანა წუმპედან. 18 წლოს გოგო გავხდი დადნაფიცის მკვლელი. სინდისის ქენჯნამ თავისი გაიტანა მე მოვკვდი სულოერად და ჯობდა ხორციელადაც მოვმკვდარიყავი. სიყვარულით კატო."
-რთულო დღე იყო-კარი ნათიამ შემოაღო
-გეთანხმები-ანგარიშის ფურცლები დავხურე
-წამო დავლიოთ-ხელმკლავი გამომოდო
-დავლიოთ-დავეთანხმე მეც და ბარში წავედით.
-კარგი გუნდი ვართ-მითხრა ღიმილით
-გეთანხმები-დავეთანხმე მეც
-ჩემი წასვლის დროა მეუღლე ჩამოვიდა-სიხარულოთ დაკიდა ყურმილი ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა და გაიქცა. თავი გავაქნიე სასმლის ფული გადავიხადე პრინციპში მხოლოდ სამი ყლუპი ლუდი დავლიე მე.გასასვლელში ნაცნობი სილუეტი მიდიოდა. არა მიდიოდა არ ერქვა ამას უფრო უმისამართოდ დადიოდა. მივხვდი მთვრალი იყო უბალოდ მივესალმე თუმცა ხელი დამიჭირა და კედელზე ამაკრა.
-ვერ წარმოიდგენ როგორი ლამაზი ხართ ქალბატონო პროკურორო-გამიღიმა კოცნა ცადა თუმცა თავბრუ დაეხვა და წაბორძიკდა.
-როგორც ჩანს ჩემი წასაყვანი ხარ-გაბრაზებულმა დავსტაცე ხელი და გარეთ გამოვიყვნაე.-ჯერ ხო განყოფილებაში ამაწრიალე ახლა შენი ძიძაც გავხდი-ძილბურანში მყოფს ვეჩხუბებოდი. მერე ჩემს თავზე გამეცინა და მანქანაში ჩავსი. ვცდილობდი მისი სახლის მისამართის გონებაში აღდგენას და მოვახერხე კიდეც. დიღმისკენ ავიღე გეზი. ძლივს მივაგენი მის სახლს. შუქი არ ენთო ჯიბეები გავუჩხრიკე და გასაღებს მივაგენი. თეთრი თანამედროვე სახლის ჭიშკარს მოვარგე ჯერ გასაღები საიდანაც დიდი გერმანული ნაგაზი გამოქანდა ვინაიდან ძაღლებთან კარგი ურთიერთობა მაქვს მისი დაწყნარება გამიმარტივდა და ახლა სახლის კარს მოვარგე გასაღები. მყუდრო სახლი გახლავთ. ძაღლი სახლში შემოიძურწა და ერთ-ერთი ოთახისკენ დაიძრა მეც უკან გავყევი მანამდე კი თორნიკე დივანზე დავსვი. კარი შევაღე და ფოტოებიდან გამომდინარე მივხვდი რომ მისი ოთახი იყო. ძლივს გადავიყვანე მის ოთახში და როცა შევამჩნიე მთლიანად სასმელი ქონდა გადავლებული. ცალი თვალით გავხადე თან თავს იმით ვიმხნევებდი, რომ გვამებს ვუმკლავდებოდი და ეს იმასთან შედარებით არაფერი იყო. ბალიშის ქვემოდან ვერაფერი, რომ ვერ გამოვაძვრინე მის კარადაში არსებული შორტი და მაიკა გადავაცვი. გადასაფარებელიც კი გადავაფარე საკუთარ თავს დავცინოდი რა დღეში ჩავარდითქო ან როდის გახდი ამნაირი მზრუნველითქო. ოთახის კარი გამოვიხურე მისი მანქანის გასაღები და საფულე იქვე დავდე და ძაღლს წავეთამაშე. მანქანაში მჯდომს თვალებიდან არ ამომდიოდა იმ ხეპრეს სიფათი. საკუთარ თავს ვეჩხუბებოდი თუმცა სრულად უშედეგოდ. სახლში მისულს ბუჩის გარდა დაძინებულები დამხვდნენ. გადავივლე და ბუჩისთან ერთად შევწექი ლოგინში.
-ოხ ბუჩი ოხ რა შენგან ადამიანი გამხნევებას ხომ ვერ მიიღებს-ვეჩხუბები როდესაც მონაყოლიდან გამომდინარე მის გაბადრულს სახეს ვხედავ. გაგიკვირდებათ კანეკორსოს ჯიშის ძაღლს სად აქვს მიმიკები ან რა ალაპარაკებს ზოგადად ძაღლთანო მაგრამ მასზე უკეთ ჩემი ტკვილი არავინ იცის. ჩემი ბუჩი ჩემი ყველაზე გამგები ბიჭი. მაგრად ვიკრავ გულში და ტკბილად ვეშვებ სიზმრების მორევში.
-ჯანაბა ამ ტელეფონს სადმე მოვისვრი-ვბურტყუნებ როდესაც ტელეფონის ხმას ვგებულობ. ტელეფონს დავხედე და დედაჩემის გაბადრული სახე რომ შემომყურებდა ლამის კივილი დავიწყე.
-შენ უნამუსო გოგო-ყოჩაღ დედა მშვენიერი დაწყებაა-ერთი თვეზე მეტია ჩამობრძანებული ხარ და ახლა უნდა ვებულობდე? თან შენი ბიძაშვილისგან. ესეიგი აკასთან რომ არ გელაპარაკა ვერც გავიგებდით ხო? შენ უნამუსო გოგო ხარ სულ დაგაიწყდა დედაშენი, მამაშენი და შენი ბედოვლათი ძმა-გაკაპასებული ჩამყვირის
-მე მამა არ მყავს ნუ მოიხსენიებ იმ არაკაცს მამაჩემად-ვუღრენ ტელეფონში
-მოვალ და ვილაპარაკებთ სად ხარ?
-არ მჭირდებით და არც შენ და არც ნოე მანამ სანამ მაგ არაკაცს ერთი ქმრად და მეორე მამად აღიარებთ კარგად ბრძანდებდე დედიკო-ირონიულად ვამთავრებ ლაპარაკს და შემოსულ ლუ-ს გულში ვიკრავ.
-ნათლი არ ინერვიულო რა ხომ იცი რომ უყვარხარ და შენთან უნდა?
-ლუ ჩემო სიხარულო თუ გინდა შენ ნახე-თავზე ვკოცნი
-ნათლი მე მხოლლდ 5 წლის ვარ არც დედა აღარ მყავს და არც მამა ნათესვებზე ხომ ლაპარკი ზედმეტია დააფასე რა გთხოვ-წყლიანი ცისფერ თვალებით მიყურებს
-აბა რას ამბობ ლუ დედიკო და მამიკო ციდან გიკოცნიან ლოყებს ღამე კი ცუდი სიზმრებისგან გიცავენ ისინი შენს გულშიც არიან ნათლიას სიხარულო ისინი არც შენ და არც მე არ მტოვებენ გვაძლევინებენ ყველა ტკივილს ჩემო სიხარულო-ძლიერად ვიკრავ გულში
-ყვლაზე კარგი ხარ ნათლი შენ-თვითონაც მეხუტება და მოტირალ ტასოს დასცინის
-მე... მე უბრალოდ-თავს იმართლებს და უფრო ხმამაღლა ტირის-გამახსენდა რომ ნაშვილები ვარ-უფრო უმატებს ტირილს და ჩვენ გამოშვერილ ხელებს რომ ხედავს მორბის საწოლისენ და მაგრად გვეხუტება. უცებ ბუჩი ხტება ლოგინის ბოლოდან და სათითაოდ გვილოკავს სახეს. სამივეს სიცილი გვიტყდება და ლუ სიტყვით გამოდის
-ტას შენ მიღებულო ხარ ჩვენს სევდის ბუნაგში ახლა კი ჩემს კუჭს ისე შია სადაცაა აფეთქდება-სიცილით ისვამს მუცელზე ხელს და ტასოსთან ერთად გადის ოთახიდან.
-დღეს ვისვენებ-ჩუსტების ფრუტუნით შევდივარ მისაღებში-საღამოს პარკში გავიდეთ. საღამოც მოახლოვდა პირველი შემთხვევა როდესაც ბოტასები ჩავიცვი და პარკში წავედით.
-გისმენთ-ვუპასუხე ამღერებულ ტელეფონს და სკამზე ჩამოვჯექი
-ლეა ნათია ვარ და თუ შეიძლება ჩემთან ამოდი რა
-ხო შვიდობაა?
-მინდა ჩემი მეუღლე გაგაცნო
-ახლა ბავშვი მყავს პარკში და უფრო გვიან? თან სათანადოდ არ მაცვია-ბოტასებზე დავიხედე
-აუ არა ახლა თან ერთი ახალი მეტად მნიშვნელოვანი ამბავი უნდა გითხრათ ასე რომ მოიყვანე შენი პატარაც და მოდი
-კარგი კარგი-სიცილით გავთიშე ტელეფონი
-ტასო დღეს შეგიძლია სადაც გინდა იქ გაერთო მე და ლუკა სტუმრად მივდივართ
-ოხ დრული იყო-თქვა ლუკამ
-რატომ?
-პაემანზე მიდის-თითი სასაცილოდ დაატრიალა
-ლუკა-თვალები დაუბრიალა ტასომ
-თან საბასთან და რესტორანში დაპატიჟა-ბურტყუნით იძახის პირზე აფარებული ხელიდან
-ესეიგი ქალბატონო ჩემი გარდერობიდან ჩაიცმევ ნებისმიერ სექსუალურ კაბას და ისე წაბრძანდები-დავატრიალე-იცოდე არ ჩაიცმევ და დაგამტვრევ ძვლებში ანდა ნინის ვეტვი მოგეხმაროს. 10 წუთში ნინიმ ჩემი დავალებით მიაბრძანა სახლში და მე და ლუ ნათიასთან წავედით.
-გამარჯობა-კარი გაგვიღო ნათიამ
-გამარჯობა ეს შენ, მეტი ვერაფერი მოვასწარით
-ესეც არ იყო საჭირო-თქვა და სახლში შეგვატარა. მისი მეუღლეც გავივცანი საკმაოდ კარგი ადამიანი აღმოჩნდა. ვახშმობისას კარი თორნიკემ შემოგლიჯა
-აბა როგორ არის ჩემი მზეთუნახავი დეიდაშვილი?-მაგრა აკოცა ნათიას
-კარგად-მე გამომხედა თორნიკემ
-ოხ ქალბატონო პროკურორო თქვენც აქ ბრძანდებით?-მხატრულად წარმოთქვა
-ნუ მასხარაობ-შევუბღვირე მე
-უჟმური-გვერდით მომიჯდა
-მოსაწევად გავალ-თვალი ჩავუკარი ნათიას ვინაიდან გავიგე რომ ოსულად არის ქალბატონი და მასთან არ შეიძლება მოწევა ქმარს კი ცოახანში ეტყის.
-ჯანდაბა ამ თასმას ახლა მოუნდა გახსნა-გავბრაზდი მე
-არ ვიცოდი თუ ეწეოდი-გვერდით ამომიდგა თორნიკე
-რა საჭიროა რამე იცოდე?
-თასმა გაგეხსნა
-არაუშავს
-არ იცი შეკვრა?-დამცინავად მითხრა
-როგორ არა?! -გავკაპასდი მე
-ნუ გავიწყდება რომ ფსიქოლოგი ვარ
-ფსიქოლოგიის არ მჯერა ზედმეტად ბუნდოვანია
-მოდი თასმის შეკვრას გასწავლი-იქვე ჩამომსვა-ეს ბაჭიის ყურია-მითხრა როდესაც ერთი თასმა მოკეცა-ეს მეორე -ახლა მეორე მოკეცა-ახლა კი თავი უნდა გავუკეთოთ-უცებ შეკრა-ახლა შენ სცადე-უცებ გახსნა და შემომხედა. მეც ვცადე თუმცა გავიჭედე და მისი თითები ჩემსას შეხეხო. ხეპრე ჯადოქარია?! როგორ შეუძლია ეს დამმართოს?
-ყოჩაღ კარგი გოგო ხარ-ლოყაზე მაგრად მაკოცა და სახლში შევიდა
-ჯანდაბა ჰიპნოზს მიკეთებს?-გავბრახდი და სახლში შევედი. მოუსწრია თქმა ლუკას კი დივანზე დაძინებია.
-ნათია ჩვენ წავალთ-ლუკა ხელში ავიყვანე
-მოიცა მძიმეა თორნიკე წამოიყვანს-თვალები უბრიალა თორნიკეს
-არაა საჭირო
-აბა ხმა-დასჭექა და ბავშვი თორნიკეზე გადამალოცინა.
-მადლობა-ვეუბნები როცა ლუკას თავის სავარძელზე ათავსებს
-მადლობას ეგრე არ ვიღებ-მეუბნება და მანქანაზე მაყუდებს
-გაიწიე-კატეგორიულად გამომდის ყოჩაღ მე!
-ნწ ნწ ნწ-მიღიმის ეს ხეპრე-გუშინ მთვრალი ვიყავი ახლა არაფერი შეგვიშლის ხელს
-როგორ არა-ვუღიმი და ხელის ქვედა ნაწილით ცხვირს ვუწევ რათქმაუნდა ძალიან მწარედ
-აი რა საყვარელო-მანქანაში ვჯდები და კმაყოფილი ვბრუნდები სახლში.

***
მადლობა წინა თავზე ასეთი სასწაული კომენტარებისთვის. იმდენად გამიხარდა, რომ დიდი თავი დავწერე და მუზამაც ყველანაირად შემიწყო ხელი. ბოდიშით შეცდომებისთვის ტელეფონით მიწევს წერა რადგან კომპიუტერის სატენმა შენი მონა კი არ ვარო. არ იცით როგორ მიხარია თქვენი კომენტარები