დილით უკვე ჩემით ვიღვიძებ,ერთი გემრიელად გავიზმორე დავამთქნარე კიდევაც და გვერდით გავიხედ-გამოვიხედე აშკარად მარტო ვწევარ და რატომღაც გულიც კი დამწყდა ისევ ჩაფუთნულს რომ არ გამეღვიზა მასთან ერთად!ოხ ნინუცა ნინუცა რა აზრები გაწუხებს შენ! დაწოლა რომ არ გინდოდა სწორედ მაგისგამო ხარ ახლა ამდღეში და კიდე მაგაზე ფიქრობს!? გავუწყრი ჩემ თავს და უნებურად გუშინდელი გამახსენდა..მოიცა ანუ დამესიზმრა? ნუთუ არიყო ჩემთან ერთად? ვკთხე ჩემ თავს და ზუსტად ამდროს შემოვიდა ლილეც
-როგორ ხარ? მომიახლოვა და თავზე ხელი დამადო
-რავი ხარივით შენ? ახლა მე გავხედე და ამაზე სიცილი წაკვსკდა ორივეს და სალომემაც შემოყო თავი
-იდეგები მანდ და დატკბები ყურებით თუ მოხვალ და მომხედავ? შევუბღვირე და თუჩები გავბუსხე..
-ბოდიში ქალბატონო ნინუცა, რას ინებებთ? ამაღელვებლად დამიკრა თავი და საწოლზე კიარდაჯდა რასაც ჰქვია დამახტა
-მგონი რაც გამოვჯანმრთელდი ახლა უარესს დამმართებს ეს.. გაღიზიანებულმა შევუბღვირე და ნატკენი მუხლი დავიზილე..
-აუუ მიდი ადექი სიცხე აღარ გაქვს და რამე გავაკეთოთ..მუჯლუგუნი მკრა რაზეც ლილემ მაოხდინა რეაგირება
-გოგონი შენ თუ გინდა დათსთან აკეთე ეს გოგო უკვე ნიკუშასია..თვალი ჩაუკრა და სანამ ორივესგან ბალიში მოხვდებოდა ოთახდან გაგვასწრო...
-დებილია ეს ბავშვი, რეებს იგონებს ..ამოიბურტყუნა და ლოგინზე დაეცა.. -იცი გუშინ რა მოხდა? თავი წამოსწია და მკითხა
-რავი ჯერ ეგეთები არ მესიზმრება..ჩავფიქრდი და ისე ვუთხარი რაზეც ბალიში მომახვედრა თავში
-აუუ სერიოზულად გეუბნებიი! სერიოზულად მითხრა და ისევ ლოგინში ჩარგო თავი
-კაიი ჰო რამოხდა?
-სიყვარული ამიხსნა დათიმ
-ჰააააა? ვაიმეეე რამაგარიააა გილოცააავ! ივაჟკაცაა ჩემმა მამიდაშილმა..გაუაზრვებლად წამოვხტი და ლოგინზე ხტუნვა გავაგრძელე, არც მუხლის წვისთვის მიმიქცევია ყურადღება, არც ჩემი ნამეტანი ხმამაღალი ყვირილისთვის და არც იმათთვის როგორ შემოცვივდნენ ოთახში ბავშვები
-ნინუცაააა დაეგდეე! დამიყვირა სალიმ, ხელზე დამექაჩა და საწოლზე დამაგდო..
-ჰო მშვიდობა გაქვთ ტო? თქვენი ხმა დაბლა ჩამოვიდა..გამოგვხედა აშკარად გაკვირვებულმა ალექსანდრემ
-კიი ყველაფერი რიგზეა, ხოციით როგორი წამოვლებიაქვს ხოლმე ამას... შემომიბღვირა სალიმ და ბავშვებს აუხსნა, ისინიც გავიდნენ მხოლოდ ნიკუშა დარჩა
-ფეხი როგორ გაქვს? ან სიცხე გაიზომე რომ წამოხტი ამ საწოლიდან? ჯერ წესივრად გამოკეთდი! მომაყარა აშკარად დასერიოზულებულმა და მომიახლოვდა თან შუბლზე ხელი მომადო რაზეც ახალმა ჟრუანტელებმა მომიკითხეს
-კიი კარგად ვარ უკვე! სიცხეც აღარ მაქვს ასე რომ ადგომაც შემიძლია! შევუბღვირე ამაზე აღარაფერი უთქვამს ხმოლოდ სალის დაავალა თბილად ჩააცვი და სიცხე გაუზომეო და გავიდა
-ნერვებს მიშლისს! ჩავიბურტუნე როგორც კი გავიდა ამაზე სალომეს გაეცინა, მეკი შევუბრუნნდი და ვკითხე
-ჰა ახლა რამოხდა მერე აღარ აგრძელებ?
-უარი ვუთხარი! აშკარად ნაწყენმა მითხრა..
-რაქენი? შენ სრულ ჭკუაზე თუ ხარ! ფუუუ მეკიდე ჩემი დაქალი ჭკვიანი მეგონა! რაგეტაკა კიმარა..გაბრაზებულმა დავუკვესე თვალები რაზეც თავი ბალისში ჩამხო
-შემეშინდა..მგონია რომ ნამდვილი არარის თან არვიცი მართლა არეული ვარ!
-აუუ რა იდიოტი ხარ ნეტავ იცოდე! საღამოს იცოდე რომ არ დაელაპარაკო ჩათვალე დამკარგე! სერიოზული ტონით ვუთხარი რაზეც თავი ამოყო
-მემუქრები?
-როგორც გინდა ისე მიიღე..სულერთიას გამომეტყველებით შევხედე რაზეც გაეღიმა და დაამატა
-მაშინ მუქარად მივიღებ რომ შევასრულო..კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა და სიცილი აგვიტყდა ორივეს მერე კი ის გააკეთა რაც დაავალა ვაჟბატონმა.. ისე ნიკუშას როგორ ეტყობა სვანი რომაა, ხშირად არიცინი და სულ სერიოზული სახითაა, პლიუს ხუმრობებიც არესმის ამის მიზეზიც გუშინწინდელია .. ვფიქრობდი ჩემთვის.. უკვე ჩაცმული ჩავედით ბავშვებთან კინოს უყურებდნენ, ყველა იცინოდა რათქმაუნდა ვაჟბატონის გარდა! ერთხელ მაინც რომ გამოაჩინოს მისი წკრიალა კბილები არ შეიძლება? თუ ვინმე ჩაუმსხვრევს? აუ რაა აზრები მაწუხებს ამ ბოლო დროს ვფიქრობდი და როგორც კი კუჭის ტკივილი ვიგრძენი მიხვდვი მართლაც მშიოდა და დროიყო მეჭამა!
-ბავშვებო არ გშიათ?
-აუუუ კიი ლომივით! დიდი ბარკალს შევჭამდი! აი ისეთს ფილმებშიო როა.. ისეთი სიამოვნებით ლაპარაკობდა გიგა ყველას სიცილი აგვიტყდა, ისე სამი ბიჭიდან ყველაზე მხიარული და ღადავისტი ესიყო..
-ძმაო ეგ ფილმებში კიარა მულტფილმებშია სადაც კუდამოძუებულ ძაღლებს ლეშს უგდებენ..მიუგო ალექსანდრემ რაზეც ყველა ვიცინოდით..
-აჰაამ გასაგებია ბატონო ალექსანდრე ანუ ასე ხართ ამხელა მთასავით კაცი მულტფილმებით დაინტერესებული? სიცილით კრა ხელი ამაზე ყველა აჰყვა ხოლო ალექსანდრესგან ბალიში მიიღო თავში ამაზე უარესად აგვიტყდა სიცილი ბოლოს მოვსულიერდი
-კაი გასაგებია როგორც გშიებიათ! ლილე და მარიამი სადღა არიან? ვიკითხე სასხვათაშორისად
-აუ საჭმელს აკეთებენ და შენ ძმობას ვფიცავარ მიხედე რამე ისეთი არ გააკეთონ რო მოგვწამლონ რა..შემევედრა ალექსანდრე და კინოს მიუბრუნდნენ მეც გოგოებთან გავედი და მივეხმარე, მარიამს აშკარად კარგი ხელი ჰქონდა.. აი ლილეს რა გითხრათ თხუპნია იყო მაგრამ ამინც ოჯახში შესაშვები! ბოლოს როგორც იქნა დავამთავრეთ და სუფრაც გავაწყვეთ..
-მზადაა ბავშვებო მოდით..გავძახე რაზეც ყველა წამოხტა და ადგილი დიაკავა..
-იფფ იფ რასუნები ტრიალებს! ოქროები მყავხართ რა! ამოილაპარაკა გიგამ და ყველას გამოგვხედა..ჩვენც მივუჯექით და ჭამა დავიწყეთ..ყველა რაღაცას იხსენებდა, იცინოდნენ და ლაპარაკობდნენ აი მე და სვანი კი ნამდვილად არ ვიყავით სადილობისას ლაპარაკით მოხიბლული და დინჯათ ვჭამდით, დროდა დრო გამომხედავდა, შემდეგ მივალაგეთ და კინოს მივუჯექით
-აუ რას ვუყუროთ? წაიბურტყუნა ლილემ და ტელევიზორის წვალება დაიწყო
-აუ რამე კომედიას რა! იდეა წამოაყენა გიგამ
-ოო არა! დავიღალე სულ კომედიას ვუყურებთ!
-მაშინ რომანტიკას..ახლა მარიამმა წამოაყენა იდეა
-ახლა ტირილი და რამე რუმეები არიყოს გაფიცებთ რა..ამაზე ალექსანდრე გამოეხმაურა
-ჰოო? მე კიმგონია შენ გასკდები აქ ტირილით ვაჟბატონო! არც სალომემ დააკლო რაზეც კისკისი აგვიტდყა
-კაი ჯანდაბა იყოს რომანტიკა, ჩავრთავ ახლა რომ ჩაიტვირთოს და მანამდე პიპკორნი მოვამზადოთ კაით? ბოლოს სალომემ თქვა და ყველა დაეთანხმა..ფილმიც ჩავთეთ და დაველოდეთ როდის გადაიხვეოდა მანამდე, ბავშვებმა მოიწყვეს კომფორტულად და მხოლოდ გიგა წამოდგა შხაპს მივიღებო და მალე შემოგიერთდებითო ჩვენც სხვა გზაარ გქვოდნა და მას ველოდებოდით, მანამდე პოპკორნიც გავაკეთეტ, მარიამს მშობლებმა დაურეკეს ლილემაც მიალაგა სუფრა, ჩემთვის ასე ვთქვათ არავის ეცალა ამიტომაც სუფთა ჰაერზე მომინდა გასვლა და ცოტახნით გარეთ არცთუისე შორს ჩემი სახლიდან ჰამაკისკენ წავედი და დავჯექი, არაფერი მომიხურავს რაც მეცვა სპორტულები ისე გამოვედი, ცოტა ციოდა მაგრამ ახლა მაგისგამო ნაღდად დამეზარებოდა შიგნით შესვლა და აღება პლედს.. ცოტახნით ვუყურებდი არემარეს და ვფქრობდი ყველაფერზე, როგორ მომნატრებია ოჯახი უცბათ გამახსენდა და ტელეფონი ამოვიღე და დავურეკე
-დეე როგორ ხაართ?
-კარგად ჩემო ცხოვრება შენ? ამდენი ხანია, არც მოგიკითხივარ არც ინტერნეტში იყავი, შემოსული შემეშინდა რამე ხომ არ სჭირს მეთქი! შვილო ყველაფერი რიგზეა? როგორც კი მისი ხმა გავიგე ეგვევე სიხარულით და უფრო დიდი მონატრებით ავივსე, ახლა მიხვვდი როგორ მომნატვებია მისი ხმა..
-დედა ასე რომ დამაყარე ამოისუნთქე მაინც!ყველაფერი რიგზეა, სვანეთში ვართ ბავშვები და ვისვენებთ, უბრალოდ აქ არიჭერს კარგად და იმიტომაც ვერ მოგიკითხე ბოდიში, მანდ როგორხართ?
-უფფ დავმშვიდდი ქალი, ხო ჭკვიანად ხართ? არაფერი მიქაროტ იცოდე და დათოს დაუჯერეთ! აქ კარგად ვართ ყველაფერი კარგად მიდის, სალომეს მშობლებსაც ვეტყვი რომ ყველაფერი რიგზეა ისინიც ნერვიულობდნენ.
-კაი დე თავს მიხედე რა და ძაან არ გადაიღალო, და მომიკითხე სალის მშობლებიც...თბილი ტონით გავაფრთხილე და აშკავად შეციებულმა მოვიბუზე
-ჩემი მზუნველი გოგო! არ გადავიღლები ნუ გეშინია და მოგიკიტხავ აუცილებლად..ახლა უნდა წავიდე მეჩქარება შენ თავს მიხედე არ გაცივდე იცოდე!
-კაი დე თავს მიხვედავ.. მიყვარხარ
-მეც ჩემო პრინცესა..მითხრა და გავთიშეთ, ახლა მივხვდი როგორ მომნატრებია და ვერც კი გავაცნობიერე ისე წამომივიდა ცრემლები, და ზუსტად ზურგსუკან, ამდროს გავიგე მკაცრი და აშკარად საყვედურნარევი ბოხი ბარიტონი
-შენ გოგო ნორმალური ხარ? ახლახანს გაგიარა სიცხემ და კიდევ ამსიცივეში ასე ხარ გამოსული? ჩემი გაგიჟება გინდა ხო? თან თბილი მატერია ვიგრძენი მხრებზე და მიხვდვი პლედი მომაფრა წამში სითბოთი ავივსე, ხოლო გვერდით რომ მომიჯდა და აშკარად წყნარად მჯდომი დამნახა გაუკვირდა
-რა გჭირს? მკითხა და თავი ამაწევინა, როგორც კი ჩემი ცრემლები დაინახა ეგრევე სახე შეეცვალა და უარესად გაღიზიანება დაეტყო
-რამოგივიდა იტვყი ბოლოს და ბოლოს? მის ხმაში აშკარად სითბოც იგრძნობოდა წამით არვიცი რა დამემართა მივედი და ჩავეხუტე რაზეც მანაც ძლიერად მომხვია ხელები და უფრო გავთბი
-კაი დამშვიდდი, წყნარად პატარავ ყველაფერი რიგზეა..მისი ხმაც კი ისე მოქმედებდა ჩემზე და ნელ-ნელა უკვე დავწყნარდი და აღარ ვტიროდი, ახლა თავი ამაწევინა და თვალებშ შემომხედა-მითხარი რა მოგივიდა?
-არაფერი, მშობლებს ველაპარაკე და მომენატრნენ.. ჩავილაპარაკე და თავი ისევ დავხარე
-კარგი მშვიდად, მოდი ჩემთან..ახლა უფრო მიმიკრო მკერდზე ცოტახანი ასე ვიყავით შემდეგ ისევ მე გამოვიჩინე ინიციატივა და გათამამებულმა ვკითხე
-გუშინწინ სად მიგყავდი?
-რა? აშკარად გაკვირვებულმა მკითხა
-აშკარად ცხადია რომ ტყეში არ დამტოვებდი და სად მიგყავდი თქო?
-ჯერ ადრეა მაგაზე ლაპარაკი! გაიგებ როცა დრო მოვა!
-და როდის მოვა დრო? მობეზრებულმა დავუსვი კიტხვა და მოვშორდი
-მალე! მითხრა მკაცრად და უკეთესად მომახურა პლედი.. წამოდი შევიდეთ არ გაცივდე.. წამომაყენა და სახლისკენ მივუყვებოდით უეცრად რომ გამახსენდა ჩემი გეგმა და შემრცხვა კიდეც რასაც ვაპირებდი ამიტომაც ჩუმად დავუძახე
-ნიკუშა! შემომიბრუნდა და კითხვისნიშნიანი თვალებით გამომხედა.. -აუ რაღაც უნდა გითხრა..ამოვიბურტყუნე და განზე დავდექი..
-გისმენ რამოხდა?
-აუ იცი .. რაღაც დავაშავე! ანუ ჯერ არდამიშავებია მარა შეილება დაშავებულიყო!
-ნინუცა ნუ ბურტყუნებ და ახლა რაღა ჩაიდინე!
-შენს შამპუნში ...
-რა ჩემს შამპუნში? აშკარად მიხვდა რომ ცუდი გავაკეთე და კოპები შეკრა
-წითელი საღებავი შავასხი! უცბათ მივაყარე და მოვიკუნტე
-რა ქენი? გაკვირვებულმა და აშკარად გაოცებულმა შემომხედა
-ეგ ვქენი რაც გითხარი ..ახლა მე შევუბღვირე
-ვაიმე ნინუცა! ვა-ი-მე! კბილებში გამოსცრა და თავზე ხელი გადაისვა, ახლა ჰო იქნებოდი გასატყიპი ეგ რო დამესხა თავზე? არა სად მიდიოდი პროსტა!
-ჰო მაგრამ მთავარია არ დაგისხმას..კმაყოფილმა ბედნიერად ჩავილაპარაკე მაგრამ ამანაც არუშველა კოპებ ისევ ისე ჰქონდა შეკრული..
-შეილება მე არა მაგრამ გიგა ხმარობს ჩემს შამპუნს ცნობისთვის! გამოსცრა კბილებში ჯერ სიცილი ამიტყდა აი მერე რომ მივხვდი რაც თქვა წამებში გავიქეცი და ეგრევე შევვარდი სახლში, ბავშვებმა გაოცებული მზერა მომაპყრეს და კითხვებიც მომაყარეს თუმცა ყურადღება არ მიმიქცევია ისე შევედი ნიკუშას სააბაზანოში და წამში გავშრი ,როცა დავინახე რომ შამპუნი აღარ იყო შემდეგ კი ყურთასმენას ვიღაცის განწირული ღრიალი მოჰყვა და ამ ხმაში აშკარად გიგა ამოვიცანი!


ესეც ახალი თავი ყველას დიდი მადლობა შეფასებითსვის ძალიან მიყვარხართ ბევრი ვეცადე კარგი გამოსულიყო თუმცა პატარაა რავქნა მეტი მუზა ვერ მომივიდა ამჟამად თანაც ისევ ნაჩქარევად დავწერე და ჰოო... მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მაფასებთ მიყვარხართ ჩემო შოკოლადებო და ველი თქვენს შეფასებაას!