ისტორია დაფუძნებულია რეალურ ამბავზე...
სიყვარულია თუ მიჩვევა? ეს კითხვა არასდროს გამჩენია.. სიმართლე გითხრათ არც ერთის მნიშვნელობა არ მესმოდა .. არცკი ვიცოდი რატო უყვარდათ.. რატო დადიოდნენ წყვილები ხელჩაკიდებულნი ან რატო კოცნიდნენ? ეხუტებოდნენ? რატო გამოხატავდნენ სითბოსა და ყურადღებას .. ვერც კი ვხვდებოდი რატომ იყო ეს საჭირო ან რატომ იყო ეს სასიამოვნო... სამაგიეროდ მალევე მივხვდი...
ერთი ჩვეულებრივი დილა გათენდა ჩემთვის .. ავდექი უფროსწორედ დედამ ამაგდო ისევ ძალით .. ისევ ან წყლის საშუალებით ან სუსხის საშუალებით.. ხშირად იცოდა საბანს გადამხდიდა კარებებს გამიღებდა და დილიდ სუსხი ერთიანად ეხებოდა ჩემს სახესა და სხეულს ერთიან საბანს ჰქმნიდა ოღონდ უფრო ცივს და მაიძულებდა რომ ავმდგარიყავი და რაიმე თბილი მომეძებნა იმის მერე როცა ვერაფერს ვპოულობდი მიწევდა სკოლისთვის მომზადება და სახლიდან გასვლა..
სკოლაში როგორც ყოველთვის საინტერესო არაფერი იყო ისევ კლასის კარებთან აყუდებული ძველი ბიჭები და მათი ბლატნოი მიმართვები ერთმანეთისადმი .. ისევ ცივი სახეები და აფერისტულად ამომხტარი სიტყვები პირიდან "პრივეტ.. ვაიმე რაკარგად გამოიყურები დღეს საყვარელოოო" და ცივი მადლობა ჩემგან მათ..
კლასი რამდენიმე სასტავად არის დაყოფილი..
1) "ძ"ერსკი , ბლატნოი, თავგასული, მაგარი, ჯიგარი სასტავი
2) უხერხემლო სასტავი
3) ვითომ ჭკუისკოლოფები
4) ოროსანთა სასტავი
და
5) ხალხი რომელიც ვერც ერთს ვერ შეეწყო
სკოლა ერთ დიდ სანაგვედ იყო გადაქცეული აი მე უხერხემლოვიყავი ...
არც სასტავ ნომერ ორს არ შევეფერებოდი იმიტომ რომ სადღაც გულის სიღრმეში ვიცოდი რომ მაგრად ვიჩაგრებოდი ვიცოდი რომ არასწორი იყო მათთან მეგობრობა, მაგრამ არ ვაღიარებდი ალბათ იმიტომ რომ მარტოობა მაშინებდა.. უმეგობრობა მაშინებდა , თუმცა ნეტავ რააზრი აქ ასეთ მეგობრობას სიყალბე კლავს ღრღნის ადამიანის გულსა და გონებას ხოლო ბოლოს ეხება სულს და თუ შენი ყალბი ხასიათი შები ყალბი ცხოვრება მიმართვა სულს შეეხო აი მაშინ გაქვს დარხეული .. აი მაშინ ხდები ის ვინადაც თავს ასაღებ და აქ მთავრდება შენი ცხოვრება.. მე კიდევ კარგი ავიცილე ეს უბედურება აი ამას ცოტა მოგვიანებით მოვყვები ახლა კი მოვლენებს მივყვეთ..
კლასში მეგობრებს მივესალმე ზოგმა შესძლო და წამოსწია უკანალი ზოგთანაც მე დავიხარე და დასწერვებული ვითომ კოცნაც მივიღე .. ჩვენი უხერხემლო სასტავი ძირითად 5 წევრისგან შედგებოდა ჩემი ჩათვლით და დამატებით 2 წევრი გვყავდა..
გაკვეთილებმა წესივრად ჩაიარა .. მეორე გაკვეთილი გავიდა და და ჩემს ერთ დაქალთან ერთად რომელსაც მართლაც დაქალად ვთვლიდი მასთან ერთად გარეთ გავიარე ..
სკოლის ეზო საოცრად მოუწესრიგებელი იყო .. პირველ-მეორე კლასელები როგორც ყოველთვის კივილ-წივილით ყველაფერს აწიოკებდნენ, უფროსკლასელი ბიჭები ხეზე აყუდებულიყვნენ და ბლატაიბდნენ ზოგიც ეზოს შუაში გრუპად იდგნენ და ხელებით რაღაცად "ბაზრობდნენ" რეალურად თუ როგორი აუტანელი სანახაობა იყო მგონი მხოლოდ მე ვხედავდი..
ახალი ბიჭი გადმოვიდა მეათე კლასში მე მერვეში ვიყავი.. საშუალო სიმაღლის გრძელი ყურებზე ქუდივით ჩამოფხატული თმებით (მაშინ მოდაში ეგიყო) მწვანე ვიწრო თვალებით .. მოტკეცილი ჯინსი ეცვა და ჩვეულრბრივად მოფარფატე მაისური ..
ზარი დაირეკა მე და სიდნი დერეფნისკენ დავიძარით ამ დროს 4 ბიჭო ჩვენსკენ რესკად მოდის ერთ-ერთი ჩვენი ახალწვეული იყო .. დავიბენი , შემეშინდა ..
ერთმანეთს ქარივით ჩავუქროლეთ და მოხდა ისე რომ ჩვენი თვალებიც ერთმანეთს შეეფეთათ.. და აი საოცრება გულში ჩამივარდა.. თუმცა გასაკვირი ის იყო რომ იმ წუთს ვერ მივხვდი და ძალიანაც გავბრაზდი კინაღამ გამიტანა .. გვერდი ვერ ამიარა? ცხოველია? ფუფ ნადირი ამდაგვარი შეჩივლებებით ვწუწუნებდი სინდითან მისი პასუხი კი ასეთი იყო : გულში ხოარ ჩაგივარდა ისე აწითლდიო.. გავჩუმდი .. სევდა მომაწვა ნოსტალგია დაეუფლა ჩემს სულსა და სხეულს ..
კლასში შესვლის შემდეგ უხერხემლოთა სასტავი ჩემსკენ წამოვიდა კითხვებით რახდება რაგჭირს რატოხარ ეგრე ნუ უჟმურობ ჩვენც ვუჟმურებით და ა.შ არაფერი უბრალო ნოსტალგიაათქო და დაწყნარდდებოდა ყველა მაგრამ სიდნი მაინც მიჟუჟუნებდა თვალებს მე თავს გავაქნებდი უარის ნიშნად ისიც ხელს ჩაიქნევდა..
მაგრამ ხომ ვიცოდი რომ რაღაც მოხდა .. სხეული ერთიანად მიხურდა და ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ თითქოს ცოტაც და ვიფეთქებდი ისე , რომ ყველას დავსვრიდი ჩემი მრისხანებით.. სამწუხაროდ ვერგეტყვით რამ გამაბრაზა ეს ჩემთვისაც უცნობი იყო მაშინ...
მეოთხე გაკვეთილის გამოსვლის შემდეგ როცა ოთახიდან გავაბიჯე და პირველივე წამს სუსხი ჰაერი მომხვდა სახეზე ცოტა დავწყნარდდი და სიწითლემაც გადამიარა.. ნიავმა თითქმოს ჩემში ახლად ანთებული ცეცხლი ოდნავ ჩაბჟუტა და რეალობას მომაბრუნა.. მიუხედავად არსებული ბინძური რეალობისა მე მაინც ვოცნებობდი ... ისევ ლაღი ბავშვი ვიყავი და მეც მქონდა გარკვეული სურვილები მაშინ ნამდვილი მეგობარი მჭირდებოდა.. ნამდვილი"და" , რომელიც არასდროს არ მყავდა .. საკვირველია მაგრამ ნელნელა მუქ ბნელ შუქს მიეფარა ეს ოცნება და თავი ახალმა გამოჰყო .. თითქოს ერთმანეთს ადგილები შეუცვალეს დროებითო.. ნეტავ რამდენხანს გაგრძელდებოდა ეს დროებითი.. დამიჯერეთ იმაზე დიდხანს ვიდრემეგონა..
რომ გითხრათ იმ წამსვე მივხვდი რა ოცნება იყოთქო მოგატყუებთ.. თანდათან რაც უფრო გარეთ გავდიოდი რაც უფრო მეხებოდა სუსხიანი თებერვლის ნიავი სახესა და სხეულზე მით უფრო ვხვდებოდი, რომ ოცნება სურვილად იქცეოდა .. სურვილი მონდომებას საჭიროებდა და მეც ვინდომებდი ამ ბიჭის გაცნობას ...
სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ეს დღეც დადგა.. ჩემს სახეზე შეყინული ნიავიც გაქრა .. სურვილი ასრულდა და დიდი დრო არც დამჭირვებია და აი გაცნობა როგორ შედგა..
ჩემს დეიდაშვილს მივყვებოდი სახლში როცა მან დამიწყო საუბარი ახალწვეულზე რომელსაც თურმე მეთი ერქვა ..
- ელ ჩვენი ახალწვეული მეთი გაიცანი?
ამაწითლა ამახურა და საბოლოოდ ენის ბირძიკით წარმოვთქვი
- არა ლიზ არ ვიცნობ ..
- შენზე ისეთები ილაპარაკაა ვაიმეეე
- ჩემზე? რა ილაპარაკა არცკივიცი რას წარმოადგენს
- კაი გოგოაო მომწონსო დაიწყო და ბოლოს მიჩმახა
- რა მიჩმახა?
- ოოოო ხო ხვდებიარა?
- ვერა!
- სათამაშოდ ივარგებდაო რა ყველაზე კულტურულად ასე ვიტყოდი
- რა? მიიღებს პასუხს ჩემგან ამას ასე არ დავტოვებ!

სახე ამელეწა ! თითქოს გულში უფსკრული გაჩნდა და ამოსავსებად მზად ჯერ არიყო.. ყელში დიდი ბურთი გამეჩხირა ვყლაპავდი მაგრამ არ გამოდიოდა .. სისხლის მოძრაობას ვგრძნობდი ვგძნობდი როგორ ამიჩქარდა გული ეს სიბრაზე იყო! ეს იმედგაცრუებული გოგონას სიბრაზე იყო რომელიც ვერც აოკებდა და არც სურდა ამ გრძნობის დაოკება რადგან ამოხეთქვისკენ ისწაფოდა ! რადგან რაღაც ძალა უწყობდა ხელს განხეთქილება წარმოეშვა და მოეკლა ის სულიერად ვინც მოსაკლავი იყო! მეთიუ!
სახლში დაბრუნების შემდეგ სოციალურ ქსელ Fესბუკს ვესტუმრე .. მეთიუს პროფილზე გადავედი ჯერ ფოტოები ვნახე მერე ესემესი გავხსენი და ვწერ!
- იცირა ქალაჩუნა ლაწირაკო! ჭორაობის მეტი როარიც...
ესემესიზედმეტად დამცინავად მეჩვენა და წავშალე ! თანაც არვიყავი ლიზას სიტყვებში დარწმუნებული.. რაღაც მთხოვდა რომ უკან დამეხია ! მეც კულტურულად დავიწყე!
- პრივეტ. ისე რასაც ადამიანზე ფიქრობ პირისპირვე უნდა უთხრა.. ჩემი რჩევაიქნება.. კარგად ))
საიტზე არ იყო.. იმ ღამეც არ შემოსულა .. უკვე რომ დაძინებას ვაპირებდი მირეკაცს ლიზა...
-ელ მისმინე დღეს ხოარ დაიჯერე რაც გითხარი? უაზროდ გამომივიდა თან ისე გაბრაზდი რამრ არმიწერო ტეხავს..
- რაა?!!
გულმა კიდევ აუჩქარა ისე რომ ალბათ სინათლის სოსწრაფეც გადაჯოკრა ერთი მაგისიცო ..
- მიწერე რამე?
- არ დამელაპარაკო წავედი გადავხარშო უნდა!
გავუთიშე!
საიტზე შევვარდი ისევ არ ჩანდა.. მომეშვა .. ვფიქრობდი რაგამეკეთებინა დამებლოკა? ამეხსნა? და რაამეხსნა ნეტა ვიცოდე! ვაიმე .. პანიკაში ჩავვარდი კანკალმა ამიტანა თითების ტკაცუნი ამიტყდა, გველივით ვიკლაკნებოდი და საბოლოოდ გადავწვიტე დალოდება საიტიდან გამოვვარდი.. საწოლზე ზედმეტად ჰაეროვნად დავეშვი და მძიმედ დავეცი თვალები დავხუჭე და მაინც ვერ დაივიძინე.. მთელი ღამე ნათევები 20 წუთის ჩაძინებულს დედა მაღვიძებს მეც ძლივსღა ვწევ თავს .. წამოვჯექი.. თვალები გავახილე გავიზმორე ისევ საწოლზე დავეცი მერე უცებ საღამოს მოგონებებმა გაიღვიძა ჩემში და წამოვხტი.. რადგანაც ტელეფონით ვერ შევიდოდი საიტზე იმიტორო საშინელება მეკავა.. ჩავიცვი დაბლა ჩავირბინე და კომპიუტერით შევაჭერი დილაუთენია საიტზე.. ესემესი დამხვდა..
- რავერ გითხარი?
- შეგიძლია მიპასუხო?
- ნუ კარგი.. ხვალ სკოლაში როცა მოხვალ თავი შემახსენე!
ჰაჰ! "შემახსენე"? ეგღა მაკლია რო ვიღაცას თავი შევახსენო ვაიმე!
სკოლაში გაბრაზებულმა შევაჭერი ნეტა რამაბრაზებდა ...
ლიზა დავინახე და მისკენ გავექანე ხელები წინ გაშვერილი და დახეჩობას ვუპირებდი.. საბოლოოდ აღმოჩნდა რომ მეთიუსაც იგივე უთხრა ჩემზე მოსწონხარო! რამაგრად გამოვიდა აზრზე ხართ? გამადებილეს! რათქმაუნდა იმდღეს თავი არ შემიხსენებია .. სახლში მივედი .. ვიმეცადინე, ვიბანავე და კომპიუტერს მივუჯექი..
ამ დროს ტელეფონი რეკავს.. სახლში არსებული ხმაური სრმაძლევს საშუალებას მოვისმინო თან ტელეფონების შიშიმაქვს ასე მგონია რომ ვლაპარაკობ ან მად არესმის ან მე... მოკლედ გარეთ გავვარდი და ალბათ 4ჯერ ვკკითხე რომელი ხართქო გიო მინდოდა ბოდიშიო და გამითიშეს.. ვაი! კაი დავიკიდე!
მეთიუს ვწერდი დავახლოვდით ასეთუისე და გაირკვა რაშიც იყო საქმე ..ბოდიშის მოხდა მომიწია..
ეს ჩვენი მეთიუ მისტერ ბაბნიკის როლში იყო წოდებული.. ამიტომაც როცა პირველად მითხრა რომ მოვწონდი რეაქცია 0 მქონდა , და ავუშაირდი ვუთხარი რომ ჩემთან ვერ მიაღწევდა იმას რასაც ძუკნებისგაბ იღებდა რადგან მე არვიყავი არვარ და არც ვიქნები ძუკნა ! ასეთუისე ყველაფერი გაიგო მაგრამ საბოლოოდ მაინც თქვა რომ სერიოზულად გიყურებო..
დღეები გადიოდა მეთის კი უფროდაუფრო ვუახლოვდებოდი და ვერ ვხვდებოდი სადამდე შევტოპე.. შემიყვარდა!

პირველი თავის დასასრული! ამბავი დაფუძნებულია რეალურ ისტორიაზე უბრალოდ ევროპული სახელები გამოვიყენე.. ეს არის 5 წლის ისტორია , რომლის წაკითხვა ალბათ ღირს. თქვენი გადასაწყვეტია ❤