ზუსტად 9 წელი გავიდა და ჩვენ ისევ ერთად ვართ,ისევ განუყრელები ვართ.9 წლის წინ ამ დღეს გავიცანი ისინი,ამ დღეს დავმეგობრდით და ამდღეს შევედი მათ ჯგუფში.
გაურკვევლობაში აღარ დაგტოვებთ,მე ქეთა მქვია,15 წლის ვარ და მყავს 4 საუკეთესო მეგობარი: გვანცა,შორენა,თათია და თამუნა. 9 წლის წინ დავმეგობრდით და 9 წლის წინ დაიწყო ჩვენი გიჟური თავგადასავლების ამბავი.
სიმართლე რომ ვთქვა ჩვენს დამეგობრებაში წვლილი თათიას მიუძღვის. პირველ კლასში ჩვენი კლასელი არ იყო მაგრამ ხშჳრად გვსტუმრობდა რადგან მისი ბებია იყო ჩვენი მასწავლებელი.მაშინ გავიცანით და შეხვედრისთანავე დავმეგობრდით.პირველივე კლასიდან ერთად მოვდივართ და ძალიან გვიყვარს ერთმანეთი.
ძალიან ბევრჯერ გვქონია დასამახსოვრებელი ჩხუბი თათიასთან რომელიც ყოველთვის შერიგებით დასრულებულა.განა ვინმე შეძლებს ჩვენს განშორებას? ვერავინ.
ყველას ჩვენი შურდა და ახლაც შურთ ჩვენი მეგობრობის.არ მიყვარს ყურადღების ცენტრშჳ ყოფნა და ამიტომ ვცდილობდი თავი ამერიდებინა კლასელებისგან რომ ეთქვათ რომ ლიდერი ან რაიმე მსგავსი ვარ. ყოველივე მათგანთან ვმეგობრობ და იმედია გულშჳ არ მლანძღავენ.თათია არ მალავს რომ ერთი ჯგუფი ვართ და მხოლოდ ჩვენ 5ნი ვარსებობთ,ერთი სიტყვით სხვისი აზრი კიდია...
როგორც მიხვდით თათია ჩვენი ჯგუფის ”ლიდერია” ძალიან საყვარელი და თამამი ბავშ[ია მაგრამ ბოლო ძმაკაცებმა გაგვიუზრდელეს...
თამუნა ყველაზე დასტოინი გოგოა,საუკეთესო რჩევებს გვაძლევს განსაკუთრებით მე რადგან პრობლემები ყოველთვის მე მაქვს...
შორენა ჭკვიანი ნიჭიერი ბავშვია,პირდაპირია და ყველა ბიჭს მისი ეშინია..(ნუ ჩემიც მაგრამ მისი უფრო)
და ბოლოს გვანცა, გვანცა უძალიანესად საყვარელი და თბილი გოგოა ამიტომაც ვეძახი პანდას.ხშირად იბუტება და ბრაზდება მაგრამ გაბუტების დროს ისე უწითლდება ლოყები შეჭმა მოგინდებათ მისი...
მე? მე 1 ჩვეულებრივი გიჟი გოგო ვარ გიჟების სამყაროდან ანუ ჩვენი სადაქალოდან.ძალიან მეშლება ნერვები ბიჭების უაზრო საქციელებზე და რამოდენიმეჯერ ზოგ-ზოგიერთებს კარგად ვუთავაზე სახეში...ეშინიათ ჩემი ბიჭებს,ნაბიჯისგადადგმაზე გარბიან მაგრამ არიან ისეთებიც რომლებანაც კარგად ვმეგობრობ.
მეცხრე კლასი არც ისე ადვილია მაგრამ სწავლაზე ლაპარაკის დაწყებას არ ვაპირებ.მოგიყვებით ჩვენი ადაქალოს ისტორიაზე...
მოდი გვანცას ისტორიით დავიწყებ. მეექვსე კლასიდან ერთ ბიჭზე ეკეტება ჭკუა.ცოტნე ქვია,მაღალია ქერა და ულამაზესი ღია თაფლისფერი თვალები აქვს. არ იცნობს და არც გამოლაპარაკებია არასდროს მაგრამ მაინც მოწონს.გვანცა არც ისე თამამა მაგრამ მე იმდენად გიჟი ვარ რომ მგონი იმ ტიპს ყველაფერი მივახვედრე. რამდენჯერაც დავინახე იმდენჯერ ავედევნეუკნიდან ჩუმად ფოტოები გადავუღე და ა.შ.
ასე გავიდა 2 წელი,უბრალო ოცნებაში.უკვე არანაირი იმედი აღარ ჰქონდა მასთან ურთიერთობის და ცხოვრების გაგრძელებას აპირებდა მაგრამ ხელი შეუშალეს.
3 სექტემბერი ლამაზი საღამო იყო. 5ვენი ერთად მივსეირნობდით ბათუმის ქუჩებში. შემდეგ ბულვარში გავედით და ნაყინები ვიჱიდეთ,ჩამოვჯექით და ვსაუბრობდით. მოულოდნელად გვანცას გაშტერებული მზერა შევნიშნე მეს გავაყოლე თვალ და ცოტნეს მოვკარი თვალი რომელიც პირდაპირ ჩვენს კენ იყურებოდა.ყველამ შეხედა მას და ცოტნეც დაიბნა.თვალი აგვარიდა.ჩვენც ყურადღება აღარ მივაქციეთ. რათქმაუნდა გაგვიკვირდა და რამოდენიმე იდეა ჩამოვაყალიბეთ რის გამოც შეიძლებოდა ცოტნეს შევამჩნიეთ და თათიას თქმით იმიტომ რომ ყველაზე თვალის მომჭრელად გამოვიყურებოდით სპორტულ ფორმაში.(ნუ რაეშ[ელება ამ გოგოს)
ბოლოს დავიშალეთ. მე და გვანცა ერთად წავედით რადგან მე მის მეზობლად მივდიოდი დეიდასთან.ცოტნეც იქვე ახლოს ცხოვრობდა.
გზად მაღაზიაში შევიარეთ და გამოსვლის თანავე მწველი მზერა ვიგრძენით გვერდიდან.გავიხედე და ცოტნე იყო. გზა გავაგრძელეთ ყურადღება არ მივაქციეთ მაგრამ აშკარად მოგვყვებოდა.
-გვანცა,მგონი შენი ბიჭი მანიაკია.
-ჯერ ეს ერთი ჩემი იჭი არაა და მერე მეორეც ახლავე ვკითხავ რაუნდა.-მისი შეჩერება ვერ მოვასწარი იბრუნდა და ცოტნესკენ გაემართა
-რამე პრობლემაა?(გვანცა)
-ეს შენ უნდა გკითხო...(ცოტნე)
-მე რაუნდა მკითხო მთელი საღამოა შენ გვიყურებ და ახლა უკან მოგვყვები კიდეც.
-ერთ დროს შენც ასე იქცეოდი...და მეტიც ფოტოებს მიღებდი...
-უკაცრავად? მგონი ვიღაცაში გეშლები?
-გვანცა აჟიბა,15 წლის.გოგონა რომელიც მეექვსე კლასიდან უკა დამყვება...
-ჯერ ეს ერთი უფლება არ გაქვს ასე მარტივად მოიძიო ჩემზე ყველაფერი,მერე მეორეც 2 წლის წი იდიოტი ვიყავი და მესამე,უკან გამოყოლაზე არც კი იფიქრო.
უკან მოუხედავად წამოვიდა,არმეგონა ოდესმე ცოტნეს ასე თუ დაელაპარაკებოდა,პირიქით ვიფიქრე ფლირტაობას დაუწყებდა და თავს მოაწონებდა...

გვიანობამდე ეზოშჳ ვიჯექით,ყველაფერი გოგონებს მოვუყევით,მათაც გაუკვირდათ გვანცას ასეთი საქციელი და ეწყინათ კიდეც გვანცა დაგვიჭკვიანდა და მემგონი აღარ იგიჟებს ისევ ისევო მაგრამ მე ხომ ვიცი მასში რაიმალება.
რამოდენიმე დღე ცოტნე არ გვინახავს.სკოლაც დაიწყო და მასზე საფიქრელად არც გვეცალა.
მოკლედ მთელმა წელმა ისე გსატანა რომ ისეთი შემთხვევები აღარ ვქონია.
რამოდენიმეჯერ გადავეყარეთ მაგრამ ყოველთვის თავს ვარიდებდით. ერელ შეგვხვდა და ისევ აგვედევნა და გვანცა და თათია ძალიან სწერვულადგამოელაპარაკა დანარჩენები კი დებილებივით ვიდექით და ვუყურებდით.
მოკლედ წლის ბოლოს გამოცდები ჩავაბარეთ და თავისუფლებით ვტკბებოდით. ჩემს აგარაკზე ავედით მაგრამ მარტონი არ ვიყავით. ბევრი ოთახი გვქონდა და ზაფხულობით ვაქირავებდით. ჩვენ ყველაზე დიდი ოთახი დავიკავეთ სადაც 5ვე დავეტეოდით(ადრე იქ ჩემი ოთახი იყო)ჩემებიც რათქმაუნდა წინააღმდეგნი არ იყვნენ.სახლ მე დამიტოვეს და თვითონ ბეშჲმში წავიდნენ.მეც მეტი რამინდოდა დამსვენებლებს ყურადღებას არ ვაქცევდი,მათაც არაფერი სჭირდებოდათ.ჩვენთვის ლამაზად ვიყავით.
ჩასვლიდან მეორე დღეს დილით ეზოში ვიჯექით და ვსაუზმობდით.თა რაღაცეებს ვიხსენებდით ვყვებოდით და ვიციოდით.ისევ მწველი მზერა ვიგრძენით და გვერდითა მაგიდაზე რო გავიხედეთ ალბათ გამოიცნობთ ვინც იყო...
-ჯანდაბა, ამას აქ რაჯანდაბა უნდა?
-ახლავე უნდა გავქრეთ!
-არსადაც არ წავალთ!
-მე მაგას ვაჩვენებ...
-ნახე რა უსირცხვილოდ გვიყურებს...
ბოლოს ვეღარე მოვითმინე და მივაძახე
-რაიყო შენ საჭმელი არ გაქვს და ახლა ჩვენს საუზმეზე ყურებით ნაყრდები?
-საუზმეზე ყურებით არა
-აბა რაიო შენთან სხვა დანა ჩანგალი დევს?
-შენს დაქალზე ყურებით ვტკბები.
გვანცას ალმური მოედო,თამუნას და შორენას ჩაეღიმათ თათია კი გვანცას ჩქმეტდა და ”ეს რა თქვა” თვალებით უყურებდა...
-და კონკრეტულად?
-ისე ნუ ლაპრაკობ თითქოს ვერ ხვდებოდე...
თათია და შორენა ადგა და გავიდა დანარჩენებიც უკან მიყვნენ. ავდექი და ის ის იყო უნდა წავსული ყავი რომ ცოტნეს მივუბრუნდი
-დღეს ღამით მსხლის ხესთან დამელოდე 12ზე. მაშჳნ გავარკვევთ!!
პასუხს არც დაველოდე ისე წამოვედი.
მთელი დღე დაბნეული დადიოდა გვანცა, გარეთ გასვლას ვერ ბედავდა სადმე ცოტნე რო არ შეხვედროდა.
მოკლედ მთლი დღე ოთახშჳ ვეგდეთ და ფილმებს ვუყურებდით. 12 ისთვის ყველას ეძჳნა ჩუმად ავდექი და გარეთ გაედი.ცოტნე დათქმულ ადგილას მელოდა.
-შეგიძია ამიხსნა რა გინდა ჩემი დაქალისგან?
-მომწონს
-და არ შეგიძლია ეს მოწონება სხვანაირად გამოხატო?უკვე მანიაკი გონიხარ...
-მაინც როგორ?
-ჩემგან დახმარება გინდა?
-კი თან ძალიან!
-მაშინ პირობა მომეცი რო გულს არ ატკენ!
-გპირდები!
-კარგია თორე ჩემი ხელით მოგკლავ!(მართაც მკვლელის თვალებით გავხედე და ყველაფერი მოვუყევი რაროგორ გაეკეთებინა.)
გოგონებს ყველაფერი მოვუყევი სანამ გვანცას ეძინა. დილით რო გაეღვიძა გეგმის განხორციელებას შევუდექით
----------------------------------------------------------------------------