მოსაღამოვდა და სახლში ძალიან მოვიწყინე
არ მინდოდა მაგრამ ჩემდაუნებურად მაინც მეფიქრებოდა ნოეზე, ანასტასიაც არსად ჩანდა თავის გართობის მიზნით სოციალურ ქსელს ვეწვიე ძალიან ბევრი შეტყობინება დამხვდა „ვითომ“ მეგობრებისგან რომლებიც ყველაფრის კარგად დასრულებას და მეტყველების დაბრუნებას მილოცავდნენ, არვიცი ასე მალე საიდან გავრცელდა ინფორმაცია მაგრამ ძალიან გამაღიზიანა იმ ფაქტმა რომ ადამიანები რომლებიც ჩემი მეგობრები მეგონენ მხოლოდ კარგად ყოფნის დროს ვახსენდებოდი... არ გამიცია არავისთვის პასუხი მხოლოდ სიახლეებს ვათვალიერებდი, ის ის იყო გამოსვლას ვაპირებდი რომ ახალი მეგობრობის თხოვნა მოვიდა რატი ახალაძისგან გამეღიმა და დავიმატე.
„შენს გვერდს გადავხედე და როგორც ჩანს გიყვარს პოეზია“
„კი რატი ძალიან“
„გამოხვალ?“
„ახლა? სად?„
„ერთ ლამაზ ადგილას წაგიყვან, უბრალოდ მენდე“
„არ ვინანებ?“
„დარწმუნებული იყავი!“
სიგიჟე იქნებოდა რომ წავსულიყავი ადამიანს ჯერ არცკივიცნობდი მაგრამ სურვილი დიდი მქონდა... ამიტომაც ბევრი არ ვიფიქრე ნომერი მივწერე და ვუთხარი რომ რომ მოვიდოდა დაერეკა და ჩავიდოდი...
მოგატყუებთ რომ გითხრათ ბევრი ვიფიქრე რა ჩამეცვა თქო, ღია ვარდისფერი კაბა ჩავიცვი ამავე ფერის ბალეტკები და რატის დაველოდე.
მეც ვერ ვიგებდი რა მჭირდა ჯერ კიდევ დილით ნოეს გამო მტკიოდა გული ახლა კი რატისთან ერთად მივდიოდი „გაურკვეველ ადგილას“ ... ვეცადე მომეშორებინა თავიდან იმაზე ფიქრი რა იყო სწორი და რა არასწორი, ცხოვრებაში პირველად ვაკეთებდი იმას რაც სწორად არ მიმაჩნდა
ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომაფხიზლა
-ჩამოდი მზად თუ ხარ
-მოვდივარ
ტელეფონი გავთიშე სარკეში ჩავიხედე და ოთახიდან გამოვედი
-სადმე მიდიხარ დედი?
გაკვირვებულმა შემომხედა ნინამ, უკვე დიდი ხანია ჩემს ტანზე კაბა არ უნახავს
-დეე გავდივარ ცოტა ხნით და მალე დავბრუნდები
-მეჩვენება თუ გამოპრანჭული ხარ ? (გაეცინა)
-გეჩვენება... გეჩვენება
ლოყაზე ვაკოცე და გარეთ გავედი, სანამ სადარბაზოს კიბეები ჩავიარე ორჯერ წამოვკარი ფეხი და კინაღამ წავიქეცი, მალევე შევამჩნიე სადარბაზოს სიახლოვეს მდგარი რატის მანქანა, რომელსაც რატი მიყუდებოდა
მიყურებდა და იღიმოდა (ვაღიაროთ რომ ღიმილი საშინლად უხდება) წინა კარები გამიღო და მანიშნა დაჯექიო
-გთხოვთ ქალბატონო
გამიცინა და კარები მომიხურა, მალევე დაარტყა მანქანას კრუგი და საჭესთან დაჯდა
-სად უნდა წავიდეთ?
-რომ მივალთ ნახავ (ეშმაკურად გაეღიმა) გიხდება ნაზი ფერები
-მადლობა (შევიფერე და გზას გავხედე)

დაახლოებით ნახევარი საათი მაინც დაგვჭირდა დანიშნულების ადგილას მისვლამდე, მანქანიდან გადმოვედი დიდი გალავანით შემორტყმული ეზო იყო შიგნით შევედით და ბედნიერების ღიმილმა მოიცვა ჩემი ბაგე
არვიცი სად ვიყავით მაგრამ, საოცრად ლამაზი ადგილი იყო ყვევილებით სავსე ეზო სადაც მხოლოდ ერთი შენობა იდგა რომელოს წინა ფასადი წიგნს გავდა.
შიგნით შევედით და ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, ეს შენობა ერთი დიდი ოთახი (დარბაზი) იყო, რომელსაც არცერთი ფანჯარა არ ქონდა... მხოლოდ ერთადერთი კარი იყო და იქედანაც გარეთ გადიოდი. ოთხივე კედელი წიგნებით იყო სავსე, შუაში მაგიდები იდგა, ერთ კუთხეში მიკროფონი და პატარა შემაღლებული ადგილი იყო. ჭერზე კი სხვადასხვა ფრაზები ეწერა სხვადასხვა ნაწარმოებებიდან.
-ეს... ეს უბრალოდ საოცარია აქაურობა
დაბნეული და აღფრთოვანებული ვესაუბრებოდი რატის რომელიც ამდროის განმავლობაში სანამ მე ყველაფერს გადავხედე იდგა და მიყურებდა
-დავსხდეთ კარგი?
თავი დავუქნიე და იქვე მდგარ მაგიდასთან დავჯექით, მალევე მოვიდა გოგონა ლამაზი ღიმილით
-რას ინებებთ?
-მე მხოლოდ ყავა მინდა
-კარგით მეც იგივევ მომიტანეთ რაც გოგონას და შოკოლადის ტორტი დაამატეთ გოგონასთვის ერთი ნაჭერი
ღიმილის გოგონა მალევე მოგვშორდა
-რა უნდა მოხდეს რომ აქ წამოსვლა ვინანო რატი ძალიან დიდი მადლობა
-სამადლობელი არაფერია ევა
-აქამდე რატომ არაფერი მსმენია აქაურობის შესახებ... ხშირად დადიხარ აქ?
-კი საკმაოდ, აი იქ შემაღლებულ ადგილას თუ ვინმეს სურვილი აქვს ლექსს წაიკითხავს... სხვა სამყაროა აქ ტელეფონიც კი არ იჭერს შენობაში
-და შენ? შენ კითხულობ ლექსს? (ეშმაკურად ვკითხე მიხვდა რაც მინდოდა და ჩაეცინა)
-სხვა დროს იყოს
-ძალიან რომ გთხოვო?
-დღეს არა კარგი?
-კარგი კარგი

დრო ისე მალე გავიდა ვერცკი გავიგე, ‘სამოთხიდან’ როგორცკი გამოვედით უამრავი შეტყობინება მოვიდა ტელეფონზე
-მეტიჩარა მგონი ძალიან დავაგვიანე სახლში
გამიცინა და მანქანა დაქოქა,
სახლში მალევე მივედი, ისეთი სავსე ვიყავი იმ ადგილის ნახვით რომ არაფერი მადარდებდა იმ მომენტში.
-მიდი აირბინე, რომ ახვალ მომწერე და წავალ კარგი?
-კარგი რატი... საოცრად დიდი მადლობა
უცებ ლოყაზე ვაკოცე და სადარბაზოში შევვარდი, მივხვდი რომ არ ელოდებოდა ისე გაშეშდა (თუმცა რატი კი არა არც მე ველოდი ჩემს მსგავს საქციელს)

სახლში როგორცკი შევედი რატის მივწერე მივედი თქო, ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე და სამყოფ ოთახში გავედი
-ევა სადახარ დედიკო ამდენი ხანი იცი მაინც როგორ ვინერვიულე?
-კარგი რა დეე მთავარია კარგად ვარ
მივედი და მოვეხვიე
-მამა სადაა დე?
-მის ოთახშია ნოესთან ერთად
-ოჰოჰ ბატონი ნოეც აქ ბრძანდება?
იმდენად ირონიულად გამომივიდა დედამ გაკვირვებულმა შემომხედა
-ევა რაარი შვილო რა ტონია სირცხვილია უფროსია ბოლობოლო ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ
სიმწრით გამეღიმა და ჩემსოთახში მინდოდა გასვლა დედამ რომ გამაჩერა
-დედიკო კივიცი რომ არ უნდა ჩავერიო პატარა გოგო არ ხარ მაგრამ ვინიყო ის ბიჭი რომ მოგიყვანა?
-დაგვინახე დე? (გამეცინა) შენ ვინ რას გამოგაპარებს... არავინ ისეთი დე კარგი ადამიანია იცი რა ლამაზ ადგილას წამიყვანა? გეფიცები სამოთხე ვნახე დედამიწაზე
-ოჰ სად იხილა მამას ფერიამ სამოთხე?
ნოე და მამა შემოვიდა ოთახში
-არაფერი მა დედას ვუყვებოდი რაღაცას
დედამ თვალებით მანიშნა მიესალმე ადამიანსო
-ბატონი ნოე ხო? როგორი დამთხვევაა დღეს უკვე მეორედ ვხვდებით ერთმანეთს
ძალით გავუღიმე და მის პასუხს არ დაველოდე ჩემს ოთახში ავედი რომ ცოტა თავისუფლად ჩამეცვა
ჯინსის შორტი და თეთრი მაიკა ჩავიცვი ვიფიქრე წამოვწვები და დავისვენებ თქო დედა რომ შემოვიდა ოთახში
-რაარი ევა რა თავხედურათ მოიქეცი დედიკო არ შეგრცხვა მაინც? ადექი ეხლა და ჩამოდი ერთად უნდა ვივახშმოთ
-ვივახშმე მე უკვე დედა
-ევა ! სირცხვილია მამაშენის მაინც მოგერიდოს (გაბრაზებულმა გავიდა ოთახიდან და კარები ღია დამიტოვა) გელოდებით!
-მოვდივარ ჰოო მოვდივარ....

ქვევით რომ ჩავედი უკვე სუფრასთან ისხდნენ
-მეგონა მელოდებოდით (ვითომ უდარდელად გავიცინე და ნოეს პირდაპირ დავჯექი)
-ევა ევა (თავი გააქნია მამამ აქეთ იქეთ ალბათ იმის ნიშნად რომ შენგან არაფერი გამოვაო, არ ვიცი) ნოე გვიანია დარჩენილიყავი დღეს
-არა მამა რას ამბობ სახლში ოჯახს ხომ არ ალოდინებს
ჩემდაუნებურად წამომცდა და ახლა მართლა მივხვდი რომ ზედმეტი მომდიოდა ნოემ ჩანგალი ხმაურით დადო გვერდით და თვალებში შემომხედა
-არა დავით მართალია ევა ოჯახს ნამდვილად ვერ ვალოდინებ ჯობია დაგემშვიდობოთ.
ფეხზე წამოდგა და დედამ გაბრაზებულმა შემომხედა, მამასაც არ ჰქონდა მთლად კარგი მზერა
-რას ამბობ ნოე გევახშმა, ევას არ მიაქციო ყურადღება არეულია დღეს რაღაც
-არა არა ქალბატონო ნინა მართლა უნდა წავიდე

დედამ და მამამ ნოე გააცილა მე კი მშვიდად გავაგრძელე ვახშმობა
-ევა რასგავდა შენი საქციელი
ოთახში გაბრაზებული მამა შემოვიდა
-ცუდი ვთქვი მამა რამე?
-ძალიან მაწყენინე ევა
მეტი არაფერი აღარ უთქვამს და ოთახიდან გავიდა... ასეთი იყო მამა ძალიან თავისებური.. მივხვდი რომ დედაც რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ არ ვაცადე
-გთხოოვ რა დედა მეც ვიცი რომ არ ვიყავი მართალი თქვენს თვალში მაგრამ ჩემი გადმოსახედით ყველაფერი სხვანაირადააა
თვალები ამიცრემლიანდა და ჩემს ოთახში წავედი დედა შემომყვა და გვერდით დამიჯდა
-მოუყევი დედას რა გაწუხებს და გათავისუფლდები... მითხარი ევა რახდება შენს თავს იმ ბიჭმა ხომ არ გაწყენინა რამე?
-რატი? რატი არაფერ შუაშია დე
-აბა რახდება ევა არ გინდა მითხრა?
-დამპირდი რომ როგორც დედა კიარა როგორც მეგობარი ისე მომისმენ და მამას არაფერს ეტყვი
-რათქმაუნდა დედი როდის იყო ჩვენი საუბარი სადმე დაგდგომია წინ... გადაუშალე გული დედას ჩემო პატარა
დედას ყველაფერი მოვუყევი, ნოეს ესემესებიც ვაჩვენე და თვითონ ჩემზე მეტად იყო გაკვირვებული
-მოიცა ნოე ხომ შენზე ბევრად დიდია დედი
-მეტი ვერაფერი გაიგე დე? (გამეცინა) ჰო დიდია დაახლოებით 10 წლით არვიცი ზუსტად მაგრამ რამნიშვნელობა აქვს მაგას დე მეტკინა იცი? მერე რაა რომ ერთად არ ვიყავით და დიდი ხანი არ არის რაც ვიცნობ.. აი აქ შიგნით (ხელი გულთან მივიდე) ძალიან მეტკინა... მისთვის არაფერს ნიშნავდა ჩვენი მესიჯები...
-გამაოცე ევა შვილო... არვიცი რაუნდა გითხრა, იქნებ ცოლი არც იყო ის გოგო? თან ხომ თქვი საპირფარეშოში მომაკითხა მერეო ცოლთან ერთად არამგონია ეკადრა სხვაზე ნერვიულობა
-არა დე... შენ არ იცი... არ იცი როგორ თბილად საუბრობდნენ და იცინოდნენ..
-კარგი კარგი... ვეცდები გავიგო უფრო მეტი ნოეზე დავითისგან, მე მაინც არ მგონია ნოე ამდენად არაკაცი რომ შენთვის გასართობად შემოეხედა ან რაიმე მსგავსი თუ ცოლი ყავდა... მოდი არ გვინდა ნოეზე საუბარი, მეორე ბიჭზე ვისაუბროთ რა ქვია? რატი ხო?
-ხო დე რატი... ძალიან თბილი ადამიანია, იცი რა ბედნიერი ვიყავი იქ? ძალიან დე
-დედი ერთმა როგორც არუნდა გატკინოს გული მეორე არ გამოიყენო იმისთვის რომ გაგამხიარულოს კარგი ?
-ჩემი თბილი დედიკო, მიდი მამასთან წადი ეხლა თორე ვნერვიულობ რომ გამიბრაზდა, ვიცი რომ თვითონაც ნერვიულობს და არ დატოვო მარტო დე

ფიქრებით დაღლილს მალევე დამეძინა, ალბათ მთელი დილა ვიძინებდი რომ არა ტელეფონის გაბმული ზარი, რომელიც ალბათ გაჩერებას არ აპირებდა.
-ალოო ევაჩკა გაიღვიძე?
-პირველი გავიღვიძე კი არა გამაღვიძე და მეორე თუ აუცილებელი საქმე არ გაქვს და ისე გამაღვიძე ჯობია არ დამენახო.
-საქმე მაქვს ევაჩკა არ გამითიშო, გზაში ვარ უკვე მამაშენმა დამიბარა გასაუბრებაზე მაგრამ შევთანხმდით რომ თუარ მოვეწონები მეგობრობის და ნაცნობობის გამო არ ამიყვანს ხოდა გამყევი რაა
-მამამ?
-ხო თან თუ ამიყვანა დამპირდა რომ შემიწყობს უნივერსიტეტში ხელს და შუადღის სმენიდან ვიქნები, გამყვები?
-კარგი მოდი ავდგები ახლა და ჩავიცმევ
ტელეფონი გავუთიშე და აბაზანისკენ წავედი ნახევრად მძინარე...

**
-ევააააა მოოვედიიიი
-ნუყვირი გოგო მზად ვარ
ოთახიდან გამოვედი და ჩავეხუტე, დედას დავემშვიდობეთ და მამას სამსახურში წავედით, გზაში ანასტასიას მოვუყევი ნოეს ვიზიტის შესახებ და ერთად ვფიქრობდით როგორ შემომერიგებინა გაბუტული მამა ... ‘უაზრო’ აზრით აჟიტირებულმა კი ანასტასიას ჩავკიდე ხელი და ყვავილების მაღაზიაში შევვარდი
-სად მიდიხარ გოგო რაგვინდა აქ (ბუზღუნით შემომყვა ანასტასია) ვაიმე არ მითხრა რომ ყვავილები უნდა აჩუქო ... რა გიჟი ხარ
გაეცინა მე კი გამყიდველს მივუბრუნდი და გავუღიმე
-გამარჯობათ ყველაზე ლამაზი თეთრი ვარდების ბუკეტი მინდა
გოგონამ საუკეთესო ამარჩევინა და ვიყიდეთ
-ბარათიც დაგვჭირდება
ანასტასიამ ბარათიც გამოართვა კალამი ამოიღო და მე მომაჩეჩა
-აბა აიღე და დაუწერე რასაც გული გეტყვის
გამოვართვი კალამი და ტექსტის წერა დავიწყე
„ჩემო ბუზღუნა მამიკო, ეს თეთრი ვარდები შენ მოგიტანე სინანულის ნიშნად, იმედია აპატიებ შენს ფერიას რომ გაწყენინა...ხედავ რა უაზრო წერილი გამოდის? მაპატიე რა მა ხო იცი რომ შენი წყენინება არცკი მიფიქრია, ბატონ ნოეს კი თუ ისურვებ შენთან ერთად მოვუხდი უხეშობისთვის ბოდიშს!... ( ეს ბოლო ისე დავწერე მა იმედია მართლა მაგას არ მთხოვ) მიყვარხარ „
სიცილით გადავიკითხე და კომპანიასთან მისულს ანასტასიას მივაჩეჩე ყვავილები
-ეხლა ადი ტასუნ ზევით თან გაესაუბრე და სანამ არ წამოხვალ არმისცე უფლება ნახოს ბარათი თორე ხოიცი რატიპია ბოდიშის მოხდა სირცხვილი არასოდესააო და მართლა ამიყვანს მოსაბოდიშებლად... გასაუბრებაზე წარმატებებიდა მალე ქენი იცოდე საათობით არმალოდინო აქ ...

**
-ქვევით რატომ ხარ?
არვიცი ნოე მოულოდნელად საიდან გამოჩნდა მაგრამ შემაშინა
-ნოე? ტასოს ველოდები ზევით არის, კარგია რომ გნახე გუშინდელზე მინდა გითხრა რომ ზედმეტი მომივიდა და ...
ვიფიქრე რომ გამაჩერებდა შუა ლაპარაკის დროს „არა ევა რა სისულელეა“ „ეგ არაფერი“ ან რაიმე მსგავსი სიტყვებით მაგრამ ეს ხომ ნოეა
-და რაა ევა?
-ბოდიში
ჩუმად ვუთხარი და ვიფიქრე გავივლი თქო აქვე ტასოს მოსვლამდე მაგრამ ნოემ არ გამიშვა
-ბოდიშს მიხდი სითავხედისთვის და ისევ იგივეს აკეთებ ... ნუთუ დაგაკლო ქალბატონმა ნინამ ზრდილობა (გამიღიმა და თვალებში შემომხედა, მე ვერაფერს ვეუბნებოდი)
-არა უბრალოდ დედამ კარგად მასწავლა რომ ცოლიან კაცებს უნდა ვუფრთხილდე
გაბრაზებულმა გავხედე რამაც მისი სიცილი გამოიწვია
-პატარა ... პატარა და ეჭვიანი ევა !