დილით ადრე გაიღვიძა, სამზარეულოში შესულს მოფუსფუსე ნინია დახვდა ტელეფონზე ვიღაცას ელაპარაკებოდა და თან ფორთოხლის წვენს ამზადებდა
-....არ მესმის ეს თანხა ჩემს სახელზე რატომაა, .... მოიცადეთ რა?? ... ბიძაჩემი!!... ამ ვალის გამო წავიდა ქვეყნიდან? ... მაგრამ არმესმის ჩემს სახელზე როგორაა.... რაა ჩემი ხელმოწერაა? ...ეს როგორ გამიკეთა .. კარგით გმადლობთ ინფორმაციისთვის - ტელეფონი გათიშა და აზლუქუნდა - რატო დამტოვეთ დეე მაა ესე რატო მიმატოვეთ - ლიზას თითქოს გულიდან რაღაც მოსწყდა იცის რას ნიშნავს მშობლების დაკარგვისგან გამოწვეული ტკივილი, ეს მართლაც ძალიან მძიმეა
-ნინია - ქალბატონის ხმაში სითბო იგრძნობოდა მაგრამ მალევე მოიშორა ეს გამომეტყველება და ცივად განაგრძო -შეგიძლია აქ გადმოხვიდე საცხოვრებლად
-იცით მე მარტო არ ვარ ..- გოგონას გააწყვეტინა და თვითონ განაგრძო
- შეგიძლია შენი ძმაც გადმოიყვანო... დამხმარეებისთვის განკუთვნილ ოთახში იცხოვრებთ და კიდევ მითხარი რამდენია ვალის ოდენობა, მე გადავიხდი ახლა, შენკი ვალი უკვე ჩემთნ გექნება პროცენტების გარეშე რომელსაც მუშაობით გადამიხდი
-მართლაა? - გოგონას თვალები გაუბრწყინდა
-მგონი გასაგებად ვთქვი -
-გმადლობ, თქვენ ძალიან კარგი ხართ -ეს სიტყვები რაღაცნაირად მოხდა გულზე 5 წლის განმავლობაში ყველა ვინც ხვდებოდა ეუბნებოდა რომ ცივი ბოროტი და გულქვა იყო.
ორი დღე ჩვეულებრივად გაატარა სახლში, არაფერი არმომხდარა მესამე დღეს ქალაქში გასეირნება გადაწყვიტა, კარგი არაფერი არახსოვს თბილისიდან მაგრამ მაინც მისი მშობლიური ქალაქია და ძალიან უყვარს. სახლში გვიან დაბრუნდა, ნინია ეზოში დახვდა ვიღაც კაცს ელაპარაკებოდა მაგრამ ეს ვიღაც კაცი კიარა სოსო იყო.
-სოსოო?? -ხმამაღლა დაიძახა და მისკენ წავიდა
-ლიზაა- როდესაც ეს ხმა გაიგო კიარ მიდიოდა ბიჭისკენ პირდაპირ მიფრინავდა ფეხები წელზე მოხვია და დიდხან ეხუტებოდა 5 წელი , 5 წელი არუნახავს თითქოს იმ წამებში ძველი ლიზა დაბრუნდა მაგრამ ეს არანაღვლებდა მთავარია მონატრების წყურვილს იკლავდა
- ჩახტი გოგო ქვემოთ მეტკინა წელიი - უცებ დამანჭა სახე სოსომ და საცოდავის გამომეტყველება მიიღო - ჩემი გოგო როგორი დასუსტებული და სიფრიფანა ხარ
- რატო არმითხარი მეგონა ხვალ ჩამოხვიდოდი მაგრამ რადროს ესაა შემოგხედო ერთი- ლიზა ცოტა ხანს აკვირდებოდა მერე კი ეშმაკურად განაგრძო- სოსო იცი ისევ თავისუფალი გოგო ვარ- სოსოს ხმაურით აკოცა ლოყაზე ასევე სოსომაც არდააკლო და გამართეს შუა ეზოში ეს კოცნაობები რათქმაუნდა მეგობრულად. ლიზას არგამოპარვია ნინიას შურიანი თვალები ალბათ იმ დროს ლიზას მოკვლა უნდოდა ლიზა კი გიჟდება ვინმე რო ვერ იტანს. ღამის 5 საათამდე ლაპარაკობდნენ შემდეგ კი ერთმანეთზე მიხუტებულებს დაეძინათ. დილით ადრე გაეღვიძა, საწოლიდან ფრთხილად წამოდგა და სამზარეულოში ჩავიდა ნინია ისევ იქ დახვდა
- დღეს 4 კაცზე გააწყე მაგიდა, სუფთა ჰაერზე 10 საათისთვის
ნინიამ თავის ქნევით დათანხმდა და მზადება დაიწყო საწყალმა იფიქრა სტუმრები მოდიანო და იმდენი რამე გაამზადა კაცს 1 კვირა რო დაანაყრებდა. გახდა 10 საათიც ყველაფერი მზად იყო, არაჩვეულებრივი მაგიდა,
-ჩემი ოქროს ხელებიანი გოგო -ჩაილაპარაკა სოსომ ვითომ შეუმჩნევლად და მაგიდას მიუხდნენ. სოსო ერთ მხარეს დაჯდა ლიზა კი მეორე, ნინია გაციებული ფორთოხლის წვენით გავიდა გარეთ
-ვინმეს ველოდებით ლიზა? -გაკვირვებულმა იკითხა და თავისუფალ თეფშებს გადახედა
-არა არველოდებით, უკვე აქარიან.. ნინია მოიყვანე შენი ძმა და ჩვენთან ერთად ისაუზმეთ- დაბნეული გოგო კიდე უფრო დაიბნა და აბუტბუტდა
-იცით მე ..
-ეს ბრძანება იყო- ნინია დაემორჩილა სხვა რა უნდა ექნა საწყალს და თავისი ძმის მოსაყვანად წავიდა
-რასაკეტებ ლიზა?- გაკვირბეულმა და ამავდროულად დაბნეულმა სოსომ იკითხა და ლიაზამაც არდააკლო პასუხი
-მომავალ სარძლოსთან საუზმობის უფლება არმაქვს??
-ლიზა გთხოვ რა სარძლო ამოიჩემე
-კარგი გაჩერდი რა ვიტო არგიცნობდე, ვიცი რო ნინია მოგწონს
-ხო მომწონს მაგრამ უხერხულია
-ხოიცი რაბოროტიც ვარ
ნინია გამოჩნდა თუ არა ორივე გაჩერდა,
-გამარჯობა ყმაწვილო შეიძლება ჩემს გვერდით დაიკავო ადგილი?-ლიზა ნინიას ძმას მიუბრუნდა და ესე რო დაელაპარაკა გაკვირვებულმა ბიჭმა დას გადახედა, ნინია სულ აფრთხილებდა რომ არუნდა შეეწუხებინა თორემ ეს ძვირად დაუჯდებოდა, ისე აღწერდა თავის ქალბატონს ბავშვს ზღაპრის გმირებიდან ურჩხული ეგონა -მოდი რას ელოდებიი - ბიჭმა ლიზას გვერდით დაიკავა ადგილი ნინიას კი სხვა გამოსავალი არქნოდა და სოსო დაუმშვენა მარჯვენა
-რაგქვია პატარა?
-გაბრიელი მე გაბრიელ კალაძე ვარ და გთხოვთ პატარათი ნუ მომმართავთ - ლიზას თითქოს ესიამოვნა ეს სიტყვები და ტუჩის კუთხე ჩატეხა - თქვენ კი ქალბატონი ელიზაბედი არა?
-არა ! მე ლიზა ვარ, უბრალოდ ლიზათი მომმართე კარგი?
-კარგით
-არანაირი თ
-კარგი ლიზა
- სოსო ეს ბავშვი გავს ახლა 8 წლისას? -გაკვირვებულმა გადახედა კაცს რომელიც ფიქრებში იყო ჩაძირული და იცოდა იმ დროს ვერაფრის თქმას ვერ შეძლებდა გაეღიმა და თვითონვე განაგრძო -კარგით დავიწყოთ, რასველოდებით
საუზმობა დაამთავრეს და იმის მერე 1 საათიც გავიდა
-ლიზა! რას წამოგორებულხარ ამ გაგანია სიცხეში აქ- სოსო მიუახლოვდა მინდორზე წამოგორებულ გოგონას და ზებოდან წარბშეკრული დაყურებდა
-ვფიქრობდი სოსო
-და რაზეე?
-რაზე და 2 დღის წინ ვერ წარმოვიდგენდი ქალი თუ შეძლებდა შენს დაჩლუნგებას და აი დღეს გავიგე რო ეს შესაძლებებლია
-ჰო ლიზა მაგრამმ...- გააწყვეტინა და თვითონ განაგრძო
-ანუ მეთანხმებიი
-ლიზა გამოჩნდება კაცი რომელიც შენც დაგაჩლუნგებსს და მერე ვნახოთ როგორი იქნება დაცინვაა
-რაღაც არამგონია მე ჩემი დაცინვის საშუალება მოგეცეს მაგ მხრივვ
-მოვა დრო ლიზუუ მოვაა
-მაშინ მეორედ მოსვლა უნდა დაიწყოსს
-ხოიცი ყოველთვის ის გისრულდება რაც იცი რომ არ მოხდებაა
-ანუ მეორედ მოსვლა დაიწყება?- ისე თქვა თითქოს სოსონ ნათქვამი ვერგაეგოს, იქნებ მართლაც შეიძლება შეუყვარდეს ვინე? მაგრამ თავისი ხასიათების გამო რასაც უცხოებტან ავლენს -- შეიყვარებს ვინმე? --

დასრულდა ეს თავიიც, ძალიან დიდი მადლობა ყველას. მაპატიეთ შეცდომებისთვის