არვიცი აზრზე როდის მოვედი და წამოვედი კომპანიიდან მაგრამ ერთადერთი რაცმახსოვდა ის იყო რომ შვიდ საათზე „ლა მარე“_ში უნდა ვყოფილიყავი უკვე კი საათი ექვსის ნახევარს უჩვენებდა, უკვე ტაქსში ვიჯექი და სახლის მიმართულებით მივდიოდი ანასტასიამ რომ დამირეკა
„ოხ ღმერთო სულ დამავიწყდა მისი გაფრთხილება“
-გოგო სად ხარ მთელი კომპანია მოვიარე
-ვაიმე ტას ბოდიში რაა.. წამოვედი აუცილებელი საქმე მქონდა საღამოს ჩემთან გამოდი ასე 10-11 სკენ და ყველაფერს მოგიყვები კარგი?
-რახდება?ან ეს ათი-თერთმეტი საათი საღამო როდის მერეა? ან სად წადი საერთოდ?
კითხვები მომაყარა და მივხვდი მისგან თავს იოლად რომ ვერ დავიძვრენდი
-შვიდ საათზე ნოე უნდა ვნახო
-ვიინ?
იმხელაზე იყვირა ტელეფონი ყურიდან მოვიშორე
-ნუ ყვირი... ფიზიკურად არ მაქვს საუბრის დრო ტას ვერაფერს ვასწრებ თითქმის უკვე ექვსის ნახევარია გაკოცე და მიყვარხარ იცოდე
როგორცკი შევატყვე რომ სახლს მივუახლოვდით ანასტასიას ტელეფონი გავუთიშე, ტაქსის მძღოლს კი თანხა გადავუხადე და დავემშვიდობე...

ვიდექი ოთახში ღია გარდეროფთან და ვფიქრობდი რა ჩამეცვა, დედა მაინც ყოფილიყო სახლში რჩევას მომცემდა... არ ვიცი ტანსაცმელების თითო-თითოდ გადმოყრაში რა დრო გავიდა მაგრამ ბოლოს ორ კაბაზე შევაჩერე არჩევანი ერთი შავი იყო ტანზე მომდგარი მეორე კი ღია ვარდისფერი წელს ქვემოთ გაშლილი მოკლე კაბა, ვუყურებდი ორივეს და ვერ ვხვდებოდი რომელი ჩამეცვა
-ვფიქრობ ღია ვარდისფერი ჯობია გაშლილ თმებზე და შენს თეთრ მაღალ ბასანოჩქებზე არ მეთანხმები
საქმიანად შემოვიდა ანასტასია და გაოცებული ვუყურებდი როგორ მოასწრო ასე მოკლე დროში მოსვლა
-საოცარი მყავხარ
მივედი და ჩავეხუტე
-მაგრამ მაინც ვფიქრობ რომ შავი უფრო კარგი იქნება არა ?
-არ გეთანხმები, მე დამიჯერე კარგი ?
-კარგი

როგორც ანასტასიამ მირჩია ღია ვარდისფერი კაბა ჩავიცვი მოხდილი ზურგით, თეთრი მაღლები და თეთრი ჩანთა მოვირგე და საათს დავხედე, უკვე შვიდის ნახევარი იყო... სულ რაღაც ნახევარი საათი მქონდა დარჩენილი სადა მაკიაჟი გავიკეთე ანასტასიამ ტაქსი გამოიძახა ქვევით ჩამომყვა და ერთად ველოდებოდით
-ეხლა არაფერს გეკითხები, რომ მოხვალ დაწვრილებით ვისაუბრებთ ყველაფერზე, იცოდე დაუფიქრებლად არაფერი თქვა გაიგე?
-გავიგე ტასო გავიგე ისედაც ვნერვიულობ და ნუ მიმატებ
-მოვიდა უკვე... წადი და არაფერზე ინერვიულო
ანასტასიას დავემშვიდობე და მანქანაში ჩავჯექი...

ზუსტად შვიდი საათი იყო ‘ლა მარე’_ს კარებთან რომ ვიდექი და ანერვიულებულმა შევაღე კარები... მალევე დავინახე ნოე ჩვეული ოფიციალური სამოსით და ღიმილით მივუახლოვდი.
წამოდგა სკამი გამომიწია და მეც დავჯექი...
არ მოგატყუებთ და გეტყვით რომ საოცრად დაძაბული ვიყავი.
-დამიჯერე ასე დაძაბული თუ უნდა იჯდე არაფერი გამოვა ... არაუშავს მე დაგეხმარები
ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და მიმტანს ანიშნა რომ მოსულიყო
-1 ბოთლი საუკეთესო შავი ღვინო
-ახლავე ბატონო
გოგონა ღიმილით მოგვშორდა და ისევ ნოეს შევხედე
-მიირთვი რამე
მაგიდას თვალი და ყველაფერი იყო რაც შეიძლებოდა მონდომებოდა ადამიანს მაგრამ არაფრის ჭამის სურვილი არ მქონდა
-არაფერი მინდა ნოე, მირჩევნია პირდაპირ საუბარზე გადავიდეთ
-პატარა და სულსწრაფი ევა
ჩაეცინა, მოახლოებულ მიმტანს ღვინო გამოართვა და ანიშნა რომ თავისუფალი იყო
-იციი, მე არ ვსვამ
არაფერი უთქვია ჩემი ჭიქა აიღო და უკითხავად დაასხა ორივეს ჭიქაში
-კარგი, რახან ვერ ითმენ ვისაუბროთ, სულ თავიდან მინდა დავიწყო...
ნია ერთი წლის იყო მე და ლილე სოფელში რომ წავედით რამოდენიმე დღით ბავშვი დედამისთან დავტოვეთ, მესამე დღეს ლილეს დედამ დარეკა ნიას სიცხე ქონდა ლილემ ქალაქში დაბრუნება აიტეხა აქ ვერ მოვისვენებ და მირჩევნია წავიდეთო არვიცოდი რამექნა ჩემი მანქანით ვერ წავიდოდით რამოდენიმე დღით ადრე დავაზიანე ფარები და მეორე დღეს უნდა წამეყვანა შესაკეთებლად, ირგვლივაც არავინ იყო ვინც შეძლებდა რომ მანქანა ეთხოვებინა ან წავეყვანეთ, ძვლივს დავარწმუნე ლილე რომ დილამდე არაფერი გამოვიდოდა და დილამდე მოცდა მოგვიწევდა დავწექით ის ის იყო უნდა დაგვეძინა ისევ რომ დარეკა ლილეს დედამ რომ ნიას სიცხეს ვერ უგდებდა ... ვცდილობდი არ შემემჩნია ჩემი აღელვება მაგრამ არ გამომდიოდა, ერთადერთი რაც მოვიფიქრე ის იყო რომ ლილე სოფელში უნდა დარჩენილიყო და მე რაც იყო წავიდოდი ჩემი მანქანით მაგრამ ლილეს წაყვანას ვერ გავრისკავდი, ძალიან გაბრაზდა... ისეთი განრიხებული მეტი არც მახსოვს როგორც მაშინ, ფსიქოლოგი იყო ისიც და ერთადერთი იყო ვინც ჩემზე მოქმედებდა (საოცარი ტკივილით გაეღიმა) იმდენი ქნა რომ დავთანხმდი მის წაყვანას
-არ არის საჭირო ნოე, მე ვიც...
არ მინდოდა ხასიათი შეცვლოდა და ვეცადე რომ გამეჩერებინა მაგრამ წინადადების დასრულებაც არ მაცადა
-ეგრე შენ ისიც იცოდი რომ ჩემი და ჩემი ცოლი იყო და შენთან ვთამაშობდი
ისე მშვიდად მითხრა თავი დამნაშავედ ვიგრძენი ბოდიში მოვუხადე და ვანიშნე გაეგრძელებინა
-ძალიან წვიმდა ევა...გეფიცები მსგავსი ამინდი არც იმ დღემდე და არც მის შემდეგ მინახავს, ის ის იყო თბილისს მოვუახლოვდით რომ სავარაუდოდ უამინდობისგან ახლომდებარე ყველა ლამპიონი ჩაქვრა, საოცრად ბნელოდა... მიუხედავად იმისა რომ ნელა დავდიოდი ვერ შევძელი გზის გაკვლელვა და გაჩერება ვამჯობინე, ერთი მხრიდან ლილე მიძახდა რომ არ გავჩერებულიყავი რადგან ნიაზე ნერვიულობდა მეორე მხრიდან კი საკუთარი მე არ მაძლევდა ადგილიდან დაძვრის უფლებას, არ ვიცი როგორ... არ ვიცი საიდან მაგრამ მანქანა რომ გავაჩერე მოულოდნელა მძიმე ბიძგი ვიგრძენით, მარშუტკა იყო... ლილეს მხრიდან დაგვარტყა... გონს რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი, როგორცკი თვალი გავახილე ლილე მოვიკითხე, მითხრეს რომ საოცრად მძიმედ იყო და მაქსიმუმ ..(ცრემლები მომდიოდა და ნოეს ვუყურებდი, ნოეს რომელიც არასოდეს მინახავს ასეთი სერიოზული და ტკივილიანი სახით)... მაქსიმუმ რამოდენიმე დღე გაეძლო მის გულს ევა.. ეს კი იმას ნიშნავდა რომ მისი გადარჩენა შეუძლებელი იყო, იმედი ბოლო წუთამდე არ დამიკარგავს მაგრამ ამაოდ... საოცრად შევიცვალე ამ ამბის შემდეგ ევა, ყველაზე საშინელი რაც იყო ნია ‘შევიძულე’.. ნია რომელიც ყველაზე სუფთა იყო, შემდეგ ლილეს დედასაც ვადანაშაულებდი, მაგრამ ბოლოს მივხვდი რომ ყველაზე დიდი დამნაშავე მე ვიყავი, რაც არუნდა გამეკეთებინა არუნდა დამეშვა, რომ მისი სიცოცხლე საფრთხეში ჩამეგდო.. ორი წელი ისე გავიდა ნია ხელშიც არ ამიყვანია გჯერავს ? (სიმწრით გაეღიმა) სულ ცდილობდა ჩემთან კონტაქტში შემოსვლას, მაგრამ არ შემეძლო, სიახლოვეს არ ვიკარებდი... ფაქტიურად ჩემმა დამ გაზარდა ნია... შარშან კი ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვალა, ნიას ფილტვების ანთება ქონდა და ძალიან ცუდად იყო, თავიდან ვითომ არაფერი მაგრამ საავადმყოფოს პალატაში მწოლიარე პატარა ლოყებწითელა ცელქი გოგოს მაგივრად ფერდაკარგული და უსუსური ნია რომ დავინახე ვერ წარმოიდგენ რა დამემართა ... მაგრად მიჭერდა პატარა თითებს ხელებზე და მთხოვდა არ დამეტოვებინა და მასთან ვყოფილიყავი, მაშინ მივხვდი რომ ეს პატარა არსება იმაზე მეტად იყო ჩემი ვიდრე წარმოდგენა შემეძლო... იმის მერე კი დღემდე ვცდილობ ყველა თავისუფალი წამი მას დავუთმო... სწორედ მაშინ როცა ნია საავადმყოფოში იწვა ორი ქალი მოიყვანეს ავარიის მსხვერპლი ... უფროსწორად ქალი და გოგონა, ქალი გამოძვრა გოგონა კი ძალიან მძიმედ იყო... რამოდენიმე დღის შემდეგ თითქმის ყველა ექიმი მაგ გოგონაზე საუბრობდა თუ რა პატარა და რა ლამაზი იყო მაგრამ სამწუხაროდ საუბარს ვეღარ შეძლებდა... არ ვიცი რატომ დავინტერესდი მაგრამ ჩუმად შევაღე მისი პალატის კარები და მძინარე ანგელოზი იყო იქ, საოცრად თეთრი გოგო გრძელი შავი თმებით, ლამაზი ბაგით და წამწამებით... ნია მალევე წამოვიყვანეთ სახლში, ხშირად მახსენდებოდა გოგონა საავადმყოფოდან მაგრამ მასზე არაფერი ვიცოდი, არც მიცდია გაგება რომ არ მოგატყუო შემდეგ კი მას ახალი პარტნიორის კაბინეტში გადავაწყდი, ისე უცებ შემოვარდა კაბინეტში მდივანმაც ვერ დააკავა თურმე, მისმა დანახვამ გამაოცა და გამაკვირვა დანარჩენი კი შენც იცი... ლილეს გარდაცვალების შემდეგ პირველი ადამიანი ხარ ვისაც შევხედე და მინდა რომ ჩემთან იყოს, ახლა ყველაფერი იცი, მაგრამ თუ ჩემთან ურთიერთობის აწყობას გადაწყვეტ იქ სხვა ყველა უნდა დაივიწყო, მე 100% ით უნდა ვიყო დარწმუნებული რომ შენ ჩემთან ურთიერთობის პერიოდში არაფერ ზედმეტს არ მოიმოქმედებ… მე ვერ შევძლებ ყველგან კუდში გდიო თინეიჯერი ბიჭივით, ვერ შევძლებ ოცდაოთხი საათი ტელეფონზე ვიყო ჩამოკიდული და გესაუბნებოდე... ამ ყველაფერს იმიტომ გეუბნები და გიხსნი რომ ვგრძნობ ჩემს მიმართ არ ხარ გულგრილი... ვგრძნობ რომ გინდა ჩემთან ურთიერთობა, წინააღმდეგ შემთხვევაში აქაც არ იქნებოდი ახლა... მოკლედ ევა ამჟამად ეს იყო რაზე საუბარიც მსურდა, ახლა კი შენი გადასაწყვეტია რა და როგორ... არც ის ვიცი დავითი ამ ამბავს როგორ მიიღებს რადგან ბევრად პატარა ხარ ჩემზე, მეც ზედმეტად რთული ვარ და ვიცი ეს, მაგრამ თუ ჩემთან ურთიერთობას გადაწყვეტ მე ყველანაირად ვეცდები რომ ბედნიერი იყო...
რა დამემართა ამ ყველაფრის მოსმენის შემდეგ? ვერ აგიღწერთ... ვიჯექი გაშეშებული და დაუკითხავად მომდიოდა ცრემლები, ვერც კი მივხვდი მოსმენის პერიოდში როდის გამოვცალე ღვინით სავსე ჭიქა
-ნოე მე... მე არვიცი რა გითხრა, საოცრად დაბნეული ვარ ამ ყველაფრის მოსმენის შემდეგ
მოულოდნელად ჩემმა ტელეფონმა დარეკა, რატის სურათი ამოვარდა ეკრანზე და ნოემაც დაინახა რომ რატი რეკავდა ფეხზე წამოდგა და უნებურად მეც ავდექი
-ახლა მე დაგტოვებ ევა და კარგად დაფიქრდი გიღირს თუ არა ჩემთან ურთიერთობა რადგან, როგორც გითხარი თუ ჩემთან ყოფნას გადაწყვეტ იქ ჩვენს ორის გარდა არავინ იქნება... ჩვენ ორს შორის მესამემ ვერ იარსებებს, არც ჩემი და არც შენი მხრიდან... ვერც რატი, ასე რომ კარგად დაფიქრდი
შუბლზე მაკოცა და როგორც კაბინეტიდან გაქრა ისევე გაქრა რესტორნიდანაც



მახარებთ ♥