შესაფერისს მომენტს ველოდებოდი ქეთისთან სალაპარაკოდ. არ მინდოდა პირდაპირ მეკითხა ამიტომ რაიმე გზა უნდა მომენახა იმისთვის რომ მისი მეტი ნდობა მომეპოვებინა და მოეყოლა მიზეზიც და ისიც თუ რა ხდებოდა კლასში.
- ქეთი შეგიძლია დარჩე ?! -- კართან შევაჩერე როდესაც კასულას აპირებდა კლასიდან
-აუცილებელია?!-- თითქოს მიხვდა რაოტმაც ვაცერებდი
- აუცილებელი არ არის უბრალოდ მინდა დარჩე
- კარგი-- კარებს მოსცილდა ჩანთა მერხზე დადო და ჩამოჯდა. დაველოდე სანამ ყველა დატოვებდა კლასს. ყველაზე ბოლო ნიკა გავიდა და ისე იყურებოდა აშკარად დიდი სურვილი ჰქონდა გაეგო რას ვისაუბრებდით.ზლაზვნით დატოვა იქაურობა და სივრცეში დავრჩით მე და ქეთი.
- ქეთი .. -- დავიწყე შესავლის მსგავსი ...
- მე ვატოს და დათოს ბავშვობიდან საოცარი მეგობრობა გვაკავშირებს -- თავადვე დაიწყო საუბარი -- ყოველშემთხვევაში გვაკავშირებდა და ახლა რა იქნება რა ვიცი...
პირველი კლასიდან ერთად მოვდივართ და შეიძლება ითქვას ერთად გავიზარდეთ. მე მათგან განსხვავებით ცოტა მოშორებით ვცხოვრობ, ისინი ერთმანეთთან უფრო ახლოს მაგრამ ამას ჩვენი მეგობრობისთვის საერთოდ არ შეუშლია ხელი. ბევრი რომ არ გავაგრძელო ასე მოვაღწიეთ სამმა 9 კლასამდე. მე ძმა არ მყავს და ყოველთვის მეგონა რომ ისინი იყვნენ ჩემი უახლოესი ადამიანები. ვერავინ ბედავდა მათი შიშით ჩემს წყენინებას, მაგრამ ზრდასთან ერთად შესაბამისად მეც გამიჩნდნენ ტაყვანისმცემლები და რამდენიმეს ჭკუაც კი ასწავლეს. გაზაფხულის თვე იყო არ მახსოვს ზუსტად მაგრამ უბანში ვსეირნობდით და მზესუმზირას შევექცეოდით
- რა გავაკეთოთ? -- იკითხა დათომ
- წამო ბავშვობა გავიხსენოთ საქანელებზე წავიდეთ -- შევთავაზე მე სიცილით
- შენც ძაან დიდი არ მყავდე რა -- სიცილით მიპასუხა ვატომ
- შენ თ შენი თავი დიდი გგონია მე რა არ ვარ?! თანატოლები ვართ იცოდე
- მე სამაგიეროდ ბიჭი ვარ და უფრო ადრე ჩამოვყალიბდი -- სიცილი აგვიტყდა მე და დათოს რაზეც ვატო ცოტა გაგვინაწყენდა.
- ადრე რას ქვია აბა თქვი? -- ჰკითხა დათომ
- იმას რომ მე თქვენზე სერიოზულად აღვიქვამ ყველაფერს -- მართლა სერიოზულად უთხრა ვატომ
- რა პონტში???-- დაინტერესდა დათო და სკვერში მდგარ სკამზე ჩამოვსხედით
- შეყვარებული მყავს -- თქვა ვატომ ამაყად
-ოჰო.. ეგრე მეც მყავს მერე რა -- სიცილით მიუგო დათომ -- ე.ი. "ვზროსლები ვართ -- და მოკუმული მუჭი მუჭზე მიურტყა ვატოს.
არ ვიცი მე რა მჭირდა იმ მომენტში იმას ვაბრალებდი რომ აწი შეიძლება ჩვენი მეგობრობა ვიღაცეებს დაეშალა თუ სხვა რამ ხდებოდა აე ვიცოდი.
- ქეთი შენ? -- მკითხა ღიმილით ვატომ
- კაი ბიჭო ამაზე ადრე ჩვენ გავიგებთ მაგ ამბავს რამე რო იყოს -- თქვა დათომ და შუბლზე მაკოცა

რამდენიმე დღე რაღაც არეული დავდიოდი თითქოს თავსაც ვარიდებდი ბიჭებს მაგრამ მიზეზს მხოლოდ მაშინ მივხვდი როცა ვატომ თავისი ტურფა წარმოგვიდგინა მე და დათოს. მე ვატო მიყვარდა და მაშინ მივხვდი ზუსტად.იმ მომენტში არაფერი შემიმჩნევია მაგრამ გული ჩამწყდა. დათოს კი ძალიან გაუხარდა მეგობრის ამბავი. როდსაც ვატომ ის გოგო სახლამდე გააცილა მე და დათო ჩემი სახლისკენ დავიძარით.
- ქეთუშ რა გჭირს რატომ ხარ ჩუმად?
- არაფერი.. რავიცი..
- ეგ პასუხი არარის ხო იცი -- მზრუნველად მითხრა და ხელი გადამხვია და მიმიხუტა-- ხო იცი შეგილია გვენდო და თქვა რა გაწუხებს და მოვავარებთ
- ვატო მიყვარს,,, მემგონი -- არ ვიცი რატომ ვთქვი მაგრამ ფაქტია ვთქვი -- დღეს მივხვდი დათო და ძალიან მცხვენია.-- გაოგნებული დათოს სახე არ მავიწყდება დღესაც,სულელურად მოვიქეცი, ვიდექი დათოსთან ჩახუტებული და ვქვითინებდი მის მკერდზე მაგრამ რა მატირებდა მეც არ ვიცოდი.
-- დაწყმნარდი ..-- მეტი არაფერი უთქვამს ან რა უნდა ეთქვა რო...სახლამდე მიმაცილა დამემშვიდობა და წავიდა. ბედის ირონიაა თუ ბედია არ ვიცი ცოტახანში ვატო მესტუმრა
- შენთან საქმე მაქვს-- სერიოზულად მითხრა როდესაც ოთახში შემომაკითხა, ცოტა შემეშინდა ვიფიქრე დათომ უთხრა ყველაფერითქო
- გისმენ -- დამფრთხალმა ვუპასუხე
- რა იყო რამ შეგაშინა -- გამიცინა და ჩამეხუტა -- აბა როგორი გოგოა რას იტყვი?-- გამხიარულდა
- კაი გოგოა რა უნდა ვთქვა? -- ტავდახრილი ვპასუხობდი მრცხვენოდა ძალიან მისი
- ხო კარგია, ლამაზია, ჭკვიანია-- აღფრთოვანებული ყვებოდა -- მემგონი ის არის ხო?
- რავიცი შენ უკეთ იცი ის არის თუ არა
- შენთან მართლა საქმე მაქვს -- დასერიოზულდა -- რაღაცას გეტყვი ოღონდ ...
- გისმენ -- მხოლოდ ახლა ავწიე თავი და შევხედე და დავრწმუნდი რომ მიყვარდამართლაც რადგან სხვანაირად ვუყურებდი და სხვანაირ ვატოს ვხედავდი
- დათოს სეყვარებული ყავს ხო იცი?!
- კი ხომ თქვა
- შენ უყვარხარ ...-- ვერ გეტყვით იმ მომენტში რა დამემართა, რამდენი რამე გავიფიქრე რამდენი რამე წარმოვიდგინე.. ჩემი საქციელი დათო ახლა აქ ვატო მოკლედ ცუდ დღეში ჩავვარდი.-- ქეთი გესმის?
- ვატო უნდა წახვიდე -- ავდექი და კარისკენ მიუთითე რომ წასულიყო
- ქეთი,, მასე ნუ რეაგირებ,,, რა მოხდა მერე გაიაზრე რა გითხარი ხო იცნობ იცი დათოს ... თავიდან არც მე მესიამოვნა რომ მითხრა მაგრამ გულს ვერ უბრძანებ ხომ იცი ...
- ვატო წადი.-- სულ ძალით გამოვისტუმრე.
მოკლედ ქალბატონო ნატა ბევრი რომ არ გავაგრძელო. არ ვიცი როგორ რანაირად მაგრამ ამ ამბების შემდეგ სამივეს აგვერია სიტუაცია,,, ველაპარაკებით ერთმანეთს მაგრამ ამ თემაზე არავინ ვსაუბრობთ. ასე გაიარა 2 წლმა ძალათ კარგმა ურთიერთობამ ვითომ ყველაფერი კარგად გვაქვს და ამ დროს საკუთარი თავის გარდა არავის ვატყუებთ. მე ვატო მიყვარს, ვატოს ვიღაცა დათოს მე... ხო კარგი ამბავია
ქეთის მონაყლმა ცოტა ამაფორიაქა მაგრამ ეს ალბათ გარდატეხის ასაკს და მოზარდობას უფრო მივაწერე იმ მომენტში
- გასაგებია ქეთი ... და იმ დღესაც ამ ამბის გამო მოხდა ჩხუბი?
- არა, მთლად მასეც არარის
- ვერ მივხვდი...
- გგახსოვს კლასში მტირალი რომ დაგხვდით?
- კი როგორ არა..
- მაგ დღეს სანამ კლასს დავტოვებდი ვატომ გამაცერა საქმე მაქვს არ წახვიდეო.

ვატო: ეტი, ის რაც ჩვენ სამს შორის ტრიალებს აუცილებელი არარის საქვეყნოდ ცნობილი გახდეს... ხმ შეგიძლია ენას კბილი დააჭირო და ნაკლები ილაპარაკო...
ქეთი: რას გულისხმობ ვერ გავიგე...
ვატო: ჩვენს ძველ მეგობრობას ეცი პატივი და ყველგან ნუ ლაპარაკობ ამ ამბავს-- ძალიან უხესად მომმართა
ქეთი: მე არავისთან ვლაპარაკობ რა გინდა?-- მეც უხეშად მივუგე
ვატო: აბა რას მეუბნები რომ დათო დადის და ჭორაპბს ამ ამბავს?,,, ნიკამ საიდან იცის ?
ქეთი: არ ვიცი... მე არავისთან არაფერი მითქვამს
ვატო: მოკლედ მე ჩემი გითხარი... არ მინდა საერთოდ გადავემტეროთ ერთმანეთს და ჯობია ყველამ თავის ცხოვრებას და თავს მიხედს... და დაივიწყე რაც იყო და როგორც... ნუ გადამაყოლე რაა...-- ძალიან უხეშად მომმართა და კლასიდან გავიდა
ზუსტად მაგის გამო შემომისწარით აქ მტირალმა ქალბატონო ნატა.
- გასაგებია....
- ეს ამბავი დათოს ყურამდეც მისულა და ზუსტად ამიტომაც მოხდა ეს ამბავი.. როგორც მერე გავიგე ნიკას ულაპარაკია რაღაცეები არასწორად.. მოკლედ დაწვრილებით არც მე ვიცი რაღაცეები მაგრამ საიდან მოდის პრობლემა იმას გეუბნებით უბრალკოდ
-ნიკას იცნობდით აქამდე? -- დამაინტერესა რა საერთო ან საიდან შეიძლება სცოდნოდათ ერთმანეთი
- მე არა.. ვატო იცნობდა დათოს ყოფილი მეზობელი იყო ბავშვობაში იცნობდა მაგრამ მერე ნიკა ბებიამისთან გადაცხოვრდა და კავშირიც გაწყდა ახლა ისევ დავრუნდა უბანში
-არ მეგობრობ?
- მე არა... უხეში ბიჭია ძაან და ბიჭები არ ვიცი მართლა არ მიკითხავს ...
ნატა მას რა მოხდება?
- არ ვიცი ქეთი ვაჯა რას გადაწყვიტავს ვნახოთ მე მაქსიმალურად შევეცდები პასუხისმგებლობა ავიღო და შანსი მისცეს ესეთი სახის ამბები ესე მშვიდად არ გვარდება ხომ იცი?!
- ვიცი ნატა მას... არ მინდა რომ პრობლმები შეექმნათ..
-შენ თავ არ დაიდანაშაულო იცდე...
- არა ნმატა მას უბრალოდ ჩემი მეგობრები არიან და ვღელავ მათზე -- ამ სიტყვებით მივხვდი რმ ქეთის არანმაირი იმედი არ ჰქონდა ვატოსთვის საყვარელი9 ადამიანი ეწოდებინა,,, იმედს ვიტოვებდი რომ გადაუვლიდათ ყველაფერი და სასაცილო გასახსენებლად დარჩებოდათ ყოველლიბვე.
ქეთისთან საუბარმა უფრო ამაფორიაქა და უფრო მეტად ჩამრთო ამ ამბავში. პირველ რიგში ვაჟასთან უნდა მომეგვარებინა ბიჭების დარჩენის ამბავი შემდეგ კი ვატოსაც დათოსაც და ნიკასაც უნდა დავლაპარაკებოდი... მაგრამ რაზე? ეს კითხვა ამომიტივტივდა როდესაც დერეფანს მიუყვებოდი და მოქმედების გეგმას ვადგენდი. რა უნდა გამერკვია? რა მეთქვა ვატოსთვის რატომ არ გიყვარს ქეთი? რა მეთქვა დათოსთვის რატომ გიყვარს ქეთი? ან ნიკასთვის რა მეთქვა....
ვაჟას დაყოლიება ცოტა გამიჭირდა საკმაო ხანს ვუხსნიდი და ვუმტკიცებდი რომ მათი გარიცხვა არ იყო გამოსავალი, საბოლოოდ დავითანხმე ბოდიშით ზარალის ანაზღაურებით და ახნა განმარტებითი წერილების სანაცვლოდ ჩემი პასუხისმეგბლობის ქვეშ განაგრძობდნენ სწავლა. მისი კაბინეტიდან საკმაოდ კმაყოფილი გამოვედი და გეგმა მეორე რომ გამეგო ბიწების მდგომარეობა გავააქტიურე.როგორც გავარკვიე მშობლებთან საუბრიტ დათოს თავის ტკივილები აწუხებდა და რამდენიმე დღე არ ივლიდა სკოლაში ვატო კი ქალაქიდა გაიყვანეს ნაადრევი საახალწლო არდადეგები დააწყებინეს.
-ნიკა შენ დათოს მეგობარი ხარ თუ ვატოსი? -- ვკითხე როდესაც დერეფანში დავეწიე.
- არცერთის...-- გაოგნებულმა შემომხედა
- აბა?...
- არც არაფერი პირადულია..
- სენ რამე პირადული გაქ?
- კი მაქვს და ჩემი საქმეა...-- კიბეებისკენ გაუხვია
სამასწავლებლოში ვიჯექი და ვფიქრობდი სად და რანაირად აღმოვჩნდი...რა ხდებოდა და რა ტრიალებდა... აშკარა იყო რომ რაღაცა ხდებოდა რაღაცა ხდებოდა..
არდადეგები საახალწლო გვიახლოვდებოდა... სიტუაციაც ნელნელა ლაგდებოდა. დათომ სკოლაში სიარული იწყო... ახსნა განმარტება დაწერა ბოდიში მოიხადა. ვატო არ ჩანდა... საახალწლო ჟრიამული ახლოვდებოდა,ყველა სამზადისში იყო.. არდადეგები ნაძვის ხე სსაჩუქრები, გართობა, ყველა თავისთვის აწყობდა გეგმებს...უკვე მერამდენე წელი იქნებოდა რომ ახალწელს ხელოვნური თოვლ;ის ბაბუებით შევხვდებოდით. თბილისში თოვლი ხომ სანატრელი გაგვიხდა.ბავშვებმა გადაწყვიტეს საახალწლო კორპორატიულილ საღამო მოეწყოთ და ყველანი ამ საკითხით იყვნენ დაკავებულები. ვატოს ფაქტიურად დეკემბრის თვე სკოლაში არ უვლია.
-ნატა მას -- მომვარდა ქეთი და ნია
- რა მოგარბენინებდათ კლასში არ მოვიდოდი?-- გამეცინა ისე ქოშინებდნენ
- არა, ჩვენ უნდა დაგვესწრო -- სიცილითვე მითხრეს-- იცით გადავწყვიტეთ შჰობას ყველანი ერთად შევხვდეთ- თქვა ქეთიმ
- ანუ მასწავლებლები და მოსწავლეები-- დაამატა ნიამ
- ოჰო,,, საინტერესოა.. და რატომ?! უმრავლესობას თავის ჭკუაზე გართობა უღცევნია თქვენ პედაგოგები მიგყავთ?!
- არა მასე არ არის... ხმათა უმრავლესობით მასე ჯობია თანაც ბოლო წელია და..სათხოვარი გვაქვა თქვენთან
- გისმენთ
- ხომ იცით არცერთი პედაგოგი არ წამოვა თუ ბატონი ვაჟასგან არ იქნება ნებართვა და ამაში უნდა დაგვეხმაროთ რომ ვაჟას დაელაპარაკოთ და ნება დაგვრთს... რათქმა უნდა თავადაც შეუძლია მოვიდეს...
- ცოტა რთულ რამეს მთხოვთ მაგრამ ვეცდები დაგეხმაროთ-- არ მინდოდა ბავშვების წყენა და იმ წუთასვე გავემაღტე კაბინეტისკე
- სალამი ნატალია დაბრძანდით -- თავაზიანი იყო ვაჟა --
- გმადლობთ .. საქმე მაქვს...
- რა თქმა უნდა აბა ისე როდის ყოფილა აქ მსტუმრებოდით?!... და თანაც რომც მოვინდომო მაინც არ მეწვევით მხოლოდ საქმე და საქმე...-- ნასვამი იყო თუ რა სჭირდა არ ვიცი უკბილოდ კი ხუმრობდა. მოკლედ ავუხსენი და გავარკვიე სიტუაციაში და საბედნიეროდ დათანხმდა მას შემდეგ როცა გაიგო რომ თავადაც უნდა დასწრებოდა ამ თავყრილობას.
22 დეკემბერი იყო. ჩვენი კლასში შეკრების ბოლო დღე.ბოლო გასაუბრება უნდა გაგვევლო წვეულებასთან დაკავშირებით
- რესტორანი დაჯავშნულია, მოსაწვევები დარიგებულია... პროგრამა მზად არის...
-მშვენიერია... კლასიდან ყველა მოდის?
- არა 4 ბავშვი არ მოდის სხვაგან მიდიან არდადეგებზე და ვერ ახერხებენ
- გასაგებია... იმედი მაქვს არდადეგებს კარგად გამოიყენებთ დაისვენებთ და ახალი ენერგიით დამიბრუნდებით
- ნატა მას ეს ვაჟას მეღლის მოსაწვევია დაგვავიწყდა მიცემა-- გამმიწოდა ნიამ
- ნარაუშავს, ახლა მიცე,მას აზრი არ აქვს უფრო ეწყინება ერთი მოსაწვევით მოვიდნენ...
- მართალი ხართ-- დამეთანხმა ნია
- მაშინ დავიშალოთ და ზეგ შევხვდებით წვეულებაზე-- კლასი წამოიშალა, ქურთუკების მოცმა დაიწყეს... კარი იღება და ვატო......