ახალი წელი ბაღათურიების სახლში პირველად შეაბიჯებდა, განსაკუთრებით უყვარდა ეკატერინე ბაღათურიას ეს დღესასწაული, ყოველთვის ოჯახთან ერთად ხვდებოდა ახლა კი ყველაფერი სხვაგვარად იქნებოდა, ანდროსთან ერთად შეხვდებოდა ახალწელს , თავის დათას მოეხვეოდა პირველ წამებში და კიდევ უფრო ბედნიერ წელს დაიწყებდა. საგანგებოდ მოემზადა, დათაც აიყოლია. რა თქმა უნდა უარი ვერ უთხრა ბაღათურიამ და ცხოვრებაში პირველად მორთო ნაძვისხე, სახლი ნათურებით გაანათა და საახალწლო სამზადისი შეიგრძნო. მთლად უკმაყოფილოც არ იყო ყოველი საქმის მერე ეკატერინეს კოცნას პარავდა, წამახალისებელი კოცნა კი ყველაფერს გააკეთებინებს ადამიანს.
ბუხრის წინ იჯდა და მკერდზე მიხუტებულ ბავშვს დაჰყურებდა. ეკატერინე ოთახში დაფუსფუსებდა და ისევ რაღაცას ავალებდა
-დედაშენს დაურეკე?- ისე ჰკითხა ანდროსთვის თვალი არ მოუშორებია.ეკატერინე გაჩერდა და ბათუსკენ გაიხედა
-მამას დავურეკე და მოვიკითხე ! შენ დაურეკე შენებს?
-მე არასდროს ვატარებდი მათთან ერთად ახალ წელს შენ კი პირველად ხვდები ახალ წელს მშობლებისგან შორს
-ჩვენი მშობლები წელს საახალწლო ღონისძიებაზე წასვლას აპირებენ სადაც მათი მეგობრები იქნებიან შეკრებილნი
-ნუ მიხსნი იმას რაც ისედაც კარგად ვიცი . მინდა სრული ბედნიერება იკითხებოდეს შენს თვალებში და არა განახევრებული ,დედაშენი მთელი ცხოვრებაა ასეთია აქამდე არ გაწუხებდა მისი ეს ხასიათი ,პირველად არ გინახავს ასეთი ჩემ გამო მასთან კამათი არ გინდა - ბავშვს ზურგზე მიადო ხელი და წამოდგა - ხო იცი მე მაგრად ყველას აზრი შეგიძლია დაპატიჟო თუ შენ მისი არყოფნა გულს გატკენს
-რა ხდება დათა?
-რა ხდება
-მეც მაგას ვკითხულობ,რატომ მიხსნი იმას რაც ისედაც კარგად ვიცი !
-ჰმ , უკაცრავად - ჩაიცინა და სხეულზე მიკრულ წერტილს ცხვირი გაუხახუნა . ეკატერინე ყოველთვის შეშდებოდა ამ სანახაობის ცქერისას, საოცარი დასანახი იყო ბაღათურიას განიერ გულმკერდზე ანდროს ციცქნა სხეულის დანახვა ანდაც მის მკლავებში მოქცეული ბიჭი და მზერა რომელიც არაამქვეყნიური გრძნობით ჰქონდა სავსე ბაღათურიას. ხშირად შეიგრძნობდა პატარა ბაღათურიას სურნელს და ირინდებოდა. ანდრო იყო ერთადერთი არსება ვისი სიახლოვეც ერთმანეთს ავიწყებდათ
-დათააა - მისი თვალები რომ დაინახა შემდეგ გაიაზრა რომ უკვე მის წინ იდგა
-კატუშ- გაუღიმა ცვეული ღიმილით და მზერა მის თაფლისფერებს გაუსწორა
- უღმერთოდ მიყვარხარ-ისე თქვა თითქოს არც იყო დედამიწაზე და სადღაც სხვა განზომილებაში დაფარფატებდა , ირგვლივ მწვანე იყო ყველაფერი ,დათას მწვანეების ფერი !
ბაღათურიას პასუხი არ მოუსმენია, მწვანეები უფორ მიუახლოვდნენ შემდეგ ტუჩებზე ცხელი ბაგეების შეხება იგრძნო და მოძრაობაში აჰყვა ბაღათურიას მწველ ტუჩებს.
....
სრული საგიჟეთი იყო დადვანებთან,ბაღათურიებისგან განსხვავებით ბევრი ახალი წელის მნახველი იყო სახლი . ბევრჯერ ჰყავდა ერეკლეს ბარბარეს სუსტი სხეული ხელში ანატაცები უზამაზარ ნაძვის ხეზე სათამაშო რომ დაემაგრებინა. მერე ტასუნას შისვამდა მხარზე და ქალბატონი ბოლო დეტალსაც უმატებდა მშვენიერ ნაძვს. სახლის განათების პატივიც ანასტასიას ჰქონდა .არასდროს ხსნიდა საჩუქრებს 12 საათამდე , მშვიდად დაალაგებდა ხის ქვეშ ყუთებს და ერთხელაც კი არ ეცდებოდა მათ გახსნას. 31 დეკემბერს მთელ დღეს სახლში ატარებდნენ, ბარბარე ვერ იაზრებდა მაგრამ ჩვევად ჰქონდა ერეკლეს იმ დღეს სახლში გამოკეტვა. ან სამზარეულოში შეუძახებდა,ან ტასოს მიუსვამდა ანდაც რამეს მოუძებნიდა.
31 დეკემბრის დილას მზემ რომ შეანათა ოთახში ,წვიმიანი ღამის შემდეგ განსაკუთრებიტ გაუხარდა.უცებ წამოიწია და ზურგიდან მიხუტებულ მძინარე დადიანს გაბადრულმა დახედა, ისე ტკბილად ეძინა იმდენად მშვიდი და საყავრელი იყო კოცნა მოუნდა, ჟრუანტელმა დაუარა და გიჟივით ეძგერა ტუჩებზე,მერე მთელი სახე დაუკოცა და მის მკლავებსი მოქცეული უფრო მიეკრო სხეულზე
-დადვანოო ...გაიღვიძე ერეეეეკლეეეე ერეეკლეეე ერე ერე ერეკლეეე
-ვიღაცა გაიტყიპება ...ნეტავ ვინ? დავანის ქალი ხომ არა?
-უკაცრავად რაა მე გვარი არ შემიცვლია...
-ვინ გითხრა ... ის ავღნიშნე რომ ჩემი ქალი ხარ თუ ვცდები - თვალები გაახილა წელზე თიტები მოუჭირა და ტუჩები დაისველა- აბა ვინ ხარ ?
-ასე ნუ მიყურებ თორემ ბარბარე დადიანიც გავხდები - ამოიკვნესა და შავ სფეროებს მაიშტერდა,მერე თითები ლოყაზე ჩამოუსვა- ერეკლეე იცი ამაღამ ახალი წელია
-ვიცი მერე რა უნდა გავაკეთოთ მე და შენ ბაღათურიებთან წასვლამდე?
-ბავშვი !
ისე მშვიდად განუცხადა დადვანს რომელიც მის ყელში იყო თავჩარგული და სველ კოცნებს უტოვებდა წამსვე გააშეშა,იგრძნო ბარბარემ როგორ დაეჭიმა მთელი სხეული დადვანს. გაეღიმა , გაიბადრა და ისე უყურებდა თვალებაციმციმებულ ბიჭს
-მომესმა?
-პირველად ვამბობ ამას დაიმახსოვრე ... - ხელები ყელზე მოხვია - ბავშვი მინდა შენგან , შენ რომ გგავდეს
-მეგონა ვერ გავიგებდი ამ სიტყვებს
-მაპატიე ...მაპატიე რომ გეგონა,მაპატიეე -იმდენად გულწრფელი ჩანდა ,ისე უცებ გახდა სევდიანი მისი თვალები რომ ერეკლეს სუნთქვა შეეკრა.
-ბაბიი ,ჩემი ბაბი ხარ შენ . ახლა საკუთარ თავს სთხოვ პატიებას შენ ჩემი ნაწილი ხარ . გიკრძალავ იმ დროის გახსენებას , მე იმდენად მიყვარხარ მაშინ არ გამიქრა შენდამი გრძნობა და ახლა იმ დროის გახსენება ფუჭია ჩემო - თვალებშ უყურებდა , სახეზე ეფერებოდა შემდეგ აკოცა განაბულ ქალს და ამღვრეული თვალები დაუკოცნა -ჩემი ბარბარიკა
-რა გავაკეთე ასეთი 18 წლამდე შენ რომ დაგიმსახურე ? -ამღვრეული თვალები მიანათა და მოეხვია, სახე მის ყელში ჩამალა და დიდხანს არ შერხეულა
-ბაბიი რა გჭირს ბაბიიი ძალაინ ემოციური ხარ ბოლო დღეებია...გუშინ სახლის მორთვის დროს ატირდი
-საყვარლები იყავით შენ და ტასუნა ბედნიერებისგან ვტიროდი არ შეიძლება? ვიბანავებ ,ჩავიცვამ და მოვიფიქროთ რამე
-ტასუნა გუშინ მოიყვანე და ისევ წაიყვანე ! ბავშვი ლამის ორი კვირაა შენს ძმასთანაა - ბარბარეს გაჰყვა და წარბები შეკრა.
-ჩემი ძმა ერთ კვირაში უკან ბრუნდება და უნდა ტასუნასთან იყოს
-მომავალი ერთი კვირა ჩემი შვილი მასთან უნდა იყოს?
-ჩხუბის სურნელი დატრიალდება მალე და სჯობს შეწვიტო!- დარჩენილი სამოსიც მოიშორა თავისკენ მიიზიდა დადვანი და კაბინაში შეიყვანა- სანამ წავალ და მოვიყვან ტასუნას მანამ დროს ფუჭად ნუ დავკაგ- ვინ დააცადა სიტყვსი თქმა დადვანი ასე მშვიდად უყურებდა შიშველ ცოლს ? ნურას უკაცრავად ... არა რომ ჰკითხო გაბრაზებულია და მთელი კვირაა სახლის ყველა კუთხეში რომ აკვნესებს ბარბარეს ისე როგორც არასდროს ეგ არავის ახსოვს, მოკლედ ბექას კეთილ საქმეს ვერავინ ამჩნევს რა დაუნახავები ესენი !
ტასუნა ნამდვილად ბიძასთან ერთად ატარებდა დროს. სახლი აითვისა და რაც მანამ არ ჰქონდა ნანახი ყველა კუთხე შეისწავლა. ბექას მოაყოლა ბავშობის ამბები და იმ სახლის ყველა ოთახის ამბები იცოდა. პატარა ბარბარეზე ისე ყვებოდა ბექა ტასუნა გაბადრული უყურებდა მერე ჩაეხუტა და მაგრად აკოცა. ამ ჭიკარტ ბავშვს წამსვე შეეძლო სიყვარულის დანახვა, ყველა წრფელი ემოციის შემჩნევა და ბექა ძია მისთვის ყოველთვის ემოციებით დატვირთული ადამიანი იყო.
მთელი დღეები თამაშობდნენ, სეირნობდნენ ვინაიდან მიმიც თან ჰყავდა ქალბატონს მას უვლიდნენ. ბევრჯერ გაწუწეს ერთა ბექა და მერე უსმენდა როგორ ჯუჯღუნებდა ბატონი კონჯარია.
საჭმლის მომზადების დროს ათასჯერ აურიეს სამზარეულო,პატარა ქალბატონი მაგიდაზე დასკუპული ეხმარებოდა და ბოლოს ყველაფერს სვრიდა. ბექას მოთმინება კი ვერა და ვერ ამოწურა. რომ უნდა გაგიჟებულიყო დაიჭერდა და კოცნიდა.
მრავალი ამბის მნახველი სახლი თითქოს იხსენებდა ბავშვის კისკისს,ერთ დროს იმ კედლებში ორი ლაღი ბავშვი იზრდებოდა , ყველგან მათი ხმა ისმოდა.ყველა ოთახში ბედნიერება ტრიალებდა, სხვანაირი მაგრამ მაინც ბავშვები ყველაფერს სხვა ელფერს ძლევდნენ. ბავშვები იზრდებოდნენ და ყველაფერი იცვლებოდა, რთულდებოდა თანდათან იშლებოდა ოჯახი ბოლოს კი ცარიელი კედლებიღა დარჩა,რომელსაც მხოლოდ ბექა არ ტოვებდა ,მხოლოდ მისთვის იყო ბოლო თავშესაფარი .
ანასტასია ბარბარეს ოთახში დააბინავა, ქალბატონმა უარი არ თქვა თორემ მისთვისაც ჰქონდა ოთახი გამზადებული. ბარბარეს ოთახი შეცვლილი არ იყო ისევ ისე გამოიყურებოდა როგორც წლების წინ. ნივთებიც კი არ ჰქონდა გადაადგილებული. ტასომ დრო იხელთა და მთელი ოთახი გადაქექა, ფოტოები იპოვნა , ბარბარეს აქსესუარები, ტანსაცმელი ყველაფერში შეძვრა სანამ ბექა შევიდა . პიჟამასი გამოწყობილი ქალბატონი ნახევარი ტანითკარადასი იყო საჯდომი უკან ჰქონდა გაბზეკილი და რარაცას ეძებდა. ბექა ჯერ უყურებდა მერე იცინოდა და ბოლოს ქალბატონს ტუქსავდა ჩუმად რომ გადაწყვიტა ბარბარეს ნივთებში ქექვა.
ბარბარე რომ მივიდა ყოფილ სახლში ირგვლივ სიჩუმე იყო, მხოლოდ მიმი შეეგება .შემდეგ ზემოთ ავიდა .ბოლოს ბექას და ტასოს ბატონი კონჯარიას საძინებელში მიაგნო, ჩახუტებულებს ეძინათ ჩაბნელებულ ოთახში. იმ წამს კიდე ერთხელ გაიაზრა რომ ორივეს ასე უყვარდა ძილი საბანს ნახევრად გადაიხდიდნენ და ისე ეძინათ. ტასოს სულ ეცხუბებოდა ხოლმე ამის გამო, ბავშვობაში ბექაც სულ ასე იწვა ხოლმე . ამჯერად ბავშვის ზურგს მთლიანად ფარავდა,ხელებიც ისე ჰქონდა მოხვეული სულ რომ არ დაეფარებინა საბანი მაინც თბილად იქნებოდა, თვითონ კი ზურგი სულ მოშიშვლებული ჰქონდა.
ფეხზე გაიხადა ,ქურთუკიც იქვე დადო დივანზე და ჩუმად დაიძრა საწოლისკენ. ბექას მხარეს დაწვა ,თავად მიეკრო ზურგიდან და გაიტრუნა. წამიერად ბავშვობის წლები გაახსენდა, შეშინებული რომ შეიპარებოდა წვიმის დროს ბექას ოთახში და მის მკლავებში ჩამალული იძინებდა .
-ბარბარე ... - მალე დახედა კონჯარიამ, ახალგაღვიძებულს ხმა დაბოხებოდა, ერთხელ ჩაახველა და გაუღიმა-ისევ ისე იპარები ოთახებში ?
-მომენატრე - როგორც ყოველთვის გრძNობა ხმამაღლა წარმოთქვა უფრო მიეხუტა . საპასუხოდ მხოლოდ ჩვეული შუბლზეკოცნა მიიღო და უფროსი კონჯარიას მკლავები მოეხვივნენ. აღარ იყო ისეთი გალეული და სუსტი კონჯარიას მკლავები, მაშინაც იტევდა უხილავ ძალას რომელსაც ბარბარე სულ გრძნობდა ახლა კი თითქოს ფიზიკურად სხვა იყო. ნელ-ნელა ემსგავსებოდა ჯანმრთელ ადამიანს,თვალებიც აღარ ჰქონდა ჩაშავებული , ადრე რამისთევისგან დაშუპებული თვალებით მოძრაობდა, სულ გაღიზიანებული იყო და ნახევარ დროს წამლის ზემოქმედებაში ატარებდა,რაც მთლიანად მის ორგანიზმს ანადგურებდა. შემდეგ შეეშვა ,მაგრამ მაინც ისეთი ცხოვრების წესი ჰქონდა რომ ფორმის დაბრუნებავერ მოახერხა . ბავშვობაშიც არ იყო ფუმფულა,სულ გამხდარი და ტანწერწეტა იყო ბატონი კონჯარია.
სამივე მშვიდად იწვა,ტასოს უკვე ბექას მკერზე თავმიდებულს ეძინა და არც აპირებდა მალე გამოფხიზლებას.
-სად ხვდები ახალ წელს?- ბარბარემ დაარღვია დუმილი
-სახლში
-ეს ყველაფერი ტასუნამ გააკეთა ხომ?
-ხო ...აიჩემა წავიდეთ ვიყიდოთ ნაძვიო .მერე კი ხედავ რამდენი რამე ვიყიდეთ. საოცრება გყავს სულ უფრო და უფრო მაგიჟებს
-მარტო იქნები ანუ? გიორგი და ლიზიკო ბავშვებთან ერთად ბაღათურიებთან იქნებიან ანუ გიოც ვერ მოვა
-მეც დამპატიჟა ბათუმ
-მოდიხარ?
-გითხარი მოვდივარ-თქო?
-რატომ არ მოდიხარ
-რატომ გიყვარს ასეთი კითხვების დასმა? ამხელა ქალი ისევ მეამიტი ბავშვი ხარ?
-როდის შეურიგდები ჩემს ქმარს
-არასდროს!
-ტყუილია...აპატიე უკვე ,მაგრამ იხტიბარს არ იტეხავ !
-არ გესმის რა გააკეთა ჩემთან მიმართებაში და არ ვაპირებ ახლა ყალბ ღიმილებს და შეხვედრებს. არაფერს ვერჩი ,უბრალოდ იქ ვერ წამოვიჭიმები სადაც არაფერი მესაქმება. არ შემიძლია იმ ადამიანებთან ერთად ჯდომა ვისაც ერთ დროს თავყბას ვუერთიანებდი ! - ჩუმად ელაპარაკებოდა,არც კი შეუცვლია ტონი .
-მე და გიორგიც იქ ვიქნებით!
-პირველში გნახავთ ! სამში მივფრინავ
-ასე მალე?
-მეტი დრო არ მაქვს
-როდის დაბრუნდები
-არ ვიცი ... ვნახოთ როგორ წავა სწავლის ამბები
-ანუ მოგწონს ექიმობა
-ასწორებს
-შემოგაკვდეს იქნებ ვინმე...კი არ უნდა ასწორებდეს უნდა გამოგდიოდეს და შეგეძლოს
-ნუ მისერიოზულებ ძაან გთხოვ
-კოპებს ნუ კრავ რა !
-როგორ გიყვარს ჩხუბი ...
კიდევ აპირებდნენ საუბრის გაგრძელებას მაგრამ ქალბატონმა წამოყო თავი, აწითლებული ლოყები არეული თმები და ბრიალა თვალები,ჩასაყლაპი არ იყო? იყო და დაუკოცნა კიდეც ლოყები ბექამ. მერე დედამ ააფრიალა ხელში და აღარ გაუშვა. ქალბატონი წუწუნებდა კონჯარიებმა შემჭამეს მიშველეთ ვინმემო ,მაგრამ არაფერმა უშველა სანამ ბარბარეს მობილური არ ამღერდა. ერეკლე იყო და ქალიშვილის სახლში დაბრუნებას ითხოვდა
-ტასუუ დე ჩაიცვი და გავიდეთ ხო? მამიკო გველოდება . ქალაქიდან გავიდეთ ტასოს ცხენი ვანხოთო თოვლია იქ და ვიგუნდაოთო
-კარგიი უცებ უცებ ჩავიცვამ...შენს ოთახში მაქ ტანსაცმელები- საწოლიდან გადავიდა და გაიქცა. ბარბარეც ადგა და ქურთუკი აიღო
-გაგიჟებულია ხო?
-ვერ გავიგე რა თქვი?
-გაგიჟებულია ალბათ ჩემთან რომ დატოვე ტასო - ბექა გვერდით ამოუდგა და სანამ ოთახიდან გავიდოდა გააჩერა-დარწმუნებული ვარ იჩხუბეთ ერთხელ მაინც ხო? ალბათ ჰგონია რო ვიკაიფებ და ტასუნასაც დავაბოლებ თუ დავჯდები და ბავშვს რამეს დავუშავებ. რა აწუხებს შენს არანორმალურ ქმარს
-არ გინდა გთხოვ...არაფერიც აწუხებს და არაფერსაც ფიქრობს
-არ გეუბნება ეტყობა
-შენ რა შიში გაქვს რო ყველას ეჭვი ეპარება შენში ? ეგ სენი პრობლემაა და ძალიან ცუდია თუ ასე ფიქრობ. ერეკლეს არ ეშლება ადამიანების ცნობა, მაშინაც იცოდა ვინ იყავი და ახლაც იცის ! არაფერი უთქვამს მსგავსი და არც მეტყვის უბრალოდ ენატრება ბავშვი,რომ გავეყარეთ მაშინაც კი არ ატარებდა მისგან შორს დროს
-ახლაც გაყრილები ხართ სხვათაშორის
-გაზაფხულზე ვაპირებთ ხელისმოწერას იმედია ქორწილში იქნები
-იმედია ამჯერად ბედნიერი იქნები და მეორედ იგივე კაცს ტყუილად არ გაჰყვები ცოლად
-ეჭვი გეპარება?
-არა ,არც მაშინ მეპარებოდა ეჭვი შენს ავადმყოფ ქმარს ავადმყოფურად რომ უყვარდი ,მაგრამ მარტო სიყვარული არაა მთავარი ხომ იცი. გისურვებ რომ ბედნიერი იყო ,მშვიდად და კარგად იყო სხვა არაფერი მინდა .თქვენს გარდა არავინ მყავს შენ და ტასო ხართ ყველაფერი ჩემთვის ...ჯერ ჯერობით მხოლოდ თქვენ მერე კიდე თუ გააჩენ პატარა დადვანებს ისინიც მეყოლებიან
-კარგად ვერ ვიქნები როდესაც ჩემი ძმა და ქმარი მტრებივით ქინებიან.ორივეს ერთად ისევ ვერ გნახავთ,ამჯერად მე მინდა და თქვენთან არაფერი ჭრის. ჩემ გამო კომპრომისზე ერეკლე წავა და შენ არ დაიხევ ხო უკან
-როცა მივხვდები რომ მასთან ერთად მშვიდად ჯდომას შევძლებ ერთ ჭერ ქვეშ ჩემი ფეხით მოვალ და გავუწოდებ ხელს !
ისე შეხედა დასასრული იყო.ბარბარესაც არაფერი უთქვამს, იცოდა აზრს არ შეიცვლიდა . ტასუნა დაემშვიდობა ძიას და დედიკოსთან ერთად დაბრუნდა სახლში.
საღამომდე ქალაქგარეთ იყვნენ, კარგად გაერთნენ და შემდეგ უკან დაბრუნდნენ მომზადება რომ მოესწროთ.
ბაღათურიებთან სტუმრობისთვის კლინიკაში მყოფი წყვილიც ემზადებოდა. იმდენად ბევრი პაციენტი ჰყავდათ ძლივს მიაღწია ემამ მაქსის კაბინეტამდე შევიდა და ზურგს უკან მიხურა კარი
-ბატონო მაქსიკო შეეშვით მაგ უჯრედებს და მომაქციეთ ყურადღება თქვენს დაქანცულ ემაკოს
-დაიღალა ჩემი ემილია ?
-ძალიააან- წუწუნით მივიდა მაქსიმემ ხელი მოხვია და მარტივად ჩაიჯინქ ალბატონი მერე ტუჩებში აკოცა და გაუღიმა
-ცოტა არ გიშველა?
-ცოტა-ცოტა კი -მინაბული თვალებით უყურებდა და იღიმოდა
-კიდევ ვცადოთ- ლოყაზე აკოცა მერე ყბაზე გადავიდა ბოლოს ყელზე შეჩერდა
-მგონი ნელ-ნელა ქრება დაღლილობა...ისეც ნუ იზამ სულ რომ დამავიწყდეს საქმე
-მალე ასრულებ სამუშაოს და გავდივართ შვებულებაში
-ისედაც დავასრულე ამ თვეში სამუშაო ...
-მე ავიღე შვებულება
-მართლა? ანუ ჩემთან იქნები?
-შენთან ვიქნები- ღიმილით მიუგო და აციმციმებულ თვალებში შეხედა- კიდევ აკოცებდა კარი რომ არ გაეღო ბატონ თოდუას
-გვრიტებო მოწყდით ერთურთს და მომეცით დასვენების საშუალება...იმედია აქ გნაყოფიერებას არ ვუშლით ხელს
-ისე ამბობს ვითომ არ იცოდეს რო ლაბორატორიაში არ ვართ!
-მაცადე რა ჩემი გამჭირვებია!
-რა გაჭირვებია ამას ემაკო?- ემას ახედა და დივანზე გაშხლართულ ცოტნეს მზერა მოასორა-რატომა ასეთი დაბღვერილი და ჩვეულზე მეტად დაწუხებული დავიჯერო ქალების ცქერა მოჰბეზრდა ასე მალე? ჯერ ხომ ექიმიც არაა
-ჭრილობაზე მარილს მაყრის ამას როგორ უნდა გაჰყვე ცოლად შენს ერთადერთ სამუდამო სიყვარულს მჩაგრავს ემილია
-ერთადერთი სიყვარული მე ვარ და მეგობრებმა ადგილი იცოდეთ
-ებმა არა რა მამიდაშვილო,ერთადერთი და განუმეორებელი მე ვარ ! შენ კი შეეშვი ცინიკოსობას არაა შენი სტილი!
-რა სჭირს დაა ნუცა არ უნახავს რაც დაბრუნდნენ მას მერე. მე რომ სულ მასთან ვარ და მე რომ ვაპატიე კანადური ვოიაჟი , არდარეკვები,არმოკითხვები დავიწყება და ნუცას ლამას სხეულზე გაცვლა ისე კი არაა ყველა. ის გაბრაზდა , ჩემზე სავარაუდოდ დაკრა თავისი აშოლტილი ფეხები ,ყელიდან რომ ეწყება ისინი და სადღაც წავიდა სად მე არ ვციი ამან იცის- მშვიდად აუხსნა სიტუაცია თავისი ინტერპრეტაციით და ისევ მიეკრო ბარათურიას-დავიღალე ... არეული ცოტნე აუტანელია . რომ მახსოვს მაშინ როგორი იყო ცუდად ვხდები
-უთხარი შენს საცოლეს შეეშვას ეჭვიანობას და თუ მაინცადამაინც შენზე იეჭვიანოს
-მე საეჭვიანო მიზეზს არ ვაძლევ და შენ კიდე რა დაგემართა ესაა ბათუს სკოლა? ერთი გოგო ვერ დაკერე?
-არ მაძლევს თურმე მიზეზს- წამსვე გააცუმა მაქსიმე და თავი წამოყო- ის ქალი ვინ იყო ყელზე რომ ჩამოგეკიდა? ყველა ყოფილ საყვარელთან ასეთი მეგობრული ურთიერთობა გაქ?
-ახლა უნდა ვისაუბროთ ჩემს ყოფილებზე?
-როგორ მიყვარს რომ გისერიოზულებს - ცოტნე ტკბებოდა სანახაობით და წამსვე გამხიარულდა. მაქსიმეს შეკრული წარბები ემას არ ადარდებდა ,წამსვე წამოდგა და კარისკენ უსიტყვოდ დაიძრა
-სად მიდიხარ
-საქმე მაქვს - მიახალა და ოთახიდან გავიდა. ცოტნეს წარბიც არ შეუხრია მშიდად იწვა და უყურებდა წყვილს. მაქსიმეც არ გაჰყოლია და ამან ცოტა გააკვირვა
-ჰეიიი რომეოოო არ მიჰყვები?
-კარგად იცის რომ არ ვღალატობ და შენ სხვა სანახაობა ეძებე
-როგორ გამკაცრდი ამ ბოლო დროს მაქსიკოო რა გჭირს? სადაა შენი ჯელტმენობა?
-შენ გირჩევნია ნუცას მიხედო
-მიხედო რას ნიშნავს
-მიხვიდე და დაელაპარაკო რას წამომიგორდი აქ ახალ წელს აპირებ ასე იყოთ? იმოქმედე
-ვმოქმეებ
-ნუთუ
-დიდხანს ვერ გაძლებს და მოვა! სახლში მივივარ მე ის შემოირიგე და ბათუსთან მოდით- ცოტნეც წავიდა . მაქსიმე მარტო დარჩა ისევ განაგრძო საქმე,მაგრამ ვერ გაუძლო. სწრაფად წამოდგა და გარეთ გავიდა, ღიმილი ვერ შეიკავა მის კართად აყუდებული ემა რომ დაინახა ,უსიტყვოდ მოხვია ხელი და სხეულზე აიკრა
-შენთან მოვდიოდი
-მეც მოვდიოდი
-ჩემი ეჭვიანი გოგო
-მორჩა აღარ ვიეჭვიანებ...სულ ცოტას- ყელში აკოცა ბაღათურიას და გაიტრუნა
-ჩემზე თუ ცოტნეზე
-ნუ ხარ საზიზღარი
-ნუ მჩქმეტ ასე მაგრად...შემიბრალე დავლურჯდი
-რა ცოდო ხარ ...საბრალო
-ნუ ცელქობ - ხელები გაუკავა და ზემოდან დააცქერდა,ემა მიხვდა კოცნას რომ აპირებდა და უცებ გაიწია
-სირცხვილია ამდენი ხალხია თანაც სამსახურში ვარ
-უკვე დასრულდა შენი მორიგეობის დრო ...დღეიდან ჩემი ხარ! - ლოყაზე,ტუჩთან ახლოს მიაწება ტუჩები და ჩაეხუტა.
ცოტნიკო ამ დროს ბინისკენ მიდიოდა, გაინტერესებთ რა მოხდა? არც არაფერი უბრალოდ ქალბატონმა ნუცამ განაცხადა რომ სამსახურს ვერ მიატოვებდა და გადაღებებზე მთაში იყო წასული. ჩამოსვლისთანავე დატოვა ცოტნე და წავიდა, განა ამაზე ბრაზობდა თავადაც ხომ საქმე ჰქონდა ა ფაქტობრივად ვერ გადიოდა კლინიკიდან,მას ის აგიჟებდა ქალბატონს ურტიერთობაზე სახელის დარქმევაც არ სურდა, არ ასაჯაროებდა ისევ ისე უნდოდა ყოფილიყვნენ როგორც არდრე,რაც ცოტნეს აგიჟებდა. ზედმეტად ჯიუტი იყო ქალბატონი ნუცა ,იმდენად რომ ცოტნეც ვერ ახერხებდა მის მოლბობას. დროებით გაჩერდებოდა და მერე მაინც იმას აკეთებდა რაც სურდა,აგიჟებდა თოდუას !
მისაღებში შესვლისთანავე ჩართო ტელევიზორი სიჩუმე რომ გაეფანტა, შემდეგ სამზარეულოში გავიდა რამდენიმე დღის გამოუძინებელი იყო და ენერგია სჭირდებოდა. რაიმეს მომზადებას გეგმავდა . ჯერ წვენი დალია მერე გამოიცვალა,სააბაზანოში შევიდა ხელები დაიბანა და უკან მისაღებში დაბრუნდა იმ წამს დაინახა ნუცას გამოსახულება ეკრანზე და გაჩერდა. რეკლამაში რომ იღებდნენ იცოდა,მაგრამ ასე მალეც თუ იქნებოდა მზად ვერ წარმოიდგენდა. ტელევიზორი გათიშა გაბრაზებულმა მსისი დანახვისას მოწოლილმა მონატრებამ გააგიჟა. საჭმლის მზადება დაიწყო უცებ რომ წაეხემსებინა და მერე დაეძინებინა. იმდენჯერ დახედა მობილურს ლამის თითები წაიჭრა,როგორღაც გადაყლაპა რამდენიმე ლუკმა და მერე საძინებელს მიაშურა. მაღვიძარა დააყენა საღამოსთვის ბაღათურიებტან წასვლა რომ მოეხერხებინა და დაქანცულს ძილი არ გაეგრძელებინა.
მშვიდად ეძინა, ოთახში ნუცა რომ შევიდა. ფეხშიშველი მიაბიჯებდა,იცოდა მშვიდად მძინარე თოდუას გაღვიძება რომ არ ღირდა. გვერდით მიუწვა ერთხანს უყურა,მერე სხეულზე აეკრო და თვალებგახელილს გამოფხიზლება არ ადროვა ისე დააცხრა ტუჩებზე
-მიყვარხარ და ახალ წელს მზად ვარ შენი ცოლის სტატუსიც ვატარო თუ შენ ეს გინდა...მე მხოლოდ შენთან მინდა,არავის და არაფრის მეშინია,არავინ მაინტერესებს მხოლოდ შენ და სხვა არავინ .სამუდამოდ შენი ვარ ,შენი ქალი
-როგორ არ მინდა სიზმარი იყო...რომც იყოს მაინც გათქმევინებ მაგ სიტყვებს იმიტომ რომ შენ ჩემი ხარ! - ხელები მოხვია და ტუჩებზე შეეხო -მგონი ნამდვილი ხარ
-ხო არა?- ხელები მაისურის ქვეშ შეუცურა და გაიღიმა-მოგენატრე?
-მოგენატრე ხომ?- ცოტნემაც იგივე გაუმეორა და ნიკაპზე აკოცა- საღამოს წამომყვები ბათუსთან ? ჩემი ბაღა უნდა გაგაცნო ბოლოს და ბოლოს
-;ყველგან წამოვალ
-ძალიან მოგნატრებივარ
-ძალიან მომნატრებიხარ
ჩახუტებულები იწვნენ ერთხანს,შემდეგ ცოტნემ დაარღვია დუმილი
-რეკლამა ვნახე,კარგად ხარ
-კარგად ვარ?
-კარგი ნუ ბრაზობ კარგიიი ხააარ
-კარგი მხოლოდ?
-ჩემი ხარ კიდევ მეტი რა გინდა?
-შენი ცინიზმი შემიწირავს- თვალები აატრიალა და ტჩები მოკუმა
-თვალებს შეეშვი და მითხარი როდის გადმოხვალ ჩემთან .სასურველია ახალი წლის პირველივე დღეს
-რა? შენთან გადმოვიდე?
-შეყვარებულებივით ვიაროთ ? კინოშიც ვერ წაგიყვან ახლა ,შეიძლება დამირეკონ რომელიმე პაციენტი მშობიარობსო,შენ კიდევ კაცმა არ იცის გადაღებებზე რამდენ დროს ატარებ სახლში მაინც გნახავ და ვაფშე რატო მახსნევინებ?ხომ მითხარი შენთან მინდაო და ისე იყოს როგორც გინდაო
-წარბებს ნუ კრავ თორემ მაშინებ
-ახლაც?
-ახლაც და სულ...
-კაი ტოო მაშინ ბავშვი იყავი და ახლა ჩემი როგორ გეშინია
-არ მეშინია უბრალოდ ღიმილი უფრო გიხდება - ტუჩზე იკბინა და თვალების ციმციმით ახედა თოდუას-ბათუს ნორმალურად გაცნობა მეც ძალიან მინდა,ვიცი როგორ გიყვარს . მისი ცოლი და პატარა ანდროც მინდა გავიცნო.
-ანდრეა ...ანდრეა საოცარი ბავშვია
-რას გრძნობ რომ ხედავ?
-არ ვიცი როგორ აგიხსნა,რაღაც სხვაა სიტყვებით რომ ვერ ახსნი ისეთი გრძნობაა .ხომ იცი ბათუზე და საერთოდ ამ ყველაფერზე სუაბარი არ შემიძლია შენ კი კარგად იცი რასაც ვგრძნობ
-ბათუს შენი აღზრდისთვის უნდა გადავუხადო მადლობა , ის რო არა ასეთის აოცრება არ მეყოლებოდი
-არ ვეყოლებოდი თურმე ... მიმისაკუთრა ეს ანგელოზივით ბიჭი
-ეე მადლობა მითხარი რა ზუსტადაც ანგელოზივით გოგო გისაკუთრებ! მეტი არ მინდა სხვამ იფიქროს შენზე
-ფიქრს დაუშლი?
-დიახ!
-მგონი არ გაზრდილხარ -ღიმილით თქვა და სახეზე მოეფერა -ის ის პატარა გოგო ხარ
-შენ კი ისევ ის დიდი ბიჭი ხარ ეს პატარა გოგო რომ გატაცებით უყვარს
-არაა არ მიყვარხარ ...არც მიყვარდი არასდროს - იმდენად სერიოზული იყო თოდუა რომ ნუცას ღიმილი სახეზე შეეყინა ,მზერა გაუქვავდა თითქოს მალე გული გაუჩერდებოდა- მაგარი ბანძი სიტყვაა მიყვარხარ, ზოგადად ადამიანები გვიყვარს ექიმებს ის ბავშვები მიყვარს პირველად ჩემს ხელში რომ ტირიან შენ კი სხვა ხარ ,სულ სხვა ჩემო ნუცი
ნუცა ისევ ისე გაქვავებული იწვა,სუნთქვაშეკრული უყურებდა ცოტნეს და სიტყვის თქმაც არ შეეძლო,არადა იშვიათი იყო მისი დამუნჯება რამეს გამოეწვია. უცებ ჩაეხუტა თოდუას,ძლიერად მოხვია ხელები და ჩაეხუტა.
.....
აეროპორტი სავსე იყო საახალწლოდ ბევრი ბრუნდებოდა სამშობლოში, ბევრი მიდიოდა ახალი წლის სხვა ქვეყანაში გასატარებლად. ხალხს შორის გზას მიიკვლევდა დინჯი ნაბიჯებით მაღალი მამაკაცი. შავი მანტო მოეცვა ამავე ფერის პერანგსა და შარვალზე.მხრებში გამართული თავაწეული მიაბიჯებდა , ისე ადგამდა ნაბიჯებს თითქოს მიწა ზანზარებდა მის ქვეშ. ერთაერთი შანჩა ეჭირა ხელში და ისე მიჰქონდა თითქოს სულ რამდენიმე გრამი იყო. სადგომზე მდგომი მანქანისკენ დაიძრა ,ჩანთა უაკანა სავარძელზე დააგდო და საჭესთან ადგილი დაიკავა. მანქანა სწრაფად მოსწყვიტა ადგილს და ისე გააქროლა რომ საბურავებმა ნაკვალევი დატოვეს. არ ეჩქარებოდა, არც საქმე ჰქონდა, არავინ ელოდა უბრალოდ თვითმფრინავში უმოძრაოდ ყოფნამ დაღალა და ცოტა ადრენალინი სჭირდებოდა.

აეროპორტში მყოფ ხალხს შორის კიდევ ერთ წყვილზე მინდა გავამახვილო ყურადღება , უზარმაზარი ჩემოდნებით მოდიოდნენ .ქალი ამოსუნთქვის გარეშე საუბრობდა კაცი უსმენდა. ბოლოს ქალი შებრუნდა და ტუჩებზე დააცხრა გვერდით მდგომს, ისე უცებ მოშორდა როგორც ეძგერა . მერე მშიდი სახით,ჩუმად განაგრძო გზა გასასვლელისკენ.
ბინაში არც შესულან ნორმალურად, ჩანთები დატოვეს. გამოიცვალეს. უბრალოდ მოწესრიგდნენ და პირდაპირ ბაღათურიებთან გაიქცნენ.ისე ჰყავდათ კატერინა მონატრებული და იმდენად უნდოდათ პატარა ბაღათურიას გაცნობა რომ წამებს ითვლიდნენ.
კარზე ქალმა დააკაკუნა და დაელოდა როდის გაიღებოდა. ზღურბლზე მეგობარი რომ დაინახა დაიკივლა და მოეხვია
-სურპრიზიიიიიიიიიიიიიი
-ანჩოოო ანჩოოო ზურააა ვიცოდი ,დარწმუნებული ვიყავი რომ მომატყუეთ - გაიცინა და მაგრად მოეხვია ანჩოს, ნორმალურად არ დასცალდა ჩახუტება ქალბატონმა უკან მდგომი ბაღათურიები დაინახა და წამსვე მოსწყდა ადგილს
-დიახ დიაახ ჩვენ აქ ვაართ ....ვაიმეე არ არსებობს ეს წერტილიკოოო ანდრიკოა? ვაიმე წერტილიკო კი არა რამხელა ბავშვია - ბათუს მიეჭრა და ფრთხილად აიყვანა ბატონი ანდრო-სიცოცხლე სიყვარულო სიხარულოო როგორი კარგი ხაარ მე იცი ვინ ვარ? ანჩოო დეიდააა რომელიც მაგრადაა გასატკუცი აქამდე რომ ვე რგნახა,მაგრამ ახლა ანაზღაურებს ჩემო გემრიელობაავ- ჩუმად ელაპარაკებოდა ბავშვს,ისე უღიმოდა საპასუხოდაც მიიღო ღიმილი, მერე ფრთხილად აკოცა მისი სუნი შეიგრძნო და გაიტრუნა - ზურააა ნახეე როგორი საყვარელიაა - ბიჭს მიუბრუნდა და ბავშვი უკეტ დაანახა. ზურას წამით გაეყინა მზერა,მაგრამ მალევე შეიცვალა გამომეტყველება და ლაღად გაუღიმა ანჩოს.
-კიდევ ერთხელ გილოცავთ...ლაივში უფრო დიდი მეჩვენება -გაიცინა და ხელით მოეფერა ბავშვს
-რა ცუდები ხართ რატომ არ მიტხარით რომ მოდიოდით?
-უიმე ხო თქვი მივხვდიო რო მატყუებდითო
-მე კი არა ბათუმ მიხვდა, გამორიცხულია ანჩოს შვებულება ჰქონდეს და არ ჩამოვიდესო
-ანჩოს არც შეეპარებოდა ეჭვი ჩემს შესაძლებლობებში- ჩაიცინა და თვალი ჩაუკრა მოკისკისე ქალს
-ოფ ქორს ბეიბეეე ... სუპერ გუპერ სიძე ტყუილად მყავხარ? ნუ აი ხო არ მეპარებოდა ეჭვიი მაგრამ ასეთი ბავშვები თუ შეგეზლოო მთლად დარწმუნებულიც არ ვიყავი, ალბათ ჩემი კატერინას დამსახურებაა მეტწილად,ბავში აშკარად მას ჰგავს
- ტყუილია ,მე მგავს !
-ნუ მეწინააღმდეგები რაა - თვალები დაუბრიალა და მომღიმარ კატოს მიეხუტა- მომენატრეეე ჩემო ცხოვრებაა
-მეც მომენატრე ხო დიდხანს დარჩებით? - ზურას მიეხუტა მხრით და ჩვეული სიდინჯით გადმოაფრქვია სითბო
-შვებულების ბოლო დღემდე ვრჩებით,თავიდან ვერ მოგვიშორეებთ - ზურიკომ ლოყაზე აკოცა მეგობარს და მერე ანჩოს მიუჯდა გვერდით - მომიყვანე ცოტა ხნით
-ოოუფ არაა მე მინდააა ...ვაიმე რა ტკბილოდ სძინააავს პატარაა კაცუნააა აუუუ რა კარგიაააა...ბევრი უნდა გააჩინო ასეთები კატუში
-მეც მაგას ვეუბნები !- ბათუმს ისე გადახედა სულ წამოწითლდა ეკატერინე, სხვებისთვის შეუმჩნევლად ჩააცურა წელიდან ქვემოთ ხელი და ოდნავ მოუთათუნა ,კატო ისე გახტა სიცილი ვერ შეიკავა ბაღათურიამ, ჩაიცინა როგორც იცის ხოლმე და ემრე დივანზე დაეშვა ისიც - ამ საღამოს მაგრად ვქეიფობთ .პირველად ამ სახლის ისტორიაში ეს უნ აიყოს დასამახსოვრებელი ახალი წელი
-ოო ზუსტად ჩვენ გაკლდით... ვაიმე გიჟმაჟო ლიზაკუნას და ტყუპიკოების ნახვაა მინდააა ემილიკოოოს და შენი ძამიკუნასიიი კიდე ვერ ვიჯერებ რო ერთად არიან,მეგონა უფრო აწვალებდა ემაკოოო მაგრამ ხარაშოოო
-ბავშვს დააფრთხობ ასე ანჩო ... ან ხმადაბლა ილაპააკე ან დააწვინე
-ზურაბ გეყოფა !
-არ მჯერა , იმედები გამიცრუე ანჩო ამდენ ხანს რით ვერ მოარჯულე?- ისე სერიოზულად უთხრა ბათუმ წამით ანჩოც კი დაიბნა რას მეუბნება ეს კაციო,მერე როგორც შეეძლო ჩუმად გადაიკისკისა. ზურას რეაქცია არ ჰქონია, ბავშვი აიყვანა და მთლიანად მასზე გადაიტანა ყურადღება. ვინ იცის იმ დროს რას ფიქრობდა, ანჩომ წამით გახედა შემდეგ ყურადღება გადაიტანა და მოწოლილი დარდი გარეგნულად გააქრო,მაგრამ შიგნიდან წვავდა , ნელ ნელა ვრცელდებოდა მთელს სხეულში და სუნთქვას უკრავდა.
ვინაიდან პირველი სტუმრები აღმოჩნდნენ საჩუქრები დააბინავეს ხელი არ ახლოთო განაცხადა ანჩიკომ და შემდეგ კატოსთან ერთად დაფუსფუსებდა, სულ არ ეტყობოდა დაღლა. ზურა და ბათუ მისაღებში საუბრობდნენ.
-როგორ ხარ ?
-როგორ უნდა ვიყო კატო? - გაიღიმა ,მაგრამ მაინც სევდიანი იყო მისი ღიმილი
-ზურამ რაო
-კიდე შოკირებულია ,ხომ იცი ბავშვებზე გიჟდება. მეც ვუყვარვარ და ახლა წარმოდგენაც არ მინდა როგორ გრძნობს თავს და რაზე ფიქრობს
-ანჩო შენ რას აპირებ?
-ნუ მიყურებ ასეთი სახით ... თავს ხომ არ მოვიკლავ სულ ვიცოდი რომ სრულყოფილი ქალი არ ვიყავი,მაგრამ მთლად ასეც თუ იყო ვერ წარმოვიდგენდი. ვნახოთ რა იქნება, მკურნალობის პირველი კურსი ორი კვირის წინ დავასრულე , ჯერ არაფერი შეიცვლება მერე ოპერაციას გავიკეთებ ყველაფერს გავაკეთებ რაც საჭირო იქნება .შენ კი ჩემო ქალბატონო მეორე უნდა დაიწყო სწრაფად ხომ ხედავ რა საოცარი ბავშვი გამოგივიდათ შენ და შენს „ნამეზობლარ“ ქმარს?
-ხომ იცი რომ რაც არ უნდა გადაწყვიტო მე ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები , ნებისმიერ დროს ,ნებისმიერ სიტუაციაში.უბრალოდ გთხოვ თავს დანებების ნება არ მისცე- ეკატერინე კარგად ხედავდა ანჩოს სხეულში ჩაბუდებულ შიშს,ტკივილს და სევდას. რაც ა რუნდა ეთქვა,როგორც არ უნდა მოქცეულიყო კატოს თვალს ვერ აუხვევდა. მაგრად მოეხვია მეგობარს და შემდეგ მოშორდა- ნუ ვიზარმაცებთ თორემ მალე სხვებიც მოვლენ და შევრცხვები როგორც დიასახლისი
-მე აქ რისთვის ვარ,ქალი კულინარი .ყველაფერი მზად გქონია გოგო და რაღაც გინ აუიიმეე. სუფრას გავაწყობ რა პორბლემაა -ისევ მოვიდა ხასიათზე და განაგრძო ფუსფუსი.
აღარ უსაუბრიათ მას მერე ამ თემაზე, ანჩომ სახლი დაათვალიერა. აღფრთოვანებული დარჩა ორანჟერიით იმდენად რომ თავადაც გაუჩნდა მსგავსის გაკეთების სურვილი.
......
ყველაზე დაკავებულები დაგვაინებით წავიდნენ ბაღათურიებთან. საერთოდ სახლშიც გვიან მივიდნენ, საახალწლოდ ახალ თანამშრომლებს ასაჩუქრებდა ქალბატონი ელიზაბეტი, ბავშვები გიორგის და ბექას ჰყავდათ ჩაბარებული,უფრო სწორად ბექას ჰყავდა რადგან გიორგისაც საქმეები ჰქონდა. სახლში დაქანცული დაბრუნდა,მაღლებზე დგომისგან ფეხები სტკიოდა, უცებ ჩამოვიდა „ცათამრჯენებიდან“ და ბავშვებისკენ გაიქცა
-დედას ბასასოებიი დედას ფუმფულიკოებიი დედას კოცნა უნდაოო დედა დაღლილიაოოო ბექამ რა გაჩუქათო? ბექა რა ნათლია გყავთო - კოცნიდა და თან ლაპარაკობდა. ორივე რო ჩაჩქმიტა,აკისკისა, იკისკისა მერე ბექასაც აკოცა და განუცხადა - ჩვენთან ერთად მოდიხარ, აქ მაქვს შენთვის პერანგი მოიშორე ეს სვიტერი რა ოხრობაა უიმეე ამხელა დიზაინერი ქალი გყავარ რძლად რარა დროს ყელიანი შავი ზედაა სენც ახლა სოპრანო არ მყავდე და ყელს არ უფრთხილდებოდე
-გავდივარ მე...გმადლობ საჩუქრისთვის.მერე წასვლამდე შემოგივლი და ერთ ორ ასეთ პერანგს ვიჩუქებ- შეკვრას ხელი დაავლო და წამოდგა
-იცოდე თუ არ წამოხვალ იმ გოგოს არ გაგაცნობ შენ რომ ჩემთან ნახე და მე რომ ეკატერინესთან დავპატიჟე - მშვიდად განაცხადა,ესმაკური ღიმილით უყურებდა მიმავალ ბექას ,თან ფეხს ათამაშებდა .კონჯარია წამსვე წამოეგო და დაამუხრუჭა
-ბაღათურიებთან ოჯახური ვახშამია, მხოლოდ ახლო მეგობრები იკრიბებით და იმ ქალს იქ რა უნდა რას მატყუებ ამხელა ქალი ,ან ვის ატყუებ
-შეგიძლია არ მოხვიდე, ღმერთია მოწამე მე ჩემი გასაკეთებელი გავაკეთე, დადებული პირობა შევასრულე დაგეხმარე დორბლგადმოსულ გაჭირვებულს და დავპატიჟე გოგონა ჩემი დის სახლში ,ვინაიდან და რადგანაც ის გოგონა ჩემი დის ძველი ,ძალიან ძველი მეგობარია ვისი დანახვაც ძალიან გაახარებს !
-ორი წუთით დავინახე გვერდით რომ ჩამიარა მაგის გამო არ ვვაპირებ აზრი შევიცვალო! ხვალ შემოგივლით და შეეცადეთ შიშვლები არ დამხვდეთ- მშვიდად გაეცალა იქაურობას და ელიზაბეტს წყალში ჩაუყარა შრომა.არადა როგორ იწვალა ელეონორა რომ დაეთანხმებინა ვიზიტზე.
გიორგი რომ შევიდა ოთახში და ცოლი დაბღვერილი დახვდა წამსვე საშინელებები იფიქრა
-რა გჭირს ლუ?
-რა მჭირს და შენს ძმაკაცს მოვკლავ... მაღაზიაში ჩემთან რომ იყო ორი დღის წინ ხომ გითხარი შემთხვევით შევხვდი ჩემი დის ძველ მეგობარს რომელიც წლებია არ გამოჩენილა-თქო იმ დროს ხო ეგეც მანდ იყო . ელეონორა რომ გადიოდა ბექა შემოვიდა დავინახე როგორ გააყოლა თვალი და მე რისი ლიზიკო ვარ რომ არ ჩამეწყო ამბები, დვაურეკე ელეონორას დავატიჟე ჩემს დასთან ძლივს დვაითანხმე ეს კიდე არ მოდის
-ბექა ყველა ლამაზ ქალს აყოლებს თვალს ელიზაბეტ
-ასე ნუ მიყურებ ბავშვები არიან და არ გინდა ახლა თორე გებდღვნები- უცებ უთხრა და ფეხზე წამოვარდა. ორივე ბავშვს ჩაკიდა ხელი და კიბისკენ წაიყვანა- ჩავიცვამთ ჩვენ და გავიდეთ
-ელიზააა
-მიყურე ახლა და ყარე დორბლები...ამოდი დამეხმარე და მერე იქნებ გამოჰკრა ხელი ერთ კოცნას
-ერთი კოცნის მათხოვარს ვგავარ?
-შორსაა და დიდ გულზეა...მომიახლოვდები და გაჩვენებ ვინ ხარ- ტუჩზე იკბინა წარბი მაღლა აზიდა შემდეგ ზურგი აქცია და საოცარი მოძრაობით განაგრძო გზა. ისე მიაბიჯებდა თითქოს ქალღმერთი იყო, გიორგი შიშველს ხედავდა მის სხეულს და ისე მიჰყვებოდა უკან არც კი გაუაზრებია როდის დაიწყო სიარული. ოთახში მყოფ ცოლს ბავშვებს სამოსს რომ ურჩევდა წამში დავალო ხელი არაფერზე უფიქრია, უბრალოდ ვერ სუნთქავდა და ჟანგბადი სჭირდებოდა. გარეთ გასვა ელიზაბეტი კედელს ააკრა და ტუჩებზე დააცხრა. მერე ერთიანად მოდუნდა,მოეშვა და ღიმილშეპარულმა განაგრძო კოცნა
-მინდიხარ ჩემო - ამღვრეული თვალები მიანათა და თითები პერანგის ქვეშ შეუცურა .მთელი სხეული ეწვოდა , მანამ ვერ დამშვიდდებოდა სანამ ლუს ათრთოლებულ სხეულს არ შეეხებოდა
-გიორგიი ბავშვები კარადას თავდაყირა დააყენებენ...მაგრამ არაუშავს შენ დაალაგებ - უცებ გააქრო მიზეზი საყელოში წვდა და მანამ გაუგლიჯა ღილები სანამ საძინებელში შეიყვანდა. შემდეგ ღრმად ამოისუნთქა ისე თითქოს პირველა ხედავდა შიშველ ქმარს - მალე სულს დავლევ რა დროს ესაა- გიორგის კოცნის საშუალებაც არ მისცა ისე დააგდო საწოლზე და ზემოდან მოექცა-კარი ხომ ჩაკეტე- ამოიკვნესა და ნეტარებაში მყოფ ქმარს თმაში წვდა მერე ისევ ტუჩებზე დააცხრა და წამში მის ქვემოთ აღმოჩნდა
-ორჯერ გადავატრიალე გასაღები - ვნებისგან დაბოხებული ხმა ყურთან ჩაესმა , იქვე კოცნის კავალს უტოვებდა .
რამდენიმე წუთი სუნთქვის დარეგულირებას დასჭირდა,შემდეგ სააბაზანოს მიაშურა. ელვისისწრაფით მომზადებას კი იყვნენ მიჩვეულები და არ გასჭირვებიათ მალე გამოწყობილებს ბავშვების ოთახში შესვლა თან ისეთი გამომეტყველებით თითქოც არც არაფერი მომხდარა. რა თქმა უნდა კარადიდან ტანსაცმელი იატაკზე იყო მიმოფანტული და ორივე გვირილებივით იყვნენ დასკუპულები. თოკოს თავზე ეფარა ზედა და თათულის ემალებოდა,ისიც სახეზე იფარებდა ბუთქუნა თითებს და კისკისებდა. ასეთი შვილები რომ გყავს უფრო დიდხანს გასვლაც შეიძლება.
თათული აიყვანა, საჩუქრები და თორნიკე გიორგის მიანდო შემდეგ ტანის რხევით დაიძრა მანქანისკენ . ვერ გეტყვით დაღლილი რატომ აღარ იყო,მაგრამ ერთი დანამდვილებით ვიცი ანჩოს დანახვისას ისე დაიმუხტა ახალი წლის ღამეს ბაღატურიების სახლში დიდი ზარზეიმი იყო მოსალოდნელი.
ანჩო ბავშვებს ვერ მოაშორა, ორივე რო დაკბიჩა, ჩაკოცნა, დააწითლა, აატირა და გააგიჟა მერე შეეცოდა ორი ცომის გუნდა და საწყალი თვალებით შეხედა პატიების სათხოვნელად.
-ვგიჟდებიი ნუ მიყურებენ ასე უთხარი - გიორგის მკლავებში ჩამალულ ბავშვებს სეხედა და ისევ წარბები სეკრა- ნახე რა როგორ ჩუმა მიყურებენ არ გვეცეს ეს გიჟი დეიდა რა უდა ჩვენგანო.ვაიმე გოგო ასეტის აოცრებები როგორ არიან...საოცრებაააოოო ვამბობდი? ეს გოგოოოვისიააა?- ოთახში იმ წამს შესულ ნუცას შეხედა და თვალი ისე ააყოლა საწყალ გოგოს ნამდვილად ლეზბოსელი ეგონებოდა. ისედაც ამდენ უცხო ადამიანს უნდა შეხვედროდა გაეცნო და თანაც მათი საყავრელი ცოტნეს გოგოს სახელით არ იყო მარტივი ახლა კიდე ეს გიჟი ქალი გადაეყარა. სულ გაგიჟდა ანჩომ გვერდი რომ აუარა და რასაც ჰქვია შეაფრინდა ცოტნეს. მანაც რო მოხვია ხელები და ჰაერში ასწია ქალი ცოტაც და თმებში ეცემოდა საწყალ ანჩოს.
-ვისი იქნება თუ არა ჩემი ანჩიუს?
-ჩემიიი ბიჭიიი მოსულაააოოო...როგორ მომენატრეეე შე საზიზღაროოო ასე უნდა დავიწყება? მიმაგდე ხო? მოიცა გაჩვენებ მე როგორ უნდა მიგდება
-დამძიმებულხარ ანჩო დეიდა
-ვინაა ბიჭო შენი დეიდა -ხელი წამოარტყა და იატაკზე დადგა მერე უკან დაიხია და ნუცას შეხედა- ეს გოგო მართლა შენია დეიდას ბიჭო?
-გაიცანით ნუცა , ჩემი ნუცა - ხელი მოხვია გოგოს და ლოყაზე აკოცა- ნუც გაიცანი ანჩო და მისი საქმრო ზურა - მაშინვე მიაყოლა ზურაც და გაიცინა ნუცამ რომ ამოისუნთქა
ნუცას ყველა თბილად შეხვდა, ცოტნიკოს კიდევ ერთხელ მოუწონეს არჩევანი. შემდეგ მაქსიკო და ემაც გაიცნო. არ იყო მორცხვი გოგონა და მალე კომფორტულადაც გრძნობდა თავს. მხოლო მაშინ დაიბნა ბავშვების გარემოცვაში რომ დაინახა ცოტნე, ტყუპებს ელაპარაკებოდა რაღაცას და ისინიც იცინოდნენ. სულ სხვა განზომილებაში გადავიდა ანდრო რომ აიყვანა ,ისეთი მზერა ჰქონდა იმ წამს ნუცას თვალწინ გაშიშვლდა მისი გრძნობები.
ბედნიერება იყო გამეფებული ბაღათურიების ახლადშექმნილ,პატარა ოჯახში რომელიც უკვე ბევრ წევრს იტევდა. დათა და ეკატერინე გვერდიგვერდ ისხდნენ და უყურებდნენ სუფრასთან მსხდომებს, ბაღათურიას ტორი ფარავდა კატერინას მტევანს.შემდეგ ტუჩებით ეხებოდა მის კანს და თავდახრილი ქვემოდან უყურებდა,ღიმილით რომელიც მხოლოდ კატოს სეეძლო დაენახა,მზერით რომლის სიმწვანე მხოლოდ კატერინასთვის იყო და სხვას არავის ეკუთნოდა. იდეალური იყო ბაღათურია, დათა ბაღათურია უამრავი ნაკლით ,შეცდომითა და სრული იდეალურობით. ეკატერინესთვის დათა იყო ყველაფერი და ამას ყოველ წამს გრძნობდა. ხვდებოდა რომ არ ჰქონდა დროს მნიშვნელობა, არც სეზონს,არც დღეს მთავარი მხოლოდ დათა იყო,მისი დათა და სხვა არაფერი. ნებისმიერი დღე ასეთივე ბედნიერი იყო მისთვის. იმ წამს გადაწყვიტა რომ ხშირად უნდა მოეწყო მსგავსი შეკრებები. წითელი ღვინო მოსვა ,რამდენიმე ყლუპი მხოლოდ და კარის გასაღებად წამოდგა
-ვინ უნდა იყოს?
-არ ვიცი ვნახავ - ბათუს გაუღიმა და ოთახიდან გავიდა. კარი გააღო და იქ მდგომ დაჩის გაოცებულმა შეხედა,აი მის დანახვას კი ნამდვილად არ ეგონა. ბიჭს ხელში უზარმაზარი ვარდების თაიგული ეჭირა ,ასევე რამდენიმე სასაჩუქრე პარკი . მომხიბვლელად გაუღიმა რძალს და ლოყაზე აკოცა-დაჩიი
-ეკატერინე ... გილოცავ ახალ წელს
-დათა გაგიჟდება, რა კარგია რომ ჩამოხვედი
-არ უთხრა !
-კარგი,როგორც გინდა - დაუთმო გზა და პირველი დაჩი შეუშვა.
ბაღათურია ჭიქით ხელში იდგა და სადღეგრძელოს თქმას აპირებდა დაჩის ხმა რომ გაიგო
-უჩემოდ როგორ ქეიფობ შე არასწორო !
-შე მართლა არასწორო რა გინდა აქ
-გზაში ვსეირნობდი სახლი რომ დავინახე შემოვედი - ისევ ისეთი უემოციო სახით უთხრა და მოეხვია ბაღათურიას
-რა დაიწყეთ ეს სიურპრიზები ტო ... დაგერეკა გეთქვა მოვდივარო შე ჩემა მეწყინებოდა ისე?
-დაგერეკა გეთქვა ჩამოდიო მეწყინებოდა?-მოკლედ მოუჭრა და შემდეგ დანარჩენებს მიესალმა. მაგიდასთან მოთავსდდა და ჭიქა ღვინით აავსო.
ანასტასია მთელი ამ დროის განმავლობაში ანჩოს გვერდით იყო, შესანიშნავ სამეულს ქმნიდნენ ანჩო ტასო და ლიზიკო. მართალია ანასტასიას ყველა იცნობდა და ყველა ერთნაირად ეკონტაქტებოდა მაგრამ ეს ორი „დეიდა“ განსაკუთრებით მოსწონდა. ემას ისედაც იცნობდა ,მაგრამ ახალი ობიექტი ჰყავდა რომელსაც თვალს არ აშორებდა,ბოლოს დაასკვნა რო ნუციკო კარგი გოგო იყო და ცოტნეს შეეფერებოდა. უთხრა კიდეც ჩუმად ნათლიას“მე ეს გოგო მომწონს!“ და დასვა წერტილი.
დათა კიდევ ერთს ელოდა ის ერთი კი საკუთარ ბინაში იყო. რამდენიმე ოთახი მინიმალური ავეჯით,უზარმაზარი ფანჯრებით და ნაცრისფერი კედლებით. ოთახის ცენტრში შავი როიალი იდგა , მის წინ სკამზე იჯდა წელში გამართული ქალი ,რომელსაც სხეულს თხელი გამჭირვალე ნაჭერი უფარავდა. ზურგზე დაფენილი შავი თმა სკამს სცდებოდა და იატაკისკენ მიიწევდა შორიდან რომ დაგენახათ ერთი მთლიანობა გეგონებოათ იმდენად ჰგავდა ყორნისფერი თმა შავ როიალს თითქოს წამიერად ყველაფერი გაქრებოდა და მისი ნაწილი გახდებოდა სხეული რომელიც იქვე იჯდა. გრძელი გამხდარი ხელები , მკვეთრად გამოკვეთილი ლავიწები , მოშიშვლებული მკერდს გამჭვირვალე მატერია ვერ ფარავდა . გაყინული ნაკვთები ჰქონდა, ცივი შუშისებრი თვალები ,რომლებიც მელოდისს მოსმენისას თანათან ეხუჭებოდა. კლავიშებს ისე ეხებოდა მისი თხელი ,თლილი თითები თითქოს მასზე იყო შეყვარებული,ვერ შორებოდა და თანდათან უფრო ღრმავდებოდა მელოდია.მელოდია, რომელიც მათ კავშირს გამოხატავდა.მელოდია იყო ის რაც ამშვიდებდა, გონებიდან ყოველგვარ ფიქრს უფანტავდა და მთელს ადგილს თავად იკავებდა ასე კი ორნი რჩებოდნენ მხოლოდ ...
მელოდიის დასრულებისთანავე მოაშორა თითები კლავიშებს, მშვიდად წამოდგა და ოთახი დატოვა. რამდენიმე წუთში სახლშიც აღარ იყო, სრულიად სხვა ფორმაში გამოწყობილი მიაბიჯებდა ბაღათურიების ეზოში და კარზე ნაზად აკაკუნებდა. შეეძლო სრული მეტამორფოზა განეცადა, თავისუფლად გაეღიმა საზოგადოების უცხო წევრებთან რომელთაც წარმოგენა არ ჰქონდათ მის ცხოვრებაზე, ისეთი ჩვეულებრივი ქალი გახდა მხოლოდ თავისი სილამაზით რომ მიიპყრობდა ყურადღებას. მეგობრის თხოვნის უგულებელყოფა ვერ მოახერხა, განა რა იყო ამაში რთული ერთი ახალი წელი უნდა გაეტარებინა სახლში სადაც ბედნიერება მეფობდა.
-ნინია ,მოხვედი !- ბათუს რეაქციამ ღიმილი მოჰგვარა მის ლამაზ ბაგეებს . მოეხვია და რამდენიმე წამი ასე დაჰყო
-განა ასეთი რთულია მეგობართან ერთად ახალი წლის გატარება ,მეგობარო? - თავისივე სიტყვები გაუმეორა ბაღათურიას და მოშორდა.
მისაღებში შესვლამდე მოსაცმელი მოიშორა იქვე დატოვა , ლამაზი კლაჩი გრძელთითებსშორის მოიქცია , ტანზეგამოყვანილი კაბის ბოლოს ორნავ შეავლო ხელი და დათას გაჰყვა გვერდით.
ულამაზესი იყო ნინია, იმდენად ქალური და სექსუალური რომ ღვთაებას ჰგავდა. ყველას მიესალმა, ეკატერინას საჩუქრები გადასცა თბილად მოიკითხა და დაჩის წინ ,თავისუფალ ადგილას დაჯდა. ბიჭი არც კი უყურებდა საუბარში იყო გართული. ნინიამ გოგონებთან გააბა ბაასი და ღვინით სავსე ჭიქა ისე გამოცალა თითქოს ძალიან ნელა აგემოვნებდა. ბათუ რომ უყურება და იღიმოდა ნერვები ეშლებოდა ის ეუნდოდა ერთი მაგრად შემოერტყა მისთვის,მაგრამ თვას ხომ არ გამოამჟღავნებდა,მშვიდა უდნდა ყოფილიყო. რამდენიმე ჭიქა რომ დალია მოდუნდა და დაუბრუნდა ჩვეულ მდგომარეობას, საკმაოდ ჰქონდა ემოცია გადმოფრქვეული,ყველას უთხრა ერთი ორი სიტყვა გაიცნო და ახლა უკვე ყურადღებას აღარ იპყრობდა. როგორც იქნა 12 საათის გახდა. ყველანი ეზოში იყვნენ , გოგონებს სციოდათ და ბიჭებს ეხუტებოდნენ.თვითონ მსვიდად იგდა ჭიქა ღვინით ხელში და ათასფრად განათებულ ცას უყურებდა, გრძნობდა დაჩი როგორ უყურებდა და ისე გახედა ბიჭს წესით თვალი უნდა მოესორებინა,მაგრამ ისე უყურებდა თავისი ნაცრისფერი სფეროებით რომ წამით თავად მოაშორა მზერა. პირველად იგრძნო სისუსტე და არ მოეწონა,ძალიან არ მოეწონა რაღაც უცხო რომ იგრძნო და თან მოუშორებლად რომ გამეფდა მტელს სხეულში.
-გილოცაააააავთ - ყველამ ერთად დაიყვირა და შემდეგ დაიწყო ბევრი კოცნები,მილოცვები ,ჩახუტებები.
ეკატერინე ქმარს უყურებდა მშვიდი გამომეტყველებითა და მოციმციმე თვალებით
-უღმერთოდ არა?
-უღმერთოდ!
-შენ ხარ ჩემი ქალ-ღმერთი !
ახალი წლის სურნელი ტრიალებდა ბაღათურიების ეზოში , ყველას ჰქონდა თავისი წილი ბედნიერება ,ყველას სხვადასხვა მოცულობითა და რაოდენობით.ზოგმა მათგანმა არც კი იცოდა მისი არსებობის შესახებ,მაგრამ არაფერს ცვლიდა ეს ფაქტი. მთავარია იღიმოდა გულწრფელად ,თუნდაც სხვისი ბედნიერების გამო. იმ წამს როდესაც სხვის სიხარულს იზიარებდა ბედნიერება იპყრობდა და ესეც საკმარისი იყო.
გიორგი ერთი საათით გაქრა, სად იქნებოდა თუ არა იმ მარტოხელა კაცთან ახალ წელს საკუთარ სახლში ჭიქა ვისკითა და სიგარეტით ხელში რომ ხვდებოდა. კარის გაღება გაუკვირდა-თქო ვერ გეტყვით. იცოდა კიდეც გიორგი რო მივიდოდა და ერთი ჩაეცინა.შემდეგ მიუბრუნდა მეგობარს და მაგარად მოეხვია
-ახალ წელს გილოცავ გიუშ
-მეც გილოცავ ბექარიონ!

დიდხანს აღარ დარჩენილან ბაღათურიებთან სტუმრები, შუაღამეს უკვე ყველა თავის სახლში ატარებდა. ემილია და მაქსიმე პირველ ღამეს ატარებდნენ პირველ ახალ წელს ერთად. ნუცა ცოტნესთან გადავიდა, ახალი წლის პირველ ღამეს დაიწყეს ერთად ცხოვრება,ვინ იცის კიდევ რამდენ წელს შეხვდებოდნენ ერთად .
ლიზამ და გიორგიმ ტყუპებთან ერთად შეაღეს ახალი წლის პირველ საათზე სახლის კარი. მძინარე ბავშვები თავიანთ საძნებელში დააწვინეს ,იმ ღამით ოტხივეს მშვიდად ეძინა, ალბათ მეორე დღეს ელიზაბეტი ტილოზე გადაიტანდა კადრს რომელსაც იმ წამს ხედავდა.
მეშვიდე ახალ წელს ხვდებოდნენ ერთად დადვანების ოჯახში , ანასტასია სწრაფად გაიქცა ნაძისხისკენ. მშობლებიც უკან მიჰყვებოდნენ.ერეკლე აზრზე არ იყო, სასმელისგან გაბრუებული ცოლს უჟუჟუნებდა თვალებს და ერთი სული ჰქონდა როდის მოიხელთებდა მარტოს. ბარბარეც კეკლუცად უღიმოდა , ანასტასიამ ერთ-ერთი ყუთი აიღო და მამიკოსთან მიირბინა
-მაა ხვალ არ უნდა გავხსნათ საჩუქრები?
-ეს დედიკოს საჩუქარია
-დედიკოს საჩუქარი ამაღამ უნდა ვნახო?
-დიახ!
-კარგიით რადგან მოითხოვთ- ორივეს გადახედა და პატარა გაბანტული ყუთი გახსნა. ფურცელი იდო რომელიც ყუთში ჩადებულ ნივთს ფარავდა. ფურცელზე დიდი ასოებით ეწერა „მინდას 9 თვე დაიწყო დადვანო!“ წაკითხული გააზრებულიც არ ჰქონდა ბოლომდე,ტვინი არ აძლევდა გახარებსი საშუალებას სანამ ფერადი ფურცელი არ ამოიღო და ყუთში ჩადებული ცისფერი ბაჩუჩები არ დაინახა
-ბაბიი - ჩახრინწული ხმით ძლივს ამოილუღლუღა ცოლის სახელი და დაწითლებული თვალები მიანათა
-აუუ დედააა ვერ გაიგო მგონი ფეხმძიმედ რომ ხარ...რანაირები ხართ ეს უფროსები გეთქვა პირაპირ ეს წარწერები და ბაჩუჩები რა საჭილო იკოოო უიმეეე წავედი მე მეძინება ძალიან. ჩემს ძმას გაუფრთხილდი დაიძინე ჩენც . ხვალ საჩუქლები ადლე უნდ აგავქსნა მეტს ალ მიეკალოთ იცოდეთ!- უცებ მიაყარა ერთხელ მოეფერა დედიკოს მუცელზე და სწრაფად გავარდა. დადვანი კი ისევ ისე უყურებდა თავის ბაბის და იცინოდა
-ბაბიიი ...ჩემი ბაბი
-გაღმერთებს შენი ბაბი - ღიმილით უთხრა და ტუჩები დაუკოცნა.

ღამის სამ საათზე ისევ როიალის წინ იჯდა, ამჯერად შავი კაბა ეცვა და იმ მზერის დასავიწყებლად უკრავდა. ვინ იცის მერამდენე წუთი იწურებოდა მას მერე რაც კლავიშებს პირველად შეეხო. თმებიც კი არ გაუშლია,როგორც კი შვეიდა სახლში მაშინვე როიალთან დაჯდა და დაკვრა აიწყო. თვალები დახუჭული ჰქონდა,მისი სუნთქვის ხმაც კი არ ისმოდა. შემდეგ რაღაც მოხდა, რაღაც შეიცვალა, მელოდიას ვიღაცის ღრმა სუნთქვა დაერთო იმხელა სინთეზი შეიქმნა თავის დაღწევა ვერ შეძლო. მოშიშვლებულ ზურგზე მხურვალე ხელის შეხება ,ჯერ არ განცდილი ჟრუანტელი. წამში სხეულზე დაფენილი თმა და ყურთან მოახლოებული ცხელი სუნთქვა,ბოხი ,ხრინწიანი ხმით ნათქვამი სიტყვა რომელმაც თვალების გახელა აიძულა, იმ წამს მისი შუშისებრი თვალები სხეულში დატრიალებულ ფერად ქაოსს ირეკლავდა
-მე შენ გიპოვე !








ემოციებისგან გამოფიტული ვდებ ახალ თავს, ფაქტობრივად მთლიანად დღეს დავწერე შესავალ რამდენიმე გვერდს თუ არ ჩავთვლით და არც კი ვიცი კაგრია ,საშუალო,თუ ძალიან ემოციური. მე რომ ვეღარ ვსუნთქვ ნრომალურად და რაღაც საოცარი შეგრძნება მაქვს ვიცი.იმედია მცირედი მაინც მოვა თქვენამდე , ძალიან მინდა რომ ისიამოვნოთ კითხვისას და თქვენთანაც დადგეს სასწაულების ღამე