"მეზობელი,ქმარი და საყვარელი" წერა ჯერ კიდევ აგვისტოში დავიწყე ქალბატონი თამარის(ბიბოს) დაჟინებული თხოვნის გამო. მართალია ისტორიის ერთი წყვილი საერთოდ არ მოსწონს,მაგრამ მაინც მის ისტორიად ითვლება. მისი დამსახურებაა ამ შარში რომ გავეხვიე და სულ დამავიწყდა რომ დრო არ მქონდა ამ უზარმაზარი ისტორიისთვის. ჩემი ცოდვა არ მოასვენებს გამოცდებს თუ ვერ ჩავაბარებ ! ყოველთვის მინდა რომ კაგრი გამოვიდეს ანუ მკითხველს მოეწონოს და კითხვისას დახარჯული დრო არ ინანონ. არ ვიცი რამდენად კაგრი გამოვიდა,მაგრამ იყო მომენტები რომლებიც ძალიან მომეწონა და ალბათ არ დამავიწყდება. 16 და 25 თავი "An-Gel"-ს ეკუთვნის იმედია ისევ იმ აზრზე ხარ ჩემო კარგო .
დასასრულს რაც შეეხება შემეძლო ორ ნაწილად გამეყო,მაგრამ ყველაფერირ აც ამ თავშია მინდოდა რომ დასასრული ყოფილიყო ამიტომ ძალიან დიდია და შეიძლება დამღლელიც კი იყოს. ზედმეტად ბევრი წყვილი მყავდა, ვერ გამოვტოვე ვერც ერთი ამიტომ ძალიან აირია ბოლოს . იმედი მაქვს მოგეწონებათ , გაუძლებთ და ბოლომდე წაიკითხავთ. შეიძლება იმედები გაგიცრუვდეთ,მაგრამ სამწუხაროდ სხვაგვარად ვერ დავწერდი. არ მინდოდა ჩემი ბოლო ისტორია ყოფილიყო, მაგრამ სავარაუდოდ დიდხანს ვერ დავიწყებ ახალ ისტორიას. არ ვიცი როგორ გავძლებ წერის გარეშე,საწამლავად იქცა უკვე ჩემთვის და იმედია შევძლებ რომ შევეშვა და სწავლაზე გადავერთო. სავარაუდოდ სამუდამოდ დამშვიდობებას ვერ შევძლებ და დაგიბრუნდებით .
უღრმესი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ ჩემს ისტორიებს , სულ მიკვირს ერთ ისტორიას ორჯერ და მეტჯერ როგორ კითხულობთ მაგრამ ბევრისგან მომისმენია მსგავსი სიტყვები. ჩემი და თქვენი აზრები არ ემთხვევა ჩემს ისტორიებთან დაკავშირებით,მაგრამ მაინც მიხარია თუ თქვენ მოგწონთ და გახარებთ მათი კითხვა.
იმდენი ვილაპარაკე ერთი თავი გამოვიდა მგონი ... მიყვარხართ ყველანი ჩემებურად! მახარებდით და მაბედნიერებდით თქვენ მე






000000000000000000000000


ეკატერინეს მშვიდად ეძინა ბავშვმა ტირილი რომ დაიწყო. ბათუს წამსვე გაეღვიძა, კატოს აკოცა ,დაიძინეო უთხრა და ანდროსთან ერთად დატოვა ოთახი. პატარა ბატონს რაღაც აწუხებდა აშკარად ,მაგრამ მამიკომ როგორც კი აიყვანა მაშინვე უკლო ტირილს, მალე კი გაიტრუნა და ცრემლიანი თვალებით შეხედა
-მამას ბიჭო ასე არ ჯობია? თუ არ გეძინება ვითამაშოთ მე და შენ - ცრემლიან ლოყაზე აკოცა და გაუღიმა- რა კარგი ბიჭი ხარ რომ იცოდე - ერთიანი პიჟამა ეცვა ,თმები აბურდული ჰქონდა და ლოყები წითელი - რამე ხო არ გტკიოდა მა? -ბავშვს თითები პირში ჰქონდა ჩადებული და სველ წამწამებს აფახუნებდა- კბილი ამოგდის მა? თითებს შევეშვათ ხო? არ შეიძლება მა შენ ხო ცუდი ბიჭი არახარ? - ბავშვი ისე უყურებდა თითქოს ყურადღებით უსმენდა .აშკარად ღრძილები აწუხებდა,მამიკომ სპეციალური რეზინის სათამაშო რომ მისცა მაშინვე გაჩუმდა . მერე ყოველი შემთხვევისთვის სიცხეც გაუზომა,მაგრამ ლოყების სიწითლე ცრუ განგაში აღმოჩნდა.
დიდხანს ისხდნენ ასე, ბავშვს ეთამაშებოდა ბოლოს ისევ დამშვიდდა მიეხუტა მამიკოს და დაიძინა. ბათუმ ისევ საძინებელში დააბრუნა და თავადაც მიუწვა მეუღლეს გვერდით. კატო მის მხარეს იყო გადმობრუნებული,ძილს თავს ვერ ართმევდა ,მაგრამ ღრმად მაინც არ ეძინა
-დაიძინა? -თვალგაუხელლად ამოიჩურჩულა
-დაიძინა
-მაკოცე - ხელი მოხვია და ტუჩები წინ გამოსწია. ბათუს გაეცინა , დაიხარა და აკოცა
-დაიძინე - ხელზე აკოცა ,მერე ჩაეხუტა და გვიან თავადაც დაიძინა.
მალევე ნახა სიზმარი . ეზოში იყო, მინდორში იდგა იქ სადაც მთელი ბავშვობა ფეხბურთს თამაშობდა . სახლი ისევ ისე ამაყად იდგა , კარი გაიღო და სირბილით გამოიქცა ბიჭუნა.ანდრო იყო ,ისევ ისეთი ლაღი და მხიარული. თამაშობდა ,მაგრამ დათას არ უახლოვდებოდა. მერე უცებ გაჩერდა და ნაწყენმა დაუძახა
-დათაააა ,მოდი რაღაც უნდა გაჩვენო
შემდეგ გამოსახულება აირია თითქოს გაქრა ადნრო ,თვალები რომ გაახილა წინ ლამაზი ვარდისფერი კაბა ედო
-ანდრო სად ხარ? რა არის ეს ...ანდროო გესმის ანდროო? არ წახვიდე რა ანდროოო ...ანდრო დარჩი გთხოვ ანდროოო
-დათა გაიღვიძე ...დათა გამოფხიზლდი გთხოვ დათა
თითქოს ფილტვები ჟანგაბდით აევსო, უცებ ჩაისუნთქა და წამოჯდა. სულ მთლად დაცვარული ჰქონდა სახე. ხელი ელიზაბეტის მაჯაზე ჰქონდა ჩავლებული მეორე კი საწოლზე .თვალები დაბინდული ჰქონდა, სახეზე ჩამოისვა ხელი მალე მხედველობა დაეწმინდა.
-დათა კარგად ხარ?
- კარგად ვარ ... მაპატიე - მკლავზე დახედა და თითები გადაუსვა- მე ... ვერ ვხვდებოდი თუ შენ გიჭერდი ძალიან გატკინე?
-არაფერია...დამშვიდდი- ხელი მოხვია და თავი მხარზე დაადებინა. ისიც პატარა ბავშვივით მიეკრა. სუნთქვა გახშირებული ჰქონდა, თვალწინ ისევ ანდრო ედგა .ტკივილს გრძNობდა , რომელიც შიგნიდან ჭამდა თითქოს ორგანოებს ნაფლეთებად აქცევდა. -ყველაფერი კარგადაა ,მე შენთან ვარ - ეკატერინეს ხმა ჩაესმოდა,მისი ტუჩების შეხებას გრძNობდა .თავზე მისი თითები ეხებოდნენ ,ირგვლივ მისი სურნელი იყო მაგრამ მაინც ვერ მშიდდებოდა. როგორც კი გაიაზრა როგორ ატკინა ხელი მაშინვე მოშორდა და საწოლიდან წამოდგა.
-მე გავალ... მალამოს მოგიტან თორემ გაგილურჯდება ახლა ვერ ხვდები ,მაგრამ მერე გეტკინება. დარწმუნებული ვარ ძალიან მაგრად მოგიჭირე ...ამის დედას შევეც*** არ უნდა დამძინებოდა, არ უნდა დავწოლილიყავი შენს გვერდით წუხელაც მესიზმრა ვერ გავიგე რა უნდა .ამის დედააც ხომ შეიძლება ერთხელ ისიც მითრხას ვინ გააკეთა ეს ყველაფერი
-დათა შემომხედე!- ეკატერინე მის წინ დადგა ხელები მოხვია და გააჩერა, მისი სახე ხელებში მოიქცია და ტუჩებში აკოცა- მე არაფერი მიშავს, შენ ჩემ გვერდით უნდა გეძინოს ყოველთვის გესმის? უშენოდ მაინც ვერ დავიძინებ . ახლა იბანავე ,გამოფხიზლდები - ბავშვმა ხმამაღლა ტირილი რომ დაიწყო ვეღარ განაგრძო საუბარი.
-ბავშვიც გავაღვიძე
-დათაა გააკეთე რაც გითხარი , წუწუნებ უკვე
-ვწუწუნებ? შუაღამეს გაღვიძებს ჩემი ღრიალი შენც და ბავშვსაც,ისე გიჭერ ხელს რომ არ მოგტყდა მადლობელი უნდა ვიყო ,დამიჯერე მომიტეხავს ხელი ადამიანებისთვის .მორჩი ჩემს დამშვიდებას და სიმშვიდის შენარჩუნებას
-მშვიდად ვარ და ვერ ვხვდები რატომ უნდა გამოვიდე ამ მდგომარეობიდან - ბავშვი ჰყავდა უკვე ხელში და ისე დადიოდა
-ეკატერინე!
-დავით,ახლა ნამდვილად გამოვალ მდგომარეობიდან და ჩემი გრაბრაზება კარგს არაფერს მოგიტანს !
-თვალებს ასე რომ მიბრიალებ ჭკუიდან გადაგყავარ !
- გმადლობ რომ შემახსენე ...დეე მამიკოს უთხარი შევიდეს იბანაოს თორემ დედიკო მალე გონებას დაკარგავს მე მეძინება და არ გვაწყობს ახლა სარკეში ყურება-თქო
-მგონი უნდა გითხრას რომ უკვე ძინავს და კარგი იქნება თავის ოთახში თუ დააბრუნებ,მერე მამიკოს აკოცებ და დაამშვიდებ
-მშვიდადაა მამიკო უკვე , დედიკოს კი ჩახუტება უნდა მხოლოდ
-არც მამიკოს უგულისხმია სხვა რამ-სააბაზანოში მიიმალა. ეკატერინემ ბავშვი დააწვინა,მანამ დარჩა სანამ ღრმად არ ჩაეძინა,შემდეგ აკოცა და უკან დაბრუნდა. დათა უკვე ოთახში იყო ზურგიდან მოეხვია და მხარზე აკოცა
-კარგად ხარ?
-ანდრო დამესიზმრა...კოშმარი არ ყოფილა
-ვიცი..მესმოდა რომ ეძახდი
-რაღაც უნდა გაჩვენოო მითხრა და კაბა მაჩვენა
-ჩვენი არ არის...არ ვარ ფეხმძიმედ
-ჩემი ცოლი არ ხარ შენს გამო რატომ დამესიზმრებოდა?-შებრუნდა და წელზე მოხვია ხელები ,ზემოდან დაჰყურებდა ანთებული თვალებით
-საზიზღარო...მომაშორე ხელები - წელზე მოხვეულ ხელზე უჩქმიტა და წარბები შეკრა
-აშკარად მითხრა დროზე მოიყვანე ცოლი და ამჯერად გოგო უნდა ჩასახოო
-მეორედ არ შევცდები
-გარყვნილი ქალი ხარ , ქმარი შენ არ გინდა მხოლოდ გართობა ხომ?- საწოლისკენ მიჰყავდა და კოცნიდა
-მეძინება
-ვიძინებთ - საწოლზე დააწვინა ,ზემოდან მოექცა და თავი მკერდზე დაადო-შეგიძლია დაიძინო
-ღმერთო მიეცი ჩემს ქმარს ჭკუა
-თუ არ გრცხვენია,ამ პარასკევ დღეს ჩემთან სექს* გინდა და ღმერთს ელაპრაკები? -მკერდზე ნიკაპით დაეყრდნო და ისე ახედა .
-საყვარელიც მყავს ,უკვე ცოდვილი ვარ დაე ჯოჯოხეთში დავიწვა შენთან ერთად-ეკატერინემ ფეხები წელზე შემოხვია და საწოლზე დააგდო,ზემოდან მოექცა .პენუარი ერთი ხელის მოსმით მოიშორა და გაუღიმა
-იქნებ გოგო დაგვეწყო?
-არა!
კატეგორიულად განაცხადა , ბათუსაც მისი „ბრძანებები“ კარგად ესმოდა და ითვალისწინებდა.
……
ნუცა ფოტოგრაფის წინ პოზირებდა საყავრელი სახე რომ დაინახა , წამსვე გაეღიმა და მისკენ გაიქცა
-ჩემი ბიჭი მოსულაოო...აბა დღეს სამსახურიდან ვერ გამოვალო?- ლოყები დაუკოცნა და მერე ტუჩები გამობურცა
-გავთავისუფლდი, ვიფიქრე ნუციკო აქვეა და ვნახავ ერთი როგორ პოზიორობს თქო
-მერე?
-ფოტოგრაფი სულ ეს არ არის იმედია ...თორემ ცოდოა გულში ჩაუვარდები - ხალათის საყელოზე ჩამოაყოლა თითები და ლოყაზე მიაწება ტუჩები - თეთრეულის ხაზი თუ ჰქონდა ლიზიკოს არ ვიცოდი
-ახლა უნდა გაჭედო? შენ ჩემს ფოტოებს არ ნახულობდი?
-ყველაა რ მინახავს,მაგრამ შენ ხო მაგაზე არ ბრაზობ? ეგრე შენც არ გყავს ჩემი პაციენტები ნანახი - გაიცინა და მკერდზე დააკვირდა- ამათი ყიდვა ხო შეიძლება?
-ვიყიდო?
-წინებიც ვნახე და ისინი უფრო მომეწონა
-აქ იყავი?
-რომ შემოვიხედე ვეღარ დავიძარი და დავრჩი ასე მიყინული ...მერე დამინახე და მომვარდი
-ჩემი საბრალო ბიჭიი როგორ დამეჩაგრე
-როდის დაასრულებ გადაღებებს რომ მიშველო? - მხარზე აკოცა და ქვემოდანა ხედა
-თვალებს ასე ნუ აწვრილებ, სამსახურში ვარ
-მე სამსახურში არ ვიყავი?
-ლიზიკო მკაცრი უფროსია
-ლიზიკო ფეხმძიმედაა და ახლა კეთილია
-რააა? იმიტომ არ მოვიდა ამ დილით ადრე? მე რატომ არ ვიცოდი?
-ამ საღამოს უნდა ეთქვა , მაგრამ მე ჩემი ინფორმატორი მყავს
-ნახე რა ვუქნა რაა როგორ არ მითხრა
-თვალების ბრიალს მორჩი და განაგრძე გადაღება
-დამელოდები?
-აი აქ დავჯდები და გიყურებ
-ზეკაცი ხარ შენ - გაიცინა და ტუჩებში აკოცა
- მე არ გამომხედო რომ მოიშორებ ამ ხალათს თორე თავი ვერ შვეიკავო შეიძლება
-ცუდო ბიჭო - საყვარლად დამანჭა სახე და კუსკუსით წავიდა. დაახლოებით ერთი საათი იჯდა ცოტნე და უყურებდა , იცინოდა , მერე ნუცა ბრაზდებოდა და ჩუმდებოდა.ხანაც უბრალოდ უყურებდა მერე უცებ ლიზიკო გამოჩნდა
-ეს ვინ არის რა უფლებით ესწრება გადაღებ... ცოტნიკოო ბიჭო შენახარ? აქ რა ქარმა გადმოგაგდო
-მობრძანდი ქალბატონო? როგორ ხართ ?
-ვინ ვართ?
-ვინც ხართ მე რა ვიცი გინეკოლოგი კი ვარ მაგრამ ასეც ვერ ვხვდები სქესს
-მოვკლავ გიორგის ! არ ვუთხარი საღამოს ვუთხრათ ყველას-თქო? ვერ მოითმინდა დაურეკა ბექას . მაგრამ შენ საიდან გაიგე გითრხა ეგრევე რომ ვერ დაიტია სიხარული ხო?
-ვაა პირველთან შედარებით აშკარად ემოციური გახდი,გაორმაგებულად ჰიპერაქტიური ხარ
-ხო არა? კარგად დაიმხასოვრეთ ეს ბავშვი იქნება საოცრება
-დავიმახსოვრებ...ახლა გამოუშვი ეს გოგო თორემ სადაცაა გული წამივა
-მოგიკვდიიი - გადაიკისკისა და მერე წარბები შეკრა-მაპატიე ,მაგრამ სანამ არ დაასრულებენ მანამ ვერ გავათავისუფლებ. ხვალ უკვე ფოტოები მზად უნდა იყოს .
-შენ რა ტირანი უფროსი ხარ?
-არაფერიც ! სხვა დროს მალე ვუშვებ .ახლა უბრალოდ პირველია თეთრეულის ხაზი და მინდა კარგი გამოვიდეს
-მე ვიყიდი ყველას
-დავიჯერო საცვლებით ატარებ ნუციკოს ?
- პასუხზე თავს შევიკავებ
-დუმილის უფლებით ისარგებლე თუ გინდა... წამო ყავა დავლიოთ. შენ ყავა მე წვენი
-იყავი ექიმთან?
-არა ჯერ
-რას ელოდები?
-დრო არ მაქვს... მოვილევ ამ საქმეს და მერე
-კარგად რომ ხარ იმას არ ნიშNავს რომ ექიმთან არ უნდა მიხვიდე
-არ დაიწყო ახლა გთხოვ
-კარგი ,როგორც გინდა ! კარგად იკვებები იმედია
-როგორც ვახერხებ
-ელიზაბეტ !
-როგორც გინდაო
-არ შეიძლება ასე!
ცოტნეს მოძღვრებას ყურადღება არ მიაქცია ლიზიკომ. ბოლოს დაემშიდობა წყვილს და საქმე განაგრძო.
წყვილი სახლში წავიდა, ორივე დაქანცული იყო.საწოლზე მიწვნენ და ცოტა ხანს დუმდნენ.
-რაზე ფიქრობ?
-ბავშვზე ...
-ვის ბავშვზე...ანჩოს ბავშვების გაცნობა მინდა .ამ საღამოს იქნებიან ლიზიკოსთან?
-არ ვიცი ... ალბათ იქნებიან
-ბათუ და ეკატერინე რას აპირებენ?
-დაქორწინდებიან ისევ
-როგორ
-ვერ გეტყვი
-არ მომწონს რაღაცეებს რომ არ მეუბნები
-ნუ მებუტები , ბათუს შესახებ რატომ უნდა მოგიყვე? ჩემზე ხო ყველაფერი იცი?
-ბათუა შენთვის ყველაფერი , მეც თითქოს მას უნდა შევხვდე როგორც დედამთილს
-ნეტა არ აფრენდე
-რას კადრულობ?
-ბათუ არასდროს ერევა ჩემს პირადში არ იცი? იმდენ ხანს ვიყავით ერთად და არც კი იცნობდით ნორმალურად
-იმიტომ რომ შენ არ გაამცანი! არ გიყვარდი თორემ გამაცნობდი
-არ ეცალა შენთან საჭორაოდ და რატო უნდა გამეცნო მე როცა შენ მშობლებს შენი პარალელკლასელი ვეგონე
-აბა რა მეთქვა გაიცანი მამიკო ეს ის ბიჭია რომელთანაც რეგულარულად მაქვს სექს*
-უფრო ლამაზადაც შეიძლებოდა
-შეყვარებულიც კი არ იყავი
-ის გამოსირ*** გყავდა შეყვარებულის სტატუსით და აბა მე როგორ
-ნუ იხსენებ ახლა და რას იჭიმები დაწექი- ხელი მკერდზე მიაბჯინა და შემდეგ თავი დაადო მხარზე
-ლაპარაკიც აღარ მინდა!
-გამებუტა ჩემი ბიჭი? ჩემი კნუწიკოოო გამებუტაოო?
-რა კნუწიკო ნუცა?
-კაიი რატო მიბრაზდები? იყოს კნუტი
-მე ვარ კნუტი?
-ხო აბა სხვა ვინ მკბენს?
-კნუტები იკაწრებიან
-მაშინ მე ვყოფილვარ კნუტი - უცებ დაასკვნა და მუცელზე დააჯდა - რამდენი ხანია ნორმალური სექს* არ გვქონია?
-ნორმალურს რას ეძახი
-რომ არ გვეჩქარება და ბოლომდე შეგვიძლია დავტკბეთ ერთმანეთით, არც სამსახურში ვართ და არავითარი ექსტრემალური პირობები არ არის - კაბა აკეცა და ნელ-ნელა გაიხადა ,შიგნით არაფერი ეცვა ,სრულიად შიშველი იყო - გაიხდი თუ მე გაგხადო?
-მუცელი გაქვს გაზრდილი!
-სერიოზულად? შიშველი ვზივარ შენს ას**ე და იმის ნაცვლად რომ გაშიშვლდე მეუბნები რომ გავსუქდი?
-სანამ ისევ გამიფუჭებ განწყობას და დამავიწყებ სათქმელს უნდა მეთქვა, მიყვარს გაბრაზებულს რომ გამშვიდებ- უცებ დააწვინა საწოლზე ტანსაცმელი გაიხადა და ზემოდან დააწვა- ნუ გახდები ველური ავაზა - კოცნისას გააფრთხილა და ხელები გაუკავა. ზედმეტად ნაზი და ფაქიზი იყო,რამაც ნუცა ცოტა გააკვირვა,მაგრამ ფიქრის საშუალებაც არ ჰქონდა.
-უნდა ვილაპარაკოთ!
-კარგი ამინდია და აივანზე გავიდეთ რა... ყავას მოვამზადებ-აკოცა და საწოლიდან წამოფრინდა.
აივანზე ისხდნენ. ცოტნემ ყავის ფინჯანი გამოართვა და წვენი დაუდგა წინ
-რას აკეთებ?
-ყავა არ შეიძლება
-ცოტნე კარგად ხარ ?
-არაჩვეულებრივად ვარ ,მაგრამ უკეთესადაც შეიძლება ვიყო
-მთელი დღეა მაკვირდები,უცნაურად მიყურებ. საოცრად მიღიმი და ახლა კიდე ისეთი ნაზი იყავი ბოლოს ასე სულ პირველად რომ ვიყავით ერთად მაშინ არ ყოფილხარ
-მეგონა ვერ ამჩნევდი... ვერაფერს ამჩნევ
-ყველაფერს ვამჩნევ როცა შენ გეხება საქმე!
-წამდაუწუმ გეცვლება ხასიათი
-სასაცილოა ეგ? ისე მიშლი ნევრებს ემოციებს ვერ ვაკონტროლებ
-მთლად ჩემი ბრალიც არ უნდა იყოს
-აბა ვისი ბრალია !
-არ ვიცი ჯერ ,ორი ვარიანტია სულ
-ცოტნეე ასე ნუ მიყურებ ვერაფერი გავიგე რატომ ხარ საზიზღარი?
-რამდენიმე კითხვა მაქვს ,მიპასუხებ?
-გისმენ
-ბოლოს ციკლი როდის გქონდა? თავბრუსხვევები რომ გაქვს ყოველდილით გულისრევაც ხომ არ ახლდა თან ? როგორც მოდელს საფრთხეს შეგიქმნის ფეხმძიმობა და კიდევ დიდხანს გინდა ბავშვის ამბავი გადავდოთ თუ ბედნიერი იქნები შენი არანორმალური ქცევის გამო ფეხმძიმედ რომ იყო
-რა მოიცა... კი მაგრამ როგორ სულ რამდენჯერმე არ და მაინცადამაინც მაშინ . მე შეიძლება ახლა მე თუ ჰიპოთეზააა უბრალო და შეიძლება არ
-კარიერის დათმობა რომ მოგიხდეს რას გააკეთებ ნუცა?
-სერიოზულად? რა კარიერა ფეხმძიმედ ვარ შენგან ,ბავშვი შენი ბავშვი და ჩემი ჩვენი ? ასეთი სულელი როგორ ვარ ამ საქმეების გადამკიდე ვერაფერს ვაქცევ ყურადღებას . გუშინ თევზი რომ დავინახე ორი საათი უნიტაზს ვიყავი ჩახუტებული კარგი დაქალივით...სულ მეძინება, სულ სუსტად ვარ და ყველაფერი მეზარება, ყველაფერზე მეტირება ან ვიბუტები იქნებ არ ვარ და ტყუილად მიხარია? არა რა კარიერაო რას მეუბნებოდი გგონია აბორტს დავიჟინებდი და დავიწყებდი რა დროს ჩემი ბავშვია-თქო? ამ კარიერის გამო მთელი ხუთი წელი შენგან შორს ვიყავი და ახლა თუ მართლა ფეხმძიმედ ვარ შანსს გავუშვებ ხელიდან? სულ გადაირიე?!
-დამშვიდდი, ისუნთქე, ნუ ტირი და ჩამეხუტა- ნუცა გააჩერა და თვალებში ჩახედა,ისიც მაშინვე გაიტრუნა და სწრაფად მოეხვია- ჰიპოთეზა არ არის სისხლის ანალიზი რომ გაიკეთე პასუხი მოვიდა სახლში რომ მოვედით ზუსტად იმ დროს. მე უბრალოდ ვეღარ დაველოდე, ისე მინდოდა შენი ნახვა გამოვიქეცი. სრულიად დასაშვები იყო რომ ჯერ არ
-შენგან შვილი მეყოლება? აქ არის? ცოტნე შვილი გვეყოლება?- თავი წამოსწია და თვალებში უყურებდა
-მეც მიჭირს დაჯერება, ხომ ხედავ ორი საათია გათიშული ვარ ,მაგრამ ანალიზები არ ცდებიან ორჯერ გადავამოწმებინე -თითქოს იმ წამს გაიაზრა , მანამდე კი უბრალოდ მასში არსებული ექიმი საუბრობდა. გაბრუებული კოცნიდა ნუცას, ის კი ხან ტიროდა ხან იცინოდა.
რამდენიმე წუთში ,შეიძლება საათშიც საწოლზე იწვა და მშვიდად ეძინა. ემოციისგან გამოფიტულს . ცოტნე უყურებდა და იღიმოდა,მერე უბრალოდ მობილური აიღო და სასურველი ნომერი იპოვნა
-დათა - როგორც კი ნაცნობი ხმა გაიგო მაშინვე წამოსცდა მისი სახელი, ასე იშვიათად ეძახდა,მხოლოდ მაშინ როცა მონატრება ტანჯავდა, როცა მოგონებები აგიჯებდნენ, როცა ოჯახთან ყოფნა სურდა ანდაც ძალიან უჭირდა. ბაღათურია ორ წამს დუმდა მერე უბრალოდ უთხრა „სად ხარ ცოტნე?“ და გათიშა. რამდენიმე წუთში ზღურბლზე იდგა და ცოტნეს უყურებდა
-რა ხდება ? კარგად ხარ ცოტნე - სახლში შევიდა ბიჭს მიუახლოვდა და მხრებზე დაადო ხელები -ამოიღე ბიჭო ხმა
-მამა გავხდები ,ნუცაა ფეხმძიმედ- ისე უთხრა გამომეტყველება არ შეცვლია მერე უბრალოდ ბაღათურიას ხელმა თავისკენ გადაქაცა და მაგრად ჩაეხუტა,ისე მხოლოდ ბათუს რომ შეეძლო, თავზე უსვამდა ხელს და იცინოდა მერე ამღვრეული თვალებით შეხედა
-გოგო იქნება
-რა?
-გოგო იქნება , ანდრომ მითხრა წუხელ სიზმარში .ხომ იცი ანდრო არასდროს ტყუის !
დაბარებულივით იმ წამს გამოფარფატდდა ნუციკო. ორივემ მასზე გადაიტანა მზერა , ისეთი საყავრელი იყო ისე იღიმოდა შეუძლებელი იყო თავადაც ღიმილით არ გეპასუხა. ბათუ მისკენ დაიძრა ჩაეხუტა და რაღაც ჩუმად უთხრა. ცოტნემ ვერ გაიგო,მაგრამ ნუცას გაეღიმა სევდიანად მაგრამ მაინც გაეღიმა . შუბლზე აკოცა დათამ ,მერე გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა
-დაგტოვებთ მე , დაისვენე და თავს გაუფრთხილდი
-უკვე მიდიხარ?
-მივდივარ აბა შენთან ხო არ გადმოვცხოვრდები, ისედაც სამნი იქნებით მალე და ჰაერი ხომ უნდა იყოს სახლში ექიმო?
-ხო რა თქმა უნდა
-მაგაზე ვიზრუნებთ ...ახლა კი მოუარე ამ გოგოს ტყუილად ისწავლე ? გამოიყენე ცხოვრებაშიც - გაიცნა მხარზე დაარტყა ხელი და წავიდა.
ცოტნემ კარი მიხურა და ნუცას მიუბრუნდა
-ასე მალე რატომ გაიღვიძე?
-მომშივდა
-სხვათაშორის ბევრი არ უნდა მიირთვა, რაციონს შეგიდგენ და აზრი არ აქვს ხომ? ამდენი ტკბილით დიაბეტს აიკიდებ
-ნუ იქნებით ბოროტი ბატონო ცოტნინიო ... დაივიწყეთ რომ ექიმი ხართ და მოიქეცით დაბნეული სულელი ქმარივით რომელმაც არ იცის ფეხმძიმე ქალს როგორ მოექცეს
-რა ვიცი ვიცი ? არაფერი ვიცი
-როგორ არ იცი... მალე უნდა წავიდეთ ლიზიკოსთან
-ლიზიკოსთან ფეხმძიმე და ახალნამშობიარები ქალების კლუბი შეიკრიბებით ... სამსახურში ფეხმძიმე სახლში ფეხმძიმე ბედნიერების მწვერვალზე ვარ
-ეს რას ნიშნავს?
-იმას რომ თქვენი ყველას ჰორმონები ამოყირავებულია და სრულიად უკონტროლოები ხდებით
-უკონტროლო ახლა ? აქამდე აბა კონტროლირებადი ვიყავი?
-ეგეც მართალია ჩემო მშვენიერო... გასუქდები ასე და მშობიარობა გაგიჭირდება
-ნუ ხარ ბოროტი!
-მაპატიე ... უბრალოდ მიჭირს მამის როლის მორგება
-დამშვიდდი ,ღრმად ჩაისუნთქე და მერე მაკოცე
-ფეხმძიმედ მე ვარ თუ შენ?
-ორივე რომ ვიყოთ არ გინდა?- გადაიკისკისა და ტუჩებში აკოცა - მიყვარხარ მე შენ , გვიყვარხარ მამიკოო .ყველაფერი კარგად იქნება მიტომ რომ სიგიჟემდე გიყვარვარ
-არ შემიძლია რომ არ დაგეთანხმო !
.........
კლინიკის დერეფანში მირბოდა მაქსიმე რომ წვდა მკლავში და კაბინეტში შესვა
-რას აკეთებ გაგიჟდი? გამოძახება მქონდა
-გადაუდებელი დახმარება სჭირდება პაციენტს ...ნამდვილად
-რას აკეთებ მაქსიმე დამაგვიანდება იქნებ რა სჭირს გაგიჟდი? რა დროს კოცნაა
-მთელი დღეა არ მოკოცნია ნამდვილად გადაუდებელია ... დახმარება მჭირდება
-მოიცა რაა?
-სწორიაა მიხვდი ჩემო ჭკვიანოოო მე გამოგიძახე
-არანორმალუ....- ამჯერად ისე აკოცა ბატონმა ბაღათურიამ რომ სიტყვის დასრულება ვეღარ შეძლო
-აი ასე მომწონს. ვინაიდან თავისუფალი ხარ გამოიცვალე და წავიდეთ
-სად მივდივართ?
-სადღაც
-კარგი რა სულ სადღაც დავდივართ...ახლა ბინასი მივიდეთ ჩემთან
-ცელქობ ქალბატონო?
-სანამ ლიზიკოსთან წავალთ არ შეიძლება?
-კნუტის თვალებით ნუ მიყურებ! მე ჩემი გეგმები მაქვს ეგრე შენს ჭკუაზე სადაა გენაცვალე
-როგორ ლაპარაკობ ხოლმე
-წამოხვალ თუ კლინიკაში რჩები?
-რატომაც არა !
-სხვათაშორის საჩქაროა
-ხო?
-დიახ!
-წასვლამდე მაკოცე უფრო მალე რომ დავბრუნდე- უცებ მოხვია ხელები ყელზე და ეშმაკურად გაუღიმა
-როგორ გიყვარს ჩემი ცდუნება
-მაქსიმე ძია ძალიან ბუზღუნებს!
-მოგივლი მე შენ!- გაბრაზებულმა მიაძახა ოტახიდან გაქცეულ ქალბატონს.
რამდენიმე წუთში მანქანაში ისხდნენ. ემა ქორწილის ამბებს ყვებოდა, აბა თავისუფალი დრო არ ჰქონდათ და ოდესმე ხო უნდა ესაუბრათ, ძირითაად ყველაფერი მზად ჰქონდა ,მაგრამ მაქსიმეს აზრიც აინტერესებდა
-ბათუსთან მივდივართ? როგორ მომენატრა ანდრიკოო.კატოსთანაც საქმე მქონდა რაღაც რჩევა მინდა ვკითხო ,ელიზაბეტს ვკითხე და მე ვერ ვერკვევი ჩემს დას ჰკითხეო
-არაა არ მივდივართ ბათუსთან ... აი აქ მივდივართ
-სად აქ? ეს ვისი სახლია? ლამაზი ეზოააა
-გადმოდი
-კარგიი და სირცხვილი არ არის ასე რომ მივდივართ ვირაცასთან სტუმრად?
-არაუშავს - ხელი მოხვია და ეზოში შეიყვანა -კარგად დაათვალიერე ეზო მოგწონს?
-ყველაფერი ლამაზია ვგიჯდები ამ ფერად ყვავილებზე ...სახლიც ლამაზია ვინაა ასეთი გემოვნებიანი? მოიცა კარის გასაღები შენ საიდან
-გთხოვთ ქალბატონო ემილია
-როგორ - გათიშული ტრიალებდა და ყველაფერს აკვირდებოდა-არ არსებობს...იმ რაღაცეებს რომ მეკითხებოდი შენ მართლა იყიდე გააკეთე ღმერთო და მე არაფერი მითხარი?
-მეზიზღება სახლის რემონტიო არ თქვი? კეთილი იყოს შენი ფეხი ამ გემოვნებიანი კაცის მიერ სპეციალურად შენთვის მომზადებულ სახლში
-ღმერთო ჩემო არც კი ვიცი რა გითხრა მე ... მე ასეთი სიურპრიზი
-ვიფიქრე ქორწილის დღეს მოვიყვან თქო,უფრო სოწრად ღამეს ,მაგრამ მერე დავფიქრდი და მივხვდი რომ შეიძლება არ მოგწონებოდა და გადავწყვიტე მეჩვენებინა.
-ეს როგორ შეიძლება არ მომწონდეს..საოცრება ხარ .პირადად ჩემი საჩუქარი ხარ,ღმერთმა ცოტა ადრე გამოგგზავნა და რომ დავიბადე დამახვედრა
- ჩემი ძმის მეზობლად რომ ვიქნებით პრობლემა ხომ არაა? უბრალოდ რომ ვისაუბრეთ ამ თემაზე და ვთხოვე დახმარება,მე სულ საქმეები მქონდა და ვერ ვიპოვიდი მუშებს თანაც ხო უნდოდა ზედამხედველობა მოკლედ რომ ვისაუბრეთ შემომთავაზა ახლოს ვიცხოვროთო... მეც ცუნებას ვერ გავუძელი, ხომ იცი ბათუ რას ნიშნავს ჩემთვის ახლა როცა შანსი მაქვს ისევ დავიბრუნო ძმა ..ეგოისტურად გამომივიდა ,მაპატიე ხო? შენ თუ არ გინდა სხვა სახლი შევარჩიოთ დრო გვაქვს
-რატომ ხარ ასეთი კარგი? უნდა ვიფიქრო რომ საუკეთესო შეგეფერება?
-საუკეთესო შენ ხარ და საერთოდაც არ ვარ განსაკუთრებული ..უბრალოდ ძალიან მიყვარხარ- მთელი სახე დაუკოცნა და მერე მაგრად ჩაეხუტა- რამდენიმე დღეში ქორწილი გვაქვს
-ჩვენ კი სამსახურს ვერ ვშორდებით... გოგონები რომ არ მეხმარებოდნენ არ ვიცი რა მეშველებოდა.მიუხედავად იმისა რომ პატარა ქორწილი იქნება მაინც უამრავი საქმეა. ღმერთოოო ზალიან მომწონს ეს სახლი
-გინდა დავათვალიეროთ ყველაფერი?
-მინდააა თან ძალიან...საზინებელი მზადაა უკვე?
-ღმერთო ეს ქალი ცემს საცდუნებლად მოავლინე ხომ? ასეთი პაარა და ასეთი გარყვნილი
-შენ თუ ქორწილამდე გაკოცნინო ...
-ჩშშ არც კი გაიფიქრო, ქორწილი აღარ იქნება იცოდე ლომკა მომკლავს .კრუნჩხვები რომ დამეწყება მერე შენი კოცნა აღარ მიშველის ასე რომ სანამ დაგაგვიანდება მანამ მაკოცე
-ეს საწოლი ბატონო ექიმო თავად შეარჩიეთ თუ ძმა გეხმარებოდათ?
-მხოლოდ მე
-არაჩვეულებრივია...ლიზიკოსთან წასვლამდე ბევრი დრო გვაქვს
-არაა არ გვაქვს ...კაბა უნდა ნახო და მოიზომო
-ჯანდაბაა სულ დამავიწყდა... ახლავე წავიდეთ თორემ მერე გადის ის ქალი და დროზეეე
-ასეც ნუ ირბენ მივუსწრებთ...თუმცა ტემპს თუ შეინარჩუნებ ფეხითაც მიხვალ
-ვხუმრობთ ბატონო ბაღატურია?
-რა სახუმაროდ არ მაქვს საქმე? უმშვენიერეს გოგოს ვირთავ ცოლად
-რა გენაღვლება ჩამიგდე ხელშ ეს პატარა გოგო, მირევ ჭკუას და რას არ აკეთებ სამუდამოდ რომ შემშალო შენი სიყვარულით!
გირეკავენ და თუ უპასუხებ კარგი იქნება ,დარმწუნებული ვარ ცოტნეა,ისე ადრე წავიდა დღეს სამსახურიდან მოენატრებოდი
-მართლა ცოტნეა ... ნეტავ რა ხდება? მეოტხე ზარია. გისმენ ცოტნიკოოო
-სად ხარ გოგო ამდენ ხანს გირეკავ ავაფეტქე მობილური
-მაქსიმესთან ვარ... არ დაიჯერებ რა გააკეთა
-სახლი გაჩვენა?
-რაა? იცოდი? რატო არ მიტხარი მოღალატევ გადახვედი ხო ამის მხარეს
-რა ვქნა მეშინია ბავშობიდან ბაღათურიების
-რა გეშველება ... საზიზღარო
-აბაა? რატო არ მპასუხობდი არ მითხრა რომ პირველ რამეს არ ელოდებით და საწოლს ამოწმებდით?
-რა გარყვნილი ბიჭი ხარ
-სხვათაშორის საქმე ჰქონდა ამ გარყვნილს შენთან და ასე თუ გააგრძელებ არაფერს გეტყვი !
-რას მებუტევი თუ კაცი ხარ ამოთქვი რა გინდა
-არ გეტყვი! მოდი მნახე და გეტყვი
-სა მოვიდე ძლივს სახლში ხართ შენ და ნუცა ახლა მე რო მოვიდე ხომ მომკლა მაგ ატეხილმა ქალმა
-რას კადრულობ ეს ახალგაზრდა გოგო
-ჩუ-თქო ბიჭო !
-არაფერს გეტყვი საერთოდ ბავშვსაც სხვას მოვანათლინებ !მობილური გათიშა ემილიაკი ისევ ქოთქოთებდა- რა ბავშვს მოანათლინებ შენ ხო არ გარეკ...მოიცა ვისოოო? ბავსვი სადაა ბავში არ არსებოოოობ მაქსიმეეე მანქანა გააჩერე - დაიკივლა და კორპუსს ახედა- მაქსიკოოო მაქსიკოოო არ არსებოობს ჩემი ცოტნიკო ...ნუცა ბავშვს აჩენს? შენ ყოფილხარ ქალი პიროვნება შენ მოდელი კი არა შენ ყოფილხარ ვინც ყფილხარ
-სა გარბიხარ არანორმალურო მერე კაბა?
-კაბა რათ მინდა ადამიანოოო ნუცაა ფეხმზიმედ
-გიჟი არანორმალური... იმანაც ვერ მოიცადა ცოტა?
-მოიცა შნე რატო არ გიკვირს? იცოდი? მოიცა შენ იცოდი ცემზე ადრე? - უცებ წვდა საყელოში მაქსიმეს და თვალებდაქაჩულმა შეხედა
-უბრალოდ ანალიზების პასუხები ვინმეს უნდა ენახა,მაგან ვერ მოითმინა და მე ვუთხარი რომ იქნება პირადად ვნახავ და
-აქამდე არ მიტხარი?
-ცოტნეს უნდა ეთქვა მე როგორ აბა?
-დავიმახსოვრებ! მოიცა ანალიზები თუ გაიკეთა ნუცამ მე რატო არ ვიცოდი? ვერ გავიგე მე ვარ დადნაფიცი თუ შენ ხარ ..>შნე ვინ ხარ ვაფშე ცოტნიკოსთვის მოვკლავ მაგას
-სულ გაგიჟდი ამ ბოლო დროს
-გიკვირს?- კიბე რომ აირბინა კარზე ბრახუნი დაიწყო, ნუცა რომ დაიანხა ზღურბლზე პირდაპირი მნიშნელობით ჩაეხვია ჩაეფსკვნა დაეკრა და რა ვიცი კიდე რა ითქმის-ჩემიი ნუციკოო...ჩემი სუპერ სარძლოო .მაპატიე თუ რამე ცუდი გამიფიქრებია შენზე ,თუ რამე ცუდი მიტქვამს .არც გამხდარი ,გაჩხიული კარიერისტკა მოდელი ხარ და საერთოდ ყველაზე კარგი ხარ შენ იცი რატომ? ჩემი ცოტნიკო რომ გამიხარე და გამიბედნიერე იმიტომ! არ მჯერააა აქ არის ჩემი ცოტნიკოს და შენი შვილი... ჩემი ნათლულია აქ იცოდე ! ჩემი იქნება ეს ბავშვი -მშვიდად ელაპარაკებოდა, ეფერებოდა იღიმოდა ისეთი საყავრელი სანახავი იყო.ცოტნე და მაქსიმე იდგნენ და უყურებდნენ
-ისე ბავში არ იქნებოდა რომ არა მე და იქნებ მეც მომაქციო ყურადღება?
-ვის დაეკარგე ბიჭი წადი მომწყდი თავიდან- ხელი აუქნია და აკისკისებულ ნუცას ისევ აკოცა
-ანუ გაჩხიკული კარიერისტკა მოდელი ხო?
-საყვარელო გაჩხიკული რომ ხარ ახლა გაიგე? ახლა ცოტას მოიმატებ აქამდე სულმიკვირდა როგორ არ სემოატყდი ერთხელ ხელში ცოტნიკოს ...აწი ხელში მოყვები...ისე რაღა მოყოლა გინდა მაგრაამ- მკერდზე გაუსწორა მზერა და თვალი ჩაუკრა- მატყბ როგორი გაგიჯებული ვარ? ხან ვყვირი, ხან ვჩურჩულებ ახლა ამას რომ ვუყურებ ტირილი მინდება და რა ჯანდაბაა ვტირი? ჩემი ბიჭი ...ჩემი ბიჭი მამაგახდება ამაზი და პაწაწო ოჯახი ჰყავს უკვე რომელსაც იმედია გაფართოება უწერია და ერთ ბავშვზე არ გაჩერდებით - ცოტნეს უყურებდა ამღვრეული თვალებით არ მიიოდა, თვითონ მომავალი მამიკო მივიდა და ცაიხუტა
-ნუ ტირი თორე გავგიჟდები - თავზე აკოცა და მაგრად ჩაიხუტა- ყველაზე ნათლია ეყოლება ჩემს გოგოს
-გოგოა ?
-სავარაუდოდ...მეორე ნათლული და ისიც გოგო
-საუცხოო ,საუკეტესო ზემამა იქნები შენ ხომ იცი? -ჩუმად უთხრა და თვალებში ჩააშტერდა
ცოტნეს არაფერი უთქვამს, საპასუხოდ შუბლზე აკოცა და გაუღიმა.
-წავედით ახლა ლიზიკოსთან თორემ მოგვკლავს, რა იცი რისი თქმა უნდა?
-მე ისეტი ამბით მივდივარ...თუ მანაც იცის ნუცას ამბავი?
-არ იცის,მაგრამ არც იმას ექნება ნაკლები ამბავი ვგრძნობ
-გაბრაზებულია არ მოდიხარო ჩემთანო და არ მითხრა, სამაგიეროს მიხდის ! რა უსამართლობაა შენ იცი და მე არ უნდ ავიცოდე?
-მე იმდენი რამ ვიცი რას მედრები?
-უი უი ნარცისი ეს..ამას როგორ ეგუები ნუცა?
-მოღალატეევ!
-საცოლევ არ აყვეთ ,პროვოკატორია ვირაცაა .ამხელა კაცი მალე მამა გახდება და ტინგიცებს აქ
-ვიღაც ინტრიგანია მოსორეთ აქედან..ამას ცოლად როგორ მიყვები საუკეთესო მეგობარს ზმას და ძმაზე უტკბესს გილანძღავს როგორ პატიობ?
-აუუ როგორ მღლით ორივენი !
-ნუცამ ვიღლებიო და გაჩუმდით ახლა ორივე! აქ უფროსი ნუცაა დღეიდან!
-რა პატივია
-ასეა გენაცვალე , ცხრა თუ რვა თვე პატივში მეყოლები მერე გააჩნია როგორ ბავშვს გააჩენ. თუ ცოტნეს ემსგავსება არანორმალური ჩამოგართმევ ტიტულს!
დავიმახსოვრებ- ცოტნემ „გაბრაზებულმა“ უთხრა და ნუცას მანქანის კარი გაუღო ლიზიკოსთან შევხვებით
ლიზიკოსთან ყველანი იყვნენ , დიდი ხნის შემდეგ უკლებლივ შეიკრიბნენ. ბექაც მათთან იყო დადვანები სრული შემადგენლობით, ბაღათურიები ,ანჩო და ზურიკო ბავშვებთან ერთად და დაჩი .
ელიზაბეტმა არა და არ თქვა რისთვის შეკრიბა ამდენი ხალხი, არც ინფორმაციის მცოდნე პირებმა დაძრეს სიტყვა . ბოლოს წამოდგა და ყურადღება მიიპყრო
-მისმენთ?
-გისმენთ ელიზაბეტ ნუ აგვკიდე ნევროზი
-ფეხმძმედ ვარ !- ძალიან ჩვეულებრივად განაცხადა და დაიკივლა- მომილოცეეეთ მე მესამეს ვაჩენ თქვენ კიდევ ზოგ -ზოგეებს მუშაობა გეზარებათ
-უკაცრავად რაა ბოდიში რომ ყურადღებას გავინაწილებ , მარტო არ ხარ .მესამე შენი პირველი ჩემი
-შანსი არააა ორნი ვართ? ანუ ჩვენები ტოლები იქნებიან
-უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით რომ სამნი ვართ ჩემი პირველი - ემილია შევიდა გაშეშებული სახით და მათ გვერდით დადგა. აიი ეს კი ნამდვილად შოკი იყო ყველასთვის. ბათუმ ორივეს ამბავი იცოდა და უკვე ემოციებისგან დატვირთული იჯდა, იცინოდა და ღვინოს წრუპავდა სარძლომ რომ განაცხადა ეს ამბავი. მაქსიმეს გახედა თვალებგაფართოებული რომ უყურებდა საცოლეს და მერე ეკატერინეზე გადაიტანა მზერა,რომელიც ჩვეული მშვიდი ღიმილით უღიმოდა და თვალებით ეუბნებოდა ყველაფერს
ვაღიაროთ რომ ემამ ყველა დაჩრდილა, შემთხვევა იყო როდესაც მამასაც სიურპრიზი გაუკეთა. გათიშული იდგა ბაღატურიას მკლავებში მოქცეული და სიხარულისგან ტიროდა. მაქსიმე კოცნიდა და ხმას ვერ იღებდა.
ემოციებით დატვირთულნი იყვნენ , ერთმანეთს ულოცავდნენ. ბავშვებიც კი ბედნიერები იყვნენ მათი დანახვისას.მშვიდად ისხდნენ თავიანთ ადგილას და უყურბდნენ უფროსებს.
როცა ყველაფერი დამშვიდდა მაშინ მოეხვია ბათუ ძმას . ბიჭები გარეთ იყვნენ მოსაწევად გასულები . სახლში იმდენი ბავშვი იყო უბრალოდ არ გამოუვიდათ ოთახის კვამლით გავსება
-გილოცავ რომ გითხრა, მაგარი სირ** იქნება.ვიცი რომ ჯერ კიდევ არ გაქვს გააზრებული ბოლომდე , დამიჯერე ნელ-ნელა უფრო გაგიხარდება ბოლოს იფიქრებ რომ ვეღარ იტევ,მაგრამ რომ ნახავ იფიქრებ რომ საერთოდ არ ყოფილხარ ამ წამს ბედნიერი ! იცი რა? ცხოვრება ამისთვის ღირს ძმაო - მხარზე ხელი დაარტყა და მაგიდაზე მსხდომებს შეხედა . ეკატერინეს ანდრო ჰყავდა ხელში , ბარბარეს ალექსანდრე , ანჩოს თებეა ჰყავდა მკერდზე მიკრული და გაღიმებული დაჰყურებდა. ფეხმძიმეები რაღაცაზე კისკისებდნენ. ტყუპები ტასუნა და დემეტრე უკვე ოთახის მეორე ბოლოში იყვნენ და თამაშობდნენ
-თითქმის ნახევარი დღეა ვიცი რომ უბრალოდ ფეხმძიმე კი არაა ჩემი შვილის დედაა , უბრალოდ თვალი კი არ უნდა ვადევნო ცხრა თვის შემდეგ მამა ვიქნები . ჩემი პროფესიის კაცისთვის უფრო რთული ყოფილა, ორმაგად ძნელი ცალკე გინეკოლოგი და მამა ომობენ ცალკე ვიაზრებ რომ ჩემი საყავრელი ქალი ფეხმძიმედაა.
-გაურკვევლობაზე საუბრობ? ორი შვილი მყავს ორივე სხვადასხვა ასაკის, სხვადასხვა სქესის. უზარმაზარი ტკივილის შემდეგ ვხედავ ბედნიერ ანჩოს და იმას ვერ ვხვდები რა უფრო მიხარია ის რომ კარგადაა თუ ეს ორი ანგელოზი რომ ჩემი შვილია. გუშინ მამა დამიძახა დემეტრემ და მეგონა იმ წუთს საერთოდ ყველაფერი გაჩერდა ,აი გაჩერდა და მორჩა! ხანდახან მგონია რომ გული გამისკდება ამ ერთი ციდა ბავშვის ტკივილით სავსე გამოხედვას რომ ვიჭერ, მინდა უბრალოდ გავაქრო მისი ცხოვრების ხუთი წელი და თან ვიცი რომ ამის უფლება არ მაქვს ,რადგან მისი ცხოვრებაა და როგორიც არ უნდა იყოს ის უნდა ახსოვდეს. დღეს დაეცა და ანჩო ისე ეფერებოდა ლამის მეც ავტირდი
-რომ გაგკვირდებით ხომ ყველა ერთი სტატუსით ხართ „მამა“ მაგრამ ვაფშე სხვადასხვანაირად ხართ. ერეკლესთვის პირველი ბავშვი ჩვეულებრივი ქაოსი იყო , მეორე უკვე უკიდეგანო ბედნიერება. ბათუსთვის ანდროს არსებობა ყველაფერი იყო, ცოტნე და მაქსიმე ორი ექიმი ვაფშე სხვა განზომილებაში არიან . ზურა შენ კი არც კი ვიცი რა გითხრა,მხოლოდ ის ვიცი რომ თავად უნდა დაივიწყოთ დემეტრეს განვლილი ცხოვრება. რაც უფრო მეტ ყურადღებას მიაქცევთ უფრო უხერხული იქნება თქვენი ურთიერთობა , ვერ მოახერხებს ბოლომდე გაიხსნას. შვილი არ მყავს, არც ჩემი საყავრელი ქალია ფეხმძიმედ მაგრამ ნაშვილები ბავშვის ცხოვრება ნამდვილად ვიცი როგორია! მთელი საღამოა დემეტრეს ვუყურებ და მგონია რომ ისევ პატარა ვარ ! ყველაზე მეტად იმას ვერ ვიტანდი როცა ჩემი დედობილი და მამობილი ფაიფურის თოჯინასავით მექცეოდნენ, დემე ძლიერი ბიჭია , ჭკვიანი და დამიჯერეთ კარგად იცის როგორ გიყვართ!
-მე და შენ ნათლულებს მივხედოთ სჯობს , თორემ ამათ იმდენი შვილი ეყოლებათ სახელებსაც ვეღარ მოიფიქრებენ მალე! მე მკითხე ერთი ყველას ამბავს რომ ვიგებ სულ სხვადასხვანაირი შოკი მაქვს . კარგი ხო ცოტა მიკერძოებული ვიყავი ჩემი დის შემთხვევაში აიი გიორგი რომ მამა ხდებოდა მაგ ამბავმა საერთოდ გამთიშა რომ მახსენდება ახლაც დებილივით მეცინება
-გიორგიო ვიღაცამ მახსენა..მობრძანდით და დამტოვეთ მარტო ხო?
-უსინდისო თუ არ იყო რა ... გახვედი ვიღაცას ელაპარაკებოდი და ჩვენ დაგტოვეთ?
-შენ ჩუ რა - ბექა გააჩუმა და მერე სიგარეტი გამოართვა- ამ ბავშვების გადამკიდე ბოლოს როდის მოვწიე აღარც მახსოვს
-არა ვინ იფიქრებდა რომ მრავალშვილიანი მამა ჩვენ შორის შენ იქნებოდი, სასწაულმოქმედია ელიზაბეტი
-სასწაულმოქმედია ნამდვილად- დაჩიმ მინის მიღიმა ნინია რომ დაინახა თავი ვერ შეიკავა. საკმაოდ დიდი დრო იყო გასული მათი ბოლო შეხვედრიდან . ქალბატონს წამსვე ახარეს ახალი ამბები და ისიც სიხარულს ასხივებდა.შორიდანაც კი ჩანდა როგორ უხაროდა მათი ამბავი. ისედაც არ იყო ცუდ ხასიათზე, აშკარად კარგ განწყობაზე იყო. რამდენიმე წუთი დაჰყო გოგონებთან,შემდეგ კი აივანზე გავიდა . ბიჭებს მიესალმა ,მიულოცა და ბათუს გვერდით დადგა. დაჩის ღიმილით მიესალმა და სიგარეტი მოიქცია ტუჩებშორის
-იმედია კაცურ საუბარში არ შეგიშალეთ ხელი ...შეგიძლიათ განაგრძოთ
-როგორ იცი ხოლმე გამოჩენა რომ არ გელით მაშინ
-შეეჩვიო უნდა , მოულოდნელი გამოჩენით ვახარებ ადამიანებს- გაიცინა და გააბოლა. ისე უხდებოდა სიგარეტიც კი დაჩი სულ მთლად გამოშტერდა. ბათუს ჩაცინებამ აუხილა თვალები და წარბები შეკრა, ბაღათურიამ უფრო დასცინა . მერე ნინიას უთხრა ჩუმად რაღაც და გოგოსაც წამსვე გაეცინა.
-უკაცრავად ... ნინია უნდა წაგართვათ- წამში წვდა ქალს მკლავში და იქედან გაიყვანა. ნინიაც მშვიდად გაჰყვა.როგორც კი მოშორდნენ იქაურობას მაშინვე მეორე ხელიც მოხვია და ახლოს მიიზიდა-ორი რამ აგიკრძალე სიცილი და თმის გაშლა შენ კი აქ მეცხადები იცინი და შენი თმის სურნელს ისე აფრქვევ
-უბრალოდ რომ მითხრა „მომენატრე „ უფრო მარტივი არ იქნება?- სიგარეტი მოისროლა ერთი ხელი ყელზე შემოჰხვია,მკერდი მის მკერდს მიაბჯინა ,მეორე ხელი სახეზე ჩამოუსვა და თან ლოყაზე აკოცა -მე მომენატრე იცი?-ცხვირი კანზე გაუსვა და ყელშიც დაუტოვა კოცნის კვალი- იმაზე მეტად ვიდრე ოცნებობ
-არ იყო საჭირო,ისედაც ვიცი რომ მოგენატრე. დაასრულე საქმე რომლის გამოც მონატრებას შეაწუხებინე თავი?- თმაში შეუცურა თითები ,ტუჩები ლოყაზე მიაწება
-ტყუილად ცდილობ! ჩემს საქმეში ცხვირის ჩაყოფა რომ გაბედო აი მაშინ კი ნამდვილად მოგამტვრევ მაგ ცხვირს
-არც მიფიქრია, უბრალოდ მაინტერესებს როდის დაასრულებ
-საქმე ყოველთვის მექნება შენ რა გინდა სახლში დავჯდე წინსაფარი გავიკეთო თმა შევიკრა და ფქვილიანი ხელებით ვიარო მთელი დღე?
-გასართობი სხვა თუ არაფერი დარჩება სცადე ერთ დღესაც,მერე დაგცინებ და მოვგვარდებით როგორმე
-დამცინებ, მე
-წინსაფარს თუ იმ საცვლებზე მოირგებ ვარჯიშის დროს რომ იცვამ ,აღარ დაგცინებ
-კონსესუსს მივაღწიეთ შენი აზრით?
-საჭირო არაა ისე იქნება როგორც გვინდა
-რა დარწმუნებული ხარ...
-შენ კი კმაყოფილი
-საიდან დაასკვენი?
-თვალები სხვანაირად გინათებს ისე თითქოს უკვე ფინიშთან ხარ და თამაშს ასრულებ !
-ბოლო სვლა დარჩა თამაშის დასრულებამდე, ან დავმარცხდები ან მოვიგებ 50-50 ზეა
-შეუძლებელია ნინია ასათიანს გეგმა ბე არ ჰქონდეს , არ არსებობს მოწინააღმდეგე რომელსაც თანაბარი შანსები აქვს შენთან ბრძოლისას
-ასე მამხნევებ თუ ჩემით აღფრთოვანებული კაცის აზრებს მაცნობ
-გამხნევება გჭირდება?
-არა! შევიდეთ სახლში?- სახლისკენ გაიხედა. უკვე ყველანი შიგნით იყვნენ მხოლოდ, ბედნიერების სურნელი იფრქვეოდა ირგვლივ, ინსტიქტურად უერთდებოდი მათ მდგოამრეობას!
-მომენატრა „შენ და მე „
-შენი მანქანა შემოსასვლელშია ხომ?
-გთხოვთ - ხელიგაუწოდა ,მაგრამ ნინიამ უბრალოდ დახედა და წინ წავიდა- როგორ გიყვარს გაჯიუტება- ერთ ნაბიჯში დაეწია, მის თითებში თავისი ახლართა აკოცა ხელისგულზე და ისე განაგრძო გზა. ნინიას არც გაუხედავს, უბრალოდ გულაჩქარებული მიაბიჯებდა . მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ...
რამდენიმე წუთში ნინია თავის გრძელ ტყავის სკამზე იჯდა, როიალის კლავიშებს ეხებოდა და უკრავდა ,უკრავდა გვერდით მჯდომი კაცისთვის რომელიც ისეთივე მონუსხული უცქერდა როგორც პირველი დანახვისას,ისე უსმენდა თითქოს პირველად ესმოდა მელოდია, ისე უყურებდა მის თითებს თითქოს პირველად ხედავდა მათი და როიალის შერწყმას. ქალმა როგორც კი დაასრულა დაკვრა მაშინვე მოაშორა თითები კლავიშებს და გვერდით მჯდომს შემოჰხვია , წამითაც არ უფიქრია უბრალოდ იცოდა რაც სურდა იმ წამს . ცხელი ტუჩების შეხებამ გაყინული ბაგეები გაუთბო, კაპილარებში მოძრავი სისხლი გაულღო და საოცარი შეგრძნებების მოძრაობა დაიწყო მთელს ორგანიზმში. თხემით ტერფამდე დაჩის გრძნობდა, დაჩის განიცდიდა, ასე უბრალოდ მთელი მისი არსება ნაკანს დაეკავებინა და წასვლას არ აპირებდა, ფესვები ისე ღრმად ჰქონდა გადმგული რომ ვერავითარი ძალა შეასუსტებდა მის არსებობას. ძლიერი ქალის ძალას წარმოადგენდა რაც დაუმარცხებელს ხდიდა მებრძოლ ქალს! ნაკანი ერთადერთი იყო, პირველი და უკანასკნელი კაცი რომელიც მხოლოდ ბედნიერების მომტანი იყო, მხოლოდ სიხარული.ყველაფერი პირველი და უკანასკნელი იყო ნაია ასათიანისთვის დაჩი ნაკანი ! მარტივი და ყველაზე რთული, ამოუხსნელი და მაინც ყველაზე იოლი გამოცანა იყო მათი ამბავი. უსიტყვო, აუხსნელი და მაინც ბევრის მთქმელი, სრულიად ნათელი ყოველგვარი კითხვების გარეშე ქალი შავი თმითა და ფერადი თვალებით დაჩის ეკუთვნოდა !
იმ ღამით პირველად ეძინა კაცთან ჩახუტებულს, ასე უბრალოდ ნაკანის მკერდზე ედო თავი მისი გულისცემა იავნანასავით ჩაესმოდა, რომელიც არასდროს მოუსმენია სწორედ იმ იავნანას წარმოადგენდა დაჩის სუნთქვაც .მისი ხელები , მისი სურნელი, მისი სითბო რომელიც გაყინულ სხეულს უთბობდა. მდუმარებას მათი უსიტყვო გრძნობები არღვევდნენ.


დილით რომ გამოფხიზლდა ,გაიაზრა რომ გათენებამდე მშვიდად ეძინა. ისევ გრძნობდა ყველაფერს რასაც ჩაძინებამდე, პირველად ეძინა და ვიღაც უყურებდა,ვიღაც მის ძილს დარაჯობდა ,მის მშვიდ ძილს იცავდა.
-დილამშვიდობისა - დაჩის ხმა გაიგო და ლოყაზე მისი თბილი ხელისგულიც შეეხო . თავი მაღლა ასწია და თვალები მიანათა კაცს- არ მელაპარაკები? -გაეღიმა ნაკანს, ისე როგორც იცოდა ხოლმე . ამჯერად თმაზე გადაუსვა ხელი და ტუჩები შუბლზე მიაწება - ნეტავ იცოდე რა ლამაზი ხარ
-როდის ვარ ლამაზი?
-როცა მიყურებ
-როცა გიყურებ? როგორ გიყურებ ასე რომ ვლამაზდები
-რომ მიღიმი მაშინ ... რომ გეძინა სრულიად სხვანაირი იყავი ,მშვიდი და უდარდელი. ძილისგან შეშუპებული თვალები და ოდნავ არეული თმაც გიხდება -თვალებზე აკოცა და ისევ განაგრძო თითებით სახის კონტურის მოხაზვა
-ასე თუ განაგრძობ ჩემგან სხვა ქალს შექმნი
-ტყუილია, შენ ვერავინ შეგცვლის, მხოლოდ ჩემთან ყოფნას შეეგუები ახალ თვისებებს შეიძენ და შეეჩვევი გარემოს. შენ ხომ მიჩვეული ხარ გარემოსთან შეჩვევას, ადაპტაციისთვის ბევრი რამაა საჭირო
-თუ ყველაფერი ამდენად სასიამოვნო იქნება მზად ვარ ცვლილებებისთვის ,უბრალოდ ვერ ვხვდები შენ როგორ შეძელი ასე სწრაფად ადაპტირება
-პასუხი შენშია
-ჩემში ? როდესაც მე საერთოდ არ ვიფქრობდი შენთან ურთიერთობაზე და ცვლილებებზე?
-უბრალოდ შენთან ყოფნა თავისთავად ცვლილებებს ნიშნავს, საყავრელ ქალთან ვე რიქნები ისეთი როგორიც მეომრებთან,სრულიად უცხო გამვლელთან ან თანამშრომელთან ხარ! ყველაფერი თავისთავად ხდება,უბრალოდ არ უნდა შეეწინააღმდეგო ცვლილებას
-ასე მარტივია ?
-შენთვის ხომ ყველაფერი მარტივია , დავიჯერო ახლა შეშინდები?
-წინ გადადგმულ ნაბიჯს არასდროს ვნანობ და საწყის წერტილში დაბრუნებას არ ვცდილობ . რადგან განვლილი გზა კვალს მაინც ტოვებს
-ჩემთან ერთად განვლილი გზის გაქრობა არასდროს მოგინდება,გპირდები!-იდუმალი ყოყმანის შემდეგ ფრთხილად შეეხო ქალის გაცრეცილ ბაგეებს და ხანგრძლივად ეამბორა. ნინიას გაეღიმა ,შემდეგ კი ისე იცინოდა თვალები რომ უწვრილდებოდა
-ვგიჟდები ასე რომ მექცევი ,თან მომწონს ეს შეგრძნება თან ვბრაზდები . სათუთი გოგონასაავით რომ მექცევი და თავადაც ნაზი ბიჭი ხდები .არადა საერთოდ არ ხარ ასეთი
-გგონია ვთამაშობ?!
ისევ გაიცინა და წამოჯდა- უბრალოდ ავღნიშნავ შენს დამოკიდებულებას ჩემი განცდების მიმართ ,ვერ წარმოიდგენ როგორ ჩანს შენი ქცევა ჩემი მხრიდან
-მაინც როგორ
-საკუთარი თავი გატაცებით შეგიყვარდებოდა, იმაზე მეტად ვიდრე ახლა გიყვარს!
-სიყვარულს მიზეზები არ სჭირდება ,უბრალოდ უნდა გიყვარდეს არც კი უნდა ფიქრობდე ამაზე ,უნდა გრძნობდე მხოლოდ
-თუ არ იფიქრე როგორ მიხვდები რომ გრძნობ
-აი ასე უნდა გიცემდეს გული,როგორც მე არ მწამს ხომ გესმის
-მესმის... ვგრძნობ - მისი ხელს თავისი მოხვია და მკერდზე მიიდო - გრძნობ და უბრალოდ სრულდება?
-გრძნობ და უბრალოდ იწყება ,იწყება და არასდროს სრულდება
-არასდროს?
-მაღლდება,იზრდება, იცვლება მაგრამ არ სრულდება - თვალებში უყურებდა ქალს, თითქოს ისევ ისეთი მშვიდი სახე ჰქონდა ,ისევ ისე წარბშეუხრელად უყურებდა,მაგრამ თვალები მისი თვალები აღარ იყო ცივი და არაფრისმთქმელი. მეტყველებდნენ ჭრელი თვალები !
შავთმიანი შურისძიების მოლოდინში დროს საყვარელ მამაკაცთან ერთად ატარებდა, არც კი ფიქრობდა მოახლოებულ დღეზე დარწმუნებული იყო საკუთარ შესაძლებლობებში.
წითური კი საკუთარი სასახლის მისაღებში იჯდა , სრულიად მარტო დაცვის წევრების გარემოცვაში რომლებიც ეზოს ამაგრებდნენ. რეალურად კი სატუსაღოში იყო, ეს სახლი მისთვის ციხეს წარმოადგენდა. ოთახები გაიარა, მესამე სართულზე ავიდა წამალი დალია და დაიძინა. თითქმის ყოველი საღამო ერთი და იგივე იყო, მთელი დღე მუშაობდა სხვადასხვა შეხვედრაზე მიდიოდა,გეგმებს აწყობდა, საღამოს სახლში დაბრუნებულს კი სრული სიცარიელე ხვდებოდა. დიდხანს ემზადებოდა შურისძიებისთვის,მაგრამ შინაგანად უფრო ინტელიგენტი ქალი იყო ვიდრე ცივსისხლიანი შურისმაძიებელი. ერთაერთი რაც ამშვიდებდა ის იყო რომ თამაშის დასასრულში იყოდ არწმუნებული. მზად იყო ბოლო ამოსუნთქვისთვის მხოლოდ გამარჯვება სჭირდებოდა ,საკუთარი სულის თავისუფლებისთვის.
ბექა სიტყვას ასრულებდა, გაქრა მისი ცხოვრებიდან .გადიოდა დღეები, კვირები , თვე მიიწურა ის კი არსად ჩანდა. უბრალოდ გრძნობდა რომ სადღაც ახლოს იყო,მაგრამ ვერასდროს ხედავდა. გაიგო რომ კლინიკაში მუშაობდა , რამდენჯერმე გადაწყვიტა მისვლა,მაგრამ სიამაყეს ვერ სძლია,იქნებ სიამაყეც არაფერ შუაში იყო და უბრალოდ შინაგან შიშს გრძნობდა , ფიქრობდა რომ ერთ ნახვას ვერ დასჯერდებოდა ასე კი ვერარასდროს მოშორდებოდა. კიდევ ერთხელ რომ ეგრძნო მისი მკლავების სითბო უბრალოდ დარჩებოდა მასთან , ხელს აღარ გაუშვებდა.
ერთ ღამეს აბების გარეშე ჩაეძინა,იმ დღეს განსაკუთრებით დაღლილი იყო თავს ცუდად გრზნობდა და ერთიანად გამოფიტულს ჩაეზინა. შუაღამით ნაბიჯების ხმა გაიგო, ვიღაც მისი საწოლისკენ მიდიოდა, შემდეგ სავარზელში დაჯდა და მისი სუთქვაცკი არ ისმოდა,მხოლოდ დაჟინებულ მზერას გრზნობდა. ნაცნობსა და ამაღელვებელს. თვალების გახელა ვერ გაბედა, მთელი სხეული დაეჭიმა, მასტან მისვლა და ცახუტება უნდოდა, მისი სურნელი ვერ არწევდა და სურვილისგან ცუდად ხდებოდა. ისე უნდოდა ხელი გამოეწვდინა ბიჭს და უბრალოდ სეხებოდა ის კი არადა არ ტოკდებოდა. თითქოს გაქვავდა ,თვალიც კი არ დაუხამხამებია ისე იჯდა და უყურებდა.
-როგორ შეგიძლია მანდ იჯდე ორი ნაბიჯიღა გვაშორებს შენ კი არ მოდიხარ - ტვალები არ გაუხელია ისე თქვა
-შენ როგორ ახერხებ უჩემოდ არსებობას,ეგუები,ითმენ და ელოდები
ქალმა როგორც კი მისი ხმა გაიგო მაშინვე წამოდგა ,თითქოს მიფრინდა ,მოეხვია და მონატრებულ ტუჩებს დაეწაფა, ისე კოცნიდა თითქოს ილუზია იყო და მალე გაქრებოდა . ჩუმი კვნესა აღმოხდა მისი ხელების შეხება რომ იგრზნო .თითები თავზე გადაუსვა, შემდეგ სახეზე და თვალები დაუკოცნა
-უმოწყალოდ მენატრებოდი ! უსაშველოდ შენ კი მოდიოდი და ისე მტოვებდი რომ ჩემი მონატრების ნაწილიც არ მიგქონდა თან !
-ერთხელაც არ მოხვედი !
-ვერ მოვიდოდი! ხვალ აღარ უნდა მახსოვდეს ეს ღამე , როცა ყველაფერი დასრულდება შენთვის უნდა ვიცეკვო ,შენთან უნდა მოვიდე გეფიცები ,გეფიცები შევძლებ ამას!
-ვიცი რომ შეძლებ, ჩემთვის ,შენთვის ჩვენთვის უნდა შეძლო და დამიბრუნდე ! -ტუჩებზე ეამბორა და წასასვლელად მოემზადა
-არა გთხოვ, არ წახვიდე ,ცოტა ხანს კიდევ დარჩი ,იცი რა კარგად მძინავს შენ რომ მიყურებ?
-ვიცი !
-არ დამტოვო გთხოვ ,მჭირდები !
-მონატრება გონებას გვინათებს?
-საჭიროებებს გვაჩვენებს, იმათ ვის გარეშეც არ შეგვძლებია !
ის ღამე ერთადერთი გამონაკლისი იყო. შემდეგ ღამეც არ სტუმრობდა კონჯარია ხორგუანების სასახლეს.
........
ქორწილის დღე უბრალოდ საოცრება იყო, ნამდვილად სჭირდებოდათ ერთი ბედნიერი დღე ბევრი სიმღერით, გართობითა და ცეკვით. არცთუ ისე პატარა ქორწილი გამოვიდა,მაგრამ რაც მტავარია ყველა ნაცნობი იყო უფროსი ბაღათურიას ქორწილისგან განსხვავებით . თუმცა დამიჯერეთ მაქსიმეს ნაცნობებს შორის ბევრი მოსაწყენი პერსონაც იყო. მაქსიმეს გაკვირვება მხოლოდ ერთმა ფაქტმა გამოიწვია,მშობლები ძალიან მშვიდად შეხვდნენ ქორწილის ამბავს და არც კი უცდიათ ემას წინააღმდეგ გამოსვლა მოეწყოთ.ქორწილის ბოლო დღემდე ელოდა მათ ვიზიტს და მორალურად ემზადებოდა ,თუმცა ისინი სრულიად უწყინარი ვიზიტით მივიდნენ. გახარებულები იყვნენ მეორე შვილიშვილის შესახებ რომ გაიგეს და ემილია ისე მოიკითხეს თითქოს მათი საოცნებო სარძლო იყო.
ვალსს ცეკვავდნენ წყვილები , ყველანი თავიანთ განზომილებაში იყვნენ. ბავშვები ძიძასთან იყვნენ, ანასტასია და დემეტრე იყვნენ მხოლოდ ქორწილში. პატარა ქალბატონი როგორც ყოველთვის ყურადღების ცენტრში იყო , თითქმის ყველას იცნობდა. ყველას უღიმოდა ესაუბრებოდა, თავის ალექსანდრეზე უყვებოდა.ზოგიც არ მოსწონდა და მხოლოდ ზრდილობის გამო ესალმებოდა. მამიკოს ეცეკვა ,შემდეგ დედიკოსთან დატოვა და სკამზე დაჯდა დემეტრეს გვერდით. ყველაფერი იცოდა , ესაუბრებოდა დემეტრეს,მაგრამ ვერ მოახერხა ბოლომდე მასთან დამეგობრება,არადა არცერთს ჰქონდა რთული ხასიათი
-რატომ არ ცეკვავ?
-არ ვიცი ცეკვა
-მეც არ ვიცი ,მაგრამ ვცეკვავ
-მე ბიჭი ვარ
-მერე რა რომ ბიჭი ხარ?
-უბრალოდ არ მინდა
-კარგი თუ არ გინდა ნუ გინდა
-ნუ იბუტები
-არ ვიბუტები
-პირველად ვარ ქორწილში და არ ვიცი როგორ მოვიქცე . დედამ მითხრა როგორც გინდა ისე მოიქეციო არაფერი განსაკუთრებულიო მაგრამ აქ ძალიან ბევრი ხალხია, ხმამაღალი მუსიკა და თავი ამტკივდა
-თავი მეც მტკივა, მეძინება და მალე წაგვიყვანენ სახლშიც
-არ მეძინება,მაგრამ თავი მტკივა
-გინდა ეზოში გავდიეთ?
-ღამეა გარეთ
-ეზო განათებულია, ვიცი სად რა არის არ დავიკარგებით ნუ გეშინია
-არ მეშინია,უბრალოდ სიგრილეა და გაცივდები
-არ გავცივდები !
-კარგი როგორც გინდა
მორჩილად გაჰყვა ტასოს , გასვლამდე ანიშნა ბარბარეს გავდივართო და ისე წავიდნენ. სკამზე დასხდნენ ფეხები ჰაერში ჰქონდათ ორივე ათამაშებდა და ჩუმად იყვნენ
-თებეა რომ შენი და არ არის მაინც ძალიან გიყვარს ხო?
-ძალიან მიყვარს და ის ჩემი და არის
-მეც ძალიან მიყვარს ყველა ტყუპები, ანდრო მაგრამ ჩემი ძმა განსაკუთრებით. შენ ჩემთან ივლი ბაღში იცი?
-ვიცი ,მითხრეს ანამ და ზურამ
-იცი რა კარგი ბავშვები და მასწავლებლები არიან? ყველაფერს გვასწავლიან..თუ რამეს ვერ გაიგებ მკითხე თუ მეცოდინება აგიხსნი
-სახლშიც მამეცადინებენ მშობლები ... ისინი ხომ იცი როგორი ჭკვიანები არიან
-ვიცი , ანჩო მეც მამეცადინებს ხოლმე. ენები ბევრი იცის მანაც ეკატერინეს მსგავსად და მეხმარება ხოლმე .შენ იცი რომელიმე ენა?
-არა
-მერე რა კარგად მეც არ ვიცი ...ლაპარაკი ქართულადაც ძლივს დავიწყე ზოგჯერ ახლაც მეშლება შენ სულ ასე კარგად ლაპარაკობდი?
-ცოტას ვლაპარაკობდი და სწორად
-ხო მაგრამ იმდნეი რამ მაქვს სათქმელი ცოტა როგორ ვიააპალაკო აი ისევ
-პატარები ვართ ჯერ
-ზოგი დამცინოდა რომ ვერ ვლაპარაკობდი , მაბრაზებდნენ - უცებ მოიწყინა და თავი დახარა
-ვინც დასცინის სულელია !
-ერთხელ თორნიკემაც დამცინა ...მეწყინა
-თორნიკეს არ ვიცნობ ვინ არის?
-ჩემი შეყვარებულია ,რომ გავიზრდები ცოლად უნდა გავყვე
-შეყვარებული?
-ხო უკვე სკოლაში სწავლობს და ისე ხშირად ვეღარ ვნახულობ,მაგრამ როცა ვხვდები ხოლმე მიყვება სკოლაზე. ნეტავ მეც იქ შემიყვანონ სადაც თორნიკე დადის -უცებ დაამთქნარა, პირზე პატარა ხელი მიიფარა და თვალები დახუჭა -მეძინება ...დედას უნდა ვუთხრა რომ წამიყვანონ თორემ აქვე დამეძინება
-ცოტა ხანს მოითმინე და მერე დაიძინე !ახლახანს მოვედით
-მე ათზე ვიძინებ და იმიტომ მეძინება...
ცოტა ხანს ორივე გაჩუმდა,მერე ისევ ტასომ განაგრძო
-იცი მე ანცო და ზურა ძალიან მიყვარს, ანჩო ძალიან მხიარული და საყვარელია. იცი როგორ უყვარს ზურა? ძალიან ძალიააან . ვიცი შენ და თებეაც ძალიან უყვარხართ...ანჩო საუკეტესოა. შენც ხომ ძალიან გიყვარს ანჩო?
-მიყვარს ჩემი ოჯახია და ძალიან მიყვარს სამივე ... ყველანი კარგები ხართ
-ძალიან მალე თავს უკეთ იგრძნობ ყველას შეგვეჩვევი და მე და შენს აუკეთესო მეგობრები ვიქნებით ...ხომ გინდა რომ ვიმეგობროთ? თუ არ გინდა?
-მინდა
-იცი ძალიან ლამაზი თმა გაქვს... ანათებ კისკისით უთხრა და მორცხვად ,მაგრამ მაინც შეეხო ბოლოს თმაზე -ძალიან ლამაზია მეც მინდა ასეთი
-შენ ისედაც ლამაზი ხარ
-მადლობა - გაიღიმა და ისევ მოკიდა თმაზე ხელი - პრუჟუნას ჰგავს ...რომ ჩამოწევ უკან ხტებიან -გადაიკისკისა და თამამად დაიწყო დემეტრეს თმაზე თამაში.სანამ ანჩო არ დაადგათ და ორივე მანქანაში არ ჩასვა. შემდეგ ზურიკომ წაიყვანა ბავშვები და სახლში დატოვა.
რესტორანში ახალი მისულები იყვნენ, მართალია სიძე დედოფალს უკვე ცეკვა შესრულებული ჰქონდათ,მაგრამ ჯერ კიდევ ფხიზელი იყვნენ სტუმრები ელეონორა რომ გამოჩნდა. წყვილს საჩუქარი გადასცა,დაგვაინებისთვის მოუბოდიშა და თავისი ადგილისკენ დაიძრა. რა თქმა უნდა ბექას გვერდით დაჯდა, არც უფიქრია ბევრი .უბრალოდ მივიდა და მის მაგიდასთან დაიკავა ადგილი. ყველა გაკვირვებული იყო მისი საქციელით, წესით ქედმაღალი ამპარტავანი ქალი უნდა ყოფილიყო. ის კი ღიმილით მიესალმა ყველას , ძალიან თავისუფლად მოეწყო,როგორც შეეძლო .
-მეტყვი რა ხდება შენს თავს?- ბექამ როგორც კი მარტო მოიხელთა მაშნვე ჰკითხა
-შენს ტრფობის ობიექტებზე ყოველთვის იციან მეგობრებმა?
-და ვინ გითხრა რომ ტრფობის ობიექტი ხარ?
-ასე ნუ მიყურებ!
-როგორ გიყურო აბა? რიგი დადგა იმდენმა გთხოვა ცეკვა
-შენ არ მთხოვე სამაგიეროდ!
-ცეკვა არ მიყვარს!
-რა გინდა კონჯარია? ჩემ თავს გადავაბიჯე ,საქმე მივაგდე გამოვფრინდი აქ რომ მენახე და შენ ჩემს ერთაერთ ნაბიჯს ასე ხვდები?
-აი რატო მიყვარხარ-უცებ გაიცინა და მიუახლოვდა
-ხელი არ მახლო! ვითომ რატომ
-გაბრაზებაც დასტოინი გაქვს... აბა ვიცეკვოთ ქალბატონო ელეონორა? - ხელი გაუწოდა არც დალოდებია პასუხს პირდაპირ გაუძღვა საცეკვაო მოედნისაკენ. პირველი ცეკვა გაახსენდა ორივეს , ამჯერად სრულიად სხვა განცდა ჰქონდათ. რაღაც უფრო ამაღლებული.
ელეონორა ისე წავიდა რომ ვერავინ გაიგო, ბექა ელოდა კიდეც ასეთ ქცევას. კიდევ ერთი ჭიქა შეავსო და ამჯერად ბოლომდე დაცალა. იცოდა თამაშის დასასრულამდე ვეღარ ნახავდა ხორგუანის ქალბატონს და მოთმინებით ელოდა! მაქსიმალურად ცდილობდა ემოციების კონტროლს რაც ძალიან რთული იყო .
თამაშის დასასრულს ხორგუანების სასახლეში ბატონს ხვებოდნენ. სახლში შევიდა ყველა შეეგება, ქალიშვილის ჩათვლით. რამდენიმე წუთში განმარტოვდნენ , კაბინეტში ისხდნენ როგორც ყოველთვის საქმეების მიმოხილვას ელოდა ბატონი.
-როგორ მიდის საქმეები? მე კი მატყობინებენ რომ ყველაფერი რიგზეა,მაგრამ მაგათ რა იციან ! შენ რას მეტყვი შვილო?
-ყველაფერი შესანიშნავადაა მამა . იცი დღეს დიდი დღეა
-რა ხდება დღეს ჩემი დაბრუნების გარდა?
-დავლიოთ და ავღნიშნოთ ეს დღე - ჭიქები აავსო -30 წლის წინ ამ დღეს ერთი კაცი მოკლეს , ამ თვეში დავიბადე მეც . კარგი დროა არა ? შენ ხომ გიყვარს ეს დრო ,გამარჯვების სურნელით გაჟღენთილი დრო !
-რას ლაპარაკობ, ვიღაც კაცის სიკვდილი რა შუაშია? იმიტომ მიყვარს რომ შენ დაიბადე ჩემი ერთადერთი მემკვიდრე , საყვარელი ქალის ერთადერთი საცუქარი
-როგორი შეგრძნებაა როცა ერთადერთი მემკვიდრე ,ვისი იმედიც გაქვს შენი მტრის შვილია, იმ კაცის სისხლი უჩქეფს ძარღვებში რომელიც გძულდა,ვისიც გშურდა, ვის გამოც ბოღმა გახრჩობდა და ვინც საკუთარი ხელით მოკალი ფეხმძიმე ცოლის თვალწინ! მგონი იმ ქალის მუცელში მე ვიყავი
-საიდან გაიგე! ვინ გითხრა - წამსვე წამოფრინდა კაცი დაცვის გამოზახებას აპირებდა, კარადიდან იარაღი ისე უცებ ამოიღო თითქოს ელოდა ყველაფერს
-მამა რას აკეთებ? საკუთარ იმედს კლავ? მერე მთელი ცხოვრების ნაგროვები კმაყოფილება ხომ გაქრება? გამარჯვების სურნელი ხომ შეიცვლება
-სულელო გოგო ,მე შენ მიყვარდი ყველაფერი მოგეცი.ასეთი ჩემი დამსახურებით ხარ და ახლა რა გინდა მათხოვარი მამაშენის გამო მომთხოვო ? შენ გავიწყდება მე ვინ ვარ? გგონია დაგინდობ? არ უნდა გაგეგო ეს ყველაფერი, საკუთარ თავს განაჩენი თავად გამოუტანე
-გმადლობ რომ ასეთი გამზარდე, ბევრი რამ ვისწავლე შენგან. ბოროტება აძლიერებს, დოზებს გააჩნია მხოლოდ. შენ უძლურებამდე მიგიყვანა, ბევრი ცოდვა გაქვს ჩემო მამიკო ! ის დროა რომ ყველა გაიხსენო,ყველა მოკლულის თვალები ,მათი ხმა და ჩადენილი ცოდვები გაიხსენო. იქნებ რომ მოინანიო
-გაჩუმდი ,ახლავე გაჩუმდი.ვინ მოგცა ნება ასე მელაპარაკო,ლაწირაკო რა გგონია რომ მე დამამარცხებ? იცი მაინც რამდენი ადამიანი მყავს მოკლული ამ ადგილას რომ ვმდგარიყავი? ის გავმხდარიყავი ვინც ვარ? ცხოვრება ომიააა შვილოო ომი თუ არ ესვრი გესვრიან , თუ არ მოკლავ მოგკლავენ. მე კი ყველა მოვკალი ვინც კი გზაზე გადამეღობა , მათი შრომა წვალება და დაღვრილი ოფლი ერთი გასროლით ანდაც აფეთქებით ჩემს ხელში გადმოვიდა. ვწუხვარ , შენი მოკვლა არასდროს მქონია გეგმაში ,იმედები გამიცრუე ჩემი ბრალი არ არის მეოცნებე მამაშენს რომ ჰგავხარ, სულ ვხედავდი მის კვალს შენს ცხოვრებაში,იმ ნაბიჭარს შენი დანახვის ერთხელ შეხების საშუალებაც კი არ ჰქონდა ,მაგრამ მაინც მასსავით საცოდავი ყოფილხარ. იქ ზემოთ შევხვდებით ალბათ ყველანი და მერე გავარკვიოთ -იარაღი გადატენა და დაუმიზნა. ქალი წამოდგა წამით არ შეცვლია გამომეტყველება, მხრებში გამართული იდგა თავი მაღლა აეწია და კაცს თვალებში უყურებდა
-მიდი გამოჰკარი სასხლეტს და დაასრულე ჩემი სიცოცხლე !
-შენ მაიძულე!- კაცმა რამდენიმე წამს უყურა,უკვირდა მისი ასეთი ქცევა,მაგრამ ბრაზი ახრჩობდა,, არ აპატიებდა, არ უნდა სცოდნოდა არ უნდა ეღალატებინა . ჩახმახს გამოჰკრა ,მაგრამ არ გავარდა, კიდევ სცადა, კიდევ რამდენჯერმე მაგრამ არაფერი გამოვიდა- რა ჯანდაბაა ...რა არის
-გამარჯვების სურნელია ჩემთან, შენ ალბათ დამარცხების სურნელს გრძნობ, დაცემის და მოახლოებული ჯოჯოხეთის. გრძნობ ალს რომელიც გედება და გწვავს? ყველა შენი მოკლული ერთად ჩაგავლებს ხელს და ჩაგითრევს
-შენ რა გგონია რომ მხოლო ერთი იარაღი მაქვს და ისე ვერაფერს დაგიშავებ?
-მოხუცო იცი იმდენადაა შენი ორგანიზმი დასუსტებული ჩემი მოცემული წამლების გამო რომ მეეჭვება რამე დამიშაო, თითის განძრევაც არ მჭირდება შენს გასანადგურებლად!
-ყოჩაღ ! მამაშენი და შეშლილი დედაშენი ასეთი ძლიერები რომ ყოფილიყვნენ დღეს ბედნიერ ოჯახში იქნებოდი , შეიძლება დები და ძმებიც გყოლოდა მეოცნებე მამაშენს ბევრი შვილი უნდოდა ყოველთვის ,რა ირონიულია ცხოვრება
-გინდა რომ მოთმინება დამაკარგვინო და ბრაზისგან გავგიჟდე? რა საცოდავი ხარ, დღემდე მიკვირდა როგორ უმკლავდებოდი ამდენ ადამიანს რა საცოდავები იყვნენ
-ყველანი გავაქრე ,ყველა დავამარცხე ახლა რა მომკლავ? მიდი შეგიძლია მომკლა შენც მკვლელი იქნები ყველანი ჯოჯოხეთში მოვხვდებით მეც და შენც
-არა როგორ გეკადრება, მინდა გითხრა რომ წააგე
-გავიგეთ რომ წავაგე , დამამარცხე ახლა რას მიპირებ
-არა მამიკო ჯერ არაფერი იცი .მე შენთვის ფოტოები მაქვს , ვიდეოებს გიგზავნიან იქედან- ხელი მაღლა აიშვირა და გაუღიმა
-სად იქედან
-აი იქედან შენი მსხვერპლები სადაც არიან! მაგალითად გაბუნიები, ძმები ჩხეიძეები, შარაშენიძე , შურღაია კიდევ ვინ გაისტუმრე იმ ქვეყნად ჩვენი ერთად ყოფნის განმავლობაში? გამახსენდა ჩემი თაყვანისმცემლები ირაკლი, შაკო და გიორგი... ჩემი ნიკოლოზი პირადად გადმოგცემს მოკითხვას ექსკლუზიურად შენთვის დაბრუნდა
-შენც შეიშალე დედაშენივით ? რას მეუბნები= კაცი გადაფითრდა და სავარძელში ჩაეშვა - დაცვის ბიჭები ამოვლენ ხომ იცი ახლა უბრალოდ გისმენ მაინტერესებს
-უი სულ დამავიწყდა მეთქვა რომ დაცვა გავათავისუფლე, მტკიცებულებების საფუძველზე დასასვენებლად გავუშვებ სულ რამდენიმე წუთში რამდენიმე წლიანი დასვენება ელით შენს ხელქვეითებს
-შენ როგორ გამოძვრები , რამდენი ადამიანის სიკვილსუყურე, რამდენი დოკუმენტი გააყალბე . ბ*** და ჩემი გაყიდვისთვის სასჯელს შეგიმსუბუქებენ
-არა ჩემო საყავრელო მამიკო მე ნაცნობები მყავს, აგენტი ვყოფილვარ რომელიც ამდენი წელი მუშაობდა. მოიცა ეგ გრძელი ამბავია ფოტოებს არ ნახავ? ვიდეოები არ გაინტერესებს? - ფოტოების შეკვრა დაუყარა წინ სადაც უკვე დიდი ხნის გარდაცვლილი ხალხი იყო გამოსახული,ყველა სხვადასხვა ქვეყანაში . ვიდეო ჩართო სადაც მის მიერ“მოკლულები“ საუბრობდნენ. „მოიკითხავდნენ“ ბატონს
-შე ბოზ*** მოისყიდე ჩემი ბიჭებიც ? ჩაუგორდი თუ როგორ გამყიდეს ჩემივე ფულს უხდიდი შე ? ყველანი ცოცხლები არიან? ფული როგორ ის დოკუმენტები
-ამ ადამიანებს სიცოცხლეც აკმაყოფილებდათ და რამდენიმე ათასი ლარი, უფრო ყურადღებით უნდა ყოფილიყავი, უნდა შეგემოწმებინე შენ კი მენდობოდი ისე როგორც მამა გენდობოდა ! ბორბალი დატრიალდა არა?
-ეს როგორ გააკეთე,როგორ მომატყუე
-ბევრს მასწავლიდნენ! წყალი ხომ არ გინდა?
-ჩემს ციხეში ჩასმას აპირებ? იქედან მოგვწვდები , დედაშენი ჩემ ხელშია ერთი ზედმეტი დოზა და ფეხებს გაფშეკს
-ამ წუთებში აპატიმრებენ იმ კლინიკის ექიმებსა და მე პერსონალს, არაკანონიერი საქმიანობისთვის! დედას კი უკეთეს ადგილას წაიყვანენ ეს ხალხი მიხედავს რომელიც გადავარჩინე. ყველაზე ერთგული იცი ვინ არის? ვისსაც გულწრფელად ეხმარები, ხელს უწვდი და სანაცვლო;დ არაფერს ითხოვ ,ისინი უბრალოდ გეხმარებიან როცა გჭირდება.
-ახლა შენ გყავს ხალხი მე კი მარტო დავრჩი?
-იცი ამ წუთებში ყველგან სადაც შენი ხალხია გამაგრებული სპეცოპერაცია ტარდება, კარგია როცა საჭირო ხალხს იცნობ . მალე ყველა არხზე შენზე ისაუბრებენ , ყველა შენს შავბნელ საქმეს განიხილავენ ,სასამართლოც გაიამრთება
-ანუ ჩემს ციხეში გამოკეტვას აპირებ
-ელეონორა აპირებს,მაგრამ მე არ მინდა შენი არსებობით დედამიწა დაამძიმო - ოთახში ნინია შევიდა და ელეონორას გვერდით დადგა . წითურს კაბა ეცვა, მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ,ნამდვილი ლედი იყო . შავგვრემანს კი შარვალი, მაისური და შავი ფეხსაცმელი,თმები ნაწნავად ჰქონდა შეკრული და თვალებიდაც ცეცხლს ისროდა.
-შენ ვინღა ხარ ? ასეც ვიცოდი მარტო არ მოქმედებ და რა იცი რომ ეს ქალი არ გიღალატებს? საყვარელო მე თუ დამეხმარები ყველაფერს მოგცემ რასაც ისურვებ
-ასათიანების ოჯახსაც გააცოცხლებ? გიყვარს ხომ პატარა გოგონების დაობლება, ის ვერ გაითვალისწინე რომ ეს პატარა გოგონები იზრდებიან და შეუძლიათ დედა გიტირონ - იარაღი გადატენა და დაუმიზნა
-შენ რა...როგორ ასათიანები მთლიანად
-მოგესალმებით ნინო ასათიანი , შენს მიერ გაყიდული ბავშვი რომელმაც შენამდე მოაღწია. იცი რამდენჯერ მიფიქრია რას გაგიკეთებდი როცა ხელში ჩაგიგდებდი?
-ნინო ასათიანი...შენ
-შიშის სუნი დატრიალდა არა? რაოო მიხვდი რომ მკვდარი ხარ?
-მამა მე არაფერ შუაში ვარ... უბრალოდ ის ძალიან ფიცხია
-შენ არა... არ მომკლავ! მამაშენმა
-მამაჩემი არ ახსენო შე - გგონიათ ისაუბრა? ელეონორას მსგავსად დაიცდიდა და მის ყბედობას მოუსმენდა? პირველივე ტყვია მუხლში მოარტყა და აბღავლებული კაციც წამსვე დაეცა
-არ გინდა არ მომკლა... ასე არა !
-ნუ მოცოცავ შე ... რა გგონია რომ იარაღს წამართმევ? შე ღორო არც კი იცი ახლა რა ტკბილია ჩემნაირი მკვლელისთვის შენი სისხლი შე ! გახსოვს როგორ მოკალი ჩემები? გახსოვს როგორ მიმყიდე ვიღაც ნაბიჭვარს? მითხარი რომ გახსოვს და ახლა იმ ყველაფერს ხედავ- ფეხი ჰკრა და იატაკზე დააწვინა მერე ჭრილობაზე დაბიჯა და კიდევ ესროლა- მითხარი რომ ხედავ -მისი ღრიალი სიამოვნებას ანიჭებდა, უყურებდა როგორ სდიოდა სისხლი და უფრო ფართოდ იღიმოდა,თითქოს შიგნით არსებული ყველა ბოქლომი იხნებოდა და არსებული ბოროტი მხარე ბოლომდე თავისუფლდებოდა. ეშმაკი გახდა ნინია ასათიანი, მთელი ცხოვრების ოცნებას იხდენდა. ის კაცი იდგა მის წინ მუხლებზე ვინაც ცხოვრება დაუნგრია, საფლავზე დადებულ ფიცს ასრულებდა. პატიებას სთხოვდა ორივეს, მომკალითო გაიძახდა,მაგრამ ნინია ასე მარტივად მის გასტუმრებას არ აპირებდა. იქვე თავის კაბინეტში სადაც ყველა საშინელი საქმე ჰქონდა დაგეგმილი, შესრულებული და მოფიქრებული .იქ სადაც მისი სამაყრო იყო , მისი იმპერია. ელეონორას ეძახდა, მაგრამ ქალი ადგილიდან არ დაძრულა წარბიც არ შეუხრია იდგა და უყურებდა.უკანასკნელი გასროლისას მიუახლოვდა მხოლოდ. ნინიას გვერდით დადგა და უსულო გვამს დახედა ,მთლიანად სისხლის გუბეში იწვა, თვალები გახელილი ჰქონდა .ვეღარასდროს შეხედავდა, ვეღარ შეეხებოდა ,ვეღარ წაბილწავდა თავისი ფიქრებით.
ორივე შებრუნდა , იქაურობა დატოვეს უხმოდ,უსიტყვოდ. არაფერი ჰქონდათ სათქმელი ერთადერთ ღილაკს უნდა შეხებოდნენ და ყველაფერი დასრულდებოდა .ელეონორა ღილაკს შეეხო და წამში მთელი სახლი ცეცხლში გაეხვა.იწვოდა ბოროტების სახლი, სახლი რომლის კედლებშიც საშინელებების მომსწრე იყო. იწვოდა და თან მიჰქონდა ორი ქალის წარსული, ცეცხლი შთანთქავდა მათ ტკივილს და საბოლოოდ ათავისუფლებდა მათ დამძიმებულ სულს.
ყველაფერი დასრულდა!
თამაშის ფინალში მათ გაიმარჯვეს ,ორივემ ცალ-ცალკე შეასრულა თავისი მისია და ამავე დროს ერთად ! პირველად მოქმედებდნენ სხვასთან ერთად, პირველად იყვნენ მშვიდად. შორდებოდნენ ცეცხლის ალში გახვეულ სახლს და გრძნობდნენ თავისუფლებას,ჯერ არ განცდილს განიცდიდნენ.
სანამ მათი გზები გაიყოფოდა ერთმანეთს გაუსწორეს მზერა, შემდეგ ღიმილით დაემშვიდობნენ და მანქანებისკენ დაიძრნენ. ორივე სხვადასხვა მხარეს წავიდა, ორი უცნობი ქალი რომელთა გზებიც არასდროს გადაკვეთილა.
წითური სახლთან გაჩერდა, სწრაფად გადავიდა და მანამ შევიდა სანამ ფიქრს შეძლებდა. სუნთქვა უჭირდა სანამ კონჯარიას დაინახავდა,ზურგით იდგა ბიჭი ვიღაცას ესაუბრებოდა, თითქოს იგრძნო ქალის მიახლოება შებრუნდა და მისკენ დაიძრა.კითხვებისა და პასუხების გარეშე ეხვეოდნენ ერთმანეთს
-დასრულდა !
-„ჩვენ“ იწყება - თვალებში უყურებდა და ხელს არ უშვებდა . ტუჩები შეახო მონატრებულ ბაგეებს-პირველად მეშინოდა დაკარგვის , შენი დაკარგის მთელი არსებით მეშინოდა
-მე კი პირველად ცხოვრებაში ძალას მმატებდა შენი არსებობა, ვიცოდი რომ მელოდი !
-დღეიდან ჩემი ხარ, მხოლოდ ჩემი და ვერავითარი მიზეზი გიხსნის ჩემგან
-იგივეს თქმას ვაპირებდი - გაიღიმა და ხელები მოხვია. თავი მკერდზე მიადო და მისი გულისცემის მოსმენა დაიწყო.
-მიყვარხარ!-ჩუმად ნათქვამი , მთელი გრძნობის გამომხატველი სიტყვა წარმოთქვა კონჯარიამ. ქალის წითურ თმაში ჩამალა სახე და გაირინდა. პასუხი არ მიუღია, დუმილით უპასუხა ქალმა,მხოლოდ მისი გულისცემა იმეორებდა კონჯარიას გულის წამოწყებულ მელოდიას.
ნინია თავის სახლში მივიდა, მშვიდად შეაბიჯა ეზოში. ნანგრევებად ქცეულ მშობლიურ სახლს მიაპყრო მზერა და ტკივილი იგრძNო გულის არეში. კარი გააღო ,ყველა ოთახი სათითაოდ მოიარა, გონებაში დარჩენილი ყველა კადრი გააცოცხლა შემდეგ ერთ ადგილას გახევდა ,თვალებს ვერ უჯერებდა. კარგად ხედავდა კაცის გამოსახულებას ,მაგრამ ვერ იჯერებდა რომ ნამდვილი იყო. მისი მშვიდი სახე, ნათელი თვალები და ნაბიჯები რომელიც სახლს აზანზარებდა,თითქოს საძირკვლამდე ჩადიოდა ხმა მთელს შენობას მოივლიდა და კედლებს თავიდან ააშენებდა .
-ვინ ხარ შენ ,რეალური ხარ ? ნამდვილად არ გაქრები ?
-კაცი რომელიც გაღმერთებს ! შენ ვინ ხარ ?
-ნაია ასათიანი , ქალი რომელიც გაღმერთებს !
წამსვე დააცხრა ნაკანის ბაგეებს, მთელი ძალით ეკვორდა კაცს დაგროვილ ემოციებს თავიდან იშორებდა. ბედნიერებას გრძნობდა, სიხარულს,გამოარჯვებისგან მიღებულ ემოციებს შეიგრძნობდა ,მაგრამ ყველაფერს ერთად დაჩი ნაკანი ფარავდა!
უყურებდა და იღიმოდა...
უყურებდა და მასში არსებული ქალი ცოცხლდებოდა....
უყურებდა და ხვდებოდა რომ უყვარდა !
ნაია ასათიანი თავიდან დაიბადა ,მხოლოდ დაჩი ნაკანისთვის !
..........................................
((()))ერთი წლის შემდეგ((()))
დადვანების ეზოში ორი ბავშვი დარბოდა, მიმის არ ასვენებდნენ. პატარა ალექსანდრე მინდორში დაეცა და კისკისი განაგრძო. ანასტასიამ მაშინვე გაუწოდა ხელი და წამოდგომაშ დაეხმარა
-ტაცოოო ტაცოოო
-მააა ნახეე ისევ დამიძახააა .მიმიიი ნუ გარბიხარ რაა მიმი ჩემთან მოდი სანდროს მოფერება უნდა მიმიკოოო
ძაღლმა თითქოს მისი ნათქვამი გაიგო ბურთი აიღო და ბავშვებისკენ გაიქცა. მინდორზე დააგრდო პატარა ბურთი და ტასოს წინ დაჯდა
-მი-მი- სანდრომ მაშინვე დაუძახა და ხელი თავზე გადაუსვა ძაღლმა თავი დაწია და ცხვირი მუცელზე გაუსვა პატარა დადვანს რამაც კიდევ ერთი კისკისი გამოიწვია
-მამას სიხარულები...მიმი არ გააბრაზოთ - ორივე აიყვანა დადვანმა და სათითაოდ აკოცა
-მააა დედიკო სად არის?
-აქ ვააარ კექსი მომაქვს - ფრიალა,ყვავილებიანი სარაფანი ეცვა დადვანის ქალს. თმები დაუდევრად შეეკრა და ფართოდ იღიმოდა. ხელში კექსი ეჭირა და მათკენ მიდიოდა. მაგიდაზე დადო კექსი -თეფშებს მოვიტან და მივირთვათ იცოდეთ ჩემს მოსვლამდე თითი არ დააკაროთ - ბარბარემ ბავშვები გააფრთხილა , დადვანმა ორივე მაგიდასთან დასვა და ცოლს უკან გაჰყვა . სამზარეულოში შესულს ზურგიდან მოეხვია და ყელში აკოცა
-მე კექსი არ მინდა და რამე უფრო ტკბილი არ გვაქვს?
-გული გამსკდა ერეკლე!
-აბა მაჩვენე? იქნებ კოცნამ გიშველოს- უცებ შემოაბრუნა და მოღერილ მკერდზე აკოცა- კარგად ხარ ახლა?
-ერეკლეეე ბავშვები გველოდებიან -თმაში შეუცურა თითები თავი ააწევინა და ტუჩებზე დააცხრა - გემრიელი შენ ხარ - ტუჩზე უკბინა და ამოიკრუტუნა - თეფშები და ჩანგლები წაიღე აი ეს ხელსაწმენდებიც- ყველაფერი ხელებში მიაჩეჩა და უცებ გაეცალა. მაცივრიდან ცივი წვენი გამოიღო, გაციებული მარწყვიც არ დავიწყებია.
-ანუ წავიდე?
-ჯერ მარწყვი მერე მე ...ნუ ხარ გაუმაძღარი რა გჭირს
-ორი კვირა მივლინებაში ვიყავი ბარბარე!
-გეღალატა მერე იმ წითურთან
-არ მიყვარს წითურები,მე მარტო შენ მიყვარხარ და ნუ ხარ შხამიანი ქალი
-ვგიჟდები ასე რომ კრავ წარბებს - უცებ მობრუნდა საყელოში წვდა და შუა ეზოში ეძგერა-ბავშვები გვიყურებენ?
-არა კექსზე მოსხმულ შოკოლადს ჭამენ
-ანასტასიაააა ალექსანდრეეე რა გთხარით მე თქვენ? მოგაჭამთ ახლა მაგ თითებს- უცებ დაიყვირა და ბავშვებისკენ წავიდა
-ალქაჯი ხარ ნამდვილი!- ერეკლემ სიცილით მიაძახა. ბავშვებს ბარბარემ მართლა რომ დაუკოცნა თითები მერე კექსი დაჭრა და ორივეს თეფშზე დაუდო .
-სანდროს მე ვაჭმევ რა
-თვითონ შეჭამს ანასტასია შენ შენი წილი მიირთვი
-კარგი ხო - უცებ აკოცა ბავშვს და მერე კექსს დახედა- მრწყვი არ შემიჭამო იცოდე- ბარბარეს თვალები დაუბრიალა
-ერთი ამას უსმინეთ რა ... გამოცხობაში რომ არ მომეხმარე?
-შენ არ მითხარი მე დავაცხობო? მა ხომ მითხრა?
-ჩემი გოგო არ ტყუის,შენ გამოუში ეზოში მიმის და სანდროს ეთამაშეო
-დადვანები ჩემს წინააღმდეგ !
-შენ ვინ ხარ აბა?
-კონჯარია !
-არაფერიც ...შენ ჩემი ბაბი დადვანი ხარ - ყურში უთხრა ერეკლემ და იქვე აკოცა
ბარბარეს ენა რომ ჩაუვარდა მიხვდით ხომ ალბათ! ერეკლემ კი წვენი მოხვა და პატარა ქალბატონს გახედა. მანაც წამსვე დააწვრილა თვალები და ისე ახედა მამიკოს
-რა?
-რა ხდება სკოლაში მამიკო?
-უკვე დასრულდა სწავალა
-ხო და კიდევ?
-თორნიკეს რომ შევურიგდი ხომ გითხარი? უი დამავიწყდა- უცებ უთხრა და ერეკლე ლამის დაახრჩო არადა ისე მშვიდად იყო მისი პირველკლასელი შვილი შეყვარებულთან რომ ნაჩხუბარი იყო რადგან ვიღაც მესამეკლასელ გოგოზე ეჭვიანობდა
-რაა? როდის როგორ აბა სხვა მოსწონსო?
-არ მოსწონს, უბრალოდ მე გავბრაზდი . იმ გოგოს უბრალოდ თავისი წყალი მისცა რადგან წყუროდა და აბა ხო არ დაახრჩობდა? ჯელტმენია ჩემი თორნიკე
-მისი თორნიკე ჯელტმენი ყოფილა თურმე, დიდი ბაბნიკი ვინმეა რა ! ახლა რას იფიქრებს მერე რას იზამს !
-ერეკლე დუდღუნს მორჩი ...შერიგდნენ ბავშვები და კარგია! ხო მართლა ამ შაბათ კვირას ქალაქგარეთ მოგვყვება თორნიკეც, ცხენზე ჯირითი ვასწავლოთ
-კიდე რამე ხო არ ვასწავლო ... ყოველ შაბათ კვირას ჩვენთან უნდ აიყოს? სად ჰყავს პატრონი
-ერეკლე მისი მშობლებიც მოდიან ამჯერად!
-გადასარევია, მამამისი კარგი ბიჭია,ერთ ორ ჭიქას დავლევ და დაველაპარაკები მერე
-დაელაპარაკება
-რომ მორჩეთ თორნიკეზე საუბარს კარგი იქნება
-შენ გირჩევნია დემეტრეს მიბაძო და ზაფხულში ცურვაზე იარო
-არ მინდა ისედაც დავირალე სკოლაში
-ამ ზაფხულს ენებს მივუძღვნით
-შესანიშნავია ... თორნიკესთვის დრო არ გექნება
-მამა რას ერჩი თორნიკეს?
-არაფერს ,შესანიშნავი ბავშვია!
-6 წლის ბავშვს ელაპარაკები თავის შეყავრბეულზე , ერეკლე გონება მოიკრიბე თუ სეიძლება- ჩუმად უთხრა და მარწყვი ტუჩებთან მიუტანა- გინდა?
-მინდა - მარწყვს ბარბარეს თიტებიც მიაყოლა რამდენჯერმე აკოცა და მერე თვალები დახუჭა- ღმერთო გაძლება მომეცი
-ნეტა გიჟი არ იყო!
-შენ რომ მიყვარხარ იმ დღიდან მაგიჟებს შენი სივარული და დრო კი იყო საკმარისი- ლოყაზე აკოცა და მერე მისი თითები მოიქცია ტორში- მაბედნიერებ
-ბედნიერება შენ ხარ ჩემო დადვანო, შენ და ჩვენი დადვანები - აბრჭყვიალებული თვალები მიანათა ბაბიმ და ბავშვებს გადახედა.ორივე მშობლებს უყურებდა და იღიმოდა. ალექსანრეც კი გრძნობდა მათ დიდ სიყავრულს. მიმიც იქვე იყო და ბურთით თამაშობდა,მერე ერეკლეს მიუცუცქდა და თავი ფეხზე დაადო.
დადვანების მსგავსად მზიან ამინდს ეზოში ხვდებოდა მრავალშვილიანი ოჯახი. ეზოში მოწყობილ საქანელებზე ისხდნენ ტყუპები, პატარა ბატონი კი მინდორზე დაფენილ პლედზე იჯდა და თავისი მანქანებით თამაშობდა
-ასეთი ჭკვიანი თუ იქნებოდა რას ვიფიქრებდით, აშკარად სამივენი ხელს გვიწყობენ- გიორგიმ შიშველ ცოლს აკოცა და ბავშვებს გახედა.
-რას შემომიტყუე ამ ფარდულში? დავტოვე ბავშვები მარტო და შორიდან უნდა მიყურო?
-რა გაუმაძღარი ქალი ხარ
-ცოტა ხნის წინ ვიმშობიარე
-რამდენიმე თვე გავიდა უკვე !
-თუ არ გინდივარ მითხარი !- უცებ მოშორდა და წამოდგომა სცადა- საერთოდ 8 კილო მოვიმატე მეტი ხომ არა...აქედან 4 უკვე დავიკელი და რა არის დეფორმირებული მკერდის გამო აღარ გიზიდავ? ბავშვს ვაჭევ სხვათაშორის და სულ არაა სასიამოვნო გავსებული მკერდიდან ფანტანივით რომ ვასხამ რძეს. სახლში გამომკეტე,სამსახურში ვერ მივდივარ აქედან ვმართავ,მაგრამ რა მნიშვნელობა აქ? ენერგიას ვერ ვხარჯავ ეს ბავშვი კიდე ისეთი მშვიდია მგონია რომ შეგვიცვალეს არადა სულ მთლად შენნაირი თვალები და ტუჩები აქვს
-დინჯი ბიჭი იქნება, ისე დაკერავს გოგონებს . შენ კი ყველაზე ლამაზი ქალი ხარ მსოფლიოში, ყველაზე სექსუალური და თუ გინდა სულ ნუ გახდები შენი შევსებული თეძოები კარგად მხვდება ხელში. 50 კილო ხარ ,სულ რაღაც თუნდაც 80 იყო მე უბრალოდ შენი შეხებაც მაგიჟებს - კოცნიდა და ისე ელაპარაკებოდა .
ეზოში მალე გავიდნენ, პატარა ბატონი ტყუპებს დაჰყავდათ მინდორში,ორივე მხრიდან ჰქონდათ ხელი ჩაკიდებული და სიარულში ეხმარებოდნენ,თავადაც მშვენივრად დადიოდა,მაგრამ ხშირად ეცემოდა და-ძმა კი იცავდა.
-დე ჩვენ ნაკინი გვინდა
-და თავად აპირებდით სამზარეულოში შეპარვას ხო? ყალთაბანდებო
-აბა აგალ დაბრუნდით და... სად ალიც შოკოლადი?
-ნაყინი გინდათ და შოკოლადი რაღა საჭიროა? ამდენი ტკბილი არ შეიძლება... წავალ ნაყინს მოგიტანთ ... აქ დამელოდეთ!- უცებ გავარდა და მალევე დაბრუნდა ნაყინის ჭიქებით. ხილიც მიუტანა ბავშვებს, დიდად არ უყვარდათ და სულ აჩეჩებდა ხელში როგორც კი შეძლებდა
-გაჭმევთ თორე მოისვრებით
-ალ გვინდა
-კარგი ადროვე და მერე მე დავბან - გიორგიმ გადაარჩინა ბავშვები და თავად მიუტანა კოვზით ნაყინი ტუჩთან- აბა დააღე პირი და თქვი ააა
-ააააჰ- ლიზიკომ ისე მოიქცია ნაყინიანი კოვზი პირში გიორგის ხველა აუტყდა
-აღარ გვინდა ნაყინი ... ჩემი წილი მე მინდა
-ჩემი შოკოლადითაა
-ლუუუ
-ჰოო- წამწამებს აფახუნებდა და ისე უყურებდა
-არარ გინდა ნაყინი ყელს გატკენს- ჭიქა ართვა და კოვზიც გამოგლიჯა
-ალ ატკენს...ალაა ცივი
-ატკენს! დედიკოს სუსტი ყელი აქვს მა ჩვენ კი არ გვგავს ..ე.რისთავები სუსტები არიან
-გვარს მაინც არ შევიცვლი!
-ნუ შეიცვლი ისედაც ჩემი ხარ და რაღაც ხომ უნდა დაგრჩეს საკუთრებაში !
-საკუთრებაში ხო? შენ რაღა გაქვს საკუთრებაშ ნეტავ ვიცოდე
-ყველაფერი ჩემია მთელი სამყარო ,შენ ხარ ჩემი - თვალებში ჩააშტერდა და ისე უთრხა. ელიზაბეტს ისე დასცხა თითქოს ცეცხლი ეკიდა, მის თვალებს უყურებდა ათასჯერ დახატულს , ათასფერად გადმოცემულს და ისევ ეცნობოდა ეს მზერა „შენ ჩემი ხარ !“ -შენი სამი ნაწილია ჩემი !
-დავასრულეთ კიდე გვინდა- თათულიმ თქვა და მოსვრილი ტუჩები გაილოკა.ულვაშები რომ ჰქონდა შოკოლადის ნაყინით მიხატული ის ვის ახსოვდა. პატარა ბატონი სულ მთლად დაისვარა, სახე სულ ნაყინიანი ჰქონდა
-დედიკო ძალიან ცხელა მგონი ხომ?-ბავშვებს გადახედა და ეშმაკურად აუციმციმდა თვალები - მგონი ბანაობის დროა
-არ გაბედო ელიზაბეტ .... - გიორგიმ კი დაუყვირა მაგრამ გვიანი იყო, ყვავილების მოსარწყავი მილით შეესხა წყალი და თან ისეთი სიცქარით რომ სიტყვა ვეღარ თქვა ხელებაწეული იდგა და ლიზიკო წუწავდა. ბავშვები კისკისებდნენ,მერე ჩამოხტნენ და წუწაობა დაიწყეს. ბოლოს ლიზას დაედევნენ და თავიდან ფეხებამდე დაასველეს.
-მიშველეეთ ... გავიყინეეე დადას ბასასოეებოოო მამიკო გაწუწეთ
-დედიკო გაწუწეთ და აუზში ჩაგიყვანთ ცურვას გასწავლით
-მე უკეთ ვცურავ მამათქვენმა ცურვა არ იცის
-ასე ხომ? ვინ არ იცის ცურვა- უცებ გადააგდო მილი და ქალს ორ ნაბიჯშ დაეწია სხეულზე აიკრა და ის იყო უნდა ეკოცნა ბავშვებმა რომ შეასხეს წყალი, სამივეს ეჭირა მილი და კისკისებდნენ -ჩვენები არიან მეტის მოლოდინი უნდა გვქონდეს
-შეხედე რას გვანან ჩავყლაპავ ახლა ... ახლა შევისრუტავ სამივეს .აბა მაჩვენეთ ვინ გამწუწა...ვინ დაასველა დედიკოოო
-ვაიმეეე დაგვიჭელს და ჩაგვკლაპავც გავიქცეეთ - თათულიმ დაიკკივლა მილი დააგდო და ძმებს ხელი ჩაკიდა. პატარა ბატონი კისკისით მირბოდა ტყუპები ისევ არ უშვებდნენ ხელს. ბოლოს შეიპყრეს სამი გაქცეული ერთად დაეშვნენ მწვანე ბალახზე . ვინ ვის კოცნიდა და იცინოდა ვერ გაიგებდით.ბოლოს ყველა მამიკოს დაახთა თავზე და ბევრი აკოცეს. განსაკუთრებით დედიკო იყო დაუნდობელი სულ დაუკბიჩა ლოყები საწყალ კაცს
მეზობლებს ხშირად ესმოდათ მათი კივილის, წივილის, ყვირილისა და სიცილის ხმები.არასდროს ჩხუბობდნენ, ყოველთვის ერთობოდნენ და ხუთივეს ესმოდა ერთმანეთის. მიუხედავად იმის ავინ უფრო მეტს ცელქობდა მაინც ყველა ერთი დოზით არანორმალური იყო,სისხლში ჰქონდათ სიგიჟე!
არანორმალურები ყველანი არა ,მაგრამ ოჯახში ერთი ნამდვილად იყო ქალბატონი ანა,იგივე ანჩოდ ცნობილი . განატლებული,ჭკვიანი,ნიჭიერი ყველასთვის ცნობილი ქალი ნამდვილი მოსიარულე სიგიჟე იყო. ბავშვების სახლში შესვლის დღიდან საოცრებებს აკეთებდა, თითქოს ის ძლეირი, ემოციური და არანორმალური ქალი ერთი ჭკვიანი გოგო იყო იმასთან შედარებით ვინც შემდეგ გახდა. უბრალოდ ადგა და ყველაფერს თავი დაანება, სახლში იყო ბავშვებთან ერთად, ახალი სამსახური იშოვნა,როგორც ამბობდა ყველაზე კარგი რაც კი ოდესმე ჰქონია ,ყველაზე კარგი ანაზღაურებით „ დედა „ ერვა მის თანამდებობას სამუდამო იყო და გასამრჯელოც სულ უფრო და უფრო იზრდებოდა. ჯერ მხოლოდ დემეტრესგან იღებდა კოცნა აუცილებლად ორივე ლოყაზე, ბონუცებიც ჰქონა პატარა ბიჭი ზოგჯერ ისე მოეხვეოდა ბაღიდან დაბრუნების შემდეგ რომ უბრალოდ დედამიწა ბრუნვას წყვეტდდა და მხოლოდ პატარა ხუჭუჭა რიჟა რჩებოდა. თავს ევრ იკავებდა და ისე კოცნიდა ბავშვს ბოლოს ზურა გამოაცლიდა ხელიდან. შემდეგ თებეა გაიზარდა, ბავშვის ყოველი ახალი ნასწავლი მოძრაობა აგიჟებდა. „გაიცინა“ „შემომხედა“ „აღუ თქვა“ „სიმღერა გაიგონა და გაჩუმდა““ზუ რომ მოხვედი გამოგხედა“ „ნახე უკვე დგება“ „ბიჭებო ნახეთ როგორი ყოჩაღი გოგოა „ ვერ ბედავდა ბავშისთვის დედა ესწავლებინა, მაგრამ თავის სახელს, დემეტრესა და ზურას სახელებს ასწავლიდა. სრულიად მოულოდნელად როდესაც სადილის მომზადებისას ჭოჭინაში მჯდომმა ქალბატონმა ოთახს შემოუარა და მერე ერთ ადგილას მობრუნება ვეღარ შეძლო. ანა თვალს ადევნებდა რაღაც საბავშვო სიმღერა ჰქონდა თან ჩართული და იმას უმღეროდა ბავშვს . სათამაშოების ხმაც ისმოდა,მაგრამ აშკარად გაიგონა ჩიხში მოქცეული პატარა ქალბატონის დაძახებული“დედა“ დარეტიანებული რომ გაიქცა ,ფიქრობდა რომ ბავშს რაღაც სჭირდა უცებ მივარდა და ზურას მკლავებში მოქცეული გოგონა რომ დაინახა თვალები აემღვრა.ზურას დემეტრე გამოეყვანა ბაღიდან სახლში დაბრუნებულს საცობში მოყოლილი ქალბატონი“გადაერჩინა“ და ერთად ეძახდნენ სამზარეულოში მოფუსფუსე დედას. იმ დღის შემდეგ კიდევ ერთხელ დარწმუნდა რომ სიყვარულს საზღვრები არ ჰქონდა. ზურა უბრალოდ ღმერთი იყო მისთვის, ადამიანი ვისაც ეყრდნობოდა და ვის გამოც ყველაზე ძლიერი ქალი იყო,მის გამო ყველანაირი სიგიჟის ჩადენა შეეძლო. მისი დანახვისას გულისცემა უჩქარდებოდა, ყოველ ჯერზე როცა სამსახურიდან დაბრუნებულს შეხედავდა მთელი სხეული უთრთოდა,მისი ღიმილი გონებას ურევდა თითქოს ყოველ დღე თავიდან უყვარდებოდა როცა კოცნით გააღვიძებდა და წასვლამდე ეტყოდ“მანამ დავბრუნდები სანამ მონატრებისგან მოვკვდებით“ მერე თვალს ჩაუკრავდა შუბლზე აკოცებდა ტუჩების გემოთი გაჟღენთილ ბაგეებს და წავიდოდა. იყო რთული დღეებიც, როდესაც თებეას სიცხე ჰქონდა, კბილები ამოსდიოდა ანდაც რაიმე ტკიოდა. ჩვეულებრივი ისტერიკა ემართებოდა და ერთაერთი რამ ეხმარებოდა ოთახში მორბენალს ზურა რომ მოხვევდა მკლავებს და ჩაეხუტებოდა“ყველაფერი კარგადაა“ ეტყოდა აკოცებდა ეს იყო და ეს. ბევრჯერ დაღვრილა ცრემლებად როცა დემეტრეს თვალებში სევდა დაუნახავს, შეიძლებოდა ნებისმიერ დეტალს გაეფუჭებინა პატარა ბიჭის განწყობა, მოგონებებშ გადაეგდო ანდაც ისეთი რამ ეთქვა რაც გულს უკლავდა ქალს. არასდროს უტირია ბავშვის თანდასწრებით,მაგრამ დემეტრემ ყოველთვის იცოდა დედას რატომ ჰქონდა თვალები ჩაწითლებული. ეზოდან პატარა მინვრის ყვავილი შეეძლო მოეწყვიტა და ანჩოსთან გაჩენილიყო თავისი სუფთა მზერითა და მომღიმარი სახით, პატარა ცხვირი ეჭმუხნებოდა და ჭორფლები უფრო უახლოვდებოდნენ ერთმანეთშ. ანა დედა კი მაგრად ხვევდა ხელს მის თმაში ცხვირს ჩაყოფდა და ფილტვებში უშვებდა დემეტრეს სურნელს. დემეტრეს მეცადინეობები მოსწონდა ძალიან, ანას უნივერსალური ახსნის მეთოდები ჰქონდა. მასწავლებლად იყო დაბადებული,მაგრმა იმ საშუალებებს ვერცერთ დაწესებულებაში გამოიყენებდა. ისე ასწავლიდა დემეტრეს ვერც კი ხვდბეოდა ბავშვი რომ მეცადინეობდნენ. მათემატიკას ვერ იტანდა და ზურაზე ჰქონდა ანგარიშის სწავლება მინდობილი. სკოლის პირველ დღეს ყველაზე ამაყი იყო. ხელი დემეტრესთვის ჰქონდა ჩაჭიდებული, გვერდით ზურა მიჰყვებოდა რომელსაც თებეა ჰყავდა აყვანილი და ისე ნერვიულობდა თითქოს თავად ბრუნდებოდა სკოლაში. ღელავდ აყველაფერზე,აკვირდებოდა ბავშვებს,მასწვალებლებს, მშობლებსა და გარემოს. ეზოში ქვასაც კი უყურებდა ბოლოს როგორღაც შეეჩვია ყველაფერს და დემესთან ერთად შეეგუა ცხოვრების ახალ ეტაპს. მხოლოდ ერთი რჩებოდა უცვლელი ექიმთან ყოველი ვიზიტის შემდეგ შინაგანი ტკივილი ,რომელიც ყოველ ჯერზე უფრო ძლიერდებოდა. ისევ ზურას უსიტყვოდ მოხვეული მკლავები და შეუჩერებლად წამოსული ცრემლები ,რომლებიც მის მხარს ასველებდა . „უკვე გასაწურად მზადაა“ ღიმილს ვერ იკავებდა და მერე ცრემლები კოცნით შრებოდნენ . ბოლო ვიზიტზე ზურასთან ერთად არ ყოფილა,გადაწყვიტა რომ უბრალოდ დაესრულებინა ყველაფერი და დროზე ადრე მივიდა ექიმთან. გამოკვლევა მაინც ჩაიტარა, მშვიდად იწვა ექიმმა რომ გაიღიმა და უცებ ხმა გაიგო . ხმა რომლის მოსმენაზეც უკვე ოცნებასაც ვერ ბედავდა. ბედნიერებისგან დაფრინავდა, ექიმს უსმენდა ყველაფერს იმახსოვრებდა და იცინოდა. სახლში რომ შევიდა ყველანი მისაღებში ისხდნენ. ზურას ბავშვებისთვის ცივი წვენი ჰქონდა მომზადებული ისინიც ისხდნენ და აგემოვნებდნენ. ტელევიზორის ეკრანზე როგორც ყოველთვის დისნეის გმირები ჩანდნენ.
-ქალბატონო ანჩო ამდენ ხანს სად იყავით? სამი ადამიანი გელოდებით რომ წავიდეთ პარკში -ზურა მიუახლოვდა და ხელები მოხვია.ბავშვები ისევ დივანზე ისხდნენ. დემეტრე პატარა ქალბატონს ხილს აჭმევდა
-ზურა
-რატომ იცინი ასე ? რა ხდება? რა მოიფიქრა ჩემმა არანორმალურმა ცოლმა ჩემს გასაგიჟებლად
-მე არაფერი ...ყველაფერი შენი ბრალია
-ხოო? და რა არის ჩემი ბრალი- ზურასაც გაეცინა და მისი ტუჩებისკენ დაიხარა- ის რომ გემრიელი ხარ თუ ის რომ ხვალ ექიმთან ვიზიტამე მინდა ჩემი საქმე განვაგრძო ,შეუჩერებლად. ექიმს ტყუილად ვაბრალებ, ისე მინდა - ზღურბლს მოაშორა და ისევ ჰოლში გაიყვანა, კედელს ააკრა და კოცნა დაიწყო
-ჩემი საოცრება ხარ შენ...ჩემი ბედნიერება ხარ შენ და კიდევ ჩემი სამი ცალი
-სამი? ვინ სამი მღალატობ ანიკო? მათემატიკა არ გიყვარს ,მაგრამ თვლა კარგად იცოდი? გუშინ იმას ითვლიდი რამდენჯერ გაკოცე
-მოდი ისევ გადავთვლი ასაკის მიხედვით ერთი შენ,მეორე დემეტრე, მესამე თებეა -თითს იშვერდა და ისე ლაპარაკობდა,მერე ზურას ხელი წელიდან მოიშორა და მუცელზე მიიდო-და მეოთხე ,რომელიც აქ არის არ ვიცი ვინ არის გოგოა თუ ბიჭი ,შენი თვალები ექნება თუ ჩემი , მაგრამ ჩვენია გესმის? ჩემი და შენი ზურაა წარმოგიდგენია ? ფეხმძიმედ ვარ ზურა - აქამდე იცინოდა ახლა კი როცა თქმა გაბედა ხმამაღლა წარმოთქვა და ბოლომდე გაიაზრა სიცილს ტირილი შეურია. ბედნიერებისგან ტიროდა. გრძNობდა როგორ ეკარგებოდა ნელ-ნელა ფერი მის წინ მდგომს,როგორ მოშორდა წელზე მოხვეული ხელი . თვალები აემღვრა სულ მთლად ჩაუწითლდა
-ანაა ,ჩემო ანიკო - აკანკალებულ ხელებში მოიქცია ანჩოს ცრემლიანი სახე და მლაშე სითხით დანამულ ტუჩებში აკოცა.მერე თითქოს ძალა გამოეცალა,მუხლებზე იდგა და მუცელზე კოცნიდა, თითებით ფრთხილად ეხებოდა . ანჩო თავზე ეფერებოდა ,მერე ხელი ჩაკიდა და ჩაეხუტა - ერთაერთი ხარ და ისიც ჩემი !
-მამაა რატომ ტირის დედა? - კარში მდგომი ბავშვები რომ დაინახეს ორივეს გაეცინა.ისე უყურებდნენ დამრგვალებული თვალებით ერთნაირი გამომეტყველება ჰქონდათ. პატარა ქალბატონმა მაშინვე ტირილი დაიწყო
-დეედაა - დაიძახა და პინგვინის ნაბიჯებით გაიქცა ანჩოსკენ. ფეხზე შემოეხვია და ტირილს უმატა
-დედას ფერია...დედას სიხარულოოო არ იტირო დედას ჩიტოო -უცებ დაუკოცნა ლოყები და ჩაეხუტა
-კარგად ხარ?
-მოდი ჩემთან ...მოდი რაღაც უნდა გითხრათ- ბიჭსაც გაუწვდინა ხელი ,თებეა ისე იყო ყელზე მოხვეული რომ მოძრაობის საშუალება აღარ ჰქონდა იქვე სავარძელში ჩაჯდა და დემეტრეც მიისვა-ქრთამი მჭირდება
-რომელი?
-ორივე- სერიოზული სახით უთხრა და კედელზე მიყრდნობილ ზურას ახედა.მერე დემეტრემ აკოცა და თავისი ლოყაც მიუშვირა საკოცნად-ჩემი ტკბილიიი
-ახლა მითხარი
-დემე შენ ხომ იცი რომ ტყუპებს ჰყავთ ძმა , ანასტასიასაც ჰყავს თავისი ალექსანდრე და იცი ახლა შენ და თებეასაც გეყოლებათ პატარა ძმა ან და
-ჩვენსავით სხვის მუცელში იყო ისიც?
-არა ის ჩემს მუცელშია ...აი აქ არის ჯერ ძალიან პატარაა და ჩვენ უნდა ვიზრუნოთ რომ მალე გაიზარდოს. ჯანმრთელი იყოს და მერე უფროსი ძმა იქნები
-მართლა მანდ არის?
-ხო ჩემო ბიჭო ...აი იქ არის სულ პატარაა. შენ ხომ გიყვარს თებეა? ჩვენ ხომ ორივე გვიყვარხართ ახლა კიდევ ერთი ოჯახის წევრი გვეყოლება, მე და შენ როგორც მაგარმა ბიჭებმა სამივეზე უნდა ვიზრუნოთ და დავიცვათ . დედიკოს უნდა მოვუაროთ და მოვუფრთხილდეთ ,შეიძლება წუწუნა გახდეს, იტიროს ხოლმე, ანდაც მეჩხუბოს შეიძლება გასუქდეს და შოკოლადები მოგპაროთ შენ და თებეას- ზურა ჩაიმუხლა სავარძელთან და დემეს აკოცა , თებეამ გამოხედა,მაგრამ დედიკოს ისევ არ აშორებდა ხელებს.
-მე ძალიან მიხარია რომ თქვენ ბედნიერები ხართ, გეფიცები გავუფრთხილდები დედიკოს ,თებეას და დედიკოს მუცელში რომ არის მასაც. შენ რომ არ იქნები ხოლმე სახლში მე მივუტან რაღაცეებს და ბევრ ქრთამს მივცემ...ჩავეხუტები კიდეც
-რას ელოდები? ნახე თებეა ჩემი გოგოა და როგორ მეხუტება - ხელი მოხვია ბიჭს და ლოყები დაუკოცნა-ჩემი ბიჭი ხარ შენ, ყველაზე მაგარი
-აღიარეთ რომ ოთხივე ჩემი ხართ და შევწყვიტოთ დიალოგი! - ზურამ სამივე თავის მკლავებში მოიქცია .
ანჩოს და ზურას დიდი ოჯახიდან მინდა სულ პატარა გაფართოების შესაძლებლობების მქონე ოჯახზე გადავიდე. ერთმა წყვილმა გადაწყვიტა კარგი სამეზობლო შეერჩია ,ისეთი უცებ რომ გადავიდოდნენ ორ თავ ხახვს, რჩევას, და ბავშვის დატოვებას რომ სთხოვდნენ. სადაც იქნებოდნენ კოლეგები, ნათესავები და საუკეთესო მეგობრები . ხოდა ადგნენ და ბაღათურიების გვერდით დასახლდნენ. ახლაგაზრდა მოდელმა და გინეკოლოგმა ყველას გაოცება მოახერხა. თვით დავით ბაღათურიაც კი გააბრიყვეს,ისე იყიდეს ეზო, დაიწყეს სახლის მშენებლობა და ააშენეს სრულიად უცხო და განსხვავებული მინებიანი სახლი ბევრი ყვავილებითა და უზარმაზარი აუზით ეზოში.
დათა აივანზე იდგა მეუღლესთან ერთად მეზობელ ეზოში ნაცნობი ფეხმძიმე რომ დაინახა. თვალებ გაფართოებული უყურებდა წყვილს რომელიც ქვემოდნა უქნევდა ხელს და მომდევნო რამდენიმე საათი საყვადურებით ავსებდა ახალგაზრდა წყვილს. თან ამაყობდა ასეთი ბიჭი რომ გაზარდა, რომელსაც დამოუკიდებლად შეეძლო ყველაფრის მოგვარება, ყველა საქმე რომელსაც ხელს მოკიდებდა უმაღლეს დონეზე აკეთებდა. რომელსაც უდიდესი პასუხისმგებლობის გრძNობა ჰქონდა და რომელიც ნამდვილი კაცი იყო ! იჯდა უყურებდა ახალგაზრდა წყვილის თანაცხოვრებას და იმასაც კი ხედავდა როგორ იღიმოდა სადღაც შორს ანდრო.
ნუცა იმდენად აქტიური ფეხმძიმე იყო ,რომ ფაქტობრივად არ ისვენებდა. ელიზაბეტის საოცარი წამოწყების საშუალებით უამრავი ფოტოგადაღება ჰქონდა. ჩვენებაზეც გამოვიდა რომელიც სპეციალურად ფეხმძიმეებისთვის იყო. ქალბატონმა ელიზაბეტმა გადაწყვიტა ფეხმძიმებისთვის ცალკე ხაზი გაეკეთებინა , გადაღებებში თავადაც მიიღო მონაწილეობა , ნუცა ხომ თავისთავად პოზირებდ აკამერების წინ,მაგრამ დანარჩენებიც აიოლია და სამეგობროსტვის ერთი დიდი კატალოგი გააკეთა. ის პერიოდი იმდენად სახალისოდ გაატარეს ,რომ არასდროს ამოიშლება მათი მეხსიერებიდან.
ნუცას შეეძლო ამდგარიყო, კლინიკაში მისულიყო ქმართან და სრულიად უცხო ქალის კონსულტაციაზე შეჭრილიყო. როგორ შეეძლო მოესმინა და ეყურებინა ამენი ფეხმზიმესთვის ვერ გეტყვით,მაგრამ აშკარად მოქმედებდა, ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც ცოტნე ეუბნებოდა და ბავშვიც შესაბამისად ვითარდებოდა, მშობიარობამაც გართულებების გარეშე ჩაიარა და დაიბადა უსაყვარლესი ნიაკო. შემდეგ კი ორივე სახლს მიეჯაჭვა, წამით ვერ შორდებოდნენ პატარა ქალბატონს. პირველი ორი თვე თავს დასტრიალებდნენ შემდეგ დამშვიდნენ ახალგაზრდა მშობლები, მიხვდნენ რომ ბავშვი სრულიად ნორმალურად ვითარდებოდა, კარგად იკვებებოდა არაფერი აწუხებდა და არ სჭირდებოდა წამდაუწუმ ზედამხედველობა იწვა თავისთვის ეძინა და ჭამდა.
ქალბატონი ნუცა აუზში ნებივრობდა, ცოტნე სახლში იყო პატარა ქალბატონთან ერთად . შემდეგ ბავშვი კალათში ჩასვა და ეზოში გაიყვანა, მაცდური ნუცა დაამუნჯა, იქვე მის თვალწინ გაიხადა და წყალში თავით გადაეშვა. ჯერ კიდევ პირდაღებული იდგა ქალი მის წინ რომ გაჩნდა,ხელები მოხვია და ტუჩებზე დააცხრა. მადლობა ღმერთს ბავშვს ეძინა, მეზობლები აუზის მხარეს ვერ ხედავდნენ თორემ იმათ წყალში ამბები ჩაატარეს ფსიქიკისტვის არც ისე სახარბიელო იქნებოდა .
-ცოტნეეე
-გამომიწვიე !
-გამოგიწვიე,მაგრამ ვინმე რომ შემოვიდეს
-არავინ შემოვა შენ არ იდარდო მაგაზე საყვარელო - სველ კანს უკოცნიდა და მეთლახის კედელზე აკრულს ჭკუიდან შლიდა. ბოლოს ტუჩებში აკოცა და „შეწუხებულმა გახედა წყლის ზედაპირზე მოტივტივე ბიკინის-უუფს ისე შორსაა ვერ მივცურავ, ძალა არ მეყოფა. სასიამოვნო წყალია არა? მეუღლევ ენა გადაყლაპეთ?
-გინეკოლოგს თანაც გარყვნილს ცოლად არ უნდა გაჰყვეო რატომ არავინ მითხრა- ამოიკვნესა და მკლავებზე მოხვია ხელები- ძალიან დაღლილხარ, აშკარად რადიაციული დღეა
-ო როგორ გიყვარს ჩემი გამოწვევა,სულ არ გეცოდება საკუთარი თავი
-არანორმალური ხარ
-მხოლოდ შენგანმესმის მსგავსი შეურაცხყოფა
-სხვისგან რომ გაიგებ უკანასკნელი ამოსუნთქვაც მოჰყვება მაგას ჩემო საყვარელო
-ჯანდაბა! -ამოიხვნეშა და ქალს მიეკრო-შენს თითებს სითავხედეში გრამპრი ეკუთნის
-სხვა ჯილდოსაც დავჯერდები,მოიფიქრებ რამეს ვიცი- ყურში ჩასჩურჩულა ხელი უშვა სხვა მხარეს გაცურა და მალე წყლიდანაც ამოვიდა. სხეულზე პირსაწმენდი შემოიხვია და დატოვა ასე გახევებული ბიჭი ერთ ადგილას.
უკან უკვე შორტებსა და მაისურში გამოწყობილი დაბრუნდა,პატარა ქალბატონი ხელში აიყვანა და წამსვე გაეღიმა. ცოტნე ისევ აუზში იყო ,ენერგიას ხარჯავდა მკლავებს ისე ამოძრავებდა ნუცამ თვალი ძლივს მოსწყვიტა. შემდეგ ამოსვლა ინება და პატარა პრინცესას აკოცა
-ბავშვი სულ შენ გგავს
-ორივეს გვიყვარს შენი წინა ორი ბურთი
-ორივეს გიყვართ ძილი, ჭამა და ორივეს გიყვარვართ მე !
-ჩემს გოგოს მამიკო ძალიან უყვარს , შენნაირი ტუჩები აქვს და აშკარაა რომ თვალებიც ულამაზესი იქნება ! ასე რომ შენც გგავს
-ახლა უნდა გეთქვა მე ბიჭი დამემსგავსებაო
-თქმა საჭირო იყო?
-საზიზღარი ხარ კი არ მეტყვი მეორე დავიწყოთო
-ახლახანს იმშობიარე და ბავშვების გასაჩენი მანქანა ხომ არ ხარ ეგ რომ გითხრა. მინიმუმ ერთ წელში დავილაპარაკოთ ...დამიკავშირდით მაგ დროისთვის
-მასხარა ხარ რაა ... ნეტავ იცოდეს ვინმემ და სჯეროდეს რომ მასხარა ხარ
-ემას სჯერა მეტი გჭირდება?
-ერთდ დღესაც ემილიას ყველა შენს ცოდვას მოვაყოლებ და მერე ვიფიქრებ როდის რა თემასთან დაკავშირებით შეგეხმიანები
-ღმერთმანი ანგელოზივით უცოდველი ვარ ვაჟიშვილი ჩაგბარდი მეტს რას ითხოვდი ჩემგან?
-ეგ ჯერ კიდევ საკითხავია !
-ვის უნდა ჰკითხო?
-ნუ მიახლოვდები ...ბავშვი მიწირავს დამივარდეს იქნებ
-ისედაც ვიცი რომ ჩემი შეხებისას აპაუზებს შენი ტვინი არაა საჭირო
-საერთოდ როგორ ვცხოვრობ შენთან მიკვირს
-რამდენიმე წუთით უკან გადააახვიე მოგონებები და იქნებ მიხვდე
-უზრდელო, გარყვნილო.როგორ გამათახსირე პატარა გოგო
-მგონი ძალიან გინდა მეორე ბავშვი ,ამხელა მონდომება ღმერთმანი გასაოცარია
-ერთიც საკმარისია ჯერ -ჯერობით ნახე როგორ მიყურებს, შენი ასლია რა !
-აბა ვისი იქნება ნუციკო? 17 წლის მერე არათუ დაწოლილხარ არც კი გინახავს ჩემ გარდა კაცი, არც არავის თვალები გყვარებია და დამემსგავსა ბავშვიც რა გზა ჰქონდა სხვა
-დღეს საოცარ განწყობაზე ხარ
-შვებულება ავიღე და მომდევნო რამდენიმე კვირა შემიძლია მხოლოდ თქვენს შიშველ სხეულს ვუცქირო !
-მართლა? აქამდე რატომ არ მითხარი ვაიმე რა მაგარია... ანუ შეგვიძლია სამივემ ერთად დავისვენოთ
-დიახ დიახ სწორად მიხვდით ...მთლიანად თქვენს განკარგულებაში ვარ -მიუახლოვდა და ბავშვი გამოართვა
-ბავშვი..კი მაგრამ
-რა მაგრამ?
-არ უნდა გეკოცნა?
-კოცნა გინდოდა? უიი რას ამბობ
-ცოტნეეე !
-დიახ ნუციკო რამე პრობლემაა?
-მოგკლავ!
-ბავშვს რომ გავასეირნებ და დავბრუნდები შემდეგ თავად მოგახსენებთ ჩემი მკვლელობის ხერხებს, შეგიძლიათ ერთ-ერთი აირჩიოთ ანდაც ყველა ერთად. ხომ იცით მე თქვენს შესაზლებლობებში ეჭვი არ მეპარება
-იოცნებე!
-არა შენ იოცნებე სანამ დავბრუნდებით და მერეე ოცნების ახდენის საშუალებას მოგცემ .ხო მამი? მამას პრინცესა რომ ხართ ქლაბატონო ნია ამის შესახებ გსმენიათ? ისე მიყურებთ უთუოდ გსმენიატ, მინდა გითხრათ რომ ჭორი არ არის და ნამდვილად პრინცესა ხართ. აი ის ქალი უკან რომ დგას და მამიკოს თვალებით ჭამს იცით ვინ არის? კი როგორ არა თქვენი დედიკოა დედა დედოფალი,მაგრამ კიდევ იცი ვინ არის? არა? როგორ არ იცით აიი ის ქალია რომელიც მამიკოს ხო ხო შენს მამიკოს მთელი ცხოვრებაა უყვარს , სიგიჟის ზღვარსაც კი გადასცდა უკვე მისი სიყვარული მამიკო იცი? მაგრამ ეს გოგო ძალიან დაუნდობელია, აწვალებდა სულ შენს მამიკოს ეეჰ ნეტავ იცოდე რამდენი ტანჯვა გამოარა მამიკომ მის გამო. ზოგჯერ ისე გავა მთელი დღე ერთს არ მაკოცებს მამა წარმოგიდგენია? არა ხო? შეგეცოდე ხო მამა...ხო აბა რა შენ თუ შეგებრალები მამიკო აბა სხვა ვის .ზოგჯერ ეჭვიანობს მამიკო,აი გუშინაც ასე იეჭვიანა გაგიჟდა და გადაირია მამიკო, როგორი ეგისტია იცი? უნდა რომ გამომკეტოს ციხეკოშკში და არავინ შემომხედოს...ის კი არ იცის მა მაგარი თმა რო მაქ მოვუშვებ და გადმოვზვრები იმ კოშკიდან . მაინც მივალ და ვეტყვი რომ მის გარდა სხვა არვინ მინდა და რომ სულ ტყუილად მიბრაზდება, სულ ტყუილად ნანობს თავშეუკავებლობას და იმას რომ ჩემი მიახლოებისას თავს ვერ იკავებს- სვლა ვეღარ განაგრძო. ზურგიდან მოეხვია ნუცა და მთელი ყელი დაუკოცნა ,მერე ლოყაზე გადავიდა
-ჩემი ხარ შენ ,ჩემი ერთადერთი განუმეორებელი,მარტო ჩემთვის ხარ გაჩენილი ჩემი გაგიჟებისთვის,გადარევისთვის ,ჩემი ბენდიერებისთვის იმისთვის რო ყველაზე მეტად გამახარო და იმისთვის გაჩნდი რომ მე მყვარებოდი ,ასე უკიდეგანოდ უსაზღვროდ. დე უთხარი რომ შემობრუნდეს ერთი ხელი მაინც მომხვიოს და ჩამეხუტოს თორემ იტირებს დედიკო-თქო გადაეცი.ნუ ხარ ბოროტი-თქო უთხარი
-ჩემი სულელი გოგო...ჩემი ,მარტო ჩემი ნუციკო - ხელი მოხვია ქალი სხეულზე აიკრა და მერე აკოცა, მთელი გრძნობითა და ვნებით- ჩემი ორი ქალბატონი
შუაში მდგომ სახლს გამოვტოვებ და მეორეში შევიხედავ. ქორწილის შემდეგ ბაღათურიებმა აითვისეს სახლი. ჯერ ქალბატონი ემილია დაბაჯბაჯებდა, რადგან ისეთი ბუთხუზა იყო რომ მაქსიმეს თავის სეკავება არ სეეძლო ,სულ ჩხუბობდნენ ,მერე ემა სოკოლადებს ჩაუჯდებოდა ცოტას იტირებდა და ბოლოს მაინც მისცემდა კართან მჯდომ მაქსიმეს დისტანციის დარღვევის უფლებას, ხელებსაც გაშლიდა ცასახუტებლად და ასე შეურიგდებოდა გაწამებულ ქმარს. ყველა ერთხმად აცხადებდა რომ ფეხმძიმეების რეკორტი მოხსნა ქალბატონმა ემილიამ, ყველაზე ჭირვეული აღმოჩნდა, ყოველ ტრიმესტრში განსხვავებულ ხასიათს ავლენდა, ხანაც მშვიდი იყო, არაფერს განსაკუთრებულს ითხოვდა, ხანაც სენტიმენტალური, ისე რომ შეეძლო ქუჩაში უსახლკარო კნუტის დანახვისას ბღავილი მოერთო,კიარ ტიროდა ქვითინებდა. მეორე თვეში კი გაეღვიძებინა ისეთი მკაცრი და ცივის ახით თავად რომ მოეკლა კნუტი ცრემლი არ გადმოვარდებოდა, ერთი თვე საერთოდ ეჭვიანობის შემოტევები ჰქონდა, მაქსიმეს უთვალთვალებდა ბაღათურიამ იცოდა უკან რომ მიჰყვებოდა და არ იმჩნევდა მერე უცებ მობრუნდა და ჩაეხუტა. ყველა გაოცებული იყო უმცროსი ბაღათურიას მოთმინების უნარით, მაინც ბედნიერი იყო, ყველაფერს იტანდა და ბრაზის ნაცვლად სიამოვნებას განიცდიდა. მხოლოდ მაშინ გიჟდებოდა ემა ტირილს რომ იწყებდა უკვე ბოლო თვეში იყო საწოლზე იჯდა და ტიროდა. მომატებულ წონას, უსიამოვნო სეგრძნებებს, დისკომფორტს მისტიროდა და დარწმუნებული იყო რომ მაქსიმეს აღარ უყვარდა. . იმ დღეს პირველად გაუწყდა მოთმინების ძაფი უმცროს ბაღათურიას და იმხელა ხმაზე უღრიალა ადგილზე გააქვავა ქალი. მერე შედარებით მშვიდი ხმით აუხსნა როგორ უყვარდა და შემდეგ იმაზე ტიროდა ემა თუ როგორი ბედნიერი იყო ასეთ კაცს რომ უყვარდა. ბოლოს ორივე ბავშვით ხელში იჯდნენ და იცინოდნენ განვლილ ცხრა თვეზე. იხსენებდნენ ყველაფერს და ბოლო ხმაზე იცინოდნენ.
ემილია იყო საოცარი დედა, არც გაგიჟებული არც უყურადღებო.რაღაც საოცარ შუალედს იცავდა, ასევე იყო როგორც მეუღლე. ზოგჯერ ეჭვიანობდა, მაგრამ არასდროს არ მოუწყვია სცენები. იცოდა რომ მაქსიმე სხვას არასდროს შეხედავდა,მაგრამ ისე ეძალებოდა ეჭვიანობა თავს ვერაფერს უხერხებდა.
მათი ცხოვრება მცირე კამათების გარეშე წარმოუდგენელი იყო, დილით ვარჯისის მსგავსად იყო, ანდაც წამალივით უნდა მიეღოთ დღეში ერთხელ მაინც. ერთადერთი ვინც მაგათ ჩხუბს ვერ იტანდა ძაღლი იყო რომელიც ვერ იგებდა მათ სიგიჟეს და სულ აღელვებული დგებოდა მათ შორის. ზალიან სასაცილო იყო მერე ორივე რომ მივარდბეოდა და ეფერებოდა. სულ გარბოდა საწყალი.
ბავშვის დაბადებამ მაინც ყველაფერი შეცვალა,ორივე უფრო ყურადღებიანი გახდა და ყველაფერს უფრო სერიოზულად უდგებოდნენ. მაქსიმეს ისედაც არ აკლდა პასუხისმგებლობის გრძნობა,მაგრამ ბავშვი სულ სხვა თემა იყო. პირველი შვილი თანაც გოგო არც ისე მარტივი იყო,თუმცა მაქსიმე უხეში კაცი არ იყო და პატარა ქალბატონთან ურტიერთობა არ უჭირდა.
ყველაზე კომფორტულად ის გარემოება მოქმედებდა რომ დათა ცხოვრობდა გვერდით. ერთი წლის განმავლობაში სრულიად შეეცვალათ ურთიერთობა,თითქოს ბავშვობიდან განაგრძეს. ცოტნეც რომ გადასახლდა მათთან დათას სალაპარაკო ტემა მიეცა, ორივეს ეჭიანობაში ადანაშაულებდა იჯდა ასე ცოტნესა და მაქსიმეს შორის და ორივეს აგიჟებდა. რეალურად გულის სიღრმეში მართლაც ეჭვიანობდნენ,მაგრამ არცერთი აღიარებდა. მხოლოდ დათამ იცოდა ყველაფერი და მანამ აგრძელებდა მათ დაცინვას სანამ ეკატერინე არ გამოჩნდებოდა და გადაარჩენდა ბიჭებს. სამაგიეროდ პატარა ქალბატონებს ვერ შორდებოდა დათა, საოცარი იყო მათი ურთიერთობა. ხშირად ასეირნებდა ანდროსთან ერთად პატარა ქალბატონებს. ანასტასია სკოლით იყო დაკავებული და კი ეჭვიანობდა,მაგრამ ვერაფერს ამბობდა.
ბავშვის ტირილის ხმამ გააღვიძა ცოლ-ქმარი. მაქსიმე თვალებდახუჭული წამოდგა და ბავშვთან მივიდა. ემილიას მიუყვანა და მერე ისევ გათიშული დაწვა
-მამიკოს როგორც ყოველთვის სძინავს...
-დედიკო როგორც ყოველთის ენერგიითაა სავსე ეს ენერგია ვის წაართვა წუხელ ავიწყდება
-მერე რომ გეუბნები ასაკში ხარ-თქო გწყინს
-იმიტომ გააგებინე მთელს მეზობლებს ჩემი სახელი ხომ?
-ნუ იგონებ!
-ბავშვი აბანავე და გავიდეთ სადმე
-ისევ ეძინება, რომ გაიღვიძებს მერე ვაბანავებ
-მამას მგავს
-ღმერთმა დაგვიფაროს!
-დღეს კარგ ხასიათზე ხარ აშკარად...აღარ გეტყვი რომ მთაში ასვლას ვაპირებდი
-მართლა? - ბავშვი როგორც კი დააწვინა საწოლისკენ გაიქცა და ზემოდან მოექცა მაქსიმეს -სუპერ ქმარი ხარ ,სუპეეერ როგორ მინდოდა წასვლა. როგორ მომენატრა იქაურობააა
-ხვალ წავიდეთ - ხელი მოხვია და ზემოდან მოექცა- ეს პენუარი არ ჩაიცვა თქო ვს ვუთხარი?
-არ ჩაიცვაო მიტხარი? უი დამავიწყდააა არ ჩავიცვამ, რადგან შენ ამბობ
-ღმერთო რა გარყვნილი თაობა მოდის ისე უცებ იხდიან თთქოს არც არაფერი ეცვათ
-არ მითხრა დახვედრას ვერ ვახერხებო
-როგორ გეკადრებათ ახალგაზრდავ-ზემოდან მოექცა და ტუჩებზე დააცხრა.
მეორე საღამოს მთის სახლში იყვნენ,სიმშვიდით ტკბებოდნენ. პატარა ქალბატონიც მშვიდად იყო. ეზოში იდგნენ და ხედებით ტკბებოდნენ.
ხედითა და სიმშვიდით ვერ დაიკვეხნიდა ნინია ასათიანი. ირგვლივ მხოლოდ ქვიშა იყო, ყველაფერი უფერული და ცივი იყო. მხოლოდ ის იცოდა რომ მისი უკანასკნელი ვიზიტი იყო , უცნაური გრძნობა ჰქონა პირველად სურდა უკან დაბრუნება. როცა თავი დააღწია ტყვიების ცეცხლს და თვითმფრინავში აღმოჩნდა მიხვდა რომ ყველაფერი დასრულდა. დაჩის წინასწარმეტყველება აღსრულდა და მიხვდა რომ იქ ყოფნას ვეღარ შეძლებდა, დაჩისგან შორს ვერ გაძლებდა ვერ დააყენებდა საფრთხეში საკუთარ სიცოცხლეს როცა იცოდა რომ ნაკანთან ყოფნის შანსს დაკარგავდა. სამშობლოში დაბრუნებისთანავე ნაკანის ბინისკენ დაიძრა. კარის გაღებამდე ისიც კი იფიქრა რომ იქ სხვა ქალი დახვდებოდა, საკუთარ ფიქრებზე გაეცინა . ცარიელ სახლში შეაბიჯა ,ტანსაცმელი გამოიცვალა და მისაღებში დახვდა სამსახურიდან დაბრუნებულ ნაკანს.
-ნაია
-დაჩი სამუდამოდ დავბრუნდი- მოეხვია და მხოლოდ შემდეგ გაიაზრა რომ მთელი სხეულით თრთოდა. მისი მიახლოებისას სხეული აეწვა , თითქოს არც კი სუნთქავდა-ღმერთო როგორ მომენატრე
-კარგია რომ დაბრუნდი,გილოცავ! მიიღე რაც გსურდა თუ კიდევ რამდენჯერმე აპირებ უკან დაბრუნებას რათა საკუთარი თავი დაარწმუნო რომ ისევ ისეთი დარჩები .სამუდამოდ ცივი,მებრძოლი ქალი რომელზეც ზემოქმედებას ვერ მოვახერხებ. გაიმარჯვე , გილოცავ შენ ხო მეჯიბრებოდი და სწორედ იმიტომ წახვედი! სწორედ იმიტომ მითხარი რომ იქ არ უნდა დავრჩენილიყავი , იმიტომ არ დატოვე ყველაფერი და არ წამომყევი!
-დაჩი ხომ იცი რომ
-არა არ ვიცი ! ვერ ვხვდები ჩემგან რა გინდა...სისხლი და ბრძოლა გჭირდებოდა მხოლოდ. მე დაგტოვე და წამოვედი ,ისე როგორც გსურდა. ახლა რა შეიცვალა ჩემთან ყოფნა მოგინდა? შემთხვევით ხომ არ მიხვდი რომ სიმართლეს გეუბნებოდი
-ჭირვეული შეყვარებულივით იქცევი! - სიგარეტი მოიქცია აკანკალებულ ტუჩებშორის და ღრმად შეისუნთქა მომწამლავი ჰაერი. ფილტვების გაშლა ვერ მოახერხა,მაინც ვერ სუნთქავდა
-როგორ გეკადრება მე ხომ არ მიყვარხარ და ეს ხომ მუდმივი არა, შენ ხომ არ იმსახურებ -მშვიდად ესაუბრებოდა,მხოლოდ მზერა ყიდდა. მიუახლოვდა და კედელთან მიიმწყვდი-შენ ისიც კი არ იცი ჩემთან ურტიერთობას შეძლებ თუ არა და აბა როგორ ვიქნებით ერთად.კიდევ რას მეუბნებოდი?
-დაჩი დასრულე თუ
-დავასრულე შეგიძლია წახვიდე!
-შემიძლია არა? ნებას მრთავ ხომ? უკაცრავად ,მაგრამ იმედები უნდა გაგიცრუოთ არსად წასვლას ვაპირებ. იმიტომ რომ გონება გამინათდდა შენი წასვლის შემდეგ და მივხვდი რომ არაფერი მჭირდება, შემიძლია მზარეული გავხდე,დამლაგებელი, თუ შევძლებ შვიდი შვილი გაგიჩინო და ჩვეულებრივი ქალი გავხდე თუ ეს შენ გენდომება . მეეჭვება ოდესმე მოინდომო,მაგრამ მაინც დარწმუნებული იყავი რომ ამასაც შევძლებ. ერთადერთი რაც მჭირდება შენთან ყოფნაა და შენ ეს კარგად იცი! სიტყვით რომ ვერ გადმოვცემ ის ყველაფერიც შესანიშნავად იცი . აი ახლა რა მინდა დარწმუნებული ვარ ხვდები და იქნებ კეთილი ინებო და მოწყალება გაიღო
-ყოვლისმცოდნე დაჩი ნაკანი დგას თქვენს წინაშე?
-ყოვლისშემძლეც შეიძლება ითქვას
-ნუთუ- სახე ახლოს მიუტანა და ვნებიანად აკოცა.
ამ დღის შემდეგ დაახლოებით ექვსი თვე გავიდა . მართალია წინსაფრით სამზარეულოში არ ფუსფუსებდა,მაგრამ ახალ ცხოვრებას ეჩვეოდა. დაჩიმ ერთ დღეს სრულიად გააოცა როდესაც მშობლიურ სახლში მიიყვანა. ყველაფერი იმდენად შეცვლილი იყო ,თითქოს იმ ადგილას არც არასდროს ყოფილა ნანგრევები. დიდხანს იდგა ეზოში სახლის წინ და დაჩის ეხვეოდა.
გადაწყვიტა ოჯახური ბიზნესი დაებრუნებინა და ისევ დაეყენებინა ფეხზე. ბოლომდე ჩაერთო საქმეში და მალევე გრძნობდა კმაყოფილებას. ყველაფერი იმაზე კარგად მიდიოდა ვიდრე წარმოიდგენდა.
სახლში რემონტი ორიოდ თვის წინ დასრულდა. არც კი უსაუბრიათ ამ თემაზე, დაჩიმ უბრალოდ უთხრა რომ ბარგის ჩალაგება დაეწყო და იმ საღამოსვე გადაცხოვრდნენ ახალ სახლში რომელიც ძველ ისტორიების მატარებელი იყო.
ბაღათურიას სიტყვები მართლდებოდა, ყველაფერს ივიწყებდა როცა დაჩი იყო გვერდით. ყველაფერი ფერადდებოდა ირგვლივ და მთლიანად შთანთქავდა ნაცრისფერს. შეეძლო მშვიდად ძილი და ვერასდროს სწყდებოდა ნაკანის მკლავებს. შეეძლო რამდენიმე დღე სახლიდან არ გასულიყვნენ, ვნების ქარცეცხლში იწვოდა და სულ უფრო და უფრო მიჯაჭვული ხდებოდა .
დილით ივარჯიშეს, ყოველთვის ფორმაში იყვნენ. დილით გაღვიძება არცერთს უჭირდა. მაგრამ დადგა დრო როდესაც უბრალოდ ძილის გარა არაფერი სურდა. ძალა არ ჰქონდა და სულ შიოდა.
-ნაია ... ნაიიაა გაიღვიძე
-არა რა გთხოოვ...მოდი ჩემთან დაწექი დავიძინოთ
-ნაია ადექი ექიმთან მივდივართ!
-არ მინდა ექიმთან,შენთან მინდა. კარგად ვარ- ხელი მოხვია საწოლზე დააგდო და ზემოდან მოექცა-გიბრძანებ ! ვიძინებთ
-მივდივართ!- ხელი მოხვია ასე მშვიდად გაიდო მხარზე და აბაზანაში შესვა. ცივი წყალი გადაავლო და მაშინვე გამოაფხიზლა
-დაჩი დაითვალე სიცოცხლის უკანასკნელი წამები!
-კარგი დამშვიდდი მეც შემოვალ
-არც კი გაბედო, ვერ მომილბობ გულს? რომელი საათია? უნდა გამეღვიზებინა აბა როგორ? - ტუჩები გაილოკა და სხეულზე აეკრა ნაკანს
-მაინც წავალთ ექიმთან
-მოკეტე და მაკოცე! როგორ ვერასდროს სწავლობ? ოო ღმერთო შენ
ნინია როგორც ყოველთვის დამარცხდა.ჯერ ექიმის კაბინეტში აღმოჩნდა , შემდეგ ანალიზები და ბოლოს ორივე გაოცებულები ისხდნენ და დიაგნოზს ისმენდნენ.
ნაია ასათიანი ფეხმძიმედ იყო და ეს ფაქტი მთელს მის ცხოვრებას ცვლიდა. იმ წამს უბრალოდ ზღაპარში იყო რომელიც არასდროს დასრულდებოდა.
სახლში დაბრუნების შემდეგ ჯანსაღად კვებაც კი დაიწყო. ყველა წამალს სვამდა, სიგარეტსა და სასმელს ისედაც აღარ ეძალებოდა,მაგრამ სულ მთლად ამოიღო „მენიუდან“
-დაჩიიი
-გისმენ
-ასე ნუ მიყურებ... და არ დამცინო რა
-რა ხდება ?
-მარწყვი მინდა
-მარწყვი...
-ხო მინდა ... არ მიყვარდა აქამდე ,მაგრამ ახლა მინდა და რა ვქნა? დანაშაულია? სად წახვედი
-აი მარწყვი
-სუპერ მამიკო ხარ...მამიკო ხარ მე დედიკო? - უცებ თქვა და მოიღუშა- ხომ კარგი დედა ვიქნები? ბავშვი ხომ ჯანმრთელი იქნება?
-ყველაფერი კარგად იქნება, მე და შენ თუ ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლადებით!
-მიყვარხარ იცი?
-მე მიყვარხართ შენ და ჩვენი ერთი ცალი
ნინია და დაჩი სამშობლოში დაბრუნდნენ, წასვლას არც გეგმავდნენ. სამაგიეროდ ელეონორამ ვერ შეძლო საქართველოში დარჩენა. ბექას უსიტყვოდ ესმოდა მისი ამიტომ უბრალოდ ბილეთები იყიდა ხელი ჩაკიდა და წაიყვანა მანამ სანამ ყველაფერი არ დალაგდა მათთან. უჭირდათ ერთად ცხოვრება,რთული იყო ორი განსხვავებული ადამიანის თანაცხოვრება,მაგრამ ორივე მიდიოდა დათმობაზე და ცდილობდნენ ყველაფრის მოგვარებას. ბექა უბრალოდ ჰიპერაქტიური იყო,არ შეეძლო სამსახურიდან დაბრუნებულს წიგნით ხელში ჯდომა და დაძნებამდე რომელიმე ფილოსოფოსის მოსაზრებების კითხვა. ელეონორას კი ღამის ცხოვრება არ უყვარდა, ყოველთვის მშვიდად ყოფნის მოყვარული იყო და ბექას ცხოვრებასთან შეგუება ზედმეტად ძნელი აღმოჩნდა. ბოლოს როცა მიხვდნენ რომ ერთმანეთს დახოცავდნენ ასე თუ გააგრზელებდნენ ერთ ღამეს კითხულობდნენ, ელეონორა კითხულობდა ბექა უსმენდა. ან პირიქით, ელეს გასაოცრად სასიამოვნო მოსასმენი იყო ბექას ხმა და კლასიკური ნაწარმოებები. შემდეგ კი ისე ერთობოდნენ როგორც ბექას უყვარდა.
-კონჯარია გაიღვიძე
-რა ხდება?
-თვითმფრინავი უჩვენოდ გაფრინდება
-სად გაფრიდნება?
-სამშობლოში ვბრუნდებით ! დეპრესიულ საყვარელს ვერ აგიტან!
-მომესმა?- უცებ წამოდგა და ქალს გახედა- შიშველი დაგტოვე ძილის წინ როდის ჩაიცვი? ვინ მოგცა ნება მილედი?
-მივდივართ!
-როგორ მვიდივართ
-აი ასე ვდგებით და მივდივართ...ბარგი მზადაა! მე კარგად ვარ და მინდა რომ შენც კარგად იყო, გიორგისთან და ბარბარესთან,შენს მეგობრებთან და ბავშვებთან რომლებიც ისე გენატრებიან რომ მალე გაგიჟდები!
-ანუ მივდივართ? ჩემ გამო?
-არა იმიტომ რომ მეც მინდა!
-რატომ გინდა?
-ჩვენი ქართველი შვილი საქართველოში დაიბადოს...
-სანამ ბავშვს გავაკეთებ მანამ მადრ...მოიცა ხელი რატომ გაქვს მუცლზე ? წუხელ აბა რაზე ვმუშაობდი ოფლის ბოლო წვეთამდე? მანდ არის? ჩემი და შენი?
-თვითმფრინავი უკვე მიფრინავს თბილისისაკენ
-შენ აზრზე ხარ გოგო? შევილს ელოდები
-აზრზე ვარ ტოოო
-არახარ ნორმალური... ასე მშიდად მეუბნები?
-გუშინ რომ მეტაკა და თვალსი დახამხამებაში გამხადე გეცდია იქნებ რას გეუბნებოდი ისე აჟიტირებული...
-მიყვარხარ იცი?
-მე ის ვიცი რომ ჩემი შვილის მამა ხარ, ჩემი კაცი და სამშობლოში დაბრუნების დროა!
დაბრუნდნენ...
ყველანი სამშობლოში იყვნენ როცა დავით ბაღათურიამ საოცრება ჩაიდინა.სამსახურიდან გამოსული ეკატერინე ბაღათურია მანქანისკენ დაიძრა, თან მეუღლეს ურეკავდა რომ გაეგო სახლში რომელ საათზე შეძლებდა მისვლას. უცებ პირზე ჩვარი ააფარეს და წინააღმდეგობის გაწევაც ვერ შეძლო ისე გაითიშა. გონს რომ მოვიდა საწოლზე იწვა, მზერა რომ დაუბრუნდა წინ მჯდომ ბარათურიას შეხედა,ფანჯარაში კოშკები ჩანდა
-დათა?
-ახლა მცნობთ გოგონი? თავგზა რომ ამირიეთ კაცს გული მატკინეტ ხელი მკარით და სამუდამო საყვარლობისთვის გამიმეტეთ მაშინ ვერ მცნობდით?
-დატა რა მოიფიქრე? გინდა სულ მთლად შევიშალო ხომ? ის არ გეყო ამდენი ხნით რომ დაიკარგე თან ისე რომ არავინ არაფერი იცოდა? ისიც არ გამიკვირდება თუ სამსახურს დაუბრუნდი შენ ...სად ვართ დათა? არ მომიახლოვდე მე გაბრზებული ვარ!
-აბა შენ წარმოიდგინე როგორი გაბრაზებული ვარ , რა მდგომარეობაში ვარ
-შენ? შენ ხარ გაბრაზებული დავით ბაღათურია?
-მიზეზი არ მაქვს?
-მიზეზი? ნუთუ არ გრცხვენია მიზეზი მე მოგეცი?
-დიახ თქვენ ქალბატონო ეკატერინე, გამაბრიყვეთ ჯერ თავი სემაყვარეთ ,თქვენი მეზობელი ვიყავი თავბრუ დამახვიეთ , საწოლში შემითრიეთ ,გონება დამიბინდეთ მგონი ჯადო გამიკეტეთ ...თქვენ ხომ ქალღმერთი ხართ გეხერხებათ მსგავსი ამბები. შემდეგ ქმარი გავხდი , მეგონა ჩემი იყავი არ მოგბეზრდებოდი შესანიშნავად ვეწყობოდით. შვილიც კი გყავდა ჩემგან მაგრამ არ დაკმაყოფილდა შენი ფანტაზია , არაა მეც კი ვერ ავაკმაყოფილე და გაყრა მომთხოვე. განვქორწინდით და გავხდი საყავრელი . ახლა გინდა მეჩხუბო და თავიდან მომიშორო ,მაგრამ უკვე გვიანია ! მოგიტაცე!
-დათააა
-სწორად გაიგე კატუში ...მოგიტაცე!
-გიჟი ხარ
-შენი ბრალია!
-მეც გიჟი ვარ
-აი ეგ უკვე ჩემი დამსახურებაა
-გიყვარვარ
-არაა ეს შენ გიყვარვარ
-იმიტომ მომიტაცე ?
-ესეც შენი ბრალია , ქორწილი გინდოდა მთაში . სვანეთი მიყვარსო და მოგიტაცე! იცოდე გაჯიუტება არ ღირს მაინც ჩემი იქნები!
-ისევ ცოლი?
-მეზობელი,ქმარი და საყვარელი
- ეს სამი უკვე იყო და ახლა რა მოტაცებული ქალი ვარ?
-დიახ ,გილოცავთ თქვენ ცემი ნომერ პირველი მოტაცებული ქალი ხართ! ჩაიფიქრეთ იქნებ სურვილის ასრულება შევძლო
-ფრთებს შეასხამ ჩემს ყველა სურვილს? ისე გიყვარვარ რომ ხელისგულზე მატარებ?
-ყველა შენს სურვილს რომელიც ჯერ კიდევ ვერ შევასრულე და ხელისგულზე გატარებ ბაზარი არაა
-რა უბედურებაა,როგორ მეტყველებ! ველური ხარ ვიღაც ,რას გადამეკიდე?
-მე გადაგეკიდე? შენ არ მასვენებდი ყოველთვის მიწვევდი,იცვამდი იმ საშინლად სექსუალურ პენუარებს, შიგნით არაფერი გეცვა სულ არაფერი ,მაგიჟებდი !
-საბრალოვ ... ეს მე? სულ მე?
-დიახ სულ შენ ! ბოროტი ქალი ხარ შენ, ქალი ეშმაკი რომელმაც მთლიანად დამიპყრო!
-მე მეგონა რომ ბრძოლის გარეშე დამნებდი!
-ფარ ხმალს ვყრი და გნებდები
-ვფიქრობ კონსესუსს მივაღწევთ
-შეთანხმებას მხოლოდ მაშინ მოვაწერთ ხელს როცა გოგოს მამა გავხდები!
-გოგოს?
-დიახ ერთი გოგო ყველას ჰყავს მეც მინდა გოგო !
-სხვა გზა არ არის?
-არ ღირს თვალების ჟუჟუნით ცქერა, სხვა შეთანხმება არ იქნება
-და თუ ისევ ბიჭი იქნება?
-მაშინ თავიდან მოგიტაცებ, ანდროსაც მოვიყვან , გამოგკეთავთ კოშკში სამივეს და როცა ბავშვები დაიძინებენ შევქმნით გოგობაღათურიას
-გოგო ბაღათურია? ასე დავარქვათ?
-გოენბას ნუ მირევ მაცდურო ქალბატონო! კაბას არ შეეხოთ გაფრთხილებთ თორემ კიდევ დიდხანს არ იქნება გოგო
-ნუთუ მემუქრებით ყოფილო ქმარო?
-ღმერთმანი მიწვევთ ქალბატონო ეკატერინე !
-უკვე დიდი ხანია ვსაუბრობთ, ვფიქრობ ძალიან დიდხანს გრძელდება მოლაპარაკება! ხელმოწერის დროა- მიუახლოვდა და ტუჩები ყელზე მიაკრა. მაისური მოაშორა და თითები სხეულზე ააყოლა
-ძალადობთ!
-თქვენ გამიტაცეთ დათა - გაიღიმა და ტუჩებზე დააცხრა. საუბარი ნამდვილად გაუგრზელდათ, ბოლოს და ბოლოს მოტაცებული ქალი იყო ბაღათურია დომინანტობას არ უთმობდა,არც შეწინააღმდეგებია. სიამოვნების ზღვაში კიდევ ერთხელ შეცურა და კმაყოფილების ზენიტს მიაღწია. ბაღათურიას სხეულზე იწვა და იცინოდა
-არა-ნორმალური ხარ !
-ხომ გითხარი რომ შენ ხარ დამნაშავე !
-იცი როგორ მიყვარხარ?
-როგორ?
-უღმერთოდ დათა !
-უღმერთოდ ეკატერინე !
უსასრულოდ არაფერი გრძელდება, ყველაფერი ოდესმე სრულდება ,მაგრამ როცა უღმერთოდ გიყვარს , როცა სუნთქვაც არ შეგიძლია მის გარეშე შეუძლებელის შეძლებ!