მე ვარ მეგი ვარ 22 წლის .ზღვის ფერი თვალებით და წაბლისფერი გრძელი თმით . ბუნებით ძალიან მშვიდი და წყნარი . მომწონს მარტოობა , მარტო თავს მშვიდად ვგრძნობ.ვიცი რომ მარტო გულს არავინ მატკენს.
ზამთრის ცივი და ამავდროულად თბილი დღეა. თბილ სახლში ვზივარ ბუხართან და თავს მშვიდად ვგრძნობ ცხელ შოკოლადს ვსვამ და ასევე Facebook-ზე სიახლეებს ვათვალიერებ. შემთხვევით ვიპოვე ბიჭის ფოტო : მაღალი დიდი მხრებით სპორტული აღნაგობის ყავისფერი თვალებით.მე მოვიწონე მისი რამდენიმე ფოტო.არ ველოდებოდი მისგან რეაქციას რადგან მე არც სახელი მეწერა და არც ფოტო მედო პროფილზე. არ ვიცი რატომ მაგრამ მან მომწერა:
-რომელი ხარ?
-მეგი.
-მე ილია , სასიამოვნოა მეგი.
-ჩემთვისაც.
-მეგი, შეგიძლია შენი ფოტო გამომიგზავნო?
-შემიძლია.
-კარგი გელოდები.როგორც ჩანს ბევრი საუბარი არ გიყვარს.
-ხო ასეა ბევრი საუბარი არ მიყვარს.არ ვარ კომუნიკაბელური.(გავუგზავნე ფოტო)
-ძალიან ლამაზი ხარ მეგი.სად ცხოვრობ?
-თბილისში შენ?
-მეც მაგრამ ახლა გუდაურში ვარ ზბორებზე .
-შენი ფოტოებით მიხვდი რომ მოკრივე ხარ.
-ჰოო საქართველოს ჩემპიონიც გავხდი.
-ძალიან კარგია.დათოს შენი ძმაა?
-კი დათო ჩემი ძმაა იცნობ?
-არა არ ვიცნობ ჩემი დაქალის კლასელიადა უბრალოდ ვიცი ვინ არის.შენ მამაოს შვილი ხარ ხო?
-კი მამაოს შვილი ვარ .რა იცი?
-ვიცი მსმენია თქვენზე.რამდენი დედმამიშვილი ხართ?
-14 დედმამიშვილი ვართ.რომელიმეს იცნობ?
-არა არ ვიცნობ .რა ბედნიერებაა ბევრი დედმამიშვილი.წარმომიდგენია თქვენს სახლში რამხელა სითბო იგრძნობა.
-კი ნამდვილად ბედნეირი ვარ. შენზე რას მეტყვი?
-მე 1 პატარა ძმა მყავს 7წლის .ხელოვნება მიყვარს აქსესუარებს ვაკეთებ და მერე ვყიდი.მომწონს ჩემი საქმე.
-ძალიან კარგია.ძალიან მომწონხარ და რომ ჩამოვალ იმედია გავიცნობთ ერთთმანეთს.ახლა უნდა წავიდე ვარჯიში მაქვს.რომ მოვალ მოგწერ.
-კარგი დროებით.