საქართველო,სვანეთი,1606 წელი
გამარჯობა!მე მია ვარ! 15 წლის! სვანეთიდან! მაღალი,შავი გრძეელი თმებით,მწვანე თვალებით და თეთრი კანით,როგორც მეუბნებოდნენ ულამაზესი ვიყავი და მართლაც ასე იყო
ვცხოვრობ სვანეთის ერთ-ერთ სოფელში,მყავს 5 ძმა და 16 ბიჭი ბიძაშვილი როგორც გამოდის ერთადერთი გოგო ვარ,სოფელში ხშირად დადიოდა ჩემზე ამბები,სილამაზეზე ხშირად გამიგონია ქალები რომ ამბობდნენ "ასეთი გოგო მარტო არ უნდა იყოს,უნდა მოუძებნო ვინმე კარგი ბიჭიო" ანკიდევ "ეგეთი ლამაზი ქალიშვილი სოფელში როგორ უნდა ყავდეთ,მოუძებნონ ერთი კარგი ბიჭი და გაათხოვონო" (მაშინ ეს ჩვეულებრივი ამბავი იყო) მეკი მათ ლაპარაკს ყურს არ ვუგდებდი,რადგან მოხიბლული ვიყავი ერთი ბიჭით მას გიორგი ერქვა ძალიან მშრომელი და პატიოსანი ბიჭი იყო მასაც მოვწონდი და შორიდან ვუმზერდით ერთმანეთს.ერთ დღეს ავდექი დედას საქმეებში მივეხმარე და მდინარეზე წავედი სადაც ჩემი მეგობრები და გიორგი მეგულებოდნენ,რომ მივედი ძალიან გაუხარდათ ჩემი ნახვა და თამაში დავიწყეთ მინდორში დავრბოდით მაგრამ...სოფილიდან ყვირილი შემოგვესმა,ყველა სოფელში გავიქეცით მე და ჩემი მამიდაშვილი ანა კი სახლისკენ გავიქეცით,ყველა ყვიროდა"თათრები,თათრები მოვიდნენო"სახლში შევვარდით და დედა შემოგვეგება ძალიან შეშინებული იყო, სახლის საკუჭნაოში ჩაგვიშვეს მე და ანა ბიჭები კი ზემოთ დარჩნენ მე და ანას ჩვენი მეგობარი გოგოების განწირული ყვირილი ჩაგვესმოდა ყურში როგორ ყვიროდნენ და როგორ ითხოვდნენ შველას,ჩვენ სახლშიც შემოვიდნენ,დედა რუსულად გაიძახოდა"გოგოები არგვყავს მარტო ბიჭები ცხოვრობენ აქო"მაგრამ ის თათარი მაინც არჩერდებოდა და ძებნას განაგრძობდა,უცბად სიჩუმე ჩამოვარდა მარტო დედას ტირილის ხმა ისმოდა მარტო ჩემი უმცროსი ძმები იყვნენ სახლში მე და ანა გაკვირვებულები ვუყურებდით ერთმანეთს გვაინტერესებდა რახდებოდა რატო იყო ასეთი სიჩუმე და... საკუჭნაოს კარები აიწია და თათარმა ჩაიცინა ხელი ჩამავლო და მხარზე გადამსვა განწირულად ვკიოდი შველას ვითხოვდი
-დედააა,დედააა,მიშველეეეთ,ვინმე დამეხმარეეთ
ჩემი ძმები დედა და ანა გამომეკიდნენ მაგრამ აზრი აღარ ჰქონდა ცხენზე შემსვა და სადღაც წამიყვანა ბოლოს რაღაც ეტლთან გაჩერდა იქიდან ყვირილი და წივილი ისმოდა მეც შიგნით შემაგდეს დაახლოებით 14-15 გოგო იყო მეც იქ შემაგდეს ყველა ტიროდა 3-4 გარდა ეტყობოდათ რომ ქართველები არ იყვნენ საშიბელი სახეები ჰქონდათ,გოგონები შევათვალიერე და ჩემი საუკეთესო მეგობარი და დობილი მარიამი დავინახე გახარებული მივვარდი და ჩავეხუტე
-მიაა
-ჰო მარიამ
-მია,სად მივდივართ?რას გვიპირებენ?რამოხდებაა...
-არვიცი მარიამ არვიციი
კალთაში ჩავიდე მისი თავი და ჩაეძინა ერთმა გოგომ რომელიც ჩემ წინ იჯდა და თვალს არმაშორებდა რუსულად მკითხა
-ქართველი ხარ?
-კი,ქართველი ვარ
-მე რუსი ვარ!
-შენც მოგიტაცეს?
-ჰო
-მე მია ვარ
-მე მაშა,ეს ლერაა ესკი კატია (მის გვერდით მჯდომ გოგოებზე მიმანიშნა)
გოგოებს თბილად გავუღიმე და მარიამს დავხედე სხვა გოგოები ბერძნები დ
ქართველები და უკრაინელები აღმოჩნდნენ ყველა ძაან დავმეგობრდით გარდა ერთისა,კუთხეში იჯდა და ნამტირალევი და ჩალურჯებული თვალები ჰქონდა გოგოები ვლაპარაკობდით ყველა იმას კითხულობდა თუ რაგველოდებოდა მომავალში
-სასახლეში მივდივართ,კონსტანტინოპოლში
-საად
ყველამ ერთად წამოვიყვირეთ
-კონსტანტინოპოლში,სულთნის ხარჭებად,შეიძლება მონებადაც გაგყიდონ თუარ მოეწონებით
-მოიცა,გაყიდვა რასნიშსნავს ,პირუტყვები კიარ ვართ
-მაგას მაგათ ვერ შეაგნებინებ
შავი ზღვით გადაგვიყვანეს და წაგვიყვანეს კონსტანტინოპოლში


გამარჯობა ჩემო საყვარლებო ახალი მოთხრობა დავიწყე მაგრამ ძველიც არ დამავიწყდება შემიფასეთ როგორია?ღირს გაგრძელება?