ნიაკოს ,რომ შევხედე ეტყობოდა,რომ ზუსტად იგივე კითხვები უტრიალებდა თავში რაც მე.გაოცებული იყო და ვერ ხვდებოდა რა ექნა ,ბოლოს ხელი მივკარი ისისც გიორგისთნ მივიდა და გამოართვა დიდი წითელი ვარდების თაიგული,გიორგიმ ბარათი მიაწოდა და ისიც გამოართვა.
-ძალიან ყვარებიხარ შენ თაყვანისმცემელს-კბილებში ცრის და ადგილს უბრუნდება.უცებ ხსნის ბარტს და თავისთვის კითხულობს,მე მიყურებს და ბოლოს მიწვდის. იქ კი ასეთი რაღაც წერია „მე შენ მიყვარხარ და იცი სანამდე?ცამდე,ცამდე და ცის იქით ღმერთმდე“ ცუდათ ვხდები,საიდან იცოდა ამ წერილის ავტორმა ეს სიტყვები?ალბათ გიკვირთ რატომ ვამბობ.ზოგჯერ ,როდესაც თავში რაღაც დამარტყამს ხოლმე ლექსებს ვწერ ერთ-ერთს კი „ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე ქვია“ ლექსის დასასრულში კუ ზუსტად ეს სიტყვები მაქვს გამოყენებული.ზუსტად ესეთი თანმიმდევრობით.როცა დრო მოვა წაგიკითხავთ.ახლა კი იმაზე უნდა ვიფიქრო საიდან გაიგო ეს ყველაფერი ,რადგან ამის შესახებ საერთოდ არავინ იცის,არც სახლში არც ნიაკომ იცის ბიჭებზე ხო ზედმეტია საუბარი.ადგილს ვუბრუნდები და ფიქრს განვაგრძობ როდესაც ტელეფოზ შეტყობინება მომდის „ კითხევ გაქ ვიცი,მაგრამ იცოდე,რომ ამ ყველაფერს ჩვენ ვაკეებთ გიორგის საეჭვიაოდ.იქნებ ასე მაინც გამოვიდეს რამე“ უცებ დავყურებ ნომერს და როდესაც ალექსანდრეს ვკითხულობ შვებისგან ღრმა ნაკადს ვუშვებ ფილტვებიდან.
ნიაკო ისევ გაურკვევლობაშია,გიორგი ნერვებ მოშლილი.ჩვენ კი წაგებულ თამაშზე ვდარდობთ.კიდევ ვიწყებთ რაღაცეებზე ლაპარაკს თუმცა ნიაკო დგება და ამბობს ,რომ უნდა წავიდეს.ბევრი თქოვნის და ხვეწნა-მუდარის მიუედავად მაინც ვერ გადავფიქრეინე წასვლა და დარჩენა.კარეებთნ ვიდექით და ერთმანეთს ვემშვიდობებოდით როდესაც გიორგი გამოვიდა გასაღბით ხელში.
-მე გაგიყვან.-ნიკაოს ეუბნება და ქურთუკს იღებს.
-არ მინდა,ტაქსს გამოვიზახებ.-ცდილობს,რომ წინაარმდეგობა გაუწიოს თუმცა გიორგისთან ეს შეუძლებელია.სვანი სულ თავისასს გაიტანს.
-მე წაგიყვან მეთქი,მგნი არ მითხოვია ეს ბრძანებ იყო.-ნიაკოსაც სხვა გზა არ ჰქნდა და ანმიტომაც გაყვა.გიორგიმ დაიბარა ,რომ მისთვის ბიჭებს აღარ ეცადათ და აქ აღარ მოვიდოდა.დავემშვიდობე ორივეს და მისაღებში სევედი.
-წინასწარ არ უნდა გაგეფრთხილებინეთ?-მაშინვე ვეკიტხები და ოთხივს წინ ვუჯდები.
-ხომ გითხარით?-ვაკო მტკიცედ ამბობს ისე თითქოს და არაერი დაეშავებნა.
-მერე როდის მითართ? მანამდე ,რმ გაგეფრთხილებინეთ არ იქნებოდა?-ჩმს პოზიციას არ ვთმობ და ყველას თვალს ვავლებ.
-კარგი რა ხმ მაინც გაიგე რაც ხდება?
-ხო კარგი,იმედია რამე გამოვა-მეც ვამბობ და ჩუმად ვსწორდბი რათა კომფორტულად დავჯდე.
მანქანაში ჩუმად ჩასხდნენ და ხმას არ იღებდნენ მაგრამ ბოლოს სიჩუმე გიორგიმ დაარღვია.
-ვისგან იყო ყვავილები?-მკაცრი ტოით იკითხა და გზისთვის თავლი არ მოუწყვტია ნიაკო კი შიშისგან კინაღამ აკანკალდა.
-არვიცი.-ჩუმად ამბობს და ბიჭისენ აპარებს თვალს
-როგრ თუ არ იცი?-ცდილობს ,რომ ტონი აკონტროლოს.
-არვიცი მეთქი და რა ვქნა ?-ისვ ჩუმად ამბობს .
-გეფიცები ,ვიპოვი იმას ვინც ყვავილები გამოგიგზავა და ჩემი ხელით დავმარხავ ცოცხლად.-უკვე ყვირილზე გადავიდა და სადაცაა ძარღვები გაუსკდეებოდა ისე იყო დაბერილილლ.
-რა გაყვირეს გიორგი?ან საერთოდ რა შენი საქმეეა მე ვარდებს ვინ გამომიგზავნის?შეიძლება შეყვარებულია და არ მინდა სხვება გაიგონ ამის შესახენბ.შენ ვინ გეკიტხება ამიხსენი?-უკვე ნიაც ყვირილზე გადავიდა გიორგიმ,კი მანქანა გზიდან გადააყენა.რადგა უკვე გვიანი იყო ბევრი მანანა არ მოძრაობდა ქუჩაში. როგორც კი მანქანიდან გადავიდა შემოუარა და ნიაკოს ხელი დაავლო,კარები დაკეტა და ზდ მიაკრა.
-მომისმინე , არსდროს გაბედო ჩემთან ხმის აწევას ხო გაიგე.მრეე კიდე ეორე,ზუსტად ჩემი საქმეა ვინ რას გიგზავნის,და ეყვარეულს რაც შეეხება თუ გყავს რაც არამგონია გაშორდები.ხომ ყველაფერი გასაგებია.ვინმე ბიჭთან დაგინახავ და ცოცხალი ვერ გადამირჩბა ,შენ კიდევ სათანადოდ მოგივილი,გამიგე...-ხელს მკლავზეე უჭერდა გოგონას ,სახე მის სახესთან ახლოს ქონდა და სუნთქვას პირდაპირ მას აფრქვვდა.
-მეტკინა სადისტო.-ნიაკომ ამოიკნავლა და მანქანაში ჩაჯდა.გირგიმაც ადგილი დაიკავა და გზას გაუდგა.ხელი დალურჯებული ქონდა და ნატკენ ადგილს იზელდა.დანიშნულების ადგილას მალე მივიდნენ და მანქანაიდან ისე გადავიდა ,რომ არც დაემშვიდობა საყვარელ მამაკაცს.
სახლში,რომ შევიდა მაშინვე თავის ოთხში გავარდა ,კარები ჩაკეტა იქვე ჩაიკკეცა და ტირილი აუტყდა.თვითონაც არ იცოდა რატომ თუმცა ატირდა,ტიროდა შეუჩერებლდა.არც კი ახსოვს საწოლთნ როგორ მივიდა ,ოგრ გამოიცვალა და დასაძინებლად დაწვა.მორფეოსის საამყაროში კი მალე გადაეშვა რადგან ტირილმა დაღლა.

ბიჭები მალე დაიშალნენ,მე კი ყველაზე მეტად ის მაინტერესებდა რა მოხდა ნიაკოსთნ და გიორგისთან.კარგია ხვალ დაასვენება მაქვს ამიტომაც ნიაკოსთან უფრო მტი სალაპარაკო დრო მექნებაა და ყველაფერს დაწვრილებიტ გავიგებ.ბიჭები ,როგრც კი გავაცლეთ ალექსმა როგორც ყოველვის ჩამკოცნა და ისე გამიშვა ოთახში.დღეს რატომღაც დემტრესტან არ მისაუბრია,არც თვითონ გამუჩენია ინიციატივა..ანა ამაზე რატო ფიქრობ,ან შენ რა უნდა უთხრა ან ტვითონ რას გეტყვის ჰა? სულელიხარ,საერთოდ რატო ფიქრობ მასზე ? დაწექი და დაიძინე..ჩემ თვს ვეუბნები ,ვიცვლი და დასაძინებლად ვწვები. უცნაური სიზმარი მესიზმრება : რაღაც ადგილას ვარ სადაც ყველაფერი თეთრია და ირგვლივ არავინაა,მეკი თეთრი კაბა მაცვია სადა და საყვარელი...უეცრად ნათლიაჩემი ჩნდება,ის რამდენიმე წლის უკან ავტოსაგზაო შემთხვევას ემსხვერპლა ... მე მიახლოვდება ხელს მკიდებს და მიღიმის ,შემდეგ გულში მიკრავს.
-ჩემო გოგო,ძალიან გთხოვ თავს ძალა დაატანე და იბრძოე.შენი ნახვა მართლა ძალიან გამიხარდა,უზომოდ მენატრები თუმცა ჯერ ადრე გესმის? შენი აქ მოსვლა ძალიან ადრეა ანა,გთხოვ იბრძოლე და უკან დაბრუნდი ...ძალიან გთოვ,მათ შენ ჭირდები.დედაშენი ცუდათაა,მამაშენზე და შენ ძმაზე ხომ საუბარი ზედმეტია. ნიაკო,ის მაინც არ გეცოდება ... ტან ეს დღე ხომ მისთვის ძალზედ მნიშვნელოვანია...ბიჭბს მაინც რას ეტყვი? კარგი მათ თავ დაანებე დემეტრეს გაწირავ ამისთვის? წადი ან გთხოვ წადი.-ამას მეუბნება და ქრება,მე კი ვრჩები სრულ გაუგებრობაში.
-შორენა ნათლია...კი მაგრამ რა ხდება? გთხოვ არ დამტოვოთ..-და უცებ მეღვიძება.ოფლში ვცურავ,უკვე 10 საათია.სწრაფად ვდგები და ვემზადები.როდესაც ყველაფერს მოვრჩი ოთახიდან გავედი.მამიკო ჩავკოცნე დედა ვნხაე,ალექსი რა თქმა უნდა სამსახურში იყო.მეც ქურთუკს ვიღებ,ვამბობ ,რომ ნიაკოსთან მივდივარ და სახიდან გავდივარ.

ნიაკოსთან,რომ მივედი კარები ნანა დეიდამ გამიღო და მითხრა ,რომ ოთახში იყო.მაშინვე გავიქეცი და ოთახში შევხტი.იქ კი თვალებდასიებული და საერთოდ შეცვლილ ნია დამხვდა.ყველაფერი დაწვრილებტ მოვაყოლე,გავბრაზდი თუმცა ძალიან გამიარდა რადგან გიორგიმ ივიანა და შეიძეა მალე ეთქვა ყვლაფერი მაგრამ როდესაც ნიას ხელი ვნახე მართლა ძალიან გავბრაზდი.ჩემ გოგონას გლში ვიკრავდ და ვამნევებდი.როგორ მინდა მას ყველაფერი ვუთხრა თუმცა არა,ე მე არ უნდა გავეკთო.ცოტახანი ისევ ვიყავი მასთნ ,თუმცა ჩემ უცნაური სიზმარი არ მთქვამს. სახლში დაბრუნებისას კი ტაქსი გამოვძახე რადგან ძალიან გვიანი იყო და ფეთ წასვლა მეშინოდა....
ტაქსიც მალე მოვიდა და შიგნიტ ჩავჯექი.მისამრთი ვუკარნახე და ფული წინასწარ გადავუხადე.ტელეფონი ამოვიღე და ყურსასმენები გავყარე.ასე ვიჯექი და საყვერელს სიმღერას ვუსენდი,მძღოლი კი თავისთვის იყო.საყვარელი ბერიკაცი იყო.ჭაღარა თმები კოხტად გადაეწია და დაევარცხნა,წვერებიც მოვლილი ქონდა , ნაოჭეი ძალიან საყვერელს ხდიდა თუმცა იყო ერტი პატარა მინუსი,ტავლები სასწაულებრივად ლამაზი და უცხო ბერის თავლები ქქონდა მაგრამ,ეს მაგრამ ყველგა გამოეკევხება ხოლმე. მისი თვალები ჩამქრალი იყო,სევდიანი და ჩამქრალი.ისეთი საყვარელი ადამიანის გარდაცალების შემდეგ ,რომ გიხდებ ხოლმე .სევდიანი იყო თან ძალიან.მის თავლირებაში ისე ვყავ გართული ,რომ შემამჩნია ემომხედა და გამიღიმა.ღიმილიც ძალიან საყვერლი ქონდა და მეც გადმომდო.ურსამენები მოვიძვრე და თავი სკამებს შორის მოვაქციე და წინ გავყავი.
-რატომ მიყურებთა ასე ინტერესიტ გოგონა?-მიღიმს და ისე მეუბნბა
-ძალიან საყვარელი ბრძანდებიტ და თქვანმა თვალებმა მიიქცია ჩემი ყურადღება.
-მაინც რა ჩან ჩემ თავლებში ასეთი რამაც,ააგაზრდა და ლამაი გოგონას ყურადღება მიბყრო?-სახიდან ღიმილი ისევ არ შორდებოდა.
-სევდა,ძალიან შვედიანი ბრძანდებიტ.ართალია ცდილობთ,რომ არ შეიმჩინოთ თუმცა თავლები,ისინი ყველაფერს ამბობე.
-პირვი,ხარ ვინც ჩემი გრძონები გაიგო.-ჩუმათ ამბობს და თავლებში ცრემლი უელვარებს-უკვე რამდენი წელია რაც შვილი და მეურლე დავკარგე,იცი რა საშინელი განცდა იყო როდესაც მათი გვაები წყლიდან ამოიყვანეს.? ალბათ მიხვდი როგორც გარდაიცვალნენ...ჩემი ბიჭი წყალშ ცავრდა,ცოლმა კ ცურვა არ იცოდა მაგრამ რადგან სვა ვერ დაიგულა ვინ მას უშველიდა გაიქცა და თვითონ ცადა შვილის ამოყვანა თუმცა უშედეგოდ...ისინი
-ბატონო,თქვენ ა ისტორიის გახსენება ტკივილს გაყენებთ მე კი ამ ტკივილად არ ვღირვარ.-ვეუბნები მას და ხელს მხარზე ვადებ.მიღიმის და ჩუმდება მე კი ჩემს ადგილს ვუბრუნდები.
რადენიმე წამში კი გამაყყურებელი ხმაური ისმის და უცებ....
ბნელდება,ირგვლივ ყველაფერი შავა ფერმა მოიცვა.
თუმცა ხმები მესმის,
ხალხის დამაყრუებე კივილი ,თუმცა ვერ ვხედავ ვერაფერს.
-ელსაც ვერ ვამოძრავებ,ცუდათ ვარ მათი ხმა აღარ ისმის...


-----
კარგია? აბა რას იტყვით ? იმედია მოგეწონებათ.თქვენი რჩევები მომეცით და შევეცდები გავითვალისწინო.მიყვარხართ.